zamanlagecmeyen-blog

[zamanlagecmeyen-blog]

YAŞASIN! NE KADAR DA İDEOLOJİK YAKLAŞIYORUZ BİRBİRİMİZE! Bazen çok korkuyorum. Ama bu; aslanlarımı açıklamama engel olmuyor Çünkü fena halde yaraşıyor birbirine gece ve balta Ve anneciğim derdi vardı neyin altına giysen olur bir siyah pantolonum şimdi gibi ay! Tekhnem dolu müfsidle! Bu da caddelerden derviş devşiregelmeme mâni değildir Yolları ay bastı mı lambalara koşuyorum ya, bundan Bunun için kent nesnesi o bıçakla bakunin’di deştiğim Ki ben devletin taş kestiğini en baştan bilirdim İsa’yı polise doğru Lttuğum zaman. Ellerini el olarak tutmak istiyor ellerim De ki bunun kaburgamdaki kiliseyle ilgisi yok değildir Zaten en az on iki kişiden biri haindir Ama gözlerimi öyle yırtma annem ilkokul öğretmeniydi benim! Sokaklara çıkıyorum sonra kedilerden görüyorum gazinolardan İnanmazsın bir taşra kurmuşlar aynı bize bakıyor Bir yanım asaf halet söylüyor diğer yanım fabrika Bir şiiri birkaç kalemle yazmak lazımdır geliyor bana Bugün yepyeni bir imparatorluk öğreniyorum Ekmeğin ağırlığından da yeni bir imparatorluk Örneğin gül dönüyor bir beygiri tasfiye ediyor şair Arabca akdeniz diyor ben Aynadan dönüyorum ayna Benden dönmüyor. Çok sihirli bir kabri söndürüyorum Bir havari morfin gibi anne söylüyor Ağlıyorum bak bir çocuk bak bir çocuk bak Bak bir çocuk çok kötü bir gömlek kuruyor. Belki de yangın çıksa ve ikna edilmiş olurum Torbamı topluyorum ve annem şarkı dinlemiş olur Korkuyorum çobanım yok metal nazlı pim aktif Çözmüyorum çözersem kın fena halde kalınlaşıyor. Manchesterden geliyorlar ve Liverpooldan geldiler Birazdan padişah mı öldürecekler dedim Bir milyon kadardılar ah atları vardı Artık seni bir çiçek yerine kopartmak İstiyorum sevgilim. İşte sahneden indim ve öpüyorum ağzından Annem meç yaptırmazsa iftara geç gelir haz Ey sıkıntının sevdiğim aritmetiği Söyle banabana söyle; bir kere daha kabz? İnanmışım kaybetmek esrarıdır esrarın Çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum` İpimden kurtulmuşum kaybediyorum Birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez Tanklar tank olup geçiyor üstümüzden Helvetius haklı devlet şaşkın piyanist kara Memleket sana rağmen ket vururken yarama Şu çıplak çocuk şu tüyük bürk şairi ben -Ve emir ‘kun’ diyor, doğruluyorum- ‘bu ülke’den daha bıçkın tamlama bilmiyorum. AYAKKABILARINI KAPIMIN ÖNÜNDE GÖRMEYİ İSTİYORUM Çünkü bu, Seni seviyorum içine nal salmak demektir. Ve hareketinin bana durduğunu akla uydurur. Oysa seni sevmem toplumu meşru kılar Ve gitmen beni dile indirger sevgilim. Zaten kırılmış bir kızsın şimdi dövülmüş bir av Yanmış ırmaklar öneriyorsun toy bedenine Kavmin yanlış tufanlardan geçip duruyor Gözlerime baka baka ağlayıp aşk diyorsun Bir tekkenin ortasına sirk treni devriliyor. Ki hala çocuk övmeye duruyorsam bu 'Şehrin en uzak yerinden gelen o'nunla Ve İzmit’le ve Fargo’yla ve Horasan’la Ve Hafıs’ın beni eve götürdüğü kınla ilgili bir matkabı Girdiği çene kemiğiyle birlikte söküp Şu karşıki düğün salonuna ilave edemememdendir. Yoksa lar ve ortaokul öğretmenleri giremesinler diye Babam ve bilhassa dedem Mahallemize yeterinde toplu polis gönderilmesi konusunda Gerekli telefonları etmiş durumdalar sevgilim! Ama yine de sırf sen sürdürebil diye ayın alnında melekçe Ve şüpheye düşmeden kelebek besleyebilsin diye bir padişah açıkça Benim alıp kını Öte yana geçmem gerektir İçinden memleketi çekeyim diye. Hem düşünsene; Bu bizi nasıl imparatorluklaştırır! Yoo, hayır! omzunu açma. Omzun ideoloji taşır. Ve fakat ‘dil’e rağmen bütün bunlar sevgilim Ayaklarına beyaz çoraplar giydirmek istemediğim anlamına gelmeyebilir. Çünkü bak Süleyman bu sayfadan henüz geçmiş gibi gül lekesi Ve apaçık kudüsmüş bir zebrayım ben uzun menzilli şiirlere şikar! Elbet bir gün batar, kuşlar döner, çarmıh baştan düzenlenir Ve bana tertemiz eller verir Cezayirli O tüccar. O vakit sana bakıyorum kadar büyür akdeniz Cumhuriyetin tersinden tertib ettiği çarşılar gibi Sonra uzun süre bir takibediliyormuşum hissi… Siz hiç yahudi bir minibüs şöförü düşlediniz mi?

[zamanlagecmeyen-blog]

[zamanlagecmeyen-blog]

[zamanlagecmeyen-blog]

Birde bu terli karanlık Sonra bir şey daha var muhakkak ama adını bilmiyorum Nereden başlasam sonunda o ışıkla karşılaşıyorum Yarı çıplak utanmaz bir kadın resmini aydınlatıyor Akşam oluyor ya bir türlü inanamıyorum Oturmuş iri yapılı adamlar esrar çekiyorlar Daha bir aydınlık olsun diye içtikleri su Sarı toprakdan testileri güneşte pişiriyorlar   Bir korkuyorum yanlız kalmaktan bir korkuyorum Gündüzleri delice çalışıyorum geceleri kadınlarla yatıyorum   Sonra birden büyümüş görüyorum ağaçları Kısrakları birden yavrulamış Havaları birden güneşli   Kadınlarla yattığım yetse ya Birde kadınlarla yattığıma inanmam gerekiyor   Hoşlanmıyorum

-Turgut Uyar-

[zamanlagecmeyen-blog]

More Merce

[zamanlagecmeyen-blog]

Sanki böyle balkonu mutfağa katmışım. Yerim genişlemiş ama balkonsuz kalmışım.

[zamanlagecmeyen-blog]

Söze “Semtimizin bir tanesiydi Müjgân.” diye başlayasım vardı.

[zamanlagecmeyen-blog]

Merhaba. Buraya içimde bazı savaşları kazanarak ve bazılarını da kaybederek geldim. Uzun zamandır yazı yazmak için elime ne kalemimi, ne daktilomu, ne de klavyemi aldım. Almadıkça almamaya dayattım ve aslında biraz da korktum. Hala korkuyorum ama bu artık yazmamı engelleyemeyecek. Umut dolu bir başlangıç için gülümsüyorum. Okuyucu, seni seviyorum.

[zamanlagecmeyen-blog]

Sen bu çivisi çıkmış dünyada duvara astığım en güzel fotoğrafsın.