vera-f - Tumblr blog

[vera-f]

..Son bir kez konuşuyorum seninle. Ardından döneceğim karanlık köşeme ve susacağım, senin yanında da hep sustuğum gibi. Yaşadığım sürece bir daha sesim çıkmayacak. Öldüğümde duyacaksın bu vasiyetimi. Hep seni beklemiş, seni herkesten çok sevmiş, ancak hiç sevilmemiş, hiç çağrılmamış o kadının sözlerini.

[vera-f]

..Son bir kez konuşuyorum seninle. Ardından döneceğim karanlık köşeme ve susacağım, senin yanında da hep sustuğum gibi. Yaşadığım sürece bir daha sesim çıkmayacak. Öldüğümde duyacaksın bu vasiyetimi. Hep seni beklemiş, seni herkesten çok sevmiş, ancak hiç sevilmemiş, hiç çağrılmamış o kadının sözlerini.

[vera-f]

Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.

Hep böyle mi bu?

Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...

Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına

aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!

Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.

Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.

Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına

niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına

niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?

"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.

[vera-f]

Eski beni nerede ve nasıl kaybettiğimi hatırlamıyorum. sadece bir akşam vakti balkon serinliğinde otururken geldiğim tüm yolların bana ne kadar uzak olduğunu gördüm..

[vera-f]

Onların kalpleri de seninki gibi sanıyorsun. herkes o kadar yumuşak, o kadar şefkat dolu olamaz oysa. oldukları gibi görmüyorsun insanları, olabilecekleri gibi görüyorsun. kendinden veriyorsun, veriyorsun. onlar her şeyini çekip alıncaya ve için bomboş kalıncaya dek..

[vera-f]

Dürtme içimdeki narı. Üstümde beyaz gömlek var..

[vera-f]

Her adımıma dikkat etmem gerekiyorsa, oraya ait değilimdir.

[vera-f]

Çağrı;

Beni yokluğunla eğitme

Beni çıldırtma

Beni kahretme

Ben ne olduysam

Sebep güzelliğindi

Nereye vardıysam

Seninle birlikteydim

Sana alıştım diyorum

Sensiz içkiler zehir

Sensiz yemekler zıkkım

Anla biraz

Sensiz susuz, acım

Sensiz yaşamanın tadı yok

Sana muhtacım.

Gel artık...

[vera-f]

"Herkes evini buldu, benim ev diye sırtımı yasladığım duvar sırtıma yük oldu. Sevgisizlikten desen değil, ben bütün yaralarımı sevilirken aldım. Sevgiden mahcubum kime nasıl anlatacağım."

[vera-f]

Kurtar;

Beni çöllerde susuz, Kış günü eldivensiz bıraktın. Çekip gittin de bir ses edemedim, Dilim bağlanmış sanki konuşamadım seninle.

Beni ateşlerde yaktın, Beni cehenneme attın. Kurtar diye bağırdım da. Sen onu da duymadın.

Uçuruma düşüp yardım istedim de, Sen yardımıma bile koşmadın, Duymamazlıktan geldin, gittin. Onu bile yapamadın.

Ormanın karanlığında kayboldum da, Sen bana fener bile olmadın, Gözlerini bile açmadın, parlamadılar. Onu bile benden sakındın.

[vera-f]

Bundan da istiyorummm.

[vera-f]

Çaresizlik keskin bir bıçaktı sen gelip beni o bıçakla kanattın. İçim kan ağladı da ses dahi etmedim. Canım acıdı da konduramadım sana..

Yağmurlu havalarda aklıma gelen eşsiz düşlerin yerini şimdi bıçak gibi kesen anılar aldı. Gözleimi dolduran acı değil anılar oldu.. O bıçak çıktı da benden izi kaldı..

Fotoğraflarını ,sana ait olan eşyaları ,hatıraları attım da izin kaldı..

Geçer mi dersin?

[vera-f]

Şöyle kapalı bir havada ,dalların altında gözlerinin içine dalmış halde ,utanışını, heyecanlanışını seyretmem.. Tam konuşacağında sarılsam, saçların savrulsa.. Konumuz karışsa..

...

[vera-f]

Ne hissediyordum ne hissetmem gerekiyordu bilmiyordum. Bildiğim bir şey vardı ki seni istiyordum elin elime değsin gözlerin beni görsün kalbinde bir bana yer olsun istiyordum.

Bilmezdim ki yeşerttiğin çiçekleri kendi ellerinle koparacağını. Şimdi bunlar kan kokuyor sen uzaklaş ahım bulmasın seni kalbime uğrama yine sana kanıp sevgimi ellerine verir

Sevgimin katili olma sen benim 17imsin ben görmedim sayarım sende bir daha uğrama göm o ellerinle benden aldığın sevgimi..

[vera-f]

Sevmek acıtmakmış kırıp dökmekten ibaretmiş dökülen her göz yaşı birer intikammış.

Sen yorma kendini sevgili.

Sevsende acıtacaksın sevmesende.

Sevsen gözünün önündeki kibirden beni görmeyeceksin dikenlerin beni kanatacak sen görmek bile istemeyeceksin.

Sevmesen yokluğunun bulutları gözlerime çökecek kurban günü gibi fırtınalar dinmeyecek..

Çoğu zaman gördüm seni yolumu değiştirdim yine de karşılaşalım istedim omuzlarımız çarpışsın ellerin elime değsin istedim de canın yanar diye yapamadım Belki bana bakarsın dedim baktın Bir konuşamadın bende sustum adım atmak istedim de sanki bana haramdın..

Sevgili ...

Sevgili, yorulursan sevmekten, bitmeden. sevdiğimizi bir yere göm bırak çiçek açalım...

[vera-f]

Gözlerin bir yeşil fanilaydı balkonda uçuşan

Sicim yağmur taklidi

Bıkmıştım zor geçen kışlarımı anlatmaktan

Bardağa birkaç çiçek ıslamaktan.

Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut

Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla

Parmağıma düşen bir damla kandı aşk.

Sonra gittin.

Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik.

Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini

Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim.

Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine.

Sonra gittin.

Çocuk oldum bir daha, ağladım.

Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.

Kitaplar, aşk, her şey.

Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.

Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım

Sonra gittin.

Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi.

Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.

Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı.

Söz dedim, söz verdim.

Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.

Güneşi özledim, sonra seni

Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.