yuruyenpopcorn

[yuruyenpopcorn]

Çok yoruldum albayım çok…

Yazmaya da anlatmaya da hatta yaşamaya da çok yoruldum çok.

Karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak. Benim adım insanların hizasına yazılmıştır. Her gün yepyeni rüyalarla ödenebilen bir ceza. Keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olmasaydın. Ölüm ve acılar çalsaydı beni. Düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı.

[yuruyenpopcorn]

Ben deli değilim sadece fazla düşünüyorum. Salak değilim sadece bağırmaya mecalim kalmadı. Ben takıntılı değilim sadece aşığım. Bunlar bitmiyor bitmeyecekde. Yaşam denen olgunun kaynağını ararken galiba kendimi kaybettim. Bir benliğim ne yazık ki yok artık. Artık insanları da midem almamaya başladı albayım. Yapmacık gülüşler, yapmacık sevgiler, yalan sözler, yalandan karakterler… İnsanın kendisi olmak bu kadar mı zor gerçekten. Vicdan, ahlak, insanlık gibi duyguları neden kaybettik albayım neden ? Bunları düşünemeden edemiyorum. Bazen bu dünyaya fazla geldiğimi düşünüyorum bu insanlara bu düzene fazla ve aykırı olduğumu düşünüyorum. Galiba hayatımda tek yaptığım ego veya narsislik bu olabilir biliyor musun albayım. Nasıl böyle davranabiliyorlar gerçekten aklım almıyor. Birilerinin hayatlarına dokunup hayallerine girmek, ona sözler verip bir yola çıkmak ve en sonunda da hiç karşısındaki kişiyi düşünmeden yoldan ayrılmak neden ? Karşındaki insanın durumu, psikolojisi, hayatı, umutlarını çöpe atmaya kimin hakkı var albayım Allah aşkına bana bi cevap ver ya kimin…

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Günler aylar hatta yıllar geçiyor . Yeni insanlar doğup eski insanlar hayattan göçüp gidiyorlar. Belkide hayatın sistemi budur yeniyi al eskiyi görür . Kafamdaki sesler peki albayım yeniler gelmiyor eskilerin yerine . Ama öbür dünyaya gittiğimde bunun bütün sorumlularına sorucam albayım merak etme. Önce mehire sorucam neden diye ? Vereceği hiçbir cevap benden giden yıllara ve duygulara karşılık olmayacak belki ama… Ne biliyim albayım işte belki içim rahatlar diye anlarsın ya . Sonra beni yaratana kaderimi yazana sorucam daha doğmadan sana ne gibi bir kötülük işlemiş olabilirim ki beni böyle yarattın ? Beni neden koruyup kollamadın ? Neden mutlu olmamı istemedin ? Bağırıcam haykırıcam yüzüne . En fazla cehhennemine atar be albayım dimi ? Canım daha ne kadar yanabilir ki Allah aşkına bir şey olmaz bana merak etme albayım . Ordan sana posta atarım . Cehennem demişken acaba tanrı cezalandırırken canını yakan şeyler mi gösteriyordur ? Eğer öyle bir şey varsa uzun bir süre daha günah işlemem lazım desene 😂 Neyse albayım seni de uyutturmadım hakkını helal et saat 4 oldu git dinlen sende bende biraz daha duvarları seyredeyim .Yıldızlar kadar öpücük albayım

Gözlerinde bulmak bütün huzuru…

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Bir kalp kaş defa kırılabilir ? Kaç kere parçalanıp birleştirilebilir ? Çok parçalandım albayım çok… Onlar mutlu olmasın demiyorum mutlu olsun tabiki ama bende olmak istiyorum. Nerde neyi yanlış yapıyorum bilemiyorum. Benim hakkım değil mi albayım ? Albay cevap verir ; Ne hakkı evladım sen bütün haklarını kullandın . Ama albayım nerede ne zaman kullandım, benim neden haberim yok lütfen açıklayın . Sen bütün hakkını o doğum gününde harcadın evladım. Herkes bir şekilde yolunu çizer ya kendisi ya başkası . Senin yolun çizildi evlat yürümekten başka şansın kalmadı . Biliyorum albayım biliyorum . Sende anladın tabi benden adam olmayacağını yol yapıp yürü diyorsun . Sağolasın albayım sende at tokatını bana . İçimde daha kapanmayan yaralara yenisini ekle . Albay cevap verir; Benim açtığım yaralar gerçekler evladım gerçekler… Sen bir kadın uğruna herşeyini kaybettin. Gururunu , haysiyetini , şerefini ve en çok da kendi benliğini . Bu yüzden canın yanıcak evlat . Haklısın albayım haklısında ben unutamıyorum . Kalbim ile beynimin yaptığı bir duygu savaşında resmen ortada kaldım , kıpırdayamıyorum , yıpranıyorum albayım günden güne tükeniyorum . Onla olmayacak biliyorum ama onsuz da olmuyor albayım , kurtulamıyorum . Albay sorar ; Ayşegül hayatının neresinde evlat ? Ayşegül herşey albayım varlık da yokluk da . Bir yılda 4 Ayşegül vardır , karşıdan karşıya geçerken önce ayşegüle bakılır sonra yine Ayşegül’e bakılır en sonunda yine Ayşegül’e bakılır ve karşıya geçilir , 1 yılda 365 Ayşegül vardır , güneş Ayşegül’den doğar Ayşegül’den batar vs… Ayşegül hayatın başlangıcıdır albayım doğum gibi ve zamanla ÖLÜM gibi….

Delibaldan Mehire…

[yuruyenpopcorn]

[yuruyenpopcorn]

Eskiden bembeyazdım etrafa neşe saçar insanlar için mutluluk kaynağıydım şimdi sadece siyahım karanlığım. Mutluluk ne haddime huzur ne münasebet yaşam boş bir hayal kırıklığından farksız benim için. Beni bu hale getiren sendin. Ama beni benden eden de sendin. Artık tatlı sözcüklere yer yok SENDE YAN Hepiniz yanın. Eski mutlu günlerinizi ağlayarak özleyene kadar yanın. Kanın yalan olduğunu bile bile gerçeklerinize kanın. Bu acıyı ölmeden önce siz de tadın…

[yuruyenpopcorn]

Yorulur insan nefes ala ala canından ruhundan verir her damlasında ya bir gün bunlarda kalmazsa. Biliyorum başkası dokunuyor bedenine. Biliyorum başkasına değiyor dudakların. Biliyorum sadece biliyorum.

İnsan ruhu bu kadar ucuz olmamalı veya bu kadar basit. Bir kalbi sevip nasıl yokmuş gibi davranabilir ki ruh. Nasıl yeni umutları yelken açabilir ki ?

Korkuyorum onu gördüğümde zarar vericem diye korkuyorum. Onun için ağlarsın diye korkuyorum. Bir aşk uğruna bütün ruhumu, karakterimi, haysiyetimi verdiğim için korkuyorum. Korkuyorum sadece korkuyorum.

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Karanlık sokaklar, yanlız şehirler, ruhsuz insanlarla doludur. İnsan önce kendi dünyasını yanlız bir şehire dönüştürür, sonrada kalbinin içindeki sokakları karanlık hale getirir, sonrasında ruhsuz biri olmanın kahrını, gazabını ve acısını çeker. Siz siz olun ne şehrinizi ne de sokağınızı bu hale getirin. Kendinize iyi bakın…

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Gökyüzüne baktığında bir yıldız gibi parlamıyorsa hayallerin, belki de onları başkalarının karanlığında kaybetmişsindir. Unutma, ışığını kimseye teslim etme!

[yuruyenpopcorn]

Kelimeler ve anlamlar kifayetsizdir şimdi

Ne bir benzetme yakışır hayatıma ne de uyarlama

Kaç defa kırılabilir bir kalp

Gelmiyor yazamıyorum işte

Düşünmek de yoruyor hissetmek de

Geberin bokunuzda aq

Deniz.

[yuruyenpopcorn]

Hani bir şeyin sonunun kötü olduğunu bilirsin ama yapmak istersin ya o da öyle bir şeydi işte. Bana iyi gelmeyeceğini biliyordum ama yine de yapmak istedim. İnsan bazen bile bile yangına yürüyor.

[yuruyenpopcorn]

İnsanoğlu neden yaşıyor hiç düşündünüz mü?

Yarını görmek için mi, her gün tekrar tekrar ölmek için mi, mutlu olabilmek peki ? Elbet bazen mutlu bazen mutsuz olabiliyor hayat, ama ya bir gün mutluluğu kaybedersem o zaman ne olucak ?

İşte bu sorunun yaşandığı evredeyim. Hayatı sorgulamak, mutluluk ve yaşamın anlam kaybettiği o kayıp ve boş zamanlarda. Kafamdan ve düşüncelerimden çıkmıyor, ne kadar düşünsemde ne kadar kafamı yorsam da bir sonuca çıkmıyor. Beynim susmuyor…

Mutlu olabilmek için bir gayem kalmadı ne yazık ki… Hiçbir şeyden keyif alamıyorum. Her insan gibi bende sabah kalkıyorum elimi yüzümü yıkayıp güne bir kahve ile başlıyorum ama inanır mısınız yeni bir güne başlamanın ne heyecanı var ne de merağı, aksine isyanı var bende çünkü eksik bir şeyler hissediyorum.

Her gelen giderken ardında bir şeyler götürüyormuş. Götürdü doğruymuş gerçekten. Gençliğimi, hevesimi, inancımı, en kötüsü de içimdeki beni götürdü. Artık başlı başına yanlız bir insan olmaya alışmam lazım. Bu kimine göre iyi kimine göre kötü. Kötü olan kısmını söyliyim buna alışmak, çünkü bu bir zehir gibi yavaş yavaş dağılıyor ruhuna yavaş yavaş herşey sana yaşanması güç ve gereksiz geliyor yaşamak gibi…

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Bir yandan içim kan ağlıyor bir yandan da mutlu adlandıramıyorum duygularımı nefes almak canımı yakıyor albayım yoruldum lan gerçekten sadece yoruldum yaşamaktan…

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Herkes dönüşmekten korktuğu insana dönüşür.

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Kelimeler albayım kelimeler anlamsız kalıyor bazen.

Deniz

[yuruyenpopcorn]

Nasıl davranmam gerektiğini bilmediğim zamanlarda içimden geldiği gibi davranıyorum ve bazen bu çok kötü şeylere sebep olabiliyor.

[yuruyenpopcorn]

İnsanoğlunun içinde var yalnızlık. Anne karnında başlar yalnızlığımız, dünyaya gelir büyürüz ve hep bir yer arayışımız olur iyi veya kötü insanlardan öğrenmeye çalışırız duyguları. Acıyı, sevmeyi, mutluluğu, endişeyi…

İnsan kendiyle baş başa kaldığında bakıyor tavana, gökyüzüne, yıldızlara öncesinde hiçbir önemi yoktur aslında yeni keşfetmiştir bunları. Bir şarkıda arar kendini bir şiirin mısralarından kendine pay çıkarmak ister yanlız kalınca. Ama yalnızlığın bile bence bir cazibesi olmalı, insan bazen kaybolmalı ve yok olmalı yada artık hiç nefes almamalı…

Nefes almak ruhumu ve bedenimi çok yordu artık.

Deniz