birnehirboyunca

[birnehirboyunca]

how to retain your sanity: find a group of like-minded women, meet with them frequently, love them fiercely. 

[birnehirboyunca]

04.45

ona hayat hikayeni, başından geçen tüm şeyleri anlatmayı istemek. sana hayat hikayesini, başından geçen tüm şeyleri anlatmasını istemek. bir insana aşık olduğunuzda, onunla ilgili hayaller kurarsınız. bazen birlikte çıkılan güzel bir seyahati düşlersiniz, bazen el ele tutuşacağınız o ilk anı, bazen birlikte devireceğiniz ilk şarap şişesini, bazen henüz onunla konuşamazken en yakın dostunuza onun hakkında söylediğiniz güzel bir şeyi, bizzat ona söyleyebiliyorken düşünürsünüz kendinizi. hep güzel şeyler bunlar. bense, kendi adıma, uzun ve samimi sohbetler hayal ederim önce. bir insana, hiç çekinmeden, “beni yadırgar mı?”, “lan ne saçma bi insana çatmışım?” ifadeleriyle karşılaşmadan her şeyinizi açabilmek.  aynı şekilde, onun da sizinle aynı derinlikte bir iletişim kurabilmesi. hayatına dair, çevresine dair hatta 90 yaşına gelmiş büyük ninesine varıncaya kadar anılarını dinlemek, böyle manyak şeyler istiyorum ben işte. bir insan bir insanı ne kadar tanıyıp anlayabilirse o kadar tanıyıp anlayabilmek. iletişim denen şey pek çok insanın pek çok ilişkinin içine ediyorken, sizin aranızdaki en güçlü şey olması. anlatmak; daha önce hiç kimseye olmadığınız kadar açık olarak. dinlemek; ona, daha önce hiç bu kadar sağlam dinlenilmemiş olduğunu hissettirerek. bu öyle özel bir bağdır ki ; o insanla yollarınız sonsuza dek ayrılsa bile, yani siz öyle düşünseniz ve karşınızdaki de bunu onaylasa bile, asla iki yabancıya dönüşemezsiniz. çünkü, içinizden bir şeyler vermiş olursunuz ona ve onunda bir parçası, iki taraf da istemese dahi, kalmıştır sizde.  sözcükler güçlüdür ve en güçlü bağlar da yine sözcüklerle kurulur, içinizden gelen sözcüklerle.  J.D. Salinger, Çavdar Tarlasında Çocuklar kitabında, “Kimseye birşey anlatmayın. Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra.” derken boşuna demiyordu, hani sırf afili birkaç kelam edeyim diye değil. Ayrıca, bizim Nil Karaibrahimgil de “Hakkında her şeyi duymak istiyorum, bu aşk değil de nedir?” diyerek olaya yine kendi eğlenceli bakış açısını sunmuştu hatırlarsınız eheh tabii, modern dünyanın hızlı ilişkilerinde “günaydın :)” içerikli bir mesajın diğer pek çok şeyden daha fazla anlama tekabül ettiğini biliyorum. ama herkes herkese atabilir öyle bir mesaj, hatta bir yerde görev’leşmiştir bu mevzular. ha, güzeldir tabii sabah vakti, sevdiğin insandan öyle bir mesaj almak, ona bir şey demiyorum. ama sözcüklerle kurabileceğiniz çok daha derin bağlar var, onları ıskalamayın diye, naçizane bir hatırlatma benimkisi. bu saroş yazının ana mesajı: Seven sevdiyine hatırlayabildiği ilk çocukluk anısından itibaren her şeyini anlatsın, en güzellerinden en rezillerine, en mutlularından en derdo günlerine kadar.

kamu spotu: siz yine de her şeyinizi her insana anlatmayın tabii, herkes sizi öyle güzel dinlemez, vakti gelince, dinleyebilecek, anlayabilecek olana anlatın.  gece sabaha bağlanırken, şarkısı da Gogol Bordello’dan olsun, öyle seviyorum ki bu şarkıyı.

[birnehirboyunca]

Hayalleri dik tutmak gerekir

[birnehirboyunca]

kış bitmeden, herşeyin anlatmak istediği, sanki...

“Son zamanlarda, dünyayla tek bağlantım, bana aynı müzikle karşılık veren, karşıdaki yabancı. Kimdir? Nasıl biridir?

Bir sabah onu bulmaya gittim. Ama fikrimi değiştirdim. Bilmemek ve hayal etmek daha iyi.

Benim gibi yalnızlığı seven biri..belki küçük bir kız, okula gitmeden önce bilinmezle ilgilenen. Herşey çok hızlı gelişti. Şüpheli bir ağrı..Bilmek, öğrenmek için ısrarım.. Ve sonra karanlık. Etrafımdaki sessizlik..Sessizlik..”

[birnehirboyunca]

sezen aksu - denge

[birnehirboyunca]

such a way to overcome the “ characteristic sickness of maturity” :)

[birnehirboyunca]

[birnehirboyunca]

Ne güzel bir ses, yumuşacık

[birnehirboyunca]

Kuzeyden gelen müzik, hiç kötü olabilir mi?

Bir de diyor ki, “lütfen vazgeçme, bizi sadece aşk kurtarabilir, güneş ışığı yağmura döndüğünde” 

[birnehirboyunca]

zamanı geldi,güzel çocuğa veda etmeliyim

Hem o güzel gülüşten, hem de o güzel gözlerden mahrum kaldım ben. Çok istedim, ince ve naif umutlar ile doldurdum o güzel çehrenin içini, belki dedim, paylaşabiliriz güzellikleri. Olmadı sanırım, olmayacak. Ne yapalım, yine sığınırım zerafete, naifliğe ve kahramanım Sait Faik’in güzel dizelerine:

“Ah bu insan yüzleri!. Her şeyimizi bağladığımız, durmadan yanıldığımız. İstediğimiz kadar bol hasletler, adilikler, iyilikler, kötülükler, delilikler, akıllılıklar, sevdalar yüklediğimiz insan yüzleri! Yanılsak da zararı yok! Bu yüze olmazsa ötekisine yükleriz saydıklarımızı. Yanılmamız muayyen bir insan içindir, insanlar için değil. O halde yanılmıyor sayılırız.”

[birnehirboyunca]

"Bütün bunları yaşamış, unutmuş, sonra yine yaşamış ve yine unutmuştu, çünkü esas olan budur. İnsan bu yaşa kadar ancak unutarak yaşayabilir."

[birnehirboyunca]

Real adventure is not polished. It’s not the result of some marketing budget, there’s no hashtag for it. It burns brightest on the maps edges but it exists in all of us. It exists at the intersection of imagination and the ridiculous. You have to have faith, it will find you there. And when it does, remember, there’s just one question. In this life, when the road comes to the end, will you keep pedaling?

Kyle Dempster (via verticalrad)

[birnehirboyunca]

It is the strict adherence to daily routine that tends towards the maintenance of good morale and the preservation of sanity,” he says out loud.”

[birnehirboyunca]

bugünlerde sık sık sorduğum soru kendime: “Why is it (s)he feels some line has been crossed, some boundary transgressed? How much is too much, how far is too far?”

[birnehirboyunca]

He has to find more and better ways of occupying his time. His time, what a bankrupt idea, as if he's been given a box of time belonging to him alone, stuffed to the brim with hours and minutes that he can spend like money. Trouble is, the box has holes in it and the time is running out, no matter what he does with it.

Margaret Atwood, Oryx and Crake

[birnehirboyunca]

How much misery…how much needless despair has been caused by a series of biological mismatches, a misalignment of the hormones and pheromones? Resulting in the fact that the one you love so passionately won’t or can’t love you. As a species we’re pathetic in that way: imperfectly monogamous. If only we could pair-bond for life, like gibbons, or else opt for total-guilt free promiscuity, there’d be no more sexual torment. You’d never want someone you couldn’t have’ ‘…But think what we’d be giving up…we’d be human robots…there’d be no free choice.’ ‘…we’re human robots anyway, only we’re faulty ones.

Margaret Atwood, Oryx and Crake

[birnehirboyunca]

Aşk nasıl da kırılgan.. 

Krótki film o milosci - A Short Film About Love - Aşk Üzerine Küçük Bir Film- Krótki film o milosci

Kieslowski - 1988