#gitara klasyczna

[jeszcze-beda-ze-mnie-ludzie]

Hej Ten rok jest dla mnie rokiem oczekiwań i mam co do niego duże plany. Jestem uczniem szkoły muzycznej drugiego stopnia ale nie mam zamiaru być tylko jedna z wielu chce wyjść przed szereg i osiągnąć coś więcej. Szukam motywacji i chce jakoś to sobie wszystko poukładać tak więc zaczynamy!

Moje cele?

× nadrobić technike (jestem 3 lata w plecy) × Rozwijanie współpracy obu kul mózgowych × regularne ćwiczenia na wzmocnienie rąk × nadrobić technikę na tyle żeby pojechać na następny rok na krajowe konkursy

[agakikama]

A oto moja nowa postać OC, stworzyłam ją z inspiracji do pewnej animacji autorstwa: Vivziepop, jak pewnie zdążyliście zauważyć, nazwa filmiku znajduje się tuż nad głową mojej postaci, no i co ciekawe, postanowiłam że napiszę własną opowieść z tą postacią w roli głównej, niech sama twórczyni wie iż fani tak bardzo lubią jej animację że każdy chciałby przeżyć nie jedną “piekielną” przygodę w takim filmiku ;), oczywiście wymyśliłam własny odpowiednik fabuły więc, nikt mnie nie posądzi oto że coś komuś ukradłam, gdyby sama autorka zobaczyła ile frajdy zrobiła swoim fanom tym “Pilotem” to by pewnie się wzruszyła, co zrobić, jak na razie nie ma innych odcinków “Hazbin Hotel” więc, każdy wyobraża sobie fabułę i to jak ona się potoczy, ja w każdym razie wypatruję jakiś nowości i ciekawa jestem czy dalsze animacje, będą pokazywały się na YouTube, a jeśli jesteście ciekawi kim jest moja postać to poniżej macie jej dane, a zapomniałam napisać że jej skrzydła od zewnętrznej strony są pokryte ptasim puchem, ale jest ono tak wygładzone że tego specjalnie nie widać, dopiero gdy się dotknie jej skrzydeł to można poczuć jak miękkie i delikatne są dla jej i innych dłoni, samą opowieść będę publikowała na Wattpad, tak jak inni fani tej niesamowitej i pomysłowej animacji ;)

-------------------------------------------------------

Imię: Violet  Springs (czyt. Vajolet)

Wiek: 26 lat

Data śmierci: Nieznana

Przyczyna śmierci: Brutalnie zamordowana przez bliskiego przyjaciela jej ojca faszysty.

Lubi: Dobrą zabawę, różnorodną muzykę, słodki alkohol jak ajerkoniak i cydr jabłukowy, dobre żarty, różnorodne zwierzęta (zwłaszcza jelenie), herbatę, kawę ciemną i w stylu latte, słodycze jak czekolada, Teatr, kino, musicale, Taniec i śpiew, ludzkie wypadki oraz walki honorowe.

Nie Lubi: Znęcania i poniżania, złośliwych i obraźliwych komentarzy pod jej adresem lub jej przyjaciół, ma awersje do pająków, nierównych walk, łapówek, narkotyków, faszystów i rasistów, przeróbek muzycznych w stulu "remix" i Havy Metalu,

Gatuek: Pół Aniół - Pół Demon

Płeć: Kobieta

Orientacja: Hetero (Lubi chłopców ;) )

Umiejętności: Latanie, Śpiew, Taniec, granie na różnych instrumentach jak: Gitara - klasyczna i elektryczna, skrzypce i fortepian, znajomość białej i czarnej magii m.in. kontrola i kreacja cieni, magia duszy, walki w stylu Kung-fu, Aikido i Judo.

Zawód: Praca w radiu jako kreatorka muzyczna (za życia) - (od. aut. ten zawód wymyśliłam sama)

Rodzina: Matka i dziadek

Przyjaciele: Charlie, Vaggie, Angel Dust, Husk, Niffty, Alasor i wielu innych.

Wrogowie: Nieznani

Inni: --------

Status: Aktywna

Opis ogólny: Violet jest pół anielicą pół demonicą o niezwykle dobrodusznym sercu, pomimo swojej natury samarytanki, gdy zostanie sprowokowana miewa ona skłonności do gniewu czy agresji, dowodem na to jest jej żółto-czerwone oko, jej źrenica z normalnego na co dzień, staje się "kocia szparka" gdy opętają ją negatywne emocje (jak się tak porządnie wścieknie, to lepiej wiać... bo za siebie nie ręczy).A jak dojdzie do ostrej walki to potrafi nieźle dać w kość (a bez wizyty w szpitalu to się raczej nie obejdzie XD), lecz pomimo wszystko stara się być ona oazą spokoju, dziewczyna jest na co dzień uprzejma oraz przyjacielska i na przekór innym, nie boi się okazywać swoich uczuć czy emocji, ponieważ uważa że w ten sposób stara się udowodnić innym mieszańcom piekła, że to nie "grzech" aby być sobą. Lecz mimo to umie wyczuć kto jest wrogiem, a kto przyjacielem, a gdy wyczuje że ktoś jest zagrożony, nie zawaha się stanąć w czyjejś obronie, dziewczyna umie wyczytać z duszy i serca dobroć, szczerość i lojalność innych istot, dzięki temu wie komu może zaufać i uznać za swojego przyjaciela.

Historia: Violet po brutalnej śmierci, trafia ona do piekła gdzie zaczyna swój pośmiertny żywot, z początku niepewnie czuje się w nowym otoczeniu, lecz niezwykłe okoliczności sprawiają iż odkrywa w sobie niezwykle potężne moce, które wręcz dorównują tutejszym szefom piekła, czym wzbudza ona zainteresowanie wielu mieszkańców piekła jak i samych bossów, którzy chcieliby wykorzystać jej moce i umiejętności do swoich niecnych celów, jak dalej potoczą się jej losy? Tego się już dowiecie czytając opowieść o niej i jej przyjaciołach ;)

[encyklopediakoval]

37) THE EXPLOITED „Punks Not Dead” / „On Stage” 2CD Anagram Records 2008 - reedycja dwóch pierwszych albumów The Exploited. Kapeli znanej wszystkim punkom na świecie, powstałej w 1979 roku w szkockim Edynburgu. Debiutowali w 1980 roku na kompilacji „Oi! The Album” i singlami „Army Life” i „Exploited Barmy Army” dla wytwórni Secret Records. Wattie (śpiew), Big John (gitara), Gary (bass) i Dru Stix (perkusja) wnieśli sporo świeżości do drugiej fali brytyjskiego punk rocka wypracowując charakterystyczny styl i image oraz zyskując wielu fanatycznych wielbicieli. Pierwszy album studyjny - „Punks Not Dead” ukazał się w 1981 roku nakładem wytwórni Secret i przyniósł takie hity jak „Punk’s Not Dead”, „Mucky Pup”, „Cop Cars”, „Army Life”, „Sex And Violence”, „Out Of Control” czy „I Believe In Anarchy”, tutaj także z bonusami, m.n. „Fuck The Mods” i „Dead Cities”. Płyta ze wszech miar klasyczna, choć będąca jedynie wstępem do bardziej potężnego brzmienia świetnej „Troops Of Tomorrow” (1982) i następnych albumów. „On Stage” to koncertówka, wydana jako bootleg bez zgody Wattiego, przez ich byłego managera w 1981 roku, a zawierająca materiał nagrany w Nite Club w rodzinnym Edynburgu. Płyta rozeszła się po świecie w wielu rozmaitych wydaniach. Znana jest też doskonale polskim załogantom z lat 80-tych, nie tylko punkom. A to z racji jej winylowej edycji – w wielkim nakładzie, choć nie zawsze z na czas przygotowaną kopertą z okładką - w 1985 roku, za sprawą państwowej wytwórni Poljazz.

[vinidra]

z nudów spisałem kilka losowych przemyśleń na temat utworów (a także ich elementów) luna sea. starałem się wspomnieć o tym, o czym jeszcze nigdy tutaj się nie wypowiedziałem.

1. bardzo lubię linię perkusyjną do “hurt”.

2. bardzo lubię bridge oraz solo do “shade” zarówno w starej, jak i nowej wersji.

3. bardzo lubię sekcję rytmiczną w “shine”.

4. bardzo lubię gitarę sugizo między zwrotkami w “mechanical dance”.

5. bardzo lubię sekcję rytmiczną na początku “mechanical dance”.

6. bardzo lubię gitary inorana na początku “jesus”.

7. bardzo lubię linię wokalną ryuichiego na końcu “jesus”.

8. bardzo lubię początek “image”, a szczególnie zawarte w nim gitary sugizo.

9. solo do “image” wywołuje u mnie ciarki i to, co się po nim dzieje też.

10. bardzo lubię linię basu w “image”.

11. bardzo lubię to, co się dzieje pomiędzy zwrotkami “image”.

12. bardzo lubię początek “no pain”.

13. czuję jakiś dziwny pociąg do początku “imitation”.

14. gdy słyszę, jak luna sea zaczynają grać “loveless” od razu pojawia się banan na mojej mordzie i ewentualnie łzy radości.

15. bardzo lubię początek “fake”, a w nim szczególnie gitary sugizo i inorana.

16. bardzo lubię sekcję rytmiczną “fake” (i w sumie jej brzmienie), a szczególnie zawartą w niej linię basu.

17. “mother” jako utwór to jedna z najwybitniejszych kompozycji w historii visual kei. brawo, inoran!

18. bardzo lubię linię wokalną ryuichiego w refrenie “true blue”.

19. bardzo lubię linię perkusyjną shinyi w “true blue”.

20. bardzo lubię klimat i całokształt kompozycyjny “with you”. ryuichi śpiewa, jakby był upity miłością. i jeszcze ta gitara klasyczna oraz skrzypce sugizo!...

21. gdy słucham końcówki “1999″, robi mi się jakoś przykro. generalnie to przejście do “end of sorrow” jest zajebiste.

22. bardzo lubię gitarę akustyczną w “in silence”. to ona tak naprawdę robi największą robotę w tym utworze.

23. “time has come” to naprawdę zajebisty utwór na otwarcie “shine”. bardzo lubię jego “progresywność”.

24. główny riff sugizo w “the end of the dream” jest nieziemski. jeszcze ta pauza przed pierwszą zwrotką, podczas której zostaje on sam... boże...

25. uwielbiam jak wokale ryuichiego lecą ładnie z perkusją shinyi wokoło refrenów i ich samych w “the end of the dream”.

26. “glowing” to chyba najseksowniejszy utwór luna sea między innymi dzięki gitarom sugizo.

27. uwielbiam chórki w “glowing”.

28. “hold you down” przynosi zawsze za sobą jakiś świeży powiew. gdy oglądałem blu-raya z “luv”, wzruszyłem się :)

29. “brand new days” polubiłem tak naprawdę po blu-rayu “luv”.

30. skurwysyn “chikaibumi” to utwór, który bez problemu jest w stanie doprowadzić mnie do łez. 11/10 za całokształt.

31. “so sad” lubię już za sam tytuł.

32. “limit” tak naprawdę na początku był dla mnie utworem, za którym w ogóle nie przepadałem. dopiero podszedł mi niedawno. to jest taki typowy singiel luna sea jak np. “rosier”, “desire”, “the end of the dream” czy “thoughts”.

33. “be gone” to utwór, do którego najebano w chuj elementów. nie, nie atakuję utworu. uwielbiam go. szczególnie za wokale ryuichiego oraz gitarę sugizo w refrenie.

34. “lost world” oraz “echo” jako b-side’y przy “a will” są przecudowne. cenię je sobie za całokształt. ten pierwszy ma super klubowy klimat podobnie jak “black and blue” z “luv”. 

[mfm-mielec]

Wydarzenie towarzyszące 24. Mieleckiemu Festiwalowi Muzycznemu

SARAMA

Kacper SARAMA – gitara Tiago MATOS – instrumenty perkusyjne, handpan Aleksandra NIEWIADOMSKA – suka biłgorajska, fidel płocka Adrianna KANIA – lira korbowa, whistle

18 września 2021, godz. 19.30 Park Oborskich, ul. Legionów 73

bezpłatne bilety wstępu (brak wolnych miejsc)

W przypadku niekorzystnych warunków pogodowych koncert zostanie przeniesiony do sali nr 1 Domu Kultury SCK o wszelkich zmianach będziemy informować na bieżąco.

SARAMA

Jesienią 2018 roku czwórka nieznajomych z Polski i Portugalii postanowiła wspólnie tworzyć muzykę. Łącząc mroczny folk, rock, i muzykę tradycyjną, powstała muzyczna opowieść, przez którą przemawiają przede wszystkim emocje. Połączenie tradycyjnych instrumentów z gitarą akustyczną, a także fuzja różnych kultur muzycznych, przenosi w niezwykły, pełen niedopowiedzeń i tajemnic świat dźwięków.

Ada: Pianistka z wykształcenia muzycznego, obecna na scenie muzyki folkowej od 2014 roku grając na elektronicznych instrumentach klawiszowych. Obecnie udziela się w projektach muzyki dawnej i etnicznej na lirze korbowej i flażoletach. Rekonstruuje średniowiecze XIV wieku, co wpłynęło również na fascynację dawnymi brzmieniami. Do Saramy trafiła dzięki krakowskim folkowym jam session i poznaniu Tiago.

Ola: Muzykolog, multiinstrumentalistka, pasjonatka muzyki tradycyjnej i dawnej. Przez wiele lat realizowała się jako skrzypaczka klasyczna, kształcąc się w Państwowej Szkole Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza w Mielcu, a także grając w Mieleckiej Orkiestrze Symfonicznej. Jednak nową przygodę muzyczną zapoczątkowało spotkanie z erhu i muzyką chińską. Muzyka Dalekiego Wschodu była impulsem do zapoznania się z world music oraz z europejską muzyką folkową. Obecnie zajmuje się grą na różnych fidelach kolanowych - erhu, suce biłgorajskiej i fideli płockiej.

Tiago: Pochodzi z Lizbony i od wczesnych lat interesował się instrumentami muzycznymi z całego świata. W wieku dziewiętnastu lat, wspólnie z zespołem Urze de Lume, grał na ulicach portugalskiej stolicy. Tak rozpoczęła się jego przygoda z odkrywaniem różnych gatunków muzycznych, od muzyki średniowiecznej, przez barokową, dark folk, aż po folk współczesny. Po przeprowadzce do Polski, współuczestniczył w tworzeniu zespołu Sarama, wnosząc do niego portugalski sznyt.

Kacper:Urodzony w Mielcu, gitarzysta, autor muzyki i założyciel zespołu Sarama. Do tej pory znany Mieleckiej społeczności jako fotograf. Po gitarę sięgnął w wieku 10 lat. Entuzjasta muzyki rockowej i filmowej. Zafascynowany twórczością Ennio Morricone.

[muzycznysklad]

Gitara - gdzie warto ją kupić?

Instrumenty smyczkowe są bardzo chętnie wybierane zarówno przez pasjonatów muzyki, jak i amatorów, którzy dopiero zaczynają naukę. Aby jednak dobrać idealną gitarę lub ukulele, dobrze jest wziąć pod uwagę kilka najważniejszych parametrów. 

Które instrumenty szarpane są najchętniej wybierane? 

Gitara jest w dzisiejszych czasach jednym z częściej wybieranych instrumentów. Rozbrzmiewa ona w rozmaitych gatunkach muzycznych – wykorzystywana jest jednakowo jako część zespołu oraz do grania utworów nutowych, jak i na ognisko, gdzie rozbrzmiewa, jako akompaniament wokalu. Jednak nie tylko gitara jest powszechna, bardzo często kupowane jest również ukulele - jest wyjątkowo małe, dzięki czemu można je wygodnie zabrać ze sobą praktycznie wszędzie. Kolejnym rozwiązaniem jest gitara elektryczna, która charakteryzuje mocnym brzmieniem, dzięki czemu doskonale nadaje się choćby podczas koncertów.

Idealny model gitary - czyli jaki?

Jednym z najlepszych rozwiązań, jeżeli chodzi o kupno gitary, jest zdecydowanie się na sklep muzyczny. To właśnie w nim można znaleźć największy dostępny asortyment oraz wyposażenia. Następną zaletą z takiego rozwiązania jest także opcja skorzystania z porad profesjonalnej kadry pracowników. Warto zwrócić uwagę nie tylko na typ instrumentu – klasyczna, akustyczna lub elektryczna, ale także na jej wielkość, markę czy tworzywo, z jakiego została zrobiona.

Gdzie warto kupić gitarę?

Wybierając instrument, można zdecydować się na zakup używanego instrumentu – trzeba się jednak liczyć z możliwością zakupu instrumentu gorszej jakości. Z tego powodu właśnie najlepszym rozwiązaniem będzie sklep muzyczny. Można w nim spodziewać się ogromnego wyboru, a także wielu wyprzedaży. Sklepy muzyczne nie tylko gwarantują wysoką jakość sprzedawanych instrumentów, ale także można w nich nabyć wiele akcesoriów.

[gumiguta]

Concert vocabulary - Polish

głos m - voice

muzyka f - music

piosenka f - song

rytm m - rythm

tekst m- lyrics

trasa f- tour

utwór m- track

artysta m / artystka f- artist

duet m - duet

główny zespół m - main band

kompozytor m - composer

muzyk m - musician

piosenkarz m / piosenkarka f - singer

solista m / solistka f - solista

support m - support band

wokalista m / wokalistka f - vocalist

wykonawca m - performer

zespół m - band

koncert m - concert

koncert akustyczny m - acoustic concert

próba generalna f - rehearsal

występ m - show / performance

bilet m - ticket

kasa biletowa f - box office

konik m - ticket tout

opaska f - wristband

after-party n / after m / afterek m - after-party

backstage m - backstage

fan m / fanka f - fan

garderoba f - dressing room

klub m - club

lista gości f - guest list

loża f - box

płyta f - standing area

publiczność f - audience

scena f - stage

set lista f - set list

siedzenie n / miejsce siedzące n - seat (stall)

stadion m - stadium

tłum m - crowd

trybuna f - tribune

widownia f - audience

akustyka f - acoustics

barierka f - barrier

dźwiękowiec m - sound technician

efekt gitarowy m - guitar pedal

głośnik m - loudspeaker

kontrola dźwięku f - sound-check

maszyna dymna f - fog machine

mikrofon m - microphone

mikser m / konsoleta f - mixing console

nagłośnienie n - sound system

pulpit do nut m - music stand

słuchawki (pl.) - headphones

statyw mikrofonowy m - microphone stand

światło stroboskopowe n - strobe light

telebim m - outdoor screen

wzmacniacz m - amplifier

kostka gitarowa f - guitar pick

pasek do gitary m - guitar strap

fortepian m - fortepiano

gitara f - guitar

gitara basowa f - bass

instrument m - instrument

kontrabas m - double bass

orkiestra f - orchestra

perkusja f - drum kit

pianino n - piano

saksofon m - saxophone

skrzypce (pl.) - violin

trąbka f - trumpet

wiolonczela f - cello

nastrojony - in tune 

rozstrojony - out of tune 

basista m / basistka f - bassist

dyrygent m - conductor

gitarzysta m / gitarzystka f - guitarist

klawiszowiec m - keyboard player

perkusista m / perkusistka m - drummer

pianista m / pianistka f - pianist

saksofonista m / saksofonistka f - saxophonist

skrzypek m / skrzypaczka f - violinist

trębacz m - trumpeter

wiolonczelista m / wiolonczelistka f - cellist

blues m - blues

folk m / muzyka folkowa f - folk

heavy metal m / muzyka metalowa f - heavy metal

hip hop m / muzyka hip hopowa f - hip hop

jazz m / muzyka jazzowa f - jazz

muzyka elektroniczna f - electronic

muzyka klasyczna f - classical

pop m / muzyka pop f - pop

rap m / muzyka rapowa f - rap

reggae n / muzyka reggae f - reggae

rock m / muzyka rockowa f - rock

techno n - techno

[encyklopediakoval]

324) KOHU-63 - klasyczna fińska grupa punk rockowa założona w 1977 w Tampere w składzie: Gary (śpiew), Simo (gitara), Tipi (bass) i Futu (perkusja). Debiutowali na historycznej kompilacji punkowej „Hilse LP” (1979), jednak dopiero w 1981 ukształtował się nowy skład z wokalistą, którym został Lättä: Lättä (śpiew, właśc. Arto Hyytiäinen), Simo, Jaska (bass, ex-Sensuuri) i Futu. W 1982 roku nowym basista został Kulppi, a grupa skierowała się ku ostremu punk rockowi w stylu angielskiego punka ‘82, ze szczyptą hardcore, grając szybciej i agresywniej niż na początku. Najlepszy okres kapeli to lata 1981-82, kiedy to nagrali i wydali niezależnie singla „Pelimannimusaa” (1981), minialbum „Valtaa ei loistoa” (1982) i pełny LP „Lisää verta historiaan” (1982). Niestety wkrótce zespół zawiesił działalność, kiedy to pod zarzutem morderstwa do więzienia trafił Lättä. Po jego wyjściu na wolność nowy singiel „Kolme vuotta myöhemmin” ukazał się w 1986 roku, jednak niebawem grupa znów na kilka lat zawiesiła działalność, a właściwie – w niesławie - w starym składzie rozpadła się. W nowym składzie, jednak pod kierownictwem Lättä, w latach 1989-91 wydali kolejne cztery single, po latach zebrane na kompilacyjnym CD „Merry Christmas Vladimir” (1995). Po kolejnej przerwie (w wypadku zginął gitarzysta Lindström) nagrali także nowe albumy - „Korkeapaineistettu hullujenhuone” (2004) i ”Kaikuja Orjamarkkinoilta” (2015). Działąją do dziś, a ostatnio grali m.in. koncerty w Japonii. Wczesny dorobek zespołu dokumentują m.in. wydane w Finlandii CD’s ”Greatest Shits” (1996) i ”Levytykset 81-86” (2008) oraz niemiecki 2LP ”Sotaa 81/82” (2002).

[encyklopediakoval]

445) THREATS - klasyczna szkocka grupa punk rockowa założona w1979 roku w miasteczku Dalkeith koło Edynburga na bazie formacji Reflectors. Pierwszy skład utworzyli Joe Amos (śpiew), Jim Smith (gitara), Graham Downie (bass) i Gordon ‘Gogs’ Sinclair (perkusja), ale szybko doszło do jego przemeblowania i dołączenia nowych muzyków (Gogs przeszedł na gitarę, dołączył basista Tin Tucker i perkusista Meecho, a Jim został wokalistą, by później znów sięgnąć po gitarę). Pierwszy okres działalności Threats to lata 1979-82, kiedy to nagrali taśmy demo i wydali singla „Go To Hell” (1982) i maksisingla „Politicians and Ministers” (1982) dla wytwórni Rondelet z takimi politycznymi, antywojennymi klasykami jak „Afghanistan”, „Wasted”, „Writing On The Wall” czy „Underground Army” – przerobiony i nagrany później przez grupę Casualties. W składzie: Jim (śpiew, gitara), Gogs (gitara), Dave Threat (bass) i Dave Metal (perkusja) reaktywowali się w 2001 roku. Od tego czasu wydali własnym sumptem nowy minialbum „Back To Hell” (2002), a dla amerykańskiej wytwórni Dr. Strange bardzo dobre albumy w starym stylu: „Twelve Punk Moves” (2003), "Live At The CBGB’s” (2003) i „God Is Not With Us Today” (2006). Stare nagrania z lat 1979-82 zebrano natomiast na CD “Demos & Rarities”.

[encyklopediakoval]

425) CINECYDE - klasyczna amerykańska grupa punk rockowa i z jedna z wielu, którym nie udało się szerzej zaistnieć. Powstała w 1976 roku w Detroit inspirowana garażowym rockiem rodzinnego miasta, a skład tworzyli: Gary Reichel (śpiew), Jim Olenski (gitara, śpiew), Clay Albertson (bass) i Rodger Wesch (perkusja), później nowym basistą został Chris Girard. Związali się z lokalną wytwórnia Tremor dla której nagrali single: „Gutless Radio”/„My Doll” (1977), „Black Vinyl Threat” (1978), „Positive Action” (1979) i „Tough Girls” (1980) oraz świetny, klasyczny album „I Left My Heart In Detroit City” (1982). Zespół po wydaniu albumu zawiesił działalność, jednak reaktywował się kilka razy, grając koncerty w Detrot i wydając dwa longplaye „Who Goes There?” (1988) i „Let’s Talk” (1994) oraz singla „Burn The Crack House Down” (1989). Zdaje się czasem grywa do dziś. Po latach we Włoszech ukazały się dokumentalne CD’s: “I Left My Heart In Detroit City” oraz składanka nagrań singlowych z lat 1977-80  „You Live A Lie, You’re Gonna Die” (1996).

[encyklopediakoval]

418) THE ADVERTS - klasyczna angielska grupa punk rockowa założona w Londynie w 1976 roku przez parę: TV Smith (śpiew, gitara) i Gaye Advert (bass), którzy porzucili rodzinne Torquay w Devon, szkołę artystyczną i swą pierwszą grupę Sleaze. W Londynie do The Adverts dołączyli Howard Pickup (gitara) i Laurie Driver (perkusja), a zespół zadebiutował na scenie klubu Roxy w styczniu 1977. W kwietniu tego roku dla niezależnej oficyny Stiff wydali pierwszego singla „One Chord Wonders” (1977). Obok aktywności koncertowej, nie zawsze łatwej i przyjemnej (po jednym z koncertów Gaye trafiła do szpitala…) zespół wydał kolejne single dla wytwórni Achor: „Gary Gilmore’s Eyes”/„Bored Teenagers” (1977), „Safety In Numbers” (1977) i „No Time To Be 21” (1978) dla wytwórni Bright oraz pierwszy – klasyczny – album „Crossing The Red Sea With The Adverts” (1978). Szczególnie utwór „Gary Gilmore’s Eyes” odbił się szerokim echem wykraczającym poza scenę punkową z racji kontrowersyjnego wówczas tematu transplantacji organów (Gilmore był w USA skazanym na śmierć mordercą). Po odejściu Drivera do zespołu dołączył Rod Latter (perkusja, ex-Maniacs) i z nim The Adverts nagrali singla „Television's Over” (1978). Po dołączeniu klawiszowca Tima Crossa powstał natomiast drugi album „Cast Of Thousands” (1979), który jednak nie dorównał energią i poziomem debiutanckiemu, a zwłaszcza numerom singlowym. Wkrótce zespół rozpadł się, a solową działalność w tym samym duchu prowadzi TV Smith. Z dyskografii The Adverts oprócz pierwszego albumu warto poszukać świetnej składanki singli „Punk Singles Collection” (1997), a także kompilacji „The Wonders Don't Care - The Complete Radio Recordings” z nagraniami dla BBC.

[encyklopediakoval]

370) THE DARK - klasyczna angielska formacja punk rockowa przełomu lat 70-tych i 80-tych założona w 1978 roku w londyńskiej dzielnicy Islington. Działała w podstawowym składzie: Phil Langham (śpiew, bass), Jim Bryson (gitara), Andy Riff (gitara) i Jim Kane (perkusja) i związana była z wytwórnią Fresh Records, dla której wydała pięć singli w latach 1979-82 oraz album „Chemical Warfare” (1982). We wczesnym składzie wokalistą był John Flannagan (pierwszy singiel „My Friends”/„John Wayne„ 1979), Brysona przez pewien czas zastępował Den Perdicou, pod koniec działalności Langham został wokalistą, a dołączyła nowa sekcja rytmiczna – m.in. Razzle (późniejszy muzyk Hanoi Rocks). Zespół nagrał jeszcze jeden koncertowy minialbum „The Living End” (1982). Po rozpadzie Kane dołączył do grupy The Satellites, natomiast Langham wspomagał formację Action Pact (zmarł w 1988 roku). Od początku nieformalnym członkiem zespołu i managerem był także Noel Martin (były perkusista grupy Menace). The Dark mieli duży potencjał muzyczny sięgający klasyki punk rocka, przez new wave, rock'n'rolla po styl T.S.O.L. i wpływy amerykańskiego punk rocka. Znakiem rozpoznawczym zespołu był także amerykański akcent Langhama oraz charakterystyczne („spikedelic”) brzmienie gitary Brysona. Niestety zmiany składu i brak wsparcia dużej wytwórni w dużej mierze wpłynęły negatywnie na działalność tej świetnej kapeli. Obok albumu „Chemical Warfare” warto poszukać kompilacji – CD „The Best Of The Dark” wydanej przez Captain Oi!. (1995)

[encyklopediakoval]

342) COLLABOS - klasyczna francuska grupa street punkowa założona w 1982 roku w Brest (Bretania) i działająca w składzie: Pascal ‘Raskal’ Herbert (śpiew), Steph Gouez (gitara), Herve Lossec (bass) i Fred Le Goff (perkusja). Prowokacyjna nazwa zespołu - „Kolaboranci” - jest najczęściej we Francji kojarzona z okresem II Wojny Światowej i właśnie kolaboracyjnym rządem Vichy. Grupa lubowała się zresztą w prowokacjach prezentując pełen humoru repertuar, kpiąc z wszystkiego i wszystkich, nie oszczędzając choćby z lokalnej, prawicowej formacji Brutal Combat. W 1983 roku nagrali demo kasetę i pokazali się na kompilacji „Chaos en France”, a rok później na jej drugiej części. Szybkim, wesołym i melodyjnym repertuarem Les Collabos świetnie wpisali się w eksplozję francuskiego punka lat 80-tych. Zespół nagrał tylko jeden album „Les Collabos” (1984) wydany przez Chaos Productions. Po latach ukazała się jego bootlegowa reedycja jako split z grupą Reich Orgasm, a w 2010 CD „Complete Discography 1983-85”.

[encyklopediakoval]

310) PANX ROMANA - klasyczna grecka formacja punk rockowa założona w 1982 roku w Atenach, której nazwa jest parafrazą łacińskiego terminu „Pax Romana” oznaczającego „czas pokoju”. W początkowym okresie działała garażowo mieszając się składem z grupami Stress, T.V.C. i innymi pionierskimi kapelami punk i new wave. Debiutowali natomiast na historycznej składance „Diataraxi Koinis Isihas” (1984) obok takich grup jak Stress, Adiexodo czy Ex-Humans. W 1985 roku ukształtował się skład: Franciskos ‘Frank’ Ninos (śpiew), Giannis ‘Woody’ Vassileiadis (gitara), Christos Afanasakos (bass) i Dimitras Dimitrakas (perkusja). Zespół zbudował też własny repertuar, melodyjny, osadzony w punkowej klasyce, z greckimi tekstami zaangażowanymi społeczno-politycznie, wolnościowymi i antywojennymi. Związani z niezależna wytwórnią Wipe Out w 1987 roku wydali pierwszy album „Paidia sta opla” ("Παιδιά Στα 'Οπλα") na którym zamieścili m.in. cover Sex Pistols „Silly Thing”. Na drugim - „Antartes Poleon” (1989) - ozdobionym zdjęciem z masakry na Placu Tiananmen w Pekinie – rozszerzyli brzmienie o nieco rock’n’rolla i reggae, przerabiając tym razem „Somebody Put Something In My Drink” Ramones. W latach 90-tych nagrali dwa kolejne, nieco bardziej rockowe, ale udane albumy „Spase ti grammi” (1993) i „Kratos kleiston” (1999) oraz singla „Diagogi kosmia” (1996). Szczególnie przebojowa płyta „Kratos kleiston” ("Κράτος Κλειστόν") spotkała się z uznaniem, jednak wkrótce grupa zawiesiła działalność. Reaktywowali się w 2007 roku w starym składzie, a niedawno wydali także nowy album „Pax Americana” (2016).

[encyklopediakoval]

305) U.S. BOMBS - klasyczna amerykańska kapela street punk założona w 1993 w Los Angeles z inicjatywy Duane Petersa i Kerry Martineza, którzy poznali się na początku lat 80-tych w grupie Shattered Faith. Po latach ich drogi zeszły się, gdy Peters opuścił formację Exploding Fuckdolls i wolny czas wypełniał pijaństwem i jazdą na deskorolce, przy okazji tracąc w wypadku przednie zęby ;-). W składzie U.S. Bombs znaleźli się: Duane Peters (śpiew), Kerry Martinez (gitara) i Wade Walston (bass) oraz zmieniający się gitarzyści: Chuck Briggs (zmarł w 2000), Johnny Two Bags i Curt Stitch oraz perkusiści: Chip Hanna i Jamie Reidling. Debiutowali albumem „Put Stranght In The Final Blow” (1995), a później nagrali jeszcze siedem dużych płyt: „Garibaldi Guard” (1996), „Never Mind The Opened Minds” (1997) – dedykowaną pamięci Sida Viciousa, wydane w Helcat Records: „War Birth” (1997), „The World” (1999) - chyba ich najlepsze dzieło, „Back At The Laundromat” (2001) i „Covert Action” (2003) oraz wydaną w Europie dla wytwórni People Like You „We Are The Problem” (2006). Zespół zdobył sporą popularność i uznanie na punkowej scenie grając koncerty nie tylko w Ameryce, ale też w Europie, w tym dwukrotnie w Polsce. Po rozpadzie Peters założył nowe grupy – The Duane Peters Gunfight i Die Hunns, gdzie towarzyszyła mu żona – Corey Parks, znana także z formacji Nashville Pussy. Martinez związał się natomiast z punk’n’rollową grupą Bad Luck Charms, a Hanna nagrał dwie płyty solo w stylu country / rockabilly.

[encyklopediakoval]

296) VICIOUS RUMOURS - klasyczna angielska grupa street punkowa założona w 1979 roku w Londynie, która z czasem wypracowała własny styl wnosząc do brytyjskiej sceny oi! punk połowy lat 80-tych sporo świeżości, melodii i humoru. Zaczynali jako trio: John Mundy (śpiew, gitara), John Coupe (bass) i Danny Shoobert (perkusja), a później dołączył drugi gitarzysta Algi. Nagrania demo ukazały się na klasycznych składankach, takich jak „Son Of Oi!” (1983), „Oi! Of Sex” (1984) i „This Is Oi!” (1986). Pierwszy album “Anytime, Or Night!” (1986) wydali w wytwórni Oi! Records należącej do Roddy Moreno z The Oppressed. Najważniejszym wydawnictwem zespołu był jednak drugi, wydany oryginalnie w Link Records album – „The Sickest Men In Town!” (1987) z takimi punk rockowymi przebojami jak „Pull You Through”, „Wipit”, „One Thing On Our Mind”, “Time To Run” czy „Too Close For Comfort”. W latach 90-tych Vicious Rumours zawiesili działalność, by po przerwie reaktywować się i wydać płytę “Farticus – The Rarities” (2010) z nowymi nagraniami i demo z 1983. Zespół działa dość aktywnie koncertując i dając nadzieję na nowy album. Klasyczne albumy zespołu wznowiła wytwórnia Captain Oi!, ukazał się także świetny CD „The Best Of Vicious Rumours” (1999).