zeval-s

[zeval-s]

artık burayı kullanmamaya karar verdim, biraz zor bir karardı belki de emin olarak söylediğim bir cümle bile değildir ama çok yoruldum ya artık. her şeyden, herkesten en çok kendimden. değişen ya da düzelen hiçbir şeyin olmaması da ayrı mesele zaten. hayat yeterince zor ve yazmak içimden gelmiyor. yazmak benim kaçış yerimken artık yazdığım yerlerden de kaçıyorum. üzgünüm ama en çok yorgunum. bir şeyler belki düzelir belki değişir işte o an yazdıklarımı gülümseyerek hatırlarım. şu durumda başka bir şey mümkün değil, gitmekten başka. kaçmanın bana göre olduğunu bir kere daha anlamış oldum. bir gün gücüm olursa döner hesabı tamamen silerim ama o gücü bulana kadar girmeyi düşünmüyorum. kendinize çok iyi bakın, hayat bir insana karşı hüzün taşımak için çok kısa. mutlu olun, eğlenin, hayatın keyfini çıkartın. hoş kalın 🤍

[zeval-s]

hala ölmedim, yaşamak bu kadar sancılıyken ölseydim koymazdı.

[zeval-s]

uyumak ve sonsuza kadar o uykuda kalmak.

[zeval-s]

ağlarken başım çaresizce önüme düşüyor, hıçkırmamak için dudaklarımı kanatana kadar ısırıyorum. geceye kadar bekliyorum ki bu çaresizliği kimse bilmesin, görmesin. bana neden yaşattınız bunları, neden yaşatıyorsunuz, neden?

[zeval-s]

annem bari sen anlasaydın beni, sarılsaydın sımsıkı, okşasaydın saçlarımı.

[zeval-s]

bir hata. bir hataydı güya. öyleyse neden ders çıkartmakla kalmayıp bu kadar canımı yakmaya devam ediyor. hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum sonra susmak. kaybolmak geliyor içimden. bulunmak ümidiyle dolanıyorum etrafta. ben hatamdan dersimi alalı oldu ama o bir hata kimsenin üzerine benim üzerime kaldığı gibi kalmadı.

[zeval-s]

o kadar yorgunum ki, ölüm usulca sızıyor beynime. acılı bir hayattan ziyade acısız bir göz kapatma gibi görüyorum onu. çok yoruldum ya, her şeyden en çok kendimden. zehir gibi geçen günlerimden ve aldığım nefesten.

[zeval-s]

o kadar yorgunum ki, bir noktada isyan etmeyi dile getirecek kalbimi söküp atmak istiyorum. bir suçlu aramıyorum ama suçlu olmaktan öteye de asla gidemiyorum. anlamıyorum ya bu dünyada alacak bir nefes, uyanacak bir sabah ve dertsiz uyumayı dileyecek bir akşamımız varken bunca olay ağır geliyor. harbiden ağır geliyor.

[zeval-s]

paylaştığı her şeyin altında da bir şiddet iması olması yaptıklarından korkmadığını ya da bu şekilde durulmayacağını belli ediyor zaten. üzgünüm ama bu çağdan da böyle adaletten de tiksiniyorum.

[zeval-s]

haksız yere parmaklıklar ardında bekleyenler varken gerçek suçlular, o potansiyeli taşıyan kişiler, katil olmayı basit görenler için hiçbir şey yapılmıyor. klavye başında belki de sokakta yürürken binlerce bu şekilde insanların arasından geçip gidiyoruz. hale bak ama sirkiye.

[zeval-s]

ufak bir yanlış anlaşıldım galiba, buradan tehdit edilmiyorum arkadaşlar. öyle bir durumda olsaydım pek takmazdım lakin tehdit eden kişi günlerdir real olduğum sosyal medya hesaplarından yeni hesaplar açmak suretiyle ölüm tehditleriyle gün sayıyor. bugün aldığım son mesajda da dört günümün kaldığımı ona göre hareket etmem gerektiği yazıyordu. hesabın kime ait olduğunu öğrenmeden de siliyor zaten. hukuki süreç başlattığımda maalesef ki eskisi kadar bir umudum yok, işlem yapılmıyor. harici olarak kendim öğrenebilir miyim, nasıl bir yol izlemeliyim bunu bilmek istiyorum.

arkadaşlar anonim bir hesap tarafından tehdit ediliyorum günlerdir, bunun için hukuki süreç başlatmadan bana o hesabın kim olduğunu bulabileceğim bir yardım, yol ya da herhangi bir çözüm sunabilecek birileri var mı?

[zeval-s]

arkadaşlar anonim bir hesap tarafından tehdit ediliyorum günlerdir, bunun için hukuki süreç başlatmadan bana o hesabın kim olduğunu bulabileceğim bir yardım, yol ya da herhangi bir çözüm sunabilecek birileri var mı?

[zeval-s]

biliyor musun insan ömrüne kaç düğümle devam edermiş, ben bilmezdim. ilk zamanlar herkes gibi her şey yaşanır ve elbet aşılır gözüyle bakardım. bir düğümü böyle attım kalbime. ikinci düğüme pek gerek yok derdim, kalbime attığım düğüm beni çoğu şeyden korur sandım. beynime türlü oyunlar oynadım, kandırmaya onunla devam ettim. işe yaramadı. ikinci düğümü de öyle attım. ardından her şey tam gibiydi. tekrar incinmem, üzülmem, yara almam sandım. öyle olur ya zaten. insan kalbine söz geçirirse mantığı elbet unutulurdu. güya, oysaki koca bir yalanmış bu. ben kendimi kandırırken her şey açığa çıktı. birer birer hatalar yüzüme vuruldu, ben vuruldum. herkes karşımdaydı, yalnız kaldım. adımlarım tökezledi, düşeyim diye ittirildim. suçlandım, suçu inkar edemedim. aslında her şey doğruya gidiyordu da ben yanlışı öyle çok benimsemiştim ki inanamadım.

[zeval-s]

bugün bana bilmem kaçıncı kez sen suçlusun denildi. artık canım yanmıyor sanıyordum biliyor musun? yanıyormuş. hala yanacak bir canım varmış.

[zeval-s]

bilse içimi bir kelime etmeye bile gücü kalmaz.

[zeval-s]

beynimde dönüp duran bir cümlesin, hem yakıyorsun hem yıkıyorsun.

[zeval-s]

anne arama evladını hep kaçıp gittiği o parkta, bir gün o parka vedasını yaptığı gibi göçüp gidecek hayattan.