#zaterdagkrant

[peecee-columns]

Zelfsturend dromen najagen

Schrijfster Gerda Blees is een van mijn favoriete columnisten. Onlangs schreef ze helaas haar laatste column voor de boekenbijlage van De Volkskrant. Een simpele voetnoot van de redactie onderaan het stuk maakte duidelijk dat haar nuchtere blik, die ze altijd verpakte in een verrassende schrijfstijl, hierna niet meer terug te vinden zou zijn op haar vaste plek in de zaterdagkrant: Dit is de laatste column van Gerda Blees.

In deze laatste column schrijft Blees dat ze in een faalangstdroom is beland, waarbij ze op een podium staat en in de microfoon praat, terwijl niemand naar haar luistert. Ze weet dat de meeste mensen zo’n bepaalde faalangstdroom hebben. Zo droomt haar geliefde regelmatig dat hij weer in de dierenwinkel moet werken, dat het heel druk is en de mensen boos worden omdat ze de dieren niet goed vinden. Haar vriendin mist regelmatig de snaren op haar viool wanneer ze moet spelen tijdens een concert en haar vader komt er geregeld achter dat hij nog zijn eindexamen moet halen terwijl hij al aan een nieuwe studie is begonnen.  

Met enige regelmaat stuit ik in de nachtelijke uren ook op zo’n zogenaamde faalangstdroom. Hierbij droom ik dat ik weer op school zit en op het nippertje een overgangsbewijs heb behaald van vier naar vijf havo. Dat is fijn, daar ben ik blij mee, maar tegelijkertijd zie ik enorm op tegen het maken van het eindexamen het jaar erna. Het wordt namelijk alleen maar moeilijker, de leerstof zal zich gaan opstapelen en iedereen zal hier beter mee om kunnen gaan dan ik. Hoe zal ik ooit gaan slagen voor mijn havodiploma?

Ondanks het feit dat we allemaal weleens zo’n verwarrende droom hebben, waarin niets lukt of waarin we doodsangsten uitstaan, is er daarentegen sprake van een heel andere vorm van dromen wanneer we het hebben over dagdromen of het willen najagen van dromen. Het grote verschil is dat we onze dromen in de nacht niet onder controle hebben, ze als een onbewust geregisseerde film aan ons voorbij trekken, naargeestig of onnavolgbaar kunnen zijn en wellicht ook iets metaforisch met zich meedragen in de vorm van een diepere betekenis. Het hebben van dagdromen of toekomstdromen heeft dan ook een prettigere connotatie, omdat we hier juist wél bewust en zelfsturend kunnen nadenken over wat we graag zouden willen doen of bereiken. Al is dit soms makkelijker gezegd dan gedaan.

De leerlingen die ik op school mag begeleiden tijdens de faalangst- en examenvreestrainingen vinden het vaak ook moeilijk om op een positieve manier te dagdromen over wat ze op de korte termijn willen bereiken. Zoals bijvoorbeeld het behalen van het havodiploma. Ondanks het hebben van een volledig bewustzijn overdag, strijden soms spanningen en nare, irreële gedachten om voorrang en is het ingewikkeld om vooraf gestelde en potentieel haalbare doelen niet uit het zicht te verliezen. Het opdoen en mogen genieten van grote én kleine successen, het inzien van de persoonlijke kwaliteiten en stressvolle situaties of gebeurtenissen kunnen omzetten in positieve gedachten zorgen ervoor dat het realiseren van een droom in het vizier blijft.

Wanneer het resultaat achteraf soms blijkt tegen te zitten, is het van belang om te kunnen relativeren. Dit kan in het echte leven nagestreefd worden door jezelf bijvoorbeeld af te vragen wat het ergste is dat er kan gebeuren wanneer iets tegenzit of niet gaat zoals jij dat wilde. Daarmee plaats je een en ander in een hoopvol perspectief om strijdbaar en gemotiveerd een volgende poging te wagen. Tijdens het nastreven van je droom hou je daardoor zelf zoveel mogelijk de regie in handen: ik ga ervoor, het is immers mijn droom! Kunnen relativeren na die stressvolle nachtelijke droom is daarentegen misschien wat makkelijker, door slechts te hoeven denken: het was maar een droom.

[atevegter]

2589 Mick Jagger

Bij het doorbladeren van de zaterdagkrant kom ik zijn naam tegen: Mick Jagger, being a Rolling Stone, een reportage over de beroemdste Beatle ter wereld, met nog nooit vertoonde beelden uit de studio en een openhartig interview waarin hij, met een flesje water zie ik later, vertelt hoe het stardom in elkaar zit en dat het belangrijk is je zaken zelf goed te regelen, zoals hij dat na de eerste…

[verbaljam]

2010: De onbalans van Ghislaine en mij

2010: De onbalans van Ghislaine en mij

In de zaterdagkrant van het Parool las ik dat Ghislaine Plag het discussieprogramma Rondom 10 gaat presenteren. Nou zoeken ze dat maar lekker uit bij de NCRV, ik kijk toch niet. Maar wat me wél opviel was het grote spanningsveld tussen de voor- en achternaam van Ghislaine Plag. Het voelt niet lekker. Het is de climax en de anticlimax pal achter elkaar.

Nu zal Ghislaine het wellicht flauw van…

[trik76]

Triknologi© TRIK is illustrator voor het FD en verwondert zich elke week over de wondere wereld om ons heen. In de vernieuwde zaterdagkrant van 15/09 de eerste Triknologi©. #TRIK #triknologi #financieeldagblad #fd @financieeledagblad https://www.instagram.com/p/BnqJKRDi6zB/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=122qaud2imcxy

[bluesmagazine]

Recensie: Sweet Bourbon – Night Turned Into Day

Recensie: Sweet Bourbon – Night Turned Into Day

Sweet Bourbon – Night Turned Into Day Format: CD – Digital / Label: Bourbon Records Releasedatum: 4 Augustus 2017

Tekst: Matthijs Snepvangers

Zaterdagochtend; even de sleur van de week vergeten. Het aroma van koffie kringelt in je neusgaten, de zaterdagkrant ligt keurig gevouwen voor je, klaar om gelezen te worden. Het enige wat nog ontbreekt is een muziekje dat de woonkamer vult. Niet te hard,…

[bloggjob]

‘#Asielplagen en #nazistische praktijken’

Twee hetzes over één onopgelost probleem

‘Asielzoekers zijn een plaag’  en ‘De Telegraaf bezondigt zich aan nazistische praktijken’. Deze standpunten -in tal van variaties geformuleerd- overspoelden afgelopen weekeinde de sociale media. Aanleiding was een verhaal in De Telegraaf onder de kop: ‘Kansloze asielplaag ongehinderd verder’. Trending topic op Twitter. Twee hetzes. Eentje tegen asielzoekers en eentje tegen De Telegraaf. Beide zijn ziekelijk maar weerspiegelen wel de gefrustreerde staat waarin wij ons collectief bevinden.

De Telegraaf snijdt een bestaand probleem aan in zijn zaterdagkrant namelijk de grote hoeveelheid asielzoekers die geen enkele kans maakt op een vluchtelingenstatus maar desondanks niet wordt uitgezet. Deze mensen verdwijnen uiteindelijk in de illegaliteit.

Hoe werkt het? Stel dat er vluchtelingen uit bij voorbeeld Algerije, Georgië, Oekraïne of Tunesië hier asiel aanvragen. Dan is de kans dat ze een vluchtelingenstatus krijgen nihil want de genoemde landen worden als ‘veilig’ beoordeeld. De procedure om deze -van te voren vastliggende- conclusie te trekken, duurt maximaal een half jaar. Na die periode moeten die mensen dus hun biezen pakken. Als ze dan doorreizen naar Duitsland, kunnen ze daar opnieuw asiel aanvragen. Als dat gebeurt treedt de zogenoemde ‘Dublin-verordening’ in werking. Daarin staat dat een migrant maar in één land asiel mag aanvragen. Dus na weer maximaal een half jaar onderzoek, verwijst Duitsland de betreffende mensen terug naar Nederland waar het eerder verzoek werd afgewezen. Na een jaar kansloze procedures is Nederland dan alsnog verplicht deze mensen uit te zetten. Echter, deze migranten beschikken niet over een paspoort en de landen waar ze naar terugkeren werken niet aan een terugkeer mee.

Dat is de kwestie in de notendop. Een urgent probleem derhalve. Maar geen nieuw probleem. De Christen Unie bracht deze kwestie tijdens de vorige Tweede Kamerverkiezingen al, als enige partij, serieus onder de aandacht en stelde voor diplomatieke druk uit te oefenen of landen anderszins te dwingen hun gevluchte onderdanen weer op te nemen. Intussen gebeurde er niets zodat het probleem blijft voortbestaan. De Telegraaf meldt dat maar doet dat dan onder genoemde hetzerige kop waarmee een stemming wordt gecreëerd die nadelig wordt voor álle migranten: ook zij die van goede wil zijn en een gegronde reden hebben weg te willen uit hun vaderland.

Vervolgens wordt De Telegraaf nazistische propaganda verweten en wordt het gebezigde ‘asielplaag’ gelijk gesteld aan het in Tweede Wereldoorlog in dezelfde krant gebruikte ‘Jodenplaag’. Ook dat slaat helemaal nergens op maar schept evenzeer een sfeer van bloeddorstige vijandigheid, dit keer in de richting van de Telegraaf-redactie.

Los van deze hetzes blijft het gesignaleerde probleem van migratie uit veilige landen gewoon voortbestaan, al jaren. Er is maar één oplossing. Landen binnen de Europese invloedssfeer dreigen met uitsluiting van de EU-markt. Met landen buiten Europa een deal sluiten om hun landgenoten op te nemen. Dat laatste zal geld gaan kosten, zoals de deal tussen de EU en Turkije over het indammen van migratiestromen ook geld kost.

[regioswitch]

Het Parool: Lokaal nieuws zoals het moet

Een stads-soap in Het Parool. Het koor en orkest van de Westerkerk voeren oorlog met hun dirigent. Het koor zingt vals en het orkest speelt uit de maat (volgens de dirigent). De dirigent kan geen maat houden en is autoritair (volgens het koor).

De soap wordt bevolkt door sterke personages. Een achterbakse dominee (Fokkelien - Fuckelien volgens het koor), een getergde concertmeester, een klagende bas en een voorzitter van de kerkeraad die van de prins geen kwaad weet. En er wordt geciteerd uit vertrouwelijke stukken en persoonlijke e-mails. Juicy...

Royalty, sex en crime is top, maar oorlog in de Westerkerk is een goede tweede.

Op het verhaal is vast wat aan te merken (wederhoor kan beter, de beschuldiging van de opgeflufte CV wordt niet onderzocht, de foto laat niet de beschuldigde maar de vorige dirigent zien) maar de aanpak is precies zoals het hoort.

Bij Het Parool snappen ze welke verhalen je op zaterdag moet brengen: een aankeiler op de 1 - een spread midden in de krant. Op de foto is niet bezuinigd.

De spread doet het prima in de zaterdag-tabloid. Veel beter dan het geprop dat nog steeds bij veel titels de norm is. 

Op zaterdag hebben mensen de tijd om de krant te lezen (Parool: 29 minuten door de week, 43 weekendkrant). Veel regio-kranten zien dat als een excuus om een katern met tinnef toe te voegen: commerciële aanbiedingen, reisjes, eetdingetjes, gossip, BN'ers, gesponsorde content. Veel niet-regio vooral.

Maar dat is niet waarom mensen een regionale krant lezen. Die willen weten wat er speelt in hun achtertuin.

De zaterdagkrant is waarschijnlijk de meest waardevolle editie van de krant. In de VS experimenteren kranten met het schrappen van de maandag- en dinsdagkrant - of zelfs met alle weekdag-edities (die digitaal worden) om zich qua print volledig op de zaterdag te richten. Maar maak er dan ook een onmisbare krant van in plaats van een extra dik huis-aan-huisblad.