พฤษภาคมกับความชุ่มฉ่ำแรกของเดือน
2 notes
·
View notes
5 วันที่แสนยาวนาน
การเดินทางพร้อมความกังวลใจ
จนค่อยๆไว้วางใจได้
อัลฮัมดูลิลละห์
เดินทางคนเดียว จึงถูกบรีฟหนักมาก มารับมาส่งพร้อมหน้าพร้อมตา ดวงใจดวงน้อยๆของเรา แต่ดีใจแต่ก็อดห่วงไม่ได้จริงๆ
เพราะรู้ดีว่าเรากลัว กทม. แต่ก็ถึงที่หมายได้ แบบใช้เงินเยอะไปหน่อย ถือว่า จ่ายค่าความกลัวของเรา มันแพง จริงๆแล้วเหตุการณ์สำคัญๆ ของเราก็เกิดขึ้นที่นี่นะ แต่ถึงยังไงก็ยังกลัว
ได้เจอน้องเพื่อนเมทที่มาจากเขตเดียวกัน หน้าละอ่อน หล่อเชียว แต่ก็ไม่ได้มานอนสักคืน จะไปนอนกับเพื่อน แบนอนคนเดียว ไม่เป็นไรนะ ประโยคที่ให้เราตอบว่า ไม่เป็นไร แต่ก็แค่คืนแรก เองที่นอน คนเดียว หลังจากได้เจอเพื่อนเอก ที่เคยไปมาหากัน ก็ไม่ปล่อยให้เรานอนคนเดียว ยังต่อกันติดแบบไม่ต้องจูน เริ่มตั้งแต่สอนสั่งของกินผ่านแอพ พาไปนั่งรถไฟฟ้า ให้ได้เรียนรู้เอง ดูแผนที่รถไฟฟ้า วางแผนให้เดินทางกลับยังไงให้ save money นั่งรถเมลไปหาซื้อของเล็กๆน้อยๆ พาไปกินชาบูบุฟเฟต์ เนื้อสไลด์ เจ้าดัง เพราะเขายังต่อภาพลักษณ์เราในอดีต แถมยังแซวอีกว่า วันแรกที่เธอมา มอ. เธอรีดเสื้อไม่เป็น 555 ยังจำได้อีกนะ เลยตอบกลับไปว่าตอนนี้ฉันทำทุกอย่างแล้วนะ อะไรที่เธอนึกออก ฉันทำหมด 55
เหมือนเพื่อนเขาอยากแชร์ เรื่องราวต่างๆ มุมมองการใช้ชีวิต เปลี่ยนไปยังไงหลังจากผ่านเหตุการณ์สำคัญต่างๆ ความสูญเสีย ความรับผิดชอบและหน้าที่ ล้วนทำให้เราโตขึ้น
และไม่พ้นเรื่องราวใน รร. ที่เป็นความสัมพันธ์ดีๆ อบอุ่น แต่ก็ต้องระมัดระวัง ที่ฟังแล้วแอบสะดุ้งนิดๆอยู่เหมือนกัน ที่ถูกทวนถามมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ฉันทำถูกแล้วใช่ไหม ที่เราเองก็ไม่ตอบ เพราะไม่อยากตอบ
จนคืนสุดท้ายไล่ให้ไปนอนกับเพื่อนเมทตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่ยอมไป 55 จนต้องตื่นเช้าเช็คเอาท์ จึงยอมไป จะว่าไปก็ต้องขอบคุณเพื่อนเขาคนนี้ มากๆ
แต่สุดท้ายก็แผนการนั่งรถไปสนามบินก็failลง เพราะพี่ชายและครอบครัวจะไปส่ง ซึ่งก่อนหน้านั้นคืนที่สองก็มารับไปกินข้าวแล้วมื้อเย็นมื้อใหญ่แล้ว ใจดีจังใจดีจริง หรือเพราะยังต่อภาพลักษณ์เราในอดีตหรอ 55
ล็อบบี้ชั้น1 ก็ยังคงสะกิดใจเราเสมอ เดินผ่านวันละ 10 ครั้งง ยังอยากนั่งล็อบบี้ชั้น1 ตอนดึกๆ อยากนั่งฮีลใจตัวเอง นานๆ แต่แค่อาบน้ำก่อนอนยังทำไม่ได้ หมดเรี่ยวหมดแรง ล้มลงนอนพร้อมเหงื่อและกลิ่นควัน
ดีใจที่ได้กลับมาทันทุกสิ่งอย่าง และตะแบกบานแล้วยังบานอยู่ต้อนรับเดือนพฤษภาของเรา
1 note
·
View note
ดีใจที่ทันได้เห็นดอกตะแบก
อาจจะบานมาสักพักแล้ว
สีไม่ได้สด เหมือนตอนที่มีใครบางคนบอกว่า
‘ดอกตะแบกบานแล้ว’
มีคนที่รอชมดอกตะแบกบานเหมือนเรา
มีคนที่เหมือนกันจริงๆ
มีจริง
1 note
·
View note
ความรักดี ทำให้ ละมุน อบอุ่นใจ
1 note
·
View note
น้ำใส ใจดี มองเห็น ความดี ของเธอ
1 note
·
View note
สีสันแห่งวันวานยังสดใส
0 notes
โลกแห่งความความฝัน dream world คงเป็นความฝันของเด็กๆที่อยากให้
‘โลกนี้มีแต่ของเล่น’
มีแต่เครื่องเล่น ความตื่นเต้นและความสนุกสนาน ความจริงแล้วก็ไม่ใช่แค่เด็กหรอก ผู้ใหญ่เราเองก็อยากให้ทุกวันมีแต่ความสนุกสนาน ไม่ได้อยากเจอความกดดัน ความเครียด ความคาดหวังในการใช้ชีวิตเลย แต่ด้วยสถานะต่างๆผ่านช่วงวัยและกาลเวลาทำให้ผู้ใหญ่เรา สรุปกันว่า
‘โลกนี้ไม่ใช่ของเล่น’
การรู้จักวางแผน การรอคิว การรักษาเวลา กล้าเดินเข้าหา กล้าถามข้อมูล การดูแลตัวเองและพวกพ้อง คงเป็นสิ่งที่เด็กๆได้เรียนรู้ผ่านประสบการณ์จริง ณ ที่แห่งนี้นอกจากความหวาดเสียว ความสนุก และความเปียกปอน เราเองก็เปียก แล้วก็ยอมเปียก ถ้าความเปียกนั้น ทำให้เราได้สนุกด้วยกัน เสื้อกันเปียกมากนั้น ก็ช่วยได้เยอะ ทำให้เราเปียกไม่มาก จากเสื้อกันเปียกเซตเดอะแก๊งจนลดลงจำนวนกลายเป็นเซตคู่รัก ดีใจ ที่ได้เป็นเซตคู่รัก ท่ามกลางเดอะแก๊ง
มีไม่กี่อย่างหรอก ที่เกิดขึ้นบนรถบัสคันนี้ แต่น้อยอย่างนั้น ได้นำพาให้เราพบเรื่องราวมากมาย ให้เราได้จดจำ ความทรงจำ และความรู้สึกดีๆ ทำให้หวนนึกถึง และทุกครั้งก็มีเผลอยิ้มออกมา ^___^
4 notes
·
View notes
ไม่เคยคิดที่จะดูแลดอกไม้ใดๆ มาจัดใส่แจกันเติมน้ำเลย
พอได้ลองดูแลดอกไม้ดอกนี้ เลยได้เห็นการเปลี่ยนแปลง ในขณะที่ดอกไม้ก็พยายาม รักษาตัวเอง ยืดอายุขัยของตนเอง ให้ได้นานที่สุด ‘ดอกไม้นี้จะอยู่กับฉันนานแค่ไหนนะ’ จะเฝ้าดูแลเธอเพื่ออยู่ด้วยกันให้นานที่สุดนะ
โต๊ะรกๆ กลายเป็น โต๊ะรกๆแต่สดชื่น ความรกไม่เคยหายไปไหน 😆
2 notes
·
View notes
มีโอกาสเก็บ แต่ไม่มีโอกาสให้ เสียดาย
1 note
·
View note
To the moon 🌙 ⭐️ 💫
3 notes
·
View notes