theballadofmonalisa-blog - Tumblr blog

[theballadofmonalisa-blog]

“Beni hafızana unutamadığın küçük bir kız çocuğu olarak kazımışsın. İsmimden kadınlar, tenimden geceler bulmuş, ellerini buruşturmuşsun.”

[theballadofmonalisa-blog]

sonra dedim bitmiş bir izmarit bile yanan bir sigarayla alev alabiliyor, ben seni görünce nasıl tutuşmam.

[theballadofmonalisa-blog]

“sen, ayçiçeklerinin yüzünü döndüğü güneş”

[theballadofmonalisa-blog]

min ji min biparêze.

beni benden koru.

[theballadofmonalisa-blog]

bayılıram öz həyatım məhv olarkən başqalarına təsəlli verməyə

[theballadofmonalisa-blog]

bəkləntimin düşəcək yəri qalmadı

[theballadofmonalisa-blog]

son okuduğum kitaplardan birinde şöyle bi cümle vardı “insanlar hiçbir zaman kendilerine anlatılanlardan bir şey öğrenmezler, kendi çabalarıyla öğrenirler yalnızca” aslında o kadar doğruydu ki. bazen burada yazılan “hayatım mahvoldu sence ne yapmalıyım, onu çok seviyorum yazsam ne der, kendimi iyi hissetmiyorum sen bu durumlarda ne yaparsın biraz yardımcı olur musun..?” gibi sorulara da cevap oluyor. artık birilerinin size komut vermesini beklemeden yaşayın, bu hayatta tek başınızasınız ve çabalamadan öğrenemezsiniz. bu kendi benliğinizi de bulmanıza birebir. aslında benim bu yazıyı yazmam bile çok saçma çünkü benim anlattığım değil sizin çabanız önemli

[theballadofmonalisa-blog]

[theballadofmonalisa-blog]

Kitap önerebilirmisin senin okuyup etkilendiğin bir şey olsun :)

Son zamanlarda üzerimde büyük etki bırakan en özel kitap Nilgün Marmara’nın Sylvıa Plath’ın şairliğinin intiharı bağlamında analizi oldu. Sonrasında derin bir sorgulamayla önce Slyvia adlı filmi izledim Sylvia Plath’ın durumunu,hayatını ve kendi hayatına kıymasının sebeplerini merak etmeye başladım. Öğrendikten sonra Sırça Fanus’unu okudum. Ölmeden önce çıkardığı kitabıydı. O kadar çok etkilendim ki. Sonra Nilgün Marmara’yı anlamaya çalıştım. Acaba şayet gerçekten intihar ettiyse, sebebi “…”lar olabilir mi diye milyonlarca bağlantı aradım Sylvia ve Nilgün arasında. Hala garip bir biçimde aramaktayım. 

[theballadofmonalisa-blog]

Cem Karaca bir şarkısında şöyle diyor: “Tepeden tırnağa aşığım ben ve koskoca bir hayat var önümde…” Nasıl geçecek böyle ömür?

[theballadofmonalisa-blog]

"Serseriliğim benim, seni çocuğummuşun gibi seviyorum."

[theballadofmonalisa-blog]

Bak şimdi.

Gün geldiğinde kırgın olduğun birisine veda edemeden bu dünyadan gidebilirsin. Kimseye kırgın kalma.

Hayatında her zaman tamamlanmamış cümlelerin olacak. Yeri geldiğinde aklından geçenleri söyle.

Dans et, devrim yap ve aşık ol.

Birine ‘seni seviyorum’ deyip kalabalığın arasına karışma.

Bir kediyi sev.

Şarkılara son sesle eşlik et.

Denize nazır bir bankta kitap oku.

Bir çocuğa gülümse.

Kahkaha at.

Çocuk parkında sığmayacağını bildiğin halde o salıncakta sallanmaya bak.

Neşet Ertaş dinle.

İstanbul'u gez.

Maça git. Takımını destekle.

Gecenin bir vakti sesini duymak istediğin birini ara ve ‘özledim’ de.

Sevdiğinle Galata Kulesi'ne çık.

İnsanları dinleme. Doğru yolu bilselerdi yanlış yola girmezlerdi.

Birinin elini tut ve onunla dünyayı dolaş.

Yıldızları izle.

Yağmurda koş.

Birine sadık kal.

Annene sarıl.

Şiir yaz.

Sokakta müzik yap.

Her şeyden önce hayatı sev, uğruna delirebileceğin birini merkezin yap ve onu asla bırakma.

[theballadofmonalisa-blog]

Güneş hiç batmasa, Şarkılar hiç susmasa, Bir kahvenin kırk yıl hatrı hiç bitmese ve ben seni hayran hayran izlemeye devam etsem…

[theballadofmonalisa-blog]

“Sen gülünce

Bir menekşe yüzüyor suyun en ince kıvrımlarında

Ve tanrı yeni bir lisan aramaya çıkıyor..”

-Diljin Kovexi

[theballadofmonalisa-blog]

Şimdi ben hangi çiçeğin soluk savrulan yaprağıyım?

[theballadofmonalisa-blog]

“Sevgilim, kuytumda ve kederimde büyüyorsun gizlice.”

[theballadofmonalisa-blog]

‘Göğsümde bir balık dolanıyor gibi hissediyorum. Ya öfkeliyim ya da aşık.’