zarifee

[zarifee]

yeterli seviyede chatgpt kullanmak bakış açımı genişletiyor.

Fakat diyorlar ki fazlası zekada gerilik yapabilir. Ay bilmiyorum.

[zarifee]

"Fazla sosyalleştiğim için yoruldum" dedim yatağa uzanırken. Kendimle sakince oturmayı da seviyorum. Sürekli muhabbet etmek bir süre sonra beni yoruyor, hatta bazen cümleler aynılaştıkça da sıkılıyorum. Aynı konular aynı cümleler...telefonu eline alan bir ben, fotoğraf düzenleyip paylaşayım derken bir sesle bozuluyorum "biz muhabbet etmeye mi geldik telefonla oynamaya mı"

Bir bakış attım, bu müdahaleleri de sevmem hiç. Biraz sonra da kapattım koydum telefonu. Bilmiyorum tahammülüm mü az. Fazla mı önemsiyorum insanları. Bilmiyorum.

Amaann dinleneyim biraz düzelir tüm hisler..

[zarifee]

Bir yerden sonra da artık bu durumumla ilgilenmekten yoruldular tabii. Hala apartmanın kapısını açmak için birilerini bekliyor olmaktan dolayı şikayetçi değilim aslında, zamanla geçecek bunlar. Ama bağlı kalmak bu süreçte beni psikolojik olarak yıpratıyor. Çünkü bir başkasının keyfini beklemek zorundayım yürüyüşe çıkmak için. O istiyor ki saatlerce kahvaltı yapalım çayımızı içelim ayaklarımı uzatalım film izleyelim. Ben istiyorum ki kahvaltımızı yapıp etrafı toplayıp çıkalım yürüyüşümüzü yapıp gelelim, daha yemek yapılacak geç saate yemek yemeyim.

İki farklı istek ile gelen iki insan çatışması.

Ne olacak şimdi

[zarifee]

Tumblr giriş bilgilerim aklımda olmadığı için bir kere kendi çıkış yapınca tekrar girmek için birkaç defter karıştırmam gerekiyor. Neyse yeniden giriş sağladım.

Bugün 41 gün oldu ameliyat olalı. 41 kere maşallah o zaman hahaha. Yeriydi. Korsem ve varis çorabımla hayata devam ediyorum. Bugünümüze şükür. Henüz yere eğilmek yukardan uzanmak yan dönmek vs iznim yok. Zamanla..

Bugün asıl meselem haset eden insanlara karşı nasıl davranmak gerektiğini bilememek.

Biri var, hasete giren davranışları var. Bugün de bana eşin acaba neden evlendiysem bu kızla dedi mi ki tarzı konuştu. Hiç aklımıza gelmeyen bir konuyu kendisi düşünmüş. Eşimin bana nasıl davrandığını vs çok merak eden biri. Kendi kızı da benim yaşlarımda henüz evlenmedi ve çok istiyor evlenmesini. Fakat kızına gelen talipleri beğenmiyor, zengin istiyor. Benim ondan önce evlenmiş olmama da şaşıran cümleler kurmuştu. Aslında çok önemsemiyorum, kafama takmam onun cümlelerini sadece bugünkü tavrına nasıl karşılık vereceğimi bilemeyip biraz araştırdım.

Yok o beni çok seviyor asla öyle düşünmez demedim cevap olarak. Geçiştirdim ama sonradan eşimin sevgisinin arkasında durmamış mı oldum şimdi diye düşündüm. Neyse şöyle ki birkaç psikologu dinleyince daha iyi anlayabildim ne yapmam gerektiğini. Öncelikle haset edene karşı savunmaya geçmek doğru değilmiş, onu daha çok üzerine çekermişsin. İkincisi hasetli birini üzerinden uzaklaştırmak için ona gıpta ettiğinizi söyleyin diyor. Bu onu kendi değerini keşfetmeye yönlendirecekmiş. Üçüncüsü ise bu konuda özel olarak dua etmek.

Bunları aklıma kazıyacağım.

[zarifee]

Şimdi nereden başlasam bunu anlatmaya..

Bir süredir nefes sorunu yaşıyorum koşarsam, merdiven çıkarsam vs. Bu yüzden de doktorlara gittim. Biri astım başlangıcı dedi ilaç kullandım, işe yaramadı tekrar gittim. Bir sorun görünmedi röntgenlerde, değerlerde. En sonunda bir doktor kalp de görsün dedi. Kalp mi, hiç gitmediğim bir alan. Neyse gittik, eko günü geldi, asistanlar kalbime bakarken daha önce hiç gelmediniz mi dedi, yaşınız kaç, evli misiniz, çocuk var mı vs. Bakışlar kuşkulu ve sorular sıralandıkça korktum. Eşiniz mi dışardaki dedi evet dedim, o da gelsin dedi ve bize kalp kapakçığımda müdahale edilmesi gereken bir darlıktan bahsetti. O gün de benim için zordu. Ama tedavisi var dedi, balonla orayı açacağız. Annemle babama eşim söyledi. Kimseyle bu konuyu konuşacak cesaretim yoktu o gün.

Sonra doktor doktor gezmeye başladık. Herkes aynı şeyi söyledi, artık bir yere karar vermemiz lazımdı ve verdik. Yatışım yapıldı. İşlem için herşey uygun göründü. Anestezisiz yapacaklardı anjiyoyu, anesteziyi ısrarla istedim panik yapan biri olduğum için. Dediler onun da riski var, dedim biliyorum. Anjiyo ile balon patlatılacaktı, sonra beni uyandırma odasında uyandırıp odaya getireceklerdi, 1 gece yatıp eve çıkacaktım.

Böyle olmadı.

İşlem saati geldi. Hazırlandım, sedyeye uzandım. Ameliyathanenin kapısına kadar bir elimden eşim bir elimden kardeşim tuttu. El sallayıp girdim.

Ortam tabi değişik ve telaşlı. Herkes bir hazırlıkla uğraşıyor. Yeşil herşey. Anestezi doktorum geldi, birkaç soru sordu dedim hocam beni uyutun önce sonra başlayın lütfen. Ağzıma solunum cihazını koydu. Derin nefes alırken uyuyuverdim.

Uyandığımda önce bilincimin açıldığını farkettim. Neyseki ameliyat bitmişti beni başka yere almışlar. Gözümü açmam biraz zaman aldım, parmaklarım hiçbir yerim oynamıyordu. Çok garipti. O an sürekli oynatmaya çalıştım. En son bir parmağımı tamamen hareket ettirince parmağımdaki nabız ölçeri yatağın kenarına vurmaya başladım. Nefes alamıyorum demek istiyordum aslında. Hemşire geldi anlamadı. "Sakin ol sakin ol, büyük bir ameliyattan geçtin" dedi.

Büyük bir ameliyat mı?

Sonunda ellerimi ve ayaklarımı oynatmayı başardım. Gözümü açıp karşıdaki yazıyı okumaya çalıştım. Sonra ağzımı işaret edip ağzımdaki garip aleti çıkarttırdım da biraz nefes aldım. Ama göğsümde öyle bir acı vardı ki kısacık nefes almamı biraz uzatsam canım çok acıyordu. Sonra su istedim. Su ne büyük bir nimetti o an ya. Dünyanın en mutlu kişisi bendim. Yoğun bakımda olduğumu anladım. Saate baktım akşam 09 u gösteriyor. Kaçta girmiştim, öğlen 12 miydi diye düşünüp zamana şaşırdım.

Kimseye bana noldu sorusunu soramadım. O an olan olmuş sadece iyi olmam lazım diye düşündüm. Çok acım ağrım vardı çünkü. Gelen herkes zaten büyük bir ameliyat geçirdin deyip duruyordu. Üşüyünce temizlik görevlisi abla gitti bana yorgan buldu getirdi, su buldu getirdi. Allah ondan razı olsun, beni gözetti hep. Bir an babamı gördüm karşımda, baba dedim. Ne konuştum hatırlamıyorum ama. Kısacık bir andı. Doktorum geldi. Balon yaptık başarısız oldu kalbin bunu tolere edemeyebilirdi seni acil ameliyata aldık, kalp kapakçığını değiştirdik dedi. Öyle mi oldu hocam dedim. Peki dedim. İnanın bunu konuşacak halim yoktu.

O gece orada nasıl geçti hatırlamıyorum, sürekli başka biri gelip benimle ilgilendi, hepsine dualar ettim. Ertesi gün ara yoğun bakıma alındım.

Dediler ki ziyaretçin gelecek öğle arasında. 12 yi dört gözle bekledim. 12 oldu gelen yok. Her gelen geçene sesleniyorum ziyaretçiler alınmaya başlandı mı, benimkilerin haberi var mı olsa gelirlerdi hemen diye. Bekledim bekledim saat 13:36 gibiydi eşim camın ardından göründü. Ah canım benim. Ne çok üzülmüş. Onu görmek kalbimi yeniden hissettirdi bana.

Biraz biraz konuştuk neler olduğunu ama ayrıntıya girmedi. Sonradan öğrendim. Zarife ameliyat masasında acil karar verin diye aradıklarında şoka girmişler. Ne karar vereceklerini şaşırmışlar. Bir telefon trafiği yarım saatte karar vermişler. Eşim imza atarken gözümdeki yaştan attığım yeri göremiyordum dedi sonradan. Tercih yapmanın zor olduğu bir konu. Bunlardan bihaber uyuyordum o sırada.

Ara yoğun bakımda kardeşlerim annem babam da geldi sonradan. Hepsini görmek birer nimetti. Eşim "Zarifenin bana ihtiyacı vardır diye girdim içeri seni gördüm çıktım da öyle hafifledim ki meğer benim sana ihtiyacım varmış" dedi. Rabbim sevdiklerimizden ve sağlığımızdan ayırmasın.

Bu süreçte bir sürü de hemşire tanıdım. Çoğu o kadar iyi ki Allah onlardan razı olsun. Merhamet mesleği adeta hemşirelik.

Servise alındım sonra. Yürüyüş yapmam lazım sık sık, nefes egzersizi mutlaka, öksürmeye çalışıyorum. Hareketlerim çok sınırlı, bir başkası olmadan oturup kalkamıyorum.

Yani uzun bir iyileşme sürecine de girdik. Rabbim yardımcımız olsun, sağlığıma hemen güzelce kavuşayım. Böyle bir imtihanım oldu. Bazen ağladım bazen şükrettim bazen kabullenmemi sevdim. Rabbim çok büyük. Hep bunu söyledim. Bir de dedim ki hep Allahım bana yardım et.

[zarifee]

Koluna takıp takıştırsaydın neden bana sormadın diyor annem takılarımla borç ödediğimi söylediğimden beri. Mutluluk böyle bir şey değil anne.

[zarifee]

Bugün iş arkadaşım H nin iş etiğine uygunsuz şekilde müşterimizin dosyasını gizli bir şekilde çalıştığını gördüm(oradan gizli pay almış olmalı). Benim anladığımı farkedince de her şeyi hızla silme girişiminde bulundu sonra da inkar etti. Çok garip biri, defalarca uyarı almasına rağmen hala böyle şeyler yapmaya devam ediyor. Kovulmak için mi uğraşıyor bilmiyorum.

Ben de işten ayrılacağıma daha fazla iş için çalışmaya karar verdim. Haftasonları da dahil. Bir şey deniyorum aslında. İyi olursa buradan devam edeceğim.

Tabii bu işin ne doğum izni var ne annelik. Böyle bir durum yok şu an ama ilerde olursa da bir anda işsiz kalacağımı düşünüyorum. Hofff çok çalışmak lazım. Bilmiyorum ama bana bizim emeklilik dönemlerinde ekonomi daha da fakirleşecek gibi geliyor. Bu yüzden de mutlaka birkaç ek pasif gelir gelmeli diye düşünüyorum. Belki de fazla dünyevi. Bilmiyorum.

Uhreviyat için birkaç adım attıysam da onlardan biri geçen haftalarda işe hep bir sure dinleyerek başlamaktı. İyi geldi..

[zarifee]

Camı açıp başımı dışarı çıkardım ki iki damla gözyaşımı hızlıca görünmez yapıyım.

Ofiste her gün bir başka parkur daha çıkıyor önüme. Giriş çıkışlar kartlı sisteme geçildi(5 kişiyiz sadece), sonra haftasonları da birileri çalışacak artık denildi, şimdi de her gün biri 6'ya kadar çalışacakmış. Yani ofis haftaiçi haftasonu 8-18 arası açık kalacak demek oluyor bu. Ve biz en ufak bir molaya yer vermeden harıl harıl çalışacağız yani öyle istiyorlar. Robot alın bence işe. Bilmiyorum başka türlü nasıl katlanılacak buna.

Pazartesi günü de maaşım eksik verildi ve asgari ücretteki zammın bana yansımayacağı söylendi. Bir an küçük bir şok yaşadım. Kabul etmediğimi söyledim ve bu durumun doğal olmadığını da dile getirdim. Böyle söyleyince zam verildi. Adam resmen beni deniyor zammı eklememek için. Eksik kısmı şu an ödeme yapamayacakmış, parası yokmuş, bu hafta içinde yapacakmış. Bugün gidip söylemek zorunda kaldım tekrardan ki hiç sevmem bu durumu. Aklımda zaten biliyorum şu an param yok diyor. Ben sana veriyim o zaman paran yoksa dedim patrona şakaya vurup. Eşimin ameliyatından dolayı aldığım 3 günlük yıllık iznimin 2. günü akşamı arayıp beni işe çağırmaya utanmamışlardı değil mi.

Ofis zaten yoğun, bir yandan da mesajla talimat veriliyor şu yapıldı mı bu edildi mi diye.

Sıkıldım ve çok yoruldum. Rabbim beni buradan kurtarsın, güzel ve mutlu olacağım bir iş nasip etsin bana amin.

Camı kapatıp masama döndüm.

[zarifee]

Arkadaşlar ben bugün evimde 22 kişi ağırladım, 9 u çocuktu.

"O neydi gız!"

[zarifee]

Süreli twitter kullanıp ruh sağlığı normal olan var mı acaba..

[zarifee]

Eşim ameliyat oldu, benim hala sağ tarafımdaki ağrı devam ediyor. Üstüne yardım etsin diye çağırdığımız kişinin yeyip içip evden gitmesi, akşam yemek hazırladığımda gelmesi beni deli etmeye başladı. Tahammülümün son kısımlarındayım. Sabah dağılmış mutfak tezgahı görmek beni aşırı sinirlendirmeye başladı. Onları toplayıp temiz bulaşıkları yerlerine koyup kahvaltı hazırlıyorum. Kahvaltıyı topladıktan sonra neyse ki eşimle kendine bir kahve yapabiliyor. Sonra evden çıkıp gidiyor. Evi süpürüp silip temizleyip, geçen gün yerleri gece yediği ceviz kabuğu yaptığını görünce yine bir sinir krizi geçirdim, yatağını salona koyup gitmesi de başka bir sinir sebebim, vallahi sadece dağıttıklarını toplasa yeter diyecek haldeyim. Çünkü yardımı, yükümü hafifletmesini geçtim artık. Akşam yemeğini hazırlıyorum, akşamdan kalan çaylar pasta tabakları toplanıp mutfak tezgahına konuluyor. Akşam son enerjimle de onları toplayıp yatmazsam sabah daha da dolu bir halde buluyorum tezgahı. Burama kadar geldi denilen üst sınırdayım ve bu yüzden yazmak istedim. Yoksa bu kişi daha önce de iki kez geldi ama gezmeye geldiği için bu yaptıkları gözüme görünmüyordu, şimdi ise daha kahvaltı sofrasını hazırlamadım bile. Evi topladım, düzelttim. Boş mutfak masasında oturuyorum. Bir daha asla diyorum, asla yardıma çağıracağım kişi o değil. Kendi kendime söylenip duruyorum.

Neyse biraz rahatladım. Gidip masayı hazırlayım. Bismillah..

[zarifee]

Banyonun kapısını kapatıp kitlediğimde gözyaşlarım da dökülüverdi. Hastalandığım zamanlar hastalıkla mücadele edemiyorum diye düşünüp ağlarım. Bu da böyle bir ağlamaydı. Yaklaşık 2 haftadır öksürüğüm geçmedi, sesim düzelmedi ve şimdi de öksürürken meydana geldiğini düşündüğüm bir ağrım var sağ tarafımda. Kaslarımla alakalı sanırım, bilmiyorum. Ama bugün dokununca da o sağ tarafın acısını hissedince sinirlerim bozuldu ve ağlamakla sonuçlandı. Yarım saat sonra kendi kendime konuşarak pijamamı giydim, evet zarifem, napalım bazen vücudun böyle olabiliyor, bazen hastalıklar art arda gelebiliyor, sıkıntı yok, geçecek Allah'ın izniyle...

Ah güzel zarifem..

[zarifee]

Yıla başladığım ilk iş gününde işyerim tanıdık diye rapor almadığım 2 günün muhasebeye bildirilmesi ve 2 gün eksik yatacak olan sgkmı görünce küçük bir sinir bozukluğu yaşadım. Tanıdık olduğum için yatan maaşımdan yatırılmayan sgk primim var bir de. Tanıdık olmak tam olarak kimin işine yarıyor? Yıla bu işyerinden çıkmak isteyerek başladım.

[zarifee]

Sanıyorum yeniden başlayabiliriz..

[zarifee]

Mayıs'ta olacak olan tiyatro için bilet almayı düşündüm sabah. Ucuz kategoride sadece 2 bilet kalmış. Yine de pahalı aslında. Ama yılda bir kere belki oluyor belki olmuyor. Üstelik bu ara tasarruf dönemindeyiz borçlarımızda dolayı. Neyse kapat boşver sayfayı dedim.

Şimdi Ma ya söyledim. Çok istiyorsan bir daha bakalım dedi. Eğer o yerler alındıysa vazgeçecektim. Baktım duruyor. Aldım. Aldım evet. Şimdi çok daha fazla çalışıp dosya açmam lazım diye düşünüyorum. Ancak bu şekilde vicdanım rahat olacak.

Some economic problems :)

[zarifee]

Dün iş yerinde S. telefonda müşteri ile konuşurken biraz onu dinleyip artık S.de öğrendi birçok konuyu, ne güzel konuşup anlatıyor dedim sesli şekilde H.hanıma. Öyle dedi.

Birkaç yıl önce işe başladığımda bir defter götürmüştüm işe. H.hanım arayanlarla konuşurken hoparlöre alırdı. Ben de dinler, meslek grubu ve süreciyle alakalı durumlara H.hanım ne diyecek diye bekler, ona göre defterime tek tek not alırdım. Çok kötü bir leptop vermişlerdi bana. Hatta seninki iyiyse getir demişlerdi. Yok değil demiştim. Sonra ilk masam antrede tam giriş kapısının karşısındaydı. Şimdi düşünüyorum da çok uzakmış gibi o günler, sanki ben 18-19 yaşında bir toymuşum gibi. Oysa o kadar da uzak değil.

Şimdi ofis idaresi benim görevim, H.hanımla S.hanım bana iş takiplerini bildiriyorlar gün içinde. Çabuk büyüdüm, öğrendim. Hala öğreniyorum da. Rabbim bana öğreneceğim, büyüyeceğim ve mutlu olacağım mekanlar, işler nasip etsin..

[zarifee]

Ben küçükken annemler halamlar toplandığında tatar çayı yaparlardı. Tadını hatırlıyorum. Demlenmiş çaya kaynamış süt, biraz tereyağ, karabiber ve biraz da kırılmış ceviz. Bardaklarda içerdik, içtikçe ağzıma gelen cevizleri o sıcakla birlikte çiğnerdik.

Eşim az önce çayla sütü karıştırınca tadına baktım, tatar çayına benzettim. Nogay çayı da deniyormuş. Adana'da çok yapılırmış. Biz nereden öğrendik bilmem. Ama güzeldi. O kalabalık, kahkahalar sonra sıcak bir bardak ve küçük zarife bardağı tutarken sıcaktan yanan elleri...