zamanszmdr-blog

[zamanszmdr-blog]

[zamanszmdr-blog]

“Bir şey noksandı, fakat bu neydi? Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidini kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.”

Sabahattin Ali

[zamanszmdr-blog]

''Beklemek uzun bir sızıdır ömrümüze sardığımız..''

Mehmed Uzun

[zamanszmdr-blog]

Yağmurun yağması iyidir Bir çerkez mızıkası gibi rengarenk...

Cemal Süreya

[zamanszmdr-blog]

Ama yazmam gerektiğini hissediyorum - seni sana ve kendimi sana.

Oruc Aruoba

[zamanszmdr-blog]

çünkü bizler karda ağaç gövdeleri gibiyiz.

Franz Kafka

[zamanszmdr-blog]

ne de çok özlemişiz gökyüzüne kansız bakmayı.

Hasan Hüseyin Korkmazgil

[zamanszmdr-blog]

"sonsuzun sessizliğiyle sonlunun gürültüsü arasinda.."

Nilgün Marmara

[zamanszmdr-blog]

"Yazının, şiirin yalnızlığından başka bir kalabalığa inanmıyorum.."

Şükrü Erbaş

[zamanszmdr-blog]

"Bilirim kim dokunsa şiire Eline bir kıymık saplanacak.."

Didem Madak

[zamanszmdr-blog]

"Ahlaksal olay yoktur, yalnızca olayların ahlaksal yorumu vardır."

Friedrich Nietzsche

[zamanszmdr-blog]

"Bazı şarkılar vardır, kırmızı akşam sefalarını anlatır. Karanlığın kalbinde yalnız açmanın acısını.!"

Didem Madak

[zamanszmdr-blog]

Hiçbir yere taşmıyorum, kendime sızıyorum yalnız..

Edip Cansever

[zamanszmdr-blog]

"bir şarkı tek tek kusuyor notalarını ben orada yenik düşüyorum bir geleneğe.."

Hicri İzgören

[zamanszmdr-blog]

perdesi aralanmış duygulara ses olmak...

[zamanszmdr-blog]

İçinde yaşıyor olmanın bilgisiyle ne kadar tanıdık gelirse gelsin, 'Fotoğrafta başka çıkıyor o,' dediğimiz şeydir hayat. Bu nedenle yaşamdan ödünç alınmış birileri, edebiyatın gerçek kahramanlarıdır. Hayatta onların benzerlerini görmüşlüğünüz çok olabilir, ama kendileriyle asla karşılaşmazsınız. Yaşadıkları suların sayfalarından çıkarıldıklarında ölürler çünkü... Bizi onlardan sayfalar ayırır. Birbirimizin duvarlarından hikayelerle geçeriz. Murathan Mungan - Kibrit Çöpleri

[zamanszmdr-blog]

İdeal bir şekilde zihni açık, yani ideal bir şekilde normal insan, içindeki hiçlik’ten başka hiçbir şeye tutunmamalıdır… Onu işittiğimi farzediyorum: “Amaçtan, bütün amaçlardan koparılmışım; arzularımın ve burukluklarımın sadece formüllerini muhafaza ediyorum. Sonuca bağlama eğilimine direndiğim için ruhu yendim; tıpkı hayatı da, onun içinde çözüm aramaktan dehşete kapılarak yendiğim gibi… İnsanın seyri – ne mide bulandırıcı şey! Aşk – iki tükürüğün karşılaşması… Bütün duygular mutlaklarını salgı bezlerinin sefilliğinden alırlar. Asalet varoluşun yadsınmasındadır, harap olmuş manzaralara tepeden bakan bir tebessümdedir yalnızca. (Vaktiyle bir “benliğim” vardı; artık sadece bir nesneyim… Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum; dünyanın uyuşturucuları bana benliğimi unutturamayacak kadar hafiftiler. İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında hâlâ bir yerim olabilir ki?)

E. M. Cioran Anti-Peygamber