Tumgik
#pastel sa papel
delfindakila · 20 days
Text
Tumblr media
JAIME ROQUE Abstrak, pastel sa papel, 2011 #artPH
2 notes · View notes
rosamundxx · 5 years
Text
A Piece of My Mind
I have been silent for far too long. It is for the reason that i want to keep whatever's left of my privacy and sanity intact. I thought that by doing so, this will pass. But i cannot keep my silence anymore if there are rumors surrounding my name.
There is no condominium. What there is, is only an apartment shared with three other relatives. This apartment is equipped with CCTV’s and on top of that, it is next to other units that house more other relatives. Not that I have an obligation to give you the guarantee that you crave, but no, I haven’t been there not even once. And oh, in case you want to know too, I haven’t been anywhere secluded and isolated with him.
That day when I was walking along Makati Av., I actually came from Century City, during which I spent my time with my Intermediate Accounting 1A Book of Millan (I highly recommend this author, he is LIT) together with my aesthetic Stabilo Pastel highlighters. I was studying ‘Receivables’ because at the moment, I was 1 week away from Prelims week.
The reason for me frequently ditching my classes was because I wanted an escape - needed it so badly. I do not need to expound on this, I’m sure you know the whole scenario since pretty much, this has gotten so publicized than it needed to be.
I do not know where to even start. I don’t know whoever this will reach. Or if I would even let this post be in the public eye. But this is just me in my normal routine, which means whenever it all feels like too much, I would find an outlet and express whatever it is that needs expressing, write and write until I get tired of writing. After finishing this blog, I will click post, then it will be displayed on my website. But I will only post this on a more crowded platform once the second trigger comes. The first trigger came last week, which pushed me into writing this. When the second trigger comes, I will make this post public.
To you, the man I’ve loved for 8 years of my short life in this earth, I want you to know that I have loved you dearly. I have loved you genuinely and wholeheartedly so. As it breaks your heart that this came upon us, I hope it won’t blind you from seeing that it hurt me too, it broke me too. You have stayed and stood by me in the most crucial parts of my life. And I am deeply grateful for it, for you, for the fragment you’ve relayed to me. 
I’m sorry that you’re hurting. I’m sorry that you’re breaking. And while I understand that in order for you to cope you need friends to lean on, it also crushes me that it has become this way.
It doesn’t feel good to be judged. I faced it. I ignored judgments. I kept silent. I showed up to classes without ever wanting to be in it. Then I skipped them. Then I skipped them again. I wanted so bad to escape, and so I did.
I value my privacy so much to the extent that I hadn’t told anyone the full story. When somebody questions me, I give concise answers and that’s it. Because by then, I believed in the philosophy; “Those who judge, don’t matter, and those who matter, don’t judge.” Kaya ang laki ng kumpyansa ko na wag magsalita. Dahil ang sabi ko sa sarili ko, these people that I trust will never turn their back on me. And oh boy, was I wrong. It hurt a lot. It sucked up big time. Greeting and reaching out to people then receiving doubtful and unsure smiles in return. I want you to know how much courage I took from myself just to pull that. Kilo-kilong lakas ng loob ang kailangang ipunin ko para lang bumati dahil tuwing papasok ako, nangangapa ako sa kung kanino iiwas, kung sino ang papansinin. Para akong naglalakad sa salamin, hindi ko alam kung saan dapat tumapak at saan dapat umiwas. And when someone seems uncomfortable to return my greeting, I make a mental note to distance myself. Hanggang sa ako nalang ang umiwas sa lahat para hindi na komplikado. I distanced myself not because I hold grudges but because I respect the fact that Klyde is your friend and that you side with him. I understand that. That’s why I don’t want to force/confuse you into being okay with me. It is alright to take his side. It is okay to feel sympathetic towards him. After all, I am not in a competition here. I do not want any of the people’s sympathy. Kaso, sana lang tapat tayo dito. Sana yung totoo.
Which stories have you heard? What stories do you know? Is it the one where I was being needy because I was against him playing ML? When you heard that story, did you think that I was too demanding? too needy? Have you heard the part where I very often wait for an hour or more (standing up the entire time) because he wakes up late for playing too long the night before? Waiting is okay, kaso kung palagi, at hindi mo makita that he even has the slightest initiative to break this routine, nakakasaid din. Sa isang relasyon, hindi lang third party yung posibleng dahilan kung bakit kayo mapapagod. Mas madalas kasi, it’s the small things na kapag pinagsama-sama lalo na kung paulit-ulit, will really compromise the relationship.
When you hear his voice breaking while speaking of his pains, does it also occur to you the pains I’ve endured nung panahon na pakiramdam ko wala na siyang pakialam dahil kulang nalang kalasin ko phone ko para lang di mag-online para matakot ka naman at hanapin mo ‘ko kasi di ko na alam gagawin sa’yo ang tigas tigas mo. Di effective ang paghingi ng atensyon, tapos di rin effective silent treatment, akala ko effective kapag pinag-alala kita. There were days na sinasabi ko sa’yo ‘yung mga issues ko na ang sabi mo sakin, inaalala ko lang yun dahil pressured ako sa acads and that when we graduate, di na ako mag-iisip ng ganon. I AM an overthinker, and I hate it more than you do. You would sacrifice me having these internal issues until we graduate  without even giving me the guarantee that I need, kaya mo yon? Sobrang nagsawa ka na ba talaga na iassure ako everytime I’m having these doubts? You don’t know half of what’s going through my head every night, and the damage it gives me, and you can’t even assure me? I’m sorry for tiring you too much, then.
The last quarter of last year was the most strenuous and tough. Ang tigas mo. Ang tigas mo. Everytime I open up about something, you would shut me out. It hurt so much. Everything I had was built on us, on you, that when you left me hanging, it hurt bad when I fell. Malaking adjustments kasi mula sa pagpasok, pagkain, pag-uwi, pag-lakad, pag-commute, etc., kasama kita. Ang hirap kapag nasanay ka. May isang beses na uuwi nalang ako mapapahagulgol pa ko sa daan dahil lang nadaanan ko yung kariton na nagbebenta ng roasted peanuts na lagi mong binibilhan. Hindi ko maintindihan yung nangyayari, nangangapa ako. I was always so sure of you, but during this time, wala na ‘kong sigurado. Then I would stay in the park in front of G4, para hintayin si Ate. Ito yung mga panahon na kunyari nanonood ako ng k-drama para lang majustify ko sa mga dumadaan kung bakit namumugto mata ko. And then I cried my heart out to her. I was so messy, I was all over the place. Kinailangan niyang ipark yung kotse sa tabi ng daan at 11PM just to console me at dahil hinahyperventilate ako. And at that moment, in the backseat in the middle of a very quiet night with the very cold temperature, nawala yung kalahati sa bigat na nararamdaman ko. And I remember feeling so tired and sleepy and exhausted.
Come next week, Daddy died. Exam week yun, hindi ako nakapag-aral man lang dahil siguro wala na kong gana at marami akong ibang inaalala. Hindi ko na tayo maisingit sa isa sa mga kailangan kong isipin at ayusin at asikasuhin at pagtuunan ng pansin. I was constantly asking myself that week, “may mas dapat ba kong ginawa? may mali ba sa nagawa ko? dapat bang mas napaaga yung pagsugod sa ospital? kasi pucha, konting panahon lang eh.
Kapag namatayan ka, the pain of loss and mourning should not make you stop. Wala eh. Walang panahon magluksa. Aside from the fact that you feel so devastated, kailangan mong kumilos dahil tumatakbo yung oras, kailangan maprovide ora-orada yung chapel, yung funeral services, yung mga papeles, etc. I remember, nung pumili ako ng barong, nanginginig ako. Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko. Madaming nakapaligid na emosyon. Remorse, confusion, anger, loss, fear, at iba pa. You know everything about my life. Alam mo kung anong tumakbo sa isip ko nung mga panahon na yun. And you know how unsure I was of my life dahil sa nangyari. I didn’t know what would happen. 
On 21st of December, I broke it off. You were trying to win me back, you wanted me back. Yan ang hirap sa’tin eh, sala ka sa init, sala ka sa lamig. Sana noon. Bakit noon wala akong makitang takot sa’yo. Nasasaktan na ko’t lahat, ni hindi ka man lang nanginig.
On 22nd, the day of my birthday, I found out I failed two of my compre subjects. Ayaw ko sanang tignan, kaso ang sabi, sa araw lang na yun magiging available yung pag-open ng canvas at pagcheck ng grades. Ang sucky. I was so mad kaso di ko alam kung para saan yung galit at kung para kanino. I thought 2018 was done kaso mukhang nag-enjoy siya. GG. It’s hard to 
Come the weeks after, ang pinoproblema ko naman is kung paano ako hindi madedelay. Walang preno, sunod sunod pare, hindi pwedeng huminga hindi pwedeng umiyak. Hindi na ko natutuwa. I was devastated, hindi ko alam kung paano sasabihin, hindi ko alam kung pano lulusutan. At dad’s interment, hindi ko alam kung para saan yung mga luha ko, para sa pagkawala niya, o para sa thought na talunan ako dahil bumagsak ako at malaking possibility na hindi ako makapagtapos ng naaayon sa timeline na gusto ko at inaasahan ko. Everything was competing inside my head, nag-uunahan sila kung sinong dapat kong unahin pag-isipan at pag-alalahanan.
I’m sorry.
To you, my 8 years, I’m sorry that you were too tired of me, of my whims. I’m sorry that I tired you. I’m sorry dahil nakakapagod akong mahalin. And I’m sorry that you even have to put up with me. I’m sorry kung naubos ko yung pagmamahal na meron ka, I’m sorry kung hindi mo mahanap yung pagmamahal para sa sarili mo. If I could make you forget the pain, I would.
If you defended my name, thank you, you deserve all my gratitude.
If you believed in me, I wish you all the best.
If you respect me, I respect you too. Thank you.
If you don’t care at all, that’s cool. Because we shouldn’t care about others’ lives, right?
If you played a role in spreading false information, I’m in the process of forgiving and I’m getting there.
If you’re one of the people who made me feel like shit, thank you for making me strong.
0 notes
Text
FAMOUS LINES NI TEACHER
Sa mga nagbabasa nito, i know and we might all know na naranasan mo rin ang pagiging “estudyante” otherwise napagtagumpayan ang mapusok, maalinsangan, mapagtimping tagpo habang tinatahak ang road to success.
ORAYT KAIGANNNN! Dahil nakakabagot na yung mga tips, ways etc. Iibahin naman natin ngayon….. Tantantanantanannnnn~ /insert low-budget sound effects;
📒📖FAMOUS LINES NI TEACHER
✱ “Get ¼ sheet of pad paper” ⇢ ITO YUNG PINAKADABEST PART AS A STUDENT! 😂 yung tipong mapapanganga ka sa kawalan sa biglaang pa quiz ni titser! Hanep kayo sir/ma’m! Ang hilig nyo sa surprises ,ayan na jinjja shock tuloy brain cells namin
✱ “Are we clear?, Understood?, etc” ⇢ Malalim na boses na animo'y nakisali sa ice-bucket challenge yung guro mo everytime sinasabi ito. Seryosong seryoso habang tinitignan ang bawat mata ng estudyante, yung tipong mapa sit straight, sit tall and listen ka at kadalasan sa matematikang asignatura matutunghayan ito, yung nangangapa ka pa sa solution pero mapapa-oo ka nalang na naiintindihan mo. Orayt! ~
✱ “Who will lead the prayer?"⇢ Lilingon mapa southwest, northeast in unison ang mga estudyante, teka sino ba nakatoka sa prayer ngayon? Sino ba? Nakaligtaan na natin minsan kung sino ba kasi minsan sa previous subject eh busy tayo, natataranta ka nalang kasi akala mo ikaw na, ikaw yung nakatoka sa prayer, wala kang idea kasi nga minsan tatanga tanga rin tayo
✱ "Keep quiet!!” ⇢ 😂😂 Hindi naman sa pagmamayabang pero sadyang may pagkamatigasin rin yung ulo namin, sinusuway na nga hala naman kakachit-chat sa katabi. Yung uusok na yung ilong ni titser, hala sekretong pagtatawanan pa rin. Powerrrr!
✱ “Open your book on page–turn it to page–” ⇢ ITO NGA YUN HAHAHAHA MAPA PUBLIC/PRIVATE SCHOOL hindi dapat maiiwan yung bespren nating si libro. Minsan ginagawang reference, minsan dyan sasagot, minsan dyan yung copy at dito tayo nag mu-multi task, yung haharap sa titser, balik tingin sa libro habang nakikinig. Minsan tango-tango ka nalang na animo'y naiintindihan mong mabuti.
✱ “Aba! Estudyante pero walang ballpen?! ” ⇢ ikaw nga rin titser eh, guro pero wala kang chalk?! Ay joke lang hahhahahaha oo nga no? May baon nga tayo pero wala tayong ballpen, minsan may ballpen pero nawawala o sumakabilang silya, in short nasa ibang kamay na.
✱ “No ID, no plus points–” ⇢ HALAAAA lesson learned, dalhin palagi si ginoong ID, minsan kasi madiskarte din yung mga guro eh, yung aware sila na tatamad tamad yung estudyante mag bitbit ng ID saka nila i-grab yung opportunity sa plus points. Minsan iniisip ko, baka gumaganti lang sila o ano? Hahahaha o di kaya'y dalhin palagi yung ID para may gawing pang ruler pag walang ruler. ㅋㅋㅋ
✱ “STRICTLY NO GADGETS OR IT’LL BE CONFISCATED” ⇢ Pag mautak si titser, mautak din yung mga estudyante, akala nyo ha hahahaha. Palagi sinasabi yan pero ano? May kanya kanyang tagu.an ng gadgets ang mga estudyante, minsan sa lagayan ng oil pastel sinisilid o sa pinakailaliman ng bag na may sekretong lagusan na pwede lagyan nun, o sa librong hindi ginagamit pero sa loob nun ay nakahimlay si selpon kasi may sariling itong nitso 😂 napaka wais.
✱ “Sa tip parin ng ballpen ang bagsak niyo! ” ⇢ PINAKA LEGIT SA LAHAT NG LEGIT. HALA WAG KASI BOLAKBOL BOI! Pag nasa klase, iwasan makipagbiru.an, iwasang magpasaway, refrain from cheating, minsan pwede rin makipag sipsipan para mataas lang yung grado hahaha and do your best para hindi makatanggap ng wasay at sermon ni ina.
Ayan, nakakawendang lahat ito at batid kong iba iba rin yung lines ni teacher na alam mo at alam nila, ikaw may idadagdag ka ba? Sa dinami dami ba namang estudyante baka nga pag hiningi ko ang bawat opinyon nyo'y aabot ito mapaisang milyon hahaha.
So yun na nga, so far ito yung patok sa patok ng sampalok. Pag may gusto kang idagdag, you’re free to comment⇣ Have a blast!
Walang papel, hingi
Walang ballpen, hiram
Walang sagot, kopya
─Buhay Estudyante─
Tumblr media
0 notes
nextgenclothingvn · 4 years
Text
Vietnam en septiembre
Vietnam se encuentra en una zona tropical bordeado con el Mar del este, por lo tanto el clima de Vietnam está profundamente influenciado por el monzón que crea una variedad de clima en cada región del país. El norte de Vietnam cada año tiene cuatro estaciones: primavera, verano, otoño e invierno divididas en partes iguales por 12 meses. Mientras tanto, el Sur se divide en dos estaciones distintas: estaciones lluviosas y secas. Sin embargo, gracias a esta diversidad, Vietnam ha tenido muchos paisajes naturales majestuosos para los amantes del turismo. Si está buscando un viaje cómodo con un ambiente agradable, venga a Vietnam en septiembre.
youtube
I. Viajar al norte de Vietnam en septiembre:
En general, las temperaturas de septiembre en el norte de Vietnam son muy agradables, menos calurosas que en meses anteriores. Este es el momento menos lluvioso por fin del verano y principios del otoño. La temperatura generalmente cae entre 25 y 30 grados. Únete a nosotros para explorar la belleza virgen de las zonas montañosas del norte de Vietnam.
1. Ha Giang- Un lugar ideal para escapar de la presión al viajar a Vietnam en septiembre.
Fuente de fotos: Luxury Travel
En septiembre, Ha Giang, la provincia del extremo norte país, atrae a la gente por la belleza salvaje de la meseta de la roca Dong Van, los campos de flores de trigo sarraceno y las terrazas de arroz amarillas. No hay edificios altos de la ciudad moderna, esta tierra es famosa por sus sinuosos caminos, aire fresco y espacio cultural único de las comunidades étnicas( Viet, Tay, Dao, H’mong). Al venir a Ha Giang, podemos conducir en moto en estos caminos en zigzag; conocer a los detalles culturales étnicos en el Museo de Ha Giang; check in en el torre de Bandera de Lung Cu, el majestuoso paso Ma Pi Leng, Sa Phin- el Palacio del Rey H’mong o vagar en los famosos mercados étnicos como Khau Vai, Pho Cao…
Fuente de fotos: Luxury Travel
Y uno de los destinos turísticos más atractivos del  bello pueblo de Dong Van es el paisaje escénico “Nui Doi” y la puerta del cielo Quan Ba. ¿Estás listo para tener la mejor sesión de fotos con tus amigos aquí? Además de los destinos atractivos, Ha Giang también llama la atención de los turistas por especialidades montañosas cuales son gauchas de Au Tau, pastel de trigo sarraceno, carne de ratón La Chi, Thang Co,el huevo al vapor,… Para hacer un viaje más completo y cómodo, contáctenos para diseñar un buen viaje a esta pintoresca tierra.
Fuente de fotos: Luxury Travel
2. Sapa- Un destino turístico imprescindible para su viaje a Vietnam en septiembre.
Otoño es una época maravillosa con el paisaje romántico de montañas y bosques. Será una omisión si no menciona las terrazas de arroz doradas al hablar de Sapa en septiembre. Otra cosa atractiva al llegar a esta zona es que tendrás la oportunidad de visitar las aldeas de etnias. Será una preciosa oportunidad para conocer sobre la vida de las comunidades étnicas Hmong, Dao do, Tay, Giay y Xa Pho. Ubicado en una altitud de más de 1500m, Sapa está impresionado por las espectaculares y poderosas cascadas.
Fuente de fotos: Luxury Travel
Especialmente son la cascada Thac Bac y la cascada del amor. Si eres aventurero, ¿por qué no intentas conquistar el legendario pico Fansipan de Asia donde es conocido como “El techo de Indochina” ?. Y si eres fanático de la arquitectura religiosa, descubre la antigua Iglesia de piedra del pueblo Sapa construida por los franceses en el siglo XX. Finalmente, si tiene la oportunidad, debe ir a la pagoda Chua Trinh y Ha para rezar por la paz, la salud y la suerte para usted, su familia y sus seres queridos.
Fuente de fotos: Luxury Travel
RESERVAR AHORA
3. Mu Cang Chai- La silvestre belleza natural de Vietnam en septiembre
Fuente de fotos: Luxury Travel
Ubicado al pie de la cordillera de Hoang Lien Son, Mu Cang Chai es un distrito montañoso de la provincia de Yen Bai. Localizado a una altitud de 1000 metros sobre el nivel del mar, Mu Cang Chai es famoso por sus terrazas  de arroz que se extienden lejos. Especialmente, en los últimos años, Mu Cang Chai se ha convertido en uno de los lugares atractivos para los amantes del trekking o excursiones de trekking. Si vienes aquí en septiembre, tendrás la oportunidad de participar en festivales en el marco de la semana cultural de los campos en terrazas de Mu Cang Chai. Celebrado del 20 al 30 de septiembre de cada año, el festival incluye muchas actividades recreativas de comunidades étnicas y ferias de cocina tradicional. Además, puedes jugar en parapente para ver los majestuosos campos en el paso de Khau Pha desde arriba. Contáctenos para diseñar un viaje a esta hermosa ciudad.
Fuente de fotos: Instagram @maiang_bi
II. Viajar al centro de Vietnam en septiembre
A diferencia del norte, septiembre en el centro de Vietnam todavía es bastante caluroso acompañado de lluvias repentinas. Durante este tiempo, un gran parte de la región central fue afectada por tifones. Sin embargo, la ciudad de Dalat es una excepción al clima aquí.
1. Dalat – El paraíso de millones de flores al viajar a Vietnam en septiembre
Fuete de fotos: Luxury Travel
Hay algo especial en Dalat es que viene aquí en cualquier momento, también admirarás los lugares fascinantes. Conocida con el apodo “La Ciudad nublada”, en septiembre, Dalat recibe a los turistas con espacios románticos y campos de flores únicas. Una de las atracciones turísticas de la ciudad de Dalat es “la colina Mong Mo”. Aquí, seguramente te impresionará la hierba verde, el cielo tranquilo y el sonido del viento. Es más, ubicado a unos 4 o 5 km del centro de la ciudad, “El valle de Tinh Yeu” atrae a los turistas a través de coloridas puertas de flores y área de juego clásico. Si está buscando el bullicio de esta ciudad, diríjase al mercado nocturno Am Phu. Este es un destacado mercado donde puedes mirar y comprar todos los artículos, desde verduras, comida, especialidades hasta recuerdos, ropa,…Por último, no olvide disfrutar de una deliciosa comida en Dalat, como papel de arroz al horno- “ Pizza Vietnamita”, gachas de rana, pollo a la parrilla,…
Fuente de fotos: Luxury Travel
III. Viajar al sur de Vietnam en septiembre:
Septiembre es un momento en la temporada de lluvias de Vietnam del Sur con altas temperaturas y lluvias frecuentes. Sin embargo, la suerte es que las lluvias son intermitentes y las precipitaciones se concentran en parte del día. Las lluvias de septiembre reducirán el calor y no obstaculizarán su viaje.
1. La ciudad de Ho Chi Minh- Una de las zonas turísticas imperdibles para su viaje a Vietnam en septiembre
Saigon o la ciudad de Ho Chi Minh es la ciudad más grande, un importante centro económico, educativo, político y cultural de Vietnam. Durante mucho tiempo, esto también se considera un paraíso turístico famoso que combina la belleza tradicional y moderna. 
Fuente de fotos: Luxury Travel
Ahora, enumeremos los lugares interesantes, actividades divertidas para tener unas vacaciones memorables en esta ciudad. Siendo una colonia de francia durante muchos años, Saigon fue testigo de la historia con su audaz arquitectura cultural europea. Podemos listar algunos como:
La Basílica de Notre-Dame de Saigon
Dirección: 1 Comuna de París, Barrio Ben Nghe, Distrito 1, ciudad de HCM.
El Palacio de la Reunificación
Dirección: Nº 135, Calle Nam Ky Khoi Nghia, Distrito 1, ciudad de HCM.
El Teatro de Ópera
Dirección: Calle Dong Khoi, Distrito 1, ciudad de HCM.
Saliendo de los monumentos históricos antiguos, vamos a visitar las áreas de entretenimiento más concurridas de Saigón como El parque acuático de Dam Sen, Thao Cam Vien, Snow Town Saigon, Go Kart, Jump Arena,…Aquí puedes tomar fotos libremente, experimentar deportes extremos (carreras, escalada, kayak, …) en el corazón de la ciudad. Es la ciudad más poblada de Vietnam, por lo que no es difícil reconocer la rica gastronomía de Saigon. Esas especialidades de la ciudad de Ho Chi Minh son Hu tieu Nam Vang, Com tam, Pha lau, Banh xeo, Banh Canh cua, Bun mam,…Para una experiencia más recordable, también puede gozar de una lujosa cena en un bote a lo largo del río Saigón. Desde el barco, verá la escena urbana bulliciosa y colorida.
Fuente de fotos: Luxury Travel
En los últimos años, Saigón ha atraído cada vez más a los turistas por sus convenientes servicios de transporte y alojamiento cómodo. Por lo tanto, puede encontrar fácilmente hoteles de buena calidad con el  precio competitivo. 
Si no, puedes contactarnos para hacer un paquete turístico perfecto a esta ciudad.
RESERVAR AHORA
2. Delta del Mekong – Un sitio de emocionantes actividades locales para su visita a Vietnam en septiembre 
Ubicado en el extremo sur de Vietnam, el Delta del Mekong es un delta fluvial importante porque es el granero más grande del país. En los últimos años, esta zona se ha convertido en uno de los lugares más atractivos para los turistas por paisaje rústico, sistema de canales peculiar, mercado flotante, huerto de frutas,…A solo una hora y media en coche de la ciudad de Ho Chi Minh, My Tho es un sitio turístico imprescindible al viajar al Delta del Mekong. Le recomendamos algunos puntos interesantes que debería visitar: El templo de Buu Lam que es construido en 1742 bajo de la dinastía de Nguyen y reconocido por su reliquia histórica famosa; el templo de Vinh Trang incluye las estatuas preciosas con muchas obras culturales y antiguas.
Fuente de fotos: Luxury Travel
Es más original, el mercado flotante de Cai Be impresiona con botes llenos de frutas y actividades comerciales muy bulliciosas en el río. A unos 150 km de Saigón, Sa Dec atrae los viajeros por sus coloridos jardines de flores, la pagoda “La Sen” (hoja de loto) y la zona cultural de Nam Phuong Linh Tu,…Además, hay un montón de actividades estupendas que podría hacer al llegar a otras provincias. Puedes probar los dulces de coco de Ben Tre, hacer una excursión al gran mercado  flotante de Cai Rang, ir a las pagodas en Soc Trang,…Finalmente, disfrute de los deliciosos platos en el majestuoso río Mekong. Un viaje en barco por el río Mekong de tres a cuatro días es definitivamente una experiencia inolvidable para ti en Vietnam.
Fuente de fotos: Instagram @mariastjarne
IV. Sobre Luxury Travel
Vietnam siempre está en la lista de países que tienen muchos paisajes hermosos que no debe perderse en su vida, confíe y déjenos planear descubrir las sorpresas de este país con nosotros. Gracias a muchos años de experiencia trabajando en el campo del turismo, estamos seguros de convertirnos en su compañero en viajes para explorar las nuevas tierras.
Contáctenos
Dirección: No 456, Calle Lac Long Quan, Distrito Tay Ho, hanoi, Vietnam
Phone: (+84) 243 927 4120
Hotline: (+84) 81 254 7780
Website: https://luxurytravelvietnam.com  (Inglés)
https://es.luxurytravelvietnam.com (Español)
Planificar Mi Viaje! 
  The post Vietnam en septiembre appeared first on Luxury Travel's Blog.
source https://es.luxurytravelvietnam.com/blog/vietnam-en-septiembre.html
0 notes
kiro-anarka · 5 years
Link
Comenzamos la colaboración con Tortuga y queremos hacerlo con esta primera andanada contra uno de los planos de este poliedro de caras ocultas que es el militarismo «made in Spain», una excrecencia singular, pero no tanto, respecto del militarismo genérico y aplastante que padecemos.
La industria militar autóctona goza de un innegable mimo por parte de los sucesivos gobiernos españoles y sus epígonos «comunidadautonómicos» (léase principalmente Euzkadi, Madrid, o Andalucía, los tres más involucrados), así como los medios de «información» usuales. Su caso de éxito está ampliamente difundido por la pléyade de propagandistas, predicadores y opinantes que pueblan el paisaje de la postverdad vigente. Sus más celebrados argumentos son cinco: 1) que es una industria imprescindible para dotarnos de armas que necesitamos para defendernos de ser atacados en un momento dado; 2) que es una industria estratégica para el desarrollo de la economía y las capacidades industriales y tecnológicas españolas; 3) que es uno de los principales activos económicos y exportadores españoles (fluctuamos entre el sexto y el octavo puesto mundial en exportación de armas); 4) que ofrece mucho trabajo a una sociedad apaleada por el paro estructural, y 5) genera muchísimos retornos (beneficios sociales por inversión) para la sociedad. Todos estos argumentos forman parte de un relato falso pero eficaz. Nadie, en esta especie de verdad oficial construida por un admirable «consenso» desde arriba, se ha puesto a preguntarse al respecto, dando por sentado que las cosas son así porque sí. Lo mismo ocurre con otras múltiples facetas del militarismo, donde todo es evidente e incuestionable y nadie se para a pensar si no habrá truco en tan aplastante certeza. Nosotros, dado nuestro natural inconformismo, no nos hemos querido quedar quietos demasiado tiempo, por lo que hemos iniciado un aburrido trabajo de mirar debajo de la alfombra para ver si -como sospechábamos por otros casos referidos a las verdades militares del barquero- no iba a ser que ocultaran una trola -una más- destinada a acallar las conciencias más suspicaces hacia el dineral que se destina a fortalecer el negocio económico y político del militarismo. Aunque no tenemos, de momento, todos los datos necesarios para publicar un desmentido en toda regla a la trampa de esta industria, sí podemos exhibir algunos de los argumentos que hemos ido descubriendo mirando entre papeles oficiales e informes laudatorios que, de vez en cuando, publican desde el Ministerio de Defensa, los sindicatos amarillos que piden más madera o la patronal del sector. También hemos hecho uso de otros datos sacados del INE y otros organismos «neutrales» que no enfocan sus análisis a este peculiar sector y, por tanto, aparecen desprevenidos al respecto. Para no aburrir a las cabras (parece que ahora está de moda no hacerlo) vamos a exponerlos poco a poco, a razón de un pequeño aspecto por ocasión en que los amigos de Tortuga nos sigan permitiendo usar este medio, de forma que los datos, que son espesos, serán más digeribles y al final podremos contar con una radiografía que rebatirá, esperamos, el argumentario oficial, al que tan acrítica adhesión muestran los más desinformados alcaldes de nuestro emergente tacticismo de izquierda cambiante, que ha pasado en este aspecto de poder ser un previsible aliado del cambio hacia una sociedad más desmilitarizada, a mostrarse como un aliado de tomo y lomo para el oligopolio militar-industrial.
1.- Un oligopolio con una potente capacidad de lobby
Utilizando diversas fuentes, tanto de la propia industria militar y sus patronales (TEDAE, de empresas puramente militares y AESMIDE, de contratistas con Defensa que incluye otras como Telefónica, El Corte Inglés, UCALSA, etc.), como del Ministerio de Defensa y su Dirección General de Armamento, podemos decir que la industria militar española, de tan sólida salud, cuenta con unas 400 empresas puramente militares (algo más de 500 si contamos con otros contratistas del Ministerio de Defensa para tareas de lo más variopintas, desde papel de oficina a papel higiénico, las latas de comida, uniformes y otros menesteres mondos y lirondos). El número puede fluctuar de un año a otro y no es importante en sí, porque en realidad las grandes «industrias» son más bien pocas y oligopólicas y por tanto bien conocidas. Lo importante, en una primera aproximación, es aclarar precisamente este primer aspecto, el carácter oligopólico del sector. Empresas supergrandes y empresas pequeñas: Las empresas de defensa (en la terminología oficial BITD, «Base Industrial y Tecnológica de la Defensa») se distribuyen en varias categorías:
Pequeñas; las que tienen entre 1 y 50 trabajadores y facturan cantidades anuales de menos de 10 millones de euros -la mayoría muchos menos trabajadores y muchos menos millones. Medianas (hasta 50 millones y menos de 250 trabajadores) Y grandes (las grandes dominadoras del sector, que facturan de 50 millones anuales en adelante). Pues bien, según esta categoría, las pequeñas empresas suponen el 38% del sector y las medianas el 27, siendo así que las grandes empresas suponen el 34% restante (unas 75 empresas). Podemos afinar mucho más, porque las grandes empresas (UNAS 75) en realidad incorporan a algunas espectacularmente grandes, AIRBUS Defence and Space, AIRBUS Military y AIRBUS Helicopters (en realidad son una única empresa dividida en tres sectores por asuntos comerciales) y Navantia principalmente, seguidos de otras como General Dynamics-Santa Bárbara Sistemas, IVECO Hispania, EXPAL, EXPAL Systems, EXPAL Ordnance (en realidad la misma empresa EXPAL) de carácter puramente militar, junto con otras de carácter militar/civil, como INDRA, Telefónica (con sus diversas marcas) o la dedicada a proveer de comida a los militares UCALSA SA. Para hacernos una idea, sólo 11 empresas del sector incorporan el 75% de las ventas directas o indirectas al Ministerio de Defensa y sólo 5 empresas el 90% de las ventas al exterior. Pero dos datos más nos revelan el carácter oligopólico del sector: 1) Las 11 empresas “top” en realidad son menos porque tres de ellas son la misma (AIRBUS, que a su vez es accionista principal de otro número importante de empresas auxiliares), otra de ella es de carácter alimentario (se dedica a dar de comer a los militares y no tiene relevancia mayor), dos son empresa públicas (que además participan en el accionariado de otras tantas) y 2) Si bien el 88% del accionariado de las empresas del sector se compone de capital “nacional” , y sólo el 12% del mismo es capital internacional, en relación a las ventas el capital internacional supone el 67% de las mismas (principalmente armamento y tecnología de aplicación militar), mientras que el capital “nacional” sólo el 33%, incluyéndose en este último las empresas auxiliares que suministran bienes no específicamente “de defensa” (alimentación, materiales, ….). De este modo, el oligopolio militar español se concentra en cuatro grandes conglomerados que constituyen su eje: A) una empresa pública de fabricación de armamento naval, Navantia, B) una empresa trasnacional de matriz europea, AIRBUS, con participación en su accionariado de España en una pequeña proporción y de otros países en la mayoritaria, C) otra empresa pública que vende tanto al sector militar como al civil, INDRA, y D) una cuarta, General Dynamics-Santa Barbara, que es una multinacional de EEUU, seguidas de otras de menor enjundia como como son EXPAL, IVECO, HISDESAT, uro y otras menos importantes aún.
2.- Dominio del Ministerio de Defensa en el sector y mezcla de intereses
Conviene conocer el papel estatal en este sector, tanto por su posición dominante dentro del oligopolio del capital público, español o etranjero: a) Navantia pertenece al 100% al sector público, al pertenecer su accionariado a la Sociedad Española de Participaciones Industriales (SEPI) Y su control político al Ministerio de Defensa. b) Indra tiene como accionista principal a la SEPI (el entramado empresarial del Estado) y controla al resto del accionariado gracias a sus pactos con otros accionistas principales y a la participación dominante en el accionariado de otras empresas que, a su vez, participan en Indra. c) La tercera, Airbus, cuenta con capital estatal español (5´46 en manos de la SEPI, pero controla otro 4,42% de su capital al ser a su vez accionista de empresas partícipes) frente a un 40´56% de capital público alemán y otro 40´56 de capital público francés), y condiciona sus políticas privilegiando en sus programas militares a estas empresas y apoyando comercial y diplomáticamentemente sus exportaciones, lo que hace que en España AIRBUS se controle desde el accionariado español.
3.- Concentración de capital público español y privado de empresas transnacionales
Para caracterizas mejor este oligopolio nos fijamos ahora un su algunas características de su accionariado. En cifras globales, el 87´5% de las acciones pertenecientes a las 407 empresas militares consignadas en el listado de la Dirección General de Armamentos, pertenece a capital autóctono, y el 12´5% a capital extranjero. Un alivio, podría pensar algún iluso, al menos la pasta se queda en casa. Sentimos desilusionar, porque en realidad la cifra es engañosa. La mayoría de las acciones de las pequeñas y medianas empresas dedicadas al sector, que acumulan el 87´5% del accionariado (dado que son en su mayoría sociedades limitadas y pequeñas empresas) cuentan con una cifra de negocio del 33% de las compras del Ministerio de defensa, y de sólo el 6% de las ventas al exterior, donde en la práctica no tienen cacho (salvo INDRA y Navantia y algún otro afortunado el capital español brilla en estas por su ausencia) en el reparto del pastel. El oligopolio de la defensa se caracteriza, por ello, por un papel dominante del capital público español y del capital extranjero, y por el papel predominante de cuatro empresas, dos de ellas públicas y participadas por Defensa, y dos transnacionales, una de ellas con capital público español minoritario pero de enorme influencia en el negocio interno español, que imponen, como en el resto del mundo, su peso, acaparando el 67% de las compras internas del sector de la defensa en España y el 95% de las enormes ventas de armas “made in spain”.
4.- Penetración de puertas giratorias y lobby militar-industrial
Podemos, acto seguido, traer a colación un tema consabido: la penetración del sector, mejor sería decir de los grandes intereses comerciales del sector, en el poder público, por medio de las puertas giratorias que trasvasan personas desde diversos ministerios al sector de la defensa y del sector de la defensa hacia los ministerios. Paradigmas de esto han sido varios ministros o secretarios de Estado, como Suárez Pertierra o García Vargas desde el PSOE o Serra Rexac (PSOE y PP), Morenés o Arguelles desde el PP. Hay otros más que obviamos, incluyendo en la nómina de puertas giratorias altos cargos militares.
5.- Alianzas para copar el negocio.
Otro factor más a tener en cuenta es que las grandes empresas del sector, a su vez, participan accionarialmente de las medianas empresas del sector o mantienen alianzas entre sí para copar el mercado. Pongamos por ejemplo EADS, que a su vez es dueña de una significativa parte del accionariado de otras empresas del sector aeroespacial o las tiene subcontratadas para sus programas, o con NAVANTIA e INDRA que participan a otras empresas, las mantienen en alianza o mantienen alianzas mutuas para fortalecerse. A título de ejemplo, el gráfico siguiente, extraído de una publicación de Navantia, nos muestra sus alianzas estratégicas en e sector de la defensa español.
Indra, por su parte, tiene un accionariado diversificado, siendo sus socios principales el estado español a través de la SEPI, con el 18´7% de su accionariado (a su vez dueña del 100% de Navantia, del 7´41% de Hispasatat y por medio del Hispasat del 49% de INDESAT, entre otras participaciones en industrias militares) , la Corporación Financiera Alba (a su vez pertenece al Grupo March y a herederos de la familia March) con un 16´5, el Banco de Noruega con un 4´1%, Fidelity Menagement Research (un fondo de inversión de EEUU) en un 9´4% y otros fondos más o menos especulativos.
6.- Apoyo bancario incondicional
Nueva característica del sector, de la que hablaremos en extenso en otra andanada, es que las grandes compañías del mismo cuentan con un amplio apoyo bancario, por medio de créditos asombrosos que han dado lugar a considerar a un sector de la banca como un verdadero brazo de apoyo a la industria militar, una verdadera banca armada, y con estímulos públicos por medio de ayudas y subvenciones espectaculares, así como por la fórmula jurídica de créditos ofrecidos por el estado a interés cero para la “prefinanciación” de los encargos de programas de armas que el Estado proporciona.
Primeras Conclusiones
De este modo, un mercado muy concentrado en pocas empresas influyentes, que cuenta con amplios apoyos políticos y capacidad de lobby, donde son múltiples los ejemplos de puertas giratorias, fuertemente participado por capital exterior, que produce principalmente para una exportación para la que cuenta con un amplio apoyo político y diplomático, que absorbe con grandes pedidos de armamento de cifras astronómicas una ingente cantidad de recursos públicos por medio de los programas especiales de armamento, que se encuentra ampliamente subvencionado por medio de ayudas, subvenciones y créditos a interés cero, que se sirve de una banca “armada” para otra gran parte de la financiación de sus mercaderías de muerte, y cuyas exportaciones principales sirven a un interés transnacional y a un capital extranjero… ¿no es un caso de libro de un oligopolio? ¿de un oligopolio que, como todos los conocidos, antepone sus intereses egoístas a las necesidades sociales?
En otra entrega veremos que, por razones que no alcanzamos a comprender, sus intereses no son los intereses de la sociedad ni, menos aún, los de la seguridad humana. Pero no nos adelantemos.
0 notes
ayyyayayra · 6 years
Photo
Tumblr media
MAAARI PANG MAGPASA NG AKDANG PAMPANITIKAN, RETRATO AT DIBUHO HANGGANG MARSO 2! Tandaan lamang ang ilang alituntunin sa pagpapasa ng retrato at dibuho: Para sa Retrato: 1. Bukas ang 5th Espasyo sa di-gradwadong mag-aaral ng PNU-Manila. 2. Maaaring may kulay o grayscale ang ipapasang likha. Maaari ring pahalang (portrait) o pahaba (landscape) ang ayos ng retrato. Lagyan ng caption o pamagat. 3. Iprint ang larawan sa isang 4R (6 in. X 4 in.) na sukat ng photo paper at ipasa sa opisina ng The Torch. 4. Ipasa ang softcopy ng inyong larawan sa [email protected] na may kaukulang filename: Buong pangalan ng retratista_5thESPASYO_Retrato_Pamagat ng Larawan. Hal. Juan J. Dela Cruz_5thEspasyo_Retrato_Bahaghari Para sa Dibuho: 1. Bukas ang 5th Espasyo sa di-gradwadong mag-aaral ng PNU-Manila. 2. Nakaguhit sa “8 in x 11 in” na oslo na papel o ikawalong bahagi (1/8) ng illustration board. Maaari ring pahalang (o portrait) o pahaba (o landscape) ang ayos ng dibuho. 3. Maaaring gumamit ng iba’t ibang pangkulay (Hal. bolpen, oil pastel, lapis, charcoal pen, watercolor, marker) Bukas ang patimpalak na 5th ESPASYO sa pagtanggap ng lahok simula ika-15 ng Enero hanggang ika-2 ng Marso, 2018, sa ganap na ika-8 ng umaga hanggang ika-8 ng gabi. MAAARING MAGPASA NG HIGIT SA ISANG LAHOK O AKDA. Ipasa sa opisina ng The Torch Publications sa Office 22, ikalawang palapag, gusaling Student Center. Para sa mga tanong at/o paglilinaw, kontakin ang mga numero: 0905-096-7159/ 0995-750-4124 #26thGawadGEM #SaBingitngPanganib #5thEspasyo #MapagpalayangPanitikan
0 notes
Text
Magia na Caça (1978) - Graça Morais Bookmaker comparatif 2017
New Post has been published on http://www.bookmaker.ovh/179/
Magia na Caça (1978) - Graça Morais
Centro de Arte Moderna (CAM), Calouste Gulnbenkian Foundation, Lisbon, Portugal
ABOUT PAINTING Source : CAM
Nesta composição pictórica, Graça Morais recria habilmente o tema da caça, recorrente na sua obra. A figura do caçador, repetida em diferentes formas, e o animal caçado, simbolizado apenas pelo coelho, integram este imaginário numa composição dinâmica, campestre e de tons claros e alegres.
A efabulação do tema conjuga quase que harmoniosamente as figuras provenientes de mundos paradoxais, cruzando-se em espaços indefinidos, sequenciais ou sobrepostos. O tema da caça, explorado aqui como um jogo subtil de forças e poderes, conjuga novos modelos de referência, através de diferentes planos e situações, uma multiplicidade de formas, linhas e cores que criam uma composição dinâmica e aleatória. O caçador, elemento masculino simbolizando a violência, contrasta com duas figuras femininas no centro da composição: uma figura feminina sem rosto, vestida de negro, segurando plantas na mão, alusão biográfica das origens da artista; e outra figura feminina, de perfil, quase mitológica, envergando vestes brancas. Esta obra conjuga diferentes elementos, onde se destaca um pequeno apontamento irónico: o coelho saído da cartola, prática comum nos espetáculos de magia, introduzindo um dos elementos que confere a esta pintura um cenário próximo do surrealismo.
A Magia na Caça, foi realizada em Paris, no âmbito da bolsa atribuída a Graça Morais pela Fundação Calouste Gulbenkian entre 1976 e 1978, e apresentada, pela primeira vez, em 1978 numa exposição da artista no Centro Cultural Português da Fundação Calouste Gulbenkian.
Inês Gomes Fevereiro 2015
BIOGRAPHY
1948 Graça Morais nasce a 17 Março, em Vieiro, Trás-os-Montes, no Nordeste de Portugal. Filha de Alda Pinto e Jaime Morais, seria a segunda de seis filhos. 1955 Frequenta a escola primária de Vieiro. “Estudávamos todos juntos, e tenho ideia de uma grande confusão de coisas, a geografia e a gramática, a tabuada e a história. Eu desenhava. Cerejas, uma chávena e um bule que havia lá em casa.” (Graça Morais, 1984) 1957/58 Vive em Moçambique. “Foi lá que o meu pai me deu a minha primeira caixa de aguarelas.” (Graça Morais,1984) 1959 Regressa a Vieiro. Começa a frequentar o colégio de Vila Flor. 1961 Ingressa no Liceu de Bragança. Nos anos seguintes, pinta os cenários para uma representação do Auto da Alma, de Gil Vicente, e colabora com o Ra-Tan-Plan, o jornal do liceu. “Comecei a desenhar para as festas de fim de período, mas lembro-me que tinha saudades de Vieiro, da liberdade da aldeia.” (Graça Morais, 1984) 1964 Experimenta a pintura a óleo, pela primeira vez, copiando Courbet a partir de uma reprodução de um livro. 1965 Este foi um ano de interiorização e de muita inquietação. Pinta e desenha com os precários recursos de que dispunha. Mais tarde, quando viu pela primeira vez a pintura de Van Gogh, evoca as searas, os palheiros e os rostos dos camponeses do Vieiro. 1966/67 Regressa a Bragança para continuar a estudar e integra o corpo redatorial do Mensageiro de Bragança. Ingressa na Escola Superior de Belas Artes do Porto para estudar pintura. Chagall (“umas estranhas cores, um ambiente místico que me atraíam”) e Van Gogh são as suas primeiras referências. 1970 Viaja, pela primeira vez, para fora de Portugal. Visita Londres, Amesterdão, Roterdão e Paris, e descobre, com deslumbramento, a pintura de Rembrandt e Van Gogh. Descobre a pintura de Francis Bacon. “Em qualquer destas obras [as que Graça Morais viu na Tate Gallery] Bacon trabalha sobre os seus tópicos característicos: deformação e corrupção das formas afastam as suas figuras da figuração convencional, colocando-as per se no espaço de pintura (que, mais tarde, será consequentemente, o espaço de uma arena de circo).” (António Mega Ferreira. 1985) 1971 Casa com o pintor Jaime Silva, também aluno do curso de pintura da ESBAP. Conclui o curso superior de pintura, apresentando como trabalho final uma exposição-performance constituída por pinturas em sedas sobrepostas, vestidos pintados e biombos. No ano letivo de 1971/1972, começa a lecionar na área da pintura na Escola de Artes Decorativas Soares dos Reis, no Porto. 1972/1974 Passa a residir em Guimarães, onde leciona Educação Visual, começando então o seu interesse pelo desenho infantil. Dessa experiência resulta a primeira série de trabalhos que constitui a sua primeira exposição individual, inaugurada em Janeiro de 1974, no Museu Alberto Sampaio, em Guimarães. No mesmo ano, a 19 de Abril, nasce a sua filha Joana. 1975 Participa nos II Encontros Internacionais de Arte, em Viana do Castelo. 1976/78 Em conjunto com oito artistas e um crítico de arte, funda o Grupo Puzzle, com o qual, durante dois anos, apresenta inúmeras exposições de pintura, instalações e performances, dentro e fora do país, destacando-se a exposição no Salon de la Jeune Peinture, em Paris, em 1977. Vive em Paris, como bolseira da Fundação Calouste Gulbenkian. Conhece Arroyo e Rancillac e aprofunda o estudo da obra de Picasso, Matisse e Cézanne. Em Maio de 1978 realiza uma exposição individual sobre “A Caça” no Centro Cultural Português, em Paris. Egídio Álvaro escreveu o prefácio para o catálogo. “Um elemento chave: o papel com que se decoravam as prateleiras da cozinha, cheio de histórias, o caçador, o cão, um leitão, a paisagem, os pássaros. E, à volta destas histórias, Graça tece outras histórias, mistura o passado e o presente. Um olhar simultaneamente próximo e impiedoso.” (Egídio Álvaro, 1978) Publica, no número 19 da revista Canal, um texto intitulado “Portugal. Retrouver et Dire sa Propre Vie”. 1979 Regressa a Portugal e passa a viver em Lisboa. 1980 Apresenta a série “O Rosto e os Frutos” na Sociedade Nacional de Belas Artes, em Lisboa. “É estranha, inesperada, esta voracidade animal com que os doces frutos se organizam na escalada de um rosto. (Fernando de Azevedo, 1980) Encontra um atelier na Rua de S. Paulo, a que também chamou “atelier da Bica”. 1981 Volta ao Vieiro, acompanhada pela filha, Joana. Durante dois anos, pinta e desenha intensamente, criando séries de grandes dimensões, como “Os Cães”, “Vieiro”, “Delmina” ou “Maria”. Aprofunda o interesse pelos mitos e rituais do mundo rural, começando a definir-se o que se tornaria uma obsessão na sua pintura. 1982 Visita Westkunst, em Colónia, Kassel e a Bienal de Veneza. Ganhou o 2º Prémio da Bienal de Lagos com a série “Os Cães”. Participa na exposição “Dessin Contemporain Portugais”, em Bona, Osnabruck e Lausanne. Em Setembro, nasce o filho João, que viveria apenas algumas horas. Ficou gravemente doente e durante meses não pintou. 1983 Retoma o seu trabalho no Vieiro e começou a sua relação profissional com Manuel de Brito, realizando, na Galeria 111, em Lisboa, uma exposição de pinturas e desenhos de rostos de mulheres e perdizes, com citações da Guernica de Picasso, a que Fernando de Azevedo se referiu, no catálogo, como ”Depois do Rosto e dos Frutos”. “Foi através [da exposição na 111J que se consolidou o chão que Graça Morais pisa: porque, ocupada a superfície escrita, se equilibra em todo o conjunto, a significância do branco, descobrindo-se por aí o específico peso do silêncio que preenche o terreno delimitado pelas linhas, cada vez mais cheias e marcadas, pincelada ou traço de carvão, como quem marca o território inviolável onde se desenha uma aventura sem paralelo, a que conduz o pintor à mais funda reflexão sobre a sua linguagem.” (António Mega Ferreira, 1985) Sommer Ribeiro convida-a a integrar a representação portuguesa na Bienal de S. Paulo, no âmbito da qual o seu trabalho receberia uma boa aceitação da crítica, nomeadamente de Frederico Morais e Mário Barata. Bruno e Jeannette Musatti convidam-na a expor em S. Paulo e recebe o 1º Prémio na Exposição Nacional de Desenho, realizada pela Cooperativa Árvore, Porto. Ainda em 1983, a Caixa Geral de Depósitos adquiriu “Vieiro”, pintura a pastel sobre lona. 1984 Num atelier improvisado na Rua Borges Carneiro, em Lisboa, realiza vinte pinturas/desenhos de grandes dimensões sobre lona, que viriam a ser expostas no Museu de Arte Moderna de S. Paulo, no Brasil. O catálogo da exposição, intitulada “Mapas e o Espírito da Oliveira”, incluía textos da autoria de Sommer Ribeiro, Frederico Morais, Bruno Musatti e Fernando de Azevedo. “E aqui se percebe quão grande é a sensibilidade de Graça Morais, nessa luta pela sobrevivência, nos gritos que saem do fundo da alma, nas mãos abertas em defesa ou protesto, nas lágrimas do homem ou de um animal, na flor que desabrocha de uma gota de sangue, num mundo em que os homens e bichos parecem fundir-se num mesmo rosto.” (Bruno Musatti, 1984) Na mesma altura, António Mega Ferreira começa a escrever a monografia “Graça Morais: Linhas da Terra”, publicada pela Imprensa Nacional – Casa da Moeda no ano seguinte. Integra a exposição “Onze Jovens Pintores Portugueses”, organizada pelo crítico de arte Rui-Mário Gonçalves, no Instituto Alemão em Lisboa. 1985 Em Fevereiro expõe a série “Mapas e o Espírito da Oliveira” no Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro. “Na presente série, os rostos das mulheres emergem interiormente do ritmo caligráfico geral do desenho. E, tematicamente, temos facas, tenazes, mutilações, matança ritual, seja de porcos ou cavalos, e visões estranhas; mais ainda, esses elementos são expressos fragmentária ou elipticamente, indicando o facto sem necessidade de recorrer a uma narração literal.” (Mário Barata, 1985) Separa-se de Jaime Silva. Expõe as séries “Mapas e o Espírito da Oliveira” e “Erotismo e Morte” na Universidade de Granada. O Centro de Arte Moderna da Fundação Calouste Gulbenkian adquiriu, para a sua coleção, uma pintura da série “Mapas e o Espírito da Oliveira”. Participa na “Féminie 85” na Maison de l’UNESCO, em Paris, e expõe no World Trade Center de Nova Iorque, no âmbito da exposição “Portugueses Contemporary Artists”. É apresentada a monografia “Graça Morais: Linhas da Terra”, de António Mega Ferreira (Imprensa Nacional – Casa da Moeda) com uma edição especial encadernada de 250 exemplares, numerados e assinados pelos autores, e acompanhados por uma edição de serigrafia, assinada e numerada pela artista. 1986 Começa a construir um atelier no Vieiro. Visita a Itália para conhecer melhor a pintura de Giotto, Piero della Francesca e Fra Angelico. Realiza o cartaz comemorativo dos 25 anos da Amnistia Internacional. Participou nas exposições “Kunstler aus Nordportugal”, na Alemanha e Luxemburgo, “Le XXième au Portugal”, em Bruxelas, “Arco 86”, em Madrid, “VII Bienal Pontevedra”, em Espanha, “Nine Portuguese Painters”, na John Hansard Gallery e em Southampton, em Inglaterra. 1987 A pedido de José Saramago ilustra uma reedição do seu livro O Ano de 1993. Expõe a série “Evocações e Êxtases” na Galeria 111, de que fazia parte a pintura “Alda, Espelho do Mundo”, adquirida pela Secretaria de Estado da Cultura. Em Julho, a convite de Paula Rêgo vai para Londres, onde trabalha num atelier contíguo ao de Paula, beneficiando da amizade e da convivência com a pintora e com o seu marido, Vic Willing. Representa Portugal na exposição “Eighty”, que percorreu várias cidades europeias. Integra as exposições “Arte Contemporáneo Português” no Museu Espanhol de Arte Contemporânea, em Madrid, “70/80 Arte Portuguesa”, em São Paulo e no Rio de Janeiro, e “Five Portuguese Artists”, na Art Society of the International Monetary Fund, em Washington. Morre o seu pai Jaime Morais. 1988 A convite do Embaixador José Fernandes Fafe desloca-se a Cabo Verde. Aí, fotografa, desenha e pinta pessoas anónimas, em que as mulheres assumem particular destaque. Sócia fundadora da primeira editora cabo-verdiana independente, a Ilhéu Editora, que se estreou com a publicação de O Testamento do Senhor Napummuceno da Silva Araújo de Germano de Almeida. Assina o desenho da capa e quatro ilustrações para O Príncipe Imperfeito, de Clara Pinto Correia. 1989 Da residência artística em Cabo Verde resulta uma exposição no Centro Cultural Português, na Cidade da Praia, no Mindelo, em Cabo Verde, e na Galeria 111, em Lisboa. “O cromatismo local, a cor da terra escura e a cinza perpassam nesta série em que se registam algumas realidades locais (…) Retratos de mulheres, representações de brinquedos, temas ligados à lavoura e à vida campestre, no fundo já presentes na obra da autora, transitam para esta série, em que poderíamos dizer que se não fosse o refrear de uma truculência surrealizante, apenas se tinha verificado uma mudança de cor de pele nas personagens retratadas.” (Sílvia Chicó, 1997) Encontra o seu atelier na Costa do Castelo. A Manufactura de Portalegre executa sobre cartão seu a tapeçaria “Amanlis” e a Galeria Ratton encomenda um painel de azulejos baseado na pintura “A Anunciação”. Integra a exposição “Portugal Hoy, 30 Pintores”, no Centro Cultural DeI Conde Duque, em Madrid. 1990 A convite do Instituto Cultural de Macau expõe no Pavilhão do Jardim DO LOU LIM IOC, com um recital de guitarra portuguesa por Pedro Caldeira Cabral. “Sob o signo da metamorfose. Uma viola é também um barco, avançando no continente desconhecido do corpo e do mundo, sedutores como os frutos. A máscara tem a presença de um rosto vivo e as figuras olham-nos com a fixidez de máscaras.” (Maria João Fernandes, 1990) Participa na exposição “A Survey of Portuguese Art”, no Magidson Fine Art, em Nova Iorque. Realiza a capa e oito ilustrações para Curriculum Vitae, de José Fernandes Fafe. 1991 Recebe o prémio SOCTIP – Artista do Ano, no âmbito do qual se realizou um livro-álbum de textos críticos e pinturas representativas da sua obra. Realiza o painel de azulejos para o novo edifício da sede da Caixa Geral de Depósitos, em Lisboa. Integra a exposição “Art in Ibero / American Embassies”, no Art Museum of the Americas Gallery na Organization of American States, em Washington. 1992 Visita o Japão a convite de Helena Vaz da Silva para acompanhar o Centro Nacional de Cultura e pintar um diário dessa viagem (com textos de Jorge Borges de Macedo e Alberto Vaz da Silva). Em Outubro expõe a série “O Mundo à Minha Volta”, na Kimberly Gallery, em Washington, e na Scott Allan Gallery, em Nova Iorque. Ruth Rosengarten prefaciou o catálogo. Participa na exposição “Arte Portuguesa 1992”, em Osnabruck, na Alemanha. 1993 Realiza, a convite de Carlos Avillez, a cenografia para a peça Os Biombos de Jean Genet, levada a cena em Julho, pelo Teatro Experimental de Cascais. Exposição antológica da sua obra pela Câmara Municipal de Guimarães, no Paço dos Duques de Bragança. Participa na exposição “Os Biombos Portugueses”, no Museu Azabe, no Japão, no Museu de Arte de São Paulo, no Brasil, e na Sociedade Nacional de Belas Artes, em Lisboa. Casa com o músico Pedro Caldeira Cabral. 1994 Para a inauguração da Galeria da Mitra, a Câmara Municipal de Lisboa reúne pinturas das séries “Vieiro”, “Mapas e o Espírito da Oliveira”, “Evocações e Êxtases” e “Tudo à Minha Volta” numa exposição antológica com catálogo prefaciado por Silvia Chicó. Faz parte da exposição “Waves of Influence, Cinco Séculos do Azulejo Português”, no Everson Museum of Art, nos E.U.A. Inauguração da exposição “Graça Morais na coleção da Fundação Paço D’Arcos”, Museu da Água, em Lisboa. 1995 Desloca-se a Londres e a Strattford, de Janeiro a Abril, com vista à realização de um trabalho de levantamento e pesquisa para a elaboração da cenografia e figurinos da peça Ricardo II, levada a cena no Teatro Nacional D. Maria II, com encenação de Carlos Avillez. Expõe a série “As Escolhidas” na Galeria 111, em Lisboa com catálogo prefaciado por Manuel Hermínio Monteiro. “[…) É certo que ganharam aqui um sentido épico na sua evidência inequívoca. Mas isso deve-se à comprometida sensibilidade da pintora, que cada vez mais procura à sua volta uma parte fundamental de si mesma.” (Manuel Hermínio Monteiro, 1994) Está representada na exposição “Coleção Manuel de Brito – Imagens da Arte Portuguesa do século XX”, no Museu do Chiado, em Lisboa, no Museu de Arte de São Paulo (MASP) e no Museu de Arte Moderna (MAM), no Rio de Janeiro, Brasil. Expõe na FIAC, pela Galeria 111, em Paris. 1996 Expõe na Galeria 111, no Porto. Desloca-se a Moscovo, com a finalidade de estudar o espaço ampliado da estação Bielorrússia, onde serão colocados painéis de azulejos da sua autoria. A realizadora Margarida Gil inicia as filmagens para um documentário sobre Graça Morais para a RTP2. 1997 Em Janeiro inaugura uma exposição antológica na Culturgest, em Lisboa, intitulada “Memória da Terra, Retrato de Mulher” cujo comissário da exposição foi Fernando Pernes. Os textos do jornal desta exposição são da autoria de Fernando Pernes, Sílvia Chicó e Rui-Mário Gonçalves. Esta mostra antológica esteve também patente de Abril a Maio, no Museu Nacional de Soares dos Reis, no Porto. Inaugura em Agosto os painéis de azulejos de sua autoria para a estação de metropolitano Bielorrússia, em Moscovo. Em Outubro expõe na Galeria Ratton, em Lisboa, os painéis de azulejos “Os Cães”, com textos de catálogo de Pedro Tamen. É editado o livro Graça Morais, com textos de Vasco Graça Moura e Sílvia Chico, patrocinado pelo Banco BPI. 1998 Expõe Geografias do Sagrado, na Galeria 111 do Porto. 1999 A mesma exposição é apresentada em Itália, na cidade de Trento, e em Lisboa, no Palácio Foz. Expõe Sete Tapeçarias na Galeria Tapeçarias de Portalegre, em Lisboa, e a série Anjos da Montanha, na Galeria Ratton. Joana Morais produz e realiza o documentário Na cabeça de uma mulher está a história de uma aldeia, sobre a sua vida e obra. 2000 Expõe a série Terra Quente – Fim do Milénio, na Galeria 111, em Lisboa. 2001 Apresenta, em Paris, a mesma série no Centro Cultural da Fundação Calouste Gulbenkian e Deusas da Montanha: Uma Inflexão Luminosa no Instituto Camões. No mesmo ano é editado Orpheu e Eurydice, com poemas de Sophia de Mello Breyner Andresen e pinturas da artista. 2002 Exposição na Galeria 111, em Lisboa: A Idade da Terra. “A Graça talvez não possa, nem queira, chegar à Idade da Pedra. Mesmo os seus retratos em ardósia foram ternas inscrições tumulares, lousas da menina das tranças. Que é infantil, a sua mundividência? Não, bem feminina, já foi dito – mas mediterrânica, de um arcaísmo mais fiel ao luto que à retaliação.” (Maria Velho da Costa, 2002) É apresentado o livro O Reino Maravilhoso, com texto de Miguel Torga e pinturas de Graça Morais. 2003 A convite da Câmara Municipal de Aveiro realiza a exposição antológica A Terra e o Tempo Pintura e Desenho 1987/2003, no Museu da República Arlindo Vicente, em Aveiro, comissariada por Fernando Pernes. É editado o livro/catálogo com texto de Fernando Pernes e entrevista com Ana Marques Gastão. “Com Graça Morais acontece, de facto, uma humildade cheia de dignidade, a conduzir o convulsivo à aproximação duma serenidade, agora, frequentemente também, propicia tó ria da radical simplicidade expressiva.” (Fernando Pernes, 2003) 2004 Concebe painéis de azulejos para a estação de Metro da Amadora e para a central eléctrica de Vilar de Frades. É editado o livro O Segredo da Mãe, com texto de Nuno Júdice sobre pinturas de Graça Morais (Quetzal). 2005 Expõe, na Galeria 111 do Porto, a série Visitação. “Como não ver nestes rostos martirizados, como no horror destas cabeças degoladas de animais, máscaras da morte e do tempo? Como não reparar no modo como a pintura tende como que a desmaterializar-se e a libertar-se da figuração, precipitando-se na expressão extrema?” (Manuel António Pina, 2005) É editada uma monografia sobra a sua obra Uma Geografia da Alma, com textos de Fernando Pernes, Fernando de Azevedo, João Pinharanda, Ana Marques Gastão, Sílvia Chicó, Nuno Júdice, Hermínio Monteiro, Maria Velho da Costa (Bial). Exposição antológica, no Centro Cultural de Cascais, Retratos e Auto-Retratos, comissariada por Sílvia Chicó. Residência artística, em Sines, durante o Verão, e exposição Os Olhos Azuis do Mar, na inauguração do Centro das Artes; livro editado com texto de António Mega Ferreira e fotografia de Augusto Brázio. 2006 Expõe no Centro Nacional de Cultura, Lisboa Orpheu & Eurydice (pinturas da artista e poemas de Sophia de Mello Breyner Andresen). “Graça Morais em pautas de música ilustra a força de Orpheu com Eurydice e da poesia Sophia de Mello Breyner leva-nos pelos territórios fantásticos de um mito que tem tudo a ver connosco, sempre… O Centro Nacional de Cultura é o melhor local para este diálogo.” (Guilherme D’Oliveira Martins, 2006) É apresentada na Galeria da Cordoaria Nacional, Lisboa, a exposição Graça Morais na Coleção da Fundação Paço D’Arcos – Pintura, Desenho e Azulejo 1982 a 2006. “Sedução, paixão, simples desejo de capturar uma obra ou ser capturado por ela, o facto é que a coleção existe, e que podemos traçar uma história em que duas vidas se cruzam, a da pintora e do colecionador. […] Trata-se no entanto de uma coleção que está em permanente atualização e cujo núcleo forte de trabalhos se encontra centrado nas décadas de 80 e 90 […] Mas muitas outras obras se somam a estas desvendando percursos que se cruzam numa espinha dorsal que é o sentido mais profundo da obra de Graça Morais.” (Cristina Azevedo Tavares, 2006) 2007 Expõe no Museu Municipal Amadeo de Souza-Cardoso, Amarante, Silêncios – Pintura e Desenho (org. Cooperativa Árvore). É apresentada a exposição In-sofrimento no Museu Municipal Edifício Chiado, Coimbra. “Sofrimento, in sofrimento, as suas palavras ficam guardadas do outro lado da máscara de alguém que se encontra ante a ribeira amarga do que se não pode esquecer. […] Quando Graça Morais faz estas pinturas que estão aí, ela murmura sobre as mulheres da sua tribo transmontana, articula séculos de silêncio de sangue seco.” (José Viale Moutinho, 2007) É apresentado, no Porto, no Café Guarany, o livro As Metamorfoses, coautoria Agustina Bessa-Luís e Graça Morais. “Este feliz encontro com Graça Morais merece bem o título de maneiras de ser. Somos uma só identidade em múltiplas formas de conhecer o vasto mundo e os seus milagres. Como Carolina e Alberta, somos como irmãs que se desvelam a honrar a mãe Terra, eterna não diremos, mas preparada por nossas mãos empreender o voo, um dia, para outro lugar no espaço. (Agustina Bessa-Luís, 2005) 2008 É inaugurado em Bragança o Centro de Arte Contemporânea Graça Morais, de autoria do Arqº Eduardo Souto Moura. João Fernandes comissariou a primeira exposição Graça Morais – Pintura e Desenho 1982/2005 realizada nas sete salas destinadas ao acervo da artista, constando também algumas obras doadas por Graça Morais ao Centro de Arte Contemporânea/Câmara Municipal de Bragança. “A pintura e o desenho sempre se cruzaram na obra de Graça Morais. […] Por vezes, uma inaudita e surpreendente violência contamina a afetividade com que a artista redefine e reinterpreta as figuras que representa, como se elas fossem personagens de uma tragédia antiquíssima, mas sempre presente. Nas obras reunidas para o Centro que agora se inaugura, dedicado ao seu trabalho, encontram-se exemplos de desenhos e de pinturas onde tais conflitos surgem evidentes: dos retratos de mulheres transmontanas às figuras masculinas representativas da sexualidade e da morte, dos animais de caça aos desenhos de cenas quotidianas de intensa serenidade, uma cosmologia singular se desvenda.” (João Fernandes, 2008) Expõe Desenhos do Mar e da Terra 1983-2007, no Lugar de Desenho – Fundação Júlio Resende, Gondomar. “Quando se anuncia uma exposição de Graça Morais nunca se trata de mais uma exposição. É precisamente o caso presente. A artista cultiva o confronto com uma naturalidade surpreendente. Imparável na busca da Verdade mais Verdadeira, é no panorama da arte portuguesa um caso paradigmático de robusta determinação em avançar sem cedências a um mundo desacreditado pela manipulação de objetivos nem sempre compreensíveis. O desenho é sempre um sinal da verdade resultado de complexas forças do instinto para um significado de linguagem. Graça Morais está no lugar certo, estando no Lugar do Desenho.” (Júlio Resende, 2008) 2009 Inaugura na Galeria Ratton, Lisboa, a exposição de pintura e desenho A Máscara e o Tempo. “Mesmo num percurso longo, de inquestionável originalidade e coerência como o de Graça Morais existem para si própria dúvidas, formulam-se perguntas sem resposta até ao último minuto, no exercício de crítica em que a artista se distancia voluntariamente da sua obra para se colocar na posição do observador atento, interpelando a sua inteligência sensível, os seus valores éticos, reflexo de uma identidade própria ligada a uma geografia de afetos que percorre a sua vida e se espelha nas pinturas e desenhos aqui apresentados.” (Pedro Caldeira Cabral, 2009) 2010 O Centro de Arte Manuel de Brito apresenta no Palácio Anjos, Algés, um conjunto de obras em pintura e em desenhos pertencentes à Coleção Manuel de Brito, destacando-se as grandes pinturas sobre tela da série Cabo Verde (1988-1989). “No seu trajecto de vida, Graça Morais sente-se uma nómada. […] Na série Cabo Verde (1988/89) a pintora revisitou mais uma vez os mitos ligados à natureza e aos animais exóticos, como os répteis (exponenciados numa enorme cobra imaginada). Estes quadros resultaram de uma estadia de dois anos no local, interrompida com idas e voltas. A rudeza, o lado agreste e quase inóspito das paisagens de Cabo Verde, aliados à simpatia e simplicidade das gentes captaram a atenção e despertaram a imaginação da pintora.” (Miguel Matos, 2010) Inauguração de duas exposições em torno de textos e poemas de Sophia de Mello Breyner Andresen, Anjo de Timor e Orpheu & Eurydice, Casa Fernando Pessoa, Lisboa. “Graça é a serra escarpada, Sophia o mar aberto. Sobre as duas brilha o mesmo céu – a mesma indomável coragem de olhar de frente sol, estrelas, chuvas e tempestades. Nada as intimidou, nunca – cada uma pegou no que tinha e não tinha para combater o medo e a morte através da beleza, por definição inexpugnável. Ambas souberam arrancar às trevas a claridade – Graça através da força do desenho e do escândalo denso da cor, Sophia através de palavras faiscantes como pedras batidas pelas ondas. Vinham de mundos opostos, encontraram-se no relâmpago do olhar que define o infinito da cumplicidade. Desse encontro nasceram dois livros, duas exposições – um encontro íntimo e universal, como tudo aquilo em que elas tocam, para lá do tempo. Graça é a serra escarpada (…) através da força do desenho e do escândalo denso da cor (…).” (Inês Pedrosa, 2010) 2011 Apresenta a exposição Metamorfoses, Pintura e Desenho 2000/2010, comissariada por Jorge da Costa, com obras do acervo e da coleção da Caixa de Crédito Agrícola de Bragança, no Centro de Arte Contemporânea Graça Morais, Bragança. “Com um forte vínculo à terra que cultivam, as mulheres do universo pictórico de Graça Morais, tema recorrente e estruturante de toda a sua obra, surgem, agora, num jogo iconográfico de associações insólitas, reconfiguradas pelo processo de alomorfia.” (Jorge da Costa, 2011) Expõe Tempo de Cerejas e Papoilas, Trás-os-Montes, 2011, na Galeria Ratton, Lisboa, pinturas realizadas tendo como motivo a criação de um painel em azulejos produzido pela Ratton Cerâmicas que será colocado na fachada da nova Clínica de Hemodiálise em Mirandela. “Tempo humano, sem dúvida, nem há tempo que o não seja. O tempo da consciência do tempo, que exprime nas suas figuras agarradas à terra como se nunca tivessem sido crianças, como se nunca se tivessem erguido noutros espaços que os do silêncio e do esforço.” (Júlio Moreira, 2011) É homenageada pela Casa de Trás-os-Montes e Alto Douro. O Centro de Arte Contemporânea Graça Morais e a Associação de Professores de Expressão e Comunicação Visual (APECV) organizam a IX Edição do Concurso de Artes Plásticas "À Descoberta das Nossas Raízes com Graça Morais", dirigido a todos os alunos de todos os níveis de ensino, do pré-escolar ao ensino superior. Apresenta uma nova exposição (renovação do acervo) no Centro de Arte Contemporânea Graça Morais, Terra Quente – Terra Fria, Desenho e Pintura 1978-2002, Bragança, comissariada por Jorge da Costa. Estreia no Teatro Municipal de Bragança o espetáculo coreográfico a partir da obra de Graça Morais, Terra Quente, Terra Fria, direção de Joana Providência, com itinerância por todo o país. É atribuído o Prémio de Artes Casino da Póvoa’2011. Inaugura na Cooperativa Árvore, no Porto, a exposição 2011: A Caminhada do Medo, conjunto de obras sobre papel, catálogo com textos de Laura Castro e Antonio Tabucchi.
É membro da Academia Nacional de Belas Artes e de diversas associações, confrarias e fundações culturais. Foi agraciada com o grau Grande Oficial da Ordem do Infante D. Henrique, atribuída pelo Presidente da República, Dr. Jorge Sampaio, em 1997.
A biografia, até 2005, é baseada no texto escrito por António Mega Ferreira para os livros Graça Morais, Linhas da Terra, Imprensa Nacional – Casa da Moeda, 1985, e Os Olhos Azuis do Mar, Edição Patrícia Reis.004, 2005.
Blog pessoal de Graça Morais gracamorais.blogspot.com
Posted by pedrosimoes7 on 2014-12-22 23:11:13
Tagged: , **Contemporary Art Society** , Calouste Gulbenkian Foundation , Centro de Arte Moderna , Graça Morais , Leica , Lisbon , Painting , Pintura , Portugal
Magia na Caça (1978) - Graça Morais
0 notes
delfindakila · 9 months
Text
Tumblr media
ONIB OLMEDO Walang Pamagat (Lupag na Buhay na Halaman), pastel sa papel, 1994 #artPH
4 notes · View notes
delfindakila · 6 days
Text
Tumblr media
ROEL OBEMIO Ere, oleong pastel sa papel, 2024 #artPH
5 notes · View notes
delfindakila · 3 years
Photo
Tumblr media
JOVITO ANDRES Ama at Anak na Babae, pastel sa papel, 2021 #artPH
13 notes · View notes
delfindakila · 2 years
Photo
Tumblr media
NUNELUCIO ALVARADO Walang pamagat (Tindera ng Isda), pastel sa papel, 2004 #artPH
3 notes · View notes
delfindakila · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
DOY KASTILYO Inang Filipina 1 & 2, pastel sa papel, 2020 #artPH
1 note · View note
delfindakila · 2 years
Photo
Tumblr media
ONIB OLMEDO Mga Baylerina, oleong pastel sa papel na pyeltro, 1992 #artPH
6 notes · View notes