akrwskalokairinh - Tumblr blog

[akrwskalokairinh]

Update: τα έχασα σήμερα

Αγόρασα αυτά τα σκουλαρίκια διότι μου θύμισαν τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας εκείνης της στιγμής,

Ίσως και να τα αγόρασα για να θυμάμαι για πάντα εκείνη την στιγμή.

[akrwskalokairinh]

[akrwskalokairinh]

Τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται ...

[akrwskalokairinh]

Αγόρασα αυτά τα σκουλαρίκια διότι μου θύμισαν τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας εκείνης της στιγμής,

Ίσως και να τα αγόρασα για να θυμάμαι για πάντα εκείνη την στιγμή.

[akrwskalokairinh]

Σας έχει συμβεί να αγναντεύετε ένα μέρος και δίχως λογο και αιτία να δακρύζετε μπροστά στην ομορφιά του ;

Ήταν το τελευταίο μπανιο του καλοκαιριού και κολυμπησαμε με τις μάσκες μας στο νησάκι από πίσω.

Νομίζω τα χρώματα που αντίκρισα ή αυτο που κάναμε ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου.

Ένιωθα ευγνώμων για το νερό που κολυμπούσα, για το κάθε κοχύλι που βρήκα, για την αλμύρα στα μαλλιά μου , για τα κατσαβραχα που πατούσε το πέλμα και ας πονούσα και για τα δέντρα που άγγιζαν την θάλασσα...

[akrwskalokairinh]

Άνθρωποι που έρχονται, άνθρωποι που φεύγουν, σχέσεις που κάνουν τον κύκλο τους , ιστορίες που ανακυκλωνονται, προσωπικότητες που σου ξεδιπλωνουν κομμάτια της ψυχής χωρίς να γνωρίζεις πως τα έχεις...

Όνειρα ατελείωτα, όνειρα για θαραλλεους και χαμένους, όνειρα που καταλήγουν σε συμβιβασμούς, όνειρα που ίσως να μην σε κάνουν και τόσο ευτυχισμένο. Και πίσω από αυτά; Πάλι άνθρωποι, άνθρωποι να υποστηρίζουν άλλους ανθρώπους...

Και στο τέλος τι μένει; Μουσικές, μονοπάτια, παλιές εικόνες χαραγμενες σε μια μνήμη και βλέμματα, βλέμματα που με ένα νεύμα λένε όσα δεν τόλμησε κάνεις να ξεστομίσει.

Ευτυχώς που υπάρχει και η τέχνη για να ξεφεύγει κάνεις από την μάταιη πραγματικότητα που μας έπλασαν ότι πρέπει να ζούμε. Άραγε η ωρίμανση ισοδυναμεί με συμβιβασμούς; Άραγε οι ανώριμοι άνθρωποι, ή αυτοί που δεν θέλουν να δεχτούν την πραγματικότητα που τους περνάν, μπορούν να επιβιώσουν με αυτόν τον τρόπο ζωής που τους επιβάλλεται; Άραγε η "τάχα" ελευθερία και η "τάχα " πρόοδος μας εγκλωβιζει περισσότερο ; ποιος ξέρει.

[akrwskalokairinh]

Η ζωή μου αποδεικνύει καθημερινά ότι όταν είσαι εσύ ο ίδιος καλός ή μετανοεις, τότε όλα τα καλά έρχονται σε εσένα απρόσμενα.

[akrwskalokairinh]

Κενό και δύναμη ο πιο επικίνδυνος συνδυασμός.

-Δαιμεώδης

[akrwskalokairinh]

<<Νυχτερινός εκφωνητής>>

Μόλις είδα το trailer ήμουν σίγουρη πως ήθελα να δω αυτή την ταινία μαζί σου. Αναφέρεται σε έναν έρωτα, που λόγω λάθη νεότητας οι πρωταγωνιστές δεν έμαθαν πότε τη συνέχεια που θα μπορούσαν να είχαν.

Μια απίστευτη αισθητική, σενάριο, θέαση της Αθήνας. Ο τρόπος που αλληλοδιαπλέκοταν οι λεξεις ήταν τόσο ποιητικός...

Ο Ρένος, η γυναίκα εκείνη. Πόσο όμορφες φωνές και χροιές έχουν...

Και έπειτα το σινεμά, χωμένο σε έναν κήπο με θέα το πορτοκαλί φεγγάρι στην αποπνικτική Αθήνα, είχε τον τρόπο του να σε ταξιδεύει στο χρόνο, να σε κάνει έστω για λίγο να ξεχάσεις που βρίσκεσαι, που είσαι. Για μια στιγμή ξέχασα ποια ήμουν, τι ήθελα. Το μόνο που γνωριζα για τον εαυτό μου , είναι ότι θέλω να ζήσω .

Και έπειτα τα κρίνα του καλοκαιριού, τα ζευγάρια που αγκαλιάζοταν, εσύ που μου κράταγες το χέρι και μου το χαϊδεύες, ή οι δύο μοναχικοί άνδρες ηλικίας 30 ετών περίπου που καπνιζαν και έπιναν μπίρα μόνοι τους.

Ένιωθα ότι βρισκόμασταν και εμείς σε ταινία. Ήταν από τις πιο ρομαντικές βραδιές που έχουμε ζήσει και πιστεύω πως την διεκδίκησα.

Φεύγοντας περπατούσαμε στην Θηβών τραγουδώντας << Μωρό μου φαλτσό...>>

[akrwskalokairinh]

Και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά μόλις έμαθα τα νέα.

Δεν μπορώ να το πιστέψω, πως όσα όνειρα κάναμε μαζί, σχέδια, πλάνα, με υποστηριζες σε υποστήριζα.Να ξέρω ότι μπορεί να μην τα πραγματοποιησεις πότε, λόγω της κωλοαρρωστιας.

Με έπιασε ένα σφίξιμο στο στομάχι , γιατί ρε φίλε μόνο 21 χρόνων;

[akrwskalokairinh]

[akrwskalokairinh]

Θα 'ρθει η στιγμή που θα αναπολείς οποιαδήποτε ανασφάλεια σου ξεστομίζα, οποιαδήποτε επιβεβαίωση που έπαιρνες βλέποντας με να πέφτω στα πατώματα για σενα

Και τότε θα απορείς. Με θελει άραγε ;

Θα περιμένω τη στιγμή που θα εισαι στη θέση μου

[akrwskalokairinh]

[akrwskalokairinh]

Τα όχι σου, θα τους θυμώσουν, μα θα σαι ελεύθερος και αν μέχρι τώρα δεν στο είπε κανείς, η ελευθερία σου είναι πιο σημαντική απ’τον θυμό τους.

[akrwskalokairinh]

[akrwskalokairinh]

Τα 20 μου λοιπόν...

Ήταν μια ανάμειξη μεταξύ 14, 16, 18.

Ό,τι ονειρο είχα από αυτές τις ηλικίες το πραγματοποίησα. Ήταν η χρονιά που άνοιξα πιο πολύ τα φτερά μου. Ταξίδεψα πολύ, γνώρισα νέο κόσμο (πλέον πιο προσεκτικά) , αποδεσμευτηκα εντελώς από ανθρώπους που αγαπούσα αλλά με περίεργο τρόπο , όχι και τόσο υγιές.

Είναι τόσο όμορφο να έχεις εκπληρώσει οποία επιθυμία είχε ο εφηβικος σου εαυτός.

Τα 20 οδευαν προς την ενηλικίωση μου. Για πρώτη φορά ένιωσα ενήλικη, από τον τρόπο που σκεφτόμουν αλλά και από τον τρόπο που στέκομαι στην κοινωνία. Ίσως, πάτησα το πόδι μου στον ρεαλισμό, στις δυσκολίες, πάντοτε όμως με την πεποίθηση ότι δεν θα με πάρει το <<ρεμα>>

Σ'αυτό το ταξίδι με έχασα και με βρήκα πάρα πολλές φορές. Δεν ήξερα ποια είμαι, ποια ήμουν, τι θέλω. Αν κάνω ανασκόπηση των στιγμών θα θυμηθώ εμένα να βούλιαζω τις σκέψεις μου στον καναπέ όπως και το σώμα μου. Χάρις τους ανθρώπους μου με ξανά έβρισκα. Μου υπενθυμίζουν ποια είμαι, ποια ήμουν και τι θα ήθελα να γίνω . Στα σκοτάδια μου βλέπουν ηλιαχτίδες και εκεί που δεν υπάρχει δύναμη μου την δίνουν.

Το χειρότερο δε αυτής της ηλικίας, ή και το μυστήριο για κάποιους, είναι η αβεβαιότητα. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να την διαχειριστώ όταν αυτή κατακλύζει πολλούς τομείς της ζωής μου .

Στα 20 πήρα αποφάσεις που δεν ήξερα που θα μου βγουν , αλλά από ότι φαίνεται βγήκαν σε καλό.

Στα 20 βούτηξα στα νερά που πάντα ονειρευόμουν.

Στα 20 ζούσα στιγμές που ούτε καν συνειδητοποίουσα ότι τις ζούσα καθώς συνεχώς ερχόταν και κάτι άλλο.

Τα 20 ήταν θησαυρός.

Στα 20 καταλαβα λίγο περισσότερο ποιο είναι το νόημα της ζωής, της δικής μου ύπαρξης προσπαθώ λίγο λίγο να το ανακαλύψω .

Εάν μου έλεγαν ότι αύριο θα φύγω από την γη , ένα ξέρω. Πως οτιδήποτε ονειρεύτηκα το έκανα, και πως έκανα περήφανο το παιδάκι και το έφηβο κορίτσι που ήμουν.

Εξακολουθεί να είναι αγαπημένη ταινία το kiss cry, αγαπημένο βιβλίο το δέντρο που έδινε, αγαπημένο τραγούδι << αυρα>>, αγαπημένο Χόμπι τα ρολλερς και ας μην κάνω όπως παλιά.

[akrwskalokairinh]

Αυτός που θέλει να σε δει, βρίσκει αφορμές!

Αυτός που δεν θέλει, βρίσκει δικαιολογίες..

Ήρθε απλά να μου δώσει ένα φιλί..υπάρχει κάτι καλύτερο;