yusufpolat

[yusufpolat]

Seni sevmekten vazgeçmek değildi zor olan,

İnsan kalbini susturur bir şekilde…

Ama

hiç sevilmediğini fark etmek

gecenin en sessiz yerinde bir çığlık gibi çarptı içime.

Meğer

ben yoktan var ettiğim bir sevdayı yaşarken

sen zaten yokmuşsun içinde...

Sadece benmişim…

Sadece ben.

Gurur sandım suskunluğumu,

Ama o sustukça içimden koca bir adam gitti

Her “iyiyim” dediğimde biraz daha eksilerek.

Şimdi adını anmıyorum belki,

Ama şiirler hâlâ seni yazıyor.

Unutmuş gibi yapan dilim değil

İnanan kalbim yorgun artık...

[yusufpolat]

Aynı saatte Aynı şiirde Aynı satırda Yıldızlar eşliğinde buluşalım

[yusufpolat]

Her şeyi geride bıraktım Eminim ki kalabalığın arasında bir o kadar Yalnızım Kalanında gideninde gönlü hoş olsun

[yusufpolat]

Göz yaşıyla sulanmış iç dünyam,Çatışma ruhumda dolaşır durur. Sevda ile acı,içimde bir yan yana, Karanlık bir yol,izini sürerim. Duygular dans eder göğsümde, Bir yanda umut, diğer yanda çaresizlik. Kalbimde fırtınalar, ruhumda sancı, Zorlu deneyimler, yara izleri bırakır. Ayna yansıtır çatışan yüzleri, Kendi içimde kaybolan bir yolculuk. Gizemli bir düğüm, çözülmeyen sorular, Duygusal bir labirent, arayış içindeyim. Işıksız bir tünelde ilerlerim, Gölgelerle dans eden bir varlık. Çelişkiler içinde, ruhumda ince bir tel, Derin düşünceler, içsel bir çatışma.

[yusufpolat]

Seven gitmezdi sevdiğimden bilirim Bir kalem, bir kağıt acı Ne çok sevmişim Ben masal yazmadım senin masalından bilirim Bir vardın, bir yoktun Ne yaparsan olmuyormuş sevgilim

[yusufpolat]

Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin Su olsan kimse içmez Yol olsan kimse geçmez Elin adamı ne anlar senden Çıkarsın dağ başına bir ağaç bulursun Terlersin pullarsın Gelin eylersin Bir de bulutları görürsün Köpürmüş gelen bulutları Başka ne gelir elden Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı Allah kimsenin başına vermesin böyle yanlızlığı

[yusufpolat]

İyi bir insan olmak istedim.. bir gün göçüp gittiğimde, kuş kanadından bir parça gibi dağılarak toprağa düşmeyi arzuladım.. acıdır yaşarken acıtmayı da öğrendim, ağrıyan yerlerimi hiçbir zaman iyileştiremedim.. bu dünyaya ait olamayan bir yırtık gömlekti çıkardım, son bir şarkıydı söyledim, küstüm, ağladım, kendimle bir türlü barışamadım.. güzel şeyler yazmak istedim, kalemimi kendime, iğneyi kendime, kötülüğü kendime batırıp bu çağın en karanlık sokaklarından geçip gittim, görmedim, yaşamadım, bilmedim.. şimdi ne bir doktor bana, ne bir ilaç bana iyi gelmeyecek, bu ağrı geçmeyecek.. soluk almaya devam ettikçe etime batan yerlerimi bir silik ateşle yakarak sönmemenin ne olduğunu anlatacağım.. gün gelecek canımı bir kelebekten sakınacağım, gün gelecek yalpalayıp düştüğüm yerde ayaklarımı öpecegim.. ben iyi bir insan olmak istedim, belki gerçekten sadece insan olarak yaşamak istedim, olamadım..

[yusufpolat]

Anlaşılmak gibi bir derdimiz vardı Ne zaman ki kendimizi anlatamadığımız fark ettik İşte o vakit susmalar dostumuz oldu Hz. Mevlana

[yusufpolat]

Öyle seve seve gel diyor ya şair,benim sevesim geliyor da hiçbir zaman gitmiyor Afife..Bak buğdaylar boyumuza geldi,Çığırtkan kuşlar uçuyor içimizde,Ne zaman yağmur yağsa Senin rüzgarın esiyor fasılayla bu sokaklarda! İkimizde biliyoruz artık Bize emanet bir çiçek var ortada Akan nehirler, mor kelebekler Narenciye ağaçları..Hadi susabilirsen sus şimdi Sessizliğini seveyim,Yanaklarından bir şiir dökülsün de Dizlerim kanasın seni özlemekten..Bak ayağım yalın, yüzümde bir tebessüm Ormanlarım dünden karışık..Ah sevgilim Canımın içi Yalnızlığım aşkınla barışık..

[yusufpolat]

Şimdi sana yazıyorum..ilk defa ve usulca.. sen kendinden bile bi haber!ah ben.. beni hiç görmedin ki.. boş ver..toprağa çok yakınsın.. üzerindeki kıyafet çok tanıdık! giydiğimden biliyorum..bozuk bir saat.. yanlış zaman! çok karanlık, sokağı göremiyorum!    sadece yürüyorum, bu iyi geliyor..dert yakıyorum çukurlarda... bir şişe elimde kendimi mahkemelere çıkarıyorum! idamım çok yakın mezarım açık toprağım hazır urganim cebimde..birkaç kuş daha severek,birkaç balığı daha öperek geliyorum.. gitmek için!

[yusufpolat]

Özlemin demi çöktüğünde dizlerime,saçları ellerime karışıyor..Bir ikindi vakti,Başı secdeden çekilmiş ufak bir kuşun omuzlarında, Kerahete aldırmadan kiyama duruyor.. Kim bilir niyetini bana ettiği kaçıncı günahın eksik saçlarını tarıyor..Kelebekler papatyalardan, kardelenlere göçüyor.. Melekler, hevesler dolusu şefkatlerini, çok uzaklardan, ayet ayet, yurduma indiriyor..Seslerin, işıkların ve tabiatta onun güzelliğini anlatan menevişlerin arasından çıkıp patikalarımı eziyor.. Yol nereye varıyor, insan nefesinden nasıl tükeniyor asla düşünmüyor! Canı canıma tak ediyor..gelip, yeşilini sevdiriyor arada,Ömrümü canından tüketiyor bazen,Balkonlarında geceler eskitmek için masalar kuruyor..Biz iki noktanın iki tarafsız aşığına içinde şişeler geçen sunturlu şiirlerden bahsediyor..Çoban yıldızı akşamın kucağından göğsüme düşüyor.. bu şehirde her gece başka bir el tutuş, başka bir hayal, mevhumunu yitiriyor..Ağzında çiğneyemediği, denizi dibinde mavi bir sokak,Gözlerinde tazelenen semt pazarları, Dudaklarında harelenen eğik bahçeler..Güzelliğine bahçıvanlar atanıyor..Yetmiyor! Süngüsü eksik bir tüfeğin tetiğini damarıma düşürüyor.. Bir kadın eli, bile isteye meskun mahalde şiirler öldürüyor..Ötelerde bir tarla sırtına uzatılmış başaklar dolusu kalemin ucundan, fakirliğe mahçup bir dolu şiir dökülüyor,Cenazesi yarına bırakılmış şairler, abdestsiz yazılmış Tavsirlerini tövbesiz kefenliyor

[yusufpolat]

Gidişinle anladım ki üzerime giydiğim şu kamuflajın ağırlığının yarısı sendeymiş..Yükümü hafifletmişsin yani..Eksik olma! Düşünüyorum da ne kadar büyük yükmüş bir tüfeği saatlerce taşırken kucağımda,seni akılda tutmak..Ama biliyorsun işte,yabancısı değilsin operasyonlarımın,Besta'ya girerken adım adım kalbimde olduğunu,bir silah arkadaşımı toprağa verirken en az benim kadar ağladığını,benimle beraber çektiğin tetiklerin,isabetini arttırdığını vuruşlarımınçok iyi biliyorsun..Şimdi hedefteyiz işte,ve beraberiz o mühimmatlarla..Doldur boşaltların manasını yitirdiği andayız..Sanırım biz biraz da sondayız seninle..Şimdiberaber geçtiğimizdere yataklarını unut,geceleri daha rahat uyu diye kulaklarına fısıldadığım üs bölgelerinin adlarını Kafana takma.. Boşver yani..Düşünme..Ölümlü şu dünyada Ve şuna inan onca kalabalığın içinde umudunu yitirince insan kalınca bir çatışmanın ortasında ve sarınca filmi geriye yalnızca sana inanmak istiyor..Şimdi neredesin, nasılsın bilmeden aldığım şu nefesin önünden geçip yine bu postallarla senin dağlarında yürümek,aynı tüfeklerle senin elinden tutmak geliyor içimden..yapamıyorum..bir hasretlik içinde fazla derinleşmeden gidiyorum, üzerimden

[yusufpolat]

Bak yine özledim seni galiba..Ama bu haldeyken memleket,    biraz ayıp olur..aşktan bahsetmek yakışmaz bize, Yani bir kaç günlüğüne Biraz da düşün işte,çiçek açacak zaman değil,bir bahar balkonu hevesiyle bir kaç tabak getirip koymak şu masaya feraset işidir..Ki bilirim vardır sende elini de cebine atmaya bayılırsın..Papatyaların açacağı yerde vazgeçmek istemezsin güzelliğinden..Eh yalana gerek yok birkaç mezeye yetiririz biz de,salkımlar koyabiliriz tabaklara yaz meyvelerini, Kars peynirini indiririz dalından..Neticede ayın sonunu getirebilen maaşlı memurlarıyız bu devletin.. İçinde ölüm geçen cümleleri nefesimizle iyileştiririz elbet..Demem o ki kuru yükseltenlerin sabrına selamet türküleri okuyabiliriz ..Sen gümrük kapılarındaben postallarımla ayağımda bir dolabı doldururuz doldurmaya da nerde sende o yürek! Eh buna biraz cesaret, iki de evet gerek ama boşver şimdi bunu, demedim say!Çıkıp çukurlarımdan o tarihi memlekete vardığımda yakamdan tutup beni üstüne deviren kadına ne yaptın onu söyle sen..Bak görüyor musun yine dönüp dolaşıp gözlerine getirdim konuyu ve tenine ve geniş omuzlarına ve saçlarına..Senin gittiğin gün, benim kaldığım gün anlamını yitirmesin diye sokak köpeklerine bile terk edildim ben defalarca..ne olur son bir defa girip şu kapıdan bunun bir rüya olduğunu deyiver açıkça.. Anla işte bir kez daha terk edilecek canım kalmadı !