angiieq - Tumblr blog

[angiieq]

BU ŞARKI KADAR GÜZEL HİSSETİREN BİR ŞEY YOK!

[angiieq]

Görebiliyorum!

Görebiliyorum bayım; içinizde biriktirdiğiniz çaresiz öfkeyi?!

[angiieq]

"Omzumda baş yok, kafa tuttum mahşere!"

[angiieq]

❤🩹

"Ardından ise, rahatsız edeni zihnimin uçurumundan yuvarladım..."

[angiieq]

Watpad uygulamasını kullananlar için yazarım ki:

Watpad' de bir kitap yazıyorum. "PAPATYA SARISI" hesap isimim:

Baywriter0.

Tek bir şan verirseniz ve bpbiraz göz atarsanız çok sevinirim!

[angiieq]

Meğersem, kötü olanlarmış melekler...

[angiieq]

"Ah o güzel gözlerin, döndürüyor başımı."

[angiieq]

Kelebekler.

Kelebkler özeldir, Hanım efendi!

Öyle ki kelebekler özgürdür. Ve özgürlüğün sadece soyutluğa mahkum bırakıldığı Dünya' nın yıldızıydı onlar!

[angiieq]

Yanmak isterdim ölünce.

Aciz, somutluğa hapsedilmiş bedenimi yok etmek. Ruhumu tamamiyle soyutluğa bırakmak isterim!

[angiieq]

Hayatıma kumar oynamıştı yaratanlar.

Zarlar atılmış, kartlar çekilmişti. Geriye sadece oyunun sonu kalmıştı!

[angiieq]

Sizlere benden bir kaç satır bırakmak isterim, Dünya' ya sıkışmış ruhlar!

İlk öncelikle içimdekilerin gittikçe sönükleştiğini hissediyorum. Fakat içimdeki çocuk buna izin vermiyor. Bunu yazan kişininde bir çocuk olması oldukca ironik olmalı!

Zihinim sanki kafese koyulmuş bir kuş gibiydi. Kafesin üstü açıktı ama, beni uçmaya korkutmuşlardı. Kanatlarım kafeste açılmıyordu ki uçabileyim!

İnsanlar, bedenimi eline almış ve sıkıştırıp biçim vermeye çalışıyorlardı. Ruhumda işte arada kalıyordu.

Korkunç pençeler ruhuma değiyordu, değmesine ama kavrayamıyolardı.

Ve artık ruhum ferergâh etmek istiyordu! Bu azapdan kurtulmak...

[angiieq]

Gözlerim, karanlığa hançerlendi bir den bire.

O' karanlığın şah damarı olacağını bilmeden. Gözlerim içinde, içindeki saflıkla, zincirlemişti kendini dipsiz karanlığa. Ruhum kafatasımın duvarlarını kırmak istiyordu. Özgürlük istiyordu!

Oysa ki özgürlüğü tatmak için; edebi suskunluğa "gömülmesi" gerekirdi. Nereden bilsinki yanlışlıkla kendimi zihnimin dibsiz kuyusuna atsın!

Yanlışlıkla intihar etsin?!

Kalbimdeki öküz acılarımı haykırmak istiyordu. Fakat aynı zamanda beni susturandi öküzün boynuzuydu.

[angiieq]

Gözleriniz, bayım! Gözlerinizde saflık görüyorum, gözlerinizde saf duygular...

Fakat kalbime saplandı ki nefretiniz. Yoğun bir ıstırap çektirdi, bayım. Vücuduma falakayla azap çektirdi. Boynumdaki prangaları biraz daha yaktı.

Efendim gözleriniz beni tepe taklak etti. Hoyrat bir dalga gibi, zihnimin kapılarını zorladı!

[angiieq]

Sizi kalbime hapis ettim, hanım efendi! Ve kalbime kazık saplandı.

[angiieq]

İnsanlar bana bakıyor. Ama sadece bakıyorlar, göremiyorlar,

Benim ruhumu, içimi, gözlerimi göremiyorlar. Ne kadar acı! İçlerindeki zavallı ruhu görmeyip; başka bedenleri yargılamak isteyen varlıklar. Bu bana utanç değil ancak yoğun bir acı hissetirir. Kendim için değil onlar için, ben değil gözlerim acır onlara!

Çünkü bilirim ki gözler saftır. Gözlerin bir kapağı vardır, gözler bedenlerden bağımsız krallığını kurmuştur. Gözler önemlidir. Gözler kalpden bile önemlidir. Çünkü gözler ruhu taşır!

[angiieq]

Karanlık bir zevktir.

Ve her zevk gibi karanlığında acısı vardır. Fakat bu acı öyledir ki içinde beyaz bir ışık vardır. Bu ışık, her şeydir.

Yeşildir, pembedir, siyahdır her renktir. Ve bu renk cümbüşü aslında insanlığın içindeki hakikati gösterir!