#moppie ik word er zo blij van

[caediteosa]

things that make my life a little better: @seafaired 's saltiness over the butchering of the flying dutchman's tale

[brievenaansilke]

37/175

Lieve Silke,

Dit wordt denk ik even een beetje een soort extra egocentrische-even-in-briefvorm-uitzoeken-wat-ik-nou-eigenlijk-voel-brief, excuses daarvoor alvast.

Ik mis je. Deze week was echt zo diep klote en ik mis je. Vorige week deze tijd was ik ook hier, achter deze computer, op dit tijdstip, alleen toen was oma er nog. Maar toen had ze heel veel pijn, dus het is ook wel echt beter zo. Nu zitten er andere mensen in de zaal, ben jij op een heel andere plek, is oma een hoop as, is het buiten warmer en heb ik een ander shirt aan. Ik weet het ook allemaal niet. Het maakt allemaal niet uit. Ik wil gewoon even een tijdje niet nadenken over dingen, even verdoofd door het leven gaan tot het weer een beetje acceptabel is dat de aarde niet gestopt is met draaien. Ik moet nog steeds de hele tijd huilen maar ik ben ook boos (niet ergens op gericht, gewoon meer een soort algemeen gevoel van onrust in mijn lichaam, een soort frustratie dat ik niet kan vinden wat ik nodig heb, dat ik niet weet waar ik mijn aandacht op moet richten, dat ik mijn aandacht nergens op kan houden.) Alles is gewoon een beetje afgevlakt of zo en ik merk dat ik ook opeens heel onzeker ben over allemaal dingen waar ik normaal veel minder gevoelig voor ben en dat ik echt nul controle heb over mijn gevoelens en over soort van eh... de dingen die ik doe of zo? Qua dat ik gewoon... Ik voel me alleen maar lethargisch en leeg en de dingen die ik probeer te doen geven allemaal geen voldoening. Niet wandelen, niet buiten zijn, niet binnen zijn, niet iets bakken, niet koken, niet slapen, niet een serie kijken, niet studeren, niet lezen. Ik wil dat niet. Ik wil dat dingen gewoon oké zijn. Maar ja. C’est la vie. Komt wel weer, slijt vanzelf. Ik had niet verwacht dat ik hier zo van ondersteboven zijn geloof ik. Ik weet ook niet of het beter zou zijn als jij hier was, bij me. Waarschijnlijk niet, wel een beetje natuurlijk, maar het zou nog steeds gewoon een puinhoop van verdriet zijn, dus dan is het misschien eigenlijk ook maar beter dat je gewoon toffe dingen aan het doen bent. Dat met die vleermuizen was echt heel tof. Ik word wel echt blij van je verhalen allemaal, ik vind het fijn om te horen wat je allemaal meemaakt. Ik heb ook echt plaatsvervangend zin voor je in dat je straks in Vietnam bent en dat je daar dan superveel superlekker eten kan eten. Dat wordt echt goed en leuk voor je. Ja. Fijn.

Er is niet zo veel in mijn hoofd nu, dus ik ben bang dat ik je niet echt iets te vertellen heb, ik hoop dat je dat oké vindt. Ik ben nu gewoon even een tijdje niet zo leuk. Maar ik hou wel van je, heel erg veel, dat is genoeg voor me. (Ik hoop ook voor jou)

Dag moppie, tot gauw, ik hou van je. Je Eli