weerwoorden - Tumblr blog

[weerwoorden]

“Een grote cappuccino met slagroom voor Van Dokkum!” Niemand reageert. Ze roept het nog een keer, maar nu geforceerd. Ze roept het alsof ze denkt: ik zou dit niet hoeven roepen als de juiste persoon op zou letten, maar die doet dat niet, dus nu moet ik toch roepen, alleen doe ik dat eigenlijk liever niet, dus verhef ik niet mijn stem maar verander ik alleen mijn toon als een fluitketel die wel afgaat maar niet gehoord wordt.

[weerwoorden]

Een Italiaanse familie staat op een brug over het Singel. Vader, moeder en twee dochters. De oudste dochter is een jaar of vijftien, de ander zo’n vijf jaar jonger. Vader is door de oudste dochter in dienst gesteld als fotograaf. Ze poseert aan de gracht, en regisseert haar vader. Ze lijkt te weten wat ze doet en neemt een serie fotogenieke houdingen aan. Mam, hou jij ondertussen m’n bril vast. Papa, wacht — eerst even m’n haar losgooien. Nu dan de foto. Vader drukt braaf af en wil dan verder lopen, maar de dochter trekt hem aan zijn arm: we zijn hier nog niet klaar. De jongste dochter wil ondertussen graag met haar grote zus op de foto, maar met gestrekte arm houdt het jonge model haar zusje op afstand: jou wil ik niet op m’n Insta.

[weerwoorden]

De handen van Martha Argerich grijpen haar rok, de pols van haar vriendin, de piano terwijl ze buigt, de leuning van de trap. Zo licht als ze over de toetsen dwarrelt, zo zwaar strompelt ze over het podium. Je vraagt je af waarom een vrouw van haar statuur nog hakken zou dragen op avonden dat ze vijf keer een trap op en af moet om staande ovaties in ontvangst te nemen.

[weerwoorden]

Alsof ze zwanger waren, zo hingen de bomen erbij. Zo druk bezig met groen zijn dat er weinig ruimte meer was om nog iets anders te doen. Was ook niet nodig. Dit was meer dan genoeg, en misschien zelfs wel teveel.

[weerwoorden]

29.05.18

Tegen sommige buien is geen paraplu bestand. Je kunt het even tegenhouden, maar vroeg of laat neemt het water de overhand. Op dat moment wordt duidelijk dat de paraplu er vooral is voor de vorm. Na dat moment van overgave, waarop je in het water je meerdere erkent en besluit je te laten beregenen zolang het moet duren, kun je eindelijk je schouders laten zakken, ophouden je ogen dicht te knijpen, en te genieten van het feit dat je waterdruppels op je huid kunt voelen vallen. Zodra je het water niet langer ervaart als iets buiten jezelf, dan is die paraplu niet meer nodig en maakt het bijna niet meer uit dat het regent.

[weerwoorden]

28.05.18

De lucht was klam en de bel zou drie keer luiden. Uit het oosten kwam een schouder om de tranen op te vangen. Uit het westen kwam een hoofd, eentje van het woord, maar vandaag zonder. En daar was ook de buste, brons, van de denker van beton. Wat hem lief was kwam samen en wierp zich om zijn lichaam, waardoor zich rondom hem een tweede lichaam vormde, dat het binnenste omsloot. Een krans van eerstgeborenen, neergedaald op het balkon, omringd door elkaar, en daardoor door zichzelf.

[weerwoorden]

Zaterdag 28 januari 2017

De vriendschap rinkelt, de liefde rammelt. Oh, als ze maar wist, wat ze niet weet. Woorden vloeien buiten de kaders van een geschetste schuld. Hij kan het haar niet vertellen, omdat ze het niet weet. Maar dat weet ze niet, want de lijn is dood en de rouw reeds voorbij. Toch begint, kort daarna, de neergelegde hoop met het oppakken van een pen.

[weerwoorden]

Ze tovert met lucht. Er is genoeg, maar toch is het onze adem die ze neemt. Een bundel van onttrokken zuchten, opgezogen door de kachel van een hart, uitgestoten naar het gehemelte, opdat de engelen geen kou vatten.

[weerwoorden]

Het is kerst in de zuurstoffabriek en binnen verloopt het trekseizoen op organische wijze. De migratie overwoekert de cultuur van het regenwoud, waar het overigens nooit echt geregend heeft. Sinds de instroom uit het noorden, hebben de loofbomen het hier niet langer voor het zeggen. Toch lijkt dat niemand te deren, want het naaldvolk wordt met open armen ontvangen en mag nog dezelfde avond plaatsnemen bij het haardvuur. De varens en de bloemen, ze kennen de seizoenen; buiten de fabriek zouden ze het zelf nog geen winternacht uithouden.

[weerwoorden]

Woensdag 3 augustus 2016

De cocon zou spoedig een metamorfose tot leeg omhulsel ondergaan. Gestript van herinneringen en getekend door neerslag maakte de koker zich op voor een nieuwe cyclus waar iedere jonge rups zich gewillig aan zou onderwerpen. De capsule, vermomd als behuizing, was echter niets meer dan een pil ter vluchtige verdoving.

[weerwoorden]

Woensdag 29 juni

Al maanden was er niet meer naar de maan gekeken. Een glimp van een sikkel, af en toe, maar de volle aandacht lag niet langer in de nok van de nacht. Niemand wist op welk moment de transformatie was voltooid, maar de maan, bol der eeuwen, was niet langer het enige dat scheen in het donker.

[weerwoorden]

Maandag 27 juni 2016

Twee truien, gesponnen van hetzelfde garen maar ieder een andere kleur, ontmoetten elkaar op de dag na het weerzien. Er werd iets uitgewisseld en de stilte kreeg gestalte in de vorm van een oom en een spreadsheet. Ondertussen zochten de ogen naar de weerspiegeling van het verwantschap dat hen eigen was. Die blik was niet zichtbaar – alleen te horen. Samen besloten zij de eigen draad verder te ontrafelen.

[weerwoorden]

Vrijdag 24 juni 2016

Vier geesten bogen zich over een vuur dat maar niet wilde branden. Het bier was al aangebroken, dus er werd gezocht naar een oplossing. In de verte lag een lang tekort aan schaduw en bij gebrek aan warmer licht besloot men dan toch maar plaats te nemen in het schijnen van de grote bal die op dat moment toch al een tijdje aangestoken was.

[weerwoorden]

Donderdag 23 juni

Bakken, bradend in de zon. Beiden even grijs van kleur als vol van verwachting. Geplaatst in een berm (zacht en groen) als onderdeel van een ritueel waarbij verheffing niet het doel maar de handeling betreft. Een tweede lichting volgt een eerste. Het karwei opnieuw volbracht, maar de ervaring niet veranderd: Geen Fijne Taak.

[weerwoorden]

Woensdag 22 juli

Een verstrooide dag in de kasteeltuin verliep zonder volgorde. In de tent werd gevochten en aan de waterkant lag een zacht wenende gitaar. Na een overdekte wapenstilstand ging men over tot kinderspel. Redenen van vertrek en aankomst waren niet langer relevant in afwachting van dat wat nog zou volgen.

[weerwoorden]

Maandag 20 juni 2016

Vuur. Voor het aanmaken van de duisternis had hij een stapel strijkers meegebracht, maar een object ter ontsteking ontbrak. Buiten de grot dreven de resten van de krant van 23 mei (’Hoogspanning in gespleten land’) die hij had gebruikt om de waterschade in het overkomen te beperken. Zijn blik trachtte het eindeloze grijs te doorzien, maar kwam niet dieper dan de eerste laag. Langs de groeven gutste het. Binnen bleef het droog en donker.

[weerwoorden]

Zondag 19 juni 2016

Op de golven van een zee vol pollen en termiek dreef een kluwe zachte vezels, rood en handgeknoopt. Het koele weefwerk, vreedzaam deinend op het tij, stond op het punt te stranden in de branding van een vreemde kust. Gedompeld in de spiegeling van het hemelsblauwe sop zonk de schaduw van het tapijt in het grijze zand van de halfvolle zon.