apollo-v1

[apollo-v1]

Νέο μοχλό ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας της υπαίθρου, μπορεί να αποτελέσει ο θεσμός των πολυλειτουργικών αγροκτημάτων. Ένας θεσμός, ο οποίος ξεφεύγει από το απλό αγροτουριστικό μοντέλο, όπως τουλάχιστον ισχύει σήμερα, καθώς συνδυάζει δράσεις και υπηρεσίες που αναδεικνύουν την αγροτική ζωή, τα προϊόντα, τις ντόπιες μεθόδους παραγωγής, τις συνήθειες της καθημερινής ζωής των κατοίκων κα.

Τα πολυλειτουργικά αγροκτήματα έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης και θεσπίστηκαν με το νόμο 4235/2014. Ως πολυλειτουργικό αγρόκτημα ορίζεται εκείνη η αγροτική εκμετάλλευση, η οποία διαθέτει: καλλιεργήσιμη έκταση, φυτικό ή ζωικό κεφάλαιο, υπηρεσίες εστίασης-φιλοξενίας, δυνατότητα εκπαίδευσης ή δυνατότητα επίδειξης και παρακολούθησης της παραγωγικής διαδικασίας ή οικοτεχνικής μεταποίησης. Λειτουργεί, δε, δίνοντας έμφαση στις τοπικές παραγωγικές δυνατότητες κάθε περιοχής, ενώ κατοχυρώνεται με ειδικό σήμα προκειμένου να διακρίνεται από άλλες επιχειρήσεις.

Παράλληλα, μπορεί να αναπτύσσει και άλλες δραστηριότητες, όπως αυτές της εκπαίδευσης, πρόληψης και προάσπισης της υγείας, αθλητισμού, ενώ παράλληλα μπορεί να δημιουργεί και δράσεις συνεργασίας. Με άλλα λόγια, τα πολυλειτουργικά αγροκτήματα δραστηριοποιούνται απαρέγκλιτα και στους τρεις οικονομικούς παραγωγικούς τομείς, δηλαδή γεωργική παραγωγή, μεταποίηση και παροχή υπηρεσιών.

Στόχοι του πολυλειτουργικού αγροκτήματος είναι:

* Η επιστροφή στον τρόπο λειτουργίας της ελληνικής παραδοσιακής οικογένειας.

* Η γνωριμία με παραδοσιακά επαγγέλματα, ντόπιες καλλιεργητικές μεθόδους παραγωγής και παραγωγικές διαδικασίες, οι οποίες σπανίζουν ή έχουν εκλείψει.

* Η γνωριμία με τις ασχολίες και τις συνήθειες της καθημερινής ζωής των κατοίκων μιας περιοχής, τα ήθη και τα έθιμα, καθώς και τη ζεστή ανθρώπινη ελληνική φιλοξενία.

* Η ευαισθητοποίηση γύρω από τα θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος και της αυτόχθονης χλωρίδας και πανίδας.

* Η γνωριμία με τα πολιτισμικά στοιχεία μιας περιοχής, μέ��α από την οργάνωση επισκέψεων σε ιστορικά και λοιπά τοπικά αξιοθέατα, καθώς και τη συμμετοχή σε υπαίθριες δραστηριότητες αναψυχής.

«Το πολυλειτουργικό αγρόκτημα μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς στην αγροτική παραγωγή», δηλώνει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλης Αποστόλου, και επισημαίνει: «Συνδέει μεταξύ τους και τα τρία επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας και μάλιστα μπορεί να αποτελέσει το νέο αναπτυξιακό όχημα στον αγροτοδιατροφικό τομέα».

«Αναγνωρίζοντας», συνεχίζει, «αυτήν την αναπτυξιακή δυναμική και λαμβάνοντας πολλαπλά ερεθίσματα από την πλευρά των πρωτοπόρων της δημιουργίας τέτοιων αγροκτημάτων στον Ελλαδικό χώρο, το υπουργείο προχώρησε στη σύνταξη Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Ως σκοπό έχει τη διαμόρφωση και τον καθορισμό λεπτομερειών που αφορούν στο θεσμικό πλαίσιο δημιουργίας τους και στο πλαίσιο κατοχύρωσης και απονομής Ειδικού Σήματος Πολυλειτουργικού Αγροκτήματος. Δηλαδή, της πιστοποίησης του αγροκτήματος ως πολυλειτουργικό».

Παράλληλα, όπως τόνισε ο κ. Αποστόλου, δεδομένου ότι το πολυλειτουργικό αγρόκτημα είναι συνδυασμός ποικίλων δραστηριοτήτων, επιμέρους χρηματοδοτήσεις των δραστηριοτήτων αυτών, μπορούν να εξευρεθούν είτε μέσα από τα χρηματοδοτικά εργαλεία του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης, είτε μέσω των γενικότερων αναπτυξιακών προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα είναι ο βασικός ομιλητής του πρώτου συνεδρίου που διοργανώνεται για τα πολυλειτουργικά αγροκτήματα. Το συνέδριο, το οποίο έχει ως θέμα «Συνδυασμένες δράσεις για την ανάπτυξη της υπαίθρου», θα διεξαχθεί στις 27 και 28 Μαρτίου στην Αμφίκλεια.

«Στόχος του συνεδρίου είναι να γίνει γνωστός ο θεσμός των πολυλειτουργικών αγροκτημάτων, διότι είναι μια δραστηριότητα, η οποία διαφοροποιείται σημαντικά από τον αγροτουρισμό», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κωνσταντίνος Μώρος, υπεύθυνος του Κτήματος Αμφίκαια και εκ των πρωτοπόρων του χώρου.

Στο πλαίσιο του συνεδρίου, όπως ανέφερε ο κ. Μώρος, θα παρουσιαστεί η προσωρινή επιτροπή του Δικτύου Συνεργασίας Πολυλειτουργικών Αγροκτημάτων, το σχέδιο καταστατικού ίδρυσής του, αλλά και ο οδικός χάρτης της δράσης του.

«Τα πολυλειτουργικά αγροκτήματα είναι κατά βάση οικογενειακές επιχειρήσεις και η πρόκληση είναι να φέρουμε κοντά μας τον κόσμο, προβάλλοντας τον ξεχωριστό χαρακτήρα που αυτή η επιχειρηματική δραστηριότητα έχει, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των εκμεταλλεύσεών μας, αλλά και προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης», τονίζει ο κ. Μώρος.

Αρωγός στην προσπάθεια προβολής και εδραίωσης του θεσμού των πολυλειτουργικών αγροκτημάτων θα είναι το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Το Πρακτορείο, στο πλαίσιο της εξωστρέφειας που χαρακτηρίζει τη λειτουργία του, συνδράμει κάθε πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας», δηλώνει ο πρόεδρος και γενικός του διευθυντής, Μιχάλης Ψύλος, και προσθέτει: «Ως βασικός εθνικός πυλώνας ενημέρωσης, θεωρούμε ότι οφείλουμε μεταξύ άλλων να υποστηρίζουμε προσπάθειες που συμβάλουν στην ανάπτυξη και προβάλουν την άλλη Ελλάδα. Αυτή τής δημιουργίας, ιδιαίτερα σε τομείς όπως ο αγροτουρισμός που μπορεί να αποτελέσει έναν νέο σταθμό στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».

Σημειώνεται ότι στο Δίκτυο Συνεργασίας Πολυλειτουργικών Αγροκτημάτων συμμετέχουν σε πρώτη φάση 30 επιχειρήσεις απ' όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για τα πολυλειτουργικά αγροκτήματα: ΕΥΡΩΘΗΡΑΜΑ (Έβρος), ΠΛΑΤΑΝΟΡΕΜΑ (Ιερισσός Χαλκιδικής), ΠΕΤΑΛΟ(Δράμα), ΚΤΗΜΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (Καβάλα), ΚΕΡΑΜΑΡΙΟ (Δρακότρυπα Μουζακίου), ΚΤΗΜΑ ΜΠΕΛΛΟΥ (Πιερία), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΑΜΦΙΚΑΙΑ (Αμφίκλεια), ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΒΑΤΕΡΗ (Λίμνη Ευβοίας), ΕΛΑΙΩΝΑΣ (Ροβιές Ευβοίας), ΚΤΗΜΑ ΜΟΝΤΟΦΩΛΙ (Παλαιά Χώρα Καρύστου), ΜΑΚIS INN (Ερμιόνη Αργολίδας), ΕΥΜΕΛΕΙΑ (Γούβες Λακωνίας), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΜΑΡΙΝΗ (Μεγάλη Μαντινεία Καλαμάτα), ΜΗΛΙΑ (Βλάτος Βαθύ-Χανιά), ΒΑΜΟΣ (Βάμος Χανιά), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΜΕΤΟΧΙ (Χανιά), ΜΕΤΟΧΙ (Χωριό Μετόχι Χανίων), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΔΑΛΑΜΠΕΛΛΟΣ (Ρέθυμνο), ΚΤΗΜΑ ΒΕΛΑΝΙ (Ηράκλειο), ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΜΑΝΑΛΗ (Σίκινος), ΚΤΗΜΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΡΙΜΑΛΗ (Ικαρία), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΑΚΤΕΡ (Κέα), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΠΕΡΛΕΑΣ (Κάμπος Χίου), ΚΤΗΜΑ ΛΟΓΟΘΕΤΗ (Ζάκυνθος), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΛΙΘΙΕΣ (Ζάκυνθος), ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΕΡΙΑΝΟΥ (Ζάκυνθος), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΚΡΙΤΟΝΟΥ (Κεφαλονιά), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Κεφαλονιά), ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΒΙΟΠΟΡΟΣ (Κέρκυρα) και ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΡΟΓΓΙΑ (Κέρκυρα).

[apollo-v1]

Πίσω από τις προκλητικές δηλώσεις Ντάϊσεμπλουμ για τους νότιους που, σαν άσωτοι, σπατάλησαν τα χρήματα τους σε γυναίκες και ποτά, ίσως μας διαφεύγει η ακόμη πιο προβληματική αποδοχή των δηλώσεων αυτών από μερίδα πολιτών που σπεύδουν, σχεδόν αυτοτιμωρητικά, να τις υιοθετήσουν. Προφανώς οι συστημικοί κονδυλοφόροι θα κάνουν ότι περνάει από το λαδωμένο χέρι τους για να διεκπεραιώσουν τον ενοχοποιητικό ρόλο τους και να θέσουν κρίσιμα τμήματα της κοινωνίας σε θέση παθητικοποιημένης και ενοχικής υποταγής. Αλλά γιατί κάποιοι πολίτες, αν και δεν μπορεί να τους καταλογίσει κανείς μια ιδιοτέλεια, σπεύδουν ασμένως να ενοχοποιηθούν;

Είναι φανερό, ότι οι συστημικές ενοχές, ιδιαίτερα μάλιστα όταν προβάλλονται με τέτοια επικριτικά-καθοδηγητικά και απλουστευτικά σχήματα, δεν μπορεί παρά να αγκιστρώνονται με ευκολία στους ενοχικούς υποδοχείς που «άλλοι» καλλιέργησαν στον ανθρώπινο ψυχισμό, σε ανύποπτο χρόνο. Και αυτοί οι «άλλοι», δεν μπορεί παρά να είναι οι «δύσκολες μητέρες» των παιδικών μας χρόνων. Οι μητέρες, που και χρόνια μετά την ενηλικίωση των παιδιών τους επιμένουν να παρεμβαίνουν στην προσωπική τους ζωή, να δίνουν συμβουλές που κανείς δεν τους ζήτησε και να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως να είναι ακόμη ανήλικα, που έχουν ανάγκη προστασίας και καθοδήγησης. Ο Ντάϊσεμπλουμ ή ο Πορτοσάλτε και ο Πάγκαλος είναι η ηχώ της εσωτερικευμένης αυτής μητρικής φωνής. Είναι η ρητή επαναβεβαίωση πως «η μητέρα είχε δίκιο»!

Ακόμα κι αν η μητέρα πέθανε πριν από πολλά χρόνια, ο «ενήλικος» μουδιάζει στη μνήμη της θυμωμένης αναπνοής της και εξακολουθεί να αισθάνεται την επικριτική, καχύποπτη και σχολαστική  συντροφιά της, προβάλλοντας την στο πρόσωπο του κάθε επικριτικού άλλου, ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτός ο Άλλος τυχαίνει να επενδύεται με μια αδιαφιλονίκητη ισχύ αυθεντίας, όπως μπορεί να συμβαίνει με τα πολιτικά πρόσωπα ή τους «διάσημους» σχολιαστ��ς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η ψυχολόγος Dr. Terri Apter στο βιβλίο της με τίτλο «Δύσκολες Μητέρες», πάνω από το 30% των σχέσεων μητέρας-παιδιού, χαρακτηρίζονται από αυτή την ενοχική δυσκολία, γεγονός που εν πολλοίς αποσιωπάται, ακριβώς λόγω της «πολιτισμικής εξιδανίκευσης της μητρικής αγάπης». Για τους πιο πολλούς, ο αντίκτυπος μιας τέτοιας σχέσης είναι πραγματικά καταστροφικός, καθώς «επιμένουν να βλέπουν τον εαυτό τους σαν ένα παιδί που δεν μπορεί να νιώσει άνετα με το πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής του. Η αγάπη, η εγγύτητα και το συναισθηματικό δέσιμο, για τους ανθρώπους αυτούς, πάει πακέτο με την επίκριση, τον περιορισμό, την ταπείνωση και την απελπισία». Και το Σύστημα το γνωρίζει πολύ καλά, ώστε να αναπαράγει και να αξιοποιεί το «πακέτο» αυτό.

«Δύσκολη μητέρα, είναι εκείνη που ��έτει στο παιδί της το δίλημμα: είτε θα αναπτύξεις έναν πολύπλοκο και ασφυκτικό μηχανισμό αντιμετώπισης για να διατηρήσεις μια σχέση μαζί μου και σύμφωνα με τους δικούς μου όρους ή θα υποστείς τη γελοιοποίηση, την αποδοκιμασία ή την απόρριψη», υποστηρίζει η Apter και ο παραλληλισμός για τη σχέση Νότου-Ε.Ε. είναι κάτι παραπάνω από προφανής.

Η Ε.Ε. είναι μια τέτοια «δύσκολη μητέρα» και, βέβαια, οι εκφραστές της κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το επιβεβαιώνουν, δεδομένου μάλιστα ότι εκατομμύρια πολίτες είναι εξαιρετικά εξοικειωμένοι, σχεδόν εθισμένοι, σ’ ένα τέτοιο μητρικό πρότυπο. Ανεπίγνωστα, το αναγνωρίζουν, τους ελκύει και είναι έτοιμοι να το υιοθετήσουν και να το υπερασπιστούν, με τον ίδιο τρόπο που θα έκαναν και για τη φυσική τους μητέρα. Η μητριαρχική ενοχοποιητική χειραγώγηση, η κατευθυντική καθοδήγηση, η ανάθεση της ατομικής ευθύνης, η αυτοτιμωρητική υιοθέτηση κάθε επικριτικής παιδαγωγίας, τους ελκύει όπως το βυζί της μάνας τους.

Η εσωτερική επικριτική φωνή της «δύσκολης μητέρας» είναι πάντα εκεί, αλλά τώρα ακούγεται και «απ’ έξω», έστω και κάπως παραμορφωμένη από τη στριγγλή φωνή του Άδωνη ή την επιτηδευμένα ψύχραιμη φωνή του Γερούν. Η «θυμωμένη μητέρα», που επισκίαζε τα πάντα στο σπίτι θέτοντας το παιδί σε μια διαρκή κατάσταση επιφυλακής για το πότε θα ενσκήψει η συναισθηματική της έκρηξη, είναι και πάλι εδώ, διαιωνίζοντας την αίσθηση πως, δεν μπορεί, κάναμε κάποιο λάθος και οφείλουμε να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για να εξευμενίσουμε τους άλλους που έχουν πάρει τώρα τη θέση της.

Η «ελεγκτική μητέρα», εκείνη που πάντα ξέρει καλύτερα, είναι και πάλι εδώ, κάνοντας τα «παιδιά» δύσπιστα στα δικά τους «θέλω», στις ανάγκες και στις απόψεις τους. Η «ναρκισσιστική μητέρα», εκείνη που ποθεί την προσοχή και τη λατρεία, είναι και πάλι εδώ, απλώνοντας ένα σύννεφο περιφρόνησης ανεξάρτητα από τις προσπάθειες του «παιδιού» της για να την ευχαριστήσει. Η «ναρκισσιστική μητέρα» με το παραφουσκωμένο, αλλά εύθραυστο «εγώ», είναι και πάλι εδώ, για να βρει την παραμικρή αφορμή να μειώσει τα «παιδιά» της ή να τα τιμωρήσει παραδειγματικά για την «προσβολή». Και τα παιδιά δεν μπορούν παρά να ζουν με το διαρκές άγχος, μην τυχόν αυτή η τόσο σπουδαία σχέση διακοπεί ξαφνικά… και μας πετάξουν έξω από το ευρώ…

Αλλά, ξέρεις κάτι; Δεν είμαστε παιδιά και κυρίως «αυτοί» δεν είναι η μάνα μας…

[apollo-v1]

το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, μέσω της ανάπτυξης σύγχρονης βιομηχανικής πολιτικής εφαρμόζει μια σειρά από πολιτικές υποστήριξης των επιχειρήσεων και βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Ειδικότερα: 1. Υλοποιείται μεταρρύθμιση στις διαδικασίες αδειοδότησης των επενδύσεων. Με το Ν.4442/2016 θεσπίζεται ένα νέο, απλό και σαφές νομοθέτημα για την άσκηση της οικονομικής δραστηριότητας, με γενικές διατάξεις στο πρώτο μέρος του και συγκέντρωση στο ειδικό μέρος των διατάξεων για κάθε κλάδο οικονομικής δραστηριότητας που απλοποιείται. Το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα ξεκίνησε με την απλούστευση της αδειοδότησης σε τρεις βασικούς τομείς της οικονομικής δραστηριότητας που επιλέχθηκαν να εξεταστούν κατά προτεραιότητα (Μεταποίηση τροφίμων, Τουρισμός, Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος), οι οποίοι αποτελούν κάτι λιγότερο από το 30% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας. Στην επόμενη φάση μέχρι τον Μάρτιο του 2017 έχουν επιλεχθεί και εξετάζονται τα Κέντρα Αποθήκευσης και Διανομής (logistics) και οι εξορυκτικές δραστηριότητες. Παράλληλα έχει συσταθεί ομάδα εργασίας για την απλοποίηση και της άδειας εγκατάστασης, που ως διαδικασία διατρέχει το σύνολο της Μεταποίησης. Οι τομείς αυτοί, μαζί με τη Μεταποίηση, αντιστοιχούν στο 23% του ΑΕΠ της χώρας. Επιπλέον, δίνεται έμφαση στους εκ των υστέρων ελέγχους κατά την πραγματική λειτουργία των επιχειρήσεων. Το νέο σύστημα ελέγχων θα αποτελέσει το αντικείμενο της επόμενης μεγάλης νομοθετικής παρέμβασης του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. Με τον τρόπο αυτό, το σύνολο της αγοράς θα ελέγχεται και θα εποπτεύεται αποτελεσματικά και μεθοδευμένα, και όχι αποσπασματικά και σχεδόν ανοργάνωτα, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα. Για πρώτη φορά οι έλεγχοι θα οργανώνονται με ενιαία μεθοδολογία, με βάση την ανάλυση κινδύνου και άλλα παραμετροποιημένα στοιχεία, με αποτέλεσμα να διασφαλίζεται η ποιότητα και η απόδοση τους. Δεν θα διεξάγονται πλέον μόνο κατόπιν καταγγελίας ή κατά τυχαίο τρόπο, αλλά μεθοδικά και στοχευμένα.

2.    Η Γενική Γραμματεία Βιομηχανία υποστηρίζει και έχει την ευθύνη για τη λειτουργία του Συμβουλίου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Εφοδιαστικής Αλυσίδας (ν. 4302/2014). Ο τομέας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας σχετίζεται άρρηκτα με τη βιομηχανία και ανασχεδιάζεται Σχέδιο Δράσης ως συνολική στρατηγική για την ανάπτυξη του. 3.    Ενισχύεται η χωροθέτηση της βιομηχανίας σε οργανωμένους υποδοχείς. Συγκεκριμένα, η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας έχει εκπονήσει επιχειρησιακό σχέδιο για την ανάδειξη των περιοχών των περιφερειακών ενοτήτων της Ελληνικής Επικράτειας όπου καθίσταται απαραίτητη η ανάπτυξη επιχειρηματικών πάρκων. 4.    Θεσπίζονται για πρώτη φορά εργαλεία διαβούλευσης όπως είναι το Φόρουμ Βιομηχανίας, από το οποίο, με αγαστή συνεργασία και αφουγκραζόμενοι την επιχειρηματικότητα, προτάθηκαν συγκεκριμένες πολιτικές πρώτα - πρώτα για τη χάραξη της βιομηχανικής πολιτικής, εγκαθιδρύοντας ένα καινούργιο πλαίσιο, μια καινούργια κουλτούρα συνεργασίας, τόσο εντός της Δημόσιας Διοίκησης, όσο και μεταξύ της τελευταίας με την ίδια την επιχειρηματική κοινότητα. Πολλές από αυτές τις πολιτικές που προήλθαν από το εργαλείο αυτό διαβούλευσης έχουν ήδη υλοποιηθεί, κυρίως όσον αφορά την ενέργεια, την αδειοδότηση και συγκεκριμένους τομείς κλαδικής πολιτικής. Το «Φόρουμ Βιομηχανίας» αποτελεί ένα διαρκές συμβουλευτικό όργανο για θέματα βιομηχανικής και επιχειρηματικής πολιτικής, τα οποία διαρθρώνονται σε έξι βασικούς τομείς ως εξής: •    Τους δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας •    Τη βιομηχανία και την καινοτομία •    Τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων •    Την εξοικονόμηση ενέργειας •    Τα χρηματοδοτικά εργαλεία •    Το επιχειρηματικό περιβάλλον Ειδικά, στον τομέα των δυναμικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας, αναπτύσσονται σχέδια ανάπτυξης τόσο στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας όσο και στο τρίπτυχο «Αγροδιατροφή -Βιομηχανία - Τουρισμός», με σκοπό για την αλλαγή στο τουριστικό πρότυπο ανάπτυξης. 5.    Για τη χρηματοδότηση της υλοποίησης των στρατηγικών επιλογών της Κυβέρνησης, βασικό εργαλείο αποτελεί το ΕΣΠΑ 2014-2020 και ειδικότερα τα κονδύλια του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ). Στο πλαίσιο αυτό έχουν εγκριθεί έξι προγράμματα της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας, συνολικού προϋπολογισμού 470 εκ ευρώ, τα οποία υποστηρίζουν άμεσα την αναχαίτιση της κρίσης και την ενίσχυση της ανάπτυξης. Τα προγράμματα αυτά, για τα οποία συντάσσονται οι τελικοί οδηγοί, προκειμένου να δημοσιευτούν στο άμεσο μέλλον οι σχετικές προσκλήσεις, αφορούν τα εξής:

Η δράση «Σύγχρονη Μεταποίηση» για τη χρηματοδότηση επιχειρηματικών σχεδίων μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αποσκοπεί στον μετασχηματισμό της μεταποιητικής παραγωγικής βάσης της Ελληνικής Οικονομίας προς νέες ή διαφοροποιημένες γραμμές παραγωγής, προϊόντα και μεταποιητικές υπηρεσίες.

Η δράση «Ενίσχυση της Περιβαλλοντικής Βιομηχανίας» για τη χρηματοδότηση επιχειρηματικών σχεδίων για την επιχειρηματική αξιοποίηση υγρών, στερεών και αερίων αποβλήτων και απορριμμάτων τρίτων, με την παραγωγή και διάθεση πρώτων υλών και Η δράση «Ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων Τοπικής Εμβέλειας για την Μεταποίηση και Εφοδιαστική Αλυσίδα» επιχειρεί να προσανατολίσει και κινητοποιήσει τους

επιχειρηματικούς φορείς στις τοπικές οικονομίες προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και λειτουργίας οργανωμένων Επιχειρηματικών Πάρκων διαφόρων κατηγοριών με βάση τον Ν 3982/2011.

Η δράση «Ενίσχυση Αλυσίδων Προστιθέμενης Αξίας» απευθύνεται σε υφιστάμενες Μικρομεσαίες κυρίως Επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους εννέα τομείς προτεραιότητας της οικονομίας και περιλαμβάνει τη χρηματοδότηση σχεδίων ανάπτυξης συνεργατικών σχηματισμών με τη μορφή κάθετων ή και οριζόντιων διασυνδέσεων μεταξύ επιχειρήσεων στη λογική δημιουργίας αλυσίδων αξίας, προκειμένου να επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακας και κοινοί στόχοι (π.χ. διείσδυση σε νέες αγορές).

Η δράση «Εξωστρέφεια - Διεθνοποίηση ΜμΕ» αποσκοπεί στην ενίσχυση της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας νέων και υφιστάμενων, κυρίως μεταποιητικών Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, ως βασικής επιλογής για την αναβάθμιση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Η δράση «Αξιοποίηση Επιχειρηματικής Εμπειρίας - Επιχειρηματική Επανεκκίνηση» έχει ταυτόχρονα με τον αναπτυξιακό της σκοπό και μια ισχυρή κοινωνική διάσταση, καθώς αφορά στην ίδρυση νέων επιχειρήσεων από ανέργους ηλικίας άνω των 45 ετών. Το πρόγραμμα αυτό θα παρέχει ένα πλαίσιο νέων επιχειρηματικών ευκαιριών σε άνεργους που στο παρελθόν είχαν αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα ή διαθέτουν σημαντική επαγγελματική εμπειρία για να το πράξουν, προκειμένου να συμβάλει στην επανένταξή τους στην αγορά εργασίας.

Επιπλέον στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Δυτική Ελλάδα 2014-2020» προβλέπονται δράσεις για τη στήριξη των ΜμΕ και ιδιαίτερα του μεταποιητικού κλάδου συνολικής Δημόσιας Δαπάνης 55.533.603,00. Σύμφωνα με το τον παρακάτω πίνακα οι δράσεις αυτές εξειδικεύονται ως εξής:

1

Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και του μεγέθους των Μεταποιητικών επιχειρήσεων της ΠΔΕ

18.300.000,00

2

Καινοτομική Επιχειρηματικότητα - Επιχειρηματικότητα νέας γενιάς

11.755.279,00

3

Ενίσχυση των αλυσίδων προστιθέμενης αξίας για τα προς διεθνοποίηση προϊόντα της Δυτικής Ελλάδας.  Ενίσχυση συνεργατικών σχηματισμών και δικτυώσεων

6.500.000,00

4

Ενίσχυση των δημιουργικών επιχειρήσεων της Δυτικής Ελλάδας

8.800.000,00

5

Ενίσχυση των «πράσινων επιχειρήσεων - επιχειρήσεις ανακύκλωσης»

7.078.324,00

6

Εξωστρέφεια Διεθνοποίηση των ΜμΕ της ΠΔΕ

3.100.000,00

Οι παραπάνω δράσεις θα υλοποιηθούν μέσω Ενδιάμεσου Φορέα Διαχείρισης (Διεύθυνση Αναπτυξιακού Προγραμματισμού της ΠΔΕ και του ΕΦΕΠΑΕ) και αναμένεται να ενεργοποιηθούν εντός του 1ου εξαμήνου 2017.

Οι παραπάνω δράσεις θα υλοποιηθούν μέσω Ενδιάμεσου Φορέα Διαχείρισης (Διεύθυνση Αναπτυξιακού Προγραμματισμού της ΠΔΕ και του ΕΦΕΠΑΕ) και αναμένεται να ενεργοποιηθούν εντός του 1ου εξαμήνου 2017. Επιπρόσθετα των ανωτέρω, στο ΠΕΠ «Δυτική Ελλάδα 2014-2020» προβλέπονται δράσεις στήριξης των ερευνητικών έργων των ΜμΕ της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας με Π/Υ Δημόσιας Δαπάνης 8.750.000€ εκ των οποίων πολλές αφορούν τον τομέα της μεταποίησης (π.χ. ενεργειακές εφαρμογές, τρόφιμα κλπ).

6.    Σε συνεργασία με την ΕΤΕΑΝ Α.Ε. σχεδιάζεται η συνέχιση των υφιστάμενων ΜΧΤ, αλλά και η ανάπτυξη σύγχρονων χρηματοδοτικών εργαλείων, στοχευμένων ανά στάδιο ανάπτυξης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά και νέα ΜΧΤ όπως οι «Μικροπιστώσεις», η «Επιχειρηματική Συμμετοχή σε Καινοτόμες Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις» κ.α. Αναλυτικότερα στο πλαίσιο λειτουργίας της ΕΤΕΑΝ Α.Ε., κατά την τρέχουσα προγραμματική περίοδο, πρόκειται να συσταθεί το νέο Ταμείο Επιχειρηματικότητας (ΤΕΠΙΧ II), το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με πόρους συνολικού ύψους 400 εκ. ευρώ του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητας και Καινοτομία» (ΕΠΑνΕΚ). Οι παραπάνω πόροι σχεδιάζεται να κατευθυνθούν σε δράσεις για τη διευκόλυνση της πρόσβασης των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε πηγές χρηματοδότησης και συγκεκριμένα, προς ταμεία συνεπένδυσης κεφαλαίων με ενδιαφερόμενες τράπεζες για την παροχή δανείων με ευνοϊκούς όρους (χαμηλά επιτόκια, περίοδοι χάριτος, μακράς περίοδος αποπληρωμής κλπ), την παροχή εγγυήσεων σε δάνεια ή την παροχή μικροπιστώσεων. Οι τελευταίες θα αποτελέσουν ένα ειδικό εργαλείο για την παροχή χρηματοδότησης προς πολύ μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 10 εργαζομένους και έχουν ανάγκη από δανειακά κεφάλαια χαμηλού ύψους (από 3.000 € έως 25.000 €). Ειδικότερα, στόχοι του Ταμείου είναι η διευκόλυνση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση για την ίδρυση νέων καινοτόμων, εξωστρεφών και δυναμικών επιχειρήσεων, για την ανάπτυξη υφιστάμενων μέσω του τεχνολογικού και οργανωτικού εκσυγχρονισμού τους, την ενίσχυση της εξωστρέφειάς τους και την εισαγωγή καινοτομιών στην οργάνωση και λειτουργία τους, καθώς και για την ενδυνάμωση επιχειρήσεων ή άλλων οργανισμών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας. Οι τελικοί αποδέκτες των ενισχύσεων του Ταμείου θα είναι υπό σύσταση, νέες και υφιστάμενες επιχειρήσεις και ιδίως πολύ Μικρές, Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις, όλων των τύπων (ΑΕ, ΕΠΕ κ.λπ.). 

Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί σε επιχειρήσεις, επενδύσεις και επενδυτικά σχήματα που σχετίζονται (κατά προτεραιότητα) με τους εννέα στρατηγικούς τομείς του προγράμματος, αφορούν σε οικονομικά βιώσιμες δραστηριότητες, ενώ θα αποκλείονται οι προβληματικές επιχειρήσεις. Οι πόροι θα κατευθυνθούν προς τις ΜμΕ που δραστηριοποιούνται στους στρατηγικούς τομείς προτεραιότητας για το ΕΠΑνΕΚ, δηλαδή της Αγροδιατροφής/Βιομηχανίας Τροφίμων, των Πολιτιστικών και Δημιουργικών Βιομηχανιών, των Υλικών/Κατασκευών, της Εφοδιαστικής Αλυσίδας, της Ενέργειας, του Περιβάλλοντος, των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών, της Υγείας και του Τουρισμού. Τέλος, προχώρησε η ίδρυση Ταμείου Επιχειρηματικών Συμμετοχών (EquiFund) με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων. Το νέο, καινοτόμο Ταμείο φέρει την ονομασία EquiFund και ιδρύθηκε από το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων. Η επενδυτική πλατφόρμα του Ταμείου Επιχειρηματικών Συμμετοχών ξεκινά τη λειτουργία της με κεφάλαια 200 εκατ. ευρώ από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους (ΕΣΠΑ), 60 εκατ. ευρώ από το EIF, καθώς και επιπλέον κεφάλαια από διεθνή πιστωτικά ιδρύματα και ιδιώτες επενδυτές. Η δημιουργία του νέου Ταμείου Επιχειρηματικών Συμμετοχών EquiFund επιδιώκει τη σύζευξη ανάμεσα σε καινοτόμες και δυναμικές ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν δυσκολία πρόσβασης σε κεφάλαια, από τη μια μεριά, και σε επενδυτές, εγχώριους και διεθνείς, από την άλλη, που επιθυμούν να επενδύσουν σε τέτοιες επιχειρήσεις, καθώς αναγνωρίζουν τις δυνατότητες και προοπτικές της χώρας, αλλά, λόγω του μεγέθους των επιχειρήσεων, αδυνατούν να τις εντοπίσουν και να τις προσεγγίσουν μία προς μία. 

Συνολικά, αναμένεται να συγκεντρωθεί ένα ποσό που θα πλησιάσει και ενδεχομένως θα ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ. Θα χρηματοδοτηθούν επιχειρήσεις κάθε κατεύθυνσης, μέσα από τα δύο Παράθυρα της γενικής επιχειρηματικότητας. Ιδιαίτερη, όμως, προτεραιότητα δίνεται, μέσα από το Παράθυρο Καινοτομίας, στη σύνδεση της ερευνητικής δραστηριότητας με την παραγωγή. 

Στόχος είναι να μπορέσει η ελληνική οικονομία να αξιοποιήσει την υψηλού επιπέδου έρευνα που γίνεται στη χώρα. Να μπορέσει η χώρα να προσφέρει - σε μια οικονομία έντασης γνώσης- μια αληθινή προοπτική στις νέες και τους νέους επιστήμονες, που είτε βρίσκονται ακόμη στην Ελλάδα είτε την έχουν εγκαταλείψει τα χρόνια της κρίσης"

[apollo-v1]

«Δυστυχώς στο σημείο αυτό όλοι μιλούν με υποθέσεις. “Εάν νικούσε το ΕΑΜ, τότε θα είχαμε τη δικτατορία των Ζαχαριάδη-Ιωαννίδη”. Με τα ίδια “εάν” μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν θα είχαμε δικτατορία και ότι, αν κάποιος την επιχειρούσε, θα σκόνταφτε στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΕΑΜ. 

Η απόδειξη ότι άλλο ήταν το λαϊκό κίνημα και άλλο ο ασφυκτικός και ξεκομμένος κόσμος των μηχανισμών είναι ότι το κίνημα αυτό επέζησε μετά την ήττα και, αλλάζοντας μορφές και μεθόδους, ανέδειξε την ΕΔΑ σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, εννέα μόλις χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου, κυριάρχησε στη δεκαετία του '60 στους αγώνες για τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό και, τέλος, μπήκε επικεφαλής στον αντιδικτατορικό αγώνα, πληρώνοντας συνάμα και το ακριβότερο τίμημα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

ΟΧΙ, το ελληνικό αριστερό κίνημα δεν είχε καμία σχέση με τις εξελίξεις σε κράτη που κατά την περίοδο της κοσμογονίας, της αντίστασης κατά των χιτλερικών, εκείνα πολεμούσαν στο πλευρό του Χίτλερ. Γι' αυτόν το λόγο το δικό μας κίνημα δεν ήταν διατεθειμένο να δεχτεί στην πλάτη του την εξουσία της οποιασδήποτε κομματικής φατρίας με όποιο φανταχτερό περικάλυμμα...»

Πρόκειται για απόσπασμα από επιστολή που απηύθυνε στον Τάκη Λαζαρίδη ο Μίκης Θεοδωράκης, όταν ο πρώτος τον επέκρινε για τη συναυλία που διοργάνωσε στη Μακρόνησο, τον Σεπ��έμβριο 2003.  Λέγοντάς του πως ενδεχόμενη νίκη του λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1940, θα είχε ως συνέπεια τη μετατροπή της σε δορυφόρο της ΕΣΣΔ και την επιβολή ενός καθεστώτος ανάλογου μ’ αυτά που επικράτησαν στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Ο Τάκης Λαζαρίδης, γιος του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ και του εργατικού συνδικαλιστικού μας κινήματος, Κώστα Λαζαρίδη, που εκτελέστηκε το 1943 από τους Γερμανούς, υπήρξε κι ο ίδιος στέλεχος της ΕΠΟΝ και κατόπιν του ΚΚΕ. Πιάστηκε και δικάστηκε με την υπόθεση Μπελογιάννη, καταδικάστηκε σε θάνατο και δεν εκτελέστηκε λόγω του νεαρού της ηλικίας του.  ��την πραγματικότητα δεν τον εκτέλεσαν ακριβώς επειδή οι Γερμανοί είχαν εκτελέσει τον πατέρα του και οι συνειρμοί στις λαϊκές συνειδήσεις και διεθνώς θα ήταν εξαιρετικά δυσμενείς για το μετεμφυλιακό καθεστώς.

Φυλακισμένος από το 1951 έως το 1966, ο Λαζαρίδης θα μεταστραφεί ιδεολογικά, θα γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά και βγαίνοντας από τη φυλακή θ’ ασχοληθεί με επιχειρήσεις με τη βοήθεια των νέων ομοϊδεατών του. Αργότερα θα εκφραστεί ανοιχτά υπέρ της Δεξιάς και στο πλαίσιο της νέας του ιδεολογικοπολιτικής τοποθέτησης θα εκδώσει το 1988 το βιβλίο «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε, σύντροφοι», το οποίο διαθέτει σήμερα στο αναγνωστικό της κοινό η δεξιά εφημερίδα «Δημοκρατία».

Το ζήτημα του αν ήμασταν τυχεροί ή όχι που ηττηθήκαμε με απασχόλησε τόσο, ώστε το πρώτο μου μυθιστόρημα η «Πλατεία Μπελογιάννη», να γραφτεί ακριβώς μ’ αυτή τη σκέψη.

Ο Μίκης ήταν σαφής στην απάντησή του. Ακριβώς γιατί στην Ελλάδα την εξουσία θα την έπαιρνε ένα γιγάντιο λαϊκό επαναστατικό κίνημα, με βαθύ δημοκρατισμό, όπως απέδειξαν οι αμεσοδημοκρατικές μορφές λαϊκής εξουσίας στην Ελεύθερη Ελλάδα της κατοχικής περιόδου. Δεν θα μας την παραχωρούσε ο Κόκκινος Στρατός, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, όπου, κατά την έκφραση του Νίκου Ζαχαριάδη, «κοιμήθηκαν με φασισμό και ξύπνησαν με σοσιαλισμό».

Δεν έχω σκοπό να μείνω στο ζήτημα του «τι θα συνέβαινε αν…». Αυτά γράφτηκαν στο μυθιστόρημα, ακριβώς γιατί θα ήταν ανόητο να κάνεις τέτοιες υποθέσεις ως ιστορικός. Εκεί ο λόγος δόθηκε στη φαντασία.

Θα μείνω, όμως, στις συνέπειες της ήττας. Στην πραγματική ιστορία. Σ’ αυτά που πράγματι συνέβησαν.

Ώστε, «ευτυχώς που ηττηθήκαμε»;

Ευτυχώς, που ζήσαμε τα Μακρονήσια και τους Αϊ-Στράτηδες; Τις εκτελέσεις και τις δολοφονίες; Την αστυνομοκρατία και τον τρόμο που έσπερνε η παρουσία των ΤΕΑ; Τις εκλογές βίας και νοθείας; Τα τανκς της Χούντας και τη σφαγή στο Πολυτεχνείο και το ξεπούλημα της Κύπρου στον Αττίλα;

Ευτυχώς, που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 οι συνθήκες ζωής της μεγάλης πλειονότητας του λαού μας ήταν άθλιες; Που η ανεργία παρέμενε στο 25% και τα μεροκάματα όσων εργάζονταν σε συνθήκες αδιανόητης εργοδοτικής ασυδοσίας και με το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα υπό ασφυκτικό αστυνομικό και εργοδοτικό έλεγχο, μόλις που ξεπερνούσαν τα άθλια μεροκάματα του Μεσοπολέμου;

Ευτυχώς, που μέσα σε μια εικοσιπενταετία, από το 1950 έως το 1975, έφυγαν για την ξενιτιά ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες και Ελληνίδες, στη μεγάλη τους πλειονότητα νέοι άνθρωποι; Από μια χώρα εφτά με οχτώ εκατομμυρίων;

Ευτυχώς, που ρήμαξαν τα χωριά μας και καταστράφηκαν οι πόλεις μας από την άναρχη δόμηση, μέσω της οποίας επιδιωκόταν η στέγαση όλου αυτού του κόσμου, που έφευγε από την ύπαιθρο για να ξεφύγει από την έσχατη φτώχεια και το άγρυπνο μάτι του χωροφύλακα; Αλλά και για να ξεπλυθούν οι λίρες του κατοχικού μαυραγοριτισμού και δωσιλογισμού;

Ευτυχώς, που χρειάστηκε να χυθεί ξανά και ξανά πολύ αίμα, να γίνουν και πάλι πολύ σκληροί αγώνες για να μπορέσει αυτός ο λαός να πάρει μια ανάσα έστω και για δύο-δυόμισι δεκαετίες, πριν τον καταπλακώσει ο οδοστρωτήρας δικαιωμάτων, ζωής και αξιοπρέπειας, με την επιβολή των μνημονιακών πολιτικών; Και ξανά μανά φτώχεια και εξαθλίωση και ξανά μανά μετανάστευση της νεολαίας μας και ξανά μανά να χρειάζονται νέοι αγώνες απ’ την αρχή;  

Ευτυχώς;

Πώς μπορεί να ξεστομίζεται μια τέτοια ύβρις απέναντι σ’ αυτόν τον βασανισμένο λαό;

[apollo-v1]

Δυο φίλοι, ο ένας στο Τόκ��ο και ο άλλος στο Μανχάταν, είχαν ένα βράδυ μια ιδέα που θα έφερνε μια μικρή επανάσταση στο χώρο των κατ΄ οίκων διανομών φαγητού, βάζοντας τέλος στο κλασσικό delivery. Ο λόγος για την εφαρμογή foodora, η πιο γνωστή πλέον διαδικτυακή πύλη στη Γερμανία για την παραγγελία φαγητού από επιλεγμένα εστιατόρια. Τη διανομή αναλαμβάνει η ίδια η foodora με αυτοκίνητα αλλά και ποδήλατα. Η foodora ιδρύθηκε μόλις το 2014 και μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια έχει εξαπλωθεί σε 50 πόλεις και 10 χώρες. Μόνον στη Γερμανία συνεργάζεται με 2.500 εστιατόρια. Η δεύτερη μεγαλύτερη εφαρμογή για delivery ονομάζεται Deliveroo, ιδρύθηκε το 2013 στη Βρετανία και συνεργάζεται με 2.000 περίπου γερμανικά εστιατόρια σε έξι πόλεις. Οι εφαρμογές αυτές αναλαμβάνουν όχι μόνον το συνολικό λογισμικό των παραγγελιών για τα εστιατόρια, αλλά και τις κατ΄ οίκον διανομές. Τα εστιατόρια από την πλευρά τους καταβάλλουν μια προμήθεια ύψους 30% περίπου, ενώ οι πελάτες αναλαμβάνουν ένα μικρό μέρος του κόστους διανομής. «Μέσα σε ένα χρόνο ο αριθμός των παραγγελιών εκατονταπλασιάστηκε», αναφέρει ανακοίνωση της foodora. Και στην Deliveroo ο αριθμός των παραγγελιών καταγράφει μια μηνιαία αύξηση της τάξης του 20%. Το 2016 η αξία της τελευταίας εκτιμήθηκε στο ένα δις δολάρια. Προφανώς είναι μια κατάσταση win-win αφού και ο τζίρος συνεργαζόμενων εστιατορίων έχει αυξηθεί σημαντικά. Κομμάτι της τεράστιας πίτας προσπαθούν να αποσπάσουν πλέον και διαδικτυακές επιχειρήσεις που δεν ασχολούνταν μέχρι πρότινος αμιγώς με το κομμάτι των διανομών έτοιμου φαγητού. Για παράδειγμα, η εφαρμογή ιδιωτικών μετακινήσεων Uber, η οποία προσφέρει στο μεταξύ και υπηρεσίες διανομής φαγητού. Η Ubereats δραστηριοποιείται πλέον σε περισσότερες από 50 πόλεις, μεταφέροντας με ιδιωτικά Ι.Χ. φαγητό από τα εστιατόρια στην πόρτα των πελατών. Την είσοδο της στην επικερδή αυτή αγορά, αποφάσισε το περασμένο φθινόπωρο στο Λονδίνο και η Amazon, αφού προηγουμένως είχε δοκιμάσει το επιχειρηματικό μοντέλο στο Σιάτλ. Ο ανταγωνισμός αναμένεται να γίνει έτσι ακόμη πιο σκληρός και αμείλικτος. Όσο περισσότερες οι εταιρίες και οι παραγγελίες, τόσο περισσότεροι φυσικά και οι οδηγοί που χρειάζονται, με την foodora να διαθέτει ένα στόλο που αριθμεί περίπου 7.000 οδηγούς. Σε όλες τις εταιρίες οι οδηγοί πρέπει να διαθέτουν δικό τους όχημα και φυσικά κινητό τηλέφωνο με σύνδεση στο ίντερνετ. Οι συνθήκες εργασίας όμως δεν είναι οι ίδιες και φυσικά δεν είναι πάντα καλές. Στην Deliveroo οι οδηγοί προσλαμβάνονται σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. Σύμφωνα με την Tagesspiegel δεν προβλέπεται το δικαίωμα της απεργίας και οι δυνατότητες διαμαρ��υρίας είναι περιορισμένες. Η foodora αντίθετα προσφέρει στους οδηγούς μόνιμη απασχόληση, με ευέλικτα ωράρια εργασίας. Έρευνες έχουν καταδείξει ωστόσο ότι στη foodora ο μισθός είναι χαμηλότερος από εκείνον που υπόσχεται η εταιρία, καθώς συνυπολογίζει και το προσδοκώμενο φιλοδώρημα. Επιπλέον συχνά οι οδηγοί τελούν υπό ασφυκτική χρονική πίεση και δεν κάνουν διαλείμματα. Η παραγγελία οφείλει να είναι το αργότερο εντός 30 λεπτών στον πελάτη. Οδηγός της foodora δήλωσε : «Υπάρχουν μέρες όπου όλες οι διανομές γίνονται με καθυστέρηση» είτε επειδή δεν προλαβαίνουν τα εστιατόρια είτε επειδή καταφθάνει ένας υπερβολικός αριθμός παραγγελιών. Ειδικοί προειδοποιούν πάντως ήδη για τον κίνδυνο εξάρτησης των εστιατορίων από τις ηλεκτρονικές εφαρμογές και επικαλούνται το αντίστοιχο παράδειγμα των ξενοδόχων.

[apollo-v1]

Starting a business is no easy feat, and at the backbone of every business is a solid business plan. Before those words scare you, you'll be happy to know there's a simple way to do this.

In this video, Entrepreneur Network partner Patrick Det-David explains how to write a one-page business plan.

There are two ways to go about writing your business plan: Spend six or more hours a day detailing out a plan and reading it over every month -- or, gather all of the information and knock it out in one page.

If you chose the latter, here are some quick tips to help. Think of your business plan like a relationship, and brainstorm everything that's connected to it (goals, financial health, interests etc.). Write down the various categories that you've just listed and begin researching each -- what can you change? What can you add? These things are the core of your plan.

After you've written those things down -- you're almost finished. Add a title and review and revise your plan daily.

To learn more, click play.

Watch more YouTube videos from Bet-David on his channel.

Related: How to Strategize as an Entrepreneur

Entrepreneur Network is a premium video network providing entertainment, education and inspiration from successful entrepreneurs and thought leaders. We provide expertise and opportunities to accelerate brand growth and effectively monetize video and audio content distributed across all digital platforms for the business genre.

EN is partnered with hundreds of top YouTube channels in the business vertical and provides partners with distribution on Entrepreneur.com as well as our apps on Amazon Fire, Roku and Apple TV.

Click here to become a part of this growing video network.

[apollo-v1]

If you keep up with Facebook’s ever changing and growing ad platform, you may have noticed the Lead Ads option. Instead of sending potential sign-ups to a landing page and then hoping they follow through to fill out your opt-in form, you can collect their information right within Facebook. As a marketer, I’m thrilled about this new convenience.

Here’s how you get started.

Hit Create Ad.

Then click Collect Leads for Your Business.

Create your audience. The most important thing? Choosing specific targeting based on interests.

Set a small daily budget. I recommend $10 to start.  Then, once the ad starts performing, you can scale accordingly. If you invest less than this, you might not see get an accurate representation of the ad performance.

Step 1: Create your lead ads form.

Keep it as simple as possible. For example, if you don’t need location information, then don’t ask for it. Only collect the bare minimum. If someone clicks on your form, and is hit with a bunch of fill-in-the-blanks, they’ll exit without submitting their information.

For example, let’s say you’re trying to grow your text marketing list. You definitely want to collect first name and phone number; at the bare minimum.

When setting up your lead ads form, Facebook also requires the inclusion of a privacy policy. This helps new sign-ups feel secure in submitting their information.

Step 2: Assign a relevant post-submission landing page.

Where do you want your sign-ups to go after submitting their information? Maybe you want to send them right to a sales funnel; in hopes of making a small sale. Or, maybe you just to direct them to a blog post packed with tons of helpful content. While you have their attention, make the most of this interaction.

Step 3: Choose an applicable graphic.

In my personal experience, editorial images yield the highest performance, as they give the user something to relate to. If people aren’t familiar with your company, using a branded image will do no good. People just won’t recognize the image, and will therefore keep scrolling. Because the Lead Ads charge based on impressions, this will skyrocket your cost per lead. The more your lead costs; the less money you make on the interaction. However; if chosen correctly, the lifestyle aspect of an editorial will capture more attention and lead to more sign-ups.

Step 4: Get right to the point with an irresistible headline.

Offering a bonus in exchange for information? Make that very clear. Don’t beat around the bush, as this could reduce the amount of interest in your ad. For example, let’s say you’re offering one free 30-minute consultation for all new opt-ins. For your ad headline, use something like “First 50 Sign-Ups Get a Free Consultation!” The first 50 portion creates a sense of urgency, while the word “free” always catches the attention of a potential opt-in.

Step 5: Set up an autoresponder series for all new sign-ups.

When it comes to marketing and customer relationship management, you always want to get the most bang for your buck. Don’t just collect an email address or telephone number and then call it a day. You want to build a relationship with this lead. Nurture each sign-up by taking them through a welcome series.

In this series, be sure to include the following.

If there was an offer promised, deliver it immediately.

Let them know what to expect, communication wise. Will you be emailing once a week? Every day? If they know what to expect, they’re more likely to stay on your list.

Offer valuable information. A welcome series can also be treated like an educational funnel. Get sign ups comfortable with the language of your industry. For example, if I am promoting an info product called “How to Self Publish Your First Book in 60 Days,” I might want to use the terms ISBN, cover, paperback and manuscript in my welcome series. When you start familiarizing subscribers with the language of your industry, they will recognize an offer when it comes through.

Facebook Lead Ads provide a huge opportunity; as they simplify growing your list of contacts. Whether you’re collecting email addresses or phone numbers, this is definitely the way to go when looking to build a customer database. Once you collect this information, focus on nurturing your leads and segmenting according to predetermined factors.

When it comes to paid advertising in general, be sure to note the following rules.

Keep your eyes on the ROI from day one. Even if your budget is small, you need to know how your marketing dollars are performing and what kind of return you’re getting.

Split test different visuals, headlines, descriptions, and more. However, when testing one version against another, only test one element at a time. This prevents data from being skewed.

Remember, Facebook Lead Ads charge based on the number of impressions. With that said, eliminate any opportunity for unqualified views. For example, if you find that women 24-32 are responding best to your ad, tighten up your target audience.

Give Facebook Lead Ads a try for your business. It makes growing your list simple and convenient for the end user

[apollo-v1]

Here’s a simple heuristic for judging the value of information:

The more ephemeral a piece of information is, the less likely it is to be valuable.

Let’s use the news for our first example. Compare a 24-hour constant stream of short stories (CNN, NBC, FOX, etc.) with a less frequent, longer publication (The Economist, Foreign Affairs, New Yorker).

For any given news topic, which source do you expect more informative coverage from? And if you picked a story at random from both kinds, which story do you think would be more relevant in the next week, month, or year?

Since the less-frequent publications need to more carefully select their stories, they will naturally pick stories that are more important, and as a result of their longer format, they’ll explore those stories more in-depth. At the other end of the spectrum, the story pickers at CNN will throw up whatever recently came across their Twitter feed in a desperate attempt to try to fill every waking moment of the day with something that will scare you into sitting through commercials.

CNN’s constant news stream is highly ephemeral. It appears briefly, then disappears, and because of this ephemerality and frequency, it’s typically low-value information. The New Yorker is lower ephemerality, and as a result, has a higher quality bar and tends to provide more valuable information.

We can apply this heuristic to social media, too. Snapchat is by far the most ephemeral social media network since anything you share disappears in 24 hours or less. And since the content doesn’t last and is so easy to share, almost every single thing someone puts on Snapchat is completely pointless, whether it’s pictures of food, blurry bouncy videos from concerts, or some complaint about sitting in traffic.

If we assume that the point of social media is to stay in touch with your friends and see what they’re up to, Snapchat does a terrible job since it magnifies meaningless parts of our daily existence and inundates us with pointless data about our peers’ lives. Staying up to date on your friends via Snapchat requires almost constant checking, just to end up seeing what that girl you haven’t talked to since freshman year is putting on her salad.

Instagram (ignoring their disappointing addition of Stories) does the opposite. Most people won’t post more than one picture a day if any, and when they do they carefully select that picture. They write a caption, they find the best image, they put thought into it. Because of this thoughtfulness and selection, you can get a high-level view of what your friends are up to via Instagram in a few minutes a day.

Instagram is low ephemerality and high value for a given post. Snapchat is high ephemerality and extremely low value for any given post. If you were to pick a post at random from Instagram or Snapchat, it’s much more likely that the Instagram one would give you a useful glimpse into something going on in a friend’s life. And, because of its low ephemerality and higher thoughtfulness leading to less content, Instagram is a much lower time suck (assuming you try to keep up with the same number of people).

Let’s apply it to books. Books don’t disappear, per se, but they do disappear from popularity. A book being extremely popular for a brief period as a result of the author’s fame or an effective podcast circuit is not rare, but books remaining popular for 5, 10, 50 years is extremely rare.

Books that I read because they were popular at that moment have frequently been not great. Books I’ve read that have been popular for decades are almost without exception fantastic. It’s the Lindy Effect: the more recent something is popular, the more ephemeral that popularity is, and the less sure you can be about its actual value.

It applies to articles, too. Anything from BuzzFeed is 100% ephemeral uselessness, anything from Paul Graham is going to be worth reading. This gives us a simple rule for blogs: the more often a blog publishes, the less likely any individual article is going to be good. Sites that are constantly posting are creating artificial complexity and subjecting you to infomania.

We can take any source of information and put it on a chart like this one:

I have yet to think of a good example for the upper left or lower right quadrants. If it’s high value it will tend to last, and if it’s low value it will tend to become ephemeral as a result.

You may be thinking, though, “What’s the point? Why does this matter?” Any time you open Snapchat, turn on the news, pick a book off the bestseller list, you’re making a choice about how you spend your time. There’s an opportunity cost in everything else you don’t spend time on, everywhere else you don’t get information. By picking a highly ephemeral information source, you’re deciding (likely unintentionally) to get lower quality information and to waste your time. By picking non-ephemeral information sources, you get better information in less time.

Recognizing this helps us filter through everything coming at us. You can ask yourself “Is this a highly ephemeral source?” before taking in any piece of new information. If the answer is yes, then you can safely ignore it without any loss.

I guarantee you that if you never check television news, BuzzFeed, or Snapchat, you will miss nothing important.

[apollo-v1]

Putting in long hours at the office seems normal with projects to finish, paperwork to complete and those numbers to compile for the monthly meeting.

In Australia, about two in three work more than 40 hours a week at their full-time jobs.

Now science has confirmed that those who do more than 39 hours are putting their health at risk.

Research from the Australian National University (ANU) shows the work limit for a healthy life should be set at 39 hours a week instead of the 48-hour limit set internationally about 80 years ago.

The death by suicide last year of a 24-year-old Japanese woman, after working 105 overtime hours in one month, sparked an international debate on long working hours.

"Long work hours erode a person’s mental and physical health, because it leaves less time to eat well and look after themselves properly," says Huong Dinh from the ANU Research School of Population Health.

The researchers say Australia needs to do more to change attitudes to work and to support men to take time at home without penalty or prejudice.

Australians also need to dispel the widespread belief that people need to work long hours to do a good job.

"Despite the fact that women on average are as skilled as men, women on average have lower paid jobs and less autonomy than men, and they spend much more time on care and domestic work," says Dinh.

"Given the extra demands placed on women, it’s impossible for women to work long hours often expected by employers unless they compromise their health."

The study, published in the journal Social Science & Medicine, used data from about 8,000 Australian adults as part of the Household, Income and Labour Dynamics in Australia (HILDA) Survey.

This article was originally published by Business Insider.

[apollo-v1]

Πόσο καλά ξέρουν οι γονείς τα social media;

Είναι γνωστό ότι το λεγόμενο χάσμα γενεών έχει μεγαλώσει ακόμα περισσότερο με την πρόοδο της τεχνολογίας. Ειδικά με την έλευση των social media, είναι ακόμα πιο δύσκολο για τους γονείς να παρακολουθούν την online δραστηριότητα των παιδιών τους.

Έτσι οι YouTubers του REACT έκαναν ένα μικρό τεστ, παραθέτοντας απλά τα λογότυπα κάποιων δημοφιλών κοινωνικών μέσων. Μία μικρή ομάδα γονέων απάντησαν αν ξέρουν το καθένα, και αν το χρησιμοποιούν. Οι απαντήσεις είναι όλα τα λεφτά, με κάποιους να λένε το Snapchat «Κάσπερ το φαντασματάκι», το Tinder «Firestarter», και το Whatsapp «Google Phone» !!! Απολαύστε τους…

[apollo-v1]

Αυξημένη είναι η χρήση χρεωστικών καρτών για ηλεκτρονικές αγορές, ενώ ισχυρή παραμένει η mulitichannel συμπεριφορά των καταναλωτών. Αυτά φανερώνει η ετήσια έρευνα ηλεκτρονικού εμπορίου που πραγματοποιεί το Εργαστήριο Ηλεκτρονικού Εμπορίου (ELTRUN) του ΟΠΑ.

H έρευνα διεξήχθη με τη συμμετοχή 1.910 Ελλήνων online καταναλωτών. Στα βασικά συμπεράσματα της ετήσιας έρευνας ηλεκτρονικού εμπορίου συμπεριλαμβάνονται τα παρακάτω: • Αύξηση 5% της έντασης των online αγορών Οι πέντε πιο δημοφιλείς κατηγορίες για τις online αγορές παραμένουν οι ίδιες με αυτές του 2015. Στην πρώτη θέση με 84% το πρώτο 9μηνο 2016 κατατάσσονται οι ταξιδιωτικές υπηρεσίες (π.χ. εισιτήρια), ενώ ακολουθούν με 70% διαμονή σε καταλύματα, 69% εξαρτήματα και περιφερειακός εξοπλισμός, 69% εισιτήρια για εκδηλώσεις και 62% είδη ένδυσης και υπόδησης. 

��ενικά παρατηρείται αύξηση 5% κατά μέσο όρο στις κατηγορίες που αγοράζουν οι online καταναλωτές, με τη μεγαλύτερη αύξηση 10% να καταγράφεται στις παραγγελίες έτοιμου φαγητού (έχουν εμφανιστεί δυναμικές ηλεκτρονικές αγορές και καινοτόμες υπηρεσίες παράδοσης). Αύξηση 9% καταγράφηκε στην πληρωμή λογαριασμών (λόγω capital controls, αλλά και νέων υπηρεσιών πληρωμών όπως ψηφιακό πορτοφόλι), 7% στην αγορά/ενοικίαση αυτοκινήτου, 6% στα είδη λιανεμπορίου (φέτος λειτούργησαν τρία νέα online σούπερ μάρκετ με προσφορές και έξτρα υπηρεσίες πληροφόρησης/παράδοσης). • 3 στους 10 είναι πλέον μεθοδικοί/ώριμοι online αγοραστές Η αύξηση των online αγορών το 2016 επαληθεύεται από το γεγονός ότι 1 στους 10 online αγοραστές άρχισε τις αγορές του το 2016 και από την αύξηση των μεθοδικών/ώριμων Ελλήνων online αγοραστών. Πλέον, το 29% των online καταναλωτών πραγματοποιεί πάνω από το 50% των συνολικών αγορών του ψηφιακά, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 25% το 2015 και 9% το 2014. Επίσης, το 2016 συνεχίζεται η τάση αύξησης των αγορών από τα ελληνικά ηλεκτρονικά καταστήματα, αφού 6 στους 10 έκαναν πάνω από το 80% των online αγορών τους από τα τοπικά e-shops, ενώ το 2015 ο αριθμός αυτός ήταν 5 στους 10 καταναλωτές. Αυτή η αύξηση εξηγείται λόγω των capital controls, αλλά και της δυναμικής λειτουργίας χιλιάδων τοπικών ηλεκτρονικών καταστημάτων σε όλες πλέον τις κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών. Βέβαια, οι Έλληνες συνεχίζουν να έχουν από τα υψηλότερα ποσοστά αγορών σε όλη την Ευρώπη από e-shops του εξωτερικού, στο επίπεδο του 30% περίπου. • Στο κυνήγι των προσφορών, με μικρό όμως ποσοστό επαναλαμβανόμενων αγορών Οι τιμές και προσφορές παραμένουν οι κύριοι λόγοι για να πραγματοποιούν οι Έλληνες online αγορές, γεγονός που σχετίζεται με την οικονομική κρίση, τη μείωση αξίας του συνολικού «καλαθιού» αγορών και την «εκπαίδευση» των καταναλωτών στις προσφορές από τα μεγάλα φυσικά πολυκαταστήματα/αλυσίδες. Συγκεκριμένα, στους λόγους για τους οποίους πραγματοποιούν online αγορές, οι ερωτηθέντες αναφέρουν την εύρεση καλύτερων τιμών (73%), την άμεση σύγκριση προϊόντων (55%) και την εύρεση προσφορών (42%). 

Αύξηση σημειώνουν, επίσης, οι λόγοι που σχετίζονται με την ποικιλία προϊόντων, όπως με την εύρεση προϊόντων που δεν υπάρχουν στα φυσικά καταστήματα (46%) και την μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων (37%). Οι συγκεκριμένοι λόγοι σχετίζονται και με το γενικό de-stocking που λαμβάνει χώρα στα μικρά φυσικά καταστήματα, λόγω cash-flow προβλημάτων. 

Το κυνήγι προσφορών και τιμών επηρεάζει αρνητικά την εμπιστοσύνη των online καταναλωτών, καθώς 3 στους 10 δηλώνουν ότι μέσα στη χρονιά αγόρασαν από ένα e-shop και δεν επέστρεψαν ξανά για αγορές. • Αύξηση της χρεωστικής κάρτας για online πληρωμές Παρότι η αντικαταβολή παραμένει ακόμη ο πιο δημοφιλής τρόπος πληρωμής, με το 56% των online καταναλωτών συνήθως να την προτιμά, η χρεωστική κάρτα χρησιμοποιείται πλέον συχνά από 1 στους 2 online καταναλωτές. Συγκεκριμένα, το 51% την χρησιμοποιεί συχνά, έναντι του ποσοστού 44% της εποχής προ capital controls το 2014. Σημαντική είναι αντίστοιχα η μείωση της συχνής χρήσης του PayPal στο 15%. Τα παραπάνω σχετίζονται άμεσα με την αύξηση των συναλλαγών ηλεκτρονικής τραπεζικής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πληρωμή οφειλών προ το δημόσιο, η οποία πραγματοποιείται πλέον συστηματικά ψηφιακά από το 63% των online καταναλωτών (σε σχέση με το 50% προ capital control)

• Ισχυρή η πολυκαναλική συμπεριφορά Επιβεβαιώνεται, επίσης, η πολυκαναλική τάση των τελευταίων δύο ετών και η δύναμη των ψηφιακών μέσων ακόμη και στις φυσικές αγορές, αφού οι online καταναλωτές πραγματοποιούν το 1/3 των συνολικών τους αγορών σε φυσικά καταστήματα αφού κάνουν έρευνα στο Internet και στις υπηρεσίες σύγκρισης προϊόντων/τιμών. Υπάρχει όμως και το αντίθετο φαινόμενο, με 1/6 των συνολικών online αγορών να πραγματοποιείται αφού έγινε πρώτα επίσκεψη σε φυσικό κατάστημα. Τα αποτελέσματα αυτά ενισχύονται και με τα στοιχεία χρήσης του κινητού για νέες ψηφιακές συναλλαγές. • Συχνή χρήση των online συστημάτων πιστότητας, αλλά με επιφύλαξη Η τάση με τις κάρτες πιστότητας αρχίζει και εμφανίζεται και στον ψηφιακό κόσμο, με το 30% να επιλέγουν συνήθως e-shops που προσφέρουν πόντους επιβράβευσης και το 26% να τους χρησιμοποιούν πολύ συχνά. 

Παρόλα αυτά, αυτοί οι online καταναλωτές είναι αρκετά επιφυλακτικοί (4 στους 10 θεωρούν ότι δεν τους προσδίδουν μεγάλη αξία) έως αρνητικοί από αυτήν την εμπειρία (3 στους 10 δεν τους έχουν εξαργυρώσει ποτέ), ενώ έχουν προτάσεις για την καλυτέρευση των υπηρεσιών αυτών (6 στους 10 επιθυμούν να εξαργυρώσουν τους πόντους σε μορφή έκπτωσης σε επόμενη αγορά, ενώ 4 στους 10 να τους εξαργυρώσουν σε συνεργαζόμενα καταστήματα). • Χρήση του κινητού σε σημαντικές ψηφιακές συναλλαγές Οι 9 στους 10 online καταναλωτές έχουν καθημερινά πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω του κινητού τους, ενώ 8 στους 10 μέσω του φορητού Η/Υ, 7 στους 10 μέσω του tablet και μόλις 6 στους 10 μέσω του σταθερού H/Y. 

Το κινητό πλέον εδραιώνεται ως ψηφιακό μέσο και για σημαντικές ψηφιακές συναλλαγές για τους online καταναλωτές, καθώς 1 στους 4 το χρησιμοποιεί καθημερινά/συχνά για online banking, 1 στους 5 για αναζήτηση προσφορών, 1 στους 5 για χρήση mobile εφαρμογών των εταιρειών (προμηθευτών ή λιανεμπόρων) και 1 στους 6 για αναζήτησή τιμών ενώ βρίσκονται ήδη σε φυσικό κατάστημα. Τι αναζητούν οι διεθνείς διασυνοριακοί e-shoppers; Το 76% των διασυνοριακών e-shoppers κατέταξε τις καλύτερες τιμές ως λόγο για την πραγματοποίηση αγορών σε ιστοσελίδες, σύμφωνα με την τρίτη ετήσια παγκόσμια έκθεση διασυνοριακού εμπορίου που πραγματοποίησαν οι PayPal και Ipsos. Η πρόσβαση σε είδη μη διαθέσιμα στη χώρα τους ταξινομήθηκε, επίσης, ψηλά (65%) ως κίνητρο για αγορές παγκοσμίως. 

Οι ��υριότεροι παράγοντες που δύνανται να ωθήσουν τους αγοραστές να προβούν σε αγορές από ένα ηλεκτρονικό κατάστημα ξένης χώρας περιλαμβάνουν τα εξής: τα δωρεάν μεταφορικά (επιλέχθηκαν από το 46% των διαδικτυακών καταναλωτών), ένας ασφαλής τρόπος πληρωμής (44%), αγαθά που ενδέχεται να είναι δυσεύρετα σε τοπικό επίπεδο (40%), εμφάνιση της τιμής σε τοπικό νόμισμα (37%) και το χαμηλότερο συνολικό κόστος (35%). 

Η έρευνα επισημαίνει, επίσης, ότι τα μεταφορικά αποτελούν ένα από τα βασικότερα ζητήματα για πολλούς διαδικτυακούς shoppers. Όταν ερωτώνται σχετικά με τα εμπόδια που αφορούν στις αγορές από ξένα ηλεκτρονικά καταστήματα, οι online shoppers επιλέγουν τα μεταφορικά έξοδα αποστολής, ανησυχούν για την πιθανότητα μη παράδοσης του προϊόντος, την τυχόν καθυστέρηση στον χρόνο παράδοσης και τους προβληματίζει επίσης το ενδεχόμενο το προϊόν να μην αντιστοιχεί στη δοθείσα περιγραφή. Μαρίνα Βασιλαρά, e-Business Director, Apivita «Το φυσικό σημείο είναι πιο δυνατό όταν συνδυάζεται με το online κανάλι» «H αγορά του e-commerce στην Ελλάδα ωριμάζει συνεχώς και σαν επακόλουθο βλέπουμε αύξηση και στα σχετικά νούμερα. Από την άλλη, σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρώπης, το ποσοστό των χρηστών Internet που είναι και online αγοραστές έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και αυτό υποδεικνύει πως υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία. Πιστεύω πως αρχίζει η περίοδος και στην Ελλάδα που το e-commerce θα αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του retail. 

Σε αυτό, σημαντικό ρόλο θα παίξει η βελτίωση της ποιότητας των e-shops, καθώς και η είσοδος στο e-commerce μεγάλων παιχτών που είχαν αργήσει να προσεγγίσουν το κομμάτι αυτό (π.χ. τα σούπερ-μάρκετ). Η πολυκαναλική συμπεριφορά επιβεβαιώνει πως το φυσικό σημείο είναι πιο δυνατό όταν συνδυάζεται με το online κανάλι και η σωστή omni channel στρατηγική θα είναι η μελλοντική πρόκληση για όλες τις εταιρείες. Τέλος, οι εταιρείες θα πρέπει να προσέξουν η ανάπτυξη να μη γίνει με βάση κυρίως τις τιμές, καθώς φαίνεται ότι έχει “εκπαιδευτεί” ο Έλληνας πελάτης σε αυτό και σαν επακόλουθο θα έχει και μικρότερη πιστότητα». Στέφανος Φαλκονάκης, Senior Digital Product Manager, Vodafone «Το 2017 θα είναι ραγδαία η ανάπτυξη των πωλήσεων με μηνιαίες συνδρομές» «Το e-commerce είναι ένα από τα ελάχιστα, αν όχι το μοναδικό, κανάλι πωλήσεων που τα τελευταία χρόνια σημειώνει τέτοια ραγδαία αύξηση στη χώρα μας. Για να είμαι ειλικρινής, το 2016 περίμενα μία ακόμα μεγαλύτερη αύξηση πωλήσεων, η οποία και θα ερχόταν μέσα από τις εξαγωγικές ελληνικών προϊόντων που για τον λόγο της όχι τόσο καλής εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό, δεν έγινε ποτέ. Το 2017 οι πωλήσεις τροφίμων online (Online Supermarket & e-delivery) θα βρουν επιτέλους στέγη στην πίτα των online πωλήσεων, καθώς το 2016 κέρδισαν σημαντικό μερίδιο, αλλά και την εμπιστοσύνη του κοινού. 

Είναι επίσης αναμενόμενο ότι θα δούμε και μία μεγάλη αύξηση στις πωλήσεις των καλλυντικών online, περιμένοντας πάνω από 3 μεγάλους Brick & Mortar ομίλους να κάνουν την εμφάνισή τους στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Η έκπληξη της χρονιάς στην Ελλάδα όμως το 2017 θα είναι η ραγδαία ανάπτυξη και αύξηση των πωλήσεων με μηνιαίες συνδρομές (subscription-based ecommerce model), ίσως το μεγαλύτερο και πιο “Hot Trend του e-commerce” τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Είναι σίγουρο ότι θα δούμε επιχειρηματίες να μπαίνουν στον χώρο, πουλώντας από ζωοτροφές και πάνες μέχρι ξυριστικά και διαιτητικά προγράμματα»

[apollo-v1]

Η πολιτική ουσία του λαϊκισμού

από το Βιβλίο του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου Η ‘Ρωμιοσύνη’ στον παράδεισο. Σημειώσεις για μια κριτική του νεοελληνικού αντιδιανοουμενισμού (εκδόσεις Έρασμος 1983)

Α΄ Διανοούμενος «είναι κάποιος που χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις απ’ όσες χρειάζονται, για να πει περισσότερα απ’ όσα ξέρει». Ο αφορισμός ανήκει στον στρατηγό Αϊζενχάουερ και αποδίδει με ακρίβεια όχι μόνο τα δικά του αισθήματα για τους «αυγοκέφαλους» της χώρας του, αλλά και την ενστικτώδη εχθρότητα της πολιτικής εξουσίας γενικά για μια κοινωνική ομάδα ηθικών αντιρρησιών. Τι είναι αυτό που κάνει τους ρεαλιστές πολιτικούς ν’ απεχθάνονται τους διανοούμενους ή πιο σωστά ένα ορισμένο είδος διανοουμένων; Πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα η κοινότοπη θετικιστική καταγγελία του «απροσγείωτου ιδεαλισμού» και της «ανευθυνότητας» των διανοουμένων μας αποκαλύπτει πολύ περισσότερα για τους κατηγόρους παρά για τους κατηγορουμένους. Οι διανοούμενοι κατηγορούνται πως «βαδίζουν στα σύννεφα», όταν, και επειδή, αρνούνται να ασκήσουν ένα κοινωνικό λειτούργημα που τους αποδίδεται δεοντολογικά –όταν δεν είναι συνεργάσιμοι με την πολιτική πραγματικότητα.

Εκείνο που χαρακτηρίζει κάθε «λαϊκιστικό» αντιδιανοουμενισμό είναι μια διπλή αντίφαση:

α) Ο «λαϊκισμός» είναι α ν τ ι λ α ϊ κ ό ς.

β) Ο αντιδιανοουμενισμός, ακόμα και στις πιο «αριστερές» του εκδοχές ευνοεί (και ευνοείται από) διανοούμενους που έχουν ήδη μπει ή επιδιώκουν να μπουν στο παιχνίδι της εξουσίας,

Αναλυτικότερα: Ο πολιτικός λαϊκισμός τείνει και ολοκληρώνεται στο φασισμό που είναι η αποθέωση της χυδαιότητας περιτυλιγμένης στο χρυσόχαρτο του Μύθου. Τα λεγόμενα «ποπουλίστικα» κινήματα έχουν έντονα τα εξής φασιστικά χαρακτηριστικά:

1) έναν εθνικισμό που στην «αριστερίζουσα» αστικοδημοκρατικής καταγωγής γλώσσα ονομάζεται «πατριωτισμός»,

2) ένα πρακτικό αντικομμουνισμό και μια «σοσιαλιστική» ή και «μπολσεβίκικη» φρασεολογία,

3) μια ειδική σχέση μάζας και αρχηγού μέσα στην οποία απαλείφεται κάθε κριτικότητα, δηλ. κάθε παράγων διαταραχής του μαγνητικού ρευστού μεταξύ αρχηγού και μάζας.

Έτσι η «κορυφή» έρχεται «άμεσα», χαρισματικά σ’ επαφή με τις μάζες. Το κωμικοτραγικό και σύντομο ειδύλλιο του ΠΑΣΟΚ με τον «σοσιαλισμό» και η γνωστή μοίρα των πιο προβληματισμένων (και προβληματικών για την κομματική ηγεσία) διανοούμενων του παρέχουν ένα τυπικό παράδειγμα για τις πραγματικές τάσεις και συνέπειες του αντιδιανοουμενισμού μέσα στον πολιτικό χώρο.

Στην πράξη ο αντιδιανοουμενισμός οδηγεί σε κάποια μορφή φασισμού: Περονικής, Νασερικής, Κανταφικής ή κάποιας άλλης μελλοντικής –για να μη μιλάμε αιωνίως για τους παρωχημένους φασισμούς αγνοώντας αυτόν που αναδύεται μπροστά στα μάτια μας. Εννοούμε βέβαια τον σύγχρονο αριστεροειδή φασισμό των ελληνοσοσιαλιστών και των εθνοκομμουνιστών που έχουν κοινό παρονομαστή την δογματική και δημαγωγική «λαϊκοεπαναστατική» γλώσσα. Πρόκειται γενικά για ένα πνεύμα στρατώνα, για τον ίδιο αντιδιανοουμενισμό που εκφράζεται σε μια μεγάλη γκάμα από το ενστικτώδες μίσος του μόνιμου καραβανά (του «παιδιού του λαού») για τον «διοπτροφόρο» νεοσύλλεκτο, μέχρι τον σταλινικό πρακτικισμό, που ��ντιπαραθέτει την «πειθαρχία» ενός κομματικά ευνουχισμένου εργάτη στην «μικροαστική» εξέγερση του διανοούμενου (ασχέτως αν ο ίδιος ο σταλινισμός αποτελεί την χυδαιότερη έκφραση ενός μικροαστισμού που φόρεσε εργατική φόρμα).

Αυτός ο αντιδιανοουμενισμός που διέπει κάθε «ποπουλίστικο» κίνημα στηρίζεται πάντα στη «σιωπηρή πλειοψηφία», στην πολιτική αδράνεια του λαού ή, ακόμα χειρότερα, στην επί ποδοσφαιρικού επιπέδου πολιτικοποίησή του. Η πολιτική ουσία αυτού του αντιδιανοουμενισμού δεν συνεπάγεται μόνο τον κραυγαλέο διασυρμό και τη δημόσια καταγγελία του «διανοούμενου» ανθρώπου αλλά όπως και κάθε παρόμοια τελετουργία, αναπαράγει, καλλιεργεί και κολακεύει τις ταπεινές και υποδουλωτικές ανάγκες των μαζών· πίσω απ’ αυτό τον δημαγωγικό λαϊκισμό κρύβεται μια βαθύτατη περιφρόνηση προς τις ίδιες τις μάζες, αφού ο ρόλος που τους επιφυλάσσει ο εξουσιαστικός λαϊκισμός (γιατί κάθε λαϊκισμός είναι ε ξ ο υ σ ι α σ τ ι κ ό ς), ο ρόλος που τους επιφυλάσσει το κράτος, η εκκλησία και το κόμμα δεν είναι ούτε να σ κ έ π τ ο ν τ α ι, ούτε ν’ α π ο φ α σ ί ζ ο υ ν ούτε να δ ρ ο υ ν αλλά να υπακούνε –να λένε τραγουδάκια, να χειροκρατάνε ρυθμικά και κάπου κάπου να ψηφίζουν.

Σ΄αυτό το χώρο του λαϊκού πανηγυριού συναντιούνται οι πολιτικές βεντέτες δεξιάς, κέντρου και αριστεράς και παίζουν το παιχνίδι τους χτυπώντας και ισοπεδώνοντας με το ρόπαλο της λαϊκιστικής συνθηματολογίας κάθε «ανωμαλία», (δηλ. κάθε ερωτηματικό) και κάθε πραγματικό πρόβλημα. Αυτή η επίκληση κι αυτή η χρησιμοποίηση του «λαϊκού» είναι ακριβώς ο φασισμός. Κι είναι καιρός πια να κόψουμε τα πονηρά δεσμά με τα οποία κακομοιριασμένοι φιλόσοφοι και κομπλεξικοί στρατοκράτες συνδέουν το Νίτσε με το Χίτλερ. Γιατί ο φασισμός δεν είναι ούτε «νιτσεϊκός» ούτε «αριστοκρατικός» ούτε «αντικαπιταλιστικός»· ο φασισμός είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός στριμωγμένος στο τελευταίο του καταφύγιο –στην στραπατσαρισμένη, κακοποιημένη και διαστρεβλωμένη ψυχή των ίδιων των θυμάτων του.

Μομφές και χαρακτηρισμοί κατά των διανοουμένων («ατομιστές», «απροσγείωτοι», «εγωιστές» κ.α.τ.) θ’ ακούγονται πάντα· και θ’ ακούγονται εν ονόματι του λαού από εκείνους που κυριαρχούν επάνω του και δεν βλέπουν ποτέ με καλό μάτι τα κατεξοχήν «διανοουμενίστικα» αμαρτήματα όπως είναι η πνευματική ανησυχία, η κριτικότητα, ο ιδεαλισμός –δηλ. όλ’ αυτά που στην κομματική γλώσσα μεταφράζονται σε «μικροαστικό υπερεπαναστατισμό» ή «τυχοδιωκτική ανευθυνότητα»· γιατί αυτοί που αυτοχρίονται με το δικαίωμα να κάνουν τέτοιους χαρακτηρισμούς νιώθουν απόλυτα «υπεύθυνοι» -όχι βέβαια απέναντι στον συγκεκριμένο και παρόντα λαό αλλά απέναντι στην αφηρημένη ιδέα του «λαού» και απέναντι στην «ιστορία»· και νιώθουν «υπεύθυνοι», γιατί αυτοί δεν α ρ ν ο ύ ν τ α ι αλλά ασκούν ή διεκδικούν («για τον λαό» και πάνω στη ράχη του λαού) την εξουσία.

Το περίεργο τώρα είναι πως οι διανοούμενοι γίνονται στόχος αυτών των «φίλων του λαού» στο βαθμό ακριβώς που δεν διεκδικούν καμιά εξουσία για τον εαυτό τους (κι αυτό άλλωστε στοιχειοθετεί και την «ανευθυνότητά» τους) και αρνούνται όχι μόνο την εκμετάλλευση αλλά και τη χειραγώγηση ανθρώπου από άνθρωπο –δηλαδή, αρνούνται όχι μόνο τον παραδοσιακό χωροφύλακα και τον παπά αλλά και την σύγχρονη σύνθεσή τους που είναι ο κομματικός «καθοδηγητής». Βέβαια, δεν αρνούνται όλοι οι διανοούμενοι την εξουσία· αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πως ο στόχος των εξουσιών, όπως και ο στόχος τω μεσσιών, είναι, καθώς είπαμε, εκείνοι ακριβώς οι διανοούμενοι που δεν διεκδικούν την εξουσία –οι «ανεύθυνοι». Όλοι οι φασισμοί ήταν και είναι εναντίον του υποκειμενισμού, του αυθορμητισμού, της ατομικότητας και υπέρ του «λαού»· αλλά ενός λαού που χρειάζεται «μπροστάρηδες», «οδηγητές», «ταγούς», «φύρερ», «εθνοπατέρες» και κομματικούς παπάδες –δηλ. όλους αυτούς που αιώνες τώρα επιμένουν να «σώζουν» τον κόσμο, το σώμα του ή την ψυχή του, με την πυρά και με τον τρόμο, με το σταυρό και με το ξίφος, με το τσεκούρι και με την αυθεντία, με το Λόγο και με το Θαύμα. Κι από κοντά σ’ αυτούς τους σταυροφόρους που ρημάζουν τη ζωή όλος ο παρδαλός θίασος βάρδων και μεσσιών, πνευματικών τραμπούκων, μυσταγωγών και μουσικάντηδων κι όλο το εθνικορεμπέτικο ποιητικό φολκλόρ.

Β΄Υποσημάναμε στα παραπάνω την διανοουμενίστικη πηγή του «αντιδιανοουμενισμού». Αυτό δεν είναι αντίφαση· είναι μόνο η αντιφατική έκφραση μιας πραγματικότητας ανάλογης με τον αριστοκρατικό «λαϊκισμό». Είναι προβολή της ίδιας της εξουσίας πάνω στο αντικείμενό της. Όλη η έμφαση πέφτει στην προσπάθεια να στεγανοποιηθεί το «αγνό» λαϊκό στοιχείο, η Sancta Simplicitas, από τη σατανική διάβρωση του πνεύματος, από το μίασμα της κριτικής σκέψης. Δεν είναι ο λαός που επιβάλλει τον λαϊκισμό· ο λαός υ φ ί σ τ α τ α ι το λαϊκισμό όπως υφίσταται και τους παιδαγωγούς του –αυτούς που παρουσιάζουν πάντα το πνεύμα σαν την αρρώστια, σαν την «πανούκλα» που απειλεί το σώμα της υγιούς κοινωνίας. Αυτός ο αντιδιανοουμενισμός είναι έργο διανοουμένων –διανοουμένων στην υπηρεσία του κρατούντος, διανοουμένων εθνικιστών, διανοουμένων σταλινικών, διανοουμένων παπάδων, διανοουμένων λαϊκιστών, διανοουμένων φιλισταίων.

Στον χώρο της νεότερης ελληνικής ποίησης το φαινόμενο του διανοουμενίστικου αντιδιανοουμενισμού παρατηρείται εκεί όπου η «χαμένη παράδοση» φαίνεται να εισβάλλει μέσα στο «μοντέρνο» ή πιο σωστά το «μοντέρνο» προβάρει απανωτές «πρωτόγονες» μάσκες, οι οποίες δεν φτιάχνονται βέβαια από «πρωτόγονους» τεχνίτες αλλά παράγονται μαζικά στις βιομηχανίες τουριστικών ειδών. Το αποτέλεσμα αυτής της νοθείας στην ποίηση είναι μια «ιδιωματική» γραφή συνδεδεμένη από τη μια μεριά με το σχολαστικό φολκλόρ της «ντοπιολαλιάς» και με το υπεριστορικά αδιατάρακτο «φως του Αιγαίου», κι από την άλλη με τον «ένδοξό μας βυζαντινισμό» που ρέει από το εκκλησιαστικό μέλος και τη γλώσσα των μεσαιωνικών χρονικών. Η «Γυναίκα της Ζάκυθος» και τ’ Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, ο μυθοποιημένος Παπαδιαμάντης και η εκλαϊκευμένη Βίβλος δεν είναι μόνο οι πιο κοντινοί μας σταθμοί για το διαρκώς αναγγελλόμενο τουριστικό ταξίδι προς τις «ρίζες», αλλά και οι πιο προσιτές «πηγές» απ’ όπου αντλείται όλη εκείνη η ψευδομεταφυσική σαβούρα, για να παραγεμιστούν όπως όπως τα κενά ενός εφευρεμένου «νεοελληνικού μύθου», που ωστόσο παραμένει πάντα μια έκθετη, διάτρητη ιδεολογία, πότε απολογητική και πότε επιθετική και μνησίκακη σαν θρησκόληπτο γραΐδιο:

Κατά πρόσωπό μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς:

ιδέστε, είπαν, ο αφελής περιηγητής του αιώνος!

Ο αναίσθητος

που όταν όλοι εμείς θρηνούμε

αυτός αγαλλιά

[…….]

Που όταν όλοι εμείς πενθούμε

αυτός ηλιοφορεί.

Και όταν όλοι σαρκάζουμε

ιδεοφορεί[1].

Καμιά φορά η «αφέλεια» είναι ιδεολογία· στον Ελύτη ήταν επιθετικότητα –η συσσωρευμένη επιθετικότητα της «αισιόδοξης» και «προοδευτικής» γενιάς του ’30 προς τον Καρυωτάκη. Όταν ο Ελύτης με τον «Άξιον εστί» αποφάσισε καθυστερημένα αλλά προκλητικά να «ιδεοφορήσει», δεν βρήκε τίποτ’ άλλο από τα «εθνικοαπελευθερωτικά» αποφόρια, που η πιο σκεπτικιστική μερίδα της αριστεράς, όπως εκφράστηκε μέσα από τα ουσιαστικότερα ποιητικά κείμενα της μεταπολεμικής γενιάς, φρόντιζε να ξεφορτωθεί μαζί με πολλές από τις ακριβοπληρωμένες αυταπάτες της. Ο ελληνικός μύθος του Ελύτη (αυτός ο δήθεν αντι-ιδεολογικός κόσμος των «Προσανατολισμών») γίνεται στο «Άξιον εστί» μύθος ελληνοχριστιανικός, επιπόλαιο άνθος πάνω στο χάσμα που δεν γεμίζει ��ύτε με την επίκληση στο Σολωμό και τους άλλους «πατέρες», ούτε με ξώπετσες αναφορές στη νεοελληνική περιπέτεια της οποίας δεν αποδίδεται όχι βέβαια ο βιωματικός κραδασμός αλλά ούτε καν η ιστορική της αλήθεια. Η βαθύτερη εμπειρία που ΄κανε τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς να χαράξουν τα λιγοστά τους ποιήματα και να σωπάσουν, προσηλωμένοι σε ένα συνταρακτικό βίωμα που ήταν συγχρόνως συλλογικό και προσωπικό, στο «Άξιον εστί» ταξινομείται, τακτοποιείται, και ενταφιάζεται μέσα στην ετοιμοπαράδοτη ιδεολογική εικόνα του «κακού ξένου». Ο διάβολος είναι πάντα ο «αλλοεθνής»· το σπέρμα του κακού εισάγεται από εξωελληνικούς χώρους, ενώ το ίδιο το ελληνικό τοπίο επιστρατεύοντας την εθνική αυτάρκεια και ιδιαιτερότητά του («ελληνικό φως» κ.α.τ.) αντιστέκεται στον κακό ξένο, γιατί (σύμφωνα και με την ιδεολογία του επίσημου κράτους που διακηρύσσει ότι «οι Έλληνες ηνωμένοι εμεγαλούργησαν») το «κακό» είναι πάντα ο «ξένος»:

Ήρθαν

ντυμένοι «φίλοι»

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

το παμπάλαιο χώμα πατώντας.

Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους[2].

Έτσι ο «αφελής περιηγητής του αιώνος», όπως αυτοχαρακτηρίζεται ο Ελύτης, επαναλαμβάνει τον αριστοκρατικό λαϊκισμό του Σικελιανού. Ένα σημαντικό μέρος από τον «σοσιαλισμό» των καλλιεργημένων επτανησίων αρχόντων, που ανακάλυψαν κάποτε το λαό «τους», για να τον αντιτάξουν με μάταιη εκδικητικότητα στον κυρίαρχο πια αστισμό, κατέληξε στον «Αλαφροΐσκιωτο», όπου ο Σικελιανός, στερνοπαίδι αλλά και υπέρβαση της ξεπεσμένης επτανησιακής αρχοντιάς, χύνει καινούριο αστικό αίμα στις στεγνές φλέβες της έννοιας της αριστοκρατικότητας, καθώς μιλάει για το χώμα «του» και τους χωριάτες «του» όχι πια με την ιδεολογία ενός ξεπεσμένου άρχοντα αλλά με τη συνείδηση ενός νεαρού θεού που βρίσκεται ανάμεσα σε δυνατούς και ωραίους υπηκόους:

Παντού ο λαός· και λάτρεψα

και στη λαχτάρα μου είπα:

«Βάλε το αυτί στα χώματα»

και φάνει μου πως η καρδιά

της γης βαριά αντιχτύπα[3].

Αλλά το φυσικό συμβόλαιο ανάμεσα στον ποιητή-θεό και στον λαό, αυτή η χαρισματική «προς τα κάτω» διάχυση δεν αντιστοιχεί σε μια πραγματική επικοινωνία αλλά σε μια ιδεολογικοποίηση της χειραγώγησης και της εξουσίας. Η νεαρή αστική ιδεολογία, που είναι ομόλογη προς εκείνη του δημοτικιστικού κινήματος, θα μετατρέψει τον ανιδιοτελή Διόνυσο σε «εκπολιτιστή» Απόλλωνα και θα βάλει σε Τάξη, Αρμονία και Εργασία τον κόσμο. Πίσω από το μύθο και την ιδεολογία της ευεργετικής Αυθεντίας προετοιμάζεται ο Λόγος της αστικής δημοκρατίας:

Μα εσάς, ω ψεύτες, τη ζωή

που αρνιέστε να δουλέψτε,

σας έδεσα στ’ αλέτρια μου·

για ν’ ανεβείτε ένα σκαλί

και λίγη γης να οργώστε

σας κέντησα τη ράχη σας

βαθιά με τη βουκέντρα [4]!

Η σημασία του «Αλαφροΐσκιωτου» δεν ξεπεράστηκε ποτέ από τις μεταγενέστερες βυθοσκοπήσεις του Σικελιανού στις διάφορες «Συνειδήσεις» του. Υπήρξε η τελευταία πλήρης ελληνική έκφραση της ενότητας Ηγέτη-Λαού-Γης. Ο Αλαφροΐσκιωτος είναι ακόμα ένας θεός, ενώ ο Διόνυσος του Ελύτη («Προσανατολισμοί») είν’ ένας μεταμφιεσμένος αστός. Στην αίσθηση του Ελύτη υπάρχει περισσότερος τουρισμός και λιγότερες ψευδαισθήσεις· δεν υπάρχει καμιά τρέλα και καμιά παραφορά (η τρέλα της γνωστής «ροδιάς» του είναι καθαρά σουρεαλιστική, δηλ. ρηματική), δεν υπάρχει κανένα μεγαλείο και καμιά γελοιότητα, κανένας «σικελιανισμός» -ο Ελύτης δεν ήταν λιγότερο «πονηρεμένος» από τον Σεφέρη. Γι’ αυτό όμως και η προσχώρησή του στην «εθνικοαπελευθερωτική» ιδεολογία είναι περισσότερο διαβλητή από εκείνη του Σικελιανού. Ο Ελύτης πέρασε με αρκετή καθυστέρηση και με ένα άτσαλο πήδημα σ’ ένα χώρο όπου ο Σικελιανός είχε μπει με μια κίνηση το ίδιο θεατρική, αλλά άνετη και μεγαλειώδη όπως στάθηκε ολόκληρη η ζωή του –η ζωή ενός ποιητή-εθνάρχη και μυσταγωγού. Εδώ ακριβώς, στην περιοχή της «εθνικοαπελευθερωτικής» ιδεολογίας που ευνόησε στον Ελύτη την ανάπτυξη μιας οραματικής ευφορίας (Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών[5]) η ίδια η ποιητική μέθοδος παρεκτρέπεται σε «ιδεολογία», καθώς οι λέξεις «παίζουν» όχι μόνο την ποίηση αλλά και την επανάσταση φενακίζοντάς τες και τις δύο –όπως άλλωστε έκανε και ο σουρεαλισμός γενικότερα.

Γ΄Πολύ κοντά στην πολιτική φιλολογία του λαϊκισμού ανθεί και η θεολογία του. Αυτή η θεολογία, όσο κι αν απωθεί την «πολιτική» και τις «ιδεολογίες», αποτελεί την έσχατη ιδεολογική μεταμόρφωση των πανανθρώπινων και διαρκών αιτημάτων, όταν πέφτουν στα χέρια των θεολόγων. Γιατί η θεολογία κάθε μορφής, όπως και η πολιτική, έρχεται να «τακτοποιήσει» το όραμα και την εξέγερση, τεμαχίζοντας τη βαθύτερη αλήθεια τους σε δόγματα. Δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι αυτοί που ρητορεύουν πιο κραυγαλέα απ’ όλους για τις «χαμένες μας ρίζες» χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα και τα ίδια επιχειρήματα με τους υποτιθέμενους αντίποδές τους,  τους πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων, εναντίον των «φθοροποιών ιδεών της Δύσης», εναντίον των «κακών ξένων» που απειλούν ν’ αφανίσουν την «εθνική μας ταυτότητα».

Αφήνουμε κατά μέρος τον κύριο κορμό της «ορθόδοξης παράδοσης» κι αναφερόμαστε κατευθείαν στις πιο επιπόλαιες σημερινές της εκβλαστήσεις, που φέρουν όλη την ευθύνη για τη χυδαιοποίηση κάθε αυθεντικής παραδοσιακής αξίας μέσα στον κρυπτοπολιτικό ψευδομυστικισμό της νεοελληνικής ιδεολογίας. Οι σύγχρονες sophisticated εκδοχές της χριστιανικής ελληνορθοδοξίας γελοιοποιούνται, τουριστικοποιούνται και αναιρούνται από τους ίδιους τους ανομολόγητα πολιτικοποιημένους φορείς τους.

Ένας νέος χριστιανός θεολόγος[6] νομίζει πως ανακαλύπτει το ιδανικό του σ’ εκείνον το γερο-ψαρά που είναι κομμουνιστής όχι από λογική πεποίθηση αλλά από υπαρξιακή ανάγκη (από «δίψα δικαιοσύνης»). Αλλά ενώ διαπιστώνει το βαθύ χάσμα ανάμεσα στην πολιτική των ηγεσιών και στην ηθική ποιότητα του γερο-ψαρά, ταυτόχρονα επιχειρεί να στριμώξει αυτή την ποιότητα (που την θεωρεί «έξω» από την πολιτική) μέσα σε μιαν άλλη στρούγκα. Μέμφεται μάλιστα την εκκλησιαστική ηγεσία που αφήνει, υποτίθεται, ανεκμετάλλευτο αυτό το πλούσιο λαϊκό κοίτασμα· και την μέμφεται με τη ρεφορμιστική γλώσσα που χρησιμοποιεί ο πεφωτισμένος σταλινικός Γκαρωντύ αντιπολιτευόμενος τον παραδοσιακό σταλινισμό. Γιατί κάθε «αντιπολίτευση» προϋποθέτει μια κατ’ αρχήν αποδοχή· κι ο «φωτισμένος» θεολόγος αποδέχεται κατ’ αρχήν τον δικό του «σταλινισμό», τον δικό του «φασισμό», το δικό του «κόμμα» –δηλ. την εκκλησία που την θεωρεί μάλιστα «μόνη που θα μπορούσε να μιλήσει τίμια και αφτιασίδωτα τη γλώσσα του ψαρά».

Έτσι ο «απλός ψαράς» χρειάζεται και στους μεν και στους δε και χρειάζεται έτσι όπως είναι, ή έτσι όπως τον θέλουν να είναι: «αγνός» και «ταπεινός». Τον χρειάζονται και οι μεν και οι δε σαν άγιο, δηλ. σαν θύμα, για να μεταφράζουνε τα πάθη του σε ψήφους ή να φτιάχνουν με το αίμα του μπογιά για κάθε λογής εικονίσματα. Σ’ αυτό συμπίπτουν πολιτικοί και θεολόγοι όσο κι αν ρητορεύουν ο ένας εναντίον του άλλου και οι δυο μαζί υπέρ ενός «λαού» που είναι η βάση κάθε εξουσιαστικού αντιδιανοουμενισμού. Η Sancta Simplicitas που έκανε κάποτε δυνατά τα οράματα ήταν ακόμα και τότε στην υπηρεσία μιας εξουσίας που έστελνε στην πυρά τους αιρετικούς. Αυτή η λαϊκή «απλοϊκότητα» πραγματοποιείται σήμερα στο χυδαίο επίπεδο μιας «πονηρεμένης» βαρβαρότητας, ευνοημένης από τις πολιτικές θεολογίες. Οι σύγχρονοι καθεδρικοί ναοί της Πίστεως είναι χτισμένοι στα Νταχάου και τις Σιβηρίες. Η «απλότητα» και η «αθωότητα» όπως τα εννοεί ο Έλιοτ στο «Δάντη» του οδηγούν, οδήγησαν ήδη, στον δεξιό και στον «αριστερό» αντιδιανοουμενισμό, δηλ. απ’ τον ένα ή τον άλλο δρόμο, στον φασιστικό λαϊκισμό.

Ο λαϊκισμός ήταν πάντα υπόθεση της εξουσίας, όχι των λαών. Το πολιτικό πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι καταχωνιασμένο βαθιά μέσα στην ψυχή της και συνοψίζεται στο πώς να σωθεί απ’ τους «σωτήρες» της, πώς ν’ απελευθερωθεί από τους «απελευθερωτές» της. Η ελευθερία μέσα στην ιστορία δεν ήταν ποτέ τίποτ’ άλλο απ’ την ελευθερία κάποιων να κυριαρχούν πάνω σε κάποιους. Η συσπείρωση κατά των ισχυρότερων μετέφερε απλώς το πρόβλημα απ’ το βιολογικό στο κοινωνικό επίπεδο. Αλλά η «πρόοδος» δηλ. η μεταβίβαση της κυριαρχίας από την «αριστοκρατία» στη «δημοκρατία» δεν έλυσε το πρόβλημα, όπως δεν το ’λυσε κι η αντικατάσταση των καθαρόαιμων ευγενικών κτηνών από το άβουλο και περιοδικά μνησίκακο κοπάδι· γιατί απ’ αυτό το κοπάδι που μαντρώθηκε πια στην ιστορία παράγεται τόσο ο «ήρωας» ή ο «υπεράνθρωπος» όσο και το πολιτικό κατοικίδιο των δημοκρατιών –διχάζοντας έτσι το ανθρώπινο πρόσωπο σε δυο αποτρόπαιες μάσκες. Η «κριτική» στο παρελθόν δεν μπορεί να γίνει απ’ τη σκοπιά του μέλλοντος. Το παρόν είναι που κρίνει την εκλογή μας. Δεν θέλουμε ούτε αυτό που η ανθρωπότητα ονειρεύεται με φρίκη και σκοτεινή αγαλλίαση σαν «παρελθόν» της, ούτε αυτό που ευαγγελίζονται οι ψυχροί προφήτες της τεχνοκρατίας –γιατί δεν είμαστε ούτε με το παρελθόν ούτε με το μέλλον. Θέλουμε δεν θέλουμε, αποτελεσματικά ή ατελέσφορα, υπερασπιζόμαστε το τ ώ ρ α, το σκαλοπάτι που φτάσαμε μπουσουλώντας, σκαρφαλώνοντας, σκοτώνοντας, τραγουδώντας ή κλαίγοντας –υπερασπιζόμαστε πάντα αυτό που είμαστε.

[1] Οδ. Ελύτη, Το  Άξιον εστί, Ι

[2] Οδ. Ελύτη, ό.π., Ζ.

[3] Αλαφροΐσκιωτος, Ι, 266-70

[4] Αλαφροΐσκιωτος, Ι, 950-56

[5] Οδ. Ελύτη, Το Άξιον εστί, Προφητικόν

[6] Πολιτιστική παράδοση και πολιτιστική αλήθεια σήμερα. Μια συνέντευξη του Χρ. Γιανναρά στο περιοδ. ΑΝΤΙ 15/11/1975

από το Βιβλίο του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου Η ‘Ρωμιοσύνη’ στον παράδεισο. Σημειώσεις για μια κριτική του νεοελληνικού αντιδιανοουμενισμού (εκδόσεις Έρασμος 1983)

[apollo-v1]

Οι αλλαγές που έρχονται με την εφαρμογή του Νέου ασφαλιστικού

Οι αλλαγές που έρχονται με την εφαρμογή του Νέου ασφαλιστικού συζητήθηκαν στην πρώτη ζωντανή εκπομπή του e-forologia με καλεσμένους τον Παναγιώτη Παντελή, Φοροτεχνικό, και τον Διονύση Ρίζο, Νομικό – Εργατολόγο. Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Στέφανος Κοτζαμάνης.

(via Δείτε μαγνητοσκοπημένη την εκπομπή του e-forologia με θέμα «Το νέο ασφαλιστικό πλαίσιο από 1/1/2017» - e-forologia - Φορολογική, Λογιστική και Εργατική Ενημέρωση)

[apollo-v1]

Πτυχιούχοι μαθαίνουν λιθοξοΐα και τυροκομία στην Επίδαυρο

Στροφή προς την επαγγελματική εκπαίδευση για αποφοίτους Πανεπιστημίου - Από Άνδρο και Δράμα ήρθαν στην Επίδαυρο

Επαγγελματίες τυροκόμοι, παιδιά κτηνοτρόφων, άνεργοι, ακόμη και ένας φοιτητής μεταπτυχιακών σπουδών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών (όπου είναι ομότιμος καθηγητής ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου) σπουδάζουν σε μία από τις ειδικεύσεις Γαλακτοκομίας-Τυροκομίας, Λιθοξόων-Μαρμαράδων και Λιθοχαρακτών, Μελισσοκομίας και Φυτικής Παραγωγής, στη Σχολή Επαγγελματικής Κατάρτισης στην Επίδαυρο. Μάλιστα, ένας εκ των ��πουδαστών της έχει «μεταναστεύσει» για σπουδές στην Αργολίδα από τη Δράμα. Το μεγάλο ενδιαφέρον καταδεικνύει τη στροφή προς την επαγγελματική εκπαίδευση, από ενήλικες που μπορεί να έχουν ακόμη και πτυχίο πανεπιστημίου.

Ειδικότερα, η διετούς φοίτησης, απογευματινή σχολή ξεκίνησε μαθήματα τον Ιανουάριο του 2015 στο κτίριο του παλιού Γυμνασίου της κοινότητας Αγίου Δημητρίου Επιδαύρου. «Αν και ξεκινήσαμε χωρίς εξοπλισμό εργαστηρίων, στα δύο χρόνια λειτουργίας καταφέραμε σε αντίξοες συνθήκες, να κάνουμε γνωστή τη σχολή και να προσελκύσουμε δωρητές, σε σημείο που πλέον παρέχουμε υψηλού επιπέδου θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση. Eτσι, σε εκπαιδευτική κλίμακα, τυροκομούμε ανελλιπώς κάθε εβδομάδα, παράγουμε μόνοι μας όλα τα μελισσοκομικά προϊόντα, οι λιθοξόοι μας φτιάχνουν ανθέμια και επιγραφές σε πέτρα και μάρμαρο και λειτουργούμε πλήρες εργαστήριο σχεδίασης και παραγωγής ενδύματος» ανέφερε στην «Κ» η διευθύντριά της Δώρα Αντωνοπούλου. Συνολικά, η σχολή διαθέτει 77 σπουδαστές, με μέσο όρο ηλικίας πέριξ των 30 χρόνων. 

Είναι παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τη δουλειά του πατέρα τους, άλλοι που σκοπεύουν να επεκταθούν και σε ένα κλάδο κοντινό με τη σημερινή τους απασχόληση, κάποιοι που αναζητούν επάγγελμα με προοπτικές. Κατάγονται όχι μόνο από την Αργολίδα, αλλά και από Αρκαδία, Ηλεία, Aνδρο, ακόμη και τη Δράμα. «Eχουμε ειδικότητες με πολύ καλές επαγγελματικές προοπτικές, τις οποίες ο πολύς κόσμος ίσως να μην υποθέτει» λέει η κ. Αντωνοπούλου.

Δημόσιες ΣΕΚ του υπουργείου Παιδείας λειτουργούν, εκτός από την Επίδαυρο, σε Μυτιλήνη, Γιάννενα και Πειραιά. Η ηγεσία του υπουργείου –την αρμοδιότητα της τεχνολογικής εκπαίδευσης έχει ο υφυπουργός Δημήτρης Μπαξεβανάκης– αποφάσισε να μετατρέψει σε Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης («ενηλίκων αποφοίτων υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων» όπως ορίζονται) όσες από αυτές αποδεδειγμένα λειτουργούν ως φορείς μη τυπικής εκπαίδευσης με τις ιδιαιτερότητες των ειδικοτήτων τους. 

Επίσης, όπως δήλωσε στην «Κ», ο Θέμης Κοτσιφάκης –διευθυντής του Γραφείου του κ. Μπαξεβανάκη– το επόμενο διάστημα θα λειτουργήσουν ΙΕΚ σε «στοχευμένες» περιοχές. «Για παράδειγμα, όπως λέει ο κ. Κοτσιφάκης, υπάρχει σκέψη για δημιουργία τέτοιων ΔΙΕΚ σε φυλακές, θεραπευτικές κοινότητες ή για άνεργους ενήλικες που βρέθηκαν χωρίς απολυτήριο Λυκείου και ψάχνουν να εκπαιδευθούν σε μια ειδικότητα που δεν απαιτεί μεγάλο θεωρητικό υπόβαθρο και που θα τους εντάξει στην αγορά εργασίας»

[apollo-v1]

Το 15% των ειδών ιππόκαμπων της Μεσογείου έχουν χαρακτηριστεί ως είδη υπό εξαφάνιση, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης, καθώς στη σχετική λίστα τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά 14 είδη ιππόκαμπων και συγγναθίδων.

Σε κίνδυνο βρίσκονται οι ιππόκαμποι, οι οποίοι απειλούνται κυρίως από την απώλεια των υγροβιότοπων και της υποβάθμισης που προκαλείται από την παράκτια ανάπτυξη και εξαιτίας των καταστροφικών αλιευτικών εργαλείων όπως τράτες και δίχτυα.

Ακόμη, παρατηρείται ότι η εξαφάνισή τους συντελείται και κατά την αλιεία με τράτα άλλων ειδών. Μάλιστα αντί να απελευθερωθούν, διατηρούνται σε ενυδρεία ή πωλούνται ως θρησκευτικά φυλαχτά, ενώ χρησιμοποιούνται και σε παραδοσιακά φάρμακα.

Για να αντιμετωπιστούν οι αυξανόμενες απειλές, τα απειλούμενα είδη ιππόκαμπου, Hippocampus Hippocampo και Hippocampus guttulatus με μείωση της τάξεως του 20-30% του πληθυσμού τους κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ήδη έχουν τεθεί υπό προστασία μέσω της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών της ‘Αγριας Πανίδας και Χλωρίδας.

Ταυτόχρονα, περιλαμβάνονται στο παράρτημα ΙΙ των Ειδικά Προστατευόμενων Περιοχών και της Βιολογικής Ποικιλότητας (SPA / BD) του πρωτοκόλλου της σύμβασης της Βαρκελώνης. Επιπλέον, ορισμένες Μεσογειακές χώρες, όπως η Σλοβενία προστατεύουν τον ιππόκαμπο μέσω της εθνικής τους νομοθεσίας.

Η Ένωση υπογραμμίζει πως, δυστυχώς, αυτοί οι κανονισμοί δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση θεμάτων όπως η παράπλευρη αλίευση και η καταστροφή των υγροβιότοπων λόγω της αλιείας με τράτες.

«Η επιβολή νόμου και η επέκταση των περιορισμών στις δραστηριότητες αυτές είναι απαραίτητες», σημειώνει.

Όμως, τονίζει πως δεν είναι επαρκείς οι διαθέσιμες πληροφορίες για αυτά τα είδη ψαριών για να μπορεί να εκτιμηθεί το επίπεδο του κινδύνου εξαφάνισης στην περιοχή της Μεσογείου.

Τέλος, αναφέρεται ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για τη διανομή τους, τις τάσεις του πληθυσμού, τις απειλές και να καθορίσει εάν απαιτούνται δράσεις διατήρησης.

[apollo-v1]

Hellenic Innovation Forum 2017: Ένα πολυσυνέδριο για την καινοτομία και τις εφαρμογές της

Ένα νέο φιλόδοξο πολυσυνέδριο για την καινοτομία διοργανώνεται στην Αθήνα στις 1-2 Μαρτίου 2017 από την Ethos Media S.A. και τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό SciCo-Επιστήμη Επικοινωνία.  Όραμα των οργανωτών του "Hellenic Innovation Forum" (HIF‐17) είναι η καθιέρωση του ως πολυσυνεδριακού θεσμού που θα χρησιμεύει ως μόνιμο βήμα ανάδειξης και προώθησης της καινοτομίας και της ανάπτυξης συνεργασιών και συνεργιών μεταξύ των μερών του τριγώνου "Θεσμικοί Παράγοντες ‐ Ακαδημαϊκή/Ερευνητική Κοινότητα‐ Επιχειρηματικός Κόσμος".  

Η Α' Δράση της εκδήλωσης περιλαμβάνει τα Κεντρικά Συνέδρια Εφαρμοσμένης Καινοτομίας.Συγκεκριμένα, κατά την 1η Ημέρα θα πραγματοποιηθούν κεντρικές ομιλίες από διακεκριμένους Έλληνες και διεθνείς ομιλητές και τέσσερις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης με αντικείμενο τα μέρη του τριγώνου της εφαρμοσμένης καινοτομίας: το Θεσμικό Πλαίσιο, την Επιχειρηματική Καινοτομία, την Επιστημονική Έρευνα, καθώς και το πλαίσιο χρηματοδότησης της εφαρμοσμένης καινοτομίας. 

Στα πάνελ των συζητήσεων θα συμμετέχουν διακεκριμένες προσωπικότητες από τον ελληνικό και διεθνή ακαδημαϊκό/ερευνητικό  χώρο, από την επιχειρηματική κοινότητα, την πολιτική, τον πολιτισμό. Η 2η ημέρα περιλαμβάνει κεντρικές ομιλίες από διακεκριμένους Έλληνες και ξένους ομιλητές, μεταξύ των οποίων και η Διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης Δρ Εύη Σαχίνη, καθώς και παρουσιάσεις βραβευμένων Ελλήνων ερευνητών  που καλύπτουν 8 διαφορετικές θεματικές ενότητες. 

Η Β' Δράση περιλαμβάνει Εταιρικές Παρουσιάσεις Καινοτομίας. Παράλληλα με τις εργασίες των κεντρικών συνεδρίων, σε παρακείμενες αίθουσες θα λαμβάνουν χώρα παρουσιάσεις που θα γίνονται από εταιρείες σε σχέση με καινοτόμα προϊόντα ή υπηρεσίες. Οι παρουσιάσεις θα απευθύνονται σε επαγγελματικό κοινό που θα έχει προσκληθεί από τις ίδιες τις εταιρείες καινοτομίας. 

Η Γ' Δράση περιλαμβάνει Έκθεση καινοτόμων ιδεών, υπηρεσιών και προϊόντων σε ειδικά διαρρυθμισμένο χώρο μεταξύ των αιθουσών του συνεδρίου, ανοικτό στην περιήγηση/επισκεψιμότητα των επισκεπτών. Οι εκθέτες θα είναι πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα και κέντρα, επιχειρήσεις ή και ιδιώτες ερευνητές, οι οποίοι θα παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των ερευνών τους στον παραγωγικό και επιχειρηματικό  τομέα και σε εν δυνάμει επενδυτές, για την περαιτέρω αξιοποίησή τους. 

Tο πολυσυνέδριο καινοτομίας Hellenic Innovation Forum 2017 πραγματοποιείται με την προσδοκία ότι η ζύμωση που θα προκληθεί, φέρνοντας κοντά τους εκφραστές νέων καινοτόμων ιδεών, τους φορείς που ρυθμίζουν το κανονιστικό και νομικό πλαίσιο, καθώς και τους εκπροσώπους ιδιωτικής και δημόσιας χρηματοδότησης και επιχειρηματικότητας, θα συμβάλλει μεσοπρόθεσμα στη δυναμική αναδιάρθρωση και ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας. Ως τιμώμενη χώρα του διημέρου θα συμμετάσχει το Ισραήλ, μια από τις πρωτοπόρες χώρες στον τομέα της Καινοτομίας και της Επιχειρηματικότητας. 

Η ανάδειξη της καινοτομικής και τεχνολογικής δραστηριότητας του Ισραήλ θα λάβει χώρα μέσα από εντυπωσιακά εκθέματα και ενημερωτικά περίπτερα, που θα βρίσκονται στον εκθεσιακό χώρο. Επιπλέον, η χώρα θα εκπροσωπηθεί από υψηλόβαθμα θεσμικά και πολιτικά πρόσωπα, καθώς και στελέχη από τον επιχειρηματικό κόσμο και τον τομέα του «technology transfer». 

Το Συνέδριο είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, του ΥΠΠΕΘ - Τομέας Έρευνας και Καινοτομίας και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας. Επίσης υποστηρίζεται από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, το οποίο θα συμμετέχει στην εκδήλωση με περίπτερο, όπου θα παρουσιάζονται οι δράσεις του για την προώθηση της έρευνας και καινοτομίας, καθώς και εκδόσεις με δείκτες και στατιστικά για την ελληνική ερευνητική και καινοτομική δραστηριότητα

(via Hellenic Innovation Forum 2017: Ένα πολυσυνέδριο για την καινοτομία και τις εφαρμογές της | Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης - ΕΚΤ)