#ankaradakatliamvar

[aylinalkankilic]

Nadir anlarda söylenecek hem çok şey vardır hem de sözlerin hiç yararı yoktur. Umarım bu katliamı yapıp insanım diye hâlâ ortalıkta elini kolunu sallayarak gezen her kimse yakalanır ve cezalandırılır. . . . #batıkentkatliamı #ankaradakatliamvar #ankaradakatliam #batıkenttekatliamvar #hayvanlarölmesin #hayvanhakları https://www.instagram.com/p/BwE6ENspSnz/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=3gzertw9zkba

[okursansoylebana]

Kendime not: Bugünü de unutma!

Güneşli bir Cumartesi sabahı... Gün yine sakin başlıyor. Sabah işlerimi halletmek için evden çıkıyorum annemle. Rutin doktor kontrolleri, bir iki market alışverişi, hadi bir de arkadaşımla buluşup bir kahve içmenin lüksü diyelim... O kadar koşturmam var ki telefonu elime alıp ne oluyor diye bakmamışım bile... Eve geliyorum, televizyonu açıyorum kendime yiyecek bir şeyler hazırlarken evde ses olsun diye. Kanallarda sıkıcı cumartesi magazin programları ile karşılaşmayı beklerken Ankara'da can evimizden, başkentimizden vurulduğumuzu öğreniyorum. İlk belirlemeler ile 30 kardeşimizin kaybı... Bir süre bakakalıyorum ekrana. Ne olduğunu anlamakta zorlanıyorum. Niye öldü şimdi bu insanlar? Ben rüya mı görüyorum? Yok, gerçeğin ta kendisi karşımda duran. Söyleyecek söz bulamazken ağzımdan kısık bir "lanet olsun" çıkıveriyor. Bizim evin kuralıdır. Başımıza ne gelirse gelsin bela okumayız evin içinde. Döner dolaşır bizi bulur diye korkarız. Oysa son üç senedir yaşadığımız her toplumsal travmada dilimize doladılar "lanet etmeyi". Bir insana yapabileceğin en büyük kötülük onun içindeki yaşama sevincini öldürmektir derler, bizim de o hesap. Yaşamaya utandığımız bir vahşetle karşı karşıya bıraktılar bizi. O kadar çok kötülük gördük ki iyi insan olmayı unuttuk sonunda..

Başkasının acısına dokunmadan anlayamazsın acısını derler. Biz dokunmadan öğrendik başkalarının acılarına ortak olmayı. İlla bir yakınım mı olmalı kaybettiğim diyorum. Kalbimiz aynı iyilikle doluydu o insanlarla, hepimizi barış birleştirdi, hepimizi barış ayırdı en sonunda...

Kardeş olamadık. Oysa aynı apartmanda oturduğun insanla bir bağın vardır, ya da aynı okula gittiğin ama sevmediğin o çocukla da bir bağın var, aynı spor salonuna gittiğin insanla, aynı mekanın kahvesini sevdiğin insanla bile bir bağın var görmediğin, görmediğim. Tek bağ kan bağı değil ki..

Bizi canımızdan edenler, bize gökyüzünü haram edenler hala yerlerindeler. Onlarla da bir bağımız var; ilahi adalet önünde bizi bir araya getirecek bir hesabımız var. Unutmasınlar.

Ciğerimiz o kadar yandı ki şimdi nefes alamaz olduk. Ağlayamaz, bağıramaz, konuşamaz, tepkimizi gösteremez olduk. Ciğerimiz o kadar yandı ki acıdan resmen uyuştuk.

Tüm bunlardan sonra "ama" diyor insan. Ama barış kazanacak sonunda, ama biz iyi günler göreceğiz yine, ama bu devran elbet böyle gitmeyecek diyorum... Umutlarımızı kaybetmeden, birbirimize sımsıkı sarılarak durmalıyız ayakta. Acımız aynı acı, Türkiye koskoca bir cenaze evi... Canlarımızı uğurluyoruz sonsuzluğa...

Ankara katliamı! Seni de, bunu yapanları da unutmayacağım.

PeriKız

[iyikalplierendira]

Biricik kuzenim, biricik canım.. #ElifKanlıoğlu

[ruhsar54]

Eşit değiliz, bizim şehitlerimiz cennete; sizin ölüleriniz cehenneme gidecek! Hz. Ömer (r.a) #Ankaradakatliamvar

[zeknc39-blog]

Ankara'da yaşamayan bilmez. #ankaradakatliamvar #ankaram (Ankara, Turkey)

[yarim-vurusluk-sus-blog]

tanı bunları, tanı da büyü

Devrim Boran şu an 12 yaşında. Karnımda taşıdığım ilk günlerden bu yana eylem alanlarını tanır. Abilerinin,ablalarının omzunda sloganlara eşlik etmeye çalışır, sonra oyalanacak bir oyun bulurdu alana gelen her çocuk gibi. Acıkınca, miting alanlarının vazgeçilmezi simitle doyardı.

“Tek Yol Devrim” sloganı her atıldığında bağırırdı; “Anne bak benden bahsediyorlar!”

Devrim Boran artık eylem alanlarına gelemiyor. Şimdi her eylem günü “ Yavrum, Boran’ı götürme “ diyen anneme, Veysel Deniz’e ağlayarak hak veriyorum.

…..

Veysel Deniz 9 yaşındaydı. Bu katliam yaşanmasaydı abilerinin, ablalarının omzunda sloganlara eşlik etmeye çalışacak, sonra sıkılacak, sonra oyalanacak bir oyun uyduracak, ardından acıkınca bir simit aldıracaktı belki. Böyle devam etmedi gün. Katliam sonrası “ Allahım ölü sayısını artır “ diye kutlama yapan, “ Güvenlik zaafiyeti yok” deyip ölülerimiz yerdeyken alanı gaza boğan zihniyet tarafından abileri, ablaları ve hatta alanın simitçisi ile beraber öldürüldü. Babası ile yan yana gömüldü.

....

Devrim Boran bir süre daha alanlara gelemeyecek ama O’na bir aşağıdaki dizeleri, bir de Veysel Deniz’in nezdinde katledilen çocukları unutturmayacağım…

  Bunlar,

  Engerekler ve çıyanlardır,

  Bunlar,

  Aşımıza, ekmeğimize

  Göz koyanlardır,

  Tanı bunları,

  “Tanı da büyü “

[noktalivirgulkaosu]

Yastayız! Yüreği olmayanlara kapalıyız! Ne susarız ne yılarız! Siz öldürdükçe tohum olur çoğalırız!

[never-identifiable]

Ankaraya yol almış ceplerinde umudu ve Barışı taşıyan insanları birer karanfile çevirdiler. Olur olmadık yerlerde gözleriniz doluyor biliyorum. Boğazlarımız düğüm düğüm. Derin nefeslere solmuş ciğerlerinizde yer yok, ağlayamıyorsunuz, gülemiyorsunuz, uyuyamıyorsunuz. Çocuklar umudun tohumlarını saklar göz bebeklerinde, nerde bir çocuk görseniz kaçıyorsunuz. Evde küçük bir kızınız varsa derin bir suçlulukla gülümseyerek odadan odaya geçiyorsunuz biliyorum. Anne okula niye gitmiyorum, neden grev var diye size gülümseyerek soru yağmuruna tuttuğunda, susuyorsunuz, küçülüp girebilceğiniz bir yer arıyorsunuz bulsanız belki günlerce hüngür hüngür ağlayacaksınız biliyorum. Yaşadığınıza utanıyorsunuz. Umutsuzlaşıyorsunuz. Korkmaya başlıyorsunuz kendiniz için değil çocuklar için. Yaşanabilcek bir yer bırakmadıkları için İyiği Doğruyu sahiplenecek yürekleri kana buladıkları için Bizi kitlelerce katlettikleri için. Adaleti diri diri yaktıkları için. Barışı kardeşliği eşitliği dostluğu yoldaşlığı yok etmeye çalıştıkları için. Üzülüyorsunuz, Öfkeleniyorsunuz biliyorum. Üzüntünüzü hiç unutmayacağınız bir yere koyun bugün! Toparlanın arkadaşlar gidiyoruz. Her zamankinden daha çok kenetleneceğimiz o güne gidiyoruz bugün. Her birimizin adı barış artık, Alnımızda tutulmayan sözler var. kardeşlerimizin kanı var, anaların ağıtları var, babasız anasız kalan çocuklar var. Yasımız direniştir bizim. Gözlerinizdeki umudu görsünler diye yüzünüzü onlara çevirin. Gülüşleriniz burdayız desin yılmadık desin. Sesimiz kısılana kadar bağırmanın günüdür bugün. Gün birlik olma günü, birbirimize daha çok sarılmanın günüdür. Yüreğimizin ateşini söndüremeyeceklerini onlara gösterme gündür. Sil gözünün yaşını yürekli kardeşim,kimsenin birşeyden vazgeçtiği yok. Bu ülkede umut taşıyan tek bir çocuk kalana kadar bu dava sürecektir. Onların korkusu onların umutsuzluğudur bu bundandır bombalar bundandır onca kan, onca katliam. Buradayız. Bizler hayatta kalanlar Kendi korkularıyla bizleri korkutamayacaklar. Yaşadığımız müddetce sırtımızdan haince vurulsakta,yüzer yüzer katledilsekte, tarihe "barış isteyen teroristler" olarak geçsekte,barışta ısrarcıyız adil ve doğrunun yanındayız,onurlu duruşumuzu bozmayacağız. Yorulmayacağız Yılmayacağız Susmayacağız. Korkmayacağız. Her ölüm bizim gönlümüzde açan al bir karanfildir. Umutsuzluğa kapılma güzel kardeşim, Sıkılı yumruğunu kaldır yerden Gün zalimlerden hesap sorma gündür.

N.Gözde Avhan

[allarrows]

[koyukizil]

Bursa da havlucu Recebe, Karabük fabrikasında tesviyeci Hasana düşman, fakir köylü Hatçe kadına, ırgat Süleymana düşman, sana düşman, bana düşman, düşünen insana düşman, vatan ki bu insanların evidir, sevgilim, onlar vatana düşman…

Nazım Hikmet RAN

[yolunsonu]

・・・ "Tek korktukları bu gülüşümüzdü galiba.." Katliamda hayatını kaybeden #SebnemYurtman dan kalan son görüntüler. #ankaradakatliamvar