xavier-original

[xavier-original]

Ölümün Ninnisi

Karanlık perdeyi usulca çeker,

Zamansız uykuya çağırır gece.

Yıldızlar susar, ay bile seker,

Gölgeler fısıldar eski bir hece.

Soğuk bir dokunuş, huzur vaat eder,

Yitip giden rüyalar son kez güler.

Sonsuz bir sessizlik, kalbi çeker,

Ruhun yükünü göğe gönderir.

Kanla yazılmış bir yemin gibidir,

Ölümün fısıldadığı melodi.

Ne acı, ne sevinç; bir dilsiz şiirdir,

Sonsuzluğun sakladığı tragedi.

Toprak sıcak, kolları bir ana,

Kucaklar sessizce, kırılgan teni.

Gözlerin kapanır, rüyaların sona,

Başlar sonsuzluğun ince bestesi.

Korkma, karanlık dosttur artık sana,

Acının sustuğu, yükün bittiği.

Görürsün ışığı bu siyah alanda,

Ölüm bir kapıdır, yenilgi değil ki.

Şimdi bırak, rüzgar ruhunu alsın,

Hafifçe savrulsun yıldız tozları.

Çünkü ölüm bir sona değil, başa varsın,

Ve karanlık, sonsuzlukta bir baharı.

-Xavier (ORIGINAL)