zifiripersona

[zifiripersona]

İyileş, gerekirse yarayı deş.

[zifiripersona]

Görünmezdi duvarlar, görünmez oldukları kadar yıkılmazdı da.

[zifiripersona]

[zifiripersona]

Ruhum, göğün en uzak yıldızlarına bile ulaşamayan bir haykırıştı. Ve en ironik olanı, bu sonsuz düşüşte bile hâlâ nefes alıyor olmamdı. Belki de bu, benim en büyük lanetimdi; var olmak, acı çekmenin ta kendisiydi.

[zifiripersona]

Kalbim hâlâ atıyor ama artık başka bir dilde, kimsenin anlayamayacağı kadar yabancı.

[zifiripersona]

Bazen sadece bir not çalıyor bir piyano tuşuna istemsiz basılmış gibi, düzensiz ama tanıdık. Ve ben, tüm varlığımla irkiliyorum. Çünkü bilmediğim bir şeyin içine gömülmüşüm sanki, çok önceden ve hiç geri dönmeden. O ses, neşe taşımıyor. Ama yas da değil. Kulağımda çınladığında, bir anlığına hiçbir şey hissetmiyorum. Ve işte en çok o hissizlik canımı yakıyor. Sanki bir zamanlar çok önemli olan bir şey, şimdi sadece boşlukla yankılanıyor. Hangi sokakta duymuştum o sesi? Kim vardı yanımda, nereye gidiyordum? Hiçbiri kalmamış. Sadece ses var, ve onun arkasında saklanan hayaletler.

[zifiripersona]

Ben bensiz yarım kaldım, binbir geceydim masallardım.

[zifiripersona]

Araf.

Hayatımı ikiye bölen çizgi.

Önce o, sonra hiç kimse.

[zifiripersona]

Güvenmek.

Birilerine güvenmek, keskin bir bıçak gibidir. İçine fazla çekersen canını yakar.

[zifiripersona]

Gözlerime iyi bak. Sözlerimin söyleyemediğini yıllardır orada saklıyorum.

[zifiripersona]

Ayın on sekiz ve yirmi yedileri.

[zifiripersona]

Sekiz şeytan kafasını uzatmış bakıyor karanlıkta sana. Kesecek misin başlarını yoksa verecek misin kafanın içinde nefes alabilecekleri bir mezar onlara?

[zifiripersona]

Nasıl hissediyorsun?

Hissetmiyorum.

[zifiripersona]

İçimde iki ses konuşuyor, biri keskin bir bıçak gibi, diğeri kanayan bir yara. Biri sürekli fısıldıyor; "Bırak her şeyi, zaten tutunacak bir şeyin kalmadı." Diğeri inatla susuyor, belki de çoktan pes etti. Kendimle savaşıyorum, ama kazanan yok. Sadece yorgunluk var, bir de her gün biraz daha ağırlaşan bir boşluk. Kalbim bir harabe gibi; duvarlarında eski anıların yankısı, camlarında kırılmış hayallerin rüzgârı. Ne dışımda barış var ne içimde. Gözlerimin ardında kurşun yemiş düşler yatıyor hiçbiri gömülmedi, hepsi hâlâ çürümekte. Bazen diyorum ki, belki de huzur dediğimiz şey, bir tür unutkanlık. Hafıza, cehennemin kapısını aralık bırakan bir hain gibi. Ve ben her gece, o kapının önünde nöbet tutuyorum, içeri girip girmemek arasında sıkışmış. Bu savaşta tarafsız kalmak imkânsız; her kararım biraz daha kaybetmek, her adımım biraz daha batmak.

[zifiripersona]

Gözle görünmeyen izler, insanın gerçek portresini çizer.

[zifiripersona]

Yağmura sığınıyor ama yıldızlara bakamıyordum artık. Yağmur beni hayatta tutarken, yıldızlar  geçmişe çiviliyor. Biri teselli, diğeri yara.

[zifiripersona]

Ölümden bir parçayı taşıyordum içimde. Fark etmeden her gün biraz daha bütün oluyorduk.