#Steven van Watermeulen

[dutchjan]

December 03, 2023

[eenkleinleven]

cant wait to hear your thoughts about the play!! know i am living vicariously through you and i hope your emotional recovery is going well!

Oh, I won't ever be okay again. It was great. A woman in the audience had an episode of vasovagal syncope in the first hour of the play because of the blood. She almost staggered onto the stage and they had to pause to get her medical attention. Majd got to ask "is there a doctor in the audience?" And the luckiest man alive got to get up, and say "I am". I was so tickled by that. Is this not the sort of thing doctors aspire to do?

Because my brain is rotted like wooden support beams after a decade of flooding, I thought "he's certainly going to be comfortably situated in his Andy oats for the rest of the night".

Here's some other things that struck me, though.

In no particular order:

Ramsey Nasr does a great job of capturing the fact that Jude is sort of adorable. There were moments where I was caught off guard by it and thought to myself: "ah, that's cute." In the adoption scene, when he hugs Willem, he actually like... really wrapped himself around him. Like, a real leap of a hug.

The little kisses everyone gives Jude on his head! Oh, my heart!

Hans Kesting is so good at what he does. A terrifying presence on stage. Particularly as Dr. Traylor, but there is a palpable cruelty to the way he plays Caleb. Like a housecat batting around a baby bird.

Another thing: during the car scene, he tilted the light at each rotation to make sure everyone in the audience was momentarily blinded.

Oh, god! The Greene St scene with Caleb was a real shock! The whole room was bathed in this horrible (good horrible) white light. Even I felt a little exposed.

Another "oh, god" moment was during the moment with Caleb showing up at Greene St and forcing Jude to undress and Jude calls out to Ana and asks her to take his watch. Something about that made me sob.

There was a moment where Ana was watching--I believe--Willem and Jude having sex, if memory serves. And while, you know, I could say more important things about that, the only thing that came to mind was this:

JB was so... Flamboyant. Sort of this:

I noted that they changed his dialogue to deprive me of something I thought was funny which is that they made him Syrian, which makes sense! But White JB is funnier.

They had someone other than Steven van Watermeulen playing Harold. I'll say this: highly effective. Absolute law professor energy. The long strides, pacing around the stage, the tone of voice, the expressions! All perfect. I felt the urge to prepare myself to think about the commerce clause and standing, and if that doesn't speak to his performance, then what does?

The ending of the play really got to me, because Harold walks out into the audience and looks at the stage with us before it goes dark. I wept!

I may just be a sucker for string accompaniments, but they managed to make the air thick with tension at times.

When Jude cut himself and the screens would dissolve into a bright, hazy static, I found that really immersive.

The burning scene was an interesting one for the audience. When he lit the match, people *gasped*. To see that bright light flickering, almost imperceptible, from inside of the sink as Jude recites these rapid-fire free association memories, it is just *devastating*.

I might be a softie, but it really tugged at my heartstrings to see Jude crying. I really felt for him. All throughout, really, I often found that I could only think: it's difficult, isn't it? It's difficult to know what to do, and even harder to do it.

Certain instances of the blocking (i.e. where everyone is standing on a stage) were downright electric. Moments where, say, Jude, Harold, and Brother Luke would be standing like points on a diagonal line struck me as genius. The staging of past-present was just so neat. Lots of spatial triangulation.

I forgot that Ramsey Nasr was in the opera adaptation of Death in Venice (also ITA), so the clarity of tone in his singing was unexpected, and thus, all the more beautiful.

Oh, and one last thing: in the scene where Willem dies, there's this instant where Jude is hugging him, and as he pulls away, Jude held onto his cardigan for just long enough before letting go.

[maximumwobblerbanditdonut]

“A Little Life” is ending.

That’s the question that has dominated this summer, after you watch Alcaraz beat Djokovic (a surprising number one) Luke Thompson as Willem and James Norton as Jude in ”A Little Life.” A non stop audiences walking to the West End’s hottest ticket 🎟️ it runs until August 5.

Hanya Yanagihara’s book, as conceived for the stage by Ivo van Hove and starring a lot of James Norton. The first is the emotionally hardcore, for whom nearly four hours of self-cutting and rape scenes is a feat to be endured. James Norton’s a star

Nathalie Armin as the social worker Ana and James Norton as Jude, the lawyer at the heart of Hanya Yanagihara’s novel. Photograph: Jan Versweyveld

Zubin Varla (as Harold) and Elliot Cowan (as Brother Luke) with Norton and Armin. The book is an exploration of trauma, survival and love as Jude suffers the lifelong impact of child abuse. Photograph: Jan Versweyveld

The book has been adapted by Yanagihara with director Ivo van Hove and Koen Tachelet. Photograph: Jan Versweyveld

Zach Wyatt (Malcolm) and Luke Thompson (Willem) with Norton. The show has a set and lighting design by Jan Versweyveld and costume design by An D’Huys. Photograph: Jan Versweyveld

Luke Thompson (Willem), James Norton (Jude), Zubin Varla (Harold), Emilio Doorgasingh (Andy), Zach Wyatt (Malcolm) and Omari Douglas (JB). Photograph: Jan Versweyveld

The production has an epic running time (3 hours, 40 minutes) to match the length of the novel. Photograph: Jan Versweyveld

This is the first English-language production of the novel. Photograph: Jan Versweyveld

At last year’s Edinburgh international festival, van Hove directed a version of the play in Dutch with his International Theater Amsterdam ensemble. The cast included Ramsey Nasr and Steven van Watermeulen. Photograph: Murdo MacLeod/The Guardian

#ALittleLife #WestEnd #JamesNorton #Jude #LukeThompson #Willem #theatre #London #HanyaYanagihara #IvovanHove

[picaru]

【公演情報】

7 Oct & 9 Oct 2022 @ 東京芸術劇場　シアターイースト

東京芸術祭2022　芸劇オータムコレクション：WORLD BEST PLAY VIEWING

CASTS（20/21 season)：Achraf Koutet/Alwin Pulinckx/Bart Slegers/Chris Nietvelt/Frieda Pittoors/Gijs Scholten van Aschat/Hans Kesting/Hugo Koolschijn/Ilke Paddenburg/Janni Goslinga/Majd Mardo/Maria Kraakman/Marieke Heebink/Roeland Fernhout/Steven van Watermeulen

【作品情報】

Director: Ivo van Hove

Text: William Shakespeare "Coriolanus""Julius Caesar""Antony and Cleopatra"

world premier: 17 Jun 2007

【あらすじ】

日本語版あるから省略

【感想】

2022年10月7日/10月9日

2回観ても5時間30分全然飽きなかったからそれだけでスゴイ。実際の公演では観客は舞台上のセットに勝手に座ったりスマホで撮影することが許されていたらしい…なんだそれ…多分イヴォさんがそのコンセプトを発表した時ひとりやふたりは「こいつ何言ってんだ…？」って思ったはず。2分25秒あたりから見るとどんな感じだったか少し想像できた動画貼る。上映版は無観客なので、もはや違う作品だと思った方が良さそう。

エノバーバスもちゃんとブルックリンの街中に駆けだしてるよ…！

3作品はちゃんと予習した方が良い。あそこの場面をそうやって演出するんだー！すげえな！天才かな！ってなれる。

コリオレイナスの煽り耐性のなさが噂通りだった。

会議（？）でコリオレイナスと護民官が殴り合いのけんかになるところ好き。世界びっくりニュース動画見てるみたい。

ブルータスがだいぶ狡猾な政治家で、私の持っていたブルータスのイメージとだいぶ違ってて面白かった。高潔さを表すようなセリフも全部（自分に対する）言い訳みたいに聞こえたし、演説も胡散臭いし、周りからの評価をうまく利用している感じ。

最初、ルーシアスはアレクサみたいな設定なのかと思った。

Ook jij, Brutusが聞き取れたので感動した。日本語を知ってるから聞き取れただけだけど。

エノバーバスに乳首を摘ままれるアントニウスなど。

ガムを噛んでいるオクタヴィアの”あの感じ”がうまく説明できなくて悔しいんだけど”あの感じ”にしようという境地にはちょっとなかなかいきつけないと思うので感嘆した。

クレオパトラの気分屋でヒステリックな設定は、こういうのがたまに指摘されるらしいイヴォさんのミソジニー的な部分なのかな…？と思ったけどアントニウスもだいぶアレだったので、単純に恋愛というものを極端に描写したのかな。クレオパトラはオリジナルもあんな感じだった気がするし。

”海上で”コントが鉄板すぎた。

アントニウスに殺して欲しいと言われる場面で、アントニウスの肩越しに映されるヴェンティディウスの表情がとても良いので何回でも見たい。

アントニウス死後のクレオパトラに対するドラベラの蛮行の意味がわからなかったんだけど、シンプルにクレオパトラの性的な魅力の再提示とかなの？弱ってるところにああいうことするヤツほんとむかつくよね。

ベタな展開が好きなので、アントニウスの死を嘆くクレオパトラにボロ泣きした。あんなにキィキィとヒステリックに騒ぎ立ててたクレオパトラが、彼の死に際しては腹の底から嘆くのでその演技にすっかり魅了されてしまった。あとクレオパトラが「もう食べないしもう飲まない」って言った直後にシャーミアンがシャンパン注いでふたりで笑いあうとこが好き。

とても楽しめたけど、欲張りだからやっぱり生公演も観たいな…。ストーリーに集中できるという意味では上映版の方が良い面もあると思うので、両方観たい。機会があると良い。

作品のテーマは「政治家と民衆」なんだと思うけど、問題提起に終始するのであまり突きつけられた感がなく、メッセージの強さという意味では物足りない気がしないでもない。最後に流れる政治学ゼミの期末エッセイ用テーマリストなテロップ群をみても「これ授業でやったっけ？」みたいな。「コリオレイナス」と「ジュリアス・シーザー」はまだ民衆の一人としての自分を振り返ることのできるテーマなんだけど、一番長くてインパクトのある「アントニーとクレオパトラ」ではそういう視点を持ちにくく、それが最後なので視聴後の突きつけられた感が薄くなってしまうのかもしれない。

とか言ってるけどめちゃくちゃ面白かった。いやだって単純に5時間30分飽きさせないってすごくない？（2回目）

ちなみに休憩は15分が1回で劇場内もロビーも飲食原則禁止。多分そもそもの劇場レギュレーションがあるんだろうけどせめてロビーではOKとか、どうにかならなかったのかな…。

[hazyremainsofamemory]

With all the daddy issues I have, Steven Van Watermeulen following me back on my Instagram just feels like I have Harold in my life. There is a,,,dad presence.  

[pepper-blood]

Roman Tragedies, ITA

Antony and Cleopatra

Dir. Ivo Van Hove

CAST Dolabella. Alwin Pulinckx Proculeius. Hugo Koolschijn Enobarbus. Bart Slegers Cleopatra. Chris Nietvelt Thidias. Roeland Fernhout Lepidus. Steven Van Watermeulen Iras. Frieda Pittoors Agrippa. Gijs Scholten van Aschat Antony. Hans Kesting Ventidius. Achraf Koutet Octavia. Ilke Paddenburg Diomedes. Janni Goslinga Caesar. Maria Kraakman Charmian. Marieke Heebink

[tinavandeput-blog]

Recensie Een klein leven

Andere recensie:

Internationaal Theater Amsterdam

Een klein leven

PRACHTIG GESPEELDE ELLENDE

 De jonge jurist Jude is in zijn jeugd zo vaak misbruikt en verkracht door oudere mannen, die zich voordeden als zijn beschermer, minnaar of zelfs vaderfiguur, dat hij niemand meer vertrouwt en zichzelf beschadigt uit verdrongen schuldgevoel. Schrijfster Hanya Yanagihara schreef een 700 pagina’s dikke roman over hem en zijn drie vrienden, die als jonge mannen samen wonen in een klein appartement.

Haar boek, A Little Life, is een wereldwijde mega-seller, al zijn er ook bezwaren tegen geuit: het is allemaal te veel, te veel aan ellende, te veel aan geweld, te veel aan clichématige situaties, maar toch, geven ook de critici toe, kun je het niet wegleggen. Dus is het een regelrecht compliment voor Ivo van Hove, de leider van wat vorige maand nog Toneelgroep Amsterdam heette, dat de schrijfster hem uitkoos om als eerste in de hele wereld een theaterbewerking van haar boek te maken.

Van Hove is intussen een beroemdheid in Londen en New York, zeker sinds zijn samenwerking met David Bowie, maar je zou het ook een zeer verstandige keuze van Yanagihara kunnen noemen. In Nederland (en Vlaanderen) is een losse manier ontwikkeld om boeken voor het toneel te bewerken, met een half-realistisch eenheidsdecor, scènes kunnen door elkaar worden gesneden, de acteurs kunnen het verhaal gedeeltelijk vertellen en voor een ander deel spelen. Een combinatie van afstandelijkheid en inleving die vaak zeer effectief is.

Dramaturg Koen Tachelet heeft ook nu goed werk verricht, de 700 pagina’s en 30 jaar van het boek zijn tot vier uur spannend en helder toneel bewerkt, hij geeft de acteurs alle gelegenheid flink uit te halen en toch zichzelf te blijven; ze worden niet jonger of ouder geschminkt dan ze zijn. Jan Versweyveld heeft niet zozeer een decor ontworpen, maar een ruimte gecreëerd, met in het midden een simpele, losse wastafel, waaraan Jude zich schoon zou willen wassen. Daaromheen zijn op een afstand losjes de werkruimtes van zijn vrienden geplaatst, de keuken van de flat, de operatietafel van een arts en in projectie zien we aan weerszijden groot de straten van New York waar het verhaal zich afspeelt.

Het begint heel luchtig met muziek, een feestje en een discussie of post-zwart (in de betekenis van: ik ben er overheen om me zwart te noemen) wel een etnische aanduiding kan zijn. Huisgenoot JB, de schilder (gespeeld door Majd Mardo), gebruikt wel erg veel drugs, maar maakt beeldschone schilderijen; Willem, de acteur (Maarten Heijmans), zegt niet zoveel ambitie te hebben, maar moet wel vaak naar het buitenland om te filmen; de zwarte Malcolm (Mandela Wee Wee), heeft zijn droom als architect onafhankelijk te blijven moeten opgeven.

Maar wat is er met de briljante advocaat Jude (Ramsey Nasr) aan de hand? Waarom wil hij niet over zijn verleden, zijn afkomst, zijn jeugd praten? Waarom verminkt hij zich in het geniep? Langzaam komen we erachter, dat hij een vondeling was, die in het klooster en op zijn katholieke kostschool gruwelijk is verkracht door de paters die hij vertrouwde. Hans Kesting is de hypocriete broeder Luke, die beweert Jude te beschermen, maar die hem in feite prostitueert. Hij speelt ook twee andere mannen die Jude misbruiken, een dr. Taylor die hem van straat opraapt en gevangen zet en Caleb, een sadistische manager, die Jude mishandelt.

Een maatschappelijk werkster Ana (Marieke Heebink) is niet in staat het kwaad te stoppen. De oudere Harold (Steven Van Watermeulen) werpt zich op als adoptief vader van Jude. Hij tracht tevergeefs lekkere hapjes voor hem te koken en de steeds toenemende rotzooi op te ruimen. Ook de huisarts Andy (Eelco Smits) wil Jude redden, maar voelt zich machteloos.

Er wordt prachtig gespeeld, in de eerste plaats door Ramsey Nasr die zonder te overdrijven een aandoenlijke en wanhopige Jude neerzet, maar ook door Maarten Heijmans als zijn beste vriend, de sympathieke acteur Willem, die uiteindelijk ook zijn minnaar wordt.

Als je het verhaal zo vertelt is het een uitgerekte, ongeloofwaardig gruwelijke soap, waar veel bloed, bloot en geweld aan te pas komt. Maar er is meer aan de hand. Ontroerend zijn de momenten waarop de personages een eerlijke poging doen elkaar te helpen en het tegelijk moeilijk vinden die hulp te aanvaarden. Hanya Yanagihara zelf ziet de vertelling volgens Ivo van Hove als een sprookje waar een jongen via vreselijke ervaringen volwassen moet worden.

Als je het bloed en de al te erge wreedheden wegdenkt, kun je het verhaal ook interpreteren als een pleidooi om bereid te zijn belangeloze liefde te ontvangen, ook als je vreselijke ervaringen achter de rug hebt. Dan is het niet zozeer een gruwelsprookje maar komt het dichter bij de levenservaringen van gewone mensen. Ik heb het idee dat Hanya Yanagihara een goede keuze heeft gemaakt en dat deze voorstelling van Ivo van Hove, waarin we herkenbare mensen zien in extreme situaties, ook internationaal furore zal maken.

Mijn recensie:

Tijdens een citytripje naar Amsterdam had ik de kans om het toneelstuk Een klein leven te gaan kijken.

In de eerste alinea praat de recensent over het boek waar het toneelstuk op gebaseerd is. Dit boek heb ik jammer genoeg niet gelezen dus hier kan ik mijn mening niet over geven.

In de derde alinea heeft hij het over Van Hove en onze vrijheid in toneelspelen. Deze man was inderdaad een slimme keuze van Yanagihara, ik had zijn naam al eens horen vallen dus onbekend is hij hier zeker niet.  Over de vrijheid heeft hij inderdaad ook gelijk. Er zijn zoveel nieuwe en creatieve ideeën die uitgewerkt worden in toneel dat bijna elk toneelstuk anders is, wat positief is uiteraard.

Het verhaal werd zeer goed gespeeld. Geen seconde verloor het stuk mijn aandacht. Ik zat helemaal in het verhaal, precies alsof ik het zelf meemaakte. Het stuk is dus een echte aanrader.

[timbogaerts]

ODYSSEUS/ Een zwerver komt thuis 

Homeros’ klassieker in vertaling van Patrick Lateur en regie van Michael De Cock. Oercanon dus, maar genadeloos actueel.

Het verhaal van een zwerver op drift, die na een veel te lange oorlog de veel te lange weg naar huis zoekt. Vrouwen, eilanden, zee en de inmenging van een weerbarstige god belemmeren zijn weg. Thuis wacht hem het ultieme gevecht om weer vader, vorst en echtgenoot te worden.

REGIE MICHAEL DE COCK TEKST HOMEROS SPEL ALINE CORNELISSEN, ARMIN MOLA, EMMANUEL VAN DER BEEK, HANNE VAN DOREN, JEF HELLEMANS, LUCA PERSAN, MAX COLONNE, NINA KORTEKAAS, BARTEL JESPERS, TIM BOGAERTS, LUKAS DE WOLF, STEF AERTS, RASHIF EL KAOUI, SERVÉ HERMANS, OSCAR VAN ROMPAY, STEFAN PERCEVAL, TOM TERNEST, JURGEN DELNAET, BRUNO VANDEN BROECKE, VALENTIJN DHAENENS, FRANK FOCKETYN, SOUFIANE CHILAH, TOM VAN BAUWEL, FRANK DIERENS, KRIS CUPPENS, STEVEN VAN WATERMEULEN, MARK VERSTRAETE, LUCAS VANDERVOST, GENE BERVOETS ISM KAENA BERVOETS EN BOB VEN DER LEIJ, BERT LUPPES, TOM JANSEN EPILOOG LISBETH GRUWEZ, MAARTEN VAN CAUWENBERGHE VERTALING PATRICK LATEUR DRAMATURGIEMATTHIAS VELLE & KRISTIN ROGGHE  KOSTUUM MYRIAM VAN GUCHT SCENOGRAFIE MARIE SZERSNOVICZ LICHTONTWERP HARRY COLE TECHNISCHE PRODUCTIELEIDING LIEVEN SYMAEYS LICHTTECHNIEK DIMI STUYVEN GELUIDPATRICK VAN NECK PRODUCTIELEIDING CATHERINE VERVAECKE, NADIA EL MAHI REGIEASSISTENT & TEKSTONDERSTEUNING TINEKE DE MEYER  PRODUCTIE KVS COPRODUCTIE NTGENT

(c) Danny Willems 

(2017) 

[kickstarter-promotion]

Another Amazing Kickstarter (SKAI BLUE by GUIDO VERELST —Kickstarter) has been published on http://crowdmonsters.com/new-kickstarters/skai-blue-by-guido-verelst-kickstarter/

A NEW KICKSTARTER IS LAUNCHED:

STORY (spoiler alert!):

Simon is a young gay man from Cameroon. When neighbours take the law in their own hands and decide to punish him for “having chosen the path of the Devil”, Simon runs away and decides to escape to Europe. In Belgium, he meets Tom, an older man, on a gay dating site. The two men hook up and what follows is a story of sex and intimacy. But when their cultural differences become more challenging, Tom is faced with a dilemma.

PRODUCTION

We start shooting “Skai Blue” at end of February 2017 and shoot through summer 2017. Post-production will follow so that the film will be ready early fall 2017.

We have already secured a talented cast, crew, and great locations, but your help is essential to complete production of this unique and important film.

You can help bring this film to the public with a financial donation! There’s no gift to modest, every little bit helps, and to provide incentive, please take a look at the great rewards you will receive! All backers at every level from modest to generous gifts will receive regular updates from the set and the cutting room, as well as receive the latest exciting news as we present the film at the festivals, screenings, and beyond! With your gift, you become a part of our collective creative process and help bring attention to this important issue.

We would appreciate it if you could share this link with your friends and connections, as every euro and dollar counts to help us share this beautiful and timely story with the public. With our short film, we want to reach out and not only inspire the LGTB community, but the public at large in order to raise important timely issues about political refugees and honour the asylum seeker that lives inside of each one of us, seeking freedom from discrimination.

THE CREW

GUIDO VERELST (WRITER/DIRECTOR)

After earning a Master’s in French literature at Antwerp University, Guido studied theater and film at the Université de Strasbourg. He earned a Master’s from Brussels Film School INSAS in directing.

Since 2000, he has worked as a freelance director, editor, and producer for his company DEEP FOCUS.

Paris Fashion Week 2013

In 1997, Guido’s short fiction ‘Hadewijch’ won the award for best cinematography at the short film festival in Namur, Belgium, and in 2012, he received the award for best newcomer for his fashion film ‘Showroom Belgium – London Fashion Week’ at the Berlin Fashion Film Festival.

“Hadewijch” 1997

https://vimeo.com/35681468

With the short film ‘Skai Blue’, Guido is returning to his roots in the medium of fiction filmmaking and is preparing a feature film based on the same story.

DIEGO DEZUTTERE (DOP)

After film school at Narafi Brussels, Diego (1977) began his career as a camera assistant in drama. it was a great learning experience! He saw ‘how magic works’ and fell in love with cinematography. Later he became a cameraman, a new challenge. He filmed “easy on the eyes” documentaries all around the world, corporate movies, current affairs and commercials. “Filming documentaries trains you to listen, to pay attention to the story and find the best way of filming in every situation… The challenge is to remain creative in unexpected changing circumstances. In these environments you’re constantly making decisions on the spot…  here you get experienced!” he says. Diego has served as director of photography for several TV series (Red Sonja, Amigo’s, Gent-West …) and feature films (Danni Lowinski, Allemaal Familie …)

KEVIN HOED (Producer)

Kevin Hoed first studied Economics-Modern Languages before moving over to more creative outlets. In Genk, he earned his Master’s in Audiovisual Arts at the Media & Design Academy. Soon after graduation, he began his career as a location manager. He did this for 8 years, and decided to direct his first short feature ‘Bleu’ (2014). Soon after the release of this movie, he founded a production company Skladanowsky, together with his partners Steve De Roover and Robin Pipeleers. Since 2015 they have produced promotional spots, music video’s and three short features. 

STEVE DE ROOVER (Producer)

Steve De Roover worked as a film critic and freelance writer. He also worked as location manager, extras coordinator and script supervisor on a wide array of Flemish and international productions like the 2nd season of ‘The Missing’ for BBC, the Konstantin Bojanov directed ’Light Thereafer’, world war II epic ‘The Exception’, Lee Tamahori’s ’Emperor’, ‘Missing Persons Unit’ and the upcoming TV-show ‘Gent-West’. In 2013 he finished his short film ‘Un Homme bien“. The vampire short premiered at the Brussels International Fantastic Film Festival in 2013 and was awarded as ‘Best social short’ at the 2014 Krivoy Rog Film Festival. Following the success of ‘Un Homme Bien’ led in 2014 to the ‘Newbie Award’ winning short thriller ‘Bleu’, which Steve De Roover co-produced alongside director Kevin Hoed. In 2015 Steve and Kevin formed Skladanowsky. Together they produced the short thriller ‘The Barrier of Silence’ which was nominated for best camerawork by the Belgian Society of Cinematographers and Adil El Arbi and Bilall Fallah’s upcoming short thriller ‘Hashtag’  The  feature length horror documentary ‘Forgotten Scares’: An In-depth Look at Flemish Horror Cinema” – directed by Steve De Roover will soon be released, and recently received the award for ‘Best foreign feature’ at the annual Hollywood Florida Film Festival 2017.

PEPO RUIZ DORADO (Costume Designer)

Born in Cadiz and based in Madrid, Pepo started working as a visual artist, but soon thereafter dedicated himself to film. Since 2005,Pepo has been working as a costumer, costume designer, and wardrobe supervisor on multiple internationally- acclaimed films such as ‘Submergence’ (Wim Wenders), ‘Hands of Stone’ (Jonathan Jakubowicz), ‘Hitman:Agent 74’ (Aleksander Bach), ‘Muppets Most Wanted’ (James Bobin), ‘Les Misérables’ (Tom Hooper), ‘Biutiful’ (Gustavo Iñarritu), and many more.

This creative and restless artist also designed the magnificent costumes for the TV  series ‘La Sonata del Silencio’ , ‘El Tiempo entre Costuras’ and ‘Narcos’.

PABLO PIATTI (Production Designer)

Pablo Piatti studied Art at the Escuela Nacional de Bellas Artes in Buenos Aires, Argentina and after graduating he moved to Belgium in the early 90s. Ever since he’s been working as a stylist and Illustrator for several European brands. Presently he works with interior designers and architects in decoration projects where he creates bespoke murals and wallpapers. He joined DEEP FOCUS as set designer for ‘Skai Blue’.

THE CAST

TOM (Steven Van Watermeulen)

TOM (Steven Van Watermeulen)

Steven Van Watermeulen (1968) studied at the Conservatoire in Antwerp and has worked with numerous directors including Guy Cassiers, Johan Simons, Ivo van Hove, Pierre Audi, Alize Zandwijk, Theu Boermans, Julie Van den Berghe, Christoph Marthaler, Peter Van Kraai and Dora van der Groen. He performed in ‘Splendids’, ‘Bérénice’, ‘Streetcar Named Desire’, ‘Romeo en Julia’, ‘Caligula’, ‘Measure for Measure’, ‘Thyestes’, ‘The Kiss of the Spider Woman’, ‘The Lady of the Camellias’, ‘Flirt’, ‘India Song’, ‘Faces’ (Het Zuidelijk Toneel), ‘Het jachtgezelschap’ (Kaaitheater), ‘Macbeth’, ‘Leonce en Lena’, ‘Lavalounge’, ‘Mijn avonturen’ door V. Schwrm and Proust 3 (RO Theater). For his part in ‘De Wespenfabriek’ by the RO Theater he received a Louis d’Or.

 In 1997 he directed ‘Last Tango in Paris’ for Het Zuidelijk Toneel, an adaptation of  Bertolucci’s film. This was followed by ‘Sterremix’ (SKAGEN) and ‘Nest’ by Oscar van den Boogaard (RO Theater). Together with Sara de Roo, Oscar van den Boogaard and the B-architecten he made ‘Lucia Smelt’ for tg STAN. In 2009 he created the opera ‘Die Entführung aus dem Paradies’ for Transparant.

Under the name of BLITZ, Steven Van Watermeulen, Oscar van den Boogaard and Sven Grooten (B-architecten) worked as curators for the shows ‘Rimbaud’ in Brussel, ‘Een seizoen in de hel’ (BOZAR, Brussels, 2004), ‘MOI, VERONIQUE Branquinho to(u)t(e) nu(e)’ (MOMU, Antwerp, 2008) and ‘Bij Ensor op bezoek’ (Muzee, Ostend, 2010).

In 2006, Steven Van Watermeulen debuted as a writer and has been very successful since. Since 2005, Steven is part of the NTGent theatre company, and from the 2017-2018 season on, Steven will be a full-time member of Toneelgroep Amsterdam.

SIMON (Adams Mensah)

SIMON (Adams Mensah)

Adams Adjetey Mensah (°Accra, April 2 1991) is a Ghanaian-Belgian actor, writer and dancer.

In 2007 he performs in the play ‘Genesis’ directed by Greet Vissers. Since then he appeared in plays from companies such as Sering, Tutti Fratelli, kunstZ, Productiehuis Brabant, Lampekap, Muziektheater Transparant …

He collaborated with directors such as Guy Cassiers, Jo Roets, Michael De Cock, Sabri Saad El Hamus, Neske Beks, Franz Marijnen and Reinhilde Decleir.

In 2009 he creates with Greet Vissers the dance performance ‘Ford Escort’ inspired by Adams’s idol Michael Jackson, which toured through Flanders.

In 2011 Adams started his audio-visual training at the Brussels School for Sciences and Arts. On September 9 of that year he debuts as a director with the film ‘Genade’ (‘Mercy’) in which he performs, and for which he wrote the screenplay. The film tells the story of how far a mother will go to protect her child.

Two years later Adams collaborates with Werner Kolf at the youth film project ‘Stad in Beeld’ from kunstZ, resulting in the short fiction ‘The Birthday’ which was shown at the Mestizo Arts Festival 2014.

In 2014 he leaves to Ghana to film his documentary ‘Me a Belgian, my mother a Ghanaian’, for which he won the Prize of the Jury at the 2016 Zanzibar International Film Festival.

    INFORMATION PROVIDED BY Kickstarter.com and Kicktraq.com VISIT PAGE SOURCE

[eenkleinleven]

Anyone know who this guy is? The BAM page still listed Harold's actor as Steven van Watermeulen but this is not who that is. He was phenomenal!

[eenkleinleven]

[eenkleinleven]

[eenkleinleven]

[eenkleinleven]

[eenkleinleven]