yusufcagri-24

[yusufcagri-24]

Artık kendimi bir yetim bir insan gibi görüyorum anneme ve babama artık güvenmiyorum ikisinide sevmiyorum gidemiyorum da kardeşim var bütün umudum o her zaman

[yusufcagri-24]

Kimseyi kırmayayım diyorum, birde bakıyorum ben paramparçayım

[yusufcagri-24]

Ne zamandır yoktum ama geri dönüceğim görüşmek dileğiyle

[yusufcagri-24]

Tekrardan merhabalar tarihimiz 13 temmuz evet yeni mezun oldum şu an arkadaşlarım, tanıdıklarım tatil yapıyor olabilir geziyor olabilirler ama hala ben çalışıyorum aslında ir isyan gibi Bir şeyim oldu. arkadaşlarım gezerken ben niye çalışıyorum diye aslında bu beynimi etkileyen kötü fikirler beynimden pes etmemek lafını geçirince hemen geri döndüm o düşünceden ,çalışmamın sebebi ise üniversite sınavına hazırlanmam için paraya ihtiyacım vardı benim annem sağlık çalışanı ve evini tek geçindiren bir insan hedefim elektrik elektronik mühendisliği evet zor olduğunu biliyorum ama pes etmeyeceğimi de biliyorum okuduğunuz önceki yazılardan da bildiğiniz kadarıyla ben pes etmem hatta 1. kuralımdır aslında bu aralar sıkılıyorum çünkü annem ve kardeşim şehir dışında evde tekim artı olarak Özlem duyduğum kişiler var burada olmayanlar onlardan biri ise çok uzakta olan en yakın arkadaşlarımdan birisi Mehmet Akif eskiden okulda bir robotu yapmak için iki buçuk hafta kaldığımız günleri Akif'in çalıştığı a101'de geçirdiğimiz vakitleri özlüyorum aslında eski yaşanan her şeyi özlüyorum çünkü her zaman eski yaşanan şeyler bugünkü yerini tutmuyor insanlar değişiyor sen değişiyorsun yer değişiyor mekan değişiyor aslında bugün bütün eskileri özlem duyuyorum mesela vefat eden yakınlarımdan Naim amcam ,Mehmet dedem aslında bakmayın bunları söylüyorum ama iki dedem de sağa amcam da sağ bunlar kim diyeceksiniz peki bunlar birisi dedemin babası birisi ise dedemin kardeşi neden bunları özlem duyuyorsunuz derseniz küçüklüğümde hep bir noktalarda vardı ilk önce Küçük yaşlarda çok Küçük yaşlarda Mehmet dedemi kaybettim. evet Mehmet dedem konuşamıyor olsa bile yatalak zamanlarından dedemi biz tuvalete çıkarırdık ve küçük çocuk halinde değişik bakardım dedeme ,Naim amca ise bir kırtasiye dükkanı vardı ve biz her zaman kırtasiye alışverişlerimizi Naim amcamdan alırdık ve her kırtasiye malzemesi almaya giderken Naim amcam beni yanağımdan ısırırdı ve bir gün unutmuyorum kırtasiyeye girdiğimizde Naim amcam yepyeni bir çanta getirmişti tekerlekli çanta hala meşhur olan çanta aslında küçük çocuklar için ve sırf o çanta için ben yürümeyi tercih etmiştim otobüse binmek yerine ve beni ne zaman görse her zaman yanımdan ısırdı çok severdim ben ortaokula yeni başladığımda vefat haberini aldım cenazesine giderken dedemi öyle görünce ben de ağlamaya başladım dedem de bana sarılarak ağladı aslında geçmişini unutamıyor insan unuttum diyenler ise kendilerine yalan söylüyorlar

[yusufcagri-24]

Pes etmemek 2

Aslında pes etmemek konusunu bu sefer başka bir kişiden örnek vereceğim annem benim annem 20 yaşında evlendi ve evlenmesine rağmen hayallerinden vazgeçmedi benim annem ben küçükken hatırlardım kadarıyla annemle birlikte üniversiteye giderdik annem beni kantine bırakıp dersine girerdi ve aynı sırada tarlada çalışır bana bakar ve koskoca bir evin geçimini sağlardı üniversiteden mezun olduktan sonra KPSS sınavlarına çalışmaya başladı ve annem KPSS sınavına çalışırken ben de ilkokula gidiyordum annem sabahları beni kaldırır okula gönderir ve tarlaya giderdi akşam derslerime çalıştırır yemeğimi yedirir ve uyuturdu ve ondan sonra sabahlara kadar ders çalışırdı sabah tekrardan okul yollardı ve gün tekrardan aynı şekilde devam ederdi benim annem 3 defa KPSS'ye girdi ve üçüncüde yüksek bir puan alarak iş hayatına adım attı ve istanbul'a tayini çıktı görüyoruz ki örneklendirdiğim hikayede annem kesinlikle pes etmedi hayallerinden vazgeçmedi bu hikayeden ne çıkarmalıyız ne olursan ol ne kişilikte olursan ol hangi sıfatta olursan ol vazgeçme annemin çok güzel bir lafı vardır vazgeçseydi eğer peygamber efendimiz vazgeçerdi

[yusufcagri-24]

Pes etmemek?

Ben bir köy çocuğuyum klasik 12 yaşıma kadar köy çocuğuydum aslında 12 yaşımdan sonra annemin tayini çıkmasıyla beraber İstanbul'a geldik ilk başlarda bu koca şehiri sevmedim sebebi ise çok insan var unutmayalımki çok insanın olduğu yerlerde kaos çıkabilir İstanbul'a geldigimde 6. Sınıftaydım hiç ders çalışmazdım ama dersi dinlerdim orta başarılı öğrenciydim 2 sene sonra LGS sınavına katıldım çalışmamıstım ve 290 puan almıştım tercih listesini annem yapmıştı ve atalar mesleki ve teknik Anadolu lisesi çıkmıştı. bana ilk başlarda meslek lisesi diye çok yadırgamıştım 9. Sınıfın ortalarında pandemi dolayısıyla okullar kapandı

Uzaktan eğitime geçtik 10. Sınıfta meslek lisesi öğrencileri için meslek derslerine uzaktan eğitim kalktı okula haftada 2-3 gün okula gitmeye başladık pandemi olduğu için canım çok sıkılıyordu ve atölye şefimizden beni robot takımına dahil etmesini istedim ve denenmem için Pendik yarışmasına katıldım yanlız ailesel sebeplerden dolayı piskolojim baya bozulmuştu ve yarışmaya ilgisiz gibi gözüktüm ve İzmir yarışmasına gidemedim. Ama şunu öğrenmiştim bir insanın senin üzerine kurduğu piskolojik baskı farklı olaylara yansır. 2022 robotun konusu açıklandı ve robot yapımında çok geç kalmıştık 3 hafta sonra Amerika new York da yarışmamız vardı ben takımda elektrik-elektronik ve yazılım hakkında bilgi sahibiydim önce mekanik aksam yapılacaktı ve okulda kalınacaktı ama ben kalamadım zorladım ama sadece mekanikçiler kalacak denildi yarındası gün zorladım bende kalmak istiyorum diye bu sefer izni kaptım. Nerdeyse 2.5 hafta okulda kaldık sıraların üzerinde uyuduk ama yinede pes etmedik son 2 gün elektronik aksamını yetiştirmem lazım gece elektronik aksamını dizmeye başladım ama bedenim gece 4 de kadar dayanabildim uyuyacak yer bulamayınca kışın ortasında okulun bahçeye açılan kapısında uyudum sabah kalktığımda saat 7' ydi heryerim tutulmuş 3 saatlik uykuyla ayaktaydım ama ona rağmen kalktım işime devam ettim kaldı bir gün neyseki elektronik aksamı yetiştirdim ama denemeleri vardı denerken robotun asansör mekanizmasının rediktör gücü yetmedi yeni rediktör takıldı ve sorunsuz robot işlemini sürdürdü ve robotu parçalamamız lazımdı Amerika'ya götürmek için robotumuzun ismide azizdi neden aziz derseniz aziz sancar gibi olmuştuk aslında az uyku çok iş robotumuzda bu ismi haketti Amerika'da 4. Olduk takım ruhu ödülüyle ülkemize geri döndük.

Kısacası pes etmessen ve piskolojini bozan insanı umursamazsan kazanırsın daha çok pes etmemeyle alakalı anı var onlarda bir diğer yazıya;)