aslovelyasitseems

[aslovelyasitseems]

This is me finding a place where my thoughts and I can just be free.

Nauumay na ako sa buhay kong dinidiktahan lang ng kung ano na lang puwede.

Sana lang hindi ko sawaan hanapan ng lugar 'tong maingay kong diwa.

Kaya, hello, tumblr.

[aslovelyasitseems]

Naka-ngiting bakasyon na pero may isang tambak na submissions pa 'yang mga 'yan. 🎅🎄🦌 #RoadToMALIS202X #USTMALIS 📸 @lemo_tib (at University of Santo Tomas) https://www.instagram.com/p/B5xl0-XFHdZ/?igshid=1czgz5w08dsll

[aslovelyasitseems]

2016 re-cap

2016. Taon ng pagtataguyod. Taon na puro “’de, kaya yan”. Taon na mapapakain ka nalang kasi hindi mo na alam kung saan mo kukunin ‘yung lakas para itaguyod ‘yung mga susunod na araw. Taon na puno ng katatawanan, kunsumisyon, at pag-mamahal. First quarter ng 2016. (January-March) 1. Official event ng LISSA ay ginanap nung January 25. After one sem, ito ang unang event ng academic year. Whew, so much for “pagbabago”. 2. Nakakaiyak ang mga field study, written at oral reports combo. Ang hirap mag-adjust kasi hindi (pala) ‘to madali tulad ng inaasahan ko kasi dream team na e, pero ba’t hikahos pa rin? 3. Sunod-sunod na PeTa, at konting discussion lang. Umuulan ng handouts na hindi ko alam kung naaral ko bang lahat o naitambak ko lang. 4. Lalong nakakabaliw ang mga tutor sessions ko kasama ang Bboy Jrs tuwing gabi. 5. Ngayon ako natututo mag-alay ng quizzes at exams. 6. Natuto akong umabsent kasi nahuhuli akong bumangon sa umaga. 7. First time kong manuod ng UAAP Baseball Jrs. Nakakatuwa ‘yung mga tunay na nanay ng mga anak ko. Kahit talo sila, cutie pa rin nila. 8. Hirap na ako makapagsingit ng Baseball kasi, bro, ‘di ko na kaya. Pagod na ‘ko, besh. At ang sakit sa puso. 9. First time ko mag-cross enroll. At sa IPEA pa ako nag-enroll para maging kaklase ‘yung crush ko. Hihi 10. TANGINA, SOBRANG GWAPO NI NATHAN SONGCO. BAT GANERN???? 11. Ang hirap maging on-call parati. After class, minsan may duty ako as student-assistant, o kaya may tutor sesh pa ako. 12. Nag-apply ako sa isang summer classes abroad at nagback out rin kasi hindi kakayanin ng budget naming ‘yung visa palang. Naiyak nalang ako pero ano bang magagawa ko? 13. Ang dami kong napuntahan at nagawa nang dahil sa pagiging org officer. At nagpapasalamat ako kasi ang dami kong naexperience na makakatulong sa ‘kin kapag nasa professional world na ako. 14. Kahit na ang dami kong ginagawa, nakuha ko pa ring tulungan ‘yung mga taong humihingi ng tulong. Enjoy na enjoy akong kumuha ng pagkain kahit punong-puno na ‘yung plato ko e. 15. Ang dalang ko nang umuwi sa bahay. Second quarter ng 2016. (April-June) 1. Ako ang reyna ng Library Tour at si Justine naman ang reyna ng Commdevs. Kapag pinagsama mo kami, kami na rin ang bahala sa financial reports nyo. *WINK* 2. Nakapag-high score ako sa 1010. 3. Sa pagkakatanda ko, nag-a-accreditation work na ako dito. At dito ako tumaba. Ang dami ko ring commitment para sa program at college at ang naaalala ko, ang crucial ng mga panahong ‘to para sa ‘kin/’min. 4. Ang dalas ko sa Pancake House at sa mga bonggang kainan (thanks Mam Pri hehe) at nakabisado ko bigla ang carpark. 5. Nagbabasa na ako kahit 1 book per month ‘yung pacing. 6. April 24 – commdev activity (Nueva Ecija); April 26 – libtour (Mendiola, Laguna); April 28 –tool-ympics. Isipin nyo nalang kung anong klaseng pagod yung naramdaman naming nung mga araw na ‘yan. Tapos isipin mo rin yung preparations para sa mga event na ‘yan. Diba ang saya? 7. Nagkasakit ako pero g lang kasi ang sumuko, talo. 8. ANG GWAPO NI NATHAN. ILANG BESES KO BANG DAPAT SABIHIN ‘TO???? 9. Naging isa ako sa punong-abala sa exhibit ng Kolehiyo. 10. Naranasan kong ipa-radyo ng mga guard sa UST kasi labas-pasok ako sa campis kahit holiday nun dahil nagtra-trabaho kami sa loob ng building. 11. Naging presidentiable ako. 12. Nanalo ako. Gusto ko ‘yung set ng officers ko. TYL. 13. Niratrat namin ‘yung org papers. Maliit na bagay. Na-realize ko rin na ang dami rin pala naming nagawa. 14. Malapit na matapos ‘yung sem at ang dami na namang submission. 15. First time ko mabigyan ng grad picture at magbigay ng retreat letter na A+ effort. 16. Nag-aalay na ako ng mga quiz at exam. Pero kumpleto ako sa tulog. 17. Tumatanggap pa rin ako ng mga last minute “pa-tulong naman ako, Jing” at hindi ako makatanggi kasi mas enjoy ‘to gawin kesa sa mga bagay na dapat kong ginagawa. 18. Finals week + Org papers + Finals submission = Ge, tulog muna ko. Brb. 19. Sukatan ng Practicum uniform. Uhm yes ga-graduate na ako! 20. Nakakauwi na ako sa bahay namin. 21. First time ko pumunta ng Batangas. It was awesome. 22. Nagsisimula na ang pagbuhos ng mga meeting announcement. 23. Na-develop na naman ang feelings ko kay Sir Chief dahil nanuod kami ng Achy Breaky Heart. Hihi Third quarter ng 2016. (July-September) 1. Ang dami kong meeting at seminar na napuntahan at hindi ko na sila mabilang. 2. Ang dami kong nakilalang tao, at sa sobrang dami, hindi ko na maalala ‘yung pangalan nila. 3. Ang dami ring nag-a-add sakin sa facebook na hindi ko kilala. Nasisira na ang prinsipyo ko tungkol sa pag-tanggap ng friend requests. 4. Kinailangan kong maging maingat sa mga sinasabi ko sa facebook kasi marami na akong “friends” na hindi ko kilala at baka sensitive sila sa mga bagay na puno ng kalokohan. 5. Nais-stress rin ako kasi ang daming may alam sa number ko. 6. Wala akong term break kasi kailangan na magtrabaho para sa accreditation. 7. Hindi ko na tinanggap ang Bboy Jrs tutors ko ulit kahit ang saaaakit sa pusong humindi. 8. Nag-birthday ako pero ‘yung aso naming ‘yung may cake. 9. Nagka-onesie ako. 10. Nabawasan ang oras ko para tumambay sa field, matulog, at mag-food trip kasi ang dami ko na namang commitment. 11. Kabisado ko na halos ‘yung areas ng accreditation documents. 12. Volunteer ako sa PATLS review session for a while. 13. First time naming manuod ng play as a family. 14. Charlie Puth happened after Rak of Aegis. 15. Nakadalawang leadership training seminar ako kaya ‘wag na ‘wag mo akong masabi-sabihan na wala akong sense of leadership ha. 16. Lalo lang napatunayan na hindi talaga ako magaling sa directions kasi ang daming beses kong naligaw. 17. Nagpabunot ako ng ngipin bago mag-LTS, tapos nabinat ako pagkatapos ng LTS. Umattend ako ng awarding ceremonies na dumudugo ‘yung bagang ko. 18. Batas ako kasi madalas akong hindi naka-uniform pero pinapapasok pa rin ako sa building. Tumanggap pa nga ako ng award at naka-civilian lang ako. Orayt. 19. INIWAN AKONG LUHAAN, SUGATAN AT HINDI MAPAKINABANGAN NI NATHAN KASI UMUWI NA SYA SA PALAWAN. AWTSU TONKAWTSU. 20. Start ng practicum duties naming ng September 5 pero after kong mag-four weeks rotation, tumigil ako. 21. Nakakawindang ang Saturday classes kasi parang nagiging get-together party ‘yung class. 22. Lalo akong napalapit sa mga blockmate ko. Hindi ko maiwasang titigan sila sa kadahilanang wala lang. 23. Hindi namin kasama sa upuan si Charmaine. 24. Naging pala-bati ako kasi ayokong mapares sa ibang officer na hindi kumikilala sa mga ka-baro nya. Kahit hirap ako tumanda ng pangalan, binabati ko sila kahit mukha lang ‘yung natatandaan ko sa kanila. 25. Ang dalas naming magbuhay-mayaman ni Daboy. Pero mostly ako ‘yung gumagastos. Ang sakit. 26. Madalas kami mag-food trip ni Ate. Ngayon lang uli ako nakapanuod ng concert kasama sya. Thanks, UAAP Opening. 27. Toxic mag-aral habang nagpa-practicum. 28. Mas toxic kapag hindi mo kasundo mga ka-trabaho mo. Normal ‘to pero grabe ‘yung struggle kasi. 29. Sobrang sumama ‘yung loob ko dahil sa mga nagmamaliit sa program namin. Hindi nyo lang alam kung gano kahirap ‘tong ginagawa namin. Try nyo. 30. Officers’ sleepover at MIBF!!!! 31. Nagpasa ng application for graduation form. 32. Submission ng PACUCOA papers. 33. First time ko mag-kool aid. Ang cool sa feeling. 34. Madali nang uminit ulo ko sa mga bagay na hindi kaagad naiintindihan ng mga tao sa paligid ko lalo pa kung nakaderive na sa simplest form ‘yung sinabi ko. Hindi naman ako nag-hapon at tagalog naman ‘yung linggwahe ko, so anong mahirap intindihin dun? 35. Nag-facilitate ng testimonial dinner para sa LLE passers. Sana next time kami naman… Fourth quarter ng 2016. (October-December) 1. Kaladkarin ako kasi kung kani-kaninong bahay ako nakikitulog. 2. Nanuod kami ng Disney at nagka-slumber party na tinulugan ko lang. Hehe 3. Nung tumigil akong mag-duty, nagtuloy na ako sa accreditation commitments ko. 4. Morning ikot sa field para makalanghap ng fresh air at malayang makapag-rant. 5. Akala ko hindi ako makaka-200 hours kasi ang dami kong absents at higit 100+ hours ata ‘yung inilaan ko sa accreditation. 6. Nadapa ako sa entrance ng dorm namin. Sinalo ako ng kalsada. 7. Madalas kaming gabihin sa building at radyohan na closing na, pero first time ko na mag-stay sa building ng 12mn dahil sa accreditation. 8. Naging malapit sakin ‘yung mga support staff sa Dean’s office kasi literal na kami-kami lang ang nagtutulungan para sa accreditation. 9. Sa mga panahong ‘to ko naramdaman na hindi na ako okay. ‘Yung simpleng “kamusta ka na?”, dinederetsa ko na na hindi ako okay. 10. Namiss ko ang mga IPEA friends ko. Nakakaaliw sila kasi hindi nila ako ini-snob kapag nagkikita kami 11. HINDI PA RIN AKO NAKAKA-MOVE ON KAY NATHAN. 12. Ang dami kong hinahanap-hanap na tao. Hindi ako makapag-first move na makipagkita sa kanila kasi alam ko sa sarili ko na ididitch ko lang sila dahil ang dami ko talagang commitments. 13. Nag-apply ako sa BeST Tutor, at kaklase ko sa IPEA ‘yung naging student ko. Ang toxic ng schedule namin pero nairaos naman kahit papano. 14. Nakapagpa-grad pic na kami. Ang ganda ko raw. 15. Kailangan na naming mag-event uli sa LISSA. Two major events in 2 months. 16. Nagbalik-loob ako sa practicum ko after Undas break. Niratrat ko ‘yung major sections at nakaabot ako sa 200 hours quota. 17. Sobrang dalas ko uminom. Tipong every other two weeks ay umiinom ako. 18. Marami pa ring submission nung finals. 19. Patuloy pa rin akong nag-aalay ng mga quiz at exams. Naitataguyod ko naman sila. 20. Nag-enjoy ako mag-cataloguing. From zero to hero ‘yung scores ko sa summative tests. Feeling ko nga demi-god ako e. 21. Mabilis pa rin akong ma-bad trip sa mga taong hindi marunong umintindi ng mga simpleng bagay. Allergic na rin ako sa mga taong pinapakumplikado ang buhay. Gerl, komplikado na ang buhay. Wag mo na pahirapan pa. 22. All-out support sa LIS Wizards namin. Feeling ko nga ako ‘yung nagcompete kasi intense ‘yung kabang naramdaman ko habang nasa compet e. 23. Kaya pala namin hindi kasama si Charmaine sa upuan kasi pinagpalit nya kami sa socket. 24. Na-realize ko na kahit gano mo gusto unawain ang isang tao, darating sa punto ng buhay mo na gusto mo nalang sya batuhin ng calculator kasi hindi mo na kayang tiisin ‘yung ginagawa nya. 25. Naadik ako sa churros. 26. Nag-Stranger Things at Impractical Jokers marathon kami ni Daboy. 27. Sobrang na-in love ulit ako kay Quinn. 28. Ang dalas ko mag-crave ng Kuya J’s at Dohtonbori. PON PO KO PON!!! 29. First time kong makatanggap ng retreat letter kahit sa April pa ‘yung retreat ko. Hindi ko pa ‘to binabasa pero naiisip ko palang, naiiyak na ako. 30. Alam kong hindi mo naman ‘to babasahin, Pakits, pero sobrang nalungkot talaga ako nung umalis ka. Alam kong umalis ka para magpayaman, hindi ko tanggap na wala nang mang-gagago sa kin bukod sa sarili ko. 31. Kinakabahan ako sa boards namin, at gusto ko nang mag-review. Pero kinakabahan talaga ako tuwing nakikita ko ‘yung reviewers ko. 32. Nagbabasa na uli ako ng books. May ilan na sinimulan ko pero ‘di ko natapos, may ilan naman na natapos ko at wasak na wasak ‘yung puso ko. 33. Ang dami pa ring seminars. 34. First time kong mag-shopping sa Divisoria. Legit ubos kwarta!!! 35. Pero ‘yung priorities kong mga dapat bibilin, hindi ko na bili. 36. Nanuod ako ng movie after ilang months nang wala sa oras. Isang makabago, at isang makaluma. Battleship at Battleship Potempkin. 37. Ang dami kong family time. Yes. 38. Sbarro getaway. 39. Bruno Mars is da bomb! 40. Mabwisit sa Paskuhan. Sa totoo lang, hindi pa ‘to kumpleto. Ang daming ganap nung 2016 at ‘yung iba ay hindi ko na maalala o baka sadyang ayoko nalang din alalahanin kaya hindi ko sila maisip. Ang hirap kaya iraos ng 2016. Parang nag-volunteer akong sunugin ‘yung sarili ko sa nagbabagang apoy kasi wala lang. Akala ko nga rin e duduguin ako para lang matapos na ‘tong taon na ‘to. Pero kung tutuusin, sulit naman lahat ng pinaghirapan ko ngayong taon. Mabait ang Panginoon kasi pinagkalooban Nya tayo ng lakas ng loob na maitawid ‘tong taong ‘to at kasabay rin ang walang-humpay na buhos ng biyaya. Ngayong 2017, sana lang ay magkaroon ako ng mas malinaw na pananaw sa buhay, lalong magpahalaga at mapang-unawa sa mga nasa paligid, at mag-diet kasi size Small na ako e tas biglang balik Medium?? ‘Wag ganern!!!

[aslovelyasitseems]

What Are Food Cravings and Why Do They Exist?

[aslovelyasitseems]

First daaaaaaay @ IPEA

Basahin mo nalang 'to 'pag nata-tae ka. O kaya kahit wag mo basahin. Hello! I just got home from my last class.... yes, NS 201. At, syet. Brief background: Ako ay nag-cross enroll sa IPEA ng isang minor course, NS 201 Biological Science, dahil ang goal ko lang naman ay maging isang reguar student kapag tumuntong ako ng 4th year BLIS. Ayoko kasing mag-take ng minor habang nagpapracticum ako kaya inuubos ko na yung mga minor na hinahabol ko. Bakit ka nag-IPEA?: Basically, dahil dun ko unang nalaman na may NS 201 course offering sila ng 2nd sem. Pangalawa, may balita kasi na light lang daw ang mga klase dun. Kung natatandaan nyo, ang kahinaan ko ay science. Ayoko nang danasin pa yung paghihirap na naranasan ko sa CRS lalo pa na minor lang naman 'tong hinahabol ko. Pangatlo, may chismis rin na masaya ang mga tao dun. At mabait. Dahil hindi naman rin ako nalalayo ang loob ng mga athlete sakin, cool naman ako sa business. (Networking pala ang raket ko, e?). Huling rason at ang pinaka walang kwenta, dahil athlete si Nathan at malaki ang chance na maging magkaklase kami. At, parang nakuha ko na yung sagot ko sa huling rason, next time nalang natin pag-usapan. Summary: Gusto ko ng "chill course" sa mundong puro "major ata ito lahat". Yay! Ano nga bang ginawa mong mga alituntunin bago ka makapg-IPEA?: Actually, madami. Simulan mo sa pag-iwas sa mga ayaw mong maging kaklase (dalawa sila, si Nikki at Nikko). Sunod sa palihim na paglalakad ng papel. Akala ko, one step ahead ako. Kaso tangina, mas excited pa pala silang isakatuparan yung plano KO. Initially, ako lang talaga yung mag-eenroll sa IPEA. Kaso, napakahusay lang, nagkabuhol-buhol ang sitwasyon hanggang sa hindi na kami (I repeat, KAMI) nakawala. Hanggang sa nauna pa si Nikko na magpa-enroll. Edi yehey. (Alam ko na hindi mo 'to mababasa, pero maraming salamat talaga Chummeelicious Orpiada sa kontribusyon na ibinigay dito. Thank you talaga, hindi ko 'to makakalimutan.) Sino ba si Nikki at Nikko?: Sila ay parehong iniluwa ng pakultad ng mga enhinyero. Sila ay mga kasama ko sa LIS, pero hindi kami "friends". Oo, kinakausap ko sila para hindi nila isipin na ayaw ko sa kanila, pero sadyang hindi lang talaga ako fan ng pagkatao nila. At, bakit ko naman sila kakausapin or lalapitan kung wala naman akong pakay? Bakit ako makikipagplastikan na samahan sila 'di ba? Hindi ako user na kakausapin lang sila kung may kailangan lang ako. Pero kung nirerequire ng pagkakataon na makipag-interact ako sa kanila, pano ko iiwasan yun? Pareho silang magaling, pa-bibo, alam nila ang lahat ng bagay at sobrang hindi sila nakakatuwa. Siguro nga ay may tinatago silang kabaitan kaso baka talagang hirap lang sila ipakita sa tao yung pagiging mapagkumbaba. May sarili akong kayabangan at ano pang ka-kupalan sa katawan pero sinusubukan kong hindi ito ipakita sa tao dahil hindi nga kasi magandang tignan yun, 'di ba? At yun na nga, sa kasamaang palad, kaklase ko sila sa IPEA. Ano ang naramdaman mo sa unang meeting ng iyong klase sa IPEA?: Hay, after two years, ngayon lang ako kinabahan ng sobra. Sa huling pagkakatanda ko, ang huling kaba na papantay sa naramdaman ko kanina ay yung huling lab practicals ko sa OT3 at 4. Yung tipong, hindi ako mapakali. Gusto kong umihi kaso kakaihi ko lang. Sobrang sakit ng puso ko sa sobrang kaba. Nanlalamig na pakiramdam. Naramdaman ko rin yung sikmura kong manlamig. Ano ang nangyari nung nakapasok ka na sa silid-aralan?: Bago ako pumasok sa klase, nagpaalam na ako sa mga moral supporter ko (Thanks mga bakla, Thalia at Bernadette) at napagdesisyunan ko naman na kahit hindi pa ako sure na kaklase ko talaga sila na hindi ako tatabi sa kanila. Nung pumasok ako sa klase, nakita ko kung saan yung pwesto nila. At ang lala kasi nasa aisle sila bago mag last row. Una sa lahat, ayokong nauupo sa aisle. At pangalawa, ayokong makatabi sila. Sumenyas pa sila na dun ako tumabi. Sorry pero umiral yung pagiging bitch ko kanina. Hindi ako tumabi sa kanila, umupo ako sa pinaka opposite nila -- dulo ng kabilang row. Tanaw ang pinto, katabi ang pader at aircon. Sa totoo lang, medyo nakukunsensya ako sa ginawa ko. Kaso, ayoko lang na buong sem ko pagsisisihan na hindi ako umupo sa pwestong malayo sa kanila at sa pwestong gusto ko talaga at kung saan ako nagfufunction. Ayokong mabingi sa mga pa-bibong o pa-cool hirit nila. Hindi ko papahirapan yung sarili ko na tiising mapuno sa mga babbling shit nila. Gusto ko ng kapayapaan kahit nasa isang kwarto ako na punong-puno ng mga taong hindi ko kilala. Mas gugustuhin ko pang maranasan ang buong proseso ng pagiging dayuhan kesa kasama ko nga yung mga ka-kilala ko kaso mapapa-tangina ka nalang sa sobrang pagsisisi. Sabi ko nga sa nanay ko, I am a strong, independent person. Hindi nila ako anak kung hindi ako matapang. Kahit tatlo lang kaming tiga-Eduk dun, 'la akong pake. Kahit na ang alat ng sitwasyon ko dahil sa combo meal. may positive side naman 'to. Una, ang cool ng prof. Sya si Papi Greshon. Siya ay mula sa kolehiyo ng agham, at assistant coach ng Taekwondo team ng UST. Sya raw ay panglaban ng Team Pilipinas sa loob ng apat na taon, tapos na rin sya mag-masteral kaya sya ay nakakapag turo na. Sabi nya, cool sya sa maraming bagay: pagkain pero wag lang maging makalat, text o maglaro ng phone, at matulog sa klase. Ayaw lang nya na mag-iingay kami. Totoo nga sa sinabi nya, chill lang sya sa mga estudyanteng gumagamit ng phones nila. Pero, hello, wala namang signal!!! Hindi naman sa wala, pero ang hirap makasagap ng signal sa kwartong yun! Ipinayo sakin ng mga nakaupo sa last row, idikit ko nalang daw sa pader yung phone ko at baka sakaling magsend yung text ko. Medyo gulat parin ako kasi sobrang hindi ko ineexpect na ang chill nila dun. Kahit anong gawin mo, okay lang. Hindi sila ganung kahigpit sa rules. Sabi naman kasi ni Papi, alam nya ang gawain ng mga athlete kasi ganun rin sya nung estudyante palang sya. Sunod nga nya na in-announce ay may 5 meetings kami na walang pasok kasi holiday daw. Hindi man sila nag-react, pero ramdam ko na pabor sa kanila yun. Ang isang pinagsisisihan ko lang na sinabi ko dun ay, ako ay estudyante ng Eduk pero galing ako sa CRS at apat na taon ako dun. Hindi ako debarred, sadyang umayaw nalang talaga ako. I repeat, HINDI AKO DEBARRED. Pero ano naman kung debarred ako 'di ba? Alam ko naman sa sarili ko na hindi ako nagbulakbol kaya ako bumagsak e. Pero kung nagpaka-skwater ka talaga sa pag-aaral mo at na-debar ka dahil dito, wala kang dahilan para magreklamo kung bakit kita hinuhusgahan. Balik sa usapang pinagsisisihan, wala kasi akong maisip sabihin bukod sa wala akong ineexpect dito sa course na 'to kasi lahat na ata ng pwedeng minor course ng pre-med e nakuha ko naman. Sabihin ko na sawang-sawa na ako sa mga science course? Lalong hindi naman magandang bungad yun 'di ba? Kaya yun nalang yung naisip ko. Parte naman yun ng kung bakit ako napadpad dito (Educ at IPEA) e. Pero ayos lang, kasi chill lang sila ate at kuya dun e. Hindi naman rin ako totally loner sa klase na yun kasi may kakilala naman ako dun. Nung pinarelaks kami ni Papi, tinabihan naman nya ako. Chill lang. Sabi ko naman sa inyo, malapit ang mga atleta sakin. Hindi naman ako na ngangagat. Nakakatawa nga kasi hindi niya ako kilala bilang Carla. Kilala nya ako bilang Jing. Kaya nung may nangolekta ng pambayad para sa course syllabus at hiningi yung pangalan ko, binigay ko yung given name ko (pero gusto ko nga na yung Jing yung itawag sakin kasi mas komportable ako dun e). Nakantyawan pa ako na pinapaganda pa yung pangalan ko. Aba, kung alam nya lang na ayaw kong tinatawag sa pangalan ko na yun, masyado kasing babae. Napakasexist. Tinapos ni Papi yung session namin 15 minutes before dismissal. Umalis sila. Cool. Nabawasan pa ako ng intindihin at naireserba ko pa yung enerhiya ko na dapat gagaitin ko sa pagtago at pag-iwas sa kanila. Imagine mo naman, ano pag-uusapan namin kung aantayin nila ako? Bakit ako hindi tumabi sa kanila? Bakit ako kailangang mag-explain? Sa nanay ko nga, hindi ako nage-explain e. Sa kanila pa ba? Matapos mong matunghayan ang 1SWME, anong masasabi mo? Expectations?: Hmm, mukang masaya naman sila e. Mabuti yun. Sana lang e pumasok na silang lahat at sana ON TIME. Ang dami kasing absent at late e. Hindi magandang imahe ng isang section na maraming absent o pumapasok ng late sa kanila. Lalo pa na athlete sila na may dignidad na dapat pangangalagaan kasi UST Athlete sila. Alam ko naman na posibleng may mas importante silang dapat gawin, pero sana ilagay lang nila sa lugar ang lahat ng bagay. Yun lang. Rak na itu, mga beks. Isang sem 'to na puro kalokohan at sakit ng ulo. Kaya kung ako sayo, kakapit ako nang super tight.

[aslovelyasitseems]

x

[aslovelyasitseems]

Carol: “Like father like daughter. My dad was a Giants fan.”

Warren: “My mother and I would listen to the Cardinals back in the ‘30s. I was three years old when they won their first World Championship, and Pepper Martin was my idol.”

They love baseball so much that they keep score when they attend the Rockford Aviators games together.

Source

[aslovelyasitseems]

Nabusog ka ba?

Kinain mo kasi lahat ng pangako mo.

[aslovelyasitseems]

x

[aslovelyasitseems]

liam + made in the a.m. bts

[aslovelyasitseems]

how did you get into the 1D fandom?

the age old story:

[aslovelyasitseems]

x

[aslovelyasitseems]

Buhayin mo na ang lahat, ‘wag lang ang feelings.

(edited) May crush ako at alam nyo ba kung ano'ng sinabi sa akin ng nanay ko nung nakita nya sa personal si Nathan? “Anak, gwapo sana kaso bakit mukang snatcher sa Recto?” HUY INAY BAT KA JUDGEMENTAL?? Tawang-tawa ako kasi pinunto pa nya na may tattoo daw sa binti kaya lalo pang naging mukhang kahinahinala. Uy, inay hindi lahat nang may tattoo e masamang tao ha. Wala na tayo sa panahon ng kopong-kopong. Minsan nga, kung sino pa yung walang tattoo e sya pa yung halang ang kaluluwa. Pero gets, gwapo talaga yung crush ko. Pinaka gwapo sa lahat. Bilang lang naman yung crush ko na intense C R U S H e. Yung iba, napulot-lang-sa-kanto crush. O kaya, sige-crush-na-kita-para-di-ako-pagkamalang-tibo crush at woohoo-ang-hot-mong-artist-kaya-manyakin-kita-saglit crush. Yung totoong tao na C R U S H ko… apat (so far) kasama pa si Nathan! Kaloka! Sya talaga yung pinaka-woohoo! Matangkad, mataba pisngi, long hair, may mga mata na nagsasabing ‘tayo ang magpapatunay ng forever’. CHAROT! Basta, gwapo sya sa paningin ko! *brief profile* Nathan Songco, March 30 Tennister Tiga-IPEA Tiga-Puerto Prinsesa Kamag-anak ni Hagedorn May tattoo sa braso (kaliwa) at according sa nanay ko meron daw sa binti Long hair na parang si Harry Styles Madalas kumain sa Dimsum Treats tuwing gabi (siguro tuwing pagkatapos nila magtraining?) (oy ‘di ko sya minamanmanan, sadyang madalas ko lang sya makita dun kapag papunta ako sa dorm ng dalawang estudyante ko. ;)) Sobrang gwapo pag may naka-sando Madalas naka-black shirt Tiga-Metro Suite, Rm 602 HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA Wala lang. Binuhay ko lang yung tumblr ko kasi tigang na tigang na 'tong account ko na 'to at wala akong maisip na matino, at gusto kong pag-usapan bukod sa pinaka gwapong crush ko. Woohoo! Ayoko pag-usapan ang estado ng acads ko kasi ako mismo e naiinis ako sa mga nangyayari dahil di ko sure kung pagod na akong intindihin yun o 'di ko lang talaga gets kung ano na ba talaga ang punto ng mga nangyayari dun. Ayoko rin naman pag-usapan yung umaaligid-aligid kong 'ka-kilala’ na medyo naki-creepyhan na ako, sa totoo lang, kasi tarages sobrang clingy yucky. Ayoko rin namang pag-usapan yung dalawang pusang laboy na kasalukuyang pinapasakit ko ang mga ulo nila dahil pinagtitripan ko yung ego nya kasi hindi na ako makatagal sa kumag nilang ugali. Ayoko rin pag usapan yung dalawang UST HS players na tinuturuan ko kasi pareho silang umuubos ng pasensya ko. Ayoko rin namang pag-usapan yung mga taong hindi na importante sa buhay kasi wala na akong makitang point kung bakit pa kailanngan buhayin yung connection sa pagitan naming dalawa. At lalong ayoko rin naman pag-usapan yung mga kasalukuyang pangyayari sa pamilya namin na akala mo okay lang ang lahat pero ramdam ko na may mali. Haixt. Medyo sumasalungat yung tadhana ko ngayon sakin, ramdam ko naman. Pero okay lang, masaya naman ang buhay kahit na medyo palpak minsan. Kumpleto ang tropa, unli blessings, at kung ano-ano pang bonus ang dumadating. x *baka isipin mo na puro sarili ko yung pinaguusapan natin dito. aba syempre tungkol sa sarili ko yung ikkwento ko kasi yun lang naman yung kaya kong ikwento e. tumblr ko to e, di naman tumblr ng buong barangay.*

[aslovelyasitseems]

So often in discussions of menswear or men’s fashion, the conversation turns to masculinity (i.e. how strong the prints are, how structured the design is, how uniform the look is). It is nearly impossible to separate the two, they have become ignorant synonyms of each other, replaced easily by the haphazard use of the other. In this distorted arrangement, a man cannot exist in the absence of masculinity and vice versa… and yet we have Harry Styles.

Source: tigerbeat.com

One of four members of the music group One Direction, Harry Styles has had a continuous relationship with blurring gender traits with his wardrobe. With the growing popularity and success of the group, however, many have noticed a growing prominence of femininity in the heart throb’s clothing choices for both professional and private appearances.  

In One Direction’s latest music video “Perfect,” Harry Styles is seen sporting a silk Gucci blouse…

Source: http://dailyonedirection.tumblr.com/ Gucci

…this silk Marc Jacobs tropical print shirt…

Source: tumblr.com

…AND this Louis Vuitton silk embroidered top.

Source: tumblr.com

Watching Harry’s personal style change over the past couple of years has truly caused me to reconsider my own notions of dressing in menswear and how I often avoid femininity in fear of losing touch with my own masculinity. For many, we cling to one side of the femininity/masculinity binary as if our bodies, like a lit seatbelt sign, prevent us from moving when in all reality we are free to move about the cabin.

Harry Styles has become the picture of unapologetic self-confidence and expression, one of few to take advantage of their freedom and stretch their legs.

And that’s not even mentioning these striped Paige Denim skinny jeans…

http://www.sugarscape.com/fashion/news/a1074508/harry-womens-skinny-jeans-paige-denim-pics/

…his little splashes of phalange flair…

From: the-love-laws.tumblr.com

From: lockerdome.com

…and of course THE BOOTS.

from: www.keysmashblog.com

All of this to say that unpacking yourself from that safe little box can go a long way in the “what a cutie” category but even further when expressing your own personal style. Who knows… maybe you’ll find the one thing that will make you so strong that no body will be able to drag you down.  

In the end, following the rigid rules of “what women should wear” and “what men should wear” just really is…

Be boldly you.

-Bing

I’M SO PROUD OF MY BABY

[aslovelyasitseems]

WE’VE LOST ANOTHER ONE. WE’RE DROPPING LIKE FLIES.“

Harry when Niall disappeared from stage (via raiiko)

[aslovelyasitseems]

9/22

[aslovelyasitseems]