Eğer şimdi kendimizi inkar yolunda bulamıyorsak ve kaybolmuşsak…
Bunun tek nedeni gelecek fırtınalardan korktuğumuzdan değil geldiğinde uyanmaya değer bir şeyler bulamamak bizi yok edecek gerçeğini bilmemizdir.
Aynı gölgenin içinde açmaya çalışan bir kır zambağının ezildiğini görebilirsiniz,
boğulduğunu görebilirsiniz, çaresizliğini görebilirsiniz fakat yine yaşama davet edecek kadar istekli olmadığınızı bilecektir o.
Her şeyi daha ileri bir seviyeye taşımak şeylerin bir tekrarından başka bir şey değildi.
Ama bazen bir şeyin tekrarı o şeylerin ta kendisi olabiliyordu, tek başına ve değişime uğramış olsa bile.
İnsanların herhangi bir şeyi savunmaları insanlara özgürlük değil savaş ve kölelik getirecektir.
Çünkü bu dünya savaşmak ve kölelik için yaratılmamıştır, sadece insanların bunu öğrenmesi biraz zaman alır.
Meral Meri
Dokunduğumuz her şeyin ilhamı ile bir süre daha ileriye gitmek mümkün ve memnuniyet de söz konusu.Ancak kişinin kendisi, doğal olma beklentisi ne kendisine ne de çevresine yeterince olgunluk sunamaz.
Nasıl anlatsın serviler gidenin hikayesini bilmem.
Ama başından beri yaşamın hikayesi yanlıştı.
Orada olması, o ağacı süslemesi ve kopartılarak yine yok olması da öyle.
Gitmek, daha önce hiç bu kadar aydınlık olmamıştı, demek için;
Kalmayı ve gitmeyi dengelemek şarttı.
Çünkü yaşam ve ölüm bir düzen ödülünü hak eder.
Bizim bu katlanılması zor gibi gözüken kimsesizliğimiz her zaman anadan doğma üryandır.
Teselliye ihtiyaç duymaz. Yok oluşa ihtiyaç duymaz. Var olmaya ihtiyaç duymaz.
Kendi saltanatından doğar ve ölür, dengesine hayran kalınır.
Büyük bir portakal kabuğu ile insanlığın küçük dünyasını gördükten sonra bir karar verme ihtiyacı hissettim:
İnsanlık olarak başka gezegenlere asla ihtiyacımız olmamalı.
Çünkü bu sadece iyi bilinen bir kafa ütüleme olurdu.
Ve genellikle yaşamlar boyunca yapılan budur.
Seni dünyanın her yerinde parça parça aradığımı kimse bilmiyor.
Seninle birleşmem gerekiyordu, başkasıyla değil
Bu macera yolculuğu sadece ikimiz için.
Hiç kimse kendini bir başkasının ailesi olarak görmüyordu.
Herkes herkesi kendi kral ve kraliçe hayatından böyle sürüyordu.
Birini yalnızlaştırmak; masumluğa giden bu yolu böyle daraltıyordu.
Hatalar böyle sefilce yüceltiliyordu.
Ve kimse kendini duymaya tahammül bile etmiyordu.
Eğer sevgilerine güvenebilselerdi bugün; dünün- yarını olacak kadar güçlü olabilirlerdi.
Çünkü iyileşmek için birlikte öğrenmeliyiz bu sevgiyi.