#abby dodes | Explore Tumblr Posts and Blogs

stienelle-blog · 8 years

Photo

• First impressions • 17/02/2017

Na vijf dagen in Kathmandu heb ik al behoorlijk wat gezien en gedaan.

Bij onze aankomst in het Langtang Children Home werden we liefdevol ontvangen door Manisha, een meisje van zeventien die hier (hard) werkt. We kregen meteen onze eerste Dal bath (rijst, groentjes en een soepke) van de vele. Na twee dagen vroegen Thairon en ik al vriendelijk om de Dal (soep) weg te laten #toomuch. Ik weet nu al dat ik na 2,5 maand lang geen rijst zal eten. Hier in het weeshuis serveren ze ook vlees voor zij die willen maar na het ‘vers vlees’ (lees: het bloed spuitte er nog uit en de kop lag ernaast) en de vis (die lag te chillen tussen de smog) op de markt te zien, besloot ik om hier vegetarisch te eten. Oh prépare en hesp, ik mis jullie al.

Op vijf dagen tijd heb ik al heel wat mensen leren kennen. Onze gastheer (Janak) en gastvrouw (Pushpa) zijn heel vriendelijk, het lijkt alsof ik hen al veel langer ken. Het is fijn om andere vrijwilligers (die hier komen en gaan) te leren kennen. Momenteel op het lijstje: Jenna uit Nieuw-Zeeland, Edward & Ana uit Portugal, Daniël uit Australië, Elise uit België & Sherin uit Duitsland. De zeven jongens die hier wonen zijn stoere maar lieve kereltjes, heel zelfstandig. Birsing, Kumar, Kumal en de andere namen kan ik nog niet onthouden #zomoeilijk. Maar de voornaamste reden dat ik hier ben zijn de hondjes, nu al in mijn hartje. Het is moeilijk om te zien dat ze toch niet allemaal de verzorging krijgen die ze nodig hebben (lees: enkel rijst eten, geen tuin en kaka- toestanden). Wij proberen Rambo, Lucky, Sweetie, Pary, Cherry, Abbie, Creamy, Whitey en de vier pups daarom heel veel knuffels, verzorging en wandelingen te geven.

Natuurlijk is het ook wennen op veel vlakken. Bye bye warme douches, goede matras, nachten zonder blaffende honden, gevarieerd eten en gezonde lucht. We hebben er wel al een tripje naar Nagarkot (in de bergen) op zitten. Wauw, ik dacht dat ik in Zuid-Frankrijk bang was tijdens het omhoog rijden, maar de rit naar de jungle was next-level #grenzenverleggen. Nu ik het toch over rijden heb, ongezien het verkeer hier. Wegmarkeringen? Nee danku. Verkeerslichten? Niet nodig. Met tien naast elkaar rijden, gelijk aan welke kant? Zeker mogelijk. Voorrang geven op een rondpunt? Banee, laten we daar gewoon een Nepalees met een fluitje zetten, die fikst da wel. Railings aan smalle, hoge baantjes? Nee, rij maar lekker de diepte in en sterf. Een helm dragen op de moto of brommer? Awel ja, maar enkel voor de bestuurder want het kind van twee jaar achteraan boeit niet. Gordels? Hebben ze hoor, werken zeker in een paar auto’s. Soit, je zou het moeten zien!

Tot slot, Thairon en ik hebben na één dag besloten om geen 2,5 maand in Kathmandu te blijven. We willen andere dingen zien, op verschillende plaatsen vrijwilligerswerk doen en hebben nood aan wat meer natuur. Want het is hier vuil, heel vuil, echt triest om te zien. Elke 10cm ligt er afval. Een papiertje, een flesje, een onderbroek, stront, er ligt vanalles aan de kant van de weg. Het ergste tot nu toe: 3 dode honden en een dode puppy #heartbreaking. De lucht is hier zo ongezond, smog is taking over. Dagcrème op uw gezicht? Kei goe, als ge een beetje grijze font de tein wil. Haar net gewassen? Na 10 minuten buiten voelt het weer vies. Sigaretje roken? You need strong lungs! Over wat er uit mijn neus komt ga ik zwijgen. #toomuchinformation. Klinkt zo negatief hé? Ondanks die dingen ben ik hier echt graag… Nog steeds heel veel zin in dit avontuur #spanneuuund! XOXO Stiene

2 notes · View notes