tekosar - Tumblr blog

[tekosar]

Gün, batarken tepelerin ardından, geride kalan yaşanmışları götürmez. Niye götürsün ki?  Yaşanılan olaylar, değerli kılan hayatı.  Hissedilen duygular, var eden insanı.  Gün götürse onları, kalır mı hayatın anlamı?

[tekosar]

My new sounds:

[tekosar]

Düşleyince göremedim seni. Gel,  kabusum ol da             korkut beni.

[tekosar]

Beni mezun ettin, duygularımı depreştirdin. Sebebimsin Anadolu!! Yeni beste

[tekosar]

Kar kış kıyamet dolsa da ceplerime, yokluğun ısıtır üşümem ben hiç. (Şayir burada laf mı sokmuş?)

[tekosar]

Bir Pazar günü, Adalar. Sıcak; kollar kısa, bacaklar kısa. Parçalı bulutlu göğün sıcağı, saçların arasından yüze doğru akan dolgun bir damla halinde vücut buluyor. Gözde gözlük, kulaklık takılmaya hazır. Porsuk dingin ve rengi temiz. Ergenler… Elbette oradalar, kendi halinde. Migros’un önünden geçerken, nedensiz o ses yankılanıyor, her gün duyulan, Eskişehir’in sesi; Kalabak: the ‘Natural Spring’ of Inspiration Suyu içip, kulaklığını takıyorsun. Ritim başlamıştır; Yüzünde tebessüm, adımların neşeli Ve Porsuk hala dingin.

[tekosar]

Boş vakit eğlencesi yeni şarkım. Beste adına benden bir şey yok, küçük parçalar birleştirilerek yapıldı,bir nevi puzzle

[tekosar]

Sakir'in Vakti

İyiler her yerde,     kötüler de öyle. Herkes iyi,     herkes kötü. Yalnızlar kalabalık,     kalabalıklar yalnız.

Kimisi mutlu,     kimisi mutsuz. Mutlu bazen mutsuz,     mutsuz,         mutluyken de mutsuz. Gün,

    yine de gün,  

doluydu boştu, 

    biten gün.  

 Neyse şimdi uykum geldi,                                                                    

Şakir'in Vakti,

      doldu bugün. 

[tekosar]

Bence romantik oldu. 

[tekosar]

Böylesi hüzünlenmemiştim uzun zamandır. Umursamaz tavırlarım engelledi hep hüznümü. Oysa bugün gördüğüm bir haber beni umursamaz yıllarımın çok öncesine, çocukluğuma götürdü. Belki 9 olmadı 10 yaşındayım. Bir yaz günü Edremit’ de tatildeyiz. Babam bana bir kitap almıştı tatilde. Kitabı o akşam okumaya başladım. Bizimkiler evde okey oynarken ben, ne onlara katılıyordum ne televizyon seyrediyordum ne de dışarılarda dolanıyordum. Sadece kitabımı okuyordum. O zamana kadar bana sıkıcı gelen kitap okuma eylemini o akşam, saatlerce, hiç sıkılmadan yaptım. Bir 50 60 sayfa okumuştum o gece. Boru değil; 10 yaşındayım, daha önce 3 5 sayfa kitap okuyup sıkılan bir çocuğum ve 50 sayfa kitap okuyorum… İnanılmazdı benim için, kitabın kahramanı hayallere daldıkça ben de gidiyordum onunla beraber. Bu böyle 3 gece boyunca devam etti. Onlarca sayfa kitabı bu solukta okumak bünyeme ağır gelse de bir başka çocuğun acılarına, yaşantısına ortak olabilmenin lüksünü yaşıyordum. Aradan yıllar geçti, hala o günlerim, o kitabım hafızamdan hiç çıkmadı ve bugün bir kez daha andım o günlerimi. Benim için bu denli unutulmaz bir konuma sahip olan kitabın, bugünün çocuklarına sakıncalı olduğunu öğrendim. Aradan geçen zamanda ya kitabın içeriğini değiştirdiler ya da içeriği algılayan zihinleri. Hüzünlendim bugün, Şeker Portakalı’na dava açtılar. Portekizliye duyduğumuz sevgiye dava açtılar. Çocuğun çektiği acılara dava açtılar. Açın anasını satıyım, gün gelir çocuk hayalleri de size dava açar.           

[tekosar]

Çocuk Şakırtısı Çocuk şarkısı niyetiyle çıktığım yolda, böyle sakin bir sonuca ulaşmam, benim sakin olduğum anlamına gelmez. Şarkının sakin bir şarkı olduğu anlamına gelir. Ufak aksaklıklar var, farkındayım, olur öyle. İyi günde, kötü günde, uyurken, uyanıkken, keyifle, hüzünle dinleyiniz.

[tekosar]

klasik park kitap okurken, kahve içerken, boş boş takılırken, canınız klasik müzik çektiğinde, ne bileyim herhangi bir zaman diliminde, canınız her istediğinde; iyi günlerde dinleyiniz :) 

[tekosar]

siftahı yaptım, devamı gelecek. hayırlı uğurlu olsun.