bengeceninkasveti

[bengeceninkasveti]

Şimdi göğsümde dinmeyen bir ateşle yanmaya mahkûm bir halde yaşıyorum bu hayatı, yaşamak denirse buna. Herkese geçecek derken günden güne geçmeyeceği gerçeği tokat gibi çarpıyor yüzüme adeta. Ne olacak peki şimdi ? Dinmeyen bu ateşle nereye kadar yanacak göğüs kafesim ? Hep böyle yakacak mı beni bu ateş ? Belki de böyledir, kendi cehennemim göğüs kafesimin içinde atan kalbimdedir. Ve ben atan kalbim durana kadar bu cehennemde göğüs kafesimin acısına rağmen yanmak zorundayımdır. Zorunluluklar. Her neyse.

[bengeceninkasveti]

Sargıyı vaktinden önce açmak yarayı derinleştirir.

[bengeceninkasveti]

Huzur, fırtınanın dinmesi değil hava durumuyla barışmaktır.

[bengeceninkasveti]

Anlaşılmamak. Herkes tarafından değil de anlamasını istediğiniz kişi tarafından anlaşılmamak kırıyor oldukça. Siz onu anlıyor, dinliyor ve yanında oluyorsunuz ama onun önceliği her zaman kendisi oluyor ve sizi anlamak için çabalamıyor bile. Üstelik başkalarını çok güzel anlayıp yanlarında oluyor. Şimdi o yeri terk etmeli diyeceksiniz belki. Biliyorum o yerden gitmeliyim ama yine de durduran bir his var beni. Ona karşı bir hissim yok ama inatla beni anlamasını istiyorum. Ama sanırım artık bir şeyleri geride bırakmanın ve anlaşılamadığım yeri terk etmemin zamanı geldi. Sahiden neden anlamadın beni ? Hayır, neden anlamak istemedin ? Neden yanımda olmadın benim ? Başkalarına ilaç olurken bana neden zehir olmayı seçtin ? Babama benziyorsun. Her neyse anlamayacaksın zaten.

[bengeceninkasveti]

“Hissetmekten kaçmak değil onunla yüzleşmek seni özgür kılar.”

- Fars Meyus

[bengeceninkasveti]

göğsümde bir ölünün soğukluğu var, ne zaman iç çeksem nefesim buğulanıyor.

[bengeceninkasveti]

Birilerine iyi gelmeye çalışırken yara almaktan çok yoruldum.

[bengeceninkasveti]

İnsanların yalnızca üzüldükleri zaman sığındıkları bir limandım sanki. Sadece başları sıkışınca çaldılar kapımı ve ben hep anlamak, çözüm bulmak istedim. Anladığım kadar anlaşılmadım hiç. Oysa anlaşılmayı isterdim. Onlar hep istedikleri zaman geldiler, sığındılar bana bense hep yardım ettim ve ilk vazgeçtikleri ben oldum hep. Buna neden izin verdiğime gelecek olursam insanlara iyi gelirsem iyileşirim sandım. Şuanda da yaşadığım bu. Geçmişten birisi yine gelip bana sığındı onca yaptığı kötülüğe rağmen ve ben yanında olmaya çalışıyorum çünkü o bir şeylerle zor baş ediyor ama şunu da biliyorum ki iyileştiği zaman gözden çıkaracağı kişi ilk ben olacağım. Dediğim gibi insanların zor gününde sığındıkları bir limandan ibaretim ben ve günü geldiğinde liman yandığında ne olacak ? Ben insanlara iyi gelirsem iyileşirim sandım ama daha da yara aldığımı çok sonra anladım. Her şeye rağmen birilerinin yanında olacağım çünkü sığınana sırt dönemem. Her neyse.

[bengeceninkasveti]

Umutsuzluk içinde umut dolu yaşamak. -A

[bengeceninkasveti]

Bir evimiz olmalıydı seninle güzel ege kasabasında, küçük bir çiçekçi dükkanı belki. Uzun uzun sohbetler etmeliydik ahşap bir masanın etrafında. Gözlerinin en derinlerini izlemeli ve her sabah yanımda uyanışına şükretmeliydim. Ellerinden tutup herkese yabancı olduğumuz o kasabada oradan oraya savrulmalıydık. Nefes alınca ezberlemek istediğim o kokun dolmalıydı ciğerlerime her seferinde. Isınmalıydık seninle aynı örtünün altında. Sana uzun uzun yazılar yazmalıydım her gece. Ama şimdi göz göze gelme ihtimalimiz dahi yok bu koca şehrin sokaklarında. Artık karşılaştıramaz bizi bu semtin dar sokakları. Tüm ihtimaller ölse bile içimdeki bu hayale tutunmadan edemiyorum mazur gör. Yine de olur ya kader yollarımızı bir çizerse hayallerimle beraber seni bekliyor olacağım o köşe başında.

[bengeceninkasveti]

Ruhumdaki kasvet tutsak ediyor beni günden güne. Kaçtığım bu bedene çarpıyorum her seferinde. Bitsin diyorum bazen, geçsin her şey. Ama sonra bakıyorum ki o tutsaklıktan başka hiçbir şey yok elimde. Tutunuyorum o tutsaklığa çünkü hissettiğim tek duygu o.

[bengeceninkasveti]

sevilmiyordum; sadece işe yarıyordum. bunu fark ettiğimde, içimde bir şey sustu ve bir daha hiç konuşmadı.

[bengeceninkasveti]

Aile kelimesinin tanımı olduğumuzu düşünmüyorum. Herkes dört duvarın arasında birbirine yabancı, kör.

[bengeceninkasveti]

"Ben sığ denizleri bilmem, boğulmayacağım sulara dalmam. Göğsünü yakmıyorsa sevgiyi aşktan saymam."

[bengeceninkasveti]

Boşa kürek çekmek yerine, boğulmayı deneyin.

[bengeceninkasveti]

beni bir kağıt gibi buruşturmuşsun ama atmamışsın. ben de atmadığına sevinmişim. buruşturduğunu gözüm görmemiş.

[bengeceninkasveti]

Ellerin ellerimi sarmış, dizlerin dizlerime değiyor ve ben gözlerinin içine yeniden bakabiliyorum sevgilim. Sanki hiç gitmeyecek gibi bakıyorsun bana derin derin. Seni alıp götürmek, herkesten saklamak istiyorum canımın içi. Yanımda kal istiyorum, anın gerçekliğinde sarhoş olalım ama sen hiç gitme istiyorum. Sonra sana sarılıyorum canımın içi, unuttuğum kokun doluyor burnuma ve ben her zerreni ezberlemek istiyorum. Gözlerim kapalı ve açmak istemiyorum çünkü biliyorum eğer açarsam gözlerimi hayalin uçup gidecek yanı başımdan. Korka korka gözlerimi açıyorum, gitmişsin canımın içi hatta hiç gelmemişsin ki bu yalnızca benim yanılsamammış.