birkucukhicliksen-blog

[birkucukhicliksen-blog]

Sonsuzluk

Sonsuzluk nedir?

Sonu olmayan bir aşkın hayalini kurmak ya..

Kalbim yine kıpır kıpır, biraz da buruk.. Duygu değişimleri arasında kayboluyorum sende. Tam o anda arka fonda Sinatra çalıyor. Tüm hikayemi diyor anlatıyor, beni şarkısıyla öldürüyor.

Ne kadar da uygun düştü değil mi? Beni yavaşça öldürüyor ve yeniden canlandırıyorsun. Şarkılarınla kalbim atıyor, hayatım gülümsüyor sana. Sen bana elini uzatıyorsun. Tutamayacağım kadar uzaksın ama.. Heyy! Mesafeler önemli mi?

Ah hayat! Etrafında olabilecek 15 milyonluk şehirde çıkartmaz işte onu karşına. Kilometrelerce ötende belirir birden.

Uçsam yanına gelebilir miydim? Kaybolabilir miydik birlikte gökyüzünde? Sadece gözlerine baksam yeterdi. Cennete açılan bir kapı gibi.. Bu kadar uzakta olmak zorunda mıydın? 

Yeni yaramazlık yapmış, annesinden korkan bir çocuk misali bırakmak istiyorum kalbimi ellerine..

Kabul et!

Sakla onu en derininde.

Ahh.. O çok hassas, ürkek bir çocuk masumiyetinde..

Sonu olmayan bir aşka sev onu. En büyük hayal de bu değil mi en nihayetinde...

E.S.

[birkucukhicliksen-blog]

BAŞLANGIÇ

İnsanlar yaşamaya nasıl katlanıyorlar acaba ya da bunca kötülük içinde nasıl iyilik buluyorlar? Her yer bu kadar karanlıkken ışığı yakalamak... Kolay mı o kadar? Ben yakalayamadım o ışıklı yoldan... Yaşamı çekilecek hale getirmek istemek.. Tüm sorun buydu belki de. Bir amaç aramak.. Bulamamak.. Aramak, bulamamak.. Ara..bul.. a.. b.. son.. Elde var? Sıfır.. Yokluklar içinde yaşamak.. Yada acı içinde kıvranmak.. Düşündüğünde her şey anlamsız geliyorsa, uğruna tutunacak bir şeyin yoksa, önünde gelecek göremiyorsan, inancını kaybettiysen ya da artık hiçbir şey hissetmiyorsan hüzünden başka... Ne yapardın, söylesene.

Belki çok saçma geliyordur bu düşünceler sana. Büyü artık diyorsun belki içinden. Güçlü ol dimi? Sence her şey bu mu? Güçlü olmaya çalışmak, ayakta kalmak, düşünmemek... Peki ya şimdiye kadar hep güçlü kalmaya çalıştıysan ve bir noktadan sonra o içsel enerjini kaybettiysen? Sonuna kadar kullandıysan ve bir kırıntı bile bulamıyorsan? Ne yapardın, söylesene.

Zor be Eddy, yıllar boyunca dönüp durup her seferinde aynı noktada tıkanmak. Her yolu denedik ya hani, biliyorsun. Kendi içimizde çatıştık her seferinde daha güçlü ayağa kalmak için, değil mi? Her seferinde geleceği düşündük, kendi dünyamızı yarattık hayallerde ve o hayallerde yaşamadık mı? Onları gerçekliğe dönüştürmek için elimizden geleni yaptık. Tüm zorluklara katlanmadık mı? Her bir darbede, her bir çöküşte birbirimize sığınıp, gelecek güzelliklere tutunduk. İnandık çünkü onlara biliyorsun. Her geçen gün, yıl daha çok inanmaya çalıştık. Biz inandıkça hayat daha çok uğraşmadı mı bizi hayal kırıklığına uğratmak için? Nerdeyiz, kimiz, nasılız şimdi, söylesene.

Karanlık kocaman bir boşlukta bitkin ve üşümüş halde tek başına.. Sonlu varlığınla, çıkışı olmayan bir odada kendine sarılmış otururken, gölgeler üstüne geldi mi hiç senin? Sonsuz ruhunun çığlıklarıyla başbaşa kaldın mı? Ya da her şeyden özgürleşmek istedin mi? İstemedin, yaşamadın da.. Ama beni gördün.. Neler yaşadığımı, nasıl hisettiğimi biliyorsun.. Bana hak vermen için anlatmıyorum bunlara sana. Buna ihtiyacımız yok. Sen benim mantıklı ve hayata tutunan yanımdın ya hani, anla istedim. Bunları sen yaşasaydın, ne yapardın, söylesene.

Yıllar geçerken usul usul, izledik yaşananları birlikte. İnsanlara baktık, acılarına, mutluluklarına, heyecanlarına ortak olduk. Olmaya çalıştık aslında. Biz de yaşayalım istedik bu duyguları. Ya da en azından sen istedin benim için, devam etmem için. Pes etme dedin hep. Pes etme her şey geçecek! Hep daha iyi bir insan yapmak istedin beni, birlikte destek olduk diğer insanlara. Onlar benim gibi olsun istemedik. Başardık belki de. Ama ya bana ne oldu bu arada, söylesene.

Ben hiç oldum be Eddy. Hiç olmadım. Kendi hiçsizliğimde yok oldum. Anlam bulamadım. Aradım senin için. Hala arıyorum da aslında ama bulamıyorum, biliyorsun. Ama yoruldum. İçimde geçmişin acıları, geleceğin ümitsizliğiyle yaşamak en son parçama kadar yok etti  beni artık. Geçmişte, gelecekte ve şimdideyim aynı anda. Bütün her şey ve hiçbir şeyle tam buradayım, zamanın olmadığı bir boyutta. Gerçeklikteyim de aynı zamanda ama gerçeklik acıtıyor, ruhum böylesine hassasken. Ruhumu özgür kılmak istiyorum. O hiç saf mutluluğu hissetmedi ya hani, en azından huzuru hissetsin sonsuz uykusunda..

Uyumak istiyorum, Eddy. Zamanın sonuna kadar uyumak.. Sadece bu.. Ruhumu özgürleştirmek için sonsuza kadar..

Ve şimdi uyuyorum.. 

Hoşçakal..

E.S.