#yarı tanrılar

[pohotocolors]

ŞAMHAT VE ENKİDU

Yatağımda uyuyordum.

Ay Tanrısı Sin; gülümseyen çehresiyle perdeleri geri çekerek içeri geldi, yatağımın ucuna oturarak bana dokundu “ Şamhat uyan. Zalim Gılgamış’ı alt edecek bir canlı var. O bir ormanda yaşıyor. Yarı adam yarı yabani bir hayvan. Muazzam kuvvette bir canlı. Adı Enkidu. Sana ihtiyacımız var. Bu muazzam kuvvetteki adamı sen ehlileştireceksin”.

Sin beni onore etmişti.

Bu adam kimdi? Ve nasıl bulacaktım...

Ben size kendimi anlatmadım.

Ben Şamhat;

İştar tapınağının fahişesi.

Adım; bitkiler ile ilgili hızlı büyümek, verimli, olağanüstü bir endam ve güzelliğe sahip anlamlarına gelen “Samahu” kelimesinden gelmektedir.

İnsanlar ve tanrılar benden övgü ile bahseder...

Danslarım ve erkekler üzerindeki etkim tüm Sümer şehir devletlerinde konuşulmaktadır.

Zalim Kral Gılgamış; başedilemez bir kuvvette idi ve şehrimizden kimse onu durduramıyordu.

Uruk acı içindeydi,

Kral gücünü kötüye kullanıyordu.

Enkidu belki şehrimiz için bir umuttu.

Enkidu’yu bulup şehre getirmem ve Gılgamış’ın karşısına çıkarmam gerekiyordu.

Biz Sümerliler için; tanrıların her sözü bir emirdir.

Kalkıp hazırlandım ve yola çıktım.

Çok yol gittim.

Bir gün bir nehrin kenarında onu gördüm.

Gösterişli ve geniş muazzam bir göğsü vardı.

Uzun ve güçlü bacaklara sahipti.

Yüzü insandı fakat vücudunda normal insandan çok tüy bulunuyordu.

Konuşabiliyor muydu bilmiyorum ve korkmanın sırası da değildi.

Adım adım ona doğru yaklaştım.

Beni fark eder etmez kızgınlıkla baktı.

Başta varlığım onu rahatsız etmiş olmalıydı. Fikri yakında değişecekti.

Vücudumun yuvarlak hatları sadece ince tülden bir kıyafet ile örtülüydü.

Bereketli ve yuvarlak göğüslerim tülün üzerinden taşıyordu.

Birkaç dakika sonra; ilk kızgınlığı geçmişti.

Yaklaşıp ona dokundum.

Sıcak parmaklarım onu etkilemişti.

Bakışları yumuşadı.

Ona dokunmaya devam ediyordum ve onu okşamaya başladım.

Hoşlanmıştı.

Bu benim yıllardır en ustası olduğum konu idi.

Rahatladı ve o da bana dokunmaya başladı.

Birbirimize karşı tehlikeli olmadığımız anlaşılınca; ikimizde rahatlamıştık.

Onu en şefkatli okşayışlarım ile okşadım, en şehvetli öpücüklerim ile öptüm.

Bedenim bedeninin üzerinde kayıyordu.

Artık bedenimle bütünleşme zamanı gelmişti ve onu içime aldım.

6 gece, 7 gündüz seviştik.

Onu traş ettim ve kokulu yağlar ile ovdum.

Saçlarını taradım ve ona yeni güzel giysiler giydirdim.

Artık ehlileşmeye hazırdı ve şehre götürebilirdim.

Yeni kendine; inanamıyordu.

Şehre doğru beraber yola çıktık.

Yolda ona zalim kral Gılgamış’ı alt etmesi gerektiğini anlattım.

Halkım acı çekiyordu ve Enkidu bizi bu büyük zalimden kurtaracaktı.

Tekrar görüşme kararı alarak onu saraya yolladım.

Gözlerimizin içinden; birbirimizin ruhunun içine bakmıştık.

“Beni bırakma “ diyordu.

“Seni sonsuza kadar bırakmayacağım “ diyordum; ben de...

Bilhan Akkaya

[iibrvkenlxng]

İslam Dışında Cinler #1

Cin kavramı İslam'ın baskın olduğu ülkelerde, yalnızca Müslümanlara özgü bir inanış olarak bilinir. Genel kanının aksine; cinlerin Hristiyanlık, Yahudilik ve İslam‘dan önce, çok eski mitolojik kaynaklarda bile yeri vardır.

Yunan Mitolojisi:

Eski Yunan mitolojisinde “Daimon” sözcüğü cin kavramı yerine kullanılmıştır. Beş insan soyu yaratılmıştır. Titanların en büyüğü Kronos, ilk insan soyunu altın madeninden yaratmıştır. İkinci soy ise gümüş madeninden yaratılmış. Bu gümüş soylu insanlar taşkınlıklarıyla bilinirler. Ve babası Kronos'u devirip yerine geçen Zeus, bu ikinci soyun kendisine yaptığı saygısızlıkları görmezden gelemeyip hepsini yeraltına kapatır. Zeus ise üçüncü soyu tunçtan yaratır. Ve baş tanrı olmadan önceki soyların da iyi birer cin olmalarını istemiş. Fakat yeraltına hapsettiği cinleri de, yeraltı cinlerine dönüştürmüş. Yarattığı bu üçüncü soy kendi aralarında savaşarak birbirlerini yok etmiş ve Zeus dördüncü soyu yaratmış. Yarı tanrılar soyu. Ve son olarak beşinci soyu yaratmış, demir soyu.

Eski Yunan'da(M.Ö. 5. yy) cinler cüce ve kanatlı çirkin yaratıklar olarak resmedilmiştir. Kötülüğü simgelerler. Temiz olmayan gıdalarda yaşayanları, kabuslarda yaşayanları, kanda yaşayanları, karanlıkta yaşayanları gibi farklı türleri vardır. Ve o dönemde hastalığa sebep olan mikroplar açıklanamadığı için, cinler insanlara mantıklı gelmiştir.

Bu kanatlı cinlerin dişi olanları ise “Harpia” ismiyle anılırdı. Bunlar fırtınayla beraber gelirler ve her şeyi yıkıp giderlerdi. Ya da yeni doğmuş bebeğin ruhunu alırlardı ve bebek ölürdü. Suratlarıytla tanınan dişi cinlere ise “Gorgon” adı verilmiştir, Gorgonların en ünlüsü ise herkesin adını bildiğini Medusa'dır. Bakışlarıyla insanı taşa çeviren, dışarı sarkan dilleri ve iğrenç yüz ifadeleriyle yer edinmiş mitolojik karakterler. Ve bir de “Siren” vardır tabi, “Naga” olarak da geçer. Deniz kızı diyebiliriz bunlara genel olarak. Bellerine kadar insandan farkları olmayan, bellerinin altı balık olan, denizcilere musallat olan, seslerini kullanarak insanları etkileyen varlıklar.

Ayrıca Yunan Mitolojisi'nde sanılanın aksine tek tanrı inancı da zaman zaman yer edinmiştir. Mesela Orpheus kültüründe, doğrudan ilişki kurulması mümkün olmayan bir tek tanrı vardı ve Daimon olarak bilinirdi. Olympos Tanrıları ise yalnızca ismen, temsilen vardı fakat tanınırdı. Fakat bir cin vardı ki, bu Tanrılardan daha üstündü ve iletişime geçmek mümkün değildi.

Tütsüler, dualar, ayinler ve kurbanlar ise genellikle cinlerin şerrinden korunmak için varlardı.

[harfzen]

demzen 9

Buradaki yazılar Tumblr'da da çıkıyor. Oradan takip etmek isteyen olursa. Kendim de oradan bakarken bazı cümlelerin eksik olduğunu farkediyorum. Aceleden yarısını yazmayı unuttuğum cümleler. Şu sıra Virgül'ü düzelten Yasir bir gün bunları da düzeltir inşallah. Neden kaçıyorsun? Düşüncelerden. Kovalayan düşünceler seni yakalamadan uzaklaşman lazım. Tık tık tık klavyeye basarak. Odku'nun (1, 2, 3, 4) beşincisini yazmak istiyorum. Wander Peregrinus'un tanrılar, yarı-tanrılar ve tanrıçalarla maceraları. Zamansız Mektuplar https://ift.tt/ot2MIvb

[sugata108]

Om amriteśvaryai namaḥ Oṃ śanaiścharaya namaḥ 🪐 Inception'a dönen hikâye içinde hikâyemizi kelimenin tam mânâsıyla bal ile kesip araya giriyorum. Geçen haftalarda Amrita bölümünde olayların nasıl geliştiğini aktarmışım ama son kısmını atlamışım. Bu hafta Gurum Amma'nın hastanesinin açılışında yoğun görevde olduğumdan Ketu'yu sonraya bırakıyorum. Kendimde Ketu döneminden geçtiğim için, kaliteli vakit ayırıp onu yazmayı tercih ediyorum Asuralar (iblisler) ve devalar (yarı tanrılar) okyanusu karıştırarak Ölümsüzlük İksiri yani Amrita'ya ulaşınca aralarında elbette dalavere başladı. Ortalık karışınca Vişnu olayları yatıştırmak için cazibeli Mohinī avatār şeklini alarak müdahale etti. Ölümsüzlük iksirini sırf devalara yani yarı tanrılara dağıtmaya başladı. İblislerden Svarbhanu bunu fark edince tanrı kılığına girerek sinsice sıraya girdi. Tam tatlı Amrita’dan bir yudum almıştı ki, Sūrya (güneş) ve Çandra (ay) onu fark etti ve derhal Vişnu’yu uyardılar. Müthiş öfkelenen Tanrı Vişnu, sudarśana çakrası (diski) ile Svarbhanu’nun başını kesti. Fakat ölümsüzlük iksiri Amrita’dan içtiği için başı ve bedeni canlı kaldı. Ondan beri de başı Rāhu - kuzey ay düğümü ve kuyruk kısmı Ketu - güney ay düğümü olarak bilinmeye başladı. Haftaya Ketu ile devam ediyoruz o hâlde. Sözlerimi Gurum’a adıyorum. Oṃ lokāḥ samastāḥ sukhino bhavantu • • • #CumartesiYazısı https://www.instagram.com/p/ChfVxQpv_SO/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[aiselibrahim]

Həyatla nə edəcəyimin bilinməzliyi içində sürünərək yaşayıram. Düşüncələrimdə hər şey çox qarışıb. Deyəsən insan nə qədər özüylə qalırsa, o qədər həqiqəti bütün çılpaqlığı ilə görürür, lakin həqiqət anlayışı ilə təkliyin verdiyi paranoyanı qarışdırmamaq lazımdır. Bu qarışıqlığın içində özümdə müəyyən etdiyim həqiqətləri sanki beynimdə səliqə ilə ayırıb bir kənara qoymuşam. Çox yol qət etməmişəm, amma getdiyim yol da özüm haqqında gəldiyim qənaətdə əminlik dərəcəsinə gəlməyim üçün kifayətdir.

Hər şeydən öncə, indiyə kimi etdiyim şeylərə dönüb baxanda onların çox-çox az qismini həqiqətən ürəkdən arzulayaraq etdiyimi görürəm, hətta o qədər azdır ki, tutsan bir ovuc etməz. Bununla belə etməkdən heç vaxt yorulmamışam, çünki, özümü çevrəmin məni olduğuma inandırdıqları insan olaraq yaşamışam. Mən gördükləri həyatın bütün həyasızlığına sinə gərəcək qədər güclü və cəsur deyiləm, heç vaxt da olmadım, amma həmişə elə davrandım. Kədərli tərəfi burdadır əslində, özümü bir kimsə olmağa inandıraraq yaşadım. Əsl mənə gəldikdə, o sıradan, sakit və olduqca da utancaq, xırda xoşbəxtlikləri özüylə əbədi daşıyacaq biridir. Bəlkə də, ikisi də mənəm, sadəcə bu günlərdə ikinci - hüzuru axtaran tərəfim birincisinə daha ağır basır. Bilmirəm. Burda da düşündükcə içində batdığım qarışıqlıq var..

Digər məsələyə gəldikdə, Pessoa deyir ki, insanlar içində imperatorluqlar quran yarı-tanrılar kimi davranır. Necə də haqlıdır.. Hər kəs bu həyatda özünü kimsə sanır, olmayanlar isə xüsusilə. Mən isə içimdən bu imperatorluqları sökmək mərhələsindəyəm. Cəmiyyətin, geniş mənada həyatın məndən görmək istədiyi ilə mənim özümdən istədiyim arasında uzlaşmayan şeylər var. İçi boş eqolar pis qoxuya, əşyaya və ya bu kimi ürəyimi bulandıran bir şeyə dönüşüb. Qaldı ki ruhumun halına, bu qətiyyən pessimistlik deyil, qəbullanmaqdır. Mənim ruhum həyatda bir yerə gəlmək üçün çabalayarkən pis ağızlara kar, pis ruhlara kor olacaq qədər güclü deyil. İstədiyinə çatmaq üçün çirkabların içinə girəcək cəsarətdə deyil, başdan ayağa çirkab olan insanları görməzdən gələcək, yeri gəlsə onlarla birgə müəyyən yolu birgə addımlayacaq biri deyil. Gücdən danışmışkən, bu vəziyyəti güc ölçüsü ilə dəyərləndirməyim də bir qədər ağır tənqiddir bəlkə də, özümə qarşı ədalətli davranmadığım vaxtlar çox olur. Çünki bir insanın özü olaraq qalmaq istəməsi də bir çabadır, bir mübarizədir əslində. Heçnəyə tamah salmamaq, sadə şeylərlə kifayətlənmək də ruhun ucalığıdır.

[doriangray1789]

GILGAMIŞ DESTANI

Ölümsüzlüğü arayan bir kralın öyküsüdür. Destana konu olan kral Gılgamış İÖ 3000 yıllarının ilk yarısında Mezopotamya’daki Uruk kentinde hüküm sürmüştür. Ölümsüzlüğün ve bilginin peşindeki insanı yücelterek anlatan Gılgamış Destanı, günümüze kalabilmiş, bilinen en eski destandır. Gılgamış Destanı, Akat ve Sümer dillerinde yazılmış tabletlerden derlenmiştir. Bunlardan günümüze 12 tablet kalabilmiştir. Ama bu tabletler eksik olduğu için destan metninin bütünü elde edilememiştir. 1855’te Ninova’da yapılan kazılarda, Asur Kralı Asurbanipal’in bulunan bu tabletlere daha sonra Türk-İran sınırında ve Irak’taki Nippur kenti kazılarında bulunan tabletler eklenmiştir. Ayrıca Türkiye’de Sultan Tepe ve Boğazköy’de yapılan kazılarda da destanını bazı bulunmuşsa da henüz tümü gün ışığına çıkarılmamıştır. Bu tabletlerdeki metne göre destan, Kilden yaratılan Gılgamış‘ın özelliklerini övgüyle anlatarak başlar. Yarı insan, yarı tanrı olan Gılgamış karada ve denizde olan biten her şeyi bilen başarılı bir yapı ustası ve yenilmez bir savaşçıdır. Destanının, öbür bölümlerinde Gılgamış’ın başından geçen serüvenler anlatılır. İlk serüven Gılgamış ile Gök tanrısı Anu arasında geçer. Halkına acımasız davrandığı için Gılgamış’a öfkelenen Anu, onu öldürmek için vahşi bir hayvan olan Enkidu’yu üzerine salar. Enkidu ile Gılgamış arasındaki savaşta Gılgamış üstün gelir. Daha sonra Enkidu Gılgamış’ın en yakın dostu ve yardımcısı olur. Bunun ardından gelen serüven Gılgamış ile aşk tanrıçası İştar arasında yaşanır. İştar Gılgamış’a evlenme önerisinde bulunur. Gılgamış bunu red eder. Onuru kırılan İştar Gılgamış’ı öldürmek için yeryüzüne bir boğa gönderir. Gılgamış, Enkidu’nun da yardımıyla boğayı öldürür. Enkidu rüyasında, boğayı öldürdüğü için tanrılar tarafından ölüme mahkum edildiğini görür. Destanın bundan sonraki bölümüyle ilgili tabletler bulunamamıştır. Ama, destanın devamının yer aldığı Gılgamış’ın Enkidu için yaktığı ağıtı, düzenlediği görkemli cenaze törenini, sonunda Enkidu’nun ölüler dünyasına göçtüğünü anlatan tabletler bulunabilmiştir. Destanda Enkidu’nun ölümünü Tufan öyküsü izler. Tufan, yeryüzünün sularla dolup taşmasının öyküsüdür. Gılgamış destanında Tufan’ı tanrıça İştar ve Bel’in başlattığı anlatılır. Gılgamış, Tufan’dan kurtularak sağ kaldığını öğrendiği Utnapiştim’i bulmak üzere yola çıkar. Utnapiştim ölümsüzlüğün sırrını bilen bir bilgedir. Utnapiştim’i bulan Gılgamış, onun verdiği ölümsüzlük otuyla gençliğine yeniden dönecek ve ölümsüzlüğe kavuşacaktır. Ama, destanının insanlar için en üzücü bölümü burada başlar. Çünkü Gılgamış ölümsüzlük otunu yemeye fırsat bulamadan onu bir yılana kaptırır ve Uruk’a eli boş döner. Bazı kaynaklar, Gılgamış’ın ölümsüzlük otunu halkıyla birlikte yemek istediğini belirtir. Destan Gılgamış’ın ölüm karşısında acı yenilgisiyle biter.

Enkidu karakterinin kilden yaratılması, büyük tufan olayından bahsetmesi ve Enkidu' nun ruhunun yeryüzüne gelip cehennem ( yeraltı dünyası) hakkında bilgi vermesi gerçekten de çok ilginç...Mesela Nuh Tufanı 3 kutsal kitapda bir çok ayette anlatılır. Ve neredeyse gılgamışda anlatılanin aynısı. Çok dikkatimi çeken bir diğer konu ise Gılgamış 'in ölümsüzlüğü ararken kendisine bunu sağlayacak olan dikenli otu buluyor ancak ona yaklaşması tanrılarca yasaklanmış ancak kendisini bir yılan kandırıyor daha sonra o otu bu yılana kaptırıyor yılan otu yer yemez deri değiştiriyor. Günümüzde bir çok toplumda yılanların bahar ayında deri değiştirmesini bu destana bağladığı söylenir.

[odessamonk]

[Velaris- Hotel Theatre]

Odessa son kez rakibine yumruk attıktan sonra hakem yanına gidip Odessa'nın elinden kaldırdı. (Şampiyon Bayan Odessa! Yine!) Etraftaki bağırışları umursamadan derin bir nefes alıp burnundan akan kanı kolundaki sargılara sildi ve ringden indi. Yine düşündüğünden fazla kazanmıştı. Kendi komisyonunu aldıktan sonra kalın paltosunu üstüne geçirdiği gibi Dövüş Klubünden çıktı. Yasadışı olduğu için geç saatlerde yapılsada Velaris sokakaları günün her saati olduğu gibi kalabalıktı. Bir süre yollarda yürümüş ve dağılan saçlarını düzeltmişti. Otel'in arka tarafına gidince Orion'un penceresinden baktı. Odasının hareketli olduğu neredeyse bir kilometre öteden bile belli oluyordu. "Tanrılar aşkına yine mi aynı şey?" İkizine sinirlenmeden edememişti. Dikkatle ayağını otelin duvarındaki işlemeli çukura koyup kendisni yukarı doğru ittirdi. Bu sayede balkon demirlerine ulaşabilmişti. Kaburgası maçtan dolayı acısada tek yapabildiği yüzünü ekşitmek olmuştu. Tekrardan en üst kattaki balkona ulaşıncaya dek adımlarıni tekraf ettirdikten sonra Orion'un odasına ulaşabildi. Camdan içeri baktı bir süre. Bu sefer ki kızın ismi neydi? Maria? Anna? Çalışanlardan biri olduğuna yemin edebilirdi. Gözlerini devirdikten sonra camdan içeri girmiş ve odadaki dikkati üzerine çekebilmişti. Kız kendisine dönünce yaka kartındaki ismi görebilmişti. Jess.. şu yarı elf kat görevlisi. "Dışarı.." dedi soğuk bir sesle. (Özür dilerim bayan odessa ben-) Cevap vermedi sadece kızın hızla toparlanmasını izledi. Yeterince şeyi dile getirmişti. Odada kardeşi ile yanlız kaldıklarında kollarını birleştirip yatağın üstündeki yarı çıplak Orion'a baktı. "Seni kaç kez daha çalışanlara sevişmemen konusunda uyaracağım?!"

[diyariedebiyat]

İLYADA

İLYADA Okuyacağınız metin, Homeros tarafından MÖ IX. yy.da derlenen İlyada destanından alınmıştır. Bu metin, Troya Savaşı’nın ve İlyada destanının başkahramanı Akhilleus ile Troyalıların kahramanı Hektor arasındaki mücadelenin anlatıldığı bölümdür. Metinde sadece insanlar değil yarı tanrılar ve tanrılar da olay örgüsünün içinde yer alır. Yunanlılara ait İlyada destanı, Akhaların Troya şehrini…

[olumsuzsozler]

Aleksandr İvanoviç Herzen (1812-1870) Rus yazar ve düşünür. Vikipedi

Alexander Herzen Sözleri: (1812-1870)

Tarih, bir delinin otobiyografisidir. Alexander Herzen

Biz yazarlar doktor değiliz, hastaların çektiği acıyız. Alexander Herzen

Halk her zaman gerçeğin ifadesidir. İnsanların hayatı yalan olamaz. Alexander Herzen

Siyaset şiddetten yararlanırken, din, özgür iradenin çürümesini kullanır. Alexander Herzen

Hayat bana düşünmeyi öğretti; fakat düşünmek bana yaşamayı öğretmedi. Alexander Herzen

Tüm dinler ahlakı, itaatin, yani gönüllü köleliğin üzerine temellendirmişlerdir. Alexander Herzen

Yolumuz bizi yaratırken yolumuzu yapmak için zeka ve cesarete ihtiyacımız var. Alexander Herzen

Hayat bir dizi optik yanılsama, yapay ihtiyaçlar ve hayali duyumlar olarak ilerler. Alexander Herzen

Bütün dinler, bütün siyasi örgütlenmelerden her zaman çok daha kötücül olmuştur. Alexander Herzen

Bireyin özgürlüğü her şeyin en büyüğüdür, insanların gerçek iradesi ancak bunda gelişebilir. Alexander Herzen

Katoliklik, Şövalyelik fikirleri hiçbir zaman insanları Burjuva fikirleri kadar derinden, çok yönlü etkilemedi. Alexander Herzen

Tanrılar reddedilmelidir, ama hepsi bu kadar değil: Varlıklarının nedenleri maskelerinin altında aranmalıdır. Alexander Herzen

Dünyada bir cesetten daha inatçı bir şey yoktur: Onu vurabilirsin, parçalara ayırabilirsin ama onu ikna edemezsin. Alexander Herzen

Bütün bir nesli saptırmak, kör etmek, delirtmek, yanlış bir hedefe yönlendirmek mümkündür. Napolyon bunu kanıtladı. Alexander Herzen

Yavaş yavaş gidecek hiç ama hiçbir yerim ve herhangi bir yere gitmek için hiçbir nedenim olmadığını anlamaya başladım. Alexander Herzen

Yazdıklarımın gerçek olduğuna inanıyorum. Gerçeğe kayıtsız kalmayan her insanın onu yayma konusunda bir zaafı vardır. Alexander Herzen

Çocuk büyüdüğü için amacının da büyümek olduğunu düşünürüz. Oysa onun amacı oyun oynamak, eğlenmek, çocuk olmaktır. Alexander Herzen

İnsani gelişme, bir tür kronolojik adaletsizliktir, çünkü geç gelenler, aynı bedeli ödemeden öncekilerin emeklerinden kâr elde edebilirler. Alexander Herzen

Dini ve politik olan her şey basit ve insani bir şeye dönüştürülmeden ve eleştiri ve inkarlara açık hale getirilinceye kadar dünya özgürlüğü bilemez. Alexander Herzen

'İnsanlık' sözcüğü çok uygunsuzdur, belirli hiçbir şey ifade etmez, tek yaptığı bütün mevcut kavramlar karmaşasına alacalı bir tür yarı tanrı eklemektir. Alexander Herzen

Modern insandan gerçekten dehşete düşüyorum. Böyle bir duygu eksikliği, böyle bir bakış açısı darlığı, böyle bir tutku ve bilgi eksikliği, böyle bir düşünce zayıflığı. Alexander Herzen

İnsan gelişimi, kronolojik adaletsizliğin bir tarzından ibarettir; çünkü sonradan gelenler aynı bedelleri ödemeksizin, kendilerinden önce yaşayanların emeklerinin meyvesini yer. Alexander Herzen

İnsanlar keşke dünya yerine kendilerini kurtuluşa erdirmeyi, insanlık yerine kendilerini kurtarmayı düşünseler; o zaman dünyanın ve insanlığın kurtuluşu için çok daha fazla şey yapmış olurlar. Alexander Herzen

https://i.ibb.co/nwjQgGf/Alexander-Herzen-S-zleri.gif

[crnoztoprak]

Mythology - Edith Hamilton 

‘Yunanlılarla birlikte, insanoğlu evrenin en önemli varlığı oluvermiştir. Daha önce insanoğluna pek aldıran yoktu. Yunanlıların yarattığı tanrılar bile insan biçimindedir. Mısırlı, hayal gücünün neler yaratabileceğini göstermek istermişçesine, tanrısını kedi başlı bir kadın olarak düşünmüş, taşlardan dev gibi yaratıklar çıkarmıştı ortaya. Söz gelişi, cansız, kocaman bir sfenkse tapmıştı. Mezopotamyalının tanrılarının da insanla ilgisi yoktu: Kuş başlı adamlar, boğa başlı aslanlar. Bir başka deyimle, yaratıcının yalnız kendi kafasında bulunan gerçekdışı varlıklar.’ İnsan yapısı tanrıların, yarı tanrıların kişilikleri, serüvenleri, birtakım efsaneler içinde, kuşaktan kuşağa, ta çağımıza kadar gelmiştir. Grek ve Romen mitologyası başından sonuna bu kitapta. 

[yunanmitolojisi]

Prometheus ilk insanı çamurdan ve kilden şekillendirip kendi gözyaşı ile yoğurarak yaratmış ve dünyaya hayatı getirmişti. Zeus bunu kıskanınca insanlıktan ateşi aldı ve insanlık karanlığa gömüldü, artık ateş sadece Olimpos'un tepesinde yanıyordu.

İnsanlık veba ve soğuktan kırılırken tanrılar ateşi gizlemektedir. Kendisi de tanrı olan Prometheus buna razı gelemez ve ateşi çalıp insanlara verir. O, Ateş hırsızı diye anılan Titan soylu bir Tanrı’dır.

Yunan kökenli olan atletlerin olimpiyatlarda ellerinde meşaleler ile koşarak oyunları başlatması ritüeli de Prometheus’un elinde ateşle Olimpos’tan aşağı koşusunu simgeler.

Prometheus tanrıların düzenine kafa tutmuş ve insanı kilden yaratarak ona ateşi, yaratıcılığı, bilimi ve uygarlığı verip, düzeni değiştirmiştir. Zeus ise Prometheus’u Kafkas Dağlarına zincirlemiş ve sonsuza kadar her gece bir kartalı onun karaciğerini yemesi için göndermiştir.

Prometheus’u işkenceden Zeus’un oğlu yarı tanrı Herakles kurtaracaktır. Prometheus, “Zeus tahtından inmedikçe benim işkencem asla bitmeyecektir” der ve ilk özgürlük için başkaldırı fikrini ortaya atmış olur.

Kendisini hiçe sayan insanlığa kızan yüce Zeus(!) ateşi çalınan ateş tanrısı Hephaistos’a su ve balçıktan bir bakire yaptırır.

Bu kadının kalbine ruh yerine Ateş tanrısının kıvılcımını koyar eline ise içinde kötülük ve ızdıraplar olan bir kutu verir. Bu kadın Pandora’dır. Böylece Zeus, Prometheus'tan insanlıktan intikamını almıştır.

[pohotocolors]

ŞAMHAT VE ENKİDU

Yatağımda uyuyordum.

Ay Tanrısı Sin; gülümseyen çehresiyle perdeleri geri çekerek içeri geldi, yatağımın ucuna oturarak bana dokundu “ Şamhat uyan. Zalim Gılgamış’ı alt edecek bir canlı var. O bir ormanda yaşıyor. Yarı adam yarı yabani bir hayvan. Muazzam kuvvette bir canlı. Adı Enkidu. Sana ihtiyacımız var. Bu muazzam kuvvetteki adamı sen ehlileştireceksin”.

Sin beni onore etmişti.

Bu adam kimdi? Ve nasıl bulacaktım...

Ben size kendimi anlatmadım.

Ben Şamhat;

İştar tapınağının fahişesi.

Adım; bitkiler ile ilgili hızlı büyümek, verimli, olağanüstü bir endam ve güzelliğe sahip anlamlarına gelen “Samahu” kelimesinden gelmektedir.

İnsanlar ve tanrılar benden övgü ile bahseder...

Danslarım ve erkekler üzerindeki etkim tüm Sümer şehir devletlerinde konuşulmaktadır.

Zalim Kral Gılgamış; başedilemez bir kuvvette idi ve şehrimizden kimse onu durduramıyordu.

Uruk acı içindeydi,

Kral gücünü kötüye kullanıyordu.

Enkidu belki şehrimiz için bir umuttu.

Enkidu’yu bulup şehre getirmem ve Gılgamış’ın karşısına çıkarmam gerekiyordu.

Biz Sümerliler için; tanrıların her sözü bir emirdir.

Kalkıp hazırlandım ve yola çıktım.

Çok yol gittim.

Bir gün bir nehrin kenarında onu gördüm.

Gösterişli ve geniş muazzam bir göğsü vardı.

Uzun ve güçlü bacaklara sahipti.

Yüzü insandı fakat vücudunda normal insandan çok tüy bulunuyordu.

Konuşabiliyor muydu bilmiyorum ve korkmanın sırası da değildi.

Adım adım ona doğru yaklaştım.

Beni fark eder etmez kızgınlıkla baktı.

Başta varlığım onu rahatsız etmiş olmalıydı. Fikri yakında değişecekti.

Vücudumun yuvarlak hatları sadece ince tülden bir kıyafet ile örtülüydü.

Bereketli ve yuvarlak göğüslerim tülün üzerinden taşıyordu.

Birkaç dakika sonra; ilk kızgınlığı geçmişti.

Yaklaşıp ona dokundum.

Sıcak parmaklarım onu etkilemişti.

Bakışları yumuşadı.

Ona dokunmaya devam ediyordum ve onu okşamaya başladım.

Hoşlanmıştı.

Bu benim yıllardır en ustası olduğum konu idi.

Rahatladı ve o da bana dokunmaya başladı.

Birbirimize karşı tehlikeli olmadığımız anlaşılınca; ikimizde rahatlamıştık.

Onu en şefkatli okşayışlarım ile okşadım, en şehvetli öpücüklerim ile öptüm.

Bedenim bedeninin üzerinde kayıyordu.

Artık bedenimle bütünleşme zamanı gelmişti ve onu içime aldım.

6 gece, 7 gündüz seviştik.

Onu traş ettim ve kokulu yağlar ile ovdum.

Saçlarını taradım ve ona yeni güzel giysiler giydirdim.

Artık ehlileşmeye hazırdı ve şehre götürebilirdim.

Yeni kendine; inanamıyordu.

Şehre doğru beraber yola çıktık.

Yolda ona zalim kral Gılgamış’ı alt etmesi gerektiğini anlattım.

Halkım acı çekiyordu ve Enkidu bizi bu büyük zalimden kurtaracaktı.

Tekrar görüşme kararı alarak onu saraya yolladım.

Gözlerimizin içinden; birbirimizin ruhunun içine bakmıştık.

“Beni bırakma “ diyordu.

“Seni sonsuza kadar bırakmayacağım “ diyordum; ben de...

Bilhan Akkaya

[mustafasalihbozok]

12 yaşımdan bu yana, her yıl doğum günümde bana, kimin gönderdiği belli olmayan beyaz bir gardenya gelirdi.

Üzerinde ne bir not, ne de bir kart olurdu.

Çaresiz bir şekilde çiçekçiyi aradığımda ise ödemenin peşin yapıldığını söylerlerdi.

Bir süre sonra, çiçeği gönderenin kimliğini öğrenme çabalarımdan vazgeçtim.

Yumuşacık, pembe kâğıtlara sarılmış sihirli bir görünüm sergileyen beyaz çiçeğin baş döndüren kokusunun ve güzelliğinin tadını çıkarmaya başladım.

Fakat, hiçbir zaman da gönderenin kim olduğu üzerine hayaller kurmaktan vazgeçmedim.

En mutlu anlarım, kimliğini saklayan bu çok utangaç, ama tuhaf, aynı zamanda heyecan verici ve harika insanın kim olduğunu düşünerek geçti.

Ergenlik dönemimde, çiçeği gönderenin beni çok seven ya da benim tanımadığım, ama bana hayran bir erkek olduğunu düşünmek çok zevkliydi.

Annem genellikle benim bu hayallerime katkıda bulunurdu.

Bana sık sık, bu kişinin iyilik yaptığım ve teşekkürünü bu biçimde dile getirecek biri olup olmadığını sorardı.

O zaman, bisikletime binerken, küçük çocuklarıyla alışverişten eli kolu dolu olarak evine gelen komşumuzu anımsardım.

Çünkü, her zaman o komşumuzun aldıklarını arabasından eve taşımasına yardım eder ya da çocukların yola fırlamalarını engellerdim.

Çiçekleri gönderen, belki de caddenin karşısındaki evde oturan yaşlı adamdı. Kışın buz tutan merdivenlerden inerken düşmemesi için, posta kutusundaki mektuplarını ben alır götürürdüm evine.

Annem, gardenya konusunda hep hayal gücümü kullanmama yardım etmiştir.

Çocuklarının hep yaratıcı olmalarını isterdi. Ayrıca, sadece kendisinin değil, tüm dünyanın bizi sevdiğini hissetmemizi isterdi.

17 yaşıma geldiğimde, bir erkek kalbimi kırdı. Beni telefonla son kez aradığı gece, uyuyana kadar ağladım.

Ertesi sabah uyandığımda, aynamın üzerine rujla yazılmış bir not buldum:

- "Yarı-Tanrılar çekip gittiklerinde, gerçek Tanrılar ortaya çıkarlar.

Unutma!" Emerson'un bu sözleri hakkında uzun uzun düşündüm ve çektiğim acılar yok olana kadar da annemin yazdıklarını aynamdan silmedim.

Cam siliciyi elime aldığımda annem gerçekten iyileştiğimi biliyordu artık.

Fakat, elbette annemin iyileştiremeyeceği yaralar da aldım.

Liseden mezun olmadan bir hafta önce babam bir kalp krizi geçirip öldü.

Duyduğum üzüntü bir anda terkedilmişliğe, korkuya, güvensizliğe ve öfkeye dönüşmüştü.

Babam, yaşamımın en önemli olaylarının birinde beni terketmişti.

Yaklaşmakta olan mezuniyet törenim, sahnelediğimiz oyun ve balo artık hiç ilgimi çekmiyordu.

Oysa, bütün bunlar için uzun bir zaman çalışmıştım ve mezuniyet günümü dört gözle bekliyordum.

Üniversiteye gitmeyi çok istememe karşın, kendimi daha güvende hissettiğim için evden ayrılmamayı bile düşünmeye başlamıştım.

Yaşadığı büyük acı bile annemin duygularımı anlamasını engellememişti.

Babam ölmeden bir gün önce, baloda giyeceğim elbiseyi satın almak için alışverişe gitmiştik ve çok güzel bir elbise beğenmiştik.

Kırmızı, beyaz ve mavi puanlı, çok güzel bir elbiseydi.

Elbiseyi giydiğim zaman kendimi Scarlet O'Hara'ya benzetmiştim.

Fakat, elbisenin bedeni büyüktü ve ertesi gün babam ölünce, elbise tamamen aklımdan çıkmıştı.

Oysa annem unutmamıştı elbiseyi.

Balodan bir gün önce, bir de baktım ki elbise oturma odamızdaki kanepenin üzerinde beni bekliyor - hem de benim bedenimde.

Benim için o elbisenin hiçbir önemi kalmamıştı, ama annem için çok önemliydi.

Çocuklarının kendilerini nasıl hissettikleri her zaman onun için çok önemli olmuştu. Bize, çirkinliklerde bile bir güzellik bulmayı öğretmişti.

Annem çocuklarının kendilerini gardenya gibi görmelerini istemişti - güzel, güçlü, mükemmel ve sihirli ve belki de biraz gizemli bir koku ile birlikte.

Annem, ben 22 yaşıma geldiğimde öldü ve ben annemin ölümünden 10 gün sonra evlendim.

Gardenyalar o yıldan sonra gelmez oldu...

Soner Oğuz.......❤

[caglar-yusuf-yucedag]

2000 Yılı Sonrası Mitolojik Filmler;

Mitolojik filmler sinema tutkunlarının ayrı ilgisini çeken türlerden olarak biliniyor. Hayal gücünü zorlayan, tanrılar, tanrıçalar, evren ve yaratıklarıyla izleyicilerini büyüleyen mitolojik filmlere göz atalım dedik. 2000 yılı sonrası çekilen en iyi mitolojik filmler. Fantastik filmlerin bir alt türü olarak kabul edilen mitolojik filmler, her zaman sinema tutkunlarının farklı ilgisiyle karşılaşmıştır. Gösterime giren filmlerin büyük çoğunluğunda Antik Yunan ve Yunan Mitolojisi ile karşılaşsak da Mısır, Agnlosakson, İskoç, İskandinav, Roma, İnuit, gibi farklı mitolojilere de yer verilmiştir. Bu listede farklı mitolojilere dayanan 2000 yılı sonrası çekilmiş filmleri bir araya getirdim..

1. TROY / TRUVA - 2004

Antik Yunan Mitolojisi

Brad Pitt, Eric Bana, Orlando Bloom, Brendan Gleeson, Nathan Jones gibi isimleri bir araya Truva, İlyada destanını ele alıyor. Oscar adaylığı bulunan Wolfgang Petersen tarafından yönetilen film, Truva Savaşı'nda yaşananları gerçeğe en yakın derecede anlatan Antik Yunan Mitolojisi filmi olma özelliğini taşıyor.

2. 300 - 300 SPARTALI - 2006

Yunan Mitolojisi

Zack Snyder'ın yönetmen koltuğunda oturduğu film farklı ödül törenlerinden toplamda 16 ödül kazandı. Gerard Butler, Lena Headey, Dominic West, David Wenham, Michael Fassbender gibi isimleri bir araya getiren film, M. Ö. 480 yılında gerçekleşen Thermplae savaşını destansı bir şekilde ele alıyor.

3. PAN'S LABYRINTH / PAN'IN LABİRENTİ - 2006

Roma / Mısır/ Yunan Mitolojisi

Efsane yönetmen Guillermo Del Toro'nun kamera arkasına geçtiği yapım, hikayesini küçük bir kızın dünyasından masalsı beyaz perdeye taşıyor. Ivana Baquero, Sergi López, Maribel Verdú, Doug Jones, Ariadna Gil gibi isimleri bir araya getiren filmde Antik Yunan mitolojisinde yarı keçi olan Pan, II. Dünya Savaşı sırasında Ofelia'ya görünür ve labirentinde doğru yolu bulma yolculuğu başlar.

4. BEOWULF - BEOWULF: ÖLÜMSÜZ SAVAŞÇI - 2007

İskandinav Mitolojisi

Neil Gaiman ve Roger Avary'nin senaryosunu yazdığı Robert Zemeciks'in yönetmen koltuğunda oturduğu film, her türlü güce baş kaldırabilecek savaşçı Beowulf ile her yeri ve şehri kan gölüne çeviren Grendel'in karşı karşıya gelmesine odaklanıyor. Halk mitolojisi kahramanı Beowulf'un, İskandinav canavar Grendel ile imtihanına anlatan yapımda Ray Winstone, Crispin Glover, Angelina Jolie gibi isimler yer alıyor.

5. ONDINE - İLAHLARIN AŞKI - 2009

İskoç / İrlanda Mitolojisi

The Crying Game filmiyle Oscar'a uzanan Neil Jordan'ın yönetmen koltuğunda oturduğu film, balıkçılıkla uğraşan bir adam ve ağlarına takılan bir kadının destansı aşkını anlatıyor. İrlanda mitolojisinde geçtiği gibi Selkiler, denizde yarı fok olan ve karada yaşayabilen yaratıklardır. Balıkçının ağına takılması da bu miti gerçek hale getiriyor. Filmde, Colin Farrell, Alicja Bachleda, Dervla Kirwan gibi isimler yer alıyor.

6. THOR - 2011

İskandinav Mitolojisi

Odin'in sayısız oğullarından biri olan Thor'un hikayesi Marvel Studios tarafından işleniyor. Kenneth Branagh'ın yönetmen koltuğunda oturduğu film; güçleri elinden alınan ve dünyaya gönderilen Thor'un dünyayı ele geçirmeye niyetli Kral Laufey ve karanlık ordusuna karşı gelmesine odaklanıyor. Filmde Chris Hemsworth, Anthony Hopkins, Natalie Portman, Stellan Skarsgard, Tom Hiddleston, Idris Elba, Ray Stevenson, Com Foere gibi isimler yer alıyor. 2013'te Thor: Karanlık Dünya ile devam eden seri 2017'de vizyona girmesi beklenen Thor: Ragnarok ile üçleme haline gelecek.

7. BLESS ME, ULTIMA - 2013

Aztek Mitolojisi

Rudolfo Anaya tarafından yazılmış aynı adlı kitaptan beyaz perdeye adapte edilen film, Carl Franklin imzası taşıyor. Franklin'in yazıp yönettiği Bless Me, Ultima II. Dünya Savaşı zamanlarını o dönemin ekonomik ve sosyal hayatlarını şifacı yaşlı kadın Ultima ve 6 yaşındaki Antonio Mahrez'in gözünden anlatıyor. Filmde Luke Ganalon, Joseph A. Garcia, Miriam Colon gibi isimler yer alıyor.

[sugata108]

Satürn’ün öğrencisi geri çekildiğinde ortam buz kesmişti. Kral Vikramāditya ortamı yumuşatmak için merakla sordu: “Bana kim Amrita’nın (Ab-ı Hayat/ölümsüzlük iksiri) hikâyesini anlatır?” Çevresindeki âlimlerden gri benizli olan kibarca söze girdi. “Müsaade ederseniz ben anlatabilirim, kralım.” Vikramāditya başıyla onayladı ve âlim anlatmaya başladı. ✨ “Bir zamanlar ölümsüzlük iksirine kavuşmak için devalar (yarı tanrılar) ve asuralar (iblisler) iş birliği yaparak okyanusu çalkalamaya (samudra manthana) karar verdiler. Çalkalama sonucu ortaya çıkacak her şeyi kendi aralarında paylaşmak üzere anlaştılar. ✨ Mandara Dağı’nı çalkalama çubuğu olarak kullanmak istediler, ancak okyanusa yerleştirdiklerinde dağa batmaya başladı. Hemen imdatlarına Tanrı Vişnu yetişti ve kaplumbağa ‘Kurma’ şekline bürünerek, Mandara Dağı’nı sırtına alıp batmasını engelledi. Yılanların kralı Vāsuki ise çalkalama ipi oldu. Devalar Vāsuki’nin kuyruğunu tutarken, asuralar da yılanın başını aldılar. ✨ Çalkalama sonucu ilk önce halahala – ölümcül zehir fışkırdı. Herkesin bundan ödü koptu ve hiç kimse zehiri istemedi. Ancak zehir okyanusu sarmaya başladı ve tüm yaratılışa tehdit oluşturuyordu. Bunun üzerine şefkat yüklü Tanrı Śiva kendini feda ederek zehri içti. Eşi Parvati ise Śiva’nın ölmesini engellemek için koşup boğazını sıktı ve zehrin boğazında kalmasını sağladı. Böylece Śiva’nın boynu maviye döndü. O yüzden ona Nīlakantha (mavi boyunlu) da denmeye başlandı. ✨ Çalkalama işlemi devam etti ve bu sefer de Tanrıça Lakṣmī okyanustan çıktı. Güzellik, bolluk ve bereket tanrıçası Lakṣmī, Vişnu’nun karısı oldu. Onu apsaralar (periler) izledi, büyüleyici güzellikteki perilere tanrılar talip oldu. Ardından Varuni çıktı. Alkolün yaratıcısı iblislere gitti. Her dileği yerine getiren ilahi inek Kamadhenu çıktı, Vişnu onu tanrılara verdi. Ayurveda’nın kurucusu Dhanvantari ortaya çıktı ve tanrıların doktoru oldu. ✨ Son kısmı görsellerde :) Sözlerimi Gurum'a adıyorum. Śani Efendi hizmetini kabul etsin 🖤 • • • #CumartesiYazısı #saturn #satürn #SatürnünYüceliği #Amrita #Hintmitolijisi #hintastrolojisi #vedikastroloji #vedikcalışmalar https://www.instagram.com/p/Cg7Yx8VPD5C/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[kaganturk]

Pagan Tanrısı

Heryerde olmayı ve yeniden başlamayı istiyorum, daha doğrusu hayal ediyorum bazen. Bu bende bir oyun gibidir. Mesela çocukluğum keşke bir kere de İstanbul’da geçebilseydi. Sarıyer sırtlarında kimsenin bilmediği bir parkta oynayabilsem, parktaki her objeyi elleyip kullanabilseydim. Mümkün olsaydı da her kaydırakta kayıp her salıncağa binseydim. Tarihi çeşmelerden su içip, eski yıkık duvarların üstünden atlasaydım. Huzur dolu yaşlı teyzelerin oturduğu 35 senelik apartmanların bakımsız kuytuluktaki gölge düşmüş bahçelerinde keşfe çıkabilseydim. Ama tüm bahçeleri istiyorum. Hepsini. Ya da Datça’da ya da Foça’da ya da Antalya’da denizkıyısında bir ilçede doğup deniz manzaralı devlet okuluma gidip gelebilseydim. Hayallerim ve dünyam daha ufak ve sınırlı olsaydı. Orda aşık olup orda esnaflık yapsaydım. Yazın turist kadınlara asılıp onlarla yaz aşkları yaşayabilseydim. Ya da köyde doğsaydım bir seferde. Doğal havasını soluyup taze gıdalarını tüketseydim. Basit evimizdeki odamda yatağım sert divan, yastığım kırlent olsaydı. Derdim az huzurum çok olsaydı. Batsaydı bana bu durum. Basitin basiti hayatım beni sıksa gözüm şehirde olsaydı. Moda’da Kadıköy’de Bakırköy’de Antep’te Hatay’da Erzurum’da Eskişehir’de Ankara’da doğsaydım. Keşke hepsinde olabilseydim. Bir değil, on değil, yüz değil, bin hayatım olsaydı ve hepsini yaşayıp hissedebilseydim. Aklım uçan kuşun kanadında olsaydı. O sokağıda bilseydim bu sokağıda. Demir ferforje kapıyı elleseydim, taş duvarda oturup, o mahallenin bakkalından gazoz içseydim. O hiç duymadığım yeni çıkan markadan olanı yalnız. Arap, Kürt, Alevi, Göçmen sevgililerim olsaydı. Biri balıketli, biri ince, biri minyon, biride iri olsaydı aynı göğüsleri gibi. Hepsi benim olsaydı. Çok aşık olup hep karşılık bulsaydım. Yine tüm parklarda yürüyebilseydim. Tüm meydanları ve sokakları gezip yorulunca, o güzel ve geniş balkonlu evin ikinci katından aşağıyı izleyebilseydim. Herkesle sohbet edip herkesle arkadaş olabilseydim. Oralet içseydim, sonra kola, sonra ayran.  Heryerde herşeyi yapabilseydim keşke. Gururlu pagan tanrılar gibi yarı insan yarı tanrı olsaydım eğer, ben daha çok meraklı olurdum, mutlaka tüm eski arabaların hurdasının resmini çeker, terkedilmiş her binaya girer her odayı gezerdim. Yalnız ve gece vakti yapardım hemde bunları. Bu kadar istiyorum heryeri, herşeyi ve herşeyi yapabilmeyi. Sonra mı? Tekrar yorulunca gittiğim -daha önce aşağıyı izlediğim- balkona dönerdim. Sonrada bir ara Sarıyer sırtlarında o kimsenin bilmediği parka tekrar gider tahtıravallinin tutma demirlerini ellerdim, ama karşılıklı duran iki demir tutamacını birden. Yoksa içimde kalırdı ne yapayım!