temporary-autonomous-zone

[temporary-autonomous-zone]

Πολύπλευρον και πολύπλοκον αναδύεται το πολυειδές μήνυμα του πλατωνικού "Παρμενίδου". Ο Πλάτων εμφανίζει, κατά συγγνωστόν ετεροχρονισμόν, συνάντησιν του έφηβου Σωκράτους με τοη ηλικιωμένον Παρμενίδην, επισκέπτην εις Αθήνας των εορτών των Παναθηναίων. Εν περιλήψει, η διαδρομή των περιλαμβανομένων εις τον συγκεκριμένον διάλογον, διέρχεται διά μέσου των αυστηρών μυστηριακών απαγορεύσεων, όσον αφορά εις την διασάφησιν των επί μέρους θέσεων, της ιεράς, διά τους Έλληνας μύστας, Ορφικοπυθαγορείου Παραδόσεως. Περιληπτικώς, ο διάλογος "Παρμενίδης" εξελίσσεται ως μία τελικώς αντιπαράθεσις μεταξύ Ορφικοπυθαγορείου φιλοσοφικού κοσμολογικού δυισμού, - τον προσδιοριζόμενον εκ των δύο, εν προκειμένω Ορφικοπυθαγορείων φιλοσοφικών κοσμολογικών όρων "εν" και "πολλά" - , αφ' ενός μεν και αφ' ετέρου, Ελεατικού φιλοσοφικού κοσμολογικού μονισμού, ως προσδιορίζει τούτον η εκ μέρους του Παρμενίδου, τέκνου της Ελέας, υποστηριζομένη θέσις ότι, ο κόσμος δεν συνεκροτήθη, ούτε και συγκροτείται εκ δυο κοσμογονικών ουσιώνμ αλλ' αντιθέτως, ότι ο κόσμος σύγκειται εκ μιας ουσίας, η οποία, ως "εν" συγκροτεί το υπο του Παρμενίδου προσδιοριζόμενον "εν". Λυπηρόν και περίεργον το γεγονός ότι ο Παρμενίδης απέκτησε τας πρώτας του - απορριφθείσας υπό του ιδίου κατόπιν - γνώσεις εκ του Πυθαγορείου Αμεινίου. Προφανώς ο Πυθαγορισμός, ως φιλοσοφικός κοσμολογικός δυισμός, δεν τον κατέκτησε. Περί του Πλατωνικού Διαλόγου "Παρμενίδης" ΣΠΥΡΟΔΗΜΟΥ Γ.ΑΝΕΜΟΓΙΆΝΝΗ - ΣΙΝΑΝΙΔΗ -------------------------------------------------- Κοσμολογική απεικόνιση του αλχημιστικού Έργου με τη μορφή του βολβού του οφθαλμού. Από την κόρη, το κοσμογονικό χάος των τεσσάρων στοιχείων, αναδύεται η σφαιρική λίθος, ο ανανεωμένος, μικρότερος κόσμος.Τα χέρια που τη σηκώνουν ψηλά είναι "τα δύο μείζονα μέρη του Έργου, η λύσις του σώματος (Solve) και η στερέωσις του πνεύματος (coagula).Κόκκινο και άσπρο νερό αναβλύζει από το rebis,τη διπλή όψη της ύλης,για να σχηματίσει το υαλώδες σώμα του κοσμικού οφθαλμού, τη θάλασσα του χωροχρόνου. Το πτηνό συμβολίζει τις φάσεις του Έργου.Αποτελείται από κοράκι (αποσύνθεση), κύκνο (albedo), παπαγάλο (φάση των ζωηρών χρωμάτων) και φοίνικα (rubedo). Στην περίπτωση αυτή η πυθαγόρεια τετρακτύς σχηματίζει το οπτικό νεύρο. H. Khunrath,Amphitheatrum sapientiae aeternae, 1602

[temporary-autonomous-zone]

"Η φιλοσοφία επί της οποίας ο Πυθαγόρας εστήριζε το σύστημά του, ανήγετο εις μίαν αρχήν εφαρμοζομένην πανταχού: είς τον Άνθρωπον και εις Πολιτείαν τα οποία πρέπει να είναι ως ο ίδιος ο Κόσμος μία αρμονία, δηλαδή αντανάκλασις ορατή της ύπατης Αρμονίας η οποία μόνον εις την τέλεια Μονάδα εκδηλούται που είναι ο Θεός. "Καθ' αρμονίαν συνεστάναι τα πάντα" (Διογένης Λαέρτιος VIII,3) Αναφορά από Chaigrnet:Pythagore et la Philosophique Pythagoricienne I, IV σελ.98 Σύμφωνα με τον Φλαντ, το μονόχορδο είναι η εσωτερική αρχή που, από το κέντρο του όλου, επιφέρει την αρμονία ολόκληρης της ζωής στον κόσμο". Αλλάζοντας τις τάσεις των χορδών, ο Θεός, ο "Μέγας Χορδιστής", καθορίζει την πυκνότητα των υλών ανάμεσα σε εμπύρειον και τη Γη. Το όργανο χωρίζεται ακριβώς στη μέση,σε μια ανώτερη,ιδεώδη,δυναμική οκτάβα,και μια κατώτερη,υλική και παθητική,κι αυτές με τη σειρά τους χωρίζονται σε τέταρτα και πέμπτα.Στα διαστήματα αυτά η ανώτατη αρχή του φωτός κινείται προς τα κάτω,προς τη σκοτεινή ύλη,και στο σημείο που τέμνονται οι δυο τους, ο ήλιος αποκτά τη δύναμη της μεταμόρφωσης. R.Fludd, Utriusque Cosmi,τόμ.1, Οppenheim 1617

[temporary-autonomous-zone]

In Memoriam E.A.POE Δέξου το φιλί αυτό στο μέτωπο! Τώρα που χωρίζουμε θα σου ομολογήσω πως δεν είχες άδικο όταν έκρινες πως η ζωή μου ήταν ένα όνειρο· αλλά αν η ελπίδα πέταξε μακριά, μια νύχτα ή μια μέρα, σ’ ένα όραμα ή πραγματικά, είναι γι’ αυτό λιγότερο απολεσθείσα; Ό,τι θωρούμε ή φαινόμαστε είναι μόνο ένα όνειρο μέσα σ’ όνειρο. Όνειρο μέσα σ' όνειρο Edgar Allan Poe (19 Ιανουαρίου 1809 - 7 Οκτωβρίου 1849)

[temporary-autonomous-zone]

Γιάννης Χρήστου, H Αρμονία της Αντιπαράθεσης ------------------------------------------------------- Μ’ ενδιαφέρει λοιπόν (προσωπικά) μια μουσική που έρχεται σε αντιπαράθεση• μια μουσική που θέλει ν’ ατενίσει κατάματα την αποπνιχτική επίδραση, ακόμα και τον τρόμο, ενός μεγάλου μέρους από την καθημερινή μας εμπειρία της ζωής• μια μουσική που δεν αποζητά να ξεφύγει τον αδυσώπητο χαρακτήρα των προτύπων όπου μέσα τους ξετυλίγεται ολοένα η εμπειρία αυτή. Μια μουσική που όχι μόνο δεν γυρεύει να ξεφύγει από την εμπειρία αυτή, αλλ’ αναζητά τις μορφές της για να τις καταβροχθίσει και να τις ξεράσει πάλι, έτσι όπως κάνουν και τα όνειρα. Δε γίνομαι συνήγορος μιας μουσικής της βίας, μόλο που ένα μέρος (της μουσικής αυτής) ίσως συχνά φαίνεται ότι δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό ακριβώς. Αντίθετα, εκείνο που μου φαίνεται σημαντικό είναι μια εκλέπτυνση (ή μια ευστροφία) στον τρόπο δράσης μας: Ένα ήρεμο ξέπλεγμα των νημάτων της πραγματικότητας• (…) το να γκρεμίζεσαι απαλά μέσα σε εικόνες παραμόρφωσης• μια αργή αποσύνθεση• ίσως και μια ματιά στο κενό του «επέκεινα» ή στο τίποτε. Αν κάποια λογική υπάρχει σε μια τέτοια μουσική, είναι ίσως κάτι σαν τη λογική που λειτουργεί στα όνειρα - ή στους εφιάλτες - με την παράδοξη αντίστιξή τους των γεγονότων και τους εξωλογικών τους κατακερματισμούς ή τις έμμονες επαναλήψεις τους, ή τους ζοφερούς υπαινιγμούς και τις σκοτεινές τους αποκαλύψεις… Με τούτη τη λογική, φραγμοί δεν μπορεί να υπάρχουν. Ακριβώς όπως το καθετί - οσοδήποτε κοινότυπο, πολύπλοκο, αταίριαστο, παραμορφωμένο ή μη, αναγνωρίσιμο ή εντελώς αγνώριστο - μπορεί να παρουσιαστεί μέσα σ’ ένα όνειρο ως «συνιστώσα» του, έτσι και το καθετί, ή οποιαδήποτε δράση και σε οποιοδήποτε συνδυασμό, μπορεί δυνητικά να είναι μια συνιστώσα αυτής της μουσικής. Μουσικοί και μη μουσικοί• ηθοποιοί και μη ηθοποιοί• χορευτές και άνθρωποι απλοί. Ένας οποιοσδήποτε απ’ αυτούς ή και όλοι τους μπορούν να εκτελέσουν κάποια χειρονομία, να περάσουν σε κάποια δράση, να κινηθούν είτε σχηματίζοντας μια μορφή, όπως σε κάποιο χορό, είτε έξω από τη μορφή, όπως σε μια κατάσταση της (καθημερινής) ζωής. Ένας οποιοσδήποτε ή και όλοι τους μπορούν να παίξουν όργανα μουσικά και μη - απλά αντικείμενα που τα κρούουν ή τα χτυπούν το ένα με το άλλο ή και τα χρησιμοποιούν διαφορετικά για να παράγουν ήχο ή ακόμη, περίπλοκες ηλεκτρονικές συσκευές που επεξεργάζονται ήχους ζωντανούς ή play back, παράγοντας εφέ υπολογισμένα από πριν ή τυχαία: ήχους που είναι μουσικοί ή «συγκεκριμένοι» [concrete] ή αναπαράγουν τους συνηθισμένους ήχους της καθημερινής ζωής. Ένας οποιοσδήποτε ή και όλοι τους μπορούν να παίζουν μέσα στο πλαίσιο της κατηγορίας όπου ανήκουν (πράξη - λ.χ. ένας βιολιστής που παίζει βιολί) ή έξω από τα πλαίσια της κατηγορίας αυτής (μετάπραξη - λ.χ. ένας βιολιστής που ουρλιάζει). Όλοι όσοι παίρνουν μέρος μπορούν να υπόκεινται σε διαδικασίες διάλυσης• ακρωτηριασμού του υλικού που παράγουν και αποσύνδεσης του: λ.χ. ένας εκτελεστής εκτελεί τις απαραίτητες κινήσεις (για να παράγει ήχο) αλλά δεν ακούμε κανέναν ήχο. Ή πάλι, έχουμε συμβάντα χωριστά που αντιπροσωπεύουν συστήματα εντελώς διαφορετικά αλλά που γίνονται μαζί. Απότομες διακοπές• εντελώς ξαφνικές επαναλήψεις (resumptions)• κατακερματισμούς• υπερβολές• παραμορφώσεις: έκλειψη. Και οι δραστηριότητες αυτές μπορούν να συμβούν όχι μόνο σε συμβατικούς χώρους εκτέλεσης, αλλά οπουδήποτε - αυτό εξαρτάται από το έργο: έξω από το χώρο της συναυλίας, σε δημόσιες πλατείες, στους δρόμους της πόλης, οπουδήποτε. Απόπειρες πρωτοεκτέλεσης έξω από τους προμαχώνες της συμβατικής πολιτιστικής δραστηριότητας. Κύρος όμως δεν υπάρχει σε καμιά από τις διαδικασίες αυτές, παρά μόνον όταν οι συνιστώσες τους σμίξουν σε μια σύνθεση, επειδή διαφορετικά δεν υπάρχει «μουσική». Πρόκειται για μια σύνθεση που για ορισμένους μπορεί να λειτουργήσει, και για άλλους όχι. Κανόνες δεν μπορούν να γραφτούν. Όπως στην αλχημεία: τα συστατικά μπορεί να είναι συνηθισμένα α��λά ο τρόπος της σύνθεσης τους σκοτεινός. Ή όπως στην τελετουργία: που για μερικούς λειτουργεί, ενώ για άλλους όχι. και για εκείνους που δεν λειτουργεί, η τελετουργία, στην καλύτερη περίπτωση, αντιπροσωπεύει απλή εθιμοτυπία. Αλλά και πάλι, όπως σε μερικές τελετουργίες συμμετοχής, η όποια ουσία μπορεί να υπάρχει στη μουσική αυτή μπορεί να μεταδοθεί μόνο με την αλήθεια, την πραγματικότητα της ίδιας της σωματικής πράξης της εκτέλεσης της και τη μεταβίβαση της έντασης, της ενέργειας και των ψυχοειδών παραγόντων που εμπεριέχει. Σε αντιδιαστολή όμως με την τελετουργία, το είδος αυτό σύνθεσης δεν έχει δομή, με τη μορφολογική έννοια της λέξης. Αυτό δε σημαίνει ότι μερικές από τις συνιστώσες της δεν μπορούν να έχουν μια δική τους αυστηρή μορφή. Αλλά και έτσι ακόμη, οι συνιστώσες αυτές δεν είναι σύνθεση, είναι μόνον υλικό. Οπωσδήποτε η μορφή τους ανήκει σε έναν τύπο τρωτό και ευπρόσβλητο, που μπορεί να κλονιστεί και να παραβιαστεί οποιαδήποτε στιγμή (συνεχώς απειλείται από μια «έκλειψη»). Γιάννης Χρήστου, Ιούνιος 1968

[temporary-autonomous-zone]

Ο Πρόκλος εις τα σχόλιά του εις Τίμαιον (ΙΙΙ,168,8 Κεφ.) επεδόθη εις μίαν εξονυχιστικήν εργασίαν ταξινομήσεως των αρχαίων θεών κατά την Ορφικήν Θεολογίαν: "Ο Τίμαιος είναι Πυθαγόρειος και συνεπώς ακολουθεί τας αρχάς του Πυθαγόρου.Αι αρχαί αύται μεταβιβάστηκαν από τους Ορφικού.Διότι παν ό,τι ο Ορφεύς είχε διδάξει μυστικά υπό μορφήν εσωτερικής διδασκαλίας, ο Πυθαγόρας εξέμαθε πλήρως κατά την μύησίν του εις τα Λίβηθρα της Θράκης, όταν ο Αγλαόφαμος μυών αυτόν του μετέδωσε την επιστήμην των θεών του Ορφέως όστις την είχε διδαχθή από την μητέρα του Καλλιόπην άλλωστε τούτο και ο ίδιος ο Πυθαγόρας βεβαιοί εις τον "Ιερόν Λόγον" του. Ο Ορφεύς εδίδαξεν ότι 6 Βασιλείς - θεοί προήδρευσαν εφ' όλων, συμφώνως προς τον τέλειον αριθμόν (6) (βλ. Ιαμβλ.Θεολογ.αριθ. 42,19 de Falco:Η εξάς πρώτη τέλειος,17,13 εκ τον εξ...ος έστι πρώτος τέλειος αριθμός): Φάνης, Νυξ, Ουρανός, Κρόνος, Ζευς, Διόνυσος. Ο Φάνης υπήρξεν ο πρώτος όστις εχειρίσθη το σκήπτρον: "Πρώτος εβασίλευσεν ο περικλεής Ηρικεπαίος" Δευτέρα έρχεται η Νυξ, ήτις έλαβε το σκήπτρον από τον πατέρα της. Ο Ουρανός έλαβεν εν συνεχεία από την μητέρα του, Ο Κρόνος τέταρτος, όταν όπως λέγεται βίασε τον πατέρα του,ο Ζευς πέμπτος, όταν επεβλήθη του πατρός του και μετ' αυτόν είναι ο Διόνυσος." ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Η απόδοση των εννέα σφαιρών στις εννέα Μούσες ήταν αποτέλεσμα ενός οράματος του Νεοπυθαγόρειου Μαρτιανού Καπέλλα (5ος αι. μ.Χ). Η Κλίμακα καλύπτει μια πλήρη Οκτάβα. Η συμφωνία διευθύνεται από τον Απόλλωνα,τον Πρώτον Κινούντα.Ανάμεσα στις σφαίρες σαλεύει ρυθμικά το αιγυπτιακό ερπετό της ζωϊκής δύναμης.Τα τρία κεφάλια του συμβολίζουν την Τριάδα μέσα στις τρεις διαστάσεις του Χώρου και τις τρεις όψεις του Χρόνου. Η Τραγωδία αποδίδεται στον Ήλιο, η κωμωδία στη Γη A.Kircher, Ars Magna Lucis, Ρώμη 1665

[temporary-autonomous-zone]

Στίχοι γραμμένοι με κατάθλιψη Πότε κοίταξα για τελευταία φορά Τα στρογγυλά πράσινα μάτια και τα μακριά τρεμουλιαστά κορμιά Των σκοτεινών λεοπαρδάλεων της σελήνης; Όλες οι άγριες μάγισσες, εκείνες οι διακεκριμένες κυρίες, Παρά τα σκουπόξυλά τους και τα δάκρυα, Τα οργισμένα τους δάκρυα, χάθηκαν. Οι ιεροί κένταυροι των λόφων εξαφανίστηκαν· Δεν έχω τίποτα εκτός από τον πικραμένο ήλιο· Εξόριστη ηρωίδα μητέρα η σελήνη και εξαφανισμένη, Και τώρα που πάτησα τα πενήντα Πρέπει να υπομένω τον δειλό ήλιο. W. B. Yeats - Στίχοι γραμμένοι με κατάθλιψη

[temporary-autonomous-zone]

[…Λυσίκομοι και καλλίμαστοι νεάνιδες, παραδείσιες θυγατέρες, απαλές ως μαγνόλιες, μουνίτσες, μουμούνες, ψωλέττες, άνδρες καυλοπυρέσσοντες, ασπαίροντα σώματα, κραυγές γλυκασμού συνουσιαζομένων, επιφωνήματα λαγνείας, ίμερος, αγαλλίασις, άνωσις, ευφορία, έκστασις, στρόβιλος της ζωής, σπέρμα ορμητικόν εν ευφροσύνη αναβλύζον, παφλασμός κυμάτων, κλαγγή επουρανίων όπλων, αίγαγροι, φάλαινες, κένταυροι, σμήνη κορυδαλλών, μυσταγωγία, οίστρος, πυρ - κίνησις - ενέργεια, έρως ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του και ποίησις σπερματική ως λειτουργία του πνεύματος διηνεκής. Αλντεμπαράν! Αλληλούια!...] Ανδρέας Εμπειρίκος

[temporary-autonomous-zone]

[Μὰ ποιὸς θὰ ῾ρθεῖ νὰ κρατήσει τὴν ὁρμὴ μιᾶς μπόρας ποὺ πέφτει;] Πεθαίνουμε τάχα γιὰ τοὺς ἄλλους ἢ γιατὶ ἔτσι νικοῦμε τὴ ζωὴ Ἢ γιατὶ ἔτσι φτύνουμε ἕνα-ἕνα τὰ τιποτένια ὁμοιώματα Καὶ μία στιγμὴ στὸ στεγνωμένο νοῦ τους περνᾷ μίαν ἡλιαχτίδα Κάτι σὰ μιὰ θαμπὴ ἀνάμνηση μιᾶς ζωικῆς προϊστορίας. Φτάνουμε μέρες ποὺ δὲν ἔχεις πιὰ τί νὰ λογαριάσεις Συμβάντα ἐρωτικὰ καὶ χρηματιστηριακὲς ἐπιχειρήσεις Δὲ βρίσκεις καθρέφτες νὰ φωνάξεις τ᾿ ὄνομά σου Ἁπλὲς προθέσεις ζωῆς διασφαλίζουν μίαν ἐπικαιρότητα Ἀνία, πόθοι, ὄνειρα, συναλλαγές, ἐξαπατήσεις Κι ἂν σκέφτομαι εἶναι γιατὶ ἡ συνήθεια εἶναι πιὸ προσιτὴ ἀπὸ τὴν τύψη. Μὰ ποιὸς θὰ ῾ρθεῖ νὰ κρατήσει τὴν ὁρμὴ μιᾶς μπόρας ποὺ πέφτει; Μανόλης Αναγνωστάκης - Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος...

[temporary-autonomous-zone]

Τιμή και δόξα είς την ιεροτάτην μνήμην του Στρατηγού Μακρυγιάννη! Χάριτες μεγάλες χρωστάγει η πατρίδα ᾿σ όλους τους ευεργέτες και καταξοχή ᾿σ αυτούς τους γενναίους κι᾿ αγαθούς άντρες, τους αγνούς αγωνιστάς. Ότι αυτείνοι, αφού οι συνεισφορές τους ήταν κι᾿ όντως μεγάλες και μας ανάστησαν εις τα δεινά μας, δεν θυσιάσαν ποτές δόλο κι᾿ απάτη, να κατατρέχουν πεθαμένους ανθρώπους οι ζωντανοί και οι αντρείγοι δεν θέλουν την γης και την θάλασσα να την ρουφήσουν αυτείνοι, να μην ζήσουν άλλοι δυστυχείς και κατασκλαβωμένοι και καταφρονεμένοι τόσους αιώνες. Αφού ο Θεός τους λυπήθη και θέλει να τους αναστήση, οι άνθρωποι τους καταπολεμούν να τους φάνε, να τους χάσουνε, να τους σβύσουνε να μην ξαναειπωθούν Έλληνες. Και τι σας έκαμεν αυτό τ᾿ όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης, εσάς των προκομμένων, εσάς των πλούσιων; Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασύβουλος, ο Δημοστένης και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπιάζαν και βασανίζονταν νύχτα και ημέρα μ᾿ αρετή, με ᾿λικρίνειαν, με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν να ᾿χη αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν. Όλοι αυτείνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου κατοικούνε τόσους αιώνες εις τον Άδη ᾿σ έναν τόπον σκοτεινόν και κλαίνε και βασανίζονται δια τα πολλά δεινά οπού τραβάγει η δυστυχισμένη μερική πατρίδα τους. Χάνοντας αυτείνοι, εχάθη και η πατρίδα τους η Ελλάς, έσβυσε τ᾿ όνομά της.

[temporary-autonomous-zone]

Να σπείρετε, να σπείρετε τον σπόρο Στους παλιούς μου κήπους. Ω σας μιλώ για μια ιδανική, μια ολοζώντανη σειρήνα, Του αφρού και των καρπών της νύχτας ερωμένη Τρίζουν οι τροχαλίες των αστερισμών, καθώς βαθείς σαν τα πηγάδια τον ύπνο και τη γη με τα κλήματα και μαργαρίτες πλημμυρίζουν. Θα πάμε στη Λισσαβώνα, βαριά ψυχή, χαρούμενη καρδιά, Να κόψουμε από τους κήπους που κάποτε είχα μπελαντόνα. Ναι σας μιλώ για μια σειρήνα ιδεώδη, ζωντανή, όχι για τη φιγούρα που ‘χει στην πλώρη σκαλιστεί, αλλά για ένα πλάσμα που από σάρκα έχει φτιαχτεί, Ζωντανό και ακόρεστο. Εσύ που τίποτε δεν συγχωράς, Χαρούμενη καρδιά, βαριά ψυχή, Σειρήνα από την Λισσαβώνα, Κοκκινομάλλα λέαινα που καιροφυλακτείς. Ω σας μιλώ για μια ολοζώντανη, ιδανική σειρήνα Που ζούσε κάποτε Στην Λισσαβώνα. Robert Desnos - Σιραμούρ (απόσπασμα) Μετάφραση : Μ. Λαϊνά Εικόνα : Siren του Aleksander Krzywoblocki, 1949

[temporary-autonomous-zone]

Robert Haigh - Clear Water

[temporary-autonomous-zone]

Σύντροφε οὐρανὲ ἄλλοτε ἡ ἐλπίδα φεγγοβολοῦσε στὰ χέρια κοιτάζω τὸ σῶμα βρίσκω τ᾿ ὄνειρο πάει κ᾿ ἡ ἀγάπη χάνεται σὰν τὸ νερὸ στὴν πέτρα. Τί εἶναι πιὰ ἕνα δέντρο τί εἶναι τ᾿ ἀσημένια φύλλα; Μέσ᾿ στὴν ὁρμὴ τῆς ἐρημιᾶς γινόμαστε διάφανοι.

Νίκος Καρούζος - Νεότερος

[temporary-autonomous-zone]

Massive Attack vs Burial - Paradise Circus Ψυχή περίεργη που υποφέρεις και πορεύεσαι αναζητώντας τον παράδεισο του Κάρολου Μπωντλαίρ,αρκέσου στον ρόλο του Σχοινοβάτη του Τσίρκου του Ζαν Ζενέ, ακροβάτησε με τις λέξεις.Κι αν τύχει και πέσεις , θα σου εκφωνήσουν τον πιο συμβατό επικήδειο : βάλτος από χρυσάφι κι αίμα , τέλμα όπου το ηλιοβασίλεμα … μην περιμένεις τίποτ' άλλο.Το τσίρκο είναι όλο συμβατικότητες.

[temporary-autonomous-zone]

«...Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτόν τον κόσμο δύο είναι τα μεγαλύτερα και πιο πολύτιμα στοιχεία. Ο Έρωτας και το Σπαθί. Όλα τα άλλα έρχονται κατόπιν…. Η πραγματικά μεγάλη ποίησις είναι καμωμένη βασικά από αυτά τα πρωταρχικά και κορυφαία στοιχεία.… Ο Έρωτας και το Σπαθί ίσως έκοβαν μόνο από τη μία κόψη: της φαντασίας, της αγάπης, της ελευθερίας, της ένωσης, της μέθεξης, της ασυναρτησίας των πραγμάτων και του κόσμου, της λογικής διασάλευσης και του ορθολογιστικού αδιεξόδου, της νοσταλγίας για το χαμένο κέντρο. Η άλλη κόψη σκιάστηκε αναίμακτη από τη δυνατή φωτοχυσία της πρώτης. Ο Εγγονόπουλος (συν αυτώ και ένα κομμάτι των καλλιτεχνών της διεθνούς σουρεαλιστικής πρωτοπορίας) αδυνατεί να φωτίσει από μέσα και μέσα από τον ψυχικό πυρήνα το δυστύχημα και την τραγική ουσία της ύπαρξης• το ανυπόστατο της ευτυχίας» (απόσπασμα από μια κριτική του ΘΑΝΟΥ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ για το βιβλίο του ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ «Νικόλαος Εγγονόπουλος ή Το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου» 1945)

[temporary-autonomous-zone]

释恒君 Shi Heng Jun: the limits of a physical body. How to convert negative energy into positive outcomes. How to summon unrealized energy. How little I need to live.

[temporary-autonomous-zone]

Thorvaldsdottir — Streaming Arhythmia Έμμετρη Αρρυθμία του καρδιακού μετρονόμου.

[temporary-autonomous-zone]

Esmerine Last Waltz