yaseminpforr

[yaseminpforr]

Hangimize değerse acı acaba anlar devlet, bir canın, bir evladın yitmesinin yapılan onca plana, stratejiye değmediğini? Evlat acısının hiçbir statü, mevkiyle, parayla geçmediğini? Evladın gülümsemesinin dünyada sunulabilecek herşeyden daha değerli olduğunu? Masum gençlerin kanı üzerine yükselen bir ülkeden hayır gelmeyeceğini? İlahi adaletin buna izin vermeyeceğini?..

[yaseminpforr]

Sırf bu patlama veya Doğu’daki olaylar değil, son dönemde yaşanan her türlü olayda satranç tahtasındaki piyonlarmışız hissiyle doluyorum. Şahın, vezirle birlikte, atlarını ve fillerini öne sürüp, kalenin ardına sığınarak oyunu kazanmak için kolayca feda edilebilen piyonlar.Koca tahta üzerinde, bize bırakılmış o küçücük kare alan içinde, bir sonraki hamlede yok edilmeden önce, bir varoluş çabası, bir yaşam savaşı veren piyonlar. İster asker, ister sivil, ister kadın, ister çocuk olsun, hayatlarını kaybetmiş her bir vatandaşımız bu oyunda işi bitip kutuya atılmış piyon sanki. Bizlerse, hâlâ nefes alıp verebilenler, henüz sırası gelmemiş, bir sonraki hamlede heran devreye sokulabilecek gibi, tahtanın üzerinde oyun kuranların kuklası gibi çaresiz bekliyoruz.  Oyunu kim kzanırsa kazansın, sonuç değişmiyor; kutuya ilk atılanlar her zaman piyonlar oluyor.

[yaseminpforr]

müthiş bir ilk kitap...

[yaseminpforr]

harika bir ilk kitap...

[yaseminpforr]

At At At !

Yeni yıla girdik el birliğiyle şükür! Yeni deyince aklıma eski geliyor. Eski olmalı ki yeni olsun. Eskiler atılmalı, satılmalı ki yerine yenisi gelsin. Ne kadar eprimiş eşya, anı, ilişki varsa atmalı. Öyle buruş kırış, yırtık sökük şeylerle güzel durmuyor yürek. Ağlak sızlak, süklüm püklüm dolaşıyor ortalarda. Dikmeye çalışıyorsun, dikiş tutmuyor; öyle paramparça… En iyisi at, at, at! Şöyle jiletgibi yeniden başla hayata. Dimdik dur, boyun posun, endamın görülsün. Silkin bir, üstündeki tozu pası at. Salın şöyle saçlarını savura savura. Senden başka kimse senin değerini senin kadar bilemeyecek. Söyleyeyim de. Ha, çok değerli anıların mı var? Sar pelür kağıtlara kaldır tavan arasına. Tavan araları kopmaya kıyamadığımız ama ayağımızın altında da dolaşmaması gereken anılar için değil midir? Kaldır, dursunlar orada. Çok ileride bir gün tavan arasına bir şey aramaya çıktığında gülümsersin onlara yeniden. Zaten güzelleri sakla. Ağlatanların ne işi var tavan arasında? Boşuna yer kaybı! At, at hemen at!

Yasemin Pforr