#korsankalem

[korsankalem]

Kaleme uzun zamandır dokunmuyorum. Sanki bir cümle yazsam felaketim olacak. Günler öyle sıradan, öyle anlamsız geçiyor ki… Sakin bir ırmağın içinde süzülüyor gibiyim…

[sekkafa]

“Trenler geçiyor kimi şehirlerin merkezinden. Kimisinin limanlarından gemiler kalkıyor. Yollar uzayıp gidiyor. Yollar bağlıyor ya da ayırıyor bizi birbirimizden. Bu hep böyleydi. Bu hep böyle olacak! Bir sürü hayalin kıyısında geçiriyorum günlerimi. Ayların farkında bile değilim, eylül gelmiş. Bir şey ifade etmiyor ki benim için. Ben kaldırımın bile üzerinde yürüyemiyorum. Kalabalığın içinde ayaklarım birbirine dolanıyor. Herkes her şeyin iyi olacağına inanıyor. Her gün, aynı sohbetlerin içinde uzanıyorum yatağıma. Dilini bilmediğim ülkeleri düşünüyorum. Dilini bilmediğim ülkelerin insanlarını… Acaba diğer ülkelerde de bu kadar yoğun mu yaşanıyor her şey? Acılar bu kadar içten mi? Sokakları kaplayan çöpler aynı çoklukta mı? Bilmiyorum, bilmeyeceğim de sanırım. Ama içine düştüğüm derdin bir çözümü yok. Anlatmak istesem de anlatamıyorum. Anlamayacaklar çünkü. Anlamak için benim gözlerime sahip olmaları gerekiyor. Biliyorum. Sen beni anlayacaksın. Hatta ağzımı açtığımda bileceksin derdimi. Susacağız birlikte… Birbirimize sımsıkı sarılırken bir bankın üzerinde, sen hiç görmediğim bir anını anlatacaksın. Ben gerçekten güleceğim seni dinlerken. Şimdilerde yüzüme takılan uydurma gülüşlerden eser kalmayacak senin yanında. Daha tatlı gelecek soluk alıp verişim.

Biliyorum anlamayacaklar bizi. Biz birbirimizi anladıkça da kızacaklar bize. Oysa ben seninle kahve sohbetlerinde; mucizevî olaylara tanıklık edeceğim. Gözlerinin içinde kâinatın eşsizliği olacak. Biliyorum kokun, dünyanın merkezinden bir yerden gelecek. Biliyorum, ses tellerini serçeler dizmiş olacak boğazına. Kıvrımlarına baktıkça vücudunun, ellerinin; mutlu olacağım. Mesela, bir ben olacak boynunun bir köşesinde. O ben, benim olacak bir ömür. Kimseye bırakmam ki! Koşturacağız, olur olmadık zamanlarda. Durduğumuzda öksüreceğim ben. Sen sigarayı bırakmadığım için kızacaksın. Ben sen kızınca daha çok seveceğim seni. Bir yolunu bulup kandıracağım. Unutacaksın sigara mevzusunu.

Bazen hiç olmadık günlerde, rakı masasını kuracağız. Balıklarımızı tavada kızartacağız. Çay bardağında yudumlayacağız rakılarımızı. İnce belli olacak bardaklarımız. Bazen çok fazla içeceğiz. Ama çok güleceğiz. Sabah evin bir köşesinde sarmaş dolaş uyanacağız. Ve yine birbirimize bakıp kahkahalar atacağız. Dünyanın en mükemmel kahvaltılarını hazırlayacağım sana. Sen ekmekleri kızartacaksın. Ekmekler önemli! Sımsıcak ekmeklere tereyağını sürdüğümüzde mis gibi kokacak kahvaltı soframız. Demli çaylarımızı yudumlarken, gözlerimiz birbirine dokunacak. Ve ben uzanıp senin o güzel burnuna küçücük bir öpücük bırakacağım. Gözlerinin içinde mutluluğu bulacağım…

O günler geldiğinde, bir şehrin içinden kara bir tren geçecek. Bir limandan bir gemi kalkacak. Yollara çıkacak gezginler. El ele tutuşup, bir günü birlikte batıracağız kimsesiz bir koyda. Yeniden doğuracağız sonra güneşi. Sen bana sarılacaksın, ben senin bileklerinde huzuru bulacağım. Saçların yüzümü kaplayacak. Bir saç nasıl bu kadar güzel olabilir diye soracağım kendi kendime. Ve bembeyaz olana kadar da çıkmayacak bu soru aklımdan. Bir ömrü bölüşeceğiz seninle, koca bir sevgiyi sırtlayacağız. Gökçe, nefessiz kalıyorum. Düşüyorum, üşüyorum, saçlarım dökülüyor ve beyazlıyor usul usul. Yanıma gel, benim yanıma…”

[korsankalem]

Bildim seni…

Çok uzaklardan, çok büyük yaralardan geriye kalandın.

Gördüm seni…

Yüzün soğuk bir kış gecesiydi, parkam çok uzaktı…

Sevdim seni…

Penceresi yarım, camı kırık, çatısız bir evdin…

[korsankalem]

Yola çıktım, yola tutuldum, yolu unuttum, yoldan çıktım...

[korsankalem]

Kimseyi duymuyorum, kimse bir şey sormuyor. Bir ara güzeldi buralar. Şimdi her şey gibi oldu. Renksiz ve tatsız. Eskiye dönük paylaşımlarımı yedekleyip kısa süre sonra ayrılıyorum bu mecradan👋🏻👋🏻 dostça kalın...

[korsankalem]

(İçerden)

Bir soğuk zemin

Geçip gittiğim...

İçeriden,

Çok derinden

Gelip

Umuda döşenen bir çiçek

Öyle yalnız

Öyle devrimci...

Her şeye rağmen,

Sana, bana ve onlara,

İnatla karşı durup

Dimdik bir yumruk gibi

Yükselirken gökyüzüne

Hiç fark etmemişlere bakarak

Gülüp geçiyor...

İçeriden bir çiçek,

Derin bir umutla

Mutluluğa dair

Yaşam savaşında...

View this post on Instagram

A post shared by KorsanKalem (@korsankalem) on Mar 12, 2020 at 3:07pm PDT

[korsankalem]

‪Bir şeylerin öylece olup bittiği, kirlenen cümlelerin ortaya saçıldığı, susmakla konuşmak arasındaki inceliklerin çoktan yitirildiği bir yer burası. İhtimaller vardı, herbirini katlettik... Renksiz bir tadı var bu çağın!

[korsankalem]

Zamanın bir önemi olmuyor. Zamansız bir coğrafyada, öylece oturuyorum. Kuş cıvıltılarının huzurunda yaşıyorum bu anı. Başka hiçbir şey yok çevremde. Ne bir hırs, ne bir duygu ne de gündelik telaşeler… Ben varım, bir çiçeğin polenlerine tutunuyorum ya da bir umudun yaprağına…

www.korsankalem.com

[korsankalem]

Uzak diyarların hikayelerine dalıp bu günü unut. Bir su gibi duru, bir gök kadar ulu olan ruhunu keşfet. Unutma yiten, doğacak olan içindir. Filizlensin çiçekler ruhunun tertemiz bahçesinde... Tut ellerini çocukların. Sapma kirli sokaklara, dal umudun eşsiz renklerine. Çıkacaksın bu savaştan; dimdik ve güzelliklerle... Unutma kıymetlisisin bu dünyanın... Sana aksini söyleseler de, inatla yürümeye devam et bu yollarda. Bir sonu olmayacak. Çünkü hiç bitmeyecek, yaşamın devam ettiğince yolculuk hep sürecek...

[korsankalem]

‪“Şimdi bir cinnet gibi sürükleniyor kalplerimiz. Birbirine çok yakın ve bir o kadar da uzak. “

‪https://www.korsanedebiyat.com/anlam-telasi/‬

[korsankalem]

Belki de dalgaların da bir bildiği vardır. Belki de mutluluğu taşıyordur köpük köpük... Aşkın bilinmezleri vuruyordur sahile. Yasaklar ve kurallara inat, yıkıyordur tüm engelleri. Zamanın sürüklediği hayatlar ve dalgaların taşıdığı umutlar; bir harman olup yaşamlarımıza sunulan bir armağana dönüşüyordur. Tutunmak gerek en temiz sevgilerin adaletine ve sığınmak gerek hayatın her anındaki inceliklere...

[korsankalem]

“Öylece anlatmak isterdim içimdekini. Koşulsuz ve tereddütsüz herkese. Ama anlamını yitiren her şey gibi, cümleler de yıpranmış artık. “Keşke”lerime sığınıp, “ama”larımla geçiyor zaman. Geçiyor ve ben öldüremediğim şeylerle yaşamaya koyuluyorum. Belki bir şiir yazabilseydim ya da adım adım takip etseydim düşümü, olağan akışında uygun bir rotada karar kılabilirdim. Yokuşun başında durup yolun sonunu kestiremeyen her yolcu gibi ben de sadece geride bıraktıklarımla ilgilendim. Geride kalanlar, geride yananlar olmadı hiç. Oralarda bir yerde; bir abide, bir heykel gibi dikildiler. Ama bir mezar taşına dönüşmediler. Belki onların şahsiyetleriyle alakalı değildir bu durum. Bu sadece benim katliamlara karşı tavrımla açıklanabilir. Öldüremem ben sevdiklerimi. Onlar beni hiç düşünmeden harcasa bile hem de…”

https://www.korsanedebiyat.com/cozemezsin

[korsankalem]

“Hayal bile edemeyeceğimiz kadar kötüyü gördü gözlerimiz. Kabullenmemizin imkânsız olduğu vahşetleri duyduk, gördük, öğrendik ve ne yazık ki hâlâ… Ama belki bilmeseydik, anlamayacaktık. Anladık ve acıttı içimizi. İyiye biçilen kefendi acı… Eksik, yarı mutlu bir iyi var elimizde. Sarıldığımızda sıcaklığını hissediyoruz. Bizi her şeye rağmen mutlu kılan, yarına tutunmayı sağlayan tek şey… Tamamen gerçek. Belki de var olan her şeyden daha gerçek…”

[korsankalem]

Bir süre, ayak uydurmaya çabalıyor insan… Sonra inanmış gibi yapıyor. Çünkü inandığı yalanların, doğru olması çok önemli. Tutunduğu tek gerçek bu… Gözleriyle görse de gerçeği, yalana sığınıyor hemen. Gerçekler, tutarlı bir hüzne boğuyor yaşamını… Tutarlı bir hüzün de, kurumasına neden oluyor gözpınarlarının… Ağlamak istemiyorsun. Ağlamak yalnızlığını hatırlatıyor ve kahrolası vicdanını da bir kenara bırakamıyorsun. O vicdan ki, zalimin kurduğu pusulara meydan okuyor.

[korsankalem]

[korsankalem]

Belki de...

Belki de yorgun bir kediyimdir ben. Ruhsuz bir hayatı dışlayan... Yaptığım hataların yorgunu, uzun gecelerin uykusuzu...

Belki de düşmüşümdür bu dünyaya. Alışamamamın tek nedenidir düşmüşlüğüm... Salgın bir mutsuzluk vardır üzerimde ve usul usul yayılmıştır evrene...

Belki de yanlış bir spermin kazandığı şu dünyada, kırgın bir çocuğum...