#stephan zweig

[severin-photocopy]

Do you have any book recommendations? I am trying to find some books and stories to get into.

Hey hi sorry for answering so late I really had to think about this because I'm terrible at giving recommendations :(

I'm mostly going to talk about classics because I am more informed on that topic.

My favorite pieces of literature to recommend that are non Sacher-Masoch related are:

- The Sorrows of Young Werther by Goethe

- Kafka's short stories

- Rimbaud's poems

- Fraulein Else by Arthur Schnitzler

then obviously I'm going to tell you to read either Venus in Furs or, if you want something less "sexual" and a bit less sad, Don Juan von Kolomea. The Sacher-Masoch propaganda never stops (plus look through the Jewish Short Stories cause they are also worth it Might be a bit problematic in some aspects but if taken in the context of the 19th century it's actually pretty good)

For some newer stuff that I read this year and that I liked a lot and would recommend I'd say:

- Sándor Marais ("The Embers" has changed my life)

- The World and All That It Holds by Aleksandar Hemon

- The World of Yesterday by Stephan Zweig

Also little bonus: anything by Rilke because he writes so beautifully.

Also for some of them you might want to thread carefully because they do handle sensitive topics. I wouldn't want for your reading experience to be ruined by getting in a bad mental state.

[yayasalih]

[j-biedma-de-ubeda]

EL CANDELABRO

El sufrimiento compartido une tanto como el odio a un enemigo común. Stephan Zweig refiere con su habitual erudición y maestría literaria a la aflicción compartida por los miembros del pueblo judío, el suyo, que anduvo disperso después de la diáspora por Roma o por Bizancio, salmodiando sus lamentaciones y fiel a su Dios único y todopoderoso

Todo habían sido desgracias para el "pueblo elegido", ¿elegido para sufrir el menosprecio de todos los demás pueblos?: Esclavitud en Asia y en Egipto, la destrucción del Templo y la caída de Jerusalén, el Arca perdida y el candelabro de siete brazos, el Menorá, robado por el emperador Tiro, saqueado luego por los Vándalos, trasladado a Bizancio y perdido definitivamente, o tal vez enterrado... ¡Dios sabe dónde!

José Romero Tejada explicó en un prólogo que la Fatalidad y el Demonio (o la lucha contra el espíritu maléfico) fueron las dos musas o motivos principales de toda su vasta y espléndida obra literaria. Zweig estuvo sobre todo fascinado por los seres humanos, por la complejidad de sus sentimientos e impulsos, por el misterio del espíritu, que sopla donde y como quiere. Por eso fue un maestro del género biográfico.

En los últimos años de su vida, antes de su suicidio en el exilio (1943), escribió El Candelabro enterrado (ed. Barcelona, s/f, traducción de Fernando Gutiérrez y Diego Navarro), como una especie de conversión a la fe de sus mayores y como un triunfo del espíritu sobre la materia y el demonio.

Sus páginas contienen también una cierta celebración de la naturaleza y sus criaturas, aunque estas parezcan más bien un escenario ajeno al pesar crepuscular de sus personajes.

He aquí un buen ejemplo:

"La tarde avanzaba y el sol se escondía tras los pinos y los cipreses. Mariposas de brillantes colores volaban en torno de las humilladas figuras de los judíos, como hubiesen podido revolotear alrededor de troncos secos; las libélulas, con sus iridiscentes alas, se posaban sin respeto sobre sus encorvadas espaldas, y en el fresco césped, los escarabajos se deslizaban sobre sus sandalias. El brillante follaje se agitaba con la brisa, pero, a pesar de la belleza de aquella tarde, los lúgubres congregados no levantaron sus miradas del suelo; sus corazones se hallaban llenos de pesadumbre".

Es el momento en que siguen el carro que conduce el Menorá hasta el puerto de Ostia donde los vándalos lo cargarán para llevarlo a Cartago después de haber saqueado Roma en 455 d. C.

[iloveyouandwine]

Tanışma postu!💓

Tumblr’ı yaklaşık 4 senedir kullanıyorum. Defalarca hesap açıp sildim çünkü sadece kafa dağıtıyordum ve sosyal medya gibi kullandığım yerin gereksiz olduğunu düşündüm. Bir sürü sosyal medya vardı bunun için zaten.

2 yıldır aktif olarak bırakmıştım.

Ekşisözlük, pinterest, x gibi platformlarda da blog hesabım var. Yazma işlerini seviyorum, bu blogu da içimdeki duygusallığı ve hisleri dışavurmak için açtım. Estetik haz almak ve yansıtabilmek için yani.

Çok yönlü bir insan olduğum için başka bir blog da açabilirim ama şimdilik burası yeterli. Cevaplara geçelim.

18 yaşındayım.

Tarih, mitoloji, yağlı tablolar, psikoloji gibi alanlar ilgimi çekiyor ve bu konular hakkında saatlerce konuşabilirim.

Edebiyat ve kitaplar ilgimi çekiyor. En sevdiğim şair Ümit Yaşar Oğuzcan. Onun dışında Stephan Zweig ve Camus’un eserlerindeki ruhunu kendimle bağdaşlaştırıyorum.

Astroblog açmayı düşünecek kadar astrolojiyle ilgileniyorum. Tarot bakmayı biliyorum. Hatta lakabım büyücü :)

Büyük üçlüm için, Güneş akrep, yükselen akrep, ay başak

Defalarca aşk-ı memnu ve muhteşem yüzyıl izleyip sıkılmayabilirim. Depresyondayken bihteri, mutluyken Hürrem’i izlerim.

Politikaya ilgim var, ama burası çok apolitik olduğu için yansıtmayı tercih etmiyorum. Atatürk kırmızı çizgim.

Yüzmeyi, koleksiyon yapmayı, dans etmeyi çok seviyorum.

Yapmayı ve yemeyi en çok sevdiğim şey cheesecake.

How i met your mother ve anne with an e favori dizilerim olabilir.

Müzik zevki olarak karışık diyebilirim. Spotify link koyarım profilime belki. Ama Spotify wrapped’e göre sıralayacak olursam: redd, lana del rey, taylor swift, the smiths, radiohead, pink floyd.

Nickname gerçekten doğru. Rose şarapları çok seviyorum.

Deniz, orman, doğa beni rahatlatıyor. Birisiyle yürümek benim için en iyi terapi olabilir.

Başka sormak istedikleriniz varsa anonim kutum her zaman açık,buradaki kaliteli kitleye ulaşır umarım💜

[beltssoup]

I have so many books to read and I’m forcing myself to put them on hold until my A levels are over😭

[lathalea]

Hello lathalea. It’s another week of sending out some interesting ASKs to my mutuals. 🥰 Have you read any must-read classics? If you did, which was your favourite and why? If you haven’t, what is your favourite book and why?

Hello and thank you so much for your ask 💙

I just loooove books so my answer is: probably 😂 I’m not sure if you meant “classics” in a specific genre/language/culture/period and so on, but I try to read interesting books that are considered classic in many categories. It’s like eating different kinds of candy - if you’re bored with toffee, you can go for marshmallows and then how about a popsicle? 🤭

What’s my favorite book? I don’t have one. Or rather, I have many of them and for different reasons - if you’re interested in a specific topic or genre, let me know and I’d love to share some titles with you because tumblr is not ready for the whole list (me neither, I’d probably forget to mention most of them) 😂

Instead, how about I share some of the books I’ve been reading (and re-reading) recently that are considered classic in some circles? And how about titles not written by English/American writers?

📖 Magellan by Stephan Zweig

📖 They Were Counted by Miklos Banffy

📖 Rubaiyat of Omar Khayyam

📖 Captain Alatriste by Arturo Perez-Reverte

📖 The Witcher: Time of Contempt by Andrzej Sapkowski

📖 The Radetzky March by Joseph Roth

How about you? Are there any “classic” books that you like the most?

[no-passaran]

Now that 2023 is over, here's my highlights of books I read this year:

🏆Favourite book: A Thousand Splendid Suns by Khaled Hosseini. I simply loved it. I love these characters so much, I wish I could give them a hug (especially Mariam!!!). I will never forget the scene at the end where [REDACTED FOR SPOILERS] (seriously though, it will stay with me).

🏅Honorable mention: The Royal Game by Stephan Zweig. I read it almost in one sitting. Very addictive. The reason why it's not my favourite number 1 is probably only because it's short (100 pages) so it doesn't "stay" with you the same way that the characters that you've been following for so long I guess, though it's still very memorable. But I really enjoyed it and I'd recommend it to everyone.

🏆Most original/innovative/unique: The Employees: A Workplace Novel of the 22nd Century by Olga Ravn. I picked it up because it was recommended by the library in the public libraries app, saved it in my to-read list, picked it some months later when I had mostly forgotten what it was about besides being sci-fi, and I was so confused lmao. But the confusion is intentional and I enjoyed the process of piecing together what the hell is going on through the witnesses.

🏆Most fun: The Master and Margarita by Mikhail Bulgakhov. Enjoyable and very unhinged. (I was also really enjoying the novel inside the novel).

🏆Best (auto)biographical non-fiction: Consent by Vanessa Springora. Definitely a must-read. The author explains how she consensually entered a relationship with an older famous man when she was a young teen, how the consent is created, how she created the consent of those around her (mostly her mother), how this relationship affected the rest of her life even after it was over, and how society around her normalized it. It's very well written, even though it's a hard topic it makes you want to keep reading, and also shocks you with the way many people —including people in the left— have encouraged this to happen. This one, The Royal Game and A Thousand Splendid Suns are definitely the best books I've read this year, followed by Infinity Inside a Reel. I really recommend it to everyone to understand what a situation like this really looks like, especially now that conservatives go around throwing around the word "groomer" without any meaning.

🏆Best topic-centered non-fiction: Infinity Inside a Reel: The Invention of Books in the Ancient World by Irene Vallejo. Yes, I know in English it was translated as "Papyrus" instead of "Infinity Inside a Reel", but that's a mistake and, in my opinion, the reason why this book got bad criticism by English-speaking readers when it got translated to English. It was a huge hit in Spanish, Catalan, and the other languages around me, widely loved and praised by everyone who read it, and the only bad reviews I've seen of it online have been from English speakers and all for the same reason: precisely because of what the book is. It's not a classroom academic text book, it never intended to be. English-speakers who say they didn't like it because it's too poetic and personal miss the whole point that makes the book so delightful, but I understand they got misguided and had wrong expectations because of the title and synopsis they were given, so the book didn't always reach its intended audience in the English-speaking world. Leaving that aside, I really recommend it. I found it very lovely.

[literarytourist-blog-blog]

Siegfried Lukatis on Insel Bucherei, the iconic German book series

Siegfried Lokatis is a retired professor of book history, and former head of the University of Leipzig's​ Institute for Communication and Media Studies. He is the author of Book ​Covers of the GDR and is currently working on a history of the S. Fischer publishing house, due out in 2026. We met in Leipzig recently where Siegfried treated me to a tour of ​t​he Bibliotop's splendid Insel Bucherei book collection. Founded in 1912, the series now ​contains some 2,000 titles (and still counting according to Jonathan Landgrebe, head of Suhrkamp Verlag, the company that today produces the books). The series is iconic in Germany and in many ways its publishing history reflects the history of the country. The books are known for their beauty and the care with which they're produced. Qualities include: individual typographical design, exquisite illustration (notably from the thirties - stay tuned) and photography, and printing on wood-free, age-resistant paper, plus they're thread-stitched and bound in decorative cover paper.​ They served as the model for Allen Lane's King Penguin series.

The Insel Bucherie series includes both well-known and little known texts from world literature as well as art history, non-fiction, poetry, and fairy tales, plus gift anthologies from Germany and around the ​globe. Subjects covered in my conversation with Siegfried include Rilke and copyright, ​the decision to publish​ established, versus contemporary works; Stephan Zweig and the Nazis, poisonous mushrooms, the rarest volume, the Allied bombing of Leipzig, censorship, the separation of East and West Germany, wartime profits, collecting, pornography and more.

Check out this episode!

[emirhanizm]

Rutin

Stephan Zweig, Satranç isimli kitabında hiçlik ��zerine çok konuşur. Fakat hiçlik anlaşılması kolay bir konsept değildir. Zira Spinoza'nın hiçlik algısı ile Sartre'nin hiçlik algısı bile bambaşkadır. Ben de bir antik tuvalet düşünürü olarak hiçlik üzerinde belli fikirlere sahibim.

Fakat hiçliğin düşünsel boyutu ile meta boyutu arasındaki acımasız çizgi esas benim ilgimi çeken bölge.

Şöyle özetliyim, sabah kalkmak için bir sebebim yok. Gitmem gereken bir yer, bulunmam gereken bir mekan, buluşmam gereken birileri yok. Bunları isteyen ve talep eden var ancak bu asla bir zorunluluk değil. Hinayana mertebesi pek benlik değil yani. Mahayana seviyesi biraz daha benlik ama Türkiye'desin. Ne kadar aydınlanır buralar bilemem.

Beni bilirsiniz; bir şeyi yapmak zorunda değilsem adeta olimpiyatlara katılmış bir taze soğan gibiyimdir. Öyle sabit dururum.

Bir organizma olarak kimsenin benden en ufak bir beklentisinin olmaması acaip hoşuma gidiyor.

Bu durum varlığımın işlevselliği üzerine düşündürüyor ister istemez. İnsanları mutlu etmek için yaşamak ile kendimi mutlu etmek için yaşamamak noktasındayım.

Yaşamamak için ödenmesi gereken tüm bedelleri ödedim. Hayatımın nirvanasındayım. Her şeyim o kadar tam ki. Bu bile başlı başına bir hiçlik paradigması yaratıyor. Çok nadir anlar için yaşıyorum. Bu nadir anlar yaşadığımı hissettiriryor ve iyi ki şu an burdayım diyorum. Fakat bu anların nadirliği can sıkıcı seviyedeki bir nadirlik.

Bu paradigmanın kırılması şart. Fakat onu yapamayacak kadar tatlı bir tembellik içerisindeyim. Pink Floyd'un bahsettiği Huzurlu Uyuşma bu olsa gerek. Işıklar kısık, yumuşak derin bir müzik. Bi kaç parça aburcubur. Kendi karanlığımda geziniyorum da... güzel derleyip toplamışım her şeyi. Olmuş yani.

Velhasıl ben bi İtalya'ya gideyim. Bayadır erteledim. Yeni hikayeler yaşamak vizyonumu hep genişletti.

Sonra 2 unsur kalıyor geriye.

Bazen keşke zaman makinem olsa diyorum. Çünkü anı yakalamak, o an içinde kaybolmak o kadar derin ve güzel ki...

Saat 5'e geliyor. Uyuyayım.

Aa..

Naber? Seni de özlüyo gibiyim bazı bazı.

[lys-dalhia]

Kerala signifie le pays des cocotiers en malayalam, la langue du kerala. Ici on ne parle pas l’Indi. 

C’est un pays d’abondance. En regardant ce matin du roof-top où nous pratiquons le yoga, le jardin délaissé et négligé, je me disais quel jardin d’Eden cela pourrait être ! 

Incontestablement le Kerala a quelque chose du paradis, par la végétation certes mais aussi les fruits de sa terre: pastèques, bananes, grenades, papayes, légumes de toutes sortes, sans oublier le thé et bien sûr les épices. 

Les portugais sont d’ailleurs venus ici et on changé les épices en or. 

Une bonne partie de nos palais viennent d’ici. 

Je n’ai pas avec moi le livre de Stephan Zweig, Magellan, mais il ne dit pas autre chose. 

J’attends avec impatience de visiter Fort kochi, un des quartiers de kochi où on trouve encore la trace de la présence portugaise. 

Le paradis par son environnement, mais aussi par les Keralaises et Keralais. Toutes ces personnes à la cure, qui ont voyagé en Inde le disent, c’est au Kerala qu’ils sont les plus gentils, les plus doux, les plus souriants et les plus ouverts. 

Tous les enfants ou presque que j’ai croisé ici m’ont spontanément fait un signe de la main. 

Le Tamul Nadi qui est la région juste à côté, le vécu n’est pas du tout le même, sans pour autant être agressif mais plus distant. L’indien reste plutôt curieux de l’étranger « Where do you from my friend » est une des premières phrases que l’on va entendre en Inde. 

Mais au kerala il y a le sourire en plus, le pays du sourire, nom que l’on donne au pays. 

Les français ne s’y sont pas trompés, ils sont en nombre ici, notamment dans notre centre de cure.

Même les masseuses-guérisseuses ont appris quelques mots de français. 

Un Exemple: Assis ! 

Elles ne savent pas qu’en France « assis » c’est quand on s’adresse à un chien. Ça nous fait rire. 

Encore une caractéristique, je ne pense pas spécifique du Kerala mais de l’Inde. 

Quand je parle à une indienne, elle m‘écoute en dodelinant de la tête. Certes certaines plus que d’autres mais c’est assez général. 

Je me demande ce qui se passe en elles avec ce mouvement de la tête. 

On dirait qu’elles cherchent à évaluer la situation pour trouver la bonne réaction. C'est chez la masseuse en chef que je l'ai pour la première fois observé.

Shingu, qui règne en maitresse-femme dans sa salle de massage, elle donne le la avec bonhomie et assurance.

La salle est vétuste, elle date, peut-être faire peur, vous aurez l’impression du pas propre. En fait non c’est vieux et spartiate, mais c’est très propre. Certains massages ont lieu au sol, d'autres sur une table, elle est une des plus agréable que j’ai connue, elle est dans un bois sombre qui supporte l’eau puisque c’est là que se fait le massage à l’eau. Elle est très ancienne. Dans le musée, il y avait une pièce identique. 

Si je vous parle de la salle, je dois citer aussi le petit autel avec la vierge Marie et ce qui est ici une bougie, la coupelle d’huile. 

Car l’ayurveda est une médecine spirituelle. 

Elle se pratique sous la protection de Dieu. Dans ce centre, on est chrétien et donc nous avons la Vierge et Jésus mais ailleurs ce seront des divinités hindouistes ou bouddhistes. 

On m’a raconté que dans certains centres tout massage commence par une prière. 

Le mot ayurveda signifie science de la vie. Une médecine millénaire, ça remonte à plus 5000 ans et est reconnu comme un système de santé traditionnel par l’OMS. 

Je vous partage une anecdote :

Hier une belle blonde montre à une petite troupe de femmes, l’irruption cutanée qu’elle a depuis le début de la journée sur ses longues jambes et son visage. 

Chacune y va alors de son commentaire et de ses recommandations pour aider à la disparition des dits boutons. 

Ce midi à table j’entends : "eh oui quand on prend du Ghee, une préparation ayurvedique, (que l’on prend avec un régime alimentation strict basé sur riz uniquement) il ne faut pas manger de crevettes" c’est ce que lui a dit Joy ( c’est le grand docteur ici) quand il l’a vue arriver avec ses boutons rouges.

Aujourd’hui je découvre un nouveau massage le Sirodhara, un fin filet d'huile chaude s'écoule lentement entre les deux sourcils, la place du troisème oeil. Une expérience inédite, comme une alliance corps et esprit, une forme de méditation.

Et depuis quelques jours, j’ai ma moustiquaire autour de mon lit, un vrai lit de princesse, princesse qui ne sera plus piquée par les vilains moustiques la nuit. 

[sonyclasica]

LAUTTEN COMPAGNEY

WINTER JOURNEYS

La nueva grabación de Lautten Compagney llega a tiempo para alegrar la próxima estación invernal. Nos hacen viajar a través de la música de invierno, que es también el nombre del nuevo álbum. Disponible el 20 de octubre.

Consíguelo AQUÍ

El álbum reúne 24 clásicos populares de los siglos XVI y XVII con nuevos arreglos. Se incluyen motetes de importantes compositores alemanes del Renacimiento y el Barroco, como Michael Praetorius, Heinrich Schütz y Johann Hermann Schein, así como canciones populares como "Es saß ein klein wild Vögelein", "Es ist ein Schnee gefallen" y "O Tannenbaum, du trägst ein' grünen Zweig". Todas las piezas incluidas reflexionan sobre distintos aspectos del invierno, como la calidez, la naturaleza invernal, la alegría navideña, la soledad o la nostalgia de la primavera. Mientras que la canción "Ach bittrer Winter, wie bist du kalt" se centra en la crudeza de la estación, las piezas corales de Andreas Hammerschmidt, como "Sei willkommen, Jesulein", así como "Ein Kind ist uns geboren", de Heinrich Schütz, transmiten la alegría de la época festiva. Para esta grabación, Lautten Compagney reúne a los solistas vocales Hanna Herfurtner (soprano), David Erler (contralto), Stephan Scherpe (tenor) y Jakob Ahles (bajo).

La Lautten Compagney es un conjunto instrumental establecido en Berlín. Fundada en 1984 por Hans-Werner Apel y Wolfgang Katschner, actualmente director principal, su especialidad es la música antigua y barroca. El conjunto ha interpretado con frecuencia obras corales en conciertos y grabaciones, colaborando con cantantes y conjuntos notables. Numerosas ediciones discográficas con deutsche harmonia mundi documentan el extraordinario rango y variedad de las creaciones artísticas del Lautten Compagney, ya que muchas de las grabaciones se convirtieron en éxitos de ventas. Por su lanzamiento de 2010 Timeless, con música de Philip Glass y Tarquinio Merula, la Lautten Compagney fue galardonada como "Conjunto del Año" de ECHO Klassik. También por su álbum Guerra y Paz con Dorothee Mields, que combina música de la Guerra de los Treinta Años y de la Primera y Segunda Guerra Mundial, el conjunto volvió a ser el "Conjunto del Año" y recibió el Opus Klassik en 2019.

TRACKLIST

1. Es saß ein klein wild Vögelein

Traditional, arranged by Bo Wiget

2. Ach bittrer Winter, wie bist du kalt

Traditional, arranged by von Bo Wiget

3. Himmel und Erde vergehen

Andreas Hammerschmidt (1611-1675)

4. Es ist ein Schnee gefallen

Traditional, arranged by von Bo Wiget

5. Jetzund heben Wald und Feld wieder an zu klagen

Heinrich Albert (1604-1651)

Lyrics: Simon Dach (1605– 1659)

6. Die mit Tränen säen, werden mit Freuden ernten

Johann Hermann Schein (1586-1630)

7. Ach Elslein, liebes Elslein mein

Ludwig Senfl (ca. 1490-1534)

8. Lieb Nachtigall, wach auf

Traditional, arranged by von Bo Wiget

9. Padouana à 5 

Johann Hermann Schein (1586-1630)

10. Entlaubet ist der Walde

Ludwig Senfl (ca. 1490-1534)

11. Es kommt ein Schiff, geladen

Traditional, arranged by von Bo Wiget

12. Jesu, mein Jesu, wenn ich nur dich habe

Andreas Hammerschmidt (1611-1675), 

13. Meine Seufzer, meine Klagen

Philipp Heinrich Erlebach (1657-1714), 

14. Drei Gäns im Haberstroh

Traditional

15. Gagliarda à 5

Johann Hermann Schein (1586-1630)

16. Der Morgenstern ist aufgedrungen

Michael Praetorius (1571-1621)

17. Ein Kind ist uns geboren

Heinrich Schütz (1585-1672)

18. O Tannenbaum, du trägst ein‘ grünen Zweig

Traditional, arranged by Wolfgang Katschner

19. Sey willkommen, Jesulein

Andreas Hammerschmidt (1611-1675)

20. Courente à 5

Johann Hermann Schein (1586-1630),

21. Allemande à 4

Johann Hermann Schein (1586-1630) 

22. Tripla à 4

Johann Hermann Schein (1586-1630)

23. So treiben wir den Winter aus

Traditional, arranged by Bo Wiget

24. Nach grüner Farb mein Herz verlangt

Michael Praetorius (1571-1621)

[denizeyuruyen]

Belki de "sadece kendisi yanlış yaşamıştı"

"Hatta belki de hayat güzeldi, sadece kendisi yanlış yaşamıştı, belki de insan, başkalarının canıyla beslenen yırtıcı bir hayvan gibi gaddar, hırslı ve sinsi davranırsa hayat iyi ve güven doluydu, sevecen ve temkinliydi."

- Stefan Zweig - Karmaşık Duygular

[kinyasvekayra]

"Dostoyevski epilepsi hastası, homofobik ve iflah olmaz bir kumarbazdı. Oğuz Atay sevdiği kadına yakın olabilmek uğruna karısından boşanıp sevdiği kadının kocasıyla arkadaş oldu evlerine daha sık gidebilmek için. Salinger yaklaşık kırk yıl evinden dışarı adım atmadı, tek bir kare bile fotoğrafı çekilemedi. Yusuf Atılgan Türk Edebiyatının kilometre taşları sayılabilecek iki büyük eseri yazdıktan sonra (Anayurt Oteli ve Aylak Adam) insanlara küstü, bir köye yerleşip otuz yıla yakın neredeyse tek bir satır bile yazmadan çiftçilik yaptı. Althusser elli yıldır birlikte olduğu ve taparcasına sevdiği karısı Helen'i bir sabah yanıbaşında uyurken elleriyle boğdu, bu boktan hayata daha fazla katlanmasına seyirci kalmaması için. Stephan Zweig'de tıpkı Althusser gibi yaptı, tek farkla, o tabanca kullandı karısı ve kendisi için. İnsan ırkına duyduğu güvensizlik Walter Benjamin'i Fransa sınırında kendi kafasına sıkmaya zorladı. Hemingway yalancının tekiydi, Jean Genet gasptan tecavüze kadar bulaşmadık suç bırakmadı ve ömrünün yarısını hapiste geçirdi. Kierkegaard çok sevdiği nişanlısı Regine Olsen'i terk etti, çok sevdiği için. Ömrü boyunca hep acı çekti bu yüzden ama soranlara da yaptığının doğru olduğunu söyleyip durdu. O kadar çok seviyordu ki Regine'i ve o kadar nefret ediyordu ki kendisinden, evlenip onun kendisine ‘maruz kalmasına’ izin veremezdi!.. En sevdiğim yazarlardan bir kaçının kısa yaşam öykülerini anlatmaya çalıştım. Bir yerlerde bir terslik var ama nerede bilemiyorum.."

- Ali Lidar

[ipekdurulu]

[siyahgunesbeyazay]

"Kendini sonsuz sessizlikten bir tabutun içinde, gökyüzünün tüm karanlığını da göğsünde hissediyordu."