alexanderchalkidis - Tumblr blog

[alexanderchalkidis]

“Αν παραταϊζεις την αλεπού, θα καταντήσει σκύλος.”  Έτσι έλεγε ο Κυρ Παντελής ο ψιλικατζής στην παλιά μου γειτονιά στην Πεύκη.  Έτρωγε μόνο ZWAN σε ψωμί του τοστ και έζησε ως τα 98.  Τον πέτυχα μια φορά να κοιτάει μια γραμμή μαύρα μυρμήγκια μεγάλα, “που πάνε;” ρωτούσε εμένα, το εφτάχρονο. “Πάνε έτσι αγαπημένα σε ένα μυστικό κρυσφήγετο του έρωτα!” απεφάνθη μετά από λίγο, εγώ δεν κατάλαβα τίποτα, ίσως μου την έπεφτε, αναδρομικά τον κόβω για ντινγκιντάνγκα αλλά παλιομοδίτη του είδους, δεν μου χάρισε ποτέ ούτε μια Kiss που αρχικά έκαναν δύο δραχμές η καθεμία και τις έπαιρνα πέντε-πέντε.  Μετά πήγαν πέντε δραχμές η μια και τις έπαιρνα δυο-δυο.  Σκούπιζε με πάθος το πεζοδρόμιο γύρω από το μαγαζί του, σκούπιζε και τον δρόμο ως ένα σημείο κάπως ασαφές που θεωρούσε όριο αρμοδιότητάς του ως προς την καθαριότητα.  Οι γέροι στέκονταν και διάβαζαν τους τίτλους των εφημερίδων που είχε παρατάξει ως κράχτη, καμιά φορά έδειχναν κάποιο άρθρο και έπιαναν κουβέντα παθιασμένη για τα πολιτικά ή τα αθλητικά.  Το καλοκαίρι καθάριζε με το λάστιχο τόση ώρα, σα να νόμιζε ότι με το νερό θα μεγαλώσει κάπως ο λιγοστός χώρος του εκεί ανάμεσα στις πυλωτές του προάστιού μας.  Γελούσε σαν σιφώνι , δεν ήξερες αν πνίγεται ή διασκεδάζει, σπάνια χαμογελούσε, όλα τα πράγματα ήταν σοβαρά για αυτόν, όλο μονολογούσε με συμβουλές, δεν ήξερα ποτέ αν τα έλεγε σε εμένα ή στον εαυτό του ή κάποιον από την άλλη μεριά του περίπτερου που δεν έβλεπα, αν ήταν αρχή κουβέντας ή συνέχεια χθεσινής: “Οπότε μην την παραταϊζεις την αλεπού.  Να της δίνεις έξυπνα φαϊ αν την χρειάζεσαι.  Μη λες πολλά, μιλά σιγά. Και να ψηφίζεις συχνά.” https://www.instagram.com/p/Cp9XJKuoJ-P/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Οδηγίες σε περίπτωση που σε τρακάρει κάποιος ή γίνει οτιδήποτε με άλλον στον δρόμο : 1. Κουλ, εφόσον ζεις και είσαι καλά αυτό είναι το Νο1. Βγάλε το αμάξι αν ενοχλεί την κίνηση αλλά μερικές φορές πρέπει πρώτα να πάρεις φωτό και μαρτυρίες. 2. Πάρε κάποιον τηλέφωνο, πάντα είναι καλύτερα να έχεις παρέα σε τέτοιες φάσεις 3. Πάρε φωτογραφίες τα πάντα, το αμάξι σου, το αμάξι του άλλου, τον δρόμο, την φάση, όλα τα χαρτιά. 4. Αν υπάρχουν μάρτυρες ζήτα τους στοιχεία (τηλέφωνο, όνομα) 5. Μην ακους τι λέει ο άλλος και μην πιστεύεις όταν σου λένε "καλά θα τα βρούμε" και τέτοια. Επίσης μερικές φορές αρχίζουν "συγνώμη, δεν ξέρω τι έκανα" και μετά το γυρνάνε σε "α, τελικά εσύ φταις". 6. Δεν έχει νόημα συνήθως να φωνάξει κανείς την αστυνομία πλέον, δεν κάνουν τίποτα. Εκτός αν έχει τραυματιστεί ή πεθάνει κάποιος. Γενικά μην πεθαίνεις. 7. Αν κάποιος κάνει ότι έχει χτυπήσει και σου φαίνεται ψέμα, μάλλον είναι ψέμα. (πχ συχνά κάνουν ότι πονάει ο λαιμός τους και καλά ή διάσειση, κλασσικά fake) Εσύ πάντα τυπικός και ευγενικός, μπορεί πράγματι να χρειάζεται βοήθεια ή να έχει τρομάξει. Και ηλεκτρονικά μπορείς να δείξεις πλέον δίπλωμα, δεν χρειάζεται το χάρτινο δίπλωμα πια. Το μόνο που νοιάζει κάποιον αν τον τρακάρεις είναι να έχεις ασφάλεια. Είναι κάτι χαρτιά στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου Αν πιστεύεις ότι φταίει ο άλλος μην τον αφήσεις να φύγει αν δεν έχεις: 1. Το χαρτί της ασφάλειας του αυτοκινήτου του φωτογραφία (προσοχή να δεις αν έχει λήξει) 2. Το δίπλωμα οδήγησής του (ειδικά αν είναι γέρος πιθανόν να μην έχει δίπλωμα οπότε πάει αλλιώς η διαπραγμάτευση) 3. Ταυτότητα προαιρετικό, μόνο αν δείχνει ύποπτος ο άλλος Βασικά 1) αν νομίζεις ότι φταις καταγράφεις τα πάντα και βρίσκεις μάρτυρες για να μην πει ο άλλος μετά ότι έκανες πιο μεγάλη ζημιά από ότι έκανες. Μπορεί πχ να πάει να σου χρεώσει ζημιές που είχε ήδη το αμάξι του. 2) Αν νομίζεις ότι δεν φταίς, τότε πρέπει να φροντίσεις ότι έχεις όλα τα στοιχεία του άλλου για να σου πληρώσει την ζημιά σου Μην αφήσεις να σε κάνει ο άλλος να βιαστείς και τα ξεχάσεις όλα αυτά. Μην επηρεαστείς αν φωνάζει, κάνει τον μάγκα ή κλαίει σαπουνοπερέ και κάνει drama queen act. Απλά και μετρημένα, κρατάμε τα στοιχεία και τα λέμε μετά. https://www.instagram.com/p/Cp3RtvPr0Ti/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Το πρόβλημα δεν είναι ότι νυχτώνει σε αυτήν την χώρα. Σεισμοί, καταστροφές και καταιγίδες επικές έρχονται και φεύγουν.  Και πάντα ξημερώνει όμορφη, η πιο όμορφη πατρίδα στον κόσμο λέει η κόρη μου που ξέρει από αυτά. Τόσο όμορφη που τα ξεχνάμε όλα. Αλλά έχω όνειρα κρυμμένα κάτω από τα γόνατά μου καθώς προσεύχομαι. Όλα τα δέντρα που έκαψαν, κι όλα που έκοψαν, θα ρίξουν σήμερα σκιά. Να μην ξεχάσω. https://www.instagram.com/p/Cph6lcNIX08/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Η ώρα που αγαπούσα τις γάτες έληξε στο διάλειμμα του πρώτου τριμήνου της πρώτης Γυμνασίου, κάπου μεταξύ του Παπανδρέου που περνούσε απέξω από το σχολείο με την κουστωδία Mercedes και τα μπούτια της κυρίας Ζερβοπούλου στο μάθημα των αγγλικών.  Η ελπίδα τότε ήταν εργοστασιακή ρύθμιση για όλους μας, είχανε βρει το κόλπο με τα ατελείωτα δάνεια από το εξωτερικό αλλά δεν το ξέραμε όλοι ακόμα, ζούσαμε το όνειρο απροβλημάτιστα, αγαλματένια, ανεπρόκοπα.  Οι γονείς νόμιζαν ότι ήξεραν τι έκαναν, οι καθηγητές ότι δίδασκαν, τώρα δεν μπορώ καν να το εξηγήσω στα παιδιά μου, πώς βγάλαμε το προστατευτικό από το γραφείο στην έδρα για να βλέπουμε τα μπούτια της κυρίας Ζερβοπούλου ενώ ταυτόχρονα οι δύο χειρότεροι μαθητές της τάξης τον έπαιζαν κανονικά την ώρα του μαθήματος. Δεν υπερβάλλω. Αυνανίζονταν ενώ κάναμε αγγλικά οι υπόλοιποι και μάλιστα η τάξη μύριζε σπέρμα πολλές φορές. Αναδρομικά το βρίσκω ταιριαστό για την εποχή, τότε αρκούσε να τα είχες καλά με το κόμμα και γινόσουν πλούσιος, πολύ πλούσιος, κι ας μην ήξερες αγγλικά κι ας αυνανιζόσουν δημοσίως.  Έλεγες ότι είσαι αριστερός ή δεξιός κι έφτανε, ακόμα κι αν ήσουν στην τηλεόραση ή σε συγκέντρωση μπροστά σε εκατομμύρια κόσμο στην πλατεία Συντάγματος. Κι η κυρία Ζερβοπούλου με ρωτούσε την σωστή προφορά λέξεων που δεν ήξερε στα αγγλικά, γιατί τότε οι μερικούς καθηγητές τους ένοιαζε ακόμα να μην γίνουν ρεζίλι, κάναμε μάθημα εμείς, έξω στα πίσω θρανία τον έπαιζαν και στην κορυφή της χώρας τον έπαιζε ο Ανδρέας. Θα υπήρχαν και τότε φαντάζομαι γάτες, δεν θυμάμαι ιδιαίτερα, περνούσαν οι Mercedes, μύριζε σπέρμα, εκατό μέτρα από την τάξη ήταν η βίλα στην Εκάλη όπου έκαναν ντάνες πεντοχίλιαρα σε κούτες Pampers κι έλεγαν "πάρε δύο κούτες φεύγοντας καλέ", μάλλον τρεις τέσσερις θα έπαιρναν όλοι, σα γάτα που σκοτώνει τρία πουλάκια και δεν τρώει τίποτα, περίμεναν να οδηγήσουν μετά δύο ώρες ως το ψαράδικο που χρέωνε τρέλα το "φρέσκο ψάρι", όχι, ποτέ, δεν μπορώ να συμπαθήσω τις γάτες παιδιά λυπάμαι, έζησα την Ελλάδα στα χειρότερά της και ντρέπομαι. Ψηφίστε υπεύθυνα. Όχι σα γάτες. https://www.instagram.com/p/CpEwcYIINvE/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Αυτό το παραμύθι με τις ημερομηνίες λήξης στο γάλα... 22 του μηνός σήμερα και αυτό το γάλα το άνοιξα χθες. Μάλιστα το βράδυ το πήρα και μαζί μου μήπως διψάσω τη νύχτα έμεινε δηλαδή εκτός ψυγείου όλο το διάστημα της νύχτας. Είναι μια χαρά και τώρα θα το απολαύσω με το τέλειο brownie cake της πεθεράς μου https://www.instagram.com/p/Co8-YLJIpUb/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

"Δεν τους πάω τους Άγγλους!" Η πιο συνηθισμένη απάντηση σε σχετική συζήτηση. Τους καταλαβαίνω. Δεν έχουν γνωρίσει τον θείο μου. Αν γίνει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αυτόν θα ήθελες δίπλα σου. Σωστός σε όλα, κύριος πάντα, απίστευτο χιούμορ, παίζει με τις λέξεις διαρκώς με αυτοσαρκασμό και χωρίς όρια, μια ζωή εργατικός αλλά ανοιχτόμυαλος, περήφανος για τη χώρα που αγαπάει χωρίς να με μισεί τις άλλες που τόσο έχει ταξιδέψει. Ξέρει, σαν Άγγλος, πότε να μη μιλάει και πότε να πει κάτι για να βοηθήσει ευγενικά μια κατάσταση. Το εντυπωσιακό είναι ότι παραμένει έτσι παρά τα απίστευτα χτυπήματα της μοίρας που θα τσάκιζαν άλλους, ναι, τέτοιοι Άγγλοι μας έσωσαν από τον Χίτλερ. Κι αν δεν τους γουστάρετε έτσι γενικά και αόριστα, δεν υπάρχει πρόβλημα, άνθρωποι σαν το θείο μου πάλι θα σας σώσουν έτσι κι αλλιώς. (Φωτό είναι καρτ πόρταλ του Άγγλου παππού μου από το μέτωπο του 2ου ΠΠ, απάντηση σε γράμμα της μάνας μου, μόλις μου το έδωσε ο θείος να της το πάω.) https://www.instagram.com/p/Coj4DHWrPSp/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Αν σου έχει κολλήσει στο μυαλό ένα σκυλάδικο, ξέρεις πως είναι να πεθαίνεις νομίζω. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα κρατάω στο μυαλό μια μελωδία και μια φράση όταν φεύγω.  Μακάρι να είναι ένα ατμοσφαιρικό φούσκωμα εγχόρδων, να σκάνε σαν κύματα γύρω μου κι εγώ να σφυράω, αν έχω ακόμα δόντια, να κάνω έστω ένα χειροκρότημα σαν κεραυνός σε παλιά βελανιδιά να σκάσει στην ησυχία γύρω μου. Και θα απομακρύνεται η παραλία αργά, αργά, κόκκοι άμμου κάτω από τα γυμνά μου πόδια φεύγουν, μπλεδίζει το κορμί μου, υγραίνεται και είμαι στον αέρα ξαφνικά, τα χέρια μου γεμάτα μαγεία των κοραλιών, οι ώμοι μου με φτερά από νεκρό κόκορα βουντού, έχουν ξαναγίνει όλα αυτά τόσες φορές, δεν είμαι τίποτα αλλά η θάλασσα έχει άλλη γεύση όταν την έχεις πιει ολάκερη με 9/8 ρυθμό στο κουπί της χειροποίητης σχεδίας σου.   Είμαι η μουσική μου, βγαίνει πόνος, βγαίνει ωμή ευτυχία από το στόμα και τρυπάει τα πάντα, ανοίγει τάφους να διαλέξω, να θάψω κάθε λάθος νότα - κι ήταν πολλές - που έπαιξα.  Αδέξιος βιολιστής, παράφωνα περάσματα, απρόσεκτος με τα πνευστά, δειλές λάθος νότες που ελπίζω ότι κρύφτηκαν πίσω από την υπόλοιπη ορχήστρα της ζωής, το ποτάμι το γαλάζιο, τον σκούρο μπλε τρόμο, σαν το αίμα σε φλέβες στο μάτι, σαν το αίμα δίπλα σε ξυράφι αυτοκτονίας, σαν μπλε ωκεανού και ουρανού θα χορέψω εγώ όταν πεθάνω. https://www.instagram.com/p/CojYRkLo6-z/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Έχει άλλη γεύση ο ωκεανός όταν τον έχεις πιει, όταν λιπόθυμος, με το αυτί στη λέμβο, έχεις μπερδέψει τα κύματα που σε χτυπάνε με αρρυθμία της καρδιάς. Δεν ξέρω αν είναι πουλιά αυτά εκεί ψηλά που βλέπω ή  μ'έχει τυφλώσει ο ήλιος τόσες μέρες, αλλά λικνίζομαι ολάκερος, στις παύσεις , στην κορυφή του κύματος, όσο δω κάθε φορά,  χαμογελάω, χορεύω όλα τα πέλαγα Θεός. (at Holland-on-Sea) https://www.instagram.com/p/CogzRPFoRCr/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Η μαλάκω της ημέρας, πάει με όλο αυτό το χιόνι από πάνω από το αμάξι. Ή θα φρενάρει και τυφλωθεί αυτή, ή θα γκαζώσει και θα μας τυφλώσει τους από πίσω όταν φύγει όλο αυτό το χιόνι. https://www.instagram.com/p/CoZS4mLLyHj/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Τα βιβλία στις βιβλιοθήκες των σπιτιών της γειτονιάς μας στοιχισμένα και φρεσκοξεσκονισμένα από Φιλιππινέζες γιατί κανείς δεν τα διαβάζει βέβαια παρά μόνο λίγο πριν έρθουν επισκέψεις για κάνα σουαρέ και θέλουν να κάνουν φιγούρα απόσπασμα και καλά τυχαία να το φέρουν στην κουβέντα.  Το τζιν σφιχτό στον κώλο της υπαλλήλου στο ακριβό ψευτομανάβικο που κάνουν πέντε λεπτά να σου βάλουν τρεις τομάτες στη σακούλα γιατί τις χρεώνουν δυο ευρώ την καθεμιά και νομίζουν ότι έτσι δείχνουν πιο κυριλέ στην εξυπηρέτηση.  Το χείριστο κοστούμι του Κυρίου Παύλου που του είναι τρία νούμερα πιο μεγάλο όταν πάει εκκλησία και αγχώνει τη γυναίκα του γιατί τρίβεται στο πάτωμα και θα φθαρεί και πως θα το μπαλώσει μετά ενώ ο ίδιος απαγορεύει την είσοδο στην εκκλησία σε δυο Αλβανούς που απλά ήθελαν να θαυμάσουν τις εικόνες, λέει ο Θεός δεν το εγκρίνει, αυτός τους εξηγεί το Θέλημά Του, δεν έχουν βαφτιστεί Ορθόδοξοι λέει, απλά τα πράγματα. Να σας πω τι γίνεται τώρα, κανείς δεν σε ξέρει εκτός αν ζει εδώ γύρω και ξέρει κάποια πράγματα σίγουρα όπως αυτά που σας λέω τώρα.  Οι μπελάδες που έρχονταν φαίνονταν από παλιά, ήταν με κιμωλία τα περιγράμματά τους στην άσφαλτο που μόλις έστρωσε ο Δήμαρχος καθότι έρχονται εκλογές.   Οι φτωχοί λατρεύουν τα αρώματα και το καλό χώμα, τόσο φτωχοί που δυο νομίσματα από καρότσι σουπερμάρκετ τους αλλάζουν τη μέρα ενώ ταυτόχρονα τους αγχώνουν γιατί ξέχασαν πως να τα ξοδεύουν πια.  Ο πατέρας των Αλβανών ήθελε πάντα να μαθαίνει περισσότερα, πότιζε τον κηπάκο του, πότιζε και τα διπλανά δέντρα, τους πήγαινε βόλτα στις καλές γειτονιές, χαιρετούσε ευγενικά τους πάντες ενώ μερικοί του λέγαμε να προσέχει μην βρει μπελά.  Αλλά κάτι κάποτε πρέπει να γίνει καλύτερο από τα ντουβάρια που βάζουμε μεταξύ μας κι ο τρίχρονος γιός του σκαρφαλώνει φράχτες σε βίλες με άγρια σκυλιά για να τα χαϊδέψει.  Tα λυπάται φυλακισμένα όλη μέρα.  Και μια φορά είδα από ένα τέτοιο σπίτι να βγαίνει μια έφηβη με μια βούρτσα.  Έκατσε ήσυχα ήσυχα πίσω από το Αλβανάκι κι άρχισε απλά να του χτενίζει τα μαλλιά. Το Αλβανάκι στη σειρά του χάιδευε τα σκυλιά και τα σκυλιά ίσως να έτριβαν το γκαζόν με τρόπο που να του άρεσε, δεν ξέρω τίποτα πια με σιγουριά. Μια γειτονιά είμαστε όλοι. Χαιδέψτε αλλήλους. (at Dionysos, Greece) https://www.instagram.com/p/Ck7j0meqKNq/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Τα ντουβάρια επιβιώνουν Οι πόρτες ζουν Οι μεντεσέδες όμως ορίζουν https://www.instagram.com/p/CkbfYlSOZS1/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Ο σκύλος γαυγίζει στην ρόδα γιατί θέλει να μάθει που πάνε, τι έχουν μέσα, πώς λειτουργούν όλα αυτά τα μεταλλικά κουτιά σε τι διαφέρουν και ποιο να αγαπήσει όταν θα φέρει τα κόκαλα του αφεντικού. https://www.instagram.com/p/CkUnoKIqVvv/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Όμορφοι άνθρωποι-παράθυρα κοιτάς μέσα τους και βλέπεις το χάραμα δέντρα, βουνά και θάλασσες. Και ξέρουν πότε και πόσο να γυρνάνε από το φως να γίνονται καθρέφτες να σε κάνουν παράθυρο. https://www.instagram.com/p/CkTLCjQI64p/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Ένα ξέρω για τον άνεμο. Έρχεται από αλλού. Κι όσοι γκρινιάζουν που φυσάει δεν νοιάζονται να μάθουν τα μυστήρια που κουβαλάει. Δεν θα σου πει να τον καλέσεις, δεν περιμένει, απλά έρχεται. Να βγεις σε ψηλά χόρτα, να σε χαϊδέψουν, να σε μαστιγώσουν, να νιώσεις ζωντανός. Ένα ξέρω για το αλλού, έρχεται συχνά με τον άνεμο. https://www.instagram.com/p/CkSKq8roqc-/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Υποθέτω ότι στέλνει μηνύματα στο tinder https://www.instagram.com/p/CkGlp0qI4dA/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Πριν γεννηθώ ήμουν βουνό.  Πλακούντας από πέτρα,  παιδί σε αλπικό λιβάδι,  τραγούδι του αέρα,  Χορός στα σύννεφα,  αγάπησα, γέρασα.   Και πέθανα με βράχια γύρω μου , μια σάρα τελευταία. https://www.instagram.com/p/Cj7VoWDrsQM/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alexanderchalkidis]

Η μέρα κοίταξε τον μήνα και γέλασε: “Χωρίς εμένα δεν θα υπήρχες!” φώναξε περήφανα. Και οι ώρες  δεν είπαν κάτι στη μέρα μη τη στεναχωρήσουν. Μη ξυπνήσουν τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα, κάθε στιγμή αναιρεί  κάθε σύνολο γελάει μαζί σου θάνατε γελάει μαζί σου κλέφτη. https://www.instagram.com/p/CjxsWZboQEQ/?igshid=NGJjMDIxMWI=