ayadam

[ayadam]

Ayadam buralarda mı?

Buğulu aynanın karşısında bulanık yansımama bakıyorum. Takip edemediğim kadar hızlı değişen karakterim ve git gide daha da ruhsuzlaşan ruh halimle, yaşıyorum. Hiç duymadığım notaları hayal ederek büyüyorum. Dokunduğum her şeyi yok ederek ilerliyorum.

[ayadam]

Yakamozların oynaşmaya, güneşinin ateşinin küllenmeye başladığı saatte Oltasına vuran iri balığı; Nasırlı ve güçsüz ellerine aldırmaksızın, Ama umutla, ama coşkuyla çeken ihtiyar balıkçının HİSSETTİĞİ GİBİYİZ.

[ayadam]

Ancak tüm yolları kapatırsan yanına gelebilirim. Tüm ışıkları kapatıp, zifiri karanlıkta olursan seni görebilirim. Sadece hiç ses çıkarmazsan seni duyabilirim. Saklanırsan seni bulabilirim. Sen de kulaklarını tıkarsan duyarsın beni. Kayboldukça bulursun. Gözlerini kapatırsan görürsün. Kalbini kapatırsan seversin. 

[ayadam]

Erkekler neden hoşlandığı/sevdiği kişiyi arkadaşlarına anlatmaz?

Anlatır, kıraathanede takılırken.

[ayadam]

Uzak iliski yurur mu sence? Ve hic yasadin mi?

Sorduğun soruyla biraz alakasız olacak ama geçen gün bi arkadaşımla konuştuğum muhabbeti getirdin aklıma.

Konu nereden nereye nasıl geldi hatırlamıyorum ama yine biri benim gibi ilişkiyle, sevgililikle alakasız birine; asla sevgili edinmeyen-sevgililiği kabul etmeyen birine buna benzer bi konu açtı. Tam adamına yani (sen de tam adamına geldin anonimsi). Kendisi 19 yaşında bir kız çocuğu.

Açık açık sordum anlattı. 3 tane sevgilim oldu hayatımda ve şu anki sevgilime çok aşığım ve çok mutluyuz dedi. Hayatımda hiç kimseyle de öpüşmedim şimdiye kadar, biriyle en fazla yakınlaşmam birlikte sinemaya gittiğimizde sevgilimin kolunu omzuma atması oldu dedi. Onda da ben pek izin vermedim kaçındım sarılttırmadım pek kendime dedi. Süper bi kız değil mi.

"Demek ki sevmemişsin" dedim."İlk ikisini pek sevmemiştim ama şu anki farklı" dedi.

Tabi ben öncesinde zaten sevgili edinmediğimi anlatmıştım. Sebebi ve sonuçları uzun hikaye ve benim özelim olduğu için burada anlatmayacağım ama çok isabetli bi karar verdiğimi düşünüp halimden çok mutlu olduğumu belirtmiştim kıza önceden.

"Madem bunca aşıksın neden öpmedin" dedim."Dördüncü ayımız doldu, henüz hiç görüşmedik" dedi."Ha bi de uzak mesafe misiniz" dedim."Aramız bir saatlik yol" dedi. "Hatta bu hafta sonu görüşecektik ama korona virüsü yüzünden iptal oldu" dedi.

Ne tesadüf değil mi? Araları bi saatlik yol. Çoğumuzun okula veya işe giderken her gün gittiği yol kadar ama 4 aylık büyük aşk boyunca bir kere bile görüşmemişler. Bir de bana ders vermeye kalkmaz mı... Bir gün sende aşık olacaksın birine işte efendime söyliyim gözün başkasını görmeyecek, sevgili olacaksın, saf sevgi budur görürsün falan filan.

"Sen aşk nedir, sevgi nedir, bu duygular nasıl hissettirir hayatın boyunca hiç tatmamışsın bir de bana ders mi vermeye kalkıyorsun" diye çıkıştım. "Hoşlanmak nedir, birine gönülden bağlanmak nedir bunlar hakkında zerre kadar fikrin olsaydı, içinde bu duygulara dair hisler olan biri olsaydın çoktan öper, koklar, sarılırdın" dedim.

"Daha önce sevmemiştim tamam ama şu anki sevgilim uzağımda, burda olsa sarılırdım" dedi."Sen benimle dalga mı geçiyorsun" dedim. Az önce de aklımdan geçen her şeyi aynen takır takır söyledim. Koskoca 4 ay ve 1 saatlik yol ama görüşülmemiş."Fırsatımız olmadı" demeye devam etti.

"Bahane bunlar, siz birbirinizi zerre kadar sevmiyorsunuz. Siz böyle bi ilişki içinde olmayı, böyle bir aşkın içinde olmayı, böyle duyguları yaşamayı, biri tarafından sevilmeyi taklit etmeyi seviyorsunuz. Birbirinize karşı boşsunuz. Hayatınızda böyle bir insan olmasını, yalnız kalmamayı, birine güvenebilmeyi seviyorsunuz, birbirinizi değil. Sen aşkı kıçından tutuyorsun" dedim. "Sen benim mutlu olmamı istemiyor musun ya" dedi."Sen bu kafayla devam edersen hayatın boyunca mutlu olamazsın, yaşadığın şey gerçek değil. Sen aşkı yaşamayı seviyorsun, aşka aşıksın karşındaki kişinin kim olduğunun hiç bir önemi yok" dedim.

Neden moralimi bozdun gibi tepkiler verdi ama benim söylediklerim onun mutsuz olması veya moralinin bozulmasından ziyade, mutlu olması için söylenen şeylerdi.

"Yaşadığın şeyin %1 bile gerçekliği olsa haftada bir, bazı haftalarda iki kere görüşmüş olurdunuz her hafta istisnasız. Eğer bu olmadıysa %0 kimse kusura bakmasın topyekun kendi kurduğun yapay bir mutluluk simülasyonunda yaşıyorsun ve gerçek sevgiyi, gerçek aşkı tamamen kaçırdığın yetmezmiş gibi kalbini de köreltmekle kalmayıp en güzel zamanlarını resmen kafanda uydurduğun bi tiyatro gibi yaşıyorsun. İlk buluşma planınızın korona karantinası zamanına denk gelmesi ne tesadüf!!?! Ama şov devam etmeli; ilişkinin ilk gününden bugününe kadar her hafta "bu hafta neden görüşmediniz 1 saatlik yol" desem, sırf şov devam etsin diye, sırf simülasyonun bozulmasın diye kendini kandıracak, kendini ikna edecek anlamsız bir bahane mutlaka bulursun. Yalnız kalacağım, üzüleceğim, birini bulamayacağım, kime güveneceğim, beni kim sever gibi korkuları-kaygıları yırtıp atıp kurtulduğunda belki bana bahsettiğin "saf sevgi" ile karşılaşma ihtimalin olur. Yoksa olmayacak. İşte bu olduğunda sen benim kelimelere dökerek anlatmaya gayret gösterdiğim duyguların ne demek olduğunu tam olarak o zaman anlayacaksın. Öpüşmek için can attığın biriyle doya doya öpüştüğünde, sevişmek şart değil biriyle sarılıp uyuduğunda, özel yerlerine-cinsel çağrışım yapacak yerlerine olması hiç şart değil vücudunda ellerini gezdirmesinden rahatsız olmak yerine bunu yaptıkça daha mutlu hissettiğin biriyle beraber olduğunda, hayatında ilk kez birini sevmek ve biri tarafından sevilmek nasıl bir duyguymuş onu öğreneceksin. Bu yaşına kadar bu duygulardan yoksun geldiğini kendin anlamadan bu söylediklerimin aslında kelimelerle tarif edilemeyecek kadar anlamlı bir şeyi açıklamaya çalıştığını da anlamayacaksın." dedim.

Sonrasında cevap vermedi. Ne düşünüyor bilmiyorum. En başında da söyledim uzun ilişki, kısa ilişki, uzun mesafe ilişkisi, 100 metre engelli koşu ilişkisi bilmem ne sevgililik falan bunlarla ilgili konuşacak biri değilim ki ben. Bak millet cayır cayır aşk acısıydı bilmem neydi ağlanıp duruyor benim blogumda hiç var mı "çarşambayı sel aldı, bir yar sevdim el aldı" gibi postlar. Yanlış kişiye soruyorsun, başkasından akıl almalısın. Yok ben illa senden de bir şey duyayım dersen; kendini kandırmadan eğlenmene bak, hatırladığında gülümseyeceğin hatıralar biriktir derim. İlişki midir artık arkadaşlık mıdır, dostluk mudur neyle nasıl yapıyorsan yap işte. Hayatına da ne kadar az insan alırsan o kadar iyidir.

[ayadam]

Kendini bana tanimlar misin?

Bu nasıl bi gece.Gerçek hayatımı gecelerde yaşayacağımı öğrendiğimde gündüzlere veda ederken içimde en ufak bir üzüntü yoktu.Gecelere hapsolmaktan keyif aldım. Hayır hayır, sadece kendimi ait olduğum yerde hissettim.Hiç bir şeyi umursamadığım bir gecede, bir şeyler doğru değilmiş gibi hissettirmeye başladı. Ruhumun derinliklerinde şeytani bir şeyler vardı. Hiç savaşmak istemediğim bir kötülük. Önce yendiğim karanlık korkum geldi aklıma. Sonra yalnızlık korkum. Bu kötülük korkuların ötesinde. Rahatımı bozmayan bir şey var içeride.Yürüdükçe farkettim. En karanlık, en boş sokakları tercih ediyorum. Gündüzleri kimsenin farketmediği bir şeylerden kaçıyor insanlar. Ben üstüne gidiyorum. İlk o zaman dedim, ben delirmeye başlayacağım. Hazır kendimdeyken bir şeyler yazayım dedim, olmadı. Kimseye haber veremedim.Geceler uzadıkça uzadı. Karanlığın içinden o sesi duydum. O şeytani ses. İç ürpertici sonsuz bir huzursuzluk hissiyle beraber. Elini uzattı, dokunmak için en ufak tereddüt etmedim. Gecenin yaratıklarıyla tanıştım. Işıktan nefret eden korkunç şeyler. Yüzüme bakıyorlar. Aralarında yaşayacak kadar rahat hissettim. Gündüz hiç bir tuhaflık yok, geceleri aralarına karışıyorum.Ruhumun derinliklerinde bir kötülük, ah ne şeytani bir duygu kontrolümü ele geçirmeye çalışıyor. Karşı gelmenin bir anlamı yok. Gecenin tüm yaratıklarının arasında kontrolümü tamamen kaybederken, içimde en ufak bir huzursuzluk yok.Hayat benim bildiğimin dışına çıkmaya başladı. Gözümü bir açıyorum, İzmir’deyim. Tekrar açıyorum Ankara’dayım. Tekrar açıyorum İstanbul, tekrar açıyorum Bursa’dayım. Ve gözlerimi kapatıyorum. Çok açmanın bir anlamı yok.Hayatımın yarısını ben yaşıyorum, yarısında kontrolümü şeytani bir dürtüye veriyorum. Bu gecelerin bir sonu yok. Gündüzleri her şey normal, geceler bir şeyler oluyor.Zaman içinde alıştım hayatımı tek kişi olduğumu sanmadan yaşamaya. Bir yanım dokunanın elini kesecek kadar karanlık. Kararlarımı kendim vermiyorum, kendimi tanıyamıyorum, nasıl hissettiğimi bilmiyorum.Bu sorunu çözmeye karar verdim. Evdeki tüm aynaları kaldırdım, çöpe attım, kırdım. Kendimi görmemem gerekiyor. Ne adım, ne yaşım, ne doğum yerim, ne görüntüm bana aitmiş gibi hissettiriyor. Neye dönüştüğüm hakkında bi fikrim yok.Yine o şeytani gece, bir zamanlar korkacağımı tahmin eden gecenin yaratıkları yanıma yaklaşmaya korkuyorlar. Çatık kaşlarımdan gözlerim görünmüyor. Ne kadar kötü olursam, o kadar kendimi ait olduğum şeye dönüştüğümü hissettim.Ve o gün geldiğinde, ben daha hiç bir şey anlatmadan kendisi söyledi, sen bu dünyadan değilsin dedi. Beni tanımlamak için kurulan en mantıklı cümle gibi geldi bana, gülümsedim. Neler söyleyeceğini merak ettiğim biri var en azından.Bir gün aynaya baktığımda, 1 senede 3 yaş yaşlanmış olduğumu gördüm. Ne kadar çok hayat yaşamaya çalışırsam o kadar hızlı tükeniyorum. Ama vazgeçeceksem, gündüzlerden vazgeçerim.Ve yine gece, ruhumdaki tüm karanlığı, içimdeki şeytani duyguya emanet edip gecenin yaratıkları arasına karışan kontrolsüz bir şey görüyorum kendime baktığımda. Kendimi kaybettiğimde etrafımdakileri ne kadar korkuttuğumu gördüm. Zevk alıyorum. Gündüz olan hiç bir şeyden almadığım zevki her gece alıyorum. Işıkları olmayan bir sokakta, ay ışığından yansıyan gölgem gündüzleri görebileceğin bi şey değil. Parmağımı kesip odamın duvarına kanla yaptığım resimleri veya sigara külüyle duvara çizdiğim notaları da göremeyeceksin.Buraya, kendinden vazgeçmeden gelemezsin. Buraya savaşarak gelemezsin. Buraya korkarak gelemezsin. Cesaretini toplayarak da gelemezsin. Buraya ait olmadan buraya gelemezsin. Ruhumun derinliklerindeki şeytani duygular beni taşıdı gecelere, bu gecelerin bir sonu yok. Gündüzleri her şey normal.Beni mi istiyorsun? Beni bir şeylerden korkarken mi görmek istiyorsun? Benim sonuna ulaştığım yol yönünde bir adım atmak zorunda kalsa intihar edecek insanlarla dolu etrafım. Şimdiyse kafamdaki en büyük soru, sırrımı sadece bir kişi bilecek ya da hiç kimse bilmeyecek. Hangisini seçmeliyim? Eğer birine söylemeyi seçersem bir daha asla eskisi gibi güçlü olmayacağım, kimseye söylememeyi seçersem bir daha sırrımı vereceğim biri olmayacak yanımda. Belki de bu kararı da kontrolümü kaybettiğim gecelerden birinde vermeliyim. Fazla konuştum, şimdilik bu kadar.

[ayadam]

Ben bir kıza paranoyak derecedeyim bu yüzden sırf seni vurabilirim :{

Dünya üzerinde yüz milyarlarca trilyon insan yaşıyor. O yüzden tek kişiye bu denli bel bağlamamanı öneririm öncelikle. Bir insanı sevmek senin böyle dillendirebileceğin kadar basit bi şey değil. Sadece dış görünüşünden etkilenmek veya hal-hareketlerine, mimiklerine hayran olmak demek sevmek demek değildir. Bu şekilde etkilendiğin insanın senin hayatında da hiç bir değeri olmaz. Tanıman gerekir evvela. Anlaman gerekir, ortak noktalarınız olması gerekir. Kaç yaşındasın bilmiyorum, insanların ne kadar bencil olduğunu öğrenmediysen henüz, öğren. Öğrenmemekte direnirsen, hayat sana zor yoldan öğretecektir. İnsanlar kendisine faydası olacak birilerine yakınlaşır. Ne özelliğin var? Derslerin iyi mi mesela? Sanmıyorum. Yakışıklı mısın? En ufak bi değeri yok. Kitap okuyor musun, bilgili misin? Başkasına faydası olacak kadar bilgili biri olsaydın paranoyak yazmazdın oraya. Ne anlama geldiğini bilmediğin kelimeyi oraya yazacak kadar cahilsin ve ne anlama geldiğini bilmeden kullanacak kadar, google’a yazıp ne olduğunu araştırmayacak kadar bilgisiz ve kendini geliştirmeye uzak bir insansın seni ne yapsın kızcağız?Birilerinin seni sevmesi için kurtlar vadisi izleyip etrafındakilere seni vururum onu vururum, dağ başındaymış gibi kafana tek kurşun falan gibi ergen saçması şeyler yerine, kendini geliştirmelisin. Bir spor salonuna gidip kas yaparsan beyinsiz kaşarların ilgisini çekersin mesela. Kitap okur, derslerinde iyi olursan zeki kadınların ilgisini çekersin. Yalnız kalır, hayatına sadece özel insanları kabul eder, 1000 takipçi kasmaya çalışmak yerine 50 takipçiyi geçtiğinde hayatımda fazla kişi oldu diye rahatsız olacak kişilikte olursan hayatına özel insanları kabul eden ve insanlara değer veren insanlar olur hayatında. Sen nasıl biri olursan, öyle kişiler hayatında olacak.Sahip olamadıklarının peşinde koşmak yerine, elindekileri en iyi şekilde değerlendirmek her zaman akıllıca bir çözümdür. Sözelde çok iyiyken, sürekli sayısal derslere çalışmak yerine iyi olduğun alana yönelip uzmanlaşmak sana her zaman artı kazandırır mesela. Ya da çok güzel, kısa etekli, bakımlı, karizmatik kızların peşinde ağzının suyunu akıtmak yerine, senin karakterine, kişiliğine ilgi duyan insanlar arasında ruh eşini aramak, dostunu aramak sana daha iyi gelecektir. İnsanları da boş yere rahatsız etmemiş olursun, hem kızı hem beni.Bundan çok uzun yıllar önce bir arkadaşım vardı, hayatımda en değer verdiğim insandı fakat çok lüzumsuz bi sebeple kavga ettik. Onun hayatında tekrar sevdiği bir arkadaşı olmak için, değerli olmak için senelerce tıbbi bilgi edindim. Hastalıklar, ilaçlar ve tedaviler hakkında dünya kadar bilgi edindim. Sırf onun hayatında olduğumda ona faydam olsun diye. Peki sen ne yaptın? Gelip bana yazmak çözüm mü?Bir şeyi ne kadar istediğin değil, istediğin şey için ne kadar çabaladığın daha önemlidir eğer elindekiyle yetinmekten bu kadar acizsen. Ben sana, senin üzerinden diğer dallamaya uzun uzun hayat dersi, nutuk çekebilecek nitelikteyim. Sen bu nitelikte değilsen ve kız seni görmezden geliyorsa bu benim suçum mudur? Senin hesabın, kavgan ne yazık ki benimle değil en büyük düşmanınla, kendinle. Sızlanmayı, şikayet etmeyi, etrafındakileri suçlamayı bırak ve kendini geliştirmeye başla.

[ayadam]

Bir içgüdü gibisin, çok yorucu

Ben gökteyim, ruhumu gökyüzünde yıldızlara verdim. Bilmediğim karanlıkların seslerini kollarıma kelepçeledim.

[ayadam]

Kırgın olduğun biri varmı?

Gitmeliyiz, içinde yaşadığımız dünya buna izin vermiyor. Ya sen ya ben bu kez ölebiliriz. Deliyiz! İçimde yanan bu korlar kadar çok parlıyoruz. Ne sen ne ben, vazgeçmiyoruz.

[ayadam]

Ayda yaşamak istermiydin?

Gidip de dönmemeyi de çok isterim. Evet, Ay’da yaşamak, Ay’da bulunmak gibi hayallerim çok oldu, hala var. Ay’a hayranlığım, özlemim minimal bebeliğimden beri devam ediyor. Beni çeken bi şeyler hep olmuştur. Annem bebekken yemek yedirmek için seni balkona çıkarır Ay izlettirirdim diye anlatır. Büyüdükçe de ilgim artarak devam etti.Belki de benim gündüzleri ruh gibi dolaşıp, geceleri uyuyamamam hep Ay’la ilgilidir. Her gece izlerim. Çok güzel Ay manzaraları fotoğraflarım var. Şöyle de güzel bi tesadüf var hayatımda, yataklarım hep cam kenarında oldu evde odam değişse veya taşınarak evim değişse bile, her evimde her odamda hep yatağımda pencereden dışarı baktığımda Ay izleyebildim.Ay’ın çok parlak olduğu zamanlarda da, pencereden içeri giren Ay ışığını aynalar ve CD arkası gibi bulabildiğim yansıtıcı bi şeylerle tavana yansıtırım. Ayın en sevdiğim hali, en sevdiğim görüntüsü ise, google görsellere “rainbow around the moon” yazdığında çıkan görüntü. Benim gibi her gece Ay’a bakanlar bu manzarayı çok görmüştür.

[ayadam]

Geldi, hayat hikayemi duymak istedi. Anlatmamak konusunda niyetliydim. Önce hayır dedim, anlatırsam bana bakışın değişir dedim. İkna edici bi kaç bi şey söyledi esasen ne söylediği değil benim söyleyen karşısında ne hissettiğim önemli. Ne olacaksa olsun dedim, kopsun kıyamet. Anlatmaya başladım. Anlatırken korktu, bi kaç kere bölmeye çalıştı ama ben anlatmaya başlamıştım artık. Daha bitirmeden engelledi. Eh, işte yaşayınca öyle olmuyor. Yaşarken, bu olaylar insana o kadar tuhaf gelmiyor. Sadece filmlerde, dizilerde olur diye baktığım, biri anlatsa bile inanmakta, anlamakta zorluk çekeceğim şeyleri yaşadım. Bu böyledir, en tatlı yerinde uykudan uyan.

[ayadam]

Bi gün sıcaktan bunalıp ellerimi, kollarımı, yüzümü yıkayıp çıktım bahçeye. Kollarımı iki yana uzattım göğe bakarak bahçelerde dolanırken ıslak elime kelebek çarptı yapıştı. Baya baya hayvancağıza tokat atmışım gibi oldu. Kanatlarının tozları elime bulandı, kanat çırpsa da uçmuyordu. Kuruyunca uçar dedim ama ısrarla uçmayınca ben de aldım odama götürdüm. Sonra birileri dedi ki kelebeğin kanadı hassastır hasar görürse uçamaz bi daha. Kelebeği serbest bıraktığımda kanat çırpa çırpa yavaşça yere düşüyordu. Benim yüzümden olduğu için kelebeği beslemeye karar verdim öylece ölüme terkedemezdim. Su, polen, çiçek ve uçurmaya çalışmak falan derken, kelebek en sonunda yeniden uçacak kadar sağlığına kavuştu. Bulduğum yere geri götürdüm uçarak uzaklaştı. Mutluluk veren anılarımdan.

[ayadam]

Tam dinlenmeye çok ihtiyacım olan bi dönemde gelen tatil. En çok ben sevinmişimdir. Dünyanın geri kalanından tamamen uzak, hayatımdaki her şeyden; duygudan, sorumluluktan, düşünceden uzak olarak hiç bir şey düşünmeden yaşayacağım bir kaç günüm var. Seviyorum.

[ayadam]

İnsanlar geziyorlar. Yeni yerler keşfediyorlar. Yeni yerler görüyorlar, yeni insanlar tanıyorlar. Yeni bi kültürün içinde bulunuyorlar. Oraların yemeklerini tadıyorlar, yaşam tarzlarını deneyimliyorlar. Farklı manzaralara bakıp, anıtlara, müzelere uğruyorlar. Doğayı geziyorlar. Dünyayı geziyorlar. Bunların hiç biri kendimi bildim bileli benim ufacık bile olsa ilgimi çekmedi. 

[ayadam]

Anonimden soru gelip duruyor aşk hayatımla ilgili de, genel olarak öyle şeylerle çok ilgilenmediğimi söyleyebilirim.

Bi hikayemi anlatayım yine de. Bundan yıllar önce bi kursta, sınıfta ilgimi çeken 2 tane kız vardı. Birinin adı Güneş diğerinin Gece. Merhaba ben de Ay Adam. İkisi de çok ilgimi çekmişti. Güneş ve Ay güzel ikili. Karanlık ve aydınlık, iyilik ve kötülük, beyaz ve siyah, gülmek ve ağlamak, ölüm ve yaşam. Bembeyaz bi kızdı, uzunca biriydi. Neşeli bi tip. Diğer yanda da Gece. Ay ve Gece de ayrılmaz bir ikili. İkisini birbirinden ayrı düşünmek neredeyse imkansız gibi. Üstüne de geceler sanki benim tüm hayatımı geçirdiğim zamanlar. Gece kara ve minyonca bir kızdı ama asil bi duruşu vardı, sessiz biriydi. Bi süre sonra sürekli bu iki kızı düşünmeye başladım. İçinde kaldığım en tatlı ikilemdi. Günler böyle geçti, kursun sonuna yaklaşıldı. Ben ikisine de yaklaşamadım kafa karışıklıklarım yüzünden. Ama bu yaşadığımı da unutmam artık. Her şeye rağmen güzeldi. 

Şimdi de iki kedim var, siyah olanın adı Gece, beyaz olanın adı Güneş. İkisi de dişi. İşin tuhaf yanı, kedilerimin ikisininde isimlerini ben koymadım. Tesadüflerimin devamını diliyorum.

[ayadam]

Güzel geçirme ihtimalim olan son yaz mevsiminin neredeyse ortalarındayız. Biraz panikle aceleci davranıp benden hiç beklenmeyecek hareketler yaptım-kararlar verdim. Kendimi biraz dağıttım veya bozdum denebilir.  Normalde hata üstüne hata yapma lüksü kendime asla vermem ama şu sıralar kızmıyorum kendime. Bilerek yapmam dediklerimi yapıyorum. Son yaz mevsimimde, güzel hatıralarım olsun. Bu sene en güzel senem olsun. Sonra da kayıplara karışayım. 

[ayadam]

Önceki serçe parmağımdaki yüzüğü biri zorla aldığı ve hemen sonrasında evlendiği için başına bela olup alamadığımdan, 2 yeni yüzük aldım. Neyse konumuz bu değil. Buradan, tumblrdan biriyle tanıştım. Pek huyum değildir tanışmak, yazanlara cevap vermek ama biriyle tanıştım. Kendi fotoğraflarını atıyordu arada ve burası instagram değil, sinir olmuştum. Sırf o yüzden konuştum ama tuhaf şekilde anlaştım. Kendisi bana “benimle pek konuşup tanışma, ben lanetliyim hayatına girdiğim insanlar beni hayatından çıkarır başlarına kötü şeyler geldiği için” tarzı şeyler söyledi. Ne tuhaf, delirmiş bi düşünce. Tanıştım, 1 gün geçti. Hayatımda çok sevdiğim uzun süredir tanıdığım 3 kişi bir anda saçma sebeplerle hayatımdan tamamen çıktı. Gittim anlattım, böyle böyle dedim. Senle tanıştıktan sonra değer verdiğim insanlar hayatımdan çıkmaya başladı dedim. Onla bi alakası olduğunu düşünmüyordum sadece lanetliyim dediği için anlattım bu durumu. Bak dedi gördün mü, böyle oluyor işte dedi. Hayatından çıkayım dedi, hepsi geri gelecek dedi. Anlamsız bir şey. Hayır dedim, tanıştık artık, giden gitsin dedim. Olmaz dedi çıkmam gerek hayatından dedi, daha kötüleri olur dedi. Sonra cevap vermedi. Ertesi gün tumblra girdiğimde beni engellemişti. Engellediğinin aynı günü içerisinde hayatımdan çıkan herkesle yeniden barıştım.

Tuhaftı. Söylediklerinin gerçek olabileceğini hiç düşünmemiştim. Gerçekten hayatıma girdi, değer verdiğim insanları yok etti ve hayatımdan çıktığında hepsi geri geldi.

Şu an o kızdan korkuyorum. Onu ağlatmaya cesaret edebilen biri olsaydı eminim o gün içinde ölürdü, korkunç bi kız. Beni engellemesine rağmen ikinci bloguna soru gönderdim. Yani sizin anonim dediğiniz soruyu ismimi gizlemeden gönderdim. Durumu anlattım, sen haklıydın dedim. Sen geldin onlar gittiler, sen engelledin onlar geri geldiler dedim. Cevap vermedi, ben de takip etmedim zaten onun ikinci blogunu. Yazışmalarımızı konuşmalarımızı her şeyi sildim onunla ilgili. 

Gerçekten çok tuhaf insanlar var. Hayatımda yaşadığım en ilginç deneyimlerden biri oldu bu.