beronse-blog

[beronse-blog]

yol uzağa gitsede insanın kendini götürememe durumu çok büyük haksızlık. takılıp kalıyorsun aklının bir köşesine. ayakaların başka bir şehrin kaldırımlarında gezinse dahi için aynı yerin asfaltında sürtünüp duruyor. üstelik şu lanet telefon dedikleri şey dünyanın her şehrini dönüp dolaşıp aynı çıkmaza bağlamıyor mu. hep aynı sokakta, aynı köşe başında, aynı geçitte, aynı yol ayrımında buluyorsun kendini. aynı karar ve kararsızlık, aynı telaş ve can acısı, aynı çıkmaz sokağın yanmayan köşke lambası altındaki çaresizlik. sanırım en çok kendimden gidememek yoruyor beni. son bir kaç yılıma dönüp baktığım zaman iki artı iki hep yorgunluk. bir yerlere yetişip, yetme telaşı içinde hep eksik kalmışlığım. hiç tamamlayamamışım kendimi, hiç tamamlamamışlar eksik yanlarımı. içimdeki balıkları kızarta kızarta yiyip doymuş, boşalmış okyanusumla beni tenhada bırakmışlar gibi. hem aç kalmışım, hem boş. sonra da demişler üstelik; “hem aç kalmışsın, hem boş” kimsenin dinlemediği şarkılar yazıyor, kimsenin altı saniyeden öte bakmadığı resimler çiziyor, kendi sesimden git gide kendim soğuyorum. canım da istemiyor artık kağıttan gemi yapıp okyanuslara salmak. ne gökkuşakları çizesim var artık balıklara, ne pamuktan bulutlar göğe. kendimi anlatamamışlığın yenilgisi beni hayata karşı bir kere daha yenik düşürüyor. her daim güçlü olmak zorunda olduğumuzu lanse eden herşey ve herkese karşı daha da zayıf kılıyor. iyi değilim, ama yazık da değil işte. ne şiir ne şair olabilmişliğin yükü altında, beşiğime konmuş kağıt, kalem fırçaya, saza, söze, tınıya kızgınım. keşke içimde hiç yaratma ve var etme arzusu olmasaydı, keşke hiç saza, söze değmeseydi içim. anne ben niye böyleyim dünya eğer böyle ise? 

[beronse-blog]

Linux Unpacking :)

[beronse-blog]

yeni yıl vol. 4

bir insanı koşulsuz şartsız sevmek, aslında ne kadar tehlikeli ve yanlış bir şeymiş. bunu on yıl önce idrak edip, uygulamaya alan akranlarıma gözlerimi kaçırarak selam ediyorum. istanbuldayım bir kaç gündür, yalnızım da. baya baya yalnızım. bu gibi süreçleri yılda bir iki kez kendime zoraki yaşatıp, duygu dünyamı yeniden toparlıyor, eskiyi püsküyü seçiyor, yanlış bulduklarımı raflara kaldırıp yerlerine yerleştirmek için kullanıyorum. 

kaldığım otelden ezan sesi duyulmuyor. tuhaf, ezan sesi olmadan istanbulda olma duygusunun bir yanı eksik sanki. gökçeada geliyor aklıma, evin önünde koşuşturan tavuklar, eşeğiyle sokağı inen yunan amcanın her gün bize süt getirmesi, arka bahçedeki incirler. çocukluğuma özlem duyuyorum sonra, aklıma gelen her deli fikri hemen oyuna döküşlerim, o tatlı telaş, o ciddi duruş. 

insan insanın en büyük hayal kırıklığı ya işte, ne bileyim, öyle de garip bir girdaptayım. yıl da bitti üstelik, yeni bir deftere en güzel yazımla yazılar yazma arzusu var içimde… bir hüzünlü haller işte.

[beronse-blog]

🤡

[beronse-blog]

Sorun sende değil bende" gibi klişe laflar etmene hiç gerek yok. Tabii ki sorun sende.

Çünkü ben mesela şimdi sana olan aşkımı şu karşıdaki teyzeye anlatsam biraz bana acıyıp kendime yazık ettiğimi falan söyler. Ardından "o şıllık seni sevmiyor" der sonra ben teyzenin omzuna yaslanıp ağlarım.

Bilirsin biraz duygusal bir adamımdır. Babam da öyleydi benim biliyor musun? Ben küçükken babaların gözyaşlarının olmadığına inanırdım. Meğer öyle değilmiş, biz sülalecek gizli saklı ağlarız sevgilim.

İnan sorun değil gözlerim, sen sana olan aşkımı piç ediyorsun ya asıl buna acıyorum.

Demem o ki herkes bilir benim nasıl sevdiğimi. Çünkü ben çocukken misketlerimi çalıp aşağı mahallede hepsini kaybeden kardeşim ı de severim. Bak bunu niye anlatıyorum bilmiyorum ama keşke sen de hayallerim yerine misketlerimi çalsaymışsın.

Bu aralar sürekli beni neden sevmediğini düşünüyorum. Sigaramı değiştirdim, parfümümü. beğenmediğin saatimi, ayakkabılarımı, saçlarımın şeklini falan. Bir bok değişmedi sonra.

Ya mahallede bana ibne demeyen kalmadı ama senin için küpe bile taktım ben. Kulağım delinirken çok acıdı ama konumuz bu değil şimdi.

En sonda anladım ki somut bir şey değil senin sevgisizliğinin sebebi. Bir iki neden sayardım da söversem kötü söverim şimdi.

Komiğime giden ne biliyor musun? Halâ güçlü olmam gerektiğini, yokluğunda kötü hissetmememi falan söylüyorsun. Söyleyebiliyorsun yani.

Ben aşkımı sana helal ediyorum. Sen anca haram et. Sen anca bizi harap et.

Biz hep mahkumuz anasını satayım kaybetmeye. Biz anca boğazımız kuruyana kadar kısmet değilmiş der sigara yakarız

[beronse-blog]

Seversin sevgini gösterirsin yakın gördüğün kişiye anlatırsın gider sabah akşam onunla konuşturur sen dokunmaya kıyamazken baktığın da gözlerini kaçırırken o ise umrunda olmadığı halde duygusal boşluğunu doldurmak için senin gözünün önünde senin sevdiğin kişiyle her dakika konuşur sen sadece çevrim ici oluşunu izler durursun zoruma giden ise ben kimseye bu hareketi yapmama rağmen bana bu hareketin yapılması artık insanlara karar veremiyorum ama şunu öğrendim bundan sonra kimseye hiç bir şekilde derdini anlatmayacaksın anlattıkça senin üstüne oynuyorlar ulan o kadar sev duygunu göster çalış çabala başkası gelsin senin sevdiğin kadını kardeş ayağına kendine çeksin delirmemek elde değil delirince de elden bisi gelmiyor tek yaptığım şey gitarımı alıp sahile gidip bağıra bağıra şarkı söylemek için kan ağlarken neyse

[beronse-blog]

[beronse-blog]

2011 den beri seviyorum yıl 2014 sevgili olduk yıl 2019 ayrıldık yıl 2020 ve ben hala seviyorum ama değişen bir tek şey var o sevgilim değil ve sevdiği adamın kendisini aldattığını söyledi ve ben kendisine teselli verdim bu nasıl bir ah ya da sınanmak bilmiyorum ama kendisinin hiç bir zaman düşmesini istemedim her zaman dik bir şekilde kendi ayaklarının üzerinde dumasını istedim bi kez olsun 2019 dan bu güne kadar sadece bir kez olsun naslsn demedi her tartışmasında her düşmesinde elinden tutup kaldırdım ve gitmesine izin verdim çünkü başkasıyla mutluydu ve daha dün gece saat 11 ben hala içiyorum bir tek mesaj geldi çok özledim ardından bir mesaj daha dayanamıyorum o anki anı anlatamam ama saniyeler içerisinde tekrar tüm hayalimi bitiren mesaj geldi onu unutamıyorum ve saat şuan 02:45 ve ben hala içiyorum bi ailem severdi ben dün gece ye kadar hiç eve gitmemezlik yapmadım aradılar defalarca aradılar dayanamayıp küfür ederek yüzlerine kapattım ve şuan 02:47 yavaş yavaş hiç bir yerimi hissetmiyorum soğuktan şile de sahilin kenarında kayalıklar da içmeye devam ediyorum arada bi düşünmüyor değilim atayım kendimi şu denizin içine nefes alayim içinde son nefesim miş gibi bütün suyu içime çekip bi daha denizin içinden çıkmayayım zaten ha onun gözlerinin maviliginde kaybolmuşum ha denizin maviliginde yok olmuşum ne değişecek ki diye ama sonra diyorum ulan gerizekalı hiç değilse sesini duyabiliyorsun görebiliyorsun ne kadar sevgilisi olursa olsun bunları yapabiliyorsun hiç yapamayacak duruma neden girersin ki diye duraksıyorum ama cidden bi insan daha ne kadar kötüsünü yaşayabilir ki saat gecenin 3 ü olmuş delilercesine alkol sigara her şeyi içmişim ama tek bir fotoğrafı tüm tesirleri yok ediyor benim acım ne zaman diner diye soruyorum kendi kendime sık sık sonra diyorum ulan ne dinmesi sen böyle geldin böyle de gidersin yapacak bir şey yok.

[beronse-blog]

Biraz da sizin içiniz yansın