withflyboy-blog - Tumblr blog

[withflyboy-blog]

#ไดอารี่ความทรงจำของเรากับคุณ

. ไดอารี่ครั้งที่สองในปีแรกที่เราอยู่ด้วยกัน #ไดอารี่ความทรงจำของเรากับคุณ

                                         -  ถึงดานีเอลคุณผู้ที่อยู่ในใจของเรา

ผ่านไปหลายงานประกาศรางวัล คุณประสบความสำเร็จไปอีกขั้นแล้วนะแดน รางวัลที่คุณได้รับทุกรางวัลในตอนนี้ มันการันตีได้ว่าคุณเติบโตไปมากขึ้น ในวันเหล่านั้นเมื่อหลายปีก่อนๆ คุณอาจจะกำลังฝึกฝนตัวเอง อาจจะกำลังเต้น ฝึกร้อง ฝึกแรพด้วยตนเองอยู่ก็ได้ ใช่ไหม ? พอพูดแล้วเราก็ยิ้มทันทีที่ได้คิดว่าปีที่แล้วกับปีนี้ของคุณ มันช่างต่างกันมากนัก เพราะตอนนี้คุณได้เดบิวต์ ได้ทำตามฝัน นั้นคือสิ่งทีเ่ปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เลยละ

ตอนนี้ก็เดือนธันวาคมแล้ว เราใช้เวลามาด้วยกันกี่เดือนแล้วนะ . . . อื้มมม ถ้าให้นึกถึงตั้งแต่รายการจบเลย เราใช้เวลาร่วมกันมาเกือบๆ6เดือนแล้ว ถ้าไม่นับช่วงเวลาที่อยู่ในรายการ ถึงมค.ปีหน้า ก็จะครบ 200 วัน เมษายนปีหน้าก็จะเป็น 300 วัน แล้วมันก็จะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เหมือนนับเวลาคบรอบการเป็นแฟนกันเลยเนอะ ♡

อีกไม่เท่าไรก็จะถึงเทศกาลคริสต์มาสแล้ว คริสต์มาสปีที่แล้วของคุณเป็นยังไงบ้าง สนุกไหม ได้กินอะไรอร่อยๆรึเปล่า คริสต์มาสของเรานั้นไม่มีอะไรเลยละ แต่ว่าปีนี้มันไม่เหมือนปีที่แล้วเลย เราคิดว่าคริสต์มาสปีนี้ของเราคงมีสีสันขึ้นมา เพราะอะไรรู้ไหม . . .   ก็เพราะว่าปีนี้คริสต์มาสของเรา มีคุณเข้ามาในชีวิตยังไงละ

                    ' Just hear those sleigh bells jingleing ring ting tingleing too                  Come on ,it's lovely weather for a sleigh ride together with you '

                                                                                                               17.12.04                                       -  เปิดเพลงSleigh Ride แล้วคิดถึงคริสต์มาสเลยเขียนถึงคุณ                                                                       - เปิดของBailey Jehl นะจะได้ฟิลจริงๆ

[withflyboy-blog]

#ไดอารี่ความทรงจำของเรากับคุณ

สวัสดีคังแดเนียล (171210) #ไดอารี่ความทรงจำของเรากับคุณ

                                                -  ปีแรกที่เราอยู่ด้วยกัน

/ วันแรกที่เจอกัน เราเจอกันครั้งแรกในรายการPD101 ตอนนั้นที่เอ็มวีออกเราจำคุณแดนไม่ได้เลย วันแรกที่รายการออนแอร์ เราจำคุณได้นะคุณคนผมสีชมพู พูดเก่งด้วย 555555. ณ.วันนั้นเราไม่ได้ตามแดนเลยนะ  เราชอบความสัมพันธ์มิตรภาพในขบวนการซอรี่x2จัง มันน่ารักอย่างบอกไม่ถูก เราตามแดนตอนช่วงรอบคอนเซปคาริสม่าแรงใจเราพังไปหมดเลย เรามีความสุขมากๆนะที่คุณเค้าได้เป็น1ใน11คน

/ งานCFงานถ่ายแบบงานวาไรตี้และงานเพลง หลังจากรายการจบก็มีงานโฆษณางานถ่ายแบบออกมามากมายให้เราได้ตามกัน คุณคงเหนื่อยมากใช่ไหม งานเยอะแยะที่ต้องทำ สู้ๆนะงานกำลังมาเราเป็นกำลังใจให้  คุณแดนพักผ่อนเยอะๆนะ เราเห็นในรายการผ้าห่มบอกว่าได้นอนพักน้อย เราอยากให้คุณได้พักผ่อนเยอะๆ เดี้ยวร่างกายจะไม่ไหวซะก่อน สำหรับงานเพลง รู้อะไรไหมเพลงที่ออกมาทั้งหมดมันเพราะมากเลยนะ เรานี้ติดเพลงเหล่านั้นไปแล้ว ขอบคุณที่ทำผลงานเพลงผลงานทุกอย่างออกมาดีมากๆ ขอบคุณที่ตั้งใจขนาดนี้ เรารักคนไม่ผิดเลยจริงๆ

/ รางวัล ในที่สุดก็ได้แล้วนะมันมีความสุขมากจริงๆที่เห็นคุณยืนอยู่บนเวที พร้อมกับถ้วยรางวัล ให้ตายเถอะเราชอบเวลาที่คุณยิ้มอย่างมีความสุขบนเวทีจริงๆ มันเป็นความรู้สึกที่อิ่มเอมยังไงไม่รู้ ยินดีอีกครั้งนะแดนสำหรับรางวัลที่ได้รับ การทำงานที่หนักของคุณมันได้ทำให้คุณได้สิ่งนั้นมา ขอบคุณจริงๆที่ทำงานหนักมากๆ ถึงจะหนักขนาดไหนก็ยังมีรอยยิ้มอยู่ไว้เสมอ ขอบคุณจริงๆ

/ วันที่10เดือน12ในปี1996 มันคือวันอะไรรู้ไหม มันคือวันที่คนที่เรารักอีกคนได้เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ยังไงละ คนนั้นนะสูงนะ ไหล่กว้าง เวลายิ้มก็น่ารัก ขาว รักสัตว์ ชอบเล่นสเก็ตบอร์ด ชอบกินขนมเยลลี่ อ่านการ์ตูนยามดึก ว่ายน้ำไม่เป็น คุณจะรู้ไหมนะว่าทุกสิ่งที่เป็นตัวคุณมันน่ารักมากจริงๆ เวลาคุณอยู่บนเสตจกับหลังสเตจมันต่างกันมากเลย บนเสตจคุ��คือคังแดเนียลสุดเซ็กซี่ ที่ทำให้ทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่ตัวคุณ แต่พอลงจากเวทีคุณคือแดเนียลเด็กน้อยของเรา ตอนนี้คุณก็จะอายุ23ปีเกาหลี 22ปีไทยแล้ว เป็นยังไงบ้างชีวิตในปีที่ผ่านมา มันช่างเป็นอะไรที่คิดไม่ถึงจริงๆเลยว่าไหม เอาละ เราว่าคุณคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แต่สิ่งที่เราอยากจะอวยพรให้ คือ ขอให้คุณเป็นคุณคนที่เรารักแบบนี้ตลอดไป ขอให้คุณอยู่ในท่ามกลางแสงไฟ ที่ส่องสว่างในทุกเวลา ขอให้คุณมีความสุขในทุกๆปี ขอให้คุณมีแต่คนรักเพิ่มขึ้นตลอดไป

คุณเคยบอกใช่ไหมว่า 'ขอบคุณที่มอบความทรงจำที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เป็นของขวัญในชีวิตของคุณ' เราเองก็อยากจะบอกเหมือนกัน ฟังให้ดีๆนะแดน ' ขอบคุณที่เดินเข้ามาในรายการ ขอบคุณที่มาเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ของเราเหมือนกัน การได้เห็นคุณ การได้มีคุณแบบนี้ มันยิ่งกว่าของขวัญ ยิ่งกว่ารางวัลใหญ่ๆซะอีก '

เรารักในการใส่ใจของคุณมากเลยรู้ไหม ขอบคุณที่ใส่ใจในแฟนคลับในทุกๆอย่าง ให้ตายเถอะเราดูเหมือนจะเสพติดคุณไปซะแล้วว ตอนที่เขียนเจ้าไดอารี่อันนี้ ในหัวเรามีแต่ท่อนเพลงของเซอุน ที่บอกว่า 'คุณเหมือนคนที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตของเราให้มันสมบูรณ์มากขึ้น และถ้าหากคุณไม่ได้ว่าอะไร เราก็ขอที่จะอยู่เคียงข้างคุณต่อไป เราจะเป็นคนดูแลคุณเอง'

หลังจากนี้สำหรับเรากับคุณมันจะไม่มีคำว่าตลอดกาล ตลอดไป แต่จะมีคำว่า'เรา' ในทุกๆที่ สัญญาเลย ♡

[withflyboy-blog]

ก้าวแรกสู่ความฝัน EP.1 อย่าหยุดที่จะทำฝัน #มาเดินตามความฝันด้วยกันเถอะ

EP.0 เราพูดถึงจุดเริ่มต้นของการสมัครฝึกงานนาดาว จำได้ว่าตอนนั้นเรานั้งรอวันที่นาดาวจะติดต่อกลับมา คือเครียดนะ กลัวเค้าจะไม่ติดต่อกลับมา คือนี้มีประสบการณ์โดนเทจากการบินไทยรอบนึงแล้ว บอกว่าจะโทรกลับมาแต่ก็หายไป เราเลยโคตรกลัวเลย กลัวว่านาดาวจะเทเรา ไม่ติดต่อกลับมาแล้ว

ผ่านไปอาทิตย์นึง นาดาวก็ยังไม่ติดต่อกลับมา เราก็เริ่มกลุ้มใจมากขึ้น ได้แต่หวังให้เค้าติดต่อกลับมา 

พอถึงวัน 21 สค. เราก็เปิดเมลอยู่ หันกลับมารู้สึกเมลมันแปลกๆ มันมีข้อความเข้าเด้งขึ้นมาใหม่ พอกดเข้าไปอ่าน เห้ยยย นาดาวส่งเมลกลับมาอะ ขอนัดสัมภาษณ์ พน. เวลา11โมง ในใจืคอแบบเห้ยยยยเค้าติดต่อกลับมาแล้วว แต่พน.อะ โคตรรีบ งานเร่งด่วนมากกกกก คือนี้ก็รนเลย แบบเตรียมตัวสัมก่อนเลย งานต่างๆที่ต้องเอาไปด้วย วุ่นทั้งวันอะวันนั้น

วันที่ 21 คือเราเครียดจริงๆนะ กลัวมากกว่าเอาจริงๆ ถึงขั้นดีเอ็มไปหาคนที่เค้าเคยฝึกที่นาดาวมาก่อน  แต่เค้าฝึกคนละตำแหน่งกับเรา คนละส่วนกันเลย. ในวันนั้นเราก็นั้งเตรียมตัวไปสัม ค้นข้อมูลต่างๆที่ควรจะต้องรู้เพิ่ม รื้อเรื่องที่เคยดูมานั้งดูอีกรอบ เพื่อเก็บรายละเอียดต่างๆ แล้วเอามานั้งวิเคราะห์ตัวละคร วิเคราะห์เนื้องเรื่องบทต่างๆ

เช้าวันต่อมา คือวันที่เราต้องไปสัม คือบอกเลยว่าวันนั้นตื่นเต้นมากกกกก นั้งบีทีเอสไปแล้วก็เดินเอา ซึ่งบอกเลยว่างงนิดหน่อยเลย 5555555555 แบบมันอยู่ในซอยของซอยของซอยอะ เดินจากซอย33ไป31 ซึ่งนานมาก แบบหนทางในการเดินยาวจริงๆ พอไปถึงป้ายหน้าบ้านนาดาวปุ๊บบ ก็ประมาณ10โมงต้นๆ ก็เดินเข้าไป และบังเอิญเจอพี่ย้งพอดีเลยไหว้พี่เค้า พอเข้าไปข้างในคือก็ไม่รู้จะทำยังไงคือตื่นเต้นสุดๆ นั้งรอพี่เค้าอยู่ข้างล่าง แล้วพี่Hr ก็พาเราขึ้นไปนั้งห้องที่สัม มันคือห้องประชุมอะ อยู่ชั้น2 ในห้องก็มีโต๊ะสีน้ำตาล เก้าอี้หลายๆตัว มีทีวี พี่เค้าก็เปิดแอร์ให้เรารอพี่ที่สัมภาษณ์ ตอนรอคือง่วงเล็กน้อยแบบแอร์มาอยู่คนเดียว อยากจะหลับมาก 555555555555555

/ตัดภาพมาตอนสัมเลยน้าาาา

พี่เค้าก็ถามคำถามแรกว่า “ ทำไมมาสมัครที่นี่ ” “ เรียนจบเศรษฐศาสตร์มาแต่มาสมัครที่นี่ “ / ส่วนใหญ่คำถามต้นๆจะเกี่ยวกับประมาณว่าสายที่เราจบกับสิ่งที่เราจะฝึก แล้วก็พวกสาเหตุที่มา พวกคำถามเบื้องต้นไรงี้ เสร็จแล้วก็มาต่อด้วยคำถามประมาณว่า “ คิดว่างานของโปรดิวเซอร์คืออะไร ทำอะไร “ เราก็เลยตอบไปเท่าที่รู้คือ พวกคุมงานของโปรดักชั่น อธิบายโปรดักชั่นไป พวก Pre - Pro - Post หลังจากนั้นพี่เค้าก็ให้เราแนะนำตัว เราก็แนะนำตัวไป แล้วก็บอกว่ารู้จักนาดาวเพราะอะไร ทำไมถึงอยากสมัคร ชอบอะไรในนาดาว ก็พูดถึงตัวบทตัวละครต่างๆ มุมมองของเราเองต่อเรื่อง (ตรงนี้เราเอาhormones กับ i hate you i love you มาพูด) แล้วก็พูดเกี่ยวกับตัวเองอะไรแบบนี้ ด้วยความที่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยไปลงเรียนวิชาเกี่ยวกับภาพยนตร์มา ก็พูดไปว่าเรียนเกี่ยวกับประวัติพื้นฐาน มุมกล้อง ขนาดของภาพ อะไรประมาณนี้ พี่เค้าก็ถามเราประมาณว่า “ อันนี้เลือกเป็นวิชาเสรีเหรอ “ เราก็บอกว่าใช่ เราเลือกลงเรียนเอง เป็นวิชาเสรี เสร็จแล้วพี่เค้าก็พูดเกี่ยวกับการทำงานของนาดาว บริษัททำเกี่ยวกับอะไรบ้าง แล้วก้ให้เราเอาผลงานให้เค้าดู เปิดคลิปเปิดงานอะไรแบบนี้ เราก็บรรยายอธิบายให้พี่เค้าฟังว่ามันเป็นงานอะไร / พอดูคลิปจบ สิ่งแรกที่พี่เค้าถามคือ “ อยากเป็นผู้กำกับไหม “ ตอนนั้นคือก็ตกใจนะว่าทำไมถึงถามคำถามนี้ แต่เราก้ตอบว่าเออเราอยากเป็น พี่เค้าก็บอกว่าเข้าใจ เพราะว่าสายงานมันต่อกันได้ (จนถึงตอนนี้ก็ยังงงๆอยู่ว่าทำไมพี่เค้าถึงถาม 555555555555555) จริงๆต้องบอกว่าตอนสัมภาษณ์ คือพี่เค้าไม่ได้ถามคำถามเราตลอดนะ แบบไม่ใช่เชิงสัมเลยทีเดียวอะ เหมือนมานั้งคุยกันมากกว่า เวลาถามจริงๆไม่เยอะเลย ส่วนใหญ่จะพูดเกี่ยวกับการทำงานของที่นี่ วิธีการทำงานอะไรประมาณนี้ เอาจริงๆแล้ว ตอนสัมคือสนุกนะแบบตอนแรกก็เครียด แต่พอมาคุยจริงๆ คือไม่เครียดเลย พี่เค้าใจดีมาก คุยสนุก มันอาจจะมีความกดดันอยู่ลึกๆ แต่ว่าตอนคุยคือเหม���อนคุยกับรุ่นพี่ที่มีความรู้ในด้านนี้มากกว่า

หลังจากนั้นก็จบการสัม แบบว่ามันยังมีคนมารอสัมต่ออะไรแบบนี้ พี่เค้าก็บอกว่าวันจันทร์หน้าจะบอกผลสัมภาษณ์ หลังจากนั้นนี้ก็ลุ้นลูกเดียวเลย 5555555555555 คือพูดตามตรงว่าอยากได้มาก

[withflyboy-blog]

ก้าวแรกสู่ความฝัน EP.0 เปิดโอกาสให้กับตัวเอง  #มาเดินตามความฝันด้วยกันเถอะ

เราเชื่อว่าหลายๆคนมีความฝันกัน และเราก็เป็นอีกคนที่อยากเดินตามความฝัน��องตัวเองถึงแม้ว่าทางที่เราเดินอยู่ตอนนี้ เส้นทางการเรียนของเราจะคนละสายก็ตามเราอยากทำงานด้านโปรดักชั่น อยากเป็นผู้กำกับ โปรดิวเซอร์ แต่สิ่งที่เราเรียนมันคือด้านตรงกันข้าม เราเรียนเศรษฐศาสตร์ ซึ่งมันโคตรจะไม่เกี่ยวอะไรกับนิเทศเลยสักนิดเดียว .ตอนเราเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย เราก็พยายามที่จะสมัครฝึกงานตามบริษัทสายนิเทศ ทั้งจัดคอนเสิร์ต บริษัทละครต่างๆ แต่แน่ละเราไม่ได้เรียนด้านนี้มา ฝีมือก็ไม่ได้เด่นอะไรมากพอที่เค้าจะเลือกเรา แถมตอนปี3 ซึ่งเป็นช่วงเวลาทีเ่ด็กส่วนใหญ่จะไปฝึกงานกัน สาขาวิชาของเราก็บังคับให้ไปฝึกอะไรที่เกี่ยวกับสาขาวิชา ซึ่งมันไม่ใช่ทางเราเลยละบอกตรงๆ ณ.ตอนนั้นคือแบบมันไม่ใช่ทางเราจริงๆอะ พอเราเรียนจบ เราก็ได้แต่ตามความฝันโดยการสมัครไปตามที่ๆต่างๆที่มันใช่ แต่เค้าก็ไม่ติดต่อกลับมา จนกระทั้งวันนึงเราไปไหว้พระ แล้วกลับมาเปิดเน็ตเข้าเว็บต่างๆ อยู่ดีๆใจก็คิดถึงนาดาวเฉย ปกติเราจะเข้าไปที่เพจของนาดาวเพื่อไปดูว่าทางบริษัทมีเปิดรับฝึกงานหรือสมัครงานอะไรไหม และก็ไม่ผิดหวังตอนที่เราเปิดเข้าไป บังเอิญว่านาดาวเปิดรับสมัครฝึกงานพอดี วันนั้นก็รีบโหลดใบสมัคร พิมพ์ข้อมูลลงไป ประกอบกันตอนแรกที่เราสมัครบริษัทแนวๆนี้ เราก็ทำพวกพอร์ตอะไรแบบนี้ไว้ ทั้งงานphotoshop งานตัดต่อคลิป ตอนนั้นที่ส่งไปคือมีเวลาส่งแปบเดียวจริงๆ เพราะเราพึ่งมาเห็นวันที่13 กค. และมันหมดเขตส่งวันที่15 กค. งานเผามากๆ ตอนนั้นคือก็ไม่ได้คิดอะไรอยากส่งจริงๆ อยากลองเดินเข้าหาโอกาส ในใจก็แอบคิดนิดนึงว่าเค้าอาจจะเลือกเรา แต่ไอ้ที่คิดคือเปอร์เซ็นน้อยมากของมากของมากอะ คือแบบมันมีหลายปัจจัย เช่น คณะที่เรียน ความสามารถ เรื่องที่สำคัญคือมันคือฝึกงาน แต่เราเรียนจบแล้ว ถึงแม้ว่านาดาวจะเขียนว่าไม่จำกัดอายุ แต่เราก็คิดว่าเค้าคงให้โอกาสกับเด็กปี3ปี4มากกว่าเรา อะไรแบบนี้เป็นต้น 

หลังจากที่ส่งไป ผ่านไปหลายเดือน เอาจริงๆก็ไม่นานนะ แต่จะว่านานก็ได้ คือเราส่งไปวันที่ 13 กค จนผ่านเข้าเดือนสิงหาคมละ เราก็คิดว่าเออนาดาวคงไม่ติดต่อมาละ เราคงไม่ได้ไรแบบนี้ แต่ความบังเอิญมันก็มีอยู่จริง วันพุธที่9 สิงหาคม มีเบอร์แปลกๆโทรมา เราก็กดรับ แล้วสิ่งแรกที่เราได้ยินคือ “ สวัสดีค่ะ พี่โทรมาจากนาดาวบางกอกนะคะ “ แค่นั้นที่หยุดสมองไว้เลย คือแบบเห้ยยยยยยยยยย ! นาดาวว นาดาวจริงๆเหรอวะ “ พอดีพี่สนใจ แล้วก็ที่เขียนในใบสมัครว่าฝึกได้นานกว่านี้ คือยังไงคะ “ เราก็ตอบเค้าไปว่าเราสามารถฝึกได้นานกว่านี้จริงๆ “ ตอนนี้เรียนอยู่ปีอะไรคะ “ เราก็ตอบว่า ตอนนี้เรียนจบแล้วค่ะ แต่อยากฝึกงานที่นาดาว ทางพี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า โอเคค่ะ เดี้ยวพี่จะติดต่อกลับไปภายในอาทิตย์นี้/หน้านะคะ พอพี่เค้าวางสาย จบการสนทนาปุ๊ป เรารีบวิ่งลงบันไดมาพูดกับพ่อแม่เลยว่า นาดาวโทรมา ไลน์หาพี่สาวตัวเอง คือทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจริงๆ จนไม่อยากจะเชื่อว่านาดาวโทรมาหาเรา เปิดเน็ตเสริทเพจหาข้อมูลว่าเมื่อกี้เค้าพูดถึงอันนี้ใช่ไหม เข้าเมลตัวเองดูสิ่งที่ส่งไป เห้ยยเค้าโทรมาหาเราจริงๆอะ

มันโคตรไม่น่าเชื่อเลย ว่าวันนึงนาดาว บริษัทที่เราคิดอยากจะฝึกงาน อยากจะสมัครงานที่นี่เค้าจะติดต่อเรากลับมา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ฝึกงาน แต่โคตรมีคุณค่ากับเราอะ แค่นี้ก็โคตรมีความสุขแล้วอะ ♡ .

[withflyboy-blog]

ณ.วันที่เราเริ่มต้นเดินทาง

วันที่ 15 . 08 . 2017 คือวันแรกที่เราเริ่มต้นเข้าสู่ชีวิตการทำงานที่แท้จริง อย่างที่บอกสิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันช่างต่างกัน เอาจริงๆแล้วเราก็รู้ตัวเองอยู่ว่าไม่อยากทำงานที่เด็กดีมาตั้งแต่ตอนสัมภาษณ์ เรารู้สึกว่ามันยากที่จะเขียนบทความเกี่ยวกับพวกความรู้ แอดมิชชั่นอะไรประมาณนั้น แต่เราก็ได้แต่คิดว่าเห้ย เราอาจจะทำที่นี่ได้สักพักนึงแล้วค่อยเปลี่ยนที่ แต่ความเป็นจริงในวันนั้น แค่เราก้าวเท้าเหยียบที่นั้นพอเราอยู่คนเดียวน้ำตามันก็เริ่มไหลลงมาแล้ว เริ่มใกล้เวลา9โมงที่เค้านัด ประมาณ8โมง40ปลายๆ เราก็เริ่มตั้งสติขึ้นไปรอที่ห้องข้างบน เข้ารูปแบบเดิมอยู่คนเดียวน้ำตามันก็ไหล จนพบอีก2คนที่เข้ามาพร้อมกับเรา เราจึงหยุดร้องแล้วคุยกับเค้าแทน ซึ่งบอกไม่ถูก นัทจี้ดูเข้าถึงยากมีความเป็นตัวของตัวเองสูงและเข้าถึงยากมาก ในขณะที่แนนนี่ดูเข้าถึงง่ายกว่า เราจึงเลือกคุยกับเค้า แต่นั้นคือสิ่งที่ผิดในความคิดเราในเวลาต่อมา แนนนี่สนิทกับกุ๊กไก่เพื่อนเค้าอยู่แล้ว ซึ่งเหมือนเราเป็นตัวอะไรสักอย่างนึง ความรู้สึกมันอึดอัดมาก เราไม่อยากทำอยู่แล้วมันก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เราไม่ชอบงานนี้สักเท่าไร เราเลยตัดสินใจออกมา และก็ขอให้มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องด้วยเถอะ ขอให้เราได้งานเกี่ยวกับการตัดต่อ ครีเอทีฟ หรือเกี่ยวกับโปรดักชั่นด้วยเถอะ ขอให้เราได้ฝึกงาน ได้ทำงานในบริษัทนั้นด้วยเถอะนะ

[withflyboy-blog]

เราไปนอนแล้วนะ ฝันดีนะ ♡  ขอให้พรุ่งนี้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาด้วยเถอะ

[withflyboy-blog]

อยากร้องให้ออกมาหลายๆครั้งเลย

[withflyboy-blog]

ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมจะอยู่กับคุณ ตอนนี้ ที่นี่ ผมจะอยู่กับคุณเสมอ ที่ตรงนี้ ตลอดไป ณ ที่ตรงนี้ ตลอดไป

♡ Always - 프로듀스101

[withflyboy-blog]

ผมจะกุมมือคุณไว้ให้แน่น แบบนี้ไง คุณกับผมเพียงแค่นี้ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมจะรักคุณด้วยหัวใจดวงเดียวที่ผมมี ผมสัญญา

♡ Always - 프로듀스101

[withflyboy-blog]

ตอนนี้เราเป็นอะไรไม่รู้ ร้องให้ตลอดเลย ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะ101ที่จบลงไป หรือเพราะสภาพจิตใจเรามั่นไม่คงที่กันแน่ จริงๆรู้สึกไม่ดีที่101ชบเลยละ เรารู้สึกว่ายิ่งดูยิ่งผูกพันซะแล้ว อยากให้รายการมีไปเรื่อยๆจริงๆนะ อยากดูชีวิตของพวกเค้าต่อไป อยากเห็นรอยยิ้มของพวกเค้าอีก อยากดูการซ้อมของพวกเค้า อยากดูความสดใสของเค้า มันเป็นแหล่งเติมพลังชีวิตเลยนะ รู้ไหม .

[withflyboy-blog]

เจ้าปลานิลที่ต้องไปถ่ายเพราะส่งงานวิชาปลาสวยงาม ไม่ได้ถ่ายเองหรอกนะเพื่อนถ่ายให้ แต่เราปรับสีแสงแล้วก็ลงโลโก้เองละ :)

รูปทำวันที่ - 23.04.2017 -

[withflyboy-blog]

. สวัสดีธัมที่สองของเรา เราสร้างเธอขึ้นมาเพื่อจะเขียนอะไรหลายๆอย่างที่เราเล่า อยากบอกให้เธอฟัง . ยังไงก็ช่วยรับฟังแล้วก็มาหล่วงรูปที่เราอยากจะลงกันเถอะนะ