anonymims-blog

[anonymims-blog]

"Blank Canvass" You are an exquisite masterpiece An artwork like no other You hold a beauty that captivates All the hearts of those who see you Different from the others you may be But still you shine brighter than the stars There’s no denying what you are You’re a wonderful work of art Yet why is it that all you see Are the dents and flaws in the masterpiece? You make your face seem like a blank canvas Covering up with a mask that hides the truth When you look in the mirror All you see is your worthlessness Never appreciating yourself For the beautiful being you are Isn’t enough to know the truth? That in this universe there’s only one you? Isn’t that enough to be proud of who you are? Rather than degrading the diamond that you are? Let me say this unto you: Your beauty is rare, it’s one of a kind Love yourself as what you are And you’ll burn brighter than the sun.

Words by Mikee Baluyot

Digital | Lineart

[anonymims-blog]

"Let's love the broken ones."

Words by James Emmanuel Gara Oracion Digital | Lineart

[anonymims-blog]

Kumusta ka na ba, mahal? Alam kong masaya ka ngayon, pero kung kukumustahin mo rin ako sasabihin kong masaya ako, sa kabila ng mga problema ko ngayon, sa kabila ng nagawa mo, Mahal. Ilang buwan na rin ang lumipas mula noong huli tayong nag-usap, kinalabit mo ako, pinaunlakan ko ang pag-iimbita mo, saksi ang mga pader ng Dinalupihan Campus sa mga salitang binitiwan natin, “patawad?” “patawad,” “paalam.” Babalikan ko muna ang unang pagkakataon na kinausap mo ako, para kang paruparo na dumapo sa hardin ko, pinagmasdan kita, kinausap, pinangarap, na ika'y maging akin, at ako'y maging sa'yo rin, ngunit mahal, hindi ko inakalang iiwan mo rin ako. Ginawa mo akong tulay pabalik sa kanya, siya na minahal mo, siya na meron nang iba, pero mahal naramdaman ko ang init mo, ang haplos ng iyong mga salita, ang musika sa bawat pag-indak ng iyong kamay, ang kislap sa iyong mga mata na nagsasabing mahal din kita, naniwala ako sa bawat letra ng iyong mga salita, ngunit mahal, iniwan mo ako. Tandang tanda ko pa noong una tayong magkita, sa burol ng lola mo, kung saan naramdaman ko ang pait ng iyong mga salita, ngunit nadama ko rin naman ang tamis ng mga pag ngiti mo. Natatandaan mo ba noong pinuntahan kita sa McDonald’s niyo, oo pinuntahan kita mahal, kahit na kinagat na ng dilim ang kalupaan, kahit na may pangambang naghihintay sa daan, makasama ka lang, ligtas na ako. Sa piling mo. Malambing ang iyong mga salita kahit naiinis ako sa nipis ng boses mo, minahal ko ang buhok mo kahit na hindi ito mahaba tulad ng tipo ko, minahal ko ang katawan mo kahit na ayaw mo sa sarili mo, mahal, minahal kitang higit pa sa sarili ko. Pero iniwan mo ako. Hinding-hindi ko makakalimutan mahal, ang araw na iniwan mo ako. Alas sais ng umaga noong nagkita tayo, naramdaman ko ang init mo noong nasa bus tayo, hinawi ko ang mga inosenteng hibla ng buhok mo habang natutulog ka, para mas makita ka mahal. Alas diez pasado nang yakapin tayo ng Pasay, unting-unti ko naramdaman ang panlalamig mo. Para akong nabingi mahal, noong sinabi mong iiwan mo ako, akala ko ba'y babaybayin natin ang intramuros sa gabing iyon at lalasapin ang bawat sining sa mga pader nito? Mag-uusap hanggang makatulog tayo, mahal, hindi ka nangako pero ako'y napako sa tamis ng iyong mga salita, mahal, iiwan mo rin pala ako. Alas singko pasado noong lumisan ka, natuliro ako sa kinatatayuan ko, umikot ang paningin, naglakad, hinanap ang katotohanan, sa pagitan ng mga salitang binitawan mo, “aalis na ako,” pero inintindi kita mahal, kahit pitong oras akong naghahanap, hapong-hapo, puyat, at hindi makatindig. Nagpapasalamat ako sa'yo mahal, dahil natutunan kong baybayin ang Maynila, kung saan mo ako iniwan, hindi ko inakalang makakabalik ako sa Bataan, at sa pagbabalik ko, hawak ko ang huling salita. Ilang buwan na rin ang lumipas mula noong nag-usap tayo, kinalabit mo ako, pinaunlakan ko ang pag-iimbita mo, saksi ang mga pader ng Dinalupihan Campus sa mga salitang binitiwan natin, humingi ka ng tawad, naiintindihan kita, pero panahon na para intindihin mo rin ako. Nagpasalamat ako sa'yo sa pagkakaibigan, sa mga salitang binitiwan, sa yakap mong nagbigay-init sa aking katawan, sa lahat. Ngunit mahal, patawarin mo rin ako, alam kong ayaw mo sa salitang ‘paalam’, ilang beses mong binanggit sa akin, na pang habambuhay ang bawat paalam, mahal, tinupad ko ang gusto mo. “Paalam.” Ang tulang ito ay hindi para sa'yo mahal, kundi sa mga alaala nating bibitiwan ko na. Salamat, Roxanne. ―Xynel Ross Zulueta, Ang tulang ito ay hindi para sa'yo, Digital | Lineart

[anonymims-blog]

"I have been crying," she replied, simply, "and it has done me good. It helps a woman you know, just as swearing helps a man." —Horace Annesley Vachell, The Romance of Judge Ketchum Acrylic on wall

[anonymims-blog]

“Every woman wants a man who'll fall in love with her soul as well as her body.” ― Rainbow Rowell, Attachments Digital | Lineart

[anonymims-blog]

"She woke up from her dream and found an endless bliss"  Words by Alekhine Fontalera 

 Digital | Lineart