#fabrieken | Explore Tumblr Posts and Blogs

droneprops · 2 months

Text

Hoe kunnen drones zorgen voor grondige structurele beoordelingen?

Omdat ze onge'venaarde toegang en uitgebreide mogelijkheden voor gegevensverzameling bieden, garanderen drones uitgebreide structurele onderzoeken. Drones met high-definition camera's en sensoren kunnen plaatsen onderzoeken die voor mensen onveilig of moeilijk toegankelijk zijn, zoals hoge gebouwen, daken of ingewikkelde structurele elementen. Een grondige analyse van de toestand van de infrastructuur wordt mogelijk gemaakt door hun vermogen om gedetailleerde close-ups en volledige luchtfoto's vast te leggen. Inspecteurs kunnen fouten, breuken of structurele zwakheden nauwkeurig opsporen dankzij realtime monitoring en geavanceerde beeldvormingstechnologie'n, die proactief onderhoud en goed geïnformeerde besluitvorming bevorderen. Drones verbeteren uiteindelijk de veiligheid, effectiviteit en nauwkeurigheid van structurele onderzoeken, waardoor uitgebreide analyses worden gegarandeerd zonder dat dit ten koste gaat van de kwaliteit.

Nauwkeurigheid en effectiviteit vergroten: Drone Surveys in Noord-Brabant en Eindhoven Dronetechnologie transformeert bouwkundige onderzoeken in de dynamische omgeving van Eindhoven en Noord-Brabant. Drones hebben onge'venaarde mogelijkheden die de veiligheid, effici'ntie en nauwkeurigheid vergroten in verschillende omgevingen, waaronder daken en gevels van gebouwen. Onge'venaarde toegang en details bij structurele inspecties met behulp van drones Bouwkundige Inspectie Met Drone geef inspecteurs toegang tot fijne details en high-definition foto's van bouwconstructies. Drones met geavanceerde camera's en sensoren kunnen rond en boven gebouwen vliegen en uitgebreide gegevens verzamelen die moeilijk te verkrijgen zouden zijn met conventionelere middelen. Met de mogelijkheid om eventuele problemen zoals corrosie, slijtage of scheuren nauwkeurig te identificeren, garandeert dit perspectief vanuit de lucht uitgebreide onderzoeken van de structurele integriteit. Dakinspectie Met Drone: bescherming van uw eigendommen van bovenaf Drones zijn erg handig voor het inspecteren van daken, omdat ze daken kunnen inspecteren zonder dat er steigers nodig zijn of de veiligheid van werknemers in gevaar komt. Om waterschade en energieverlies te voorkomen zijn drones uitgerust met warmtebeeldcameraÕs essentieel voor het identificeren van isolatieproblemen en het binnendringen van vocht. Met behulp van deze technologie kunnen daken van huizen, bedrijven en fabrieken snel worden geïnspecteerd om vroegtijdige ontdekking van problemen te garanderen en snel onderhoud of reparaties mogelijk te maken.

Een drone gebruiken voor gevelinspectie: een totaaloverzicht vanuit elk perspectief Gevelinspectie Met Drone biedt een uitgebreid perspectief op de buitenkant van gebouwen, inclusief besloten ruimtes en complexe architectonische details. Inspecteurs kunnen gebreken zoals afbrokkeling, scheuren en aantasting van de gevel opmerken dankzij drones die zijn uitgerust met camera's met hoge resolutie die de kleinste details vastleggen. Drones helpen bij preventieve onderhoudsplannen die de structurele integriteit en esthetische aantrekkingskracht van gebouwen behouden door deze controles snel en nauwkeurig uit te voeren. Dronebedrijf Noord-Brabant: uw buurt-go-to-source voor dronediensten

Onze specialiteit als gerenommeerd Drone Bedrijf Noord Brabant levert competente en betrouwbare drone-inspectiediensten die zijn aangepast aan de lokale vereisten. Ons bekwame personeel maakt gebruik van de meest recente technologie en drones om klanten uitgebreid inzicht te geven in hun structuren, waardoor naleving van de regelgeving wordt gegarandeerd en onderhoudsplannen worden gemaximaliseerd. Eindhoven Drone Company: Baanbrekende innovatie in luchtinspectiesOns Drone Bedrijf Eindhoven is toonaangevend op het gebied van innovatie en levert op maat gemaakte diensten om tegemoet te komen aan de verschillende behoeften van onze klanten. We gebruiken dronetechnologie om bruikbare inzichten en betaalbare oplossingen te bieden, of we nu nauwkeurige structurele beoordelingen, diepgaande dakinspecties of uitgebreide gevelcontroles uitvoeren.

0 notes

regioonlineofficial · 3 months

Text

Codrico, nu nog één van de laatste fabrieken in de binnenstad, gaat verhuizen. Het gezichtsbepalende terrein op Katendrecht ondergaat de komende jaren een metamorfose: van fabriek naar een plek met veel woningen en maatschappelijke en culturele voorzieningen. Om dit mogelijk te maken heeft het college het bestemmingsplan voorgelegd aan de gemeenteraad. Het terrein wordt veranderd naar woningen, kantoren, winkels, horeca, cultuur, werklocaties, detailhandel en veel meer groen. In totaal komen er 1.500 woningen bij voor (nieuwe) Kapenezen. De woningen bestaan de helft uit betaalbare huur- en koopwoningen, waarvan 10 procent sociale huurwoningen. Om betaalbaar te kunnen bouwen heeft de gemeente een subsidie van 11 miljoen ontvangen vanuit het Woningbouwimpuls van het Rijk. Helicopterview 2 Codrico. Foto: © RED Company Powerhouse Company In de plannen is ook plaats voor een hotel met ongeveer 80 kamers, 10.000 m2 kantoorruimte, 350 ondergrondse parkeerplaatsen en 3.800 plekken voor fietsparkeren. Het hele terrein en de kade worden een groen en openbaar toegankelijk gebied. De ontwikkeling is ook een belangrijke stap in de verdere ontwikkeling van de Rijnhaven. Door het verhuizen van de fabrieksactiviteiten kunnen Rotterdammers straks langs alle kades van de Rijnhaven lopen. Het rondje Rijnhaven is dan echt af. Architectuur en duurzaamheid Het Codrico-terrein wordt vormgegeven met bijzondere architectuur, die haar inspiratie vindt in het industriële erfgoed. Het monumentale fabrieksgebouw met de iconische groene kubus wordt getransformeerd tot een woongebouw. Ook krijgt een van de silo's die uit 1954 stamt, een culturele functie. Het niet-monumentale wandgebouw wordt dan gesloopt en vervangen. Bij de aanleg van het Codrico-terrein zal met hergebruikte materialen worden gebouwd. Het ontwerp houdt rekening met toenemende piekbuien, hittestress, langere droge perioden en moet verlies van biodiversiteit voorkomen. Een gezond en prettig leefklimaat voor bewoners is een belangrijk uitgangspunt voor de bouw. Elke woning krijgt een met CO2 metingen gestuurd ventilatiesysteem. Daarnaast zal er veel aandacht zijn voor groen op de daken, op balkons en in de openbare ruimte. Codrico Factory. Foto: © RED Company Powerhouse Company-scaled-1-300x210 Codricofabriek naar de Spaanse Polder Projectontwikkelaar RED Company en architectenbureau Powerhouse Company gaan de herontwikkeling van het Codrico-terrein realiseren. Met de ondertekening van de ontwikkelovereenkomst is ervoor gezorgd dat de fabriek gaat verhuizen naar de Spaanse Polder. Dit maakt de weg vrij voor de ontwikkeling van het vrijgekomen terrein. Het vervolg Het ontwerpbestemmingsplan en de ontwerp-omgevingsvergunningen voor het bouwplan hebben ter inzage gelegen vanaf 29 december 2023. Iedereen die dat wilde, kon zes weken lang een zienswijze indienen. De raadscommissie voor Bouwen, Wonen en Buitenruime geeft indieners de mogelijkheid om hun zienswijze mondeling nog toe te lichten. Vervolgens besluit de gemeenteraad naar verwachting in oktober 2024 over de plannen voor het Codrico-terrein.

1 note · View note

thedreamlifeofbalsosnell · 3 months

Text

Waarom we vandaag Simone Weil moeten lezen

Het werk van de Franse filosofe Simone Weil (1909-1943) maakt de laatste jaren een bescheiden opgang in ons taalgebied. Meer dan terecht, want haar denken is actueler dan ooit. Na de opwaardering van het werk van filosofes als Hannah Arendt en Susan Sontag is het de beurt aan Weil.

Een monografie en twee bundels met essays zijn de meest recente toevoegingen aan de Nederlandstalige Weil-bibliotheek. Bij uitgeverij Kelder verscheen eind 2021 De waarheid als roeping. Het leven van Simone Weil, een vertaling van Simone Weil, la vérité pour vocation (2020), waarin de Franse journaliste Ludivine Benard op een bevlogen en nauwgezette manier het leven en werk van Weil historisch kadert. Eerder bracht Kelder onder de titel Onderdrukking en vrijheid (2018)een aanbevelenswaardige bloemlezing uit van Weils filosofische en politieke geschriften. Met Waar strijden wij voor? (2021) en Wat is heilig in de mens? (2021) zijn nu ook twee knappe selecties beschikbaar met essays die Weil tijdens de Tweede Wereldoorlog schreef vanuit Londen, waar ze tot kort voor haar dood werkte voor De Gaulles verzetsbeweging la France libre en in ongeveer vier maanden een tiental van haar roemruchtste teksten schreef. Opvallend (en kenmerkend) is hoe Weil in deze essays haar politieke visie weet te verzoenen met meer spirituele inzichten.

Inwendige noodzaak

De waarheid als roeping is meer dan een biografie en de perfecte introductie tot het werk van Weil. Benard put niet alleen uit het onvermijdelijke La vie de Simone Weil (1973) van Weils biografe en jeugdvriendin Simone Pétrement, maar ook uit meer recente academische en journalistieke publicaties (het boeiende hoofdstuk over Weils antikolonialisme is op dat vlak een uitschieter). In het laatste hoofdstuk neemt ze een standpunt in over de vraag of Weil zelfmoord pleegde door bewuste uithongering of niet.

Wie er biografische schetsen over Weil op naslaat, zal snel tot de conclusie komen dat ze tevens een vat vol tegenstrijdigheden was: ze brak met het orthodoxe marxisme en was teleurgesteld in de Russische Revolutie, maar had zichzelf als tiener tot bolsjewiek uitgeroepen; ze was een mystica die agnostisch werd opgevoed, maar was van joodse afkomst en uitte felle kritiek op de katholieke kerk; ze was een hoogopgeleide doctor in de filosofie, maar ging in verschillende fabrieken als arbeider werken; ze was een pacifiste, maar stond aan het front bij de anarchistische Colonne van Durruti tijdens de Spaanse Burgeroorlog.

Bovendien bestaan er heel wat faits divers die de mythe rond Weil (‘de Rode Maagd’, de ‘Patroonheilige van de onderdrukten’) in de hand hebben gewerkt. Bijvoorbeeld dat ze zichzelf Sanskriet leerde om de Bhagavad Gita te kunnen lezen, hoogbegaafd en erg onhandig zou zijn geweest of dat ze er sjofel uitzag en vaak gekleed liep in mannenkleren. Benard haalt al deze hebbelijkheden aan, maar vermijdt anekdotiek of ophemeling en geeft voldoende duiding, waardoor haar monografie nooit verwordt tot een hagiografie.

In onze contreien staat Weil niet of nauwelijks op het programma van de hedendaagse filosofiestudent. Haar hang naar het spirituele zal daar deels voor iets tussen zitten, maar ook het feit dat haar werk fragmentarisch is overgeleverd en ze nooit een systeem of doctrine in zijn geheel heeft afgewerkt. Het is dan ook zo goed als onmogelijk haar onder te brengen in een school, traditie of stroming. Ze stierf op haar vierendertigste, in een sanatorium in het Engelse Ashford, ondervoed en uitgeput door tuberculose. Maar ondanks haar korte leven heeft ze onwaarschijnlijk veel geschreven. Bijzonder is dat zo goed als haar gehele oeuvre postuum is uitgegeven (Albert Camus was de grote instigator hiervoor). Weil zag met andere woorden bij haar leven geen enkele van haar boeken in druk.

Daarentegen publiceerde Weil artikels en essays in filosofiemagazines, vakbondsbladen of andere politieke media. Haar denken is in de kern hellenistisch — met Plato als haar grote mentor — maar ook de filosofieën van Karl Marx, René Descartes en Immanuel Kant (in het bijzonder diens categorische imperatief) zijn belangrijke hoekstenen. De filosoof Alain, haar geliefde leerkracht op het prestigieuze Lycée Henri IV, was eveneens een grote invloed. Die was antiklerikaal en een groot voorvechter van de vrije wil (‘denken betekent willen, willen betekent handelen’).

De persoon en het heilige

Wanneer Parijs op 11 juni 1940 tot ville ouverte uitgeroepen wordt, vluchten de Weils naar Marseille. Daar raakt Simone voor het eerst betrokken bij het verzet. In juli 1942 vlucht ze met haar inmiddels bejaarde ouders noodgedwongen naar New York om vervolging te voorkomen. Weil wil echter actief deelnemen aan het verzet, ‘met een parachute boven Frankrijk gedropt worden’, zoals ze in een brief schreef. Via bemiddeling van enkele vrienden krijgt ze tegen haar zin een kantoorbaantje als redactrice in het Algemeen Studiecomité van De Gaulles La France libre in Londen. Het was een van de commissies die adviezen moest uitwerken voor de politieke, sociale en economische reorganisatie van het bevrijde Frankrijk. Van half december 1942 tot midden april 1943 verblijft Weil in Londen. Achteraf blijkt het een zeer productieve periode, ze schrijft dag en nacht, ten koste van haar gezondheid. Het is in die periode dat Weil de essays schreef die zijn opgenomen in Waar strijden we voor? Over de noodzaak van anders denken en Wat is heilig in de mens?.

In Londen schrijft Weil een van haar mooiste en bekendste essays, de sleutel tot haar hele metafysica, zeg maar: ‘De persoon en het heilige’, terecht de opener van zowel Waar strijden we voor? als Wat is heilig in de mens?. Belangrijk is dat ze in dat essay, en bij uitbreiding de twee andere teksten in Waar strijden wij voor?, de krijtlijnen van haar theorie over ‘verworteling’ uitzet.

De noodzaak van anders denken

Weils metafysica is van een ongekende schoonheid. Het vergt wat inspanning om erin door te dringen, maar eenmaal je je laat meeslepen, krijg je een openbarende levensles van formaat. Iedere samenvatting doet onrecht aan de intensiteit van ‘De persoon en het heilige’, maar in een notendop gaat het als volgt. Weil onderscheidt drie waardenniveaus. Het hoogste niveau is het ethische, met als basis ‘het goede’ en als drijvende kracht, ‘de liefde’. Waarden als waarheid, rechtvaardigheid, medelijden en verplichting zijn voor mensen fundamenteel voor hun mens-zijn en kunnen bereikt worden via overgave, meditatie en gebed. Het tweede niveau is dat van de ‘persoon’ (‘lichaam en geest’) met als katalysators ‘kracht’ en ‘macht’. Hier bepalen waarden als recht, democratie, identiteit en legitimiteit ons moreel verantwoord functioneren in deze wereld. Het derde niveau is dat van het amoreel denken en handelen, met waarden als geld, ambitie en prestige.

Een van de projecten waar Weil aan meewerkte voor het Studiecomité was een nieuwe Verklaring van de Rechten van de Mens, zij het op basis van die van 1789 en 1793, een grondwet die na de overwinning op Duitsland moest ingevoerd worden en in 1942 in New York tijdens een conferentie, waar Weil aan deelnam, al deels was uitgewerkt. Weil vond deze verklaring echter niet radicaal genoeg en verwierp een van de fundamenten ervan, namelijk dat ‘de menselijke persoon’ een sacraal karakter heeft: ‘In ieder mens is iets heiligs. Dat zit niet in zijn persoon of persoonlijkheid, maar heel eenvoudig in zijn mens-zijn.’

Door zich te laten inspireren door het hoogste waardenniveau, kan de mens de ‘wortels’ ervan doen groeien in de natuurlijke wereld. Dat principe van ‘verworteling’, brengt ons naadloos bij Weils onvoltooid gebleven en postuum onder auspiciën van Camus uitgegeven hoofdwerk, L’enracinement, dat als Verworteling: Wat we de mens verplicht zijn voor het eerst in Nederlandse vertaling uitkomt in 2022, eveneens bij IJzer. De twee andere essays in Waar strijden wij voor? — ‘Studie voor een verklaring van de verplichtingen tegenover de mens’ en ‘Strijden wij voor rechtvaardigheid?’ — vormen welbeschouwd de opmaat voor L’enracinement, volgens Pétrement de enige poging van Weil om een ‘doctrine’ uit te werken.

Politiek en religie

Wat is heilig in de mens? is een tweede, iets ruimere selectie essays en korte teksten van Weil, bijna gelijktijdig verschenen als Waar strijden we voor? Het is het tweede deel in de nu al veelbelovende Filosofische Bibliotheek Diotima, een nieuwe reeks van uitgeverij Letterwerk met werk van vrouwelijke filosofen (eerder verscheen als eerste deel De soevereiniteit van het goede van Iris Murdoch, voor wie Weil onmiskenbaar een inspiratiebron was). Wat is heilig in de mens? bundelt tien essays en drie fragmenten van onafgewerkte teksten, allemaal geschreven in de periode waar Weil Parijs ontvluchtte om uiteindelijk in Londen terecht te komen. De eerste twee bijdragen zijn een andere, even lovenswaardige vertaling van de invloedrijke essays ‘De persoon en het heilige’ en ‘Strijden wij voor rechtvaardigheid?’, die de lezer al kent uit Waar strijden wij voor?.

De essays in Wat is heilig in de mens? maken duidelijk hoezeer Weil het politieke denken nooit heeft verlaten, hoewel haar metafysica in de jaren voor haar vlucht naar Londen er een belangrijke spirituele pijler bij kreeg. In het onvoltooide essay ‘Bestaat er een marxistische leer?’ bijvoorbeeld ontleedt ze de marxistische dogma’s en valt die stuk per stuk af omwille van een vermeend schrijnend gebrek aan onderlinge samenhang (zoals ze eerder al deed in ‘Over de contradicties van het marxisme’ in Onderdrukking en vrijheid), maar niet zonder een vurig pleidooi te houden voor Plato’s spiritualiteit en het goede in het bovennatuurlijke als mogelijk alternatief: ‘Het wezen van de mens is niets anders dan een voortdurend streven in de richting van een onbekend goed.’

In het radicale ‘Over de koloniale kwestie’ stelt Weil het nazisme op gelijke voet met kolonisatie, nog vóór Aimé Césaire en Hannah Arendt hetzelfde zouden doen begin de jaren 1950: ‘Het kwaad dat Duitsland ons tevergeefs probeerde aan te doen, hebben wij anderen aangedaan.’ Een gekoloniseerd land wordt ‘ontworteld’, waardoor de ‘spirituele schatten van het verleden’ verloren gaan: ‘De val in koloniale slavernij betekent het verlies van het verleden.’ Het hoofdstuk ‘Het rijk van het geweld’ in Benards boek biedt een indringende en hedendaagse analyse van het heftige antikolonialisme van Weil.

Denken en doen

Weils grondige afkeer voor de oorlog en de als pacifiste paradoxale noodzaak om zich in daden en acties te blijven verzetten, vertaalt ze in vlijmscherpe essays. Zo omschrijft ze in ‘Deze oorlog is een oorlog van religies’ de Tweede Wereldoorlog als ‘een uniek religieus drama dat de hele planeet als toneel heeft’ en als ‘een strijd tussen goed en kwaad’. Verafgoding of valse religie en een areligieuze houding zullen het bezette land alleen maar verder ‘ontwortelen’. Europa heeft genezing nodig en die kan enkel spiritueel, religieus van aard zijn: ‘Alleen een ware religie kan de onderworpen naties tegenover de overwinnaar stellen.’

Het politiek stelsel van het gaullisme zal niet volstaan om het ‘verpletterde’ Frankrijk na de oorlog opnieuw op te bouwen, stelt Weil. Vanuit Marseille tekent ze op: ‘De verzetslui uit de entourage van generaal De Gaulle genieten populariteit door hun werk als propagandisten of strijders, maar niet als potentiële politieke leiders.’ In ‘De legitimiteit van een voorlopige regering’ gaat ze nog een stap verder en verklaart ze Frankrijk zelfs morsdood, tegelijk waarschuwend voor de te grote macht die kleeft aan de persoon van De Gaulle. Het bekende essay ‘Notitie over de algemene afschaffing van de politieke partijen’ (ook opgenomen in Onderdrukking en vrijheid) fakkelt de eventuele oprichting van een gaullistische partij definitief neer: het louter bestaan van politieke partijen is ‘een bijna zuiver kwaad’, zeker als die opgericht zouden zijn rond één leidende figuur.

In Wat is heilig in de mens? zijn er eveneens twee religieus getinte essays opgenomen, die in de lijn liggen van de teksten die later gebundeld zijn als Wachten op God, wellicht haar bekendste werk en volgens Susan Sontag ‘zonder twijfel het hoogtepunt’ van alles wat ze heeft geschreven. ‘Theorie van de sacramenten’ is waarschijnlijk een van de laatste essays die Weil in Londen schreef. Hierin beschrijft ze hoe haar verblijf in een klooster in Solesmes in 1938 een ‘mystieke ervaring’ werd en verdedigt ze tussendoor de vrijheid van denken. ‘Geloofsbelijdenis’ hekelt op zijn beurt ‘de geestelijke tirannie van de kerk’ en bevestigt Weils positie ten aanzien van het geloof en de katholieke kerk: zij weigert resoluut het doopsel omwille van de ‘collectieve geloofsdwang’ van het volgens haar totalitaire kerkinstituut. Weils roeping vereist ‘absolute intellectuele eerlijkheid’: ‘Ik erken níet dat de kerk enig recht heeft om de werking van het intellect of de openbaringen van de liefde op het gebied van het denken te beperken.’

In een nawoord bij Wat is heilig in de mens? somt filosofe Mariëtte Willemsen zeven redenen op om Weil te lezen. Ze noemt Weils filosofie origineel door haar verwerping van de klassieke opvattingen over de wil en vrijheid, haar mystieke kant en de invloed van oosterse filosofieën zoals het taoïsme en het hindoeïsme. Willemsen roemt verder ook de taal van Weil. Haar taalgebruik komt meer dan tachtig jaar later inderdaad nog altijd modern, ja zelfs hedendaags over. Dat is mede te danken aan het hoge literaire gehalte van haar teksten. Weil is door haar aforistische schrijfstijl dan ook hyperciteerbaar. Ze schrijft in heldere zinnen, die vaak de intensiteit hebben van een oneliner (in haar kritiek op Marx: ‘Je hoort nauwelijks iemand die zich afvraagt: had Marx wel een leer?’). Met enkele rake woorden grijpt ze de aandacht van de lezer (‘zij die het monopolie op de taal hebben, vormen een geprivilegieerde categorie’). Haar bewoording is precies, zonder opsmuk, haar beeldspraak krachtig en indringend. Weil wil duidelijk begrepen worden, ze heeft een boodschap over te brengen. Vaak maakt ze die ideeën concreet door voorbeelden uit het dagelijkse leven te geven of eigen ervaringen uit de doeken te doen.

Het belang van Weils taal komt ook naar boven in de voorliggende vertalingen. Neem het (titel)essay ‘De persoon en het heilige’. Het is een interessante oefening om beide te vergelijken. De vertaling van Crombez is naar mijn gevoel vrijer en geeft voorrang aan de leesbaarheid en het literaire karakter van Weils proza. De vertaling van Mulock Houwer is dan weer iets letterlijker, wellicht meer rigide, hoewel dat geen punt van kritiek zou mogen zijn: de helderheid van de taal primeert hier en dat ligt in de lijn van Weils filosofie. Beide vertalingen kunnen probleemloos naast elkaar bestaan. Welke nu de betere vertaling is, is hier een kwestie van persoonlijke smaak.

‘De mens heeft zo’n grote behoefte aan taal dat een gedachte die niet in woorden wordt uitgedrukt, vaak juist daardoor niet in daden wordt omgezet’, schrijft Weil in een van de toegevoegde schetsen in Wat is heilig in de mens? Hoe kunnen de teksten van Weil ons vandaag helpen? Wat maakt ze zo actueel? Camus noemde Weil ‘de enige grote geest van onze tijd’, wat haar wijsgerige reikwijdte in een slagzin goed samenvat. Weil onderzocht namelijk alle grote filosofische thema’s: identiteit, macht, de vrije wil, het individu, arbeid, vrijheid en religie. Het zijn veelal vragen die ons ook vandaag bezighouden. Weil waarschuwde voor de grenzeloze ‘wil tot macht’ die de wereld vandaag in zijn greep houdt en pleit voor een herwaardering van ‘het goede’. Of het nu gaat over ‘ontwortelde’ vluchtelingen, spirituele zingeving, precaire ecologie, duistere koloniale verledens of partijprogramma’s die steeds meer op elkaar lijken, Weils principes en idealen kunnen een leidraad vormen. Een simpele toepassing van haar denken op de praktijk vandaag is er niet, stelt Willemsen, maar Weil kan zeker een inspiratiebron zijn.

Marx beweerde dat het kapitalisme het laatste stadium van de onderdrukking was. Weil weerlegde dit onder meer door te stellen dat het geweld de universele factor van de onderdrukking is. Ook vandaag heeft er zich een ‘rijk van geweld’ gekristalliseerd in de gecentraliseerde staat, waar universele waarden afgevlakt worden en de cultus van de ontwikkeling van productiekrachten hoogtij viert. Iedereen lijkt zich moedeloos te onderwerpen, zonder zich te durven afvragen of er überhaupt nog gestreden moet worden. Vrijheid en macht zijn onophoudelijk met elkaar in conflict. Wanneer we niet meer weten waarvoor we strijden, verliezen we ons mens-zijn.

Verschenen op: rekto:verso, 14 januari 2022

– Waar strijden wij voor? Over de noodzaak van anders denken van Simone Weil, vertaald, ingeleid en van noten voorzien door Jan Mulock Houwer, IJzer 2021, paperback, ISBN 9789086842445, 108 pp.

– Wat is heilig in de mens? De laatste essays van Simone Weil, vertaald en samengesteld door Thomas Crombez (m.m.v. Jacques Graste), toelichting door Jacques Graste, nawoord door Mariëtte Willemsen, Letterwerk 2021, paperback, ISBN 9789464075236, 246 pp.

– De waarheid als roeping. Het leven van Simone Weil van Ludivine Benard, vertaald Johny Lenaerts, Kelder 2021, paperback, ISBN 9789079395521, 156 pp.

5-delige podcastreeks over Simone Weil op France Culture: Avoir raison avec Simone Weil

Website gewijd aan Simone Weil: www.simoneweil.net

N.B. In 2022 verschijnen nog twee andere publicaties met werk van Weil. De vertaling van Weils hoofdwerk L’enracinement als Verworteling staat op til bij IJzer en Kelder werkt aan een verzameling essays rond arbeid, een van de kernthema’s in Weils denken.

Update, juni 2022

Inmiddels verschenen bij Uitgeverij IJzer:

Verworteling: Weils hoofdwerk, waarin ze reflecteert op het belang van religieuze en politieke sociale structuren in het leven van het individu. Werd opgenomen in de DSL top 5 non-fictie.

Over Oorlog: een zeer actuele selectie van essays uit de periode 1933-1943 over de oorlog en de dreiging daarvan. In het leven van Simone Weil spelen de oorlog en de dreiging daarvan als uiting van het eeuwige conflict tussen onderdrukkers en onderdrukten een belangrijke rol.

#Simone Weil #rekto:verso

0 notes

keynewssuriname · 3 months

Text

Sportzaken tekent MoU met Luen Thai Group

Het directoraat Sportzaken van het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport (ROS) heeft deelgenomen aan het Suriname Economic and Trade Cooperation seminar van China (Guangdong). Hierbij waren diverse organisaties en functionarissen aanwezig, waaronder de volksregering van China, de Chinese ambassade, de Suriname Chinese United Association (Scua), het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) en de Kamer van Koophandel en Fabrieken (KKF). Het seminar, gehouden in de vergaderruimte van Kong Ngie Tong Sang, had als doel de samenwerkingsmogelijkheden tussen Suriname en China te onderzoeken en mogelijke investeringen in de sectoren landbouw, veeteelt, visserij, sport, handel, en ondernemerschap in Suriname te bespreken. Tijdens dit seminar heeft het directoraat Sportzaken een Memorandum of Understanding (MoU) ondertekend met het Dongguan Luen Thai Supply Chain Park van de Luen Thai Group. Deze MoU beoogt het directoraat te voorzien van sportbenodigdheden en faciliteiten om de sportontwikkeling in Suriname te bevorderen. Directeur Gordon Touw Ngie Tjouw benadrukte in zijn toespraak dat Suriname, net als Guangdong, moet overstappen van een traditioneel naar een modern model. Hij stelde dat Suriname over voldoende sporttalent beschikt, maar dat de sportaccommodaties te wensen overlaten. De sportdirecteur ziet een partnerschap als een ideale manier om deze uitdaging aan te pakken en de sportsector in Suriname naar een hoger niveau te tillen. Read the full article

1 note · View note

rotterdamvanalles · 4 months

Text

Productie van Ermi-ijsjes in de fabriek aan de Persoonsdam, 1966.

Tot de Tweede Wereldoorlog was de bereiding en verkoop van consumptie-ijs een kleinschalige aangelegenheid. Het was vooral het domein van banketbakkers, zuivelfabriekjes en Italiaanse ijsmakers, die daarmee een regionale markt bedienden. In Rotterdam en omstreken was behalve chocolade- en suikerwerkfabriek Jamin de Rotterdamsche Melk-Inrichting (RMI) een belangrijke speler. Deze zuivelonderneming, opgericht in 1879, was begin jaren 1930 gestart met de productie van ijs onder de naam Ermi. Dit ijs werd verkocht in de eigen winkels van de RMI, in horecagelegenheden en door ijscomannen op straat. Al vrij snel werd het Ermi-ijs ook in Den Haag aan de man gebracht, waar de RMI sinds 1934 een filiaal had, de Residentie Melk-Inrichting geheten.

Na de oorlog werd schaalvergroting het parool in de industriële ijsbereiding. Het aantal fabrieken nam toen snel af. Telde Nederland er in 1949 nog zo’n honderd,

in 1972 waren er nog maar tien over. Die tien, waaronder de Ermi ijsfabriek aan de Persoonsdam, produceerden wel veel meer dan voorheen. Ze hadden bovendien een uitgebreider assortiment. Naast roomijs in allerlei vormen en smaken, maakten ze inmiddels ook waterijs. Dat had alles te maken met de veranderende markt. IJs werd in toenemende mate verkocht via de supermarkt. Veel Nederlanders hadden inmiddels de beschikking over een koelkast met vriesvak. Daardoor konden ze thuis ijs eten als dessert. En dat deden ze ook massaal.

Begin 1973 ging de Ermifabriek met een enkele andere ijsproducenten op in de IJsunie. Het bleek de opmaat naar het einde van de Rotterdamse ijsbereider. Een paar jaar na de fusie sloot de fabriek in de Maasstad, waar op dat moment nog enkele tientallen mensen werkten. De productie verhuisde naar het noorden en oosten van het land. Toen de IJsunie enige tijd later in handen kwam van multinational Unilever verdween ook de merknaam Ermi.

Foto: Ary Groeneveld.. Bron, Stadsarchief Rotterdam

1 note · View note

voordeelled · 5 months

Text

Verlicht jouw Ruimte met LED Highbay Verlichtingsoplossingen van D-lighted! 💡

Ben je op zoek naar verlichting om jouw werkruimte of industriële faciliteit te verhelderen? Zoek niet verder dan de geavanceerde LED Highbay verlichtingsoplossingen van D-lighted! Ontworpen om krachtige, energiezuinige verlichting te bieden, zijn onze hoogwaardige LED-armaturen perfect voor magazijnen, fabrieken, sportscholen en grote binnenruimtes.

Met de LED Highbay lampen van D-lighted kun je afscheid nemen van zwakke, flikkerende verlichting en hallo zeggen tegen heldere, consistente helderheid die de productiviteit en veiligheid verbetert. Onze armaturen zijn ontworpen om superieure lichtverdeling te bieden, waardoor schittering en schaduwen worden geminimaliseerd en de zichtbaarheid en het comfort voor werknemers worden gemaximaliseerd.

Maar daar houden de voordelen niet op! Niet alleen bieden onze LED Highbay lampen uitzonderlijke prestaties, maar ze helpen ook om te besparen op energiekosten en de ecologische voetafdruk te verkleinen. In vergelijking met traditionele verlichtingsbronnen verbruikt LED-technologie aanzienlijk minder elektriciteit, wat resulteert in lagere energierekeningen en een groenere, meer duurzame bedrijfsvoering.

Bij D-lighted begrijpen we dat elke ruimte unieke verlichtingsbehoeften heeft. Daarom bieden we een breed scala aan LED Highbay armaturen in verschillende maten, vermogens en stralingshoeken om aan jouw specifieke eisen te voldoen. Of je nu behoefte hebt aan intensieve verlichting voor hoge plafonds of gelijkmatige verlichting voor uitgestrekte ruimtes, wij hebben de perfecte oplossing voor jou.

Upgrade vandaag nog naar de LED Highbay verlichtingsoplossingen van D-lighted en ervaar het verschil in kwaliteit, efficiëntie en prestaties. Verlicht jouw ruimte met vertrouwen en maak de overstap naar helderdere, slimmere verlichting met D-lighted!

#led highbay #D-lighted

0 notes

joostjongepier · 7 months

Text

Wat? Portret van Samuel van Houten (ongedateerd) door Barbara Elisabeth van Houten, Portret van de jonge Isaac (ca. 1872) door Jozef Israëls, Ezeltje rijden op het Scheveningse strand (ca. 1900) door Isaac Israëls, Portret van Evertje Akkeringa met rammelaar, half jaar oud (1921) door Johannes Evert Akkeringa, Kinderkopje / Portret van Henriëtte (1872) door Jacob Maris, Liesje schildert (1906) door Floris Arntzenius, Elisabeth Mauve, dochtertje van de kunstenaar (ongedateerd) door Anton Mauve, Het lucifermeisje (1890) door Floris Arntzenius, Jonge herder met koeien (ongedateerd) door Anton Mauve, Op de boot (ongedateerd) door Willem Bastiaan Tholen, Schaftuurtje (1885) door Wally Moes en De voddenraper (ongedateerd) door Wally Moes

Waar? Tentoonstelling Kinderen van de Haagse School in Panorama Mesdag, Den Haag

Wanneer? 14 februari 2024

In 2024 is het anderhalve eeuw geleden dat de Wet Houdende Maatregelen tot het Tegengaan van Overmatigen Arbeid en Verwaarlozing van Kinderen, beter bekend als het Kinderwetje van Van Houten werd aangenomen. Initiatiefnemer Samuel van Houten wilde een totaalverbod op kinderarbeid, maar de Tweede Kamer zwakte dat af. Weliswaar was het verboden om kinderen jonger dan twaalf jaar te laten werken, maar dat gold alleen voor tewerkstelling in fabrieken en voor nachtarbeid. Toch vormde de wet een kantelpunt in de sociale geschiedenis van Nederland.

Voor museum Panorama Mesdag vormt het lustrum van het Kinderwetje aanleiding om te kijken hoe het leven van kinderen er in de periode rond 1874 uitzag. Dat gebeurt door de ogen van Haagse School-schilders, die regelmatig kinderen opvoerden in hun schilderijen. Overigens was Sientje Mesdag-Van Houten, echtgenote van Hendrik Willem Mesdag en een van de kunstenaars die mee schilderden aan het beroemde panorama, de zus van Samuel van Houten.

Kunstenaars schilderden regelmatig hun eigen kinderen. Zo portretteerde Jozef Israëls zijn zeven jaar oude zoon Isaac. Het portret is geschilderd in weinig kleurnuances. Het lijkt of de jongen opdoemt uit de achtergrond. Dat is heel anders dan het werk van de, later ook schilder geworden, Isaac. Dat is juist kleurrijk en licht. Van hem hangt op deze tentoonstelling het werk Ezeltje rijden op het Scheveningse strand.

Johan Evert Akkeringa schilderde zijn zoon Evertje toen die een half jaar oud was. In zijn hand houdt het jongetje een kostbare zilveren rammelaar. Jacob Maris maakte een portret van zijn oudste dochter Henriëtte (3 jaar) met een parelsnoer om haar nek. Liesje Arntzenius was vier jaar oud toen haar vader Floris haar schilderde, met verf kliederend in zijn atelier. Liesje zou later zelf ook kunstenaar worden en vooral portretten en bloemstillevens schilderen. Anton Mauve legde zijn dochtertje Lize vast terwijl ze in de tuin een bloemetje bestudeert. Allemaal liefdevol vastgelegde kinderen, die zo te zien prettig en niet van luxe verstoken leefden.

Hoe anders is dat bij andere kinderen op deze tentoonstelling! Het meest schokkende werk is waarschijnlijk Foris Arntzenius’ Het lucifermeisje. Terwijl ze zich staande houdt met een paar krukken, probeert het meisje door het verkopen van lucifers wat geld te verdienen. Het verbeten gezicht van het meisje is uiterst veelzeggend.

Het weiden van vee werd vaak aan kinderen overgelaten. Mauve schilderde zo’n jonge koeherder. Het joch kan amper over de schoft van het dier heen kijken.

Willem Bastiaan Tholen werkte vaak in de veengebieden rond de Zuiderzee. Waarschijnlijk schilderde hij daar een jongen die zich vasthoudt aan de mast van een kleine schuit, mogelijk een punter waarop riet werd vervoerd. Het zeil wordt summier aangeduid en de achtergrond is leeg. Hierdoor richt alle aandacht zich op de boerenjongen.

Wally Moes is een mij tot nu toe onbekende schilderes. Zij schilderde Schaftuurtje, dat twee jonge mandenvlechters laat zien tijdens hun middagpauze. Hun verstelde kleren en vuile voeten krijgen van de kunstenares alle aandacht. Een merkwaardig detail vormt de sinaasappelschil die op de grond ligt. Een dergelijke luxe vrucht zal zeker geen deel hebben uitgemaakt van de lunch van deze jongens. Eveneens van de hand van Wally Moes is een fraaie ets van een voddenraper. Hij verzamelt oud textiel dat verwerkt zal worden tot papier of poetskatoen. Het vuil druipt van zijn hark.

Wat was de bedoeling van de kunstenaars die dit soort scènes vastlegden? Waarschijnlijk niet, zoals je zou denken, een aanklacht tegen sociale misstanden. Nee, dit soort armoedige taferelen werd ‘mooi’ gevonden. Bovendien verkochten zulke scènes goed en waren dus ook commercieel interessant. Frederik van Eeden schreef in 1888 over de vele schilders in Laren: “Hun schoonheidsgevoel werd het meest bevredigd door de armoedigste huisjes, de meest armelijk gekleede lieden. Ze vonden dat mooi en wezen het elkaar. De Laarder boeren hebben daardoor een eigenaardig beeld van schilders-mooi gekregen. ‘Mooi’- zeggen ze, ‘mooi – dat is vuil.’ En als de schilders komen weten ze het al en zoeken hun vuilste plunje uit.”

#barbara elisabeth van houten #jozef israels #isaac israels #johannes evert akkeringa #jacob maris #floris arntzenius #anton mauve #willem bastiaan tholen #wally moes

0 notes