Last Seen Blogs
nightwing321
18 love comicbooks dragon ball and Amy Lee. single
fairyavengerwrites
xenia 🦔🤎🦦
esg2023
ESG2023
emiton
Moth
manhnguyenjapan
グエンさん
Text
Tijd voor de gekte. Klaar om de stad te verlaten. Ik vermoed dat ik ze nooit goed zal kennen of begrijpen.
Misschien ooit, overvalt me het gevoel haar te hebben geliefd.
Maar voor nu ben ik weer blij dat ik weg ben.
0 notes
Text
Je koopt een gesigneerde Bret Easton Ellis, voor een vriendin en vraagt je af of andere vrienden niet jaloers zouden zijn. Je ziet schrijvers staken op straat. Vraagt je af of je kan meegokken met die superpotmiljoenen loterij, het kan, ook op krediet. En wie toch die verschrikkelijke dure kitsch koopt? Of is dit de hoflevrancier van de man met het gouden overkam haar?
0 notes
Text
Kijkend in een kristallen bal. Zie je jezelf fotograferen. Geen toekomstzicht. Alleen een nu. In een bal. In een stad die wel zou kunnen leven in een sneeuwbal. In een koepel. Maar misschien eerder met mist en regen. En met drukke mensen. Drukke straten. Stoom uit roosters. Parken op spoorbruggen of in de rivier, op palen.
Een vlooienmarkt van/voor artiesten.
Je vind het hier allemaal.
Misschien deze nacht weer eens terug naar Sleep No More. Een stuk in een hotel. Een hotel dat een stuk wordt.
Immersief theater. Net als die stad zelf.
0 notes
Text
En dan zoek je. Tussenin.
Je mist afspraken omdat je vrienden ze uitstellen, afstellen. Ergens in een chaos laten.
Je voelt je vluchtig in de grootstad
Onbenoembaar angstig, verkrampt.
Een gelimiteerde tijd slaat je hart over.
Je weet niet waar draaien. Waar naartoe? Wat te doen? Wanneer houdt dit op?
Je denkt, ontploft.
0 notes
Text
Dit start een trage reisblog te worden van overlappende reizen en indrukken. Net als herinneringen meer linken met dat wat er overblijft dan wat er echt was.
Ik zit in mijn gedachten nog in New York in juni maar nu is het september en ik ben ergens tussen Brussel of is het Londen en elders.
De terugkeer naar mijn werk was chaotisch. Een gevoel van algemene kwaadheid maakt me bitter.
Gisteren op instagram was ik iets van een life coach aan het bekijken. Een afwisselende indruk van authenticiteit afgewisseld met het fragiele van het groot gemis van een nauw familielid, in haar geval een broer die jong stierf. En dan, ook af en toe, nepheid, leugen, verkoopspraatje dat ze zich zelf voorhield. Haar video's haalden enkele likes. Ook al roemde zich op de verkoop van 2000 boeken en financiële onafhankelijkheid na twee jaar vertrokken te zijn van haar job.
Voor mij voelde het aan als een moment uit deze tijd. Het tijdperk van de oplichter, die zijn/haar leugens zelf geloofd, maar niet kan ontsnappen aan de futiliteit van het leven, daar waar we allen ver van weg blijven. Het betekenisloze. De minieme fractie van tijd en ruimte die ons leven inneemt.
Maar ik ben in New York nu. Weer even in gedachten, in vlucht.
Een moment om de saaiheid te ontsnappen.
Ik ben in een plaats in New York die me beviel.
Een van de enige plaatsen die me er fijn leken.
The Cloisters
Een heropbouw van oude kloosters uit Europa op een heuvel in het groen met een zicht op de Hudson zoals het was voor 1600.
Vreemd hoe je kan tijdreizen in een moderne grootstad naar een plek aan de andere kant van de wereld. Van een stad waar je een mier bent tussen de grote gebouwen naar een plek op mensenmaat. Van een moment wat het individu verheerlijkt naar een tijd gericht op het hogere.
0 notes
Text
Tijd voor een Pastrami Reuben bij de befaamde Katz's Deli. U weet wel die van I'll have what's she's having. #whenharrymetsally
Deze keer met minder extase.
0 notes
Text
Soms ga je op Broadway op bezoek bij een voorstelling van collega/vrienden/studiegenoten. En wordt je gevraagd om een paar dagen later mee te doen.
Het is officieel: ik heb op Broadway gestaan in het theater van de Stella Adler Studio waar binnen enkele maanden een andere LUCA-studente start aan de opleiding.
Emma, die bij de Atlantic Theater Company studeert komt die avond langs en stuurt me achteraf enkele foto's.
#bucketlistitems #nunogdieoscar
0 notes
Text
Op bezoek bij de Atlantic Theater Company van o.a. David Mamet. Een studente van LUCA studeert hier via mijn suggestie. Zelf kom ik naar een stuk kijken. Via een lift naar de theaterzaal. Ik weet niet goed of ik nu onder of boven de grond zit. Een goed gevoel die orientatieloosheid.
0 notes
