barbaragroen - Tumblr blog

[barbaragroen]

The Power of Our Votes

On the 15th of March it was election day in the Netherlands. Everybody from the age of 18 was allowed to vote for their favourite party. For a big group of youngsters, it was the first time that they had the opportunity to use their vote. For me it was not the first time, but it was the first time that I had the feeling that my vote was very important.

 The importance of youngsters

We all know how the elections in America ended last year. Nobody ever expected Trump to become president, but he did. After the elections the percentage of people who voted was shared with the world. Not only the percentage of people who voted was shared, also in what age group least people voted. Only 50% of the youth turned up to vote for the elections in the USA. That means that half of the youth did not care enough to use their vote. Because of this situation in the USA a few celebrities in the Netherlands were having a conversation on Twitter, about the importance of young people to use their vote. They all felt like they had to do something to get young people to vote in the Netherlands. This conversation was the start of a movement called ‘De Stembus’, which is a Dutch word for the place where you can vote. One of the creators of the group is Tim Hofman, a Dutch presenter and writer. I personally loved the idea of the group and I think it’s so important that we all vote. My parents always told me that your vote is one of the most important things that you have. Because your vote allows you to decide who is going to be in charge of a country and as we have seen in the past and especially in the last few days: if you don’t vote and you get a government that decides things you don’t like, you will regret it.

Source: De Stembus

Tim Hofman got tons of positive response to the movement he created and his movement became bigger and stronger. De Stembus was on national television, in newspapers, on the radio and everywhere on social media. Most important, Tim got the chance to go around schools with politicians to explain them how important their vote is. He made short movies on Facebook to explain the different political views and invited Dutch influencers to spread the word. With different politicians he went to universities and high schools everywhere in the country. The politicians and students got to debate about different subjects to see what their views on these subjects were. This way Tim wanted the youngsters to see how important these political decisions can be for everybody.

 Voting day

The 15th of March was a beautiful sunny day where we all had to make a decision on which direction we want our country to go the next couple of years. In the early morning I watched the livestream of Tim Hofman voting in Amsterdam. My entire timeline on Facebook, Twitter and Instagram was filled with influencers sharing the fact that they were going to vote and we all should. I went with my family to vote together in the city centre of Leiden. We all voted, and all of us for a different political party. We really made it a family trip and talked about what the outcome would be that night. I saw so many young people on the streets with their voting pass, it really felt like it was a cool thing to do: go out on the streets and vote!

 The outcome

At night we watched how some cities did not have enough voting forms and stayed open until after nine just to give everybody a chance to vote. It was the first time that I was literally following the news for hours just to know what the outcome would be. Around half passed nine the first speculations came on television and they were pretty close to the final outcome. Even though I hoped for an outcome that was a little different than this, I was very happy with the fact that PVV (a vast right-wing party) did not win.

 I strongly believe that PVV did not win because so many young people voted this year. Even though I saw that only two third of the youngsters went to vote, I still think that is quite a good outcome. I hope next time it will be even more. Especially because according to these statistics, the outcome of the elections would have been completely different if more young people would have voted. Unfortunately, we can’t have it all at once, but De Stembus did make voting into a fun and important thing instead of it being just something our parents do. At least I never felt so in charge of the country as I did this time. I used my vote to give direction to our country and I hope next time; we all do.

[barbaragroen]

De toekomst van de (bijna afgestudeerde) communicatiestudent

De komende weken bestaan uit stukken schrijven, boeken leren en alles wat hoort bij een laatste periode van toetsing. Daarna ga je aan de slag met je scriptie en ga je afstuderen. Mocht je dat allemaal halen, dan ben je klaar voor de toekomst.

‘Ho, wacht even hoor? De toekomst? Wat zeg je me nu? Ik? Klaar voor ‘De toekomst?’ Ik weet niet wie heeft bedacht dat na een paar jaar studeren ja meteen maar klaar moet zijn voor de hele toekomst, maar ik niet! Natuurlijk begrijp ik dat er een punt komt dat je je eigen weg moet gaan. Maar om nu dan maar meteen te zeggen dat ik klaar ben voor de hele toekomst dat weet ik zo net nog niet hoor. De toekomst klinkt meteen alsof je de komende 80 jaar maar eens even moet gaan uitzoeken wat je doet. 

Als ik kijk naar mijn grootouders was het al niet makkelijk, maar toen zij eenmaal een baan hadden zijn ze daar ook blijven werken tot hun pensioen. Dan weet je, ik zit op mijn plek en hier blijf ik tot ik niet meer werk. Of het ideaal is en of je het nooit zat wordt dat weet ik niet, maar het klinkt wel alsof je dan op je 25ste al weet: dit is de toekomst. Dat is nu wel anders. Overal om mij heen zie ik jonge mensen die op allerlei manieren hun toekomst beginnen in te vullen. De een gaat doorstuderen, de ander begint voor zichzelf, weer iemand anders werkt bij een super hip bedrijf waarvan je je afvraagt of ze er ook werken of alleen maar hip zijn, sommige werken zich helemaal uit de naad voor dat grote merk dat iedereen wel op zijn cv zou willen zien, om maar niet te beginnen over alle tussenvormen. Maar als mensen dan aan mij vragen wat ik wil dan vind ik dat zo lastig. Op het moment dat je de arbeidsmarkt op gaat moet je maar kijken waar je terechtkomt. Je kan natuurlijk zelf voor sturing zorgen door te solliciteren bij bedrijven waar je denkt dat je bij past of door voor jezelf te beginnen, maar het blijft een kwestie van proberen. Je weet natuurlijk nooit van te voren of je ook een match wordt met de keuze die je maakt. 

Nu klink ik misschien een beetje zweverig, maar die onzekerheid is soms juist ook een drijfveer natuurlijk. Het geeft je de kans om te zeggen: ik weet wat ik wil, maar ik weet nog niet hoe ik het in ga vullen. En dat is eigenlijk het stadium waar ik nu denk in te zitten. Ik weet wat ik leuk vind en ik weet zelfs misschien ook wel wat ik wil, maar in welke vorm en bij welk bedrijf dat weet ik natuurlijk nog niet. Daarom sta ik tussen het leren door af en toe nog even stil om ervoor te zorgen dat de tijd niet aan me voorbij vliegt en ik af en toe ook even stil kan blijven staan en na kan denken over de toekomst. Wie weet ben ik er dan over een paar maanden wel echt klaar voor.

[barbaragroen]

Hello… It’s me…

Ja ik leef nog, maak je geen zorgen, en ja ik ben misschien wat stil geweest, maar ik hoop dat je me dat vergeeft. Ik heb namelijk wel goed nieuws, en een uitleg voor deze periode van doodse stilte. Je kan het je vast nog wel herinneren, die laatste keer dat je hier was, de dag dat er nog geen laag stof over mijn toetsenbord lag, en het buiten naast koud ook nog wel eens zonnig was. Bovenal, de tijd dat ik nog niet in mijn nieuwe huis woonde. Misschien heb jij het niet zo meegekregen (ja ik weet het, mijn schuld) maar man, man, man, wat kwam er een hoop kijken bij onze verhuizing. 

Iedereen moest op het juiste moment op de juiste plek verschijnen, en wij moesten weten waar iedereen alles naartoe moest brengen. Gezien wij ook nog eens onze spullen op verschillende plekken hadden opgeslagen was het al helemaal belangrijk dat we een duidelijke planning hadden. Om het verhaal nog gekker te maken hadden wij ook nog de hele dag een cameraman en geluidsman achter ons aan. Ja, dat lees je goed, wij zijn tijdens de meest hectische dag van het jaar gevolgd door een cameraploeg van Nederland Verhuist. Vlak nadat ik begon met het bijhouden van mijn social kanalen werd ik benaderd door Charlotte van Nederland Verhuist. Ze had mijn instagram gezien en mijn blog gelezen en vroeg naar aanleiding daarvan of wij misschien mee wilden doen aan het programma. Een rare vraag, maar wel een hele leuke vraag. En dus hoefden wij niet lang na te denken - natuurlijk mag heel Nederland zien hoe ontzettend georganiseerd en gestructureerd wij verhuizen. 😉

De uitzendig was op 18 januari om 19:50 op NPO 3. Mocht je het gemist hebben, kijk dan even op npo.nl voor de uitzending!

Wat voor mij nou zo interessant is aan dit alles, is dat een simpele foto met een verhaaltje tot iets als dit kan leiden. Want hoe gek is het dat mijn foto en verhaal over de sleutel overdracht (wat alweer jaren geleden lijkt) ervoor heeft gezorgd dat ik een week later met een zender in mijn broekzak voor een camera stond te vertellen over mijn verhuizing. Nou ja, nu begrijp je dus ook wel de radiostilte van de afgelopen weken. Als BN’er was ik hard toe aan een paar weken rust, want zo’n verhuizing en televisiedebuut gaan je niet in de koude kleren zitten. ;)

[barbaragroen]

De folderspecialist Voor ons nieuwe huis hebben we een hoop nieuwe spullen nodig: verf, kwasten, een ondervloer, een gewone vloer en ga zo maar door. Daarom heb ik mij de afgelopen maanden wekelijks in de wereld van de bouwmarktreclamefders gestort. Het begon al vlak nadat we het huis hadden gekocht: alle laminaat was bij bouwmarkt X met 30 procent korting. Bij bouwmarkt Y waren alle vloeren met 25 procent korting. Ik kreeg de drang om direct de vloer te kopen, want nu of nooit natuurlijk. Gelukkig laat Daan zich wat minder snel opjagen en vond hij dat we nog een weekje moesten wachten. Een weekje werden er uiteindelijk een heleboel, de reclamefolders toonden namelijk nogal wat herhaling kan ik je vertellen. De 30% korting die je gemiddeld op een vloer krijgt is vrijwel permanent, evenals de grote potten latex van Histor of Flexa, zijn eigenlijk altijd in de aanbieding. Zelfs medewerkers van de bouwmarkt wisten mij te vertellen dat sommige producten altijd in het aanbiedingen schap staan. Nu vraag ik mij als reclamefolderspecialist af: is er dan nog wel sprake van 'korting'? Of vallen deze producten eigenlijk onder de catogorie 'vaste lage prijs'? Niet dat het heel veel uitmaakt natuurlijk, de prijs verandert er niet door. Het zou alleen zo veel rust geven aan het brein wanneer het niet iedere week de haast voelt om voor zondag nog die ene aanbieding te kopen. Gezien het maximaal twee weken duurt voor exact dezelfde aanbieding er weer is. En uiteraard is het stimuleren van de verkoop juist de bedoeling van de bouwmarkt, maar het leidt tot onnodige stress bij een toch aan stressvolle bedoeling, zo'n verhuizing. Al met al is het bij ons goedgekomen kan ik je laten weten. We hebben alles gekocht wat we nodig hadden, in de aanbieding, maar zonder de druk dat we het niet op tijd zouden hebben. We gaan tegenwoordig zelfs huppelend door de bouwmarkt, en wat niet in de aanbieding is: dat kopen we de volgende keer wel weer!

[barbaragroen]

Gisteren was een spannende dag in ons grote verhuisavontuur: het beëindigen van ons huurcontract. We hadden uren geboend en geschrobd om het hele huis te laten voldoen aan de ellenlange schoonmaaklijst van het huis. De huisbaas kwam voor controle en bijna alles voldeed aan de enorme eisenlijst. Helaas had ik een rooster in de droger over het hoofd gezien (shame on me, natuurlijk weet ik dat er onderin de droger achter slot en grendel nog een rooster verstopt zit terwijl ik dat ding nooit gebruik). Het viel me op dat in het hele proces van de koop van ons huis (bijna twee jaar geleden) tot nu toe ik me nog nooit zo onplezierig had gevoeld. De mails van de huisbaas voorafgaand aan deze oplevering waren behoorlijk streng. De huisbaas toonde hiermee weinig vertrouwen in ons als huurders. Zo moesten we de luxaflex schoonmaken: ”vergeet niet de luxaflex, dit kan veel tijd kosten” en “houden jullie ook rekening met de luxaflex? Deze moeten ook schoon zijn!” Ook kwamen er berichten over de badkamer, de keuken, de koelkast, de plinten en deuren etc. Aan het einde van de oplevering begon de huisbaas met haar nagel een klein vlekje op de vloer weg te krabben. Dit was mijn teken, ik moest er iets van zeggen. Zo begon ik over de mailtjes en het vervelende gevoel dat ik eraan over hield. Dit terwijl we anderhalf jaar met veel plezier in het huis hadden gewoond. De huisbaas vertelde dat ze pas een oplevering had gehad waar het zo ontzettend smerig was dat ze sindsdien een beetje angstig was voor een gelijke situatie. Ondertussen liep ze langs de muren, haalde haar vinger over de plinten en bekeek (nogmaals) de luxaflex. Gelukkig duurde het niet lang tot ze twee papieren uit haar tas haalde en ik zag haar het woord goed omcirkelen. Ik tekende de contract beëindiging en samen met mijn schoonmoeder verliet ik huppelend ons oude huis. Deze stap is ook weer achter de rug..

[barbaragroen]

Nog maar 10 nachtjes slapen, dan begint het avontuur. Een eerste eigen huis, wat moet er allemaal geregeld worden? Wat staat ons te wachten? Hoe communiceren alle partijen waar wij mee te maken krijgen? Wat zijn de voors en tegens van een eigen huis? En hoe maken wij er een thuis van? Dat is de komende maanden te lezen op mijn Tumblr.