yeisvk

[yeisvk]

Ben kinci biri değilim.

Sadece canımı acıtan insanların, hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam etmelerini istemiyorum.

[yeisvk]

Oysa ben hiç büyümek istememiştim...

[yeisvk]

Ben bu yaşıma kadar ailem tarafımdan hiç sevildiğimi hissetmedim. Zaten evin içinde yapayalnız büyüdüm desek daha doğru olur. Annem için gösteriş malzemesi ve para kaynağından başka bir şey değildim. Babam içinse nefret ettiği kadının çocuğuydum. Gerçekten bir süre sonra alışmaya başlıyorsun.. o samimiyetsiz bakışlara, sözlere, hareketlere her birine alışıp sende o şekilde davranmaya başlıyorsun. Ama çok sevdiğim bir arkadaşım var ve onun ailesi gerçekten ona çok değer veriyor. Onu dinliyorlar, saçını okşayıp öpüyorlar ne biliyim işte düzgün bir ebeveynin yaptığı şeyleri yapıyorlar ve ben bunu kıskanıyorum. Bazen o kıskançlığı hissettiğimde kendimden nefret ediyorum ama her seferinde bunları görünce içim gidiyor.

[yeisvk]

ışığımı övdüler ama nasıl yandığımdan hiç söz etmediler.

[yeisvk]

Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek.

[yeisvk]

[yeisvk]

içimde buruk ve kırgın fırtınalar koparken dışımda sadece yalandan bir gülümseme var.

[yeisvk]

Her yere “ben bunları hak etmedim” yazmak istiyorum.

[yeisvk]

İntihar notu.

“O kadar zaman sonra buraya gelmemin tek sebebi, canlı cenazemi kaldırmak. Hayatından onlarca insan gelmiş geçmiş ve hep hatayı kendinde aramış, yorulmuş bir yürek. Bugün nedensizce “yaşadığım bu hayat bana yetti” dedi. Ne zaman iyi bir şeye yeltense nihayetinde can yakacak bir şey bulan, kusurlu insan. Dostlarımın, tanıdıklarımın, beni tanıyanların, hayatımdaki insanın hatta kendi babamın bile benden kaçınmasının bir nedeni olmalıydı zaten. İçten içe hepsini canımdan çok sevdiğim insanların ihanetleriyle yaralandım yıllarca. Beklenen sona geldim tabi. Sivri dilim ve yaralı yüreğimle herkesin canını yaktım. Oysa can yakmaya çalışmazken. İstemeden bile bunu yapabiliyorsam demek ki insanların hayatından çıkmam gerek. Yollarına taş olmaktan, başlarına dert olmaktan, yüreklerine yük olmaktan vazgeçmeliyim. Onları sevmem onları benim yüzümden mutsuz edecekse belki sorun yine benimdir. O yüzden bu akşam canlı cenazemi hayatlarınızdan kaldırıyorum. Gün gelecek dinlediğim son şarkı, gördüğüm son yüz, tuttuğum son el ve baktığım son manzarayı paylaşıp aranızdan ayrılacağım. Kimse bilmeden, hissetmeden ve kimseyi duygularımla tüketmeden. Sessizce. Yıkıklığımı, aşktaki cehaletimi, inancımı, şefkatimi, umutlarımı, içimde tuttuğum acılarımı, dışa vurduğum gülüşlerimi… İyi ve kötü neyim varsa alıp, yerimi bir boşluğa, hak ettikleri insanlara ve umarım mutluluğa bırakacağım. Sonsuz sevgi ve yarım bırakılmış hayallerle. Her birinize gülmekten kırış kırış olmuş bir yüzle geçmişi severek kucaklayacağınız bir ömür dilerim. Hoşça kalın.”

*not: belki ölmemişimdir ama yok olmuşumdur hayatlarınızdan, tahmini size bırakıyorum.

-Q.

[yeisvk]

[yeisvk]

“Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama çok yoruldum.”

[yeisvk]

ruhumun çığlıkları dinmeyince müziğin sesini açtım.

[yeisvk]

the multi stan experience™️

[yeisvk]

[yeisvk]

ben herşeyi içimde bitirmeye o kadar alışmışım ki her gün yıkılıp yeniden toparlanıyorum ve benden başka kimsenin haberi olmuyor.

[yeisvk]

Daha ne kadar ailemden göremediğim sevgiyi başkalarında aramaya devam edeceğim

[yeisvk]

Answer Me 1988