yinebengeldimalbayim

[yinebengeldimalbayim]

Yürü git pis mahlûk

Gerçekle her karşı karşıya gelişimde, onu ilk defa görmüş gibi yapıyorum albayım, tanımazlıktan geliyorum. Tanımamazlıktan gelirsem tanırım çünkü. Bugün yakama yapıştı, gerizekalı dedi, anla artık. Bir gün bulutlara sen de bakmaz olacaksın, umurunda olmayacak hiçbir renk. Yürü git pis mahlûk dedim - aslında daha fazlasını da söyledim albayım, şimdi dilim varmıyor -bulutlara hep bakacağım ben. Renklerden de renk beğeneceğim her gün. Yutmak istiyorsun ama lokman olmayacağım. Ağlarım zırlarım yeri gelirse, ama ben Hikmet değilim, Gökçeyim ben. Kazanmak da var, kaybetmek de… Olsun.

[yinebengeldimalbayim]

Zaman sahip olduğumuz en değerli şeydir.. Seni hiçbir zaman görmeyecek iki göze takılıp çarçur etmemelisin!

[yinebengeldimalbayim]

Durursan geri gidersin...

Yeterince durdum mu? Yeterince ilerlediniz mi? Oyun başlasın mı?

[yinebengeldimalbayim]

Kayboluyorum.

[yinebengeldimalbayim]

Oğuz Atay`a selamlar...

Tutunamayan (disconnectus erectus): beceriksiz ve korkak bir hayvandır. İnsan boyunda olanları bile vardır. İlk bakışta, dış görünüşüyle, insana benzer. Yalnız, pençeleri ve özellikle tırnakları çok zayıftır. Dik arazide, yokuş yukarı hiç tutunamaz. Yokuş aşağı, kayarak iner. (Bu arada sık sık düşer). Tüyleri yok denecek kadar azdır. Gözleri çok büyük olmakla birlikte, görme duygusu zayıftır. Bu nedenle tehlikeyi uzaktan göremez.

Erkekleri, yalnız bırakıldıkları zaman acıklı sesler çıkarırlar. Dişilerini de aynı sesle çağırırlar. Genellikle başka hayvanların yuvalarında (onlar dayanabildikleri sürece) barınırlar. Ya da terkedilmiş yuvalarda yaşarlar. Belirli bir aile düzenleri yoktur.

[yinebengeldimalbayim]

Bakıyorum cenneti arıyorsunuz boyuna kiminiz tekkede, kiminiz medresede, kiminiz manastırda, kilisede kiminiz. Ödünüz kopuyor cehenneme gitmekten. Oysa hiç ekmedi yüreğine bu tohumu aklı başında olan.

[yinebengeldimalbayim]

Bütün bu çabalaman neden? Karnını doyurman içinse bir diyeceğim yok. Üstün başın, çoluğun çocuğun içinse gene yok. Ama çok paralı bir adam olmak içinse kıyma güzel ömrüne, değmez.

Bugünün diliyle Hayyam

[yinebengeldimalbayim]

Hey yabancı... ben zaten yıllardır içime dönüktüm..

Düşersem yanarım, Sagopa Kajmer

[yinebengeldimalbayim]

[yinebengeldimalbayim]

“Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görür.” - Burak Aksak

[yinebengeldimalbayim]

Öylesine

Tekrar merhaba Tumb.. Yine ben geldim.. Niye geldim bilmiyorum, ama burdayım işte. İçim sıkılıyo, daralıyorum... Dışarısı çok sessiz, her yer karanlık... Hayır ya... şikayetçi falan değilim.. Aksine seviyorum, alıştım.. Gidenler gelenler var da dinleyen değil dinleten oluyor hep, anlıyorum diyenler var da anlaşılamıyorum hep... Yüzüne gülenler var da arkamdan söylenirler hep.. Yine saçmalama saatlerimdeyim sanırım, kusura bakma Tumb.. İçimi bir tek sana dökebiliyorum... Duygu çöplüğü falan değilsin merak etme. İnsan ara sıra içini dökmek istiyor, tabi bunu az önce tarif ettiklerime de yapabilirdim, ama onlara güvenim yok, yarın öbür gün zayıflıklarımı bana karşı kullananlar ilk onlar olur..

Neyse Tumb, birdahaki sefere görüşmek üzere... Çok şişirdiysem affola. İyi geceler.

[yinebengeldimalbayim]

#yağmur #huzur

[yinebengeldimalbayim]

Yine ben geldim

Merhaba Tumb... Yine ben geldim... Özlemişsindir sen beni.. Ya da belki de ben öyle olmasını istiyorumdur, Bilmiyorum.. Herneyse özlemediysende darılmam.. Nasılsa alışıyoruz artık taşıdığımız taşlara.. Ceplerimizden nasıl kalbimize kadar alabildik anlamıyorum... Bir süre sonra farkına varıyosun da... Ona bile aldırmama evresine varmış oluyorsun.. Üff her neyse. saçmaladım sanırım biraz.. Boşver! İyi değilim ben son zamanlarda, ama soranlara “İyiyim” diyorum, onlarda gülümseyip geçiyo.. Nasıl da farkındayım hiçbirinin aslında gerçekten nasıl olduğumu önemsemediğini... (keşke olmasaydım, belki de şu an bu durumda olmazdım) Üffff herneyse Tumb.. Daha fazla saçmalamadan kaçıyim ben. Ara sıra uğrarım, sen özle ama beni... Özlemediysen bile özlemiş gibi yap ne bileyim.

Sevinirim belki.

[yinebengeldimalbayim]

Teknoloji = Duygu katili

Evet arkadaşlar, çok konuşulan bir konu... Ben de bu konudaki fikirlerimi cümlelere dökmek istedim... Konumuz başlıktan da belli olduğu gibi teknoloji... Ve en başta son zamanlarda elimizden düşürmediğimiz smartphone`lara dikkatinizi çekmek isterim... Eskiden... Çok eskiden falan da diil hani... Özlemek kelimesinin bir duygu olduğu zamanları diyorum... Nasıl dı o zamanlar? Bir sevdiğinden aylarca haber alamayınca özlüyordu insan... Peki şimdi... Günün her anı telefonlar ellerimizde biriyle konuşmak mı istiyoruz... belki yüzyüze konuşma ihtimalimiz bile var ama biz yinede telefonda saatlerce oturmayı seçiyoruz... Neden mi?.. Rahatmış çünki... Dolayısıyla ne oluyo... özlemek artık o eski özlemek olmuyo... eskisi gibi merak etmek türünden şeyler yok... oh ne güzel koy cebine bir telefon... kafamız rahat olsun... Peki noluyo?... Aslında olması gereken duygular tam dolu dolu olmuyo...

Arkadaş ortamı eskisi kadar sıcak değil... Benim şöyle bir tezim var... Babamı ve beni ele alalım.... Diyelim ki babamın okul yıllarından 4 yıl boyunca yediği içtiği ayrı gitmeyen bir arkadaşı olsun... Aynı zamanda aynı şey benim için de geçerli olsunn... yani benim de 4 yıl boyunca yediğim içtiğim ayrı gitmeyen bir arkadaşım olsun... İkimizinde arkadaşımızı tanıma süremiz aynı... Fakat Babam ve arkadaşı birbirlerine ben ve benim arkadaşımdan daha çok güveniyolar ve birbirlerini daha iyi tanıyolar... Niye mi derseniz... Şöyle birşey var.. Babamın arkadaşıyla geçirdiği bu 4 yıl içinde... hiç otururken eline telefon almamış mesela, çünki yokmuş öyle bişey... Bizimkiler canları sıkılınca dışarı gezmeye çıkıyomuş, evde otursalar bile illa konuşucak bişeyleri varmış... Yani bütün zamanlarını birbirlerine ayırıyolar... Biz ne mi yapıyoruz... Diyelim ki oturuyoruz.. canımız mı sıkıldı... iki çift laf efmek yerine.. Alıyoruz telefonları elimize.. Facebook, Youtube... gez anam gez... sanki arkadaşımız yanımızda yokmuş gibi davranıyoruz... Yani bu yuzden arkadaşlarımızı tanıma süremizden yiyoruz.. (4>4) Şimdi diyebilirsiniz e ne yani sevgilimizle de mi yazışamıycaz abi... Yazışın kardeş yazışın... ama arkadaşlarınla oturduysan orda bi ara ver... Ya yazışmaya ara ver.. yada ara vermek istemiyorsan senin aklın ortamda değil sevgilindedir.. Öyleyse orda oturmanın bi anlamı yok ki... kalkarsın arkadaşlar kusura bakmayın... Ben bi görüşüp gelicem dersin... Olay bu ya...

Duygularımızın, arkadaşlıklarımızın katili olmayalım dostlar... Bi düşünün derim ben :)

[yinebengeldimalbayim]

Ya biz bu konuyu işlemiştik...

Biz bu dersi geçmiştik hani... Hani çok umutlanmayacaktık... Fazla büyük hayaller kurmayacaktık... Neyse boşver, yine sınıfta kaldık...

[yinebengeldimalbayim]

Kim bilir... belki de...

+ Nasılsın evlat - Iyi değilim albayım... iyi değilim... + Bu sefer ne oldu? Аnlat bakalım... - Melek nedir albayım? + Iyiliği güzelliği temsil eden bir varlıktır.. - Kanatları varmıdır? + Bilmem vardır heralde... - Varmış albayım varmış... Meleklerin kanatları gülüşlerinde saklıymış...

[yinebengeldimalbayim]

Zaman zaman kafamın içinde sizin "paranoya" diye adlandırdığınız senaryolar yazarım ben... ve her ne hikmetse, çoğu zaman bunlar gerçekleşir... Merak ediyorum, acaba ben mi iyi bir senaristim, ya da sizin doğaçlamanız mı kötü?

MoJo