blackshawdows-blog - Tumblr blog

blackshawdows-blog · 2 years ago

Text

មិត្តរួមបេះដូង

Paart 1

ថ្មីៗនេះ មានសិស្សប្រុសម្នាក់ប្តូរមកពីសាលាផ្សេង មករៀនថ្នាក់ជាមួយនឹងខ្ញុំ។ ហើយមិនដឹងជាស្អីទេ តុទំនេរ២-៣ វាមិនព្រមទៅអង្គុយបែរជាមកអង្គុយជាមួយខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យប្រុសៗមកអង្គុយជិតខ្ញុំទេ ។

វាចូលរៀនបាន២-៣ថ្ងៃក៏មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគេ១ថ្នាក់ទៅហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនសូវចូលចិត្តវាទេ។ មានពេលមួយម៉ោងចេញលេងវាបានអៀកកខ្ញុំ ខ្ញុំភ័យណាស់ ក៏ក្រវាសដៃវាចេញ ហើយស្តីឲ្យវា “ ឆ្កួតទេអី លេងតាណើបៗចឹង” ។ អ្នកផ្សេងមើលមកព្រៀត។ មិត្តភក្តិស្រីម្នាក់ចូលមកសួរនាំមានរឿងអី? ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ពីដំណើរដើមទង។ គេក៏បានបន្ទោសខ្ញុំ ថាចង្អៀតចង្អល់គ្រាន់តែគ្នាចង់រាប់អានមិនបាន ប្រុសដូចគ្នាសោះ។ ខ្ញុំក៏អត់ហ៊ានតបដែរ ព្រោះអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើ យល់ថាហួសហេតុមែន។

នៅពេលព្រឹកស្អែកឡើង វាក៏ស្រាប់តែអង្គុយនៅខាងក្រោយ

បង្អស់ ។ ម៉ោងគណិតវិទ្យា បន្ទាប់ពីពន្យល់រួចគ្រូក៏សួរទៅកាន់វាថា “ សិស្សថ្មីយល់ឬអត់?“ វាឆ្លើយថាអត់យល់ទេ លោកគ្រូក៏ទៅក្បែរវា ហើយក៏និយាយឮៗ ÷”ចុមម៉េចអត់កត់មេរៀនអុីចឹង?“ វាថា “ ភ្នែកខ្ញុំម្ញូបមើលអត់ឃើញលោកគ្រូ”

លោកគ្រូសួរទៀត” ចុះម៉េចអត់ពាក់វែនតា? “ វាឆ្លើយថា “ វែនតាធ្លាក់បែកអាទិត្យមុនអត់ទាន់កាត់ថ្មី” ។ លោកគ្រូថា÷” ងាប់ហើយ បើដឹងខ្លួនឯងអុីចឹង មិនទៅសុំគេអង្គុយមុខ។

វាតបថា “ បើពេញអស់ហើយហ្នឹង” ។ លោកគ្រូក៏សួរទាំងអស់គ្នា “ មានអ្នកណាអង្គុយម្នាក់ឯង ឲ្យមិត្តយើងអង្គុយផង”។

គ្រប់គ្នាចង្អុលមកកាន់តុខ្ញុំ ”តុទី២ តុអាជីងគ្រូ” ។ លោកគ្រូបញ្ជាវា“ តោះទៅអង្គុយជាមួយអាជីងទៅ”។ វាដូចជាមិនចង់មកអង្គុយរួមតុជាមួយនឹងខ្ញុំទៀតទេ តែក៏មិនហ៊ានប្រឆាំងនឹងលោកគ្រូដែរ។

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងខុស តែមិនហ៊ានសុំទោសទេ។

ខ្ញុំចង់ឲ្យវារួសរាយដាក់ខ្ញុំដូចគ្រាដំបូង ដើម្បីឲ្យខ្ញុំមានឱកាសផ្សាយមេត្តាដាក់វា តែវាបែរជាមិននិយាយស្តីរ��ខ្ញុំ វាញញឹមញញែមដាក់តែម្នាក់ស្រីនៅខាងមុខ។ ពេលខ្លះគ្នាគេអត់មករៀន វាក៏ទៅអង្គុយជាមួយគេបាត់។ តែខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ ហើយហេតុអីត្រូវខ្វល់ ក្រែងខ្ញុំចង់អង្គុយម្នាក់ឯងហី?

ខ្ញុំមើលវាពីខាងក្រោយ ពិតជាគួរឲ្យចង់ក្រញិចមែន រាងរៅវាជាអន្ទាក់ទាក់ស្រីៗគ្រប់រូប ឬរួមទាំងខ្ញុំផងក៏មិនដឹង។ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតដល់ណាទៅ បើពួកយើងសុទ្ធតែប្រុសដូចគ្នាហ្នឹង ហើយវាប្រហែលស្រលាញ់ម្នាក់ស្រីខាងមុខហើយក៏មិនដឹង។

ព្រឹកថ្ងៃមួយវា និង ខ្ញុំ បានមកដល់ថ្នាក់មុនគេទាំងព្រលឹម។

ជាថ្ងៃវេនបោសសម្អាតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែមកមុនគេអុីចឹងហើយ។ ខ្ញុំចង់លើកតុបញ្ឈរ តែវាពិបាក ពីព្រោះខ្ញុំកម្លាំងខ្សោយ ហើយវាជាតុដែកធ្ងន់។ ពេលខ្ញុំកំពុងលើកយ៉ាងពិបាក ស្រាប់តែ តុប្រែស្រាលអស់ទម្ងន់ ដោយសារមានដៃមួយទៀតជួយទ្រ។ គេនិយាយមកកាន់ខ្ញុំលើកទី១បន្ទាប់ពីទាស់គ្នាលើកមុនមក “ ចាំខ្ញុំធ្វើ ទៅធ្វើកិច្ចការផ្ទះឲ្យតែហើយទៅ! “។ ខ្ញុំឆ្លើយថាមិនបាច់ទេ ខ្ញុំធ្វើខ្លួនឯងបាន ប៉ុន្តែគេនៅតែចចេសហើយ កញ្ឆក់អំបោសពីខ្ញុំ តែខ្ញុំងាកដៃចេញទាន់ មិននឹកស្មានថាគេចាប់ដៃខ្ញុំទេ ហើយដៃម្ខាងទៀតប្រហើនហ៊ាន អោបចង្កេះខ្ញុំ។ ខ្ញុំសួរដោយរន្ធត់ “ ចុម សក្កា ធ្វើអីហ្នឹង? តិចគេមកឃើញសើចងាប់ទៅ“

គេតប “ បើបានគេឃើញរឹតតែល្អ” ។ ខ្ញុំគ្មានអ្វីតវ៉ាក៏ស្រដីថា “ ខ្ញុំសុំចាញ់ហើយ “ រួចក៏ហុចអំបោសឲ្យគេ។ ខ្ញុំដើរចេញទៅខាងក្រៅយ៉ាងប្រញ៉ាប់ ហើយ គេឆ្លៀតសួរទៀត “ ទៅណា?“ ខ្ញុំថា “ ទៅណាស្រេចតែខ្ញុំ” ។ ខ្ញុំភ័យណាស់ សឹងមិនហ៊ានចូលទៅក្នុងថ្នាក់វិញទេ។

2 notes · View notes

blackshawdows-blog · 2 years ago

Text

Part 4 (នៅពីខាងក្រោយផែនការល្អ)

ខ្ញុំពុតធ្វើជាភ្លេចប្រាប់ឱ្យឈឹង ហើយថែមទាំងកុហកក្នុងវគ្គមុនទៀត។ តាមពិតទំនាក់ទំនងរបស់សាកលនិងរស្មីក៏មានមនុស្សម្នាក់ទៀតដឹងសុីជម្រៅផងដែរ គឺកុសល។ កុសល គឺជាមិត្តជិតស្និទ្ធជាងគេ ហើយក៏ជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលយល់ចិត្តថ្លើមរបស់សាកលច្បាស់។ ពួកគេប្រៀបដូចជាព្រ��ឹងតែមួយក្នុងខ្លួនមនុស្ស២នាក់។

មួយរយៈនេះកុសលសង្កេតឃើញថាអាកប្បកិរិយារបស់សាកលហាក់ដូចជាខុសប្រក្រតី ស្ងប់ស្ងាត់ខ្លាំងមិនសូវនិយាយស្តី តែបើនិយាយហាក់ដូចជាមិនធម្មតា។ គេប្រហែលកំពុងសង្ស័យថា សាកលច្បាស់ជាមានរឿងអ្វីលាក់បាំងហើយ។ កុសលបានណាត់សាកល ទៅជួបគ្នានៅកន្លែងស្ងាត់២នាក់។ ពួកគេឈរពីមុខមាត់បឹង តែមិនដឹងនៅទីកន្លែងណាទេ។

« តើឯងមានកង្វល់អ្វីទៀតហើយមែនទេ? មានរឿងអ្វីប្រាប់គ្នាមក ក្រែងលោគ្នាអាចជួយបាន។ »

« គ្មានរឿងអ្វីទេ!»

កុសលប្តូរទឹកមុខ ហើយស្រាប់តែស្ទុះទៅក្រមួចកអាវ

សាកល ព្រមទាំងស្រែកខ្លាំងៗដាក់ « ឯងប្លែកប៉ុនហ្នឹងហើយ នៅតែប្រកែកទៀតហ្អេ! ឯងស្មានតែអញមិនដឹងថាឯងសម្លាប់មនុស្ស! »

« ទេ! ខ្ញុំមិនបានសម្លាប់មនុស្សទេ! ខ្ញុំសម្លាប់សត្វតិរច្ឆាន »

កុសលសើច សាកលក៏សើចតាមដែរ។អ្នកទាំង២សម្រួលឥរិយាបទ ដាក់គូទអង្គុយលើជើងមា ហើយកុសលបន្តនិយាយ។

« ប្រសិនបើឯង មិនបានសម្លាប់មនុស្ស ហេតុអ្វីឯងត្រូវភ័យខ្លាច?»

« និយាយតាមត្រង់ចុះ ទោះខ្ញុំព្យាយាមលួងលោមខ្លួនឯងយ៉ាងណាក៏ ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងជាមនុស្សអាក្រក់ដែរ។ ខ្ញុំគឺជាឃាតករ ត្បិតចិត្តគំនិតពួកវាអន់ជាងតិរច្ឆាន តែវាក៏មានសារធាតុជាមនុស្ស ដូច្នេះការពិតទៅខ្ញុំបានសម្លាប់មនុស្ស ខ្ញុំមិនអាចកុហកខ្លួនឯងថាសម្លាប់ជីវិតសត្វតិរច្ឆានបានទេ។»

« មែនហើយ ឯងពិតជាបានសម្លាប់មនុស្ស ហើយឯងត្រូវតែទទួលស្គាល់រឿងនេះឱ្យមែនទែន ប៉ុន្តែឯងមិនមែនជាមនុស្សល្អ ឬមនុស្សអាក្រក់ទេ ។ »

« ឯងនិយាយពីអ្វីគ្នាស្តាប់មិនយល់។»

« ឯងដឹងទេ ការដែលឯងសម្លាប់ជីវិតពួកវា នោះគឺជាការជួយដល់ជីវិតអ្នកផ្សេងជាច្រើន។ ប្រសិនពួកវារស់នៅបាន៤០ឆ្នាំទៀត តើពួកវាបង្កបទឧក្រិដ្ឋប៉ុន្មាន? ឯងជាឃាតករសម្លាប់ឃាតករដែលធ្វើបាបមនុស្សល្អ ដូច្នេះឯងមិនអាក្រក់ទេ។ ឯងត្រូវយល់ថា ឯងបានសម្លាប់មនុស្ស តែដើម្បីជួយមនុស្ស និងជាពិសេសបានស្វែងរកយុត្តធម៌ដល់់មនុស្សដែលឯងស្រលាញ់ទៀតផង។ គ្នាសួរឯងតាមត្រង់ តើឯងសោកស្តាយទង្វីដែលឯងធ្វើទេ? »

« សោកស្តាយខ្លះ ប៉ុន្តែបើមិនបានធ្វើគឺរិតតែសោកស្តាយ ។»

« តើឯងគួរធ្វើដូចម្តេចទៀត? គ្នាចង់បានន័យថា តើឯងនឹងធ្វើដូចម្តេចចំពោះ អាសីហា?»

« គ្នាកំពុងតែស្ទាក់ស្ទើរ មិនដឹងគួរសម្លាប់វា ឬអត់ តែបើមិនសម្លាប់ ធ្វើម្តេចនឹងគប្បីចំពោះអា២នាក់ទៀត។ តើឯងយល់ថាគ្នាគួរធ្វើដូចម្តេច? »

« គ្នាយល់ថា គួរទុកឱ្យវារស់នៅ។»

« ហេតុអ្វី?»

« ពេលនេះ វាបានប្រុងយ័ត្នខ្លួនរួចទៅហើយ ប៉ូលិសក៏កំពុងរង់ចាំឯងដែរ ឯងទៅប្រាកដជាជាប់អន្ទាក់គេ។ ម៉្យាងទៀតវាអាចកំពុងដឹងកំហុស ហើយរាងចាលមិនហ៊ានធ្វើអំពើផ្តេសផ្តាសក៏ថាបាន។ »

៊« ទេ! មិនបានដាច់ខាត។ វាក៏ជាអ្នកផ្សំគំនិតធ្វើឱ្យរស្មីស្លាប់ដែរ ដូច្នេះវាត្រូវតែទទួលទោសស្មើៗគ្នា ប្រសិនបើទុកឱ្យវារស់ យើងមិនគប្បីនឹងរស្មីទេ ហើយគ្នាវា២នាក់ទៀតដែលស្លាប់ ប្រសិនបើវាមានព្រលឹង វាប្រហែលជាកំពុងច្រណែនដែលចែកទោសឱ្យមិនស្មើគ្នា។ ជ្រុលជាធ្វើហើយ មិនអាចបកក្រោយដាច់ខាត! »

« ឥឡូវនេះ ឯងសម្រេចចិត្តច្បាស់ហើយមែនទេ?»

« មែនហើយ យើងត្រូវតែកម្ចាត់ វាចោល។តើឯងចង់ចូលរួមទេ?»

« គ្នាបានចូលរួមតាំងពីដើមមកម្លេះ! ម្តេចក៏ឯងសួរអញ្ចឹង?»

« ក្រែងលោឯងចង់ដកថយ ព្រោះវាជាគំនុំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គ្នា។»

« គំនុំរបស់ឯងក៏ជាគំនុំរបស់យើងដែរ ។ ម៉្យាងវិញ ប្រសិនបើឯងធ្វើម្នាក់ឯង តើឯងគិតថាទៅរួចទេ? គម្រោងការរបស់ឯងទាំងប៉ុន្មាន ប្រសិនបើគ្មានគ្នា តើដំណើរការទៅមុខទេ? បើគ្មានគ្នា ពេលនេះប្រហែលជាឯងសងសឹកមិនទាន់បានសម្រេចផង ហើយមិនស្រួលកំពុងដេកគុកជំនួសអា៣នាក់នោះក៏ថាបាន។ ឯងចាំទេ ពេលនោះ ឯងចង់ចូលរួមបុណ្យសពសង្សារឯងណាស់ បើមិនបានគ្នាឃាត់ តើឯងនឹងត្រូវក្លាយជាជនសង្ស័យម្នាក់នឹងគេឬទេ?

___

ពេលវេលាវែងឆ្ងាយទៅ រឿងរ៉ាវក៏បានស្ងប់ស្ងាត់ទៅវិញ។

ហើយ វេលានេះ នៅក្នុងបន្ទប់ទឹកម្នាក់ឯង កុសលកំពុងញញឹមដាក់មុខកញ្ចក់ ដៃគេកំពុងកាន់ក្រណាត់សជូតឈាមដែលប្រលាក់នៅលើកកូនកាំបិត។

ចប់

1 note · View note

blackshawdows-blog · 2 years ago

Text

Part 3 ( វគ្គមនោសញ្ចេតនា )

ម៉ោង៧យប់ ផ្គរលាន់ស្រែកបញ្ចេញកំហឹងពេញវេហា៍ លុះបន្តិចក្រោយមកមេឃក៏ចាប់ផ្តើមសម្រក់ទឹកភ្នែក។ ធម្មជាតិទាំង២នេះគឺជាកញ្ចក់ឆ្លុះអារម្មណ៍របស់មនុស្សប្រុសម្នាក់ ដែលកំពុងឈរក្នុងបន្ទប់មើលទៅទិដ្ឋភាពខាងក្រៅតាមចន្លោះបង្អួច។ អំពូលដែលព្យួចំកណ្តាលបន្ទប់ជះពន្លឺធ្វើឱ្យឃើញផ្ទៃមុខរបស់គេ។ នេះហើយគឺជាឃាតករ ប៉ុន្តែទឹកមុខរបស់គេហាក់មិនសមជាឃាតករសោះ តែបែរជាស្រងូតស្រងាត់ដូចជាជនរងគ្រោះទៅវិញ។

នៅសុខៗគាត់គិតឃើញរឿងម៉្យាង ក៏ចាក់សោរបើកហឹបសម្ងាត់មើល។ នៅក្នុងហឹបនោះក្រៅពីរូបថតជាច្រើនសន្លឹករបស់មនុស្សស្រីម្នាក់ គ្មានអ្វីទាំងអស់។ កម្លោះហូតមួយសន្លឹកដែលនាងថតក្នុងសម្លៀកសំពាក់សិស្សសាលាមកមើល បន្ទាប់ុំកថើប។ គេបានស្រមៃ ទៅអតីកាល។

ឆ្នាំ២០១៩...

ម៉ោង១១កន្លះ។ ក្មេងស្រីសិស្សសាលាម្នាក់កំពុងបណ្តើរម៉ូតូតាមថ្នល់។

« ខ្វះពេលបែកណាស់ឯង មកបែកនៅកន្លែងអត់មានជាង!»

នាងសង្ឃឹមថានឹងមានអ្នកណាម្នាក់ជួយ ប៉ុន្តែអ្នកធ្វើដំណើរកាត់បានត្រឹមតែចោលក្រសែភ្នែកមើលប៉ុណ្ណោះ។ លុះរំពេចនោះក៏ ឮសំឡេងសុីផ្លេពីក្រោយខ្នង។

«យ៉ាងម៉េចហើយប្អូនស្រី?ម៉ូតូប្អូនខូចអី? »

« វាបែកកង់!»

« រៀននៅសាលាណា? ហើយផ្ទះនៅឯណា?»

« ផ្ទះនៅប្រហែល២គីឡូម៉ែត្រទៀត។សាលានៅទីរួមខេត្តយើងហ្នឹង។»

« អូហ៍ បងក៏រៀននៅទីហ្នឹងដែរ។»

« បងប្រុសរៀនថ្នាក់ទីប៉ុន្មាន?»

« ទី១២។ ប្អូនឯងតូចប៉ុណ្ណឹងតាមបងស្មានប្រហែលទើបចូលទី៧ឆ្នាំហ្នឹង។»

នាងពិតជាក្នាញ់ក្នុងចិត្តដែលមនុស្សធំស្អីគេនេះហ៊ានទម្លាក់ថ្នាក់របស់ខ្លួនដល់ទៅ៣ឆ្នាំ ប៉ុន្តែនាងហាក់ដូចជាចូលចិត្តរបៀបដែលគេនិយាយស្តី។

សិស្សច្បងដោះមួកសុវត្ថិភាពចេញពីក្បាលរួចចុះពីលើម៉ូតូដើរទៅជិតសិស្សប្អូន។ ភាពស្រស់សង្ហារបស់ សិស្សច្បងនៅពេលដោះមួកចេញ ធ្វើឱ្យក្មេងស្រីម្នាក់នេះភ្លឹកស្មារតី។

« ប្អូនឯងជិះម៉ូតូបងទៅចាំកន្លែងជាងមុនទៅ។ នៅចម្ងាយប្រហែលកន្លះគីឡូម៉ែត្រទៀតមានជាងនៅស្តាំដៃ ។»

កម្ពស់ត្រឹមកគេ ពេលនាងចង់ឃើញមុខសិស្សច្បង ប្រសិនមិនងើយក្បាលមើលទេ នឹងលេចចេញភ្នែកធំប៉ុនពងមាន់សស្កែត។

_____

ថ្ងៃមួយ ក្នុងតូបមួយនៃសាលារៀន អ្នកទាំង២បានជួបគ្នាម្តងទៀត។ នាងឃើញសិស្សច្បងជញ្ជក់ស្ករគ្រាប់មានដង ហើយប្រសិនបើប្តូរពីស្ករគ្រាប់ទៅជាបារីរិតតែមើលទៅសង្ហាឡើងថែមទៀត។ នាងបាននិយាយរកមុន÷

« សួស្ដីបងសាកល! »

« ម្តេចបានស្គាល់ឈ្មោះខ្ញុំ?»

« ចុះក្រែងទើបប្រាប់ខ្ញុំលើកមុននោះ!»

« លើកណាទៅ?»

« រឹកណាស់!»

« ចាំហើយ ថ្ងៃ Roseបែកកង់ម៉ូតូ ហើយបានជួបJack។»

នាងញញឹម ព្រោះនាងក៏ធ្លាប់មើលរឿង Titanicដែរ។

_____

សាកលមានការចម្លែកចិត្តចំពោះខ្លួនឯង។

កាលពីមុននៅក្នុងតូបមួយនេះឝេមិនដែលឃើញនាងទេ តែតាំងពីបានជួបគ្នាក្នុងថ្ងៃនោះមក គេឃើញនាងព្រឹកល្ងាចតែម្តង។

ថ្នាក់របស់អ្នកទាំង២នៅមិនឆ្ងាយពីគ្នាឡើយ រៀនអគារជាមួយគ្នា គ្រាន់តែថ្នាក់ទី១០នៅជាន់ក្រោម ហើយថ្នាក់ទី១២នៅជាន់លើ ជាហេតុដែលធ្វើឱ្យពួកគេជួបមុខគ្នាកាន់តែញឹកញាប់។

រឿងគួរឱ្យហួសចិត្តទៅទៀត��ោះ រស្មីបានក្លាយទៅជាកូនសិស្សរបស់ សាកល។ អ៊ំប្រុសរបស់សកលគឺជានាយកសាលាអង់គ្លេសមួយ។ គាត់មើលឃើញពីសមត្ថភាពរបស់សាកលក្នុងផ្នែកភាសាអង់គ្លេស ក៏បានស្នើឱ្យគេជួយបង្រៀនកម្រិត Elementary។ ថ្ងៃមួយរស្មីចង់ប្តូរសាលា ក៏ត្រូវបានមិត្តភក្តិណែនាំឱ្យមករៀនជាមួយសាកល ដោយបានពន្យល់ថា ជាគ្រូល្អ មានសីលធម៌ ម៉ត់ចត់ ស្រស់សង្ហា។ នាងមិនបានចាប់អារម្មណ៍ពីគ្រូដែលមិត្តភក្តិណែនាំប៉ុន្មានទេ ព្រោះនាងកំពុងលង់នឹងសិស្សច្បង ប៉ុន្តែនៅពេលដែលបានចូលរៀន នាងកាន់តែលង់នឹងសិស្សច្បងថែមទៀត។

គ្មានអ្នកណាដឹងឡើយថាពួកគេស្គាល់គ្នាពីមុនមក ហើយរិតតែមិនដឹងទៅទៀតថាពួកគេទាំង២កំពុងលង់ស្រលាញ់គ្នា។ សាកលទទួលស្គាល់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងថាគេស្រលាញ់ក្មេងស្រីអាយុក្រោមខ្លួន៣ឆ្នាំនេះ។

ចំណែករស្មីក៏ដូចគ្នា ប៉ុន្តែនាងមិនហ៊ានមានសង្សារនោះទេ ព្រោះត្រូវម្តាយហាមឃាត់ ប្រសិនបើគាត់ដឹងនោះនឹងវីវរធំមិនខាន។ ត្បិតអ្នកទាំង២មិនដែលនិយាយថា Saranghe ប៉ុន្តែអាកប្បកិរិយា និងវាចាទាំងប៉ុន្មានផ្សំចូលគ្នាវាលើសពីសារភាពទៅទៀត។

ពួកគេនៅតែទាក់ទងគ្នាក្នុងនាមជាសិស្សច្បង សិស្សប្អូន ឬ គ្រូនិងសិស្សអស់រយៈពេល២ឆ្នាំ រហូតដល់ថ្ងៃមួយ...។

____

ចប់បាក់ឌុបកាលណា សកល បានបន្តរៀនផ្នែកច្បាប់ ប៉ុន្តែមិនបានចោលការបង្រៀនអង់គ្លេសទេ។

...ថ្ងៃមួយ។ សាកលកំពុងតែសប្បាយចិត្តញញឹមបិទមាត់មិនជិត ដោយសារព្រឹកមិញរស្មីបានប្រគល់រូបថតនាងមកកាន់ខ្លួន

។ វាជាជំហានមួយដ៏ធំក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងពួកគេទាំង២។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាមួយគ្នានេះស្រាប់តែសាកលទទួលបានដំណឹងដ៏ឈឺចាប់មួយគឺ មនុស្សស្រីដែលខ្លួនស្រលាញ់ត្រូវបានក្មេងស្ទាវដែលជាកូនអ្នកធំ៣នាក់ចាប់រំលោភម្នាក់ម្តងៗ។

ចាប់ពីថ្ងៃដែលត្រូវបានគេរំលោភមក សាកលមិនបានឃើញនាងមករៀនអង់គ្លេសទេ ហើយផ្ញើសារទៅក៏លែងឃើញនាងតបផងដែរ។ សាកលមិនហ៊ានទៅរំខាននាងទេ យល់ថាទុកពេលវេលាឱ្យនាងព្យាបាលរបួសផ្លូវចិត្តសិន។

____

សកលមិនបានជួបមុខ រស្មីកន្លះខែមកហើយ។ ថ្ងៃនេះគេមិនស្រួលខ្លួន ក៏បានសុំច្បាប់ផ្អាកបង្រៀន១ថ្ងៃ។ នៅវេលាយប់ថ្ងៃដដែល សកលក៏ទទួលបានសារក្នុងក្រុម Telegram« Teacher និងអ្នកទាំងអស់គ្នា រស្មីស្លាប់ហើយ ស្លាប់៣ម៉ោងមុន ដោយការចងក »។ មានសិស្សម្នាក់និយាយ « មិនអាចទេ! ខ្ញុំជិះកាត់សាលាអង់គ្លេស ទើបតែឃើញរស្មីចូលទៅក្នុងនោះនៅពេលម៉ោង៤កន្លះ »។ សម្តីនេះធ្វើឱ្យសាកលភ្ញាក់ព្រើត ធ្វើដំណើរទៅកាន់ថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសយ៉ាងលឿន ហាក់ដូចជាដឹងថានាងបានទៅធ្វើអ្វីនៅទីនោះ ។ សាកលទៅដល់ថ្នាក់ភ្លាមបើកថតតុមើលតែម្តង ហើយក៏បានឃើញសំបុត្រតូចងេបឥតស្រោមមួយសន្លឹក។ ទឹកភ្នែកស្រក់លើក្រដាសតក់ៗ ពេលគេកំពុងជ្រាបនូវសេចក្តីទាំងប៉ុន្មាន។

____

« បងសាកល! អ្នកបានចូលមកក្នុងជីវិតខ្ញុំ ធ្វើឱ្យថ្ងៃនីមួយ ៗរបស់ខ្ញុំមានរស្មីពិតប្រាកដ។ ប្រសិនបើគ្មានរឿងនោះកើតឡើងទេ ពួកយើងច្បាស់ជាបានរៀបការ រស់នៅជាមួយគ្នារហូតដល់ចាស់សក់ស្កូវយ៉ាងមានសុភមង្គល។ ប៉ុន្តែបងអើយ! អូនពិតជាមិនអាចទូលភាពអាមាសដ៏ធំធេងនេះបានទេ អូនពិតជាខ្មាសណាស់ គឺខ្មាសបងជាងគេ បន្ទាប់មកគឺឪពុកម្តាយ សាច់ញាតិ មិត្តភក្តិ និងមនុស្សជាទូទៅដែលបានដឹងរឿងអាក្រក់មួយនេះ។

ត្បិតជនល្មើសបានទទួលទោសហើយក្តី ប៉ុន្តែការខូចខាតមិនអាចជុសជុលបានឡើយ ម៉្យាងទៀតពួកវាគង់តែមានសេរីភាពដដែលទេ ព្រោះវាមានម៉ែឪជាអ្នកធំ។ អូនពិតជាមិនអាចធ្វើបានដូច Oprah Winfrey ដែលបងទើបតែនិយាយរឿងរបស់គាត់៣ខែមុនទេ។ សូមលាហើយ មនុស្សសំឡាញ់ចិត្តរបស់រស្មី! អូនសុំទោសដែលទុកឱ្យបងឈឺចាប់តែម្នាក់ឯង!

___

« ពួកវាគង់តែមានសេរីភាពដដែលទេ ព្រោះវាមានម៉ែឪជាអ្នកធំ» ពាក្យនេះលោតពេញខួរក្បាលរបស់សាកលបង្កើតទៅជាភ្លើងកំហឹងសឹងឆេះធរណី។ សាកល ប្រែទឹកមុខពីស្រងូតស្រងាត់ ក្លាយទៅជាមុខមាំ ដៃក្តាប់ក្រដាសយ៉ាងណែន។

នៅថ្ងៃបុណ្យសពគេមិនបានទៅចូលរួមនោះទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាម្នាក់ឮគេស្រែកយំអ្វីដែរ។ ខ្ញុំអ្នកសរសេរក៏មិនដឹងថាហេតុអីដូចគ្នា។

......

1 note · View note

blackshawdows-blog · 2 years ago

Text

Part2

២ថ្ងៃក្រោយមក

ម៉ោង១១ជិតថ្ងៃត្រង់ លោកឧកញ៉ាសេង និងភរិយាចុចសុីផ្លេហៅកូនឱ្យមកបើកទ្វាររបង តែមិនឃើញ។ លោកឩកញ៉ាចុះពីលើឡានបើកទ្វារដោយខ្លួនឯងជាមួយសំលេងរអ៊ូ« អាចោរខ្មោចហ្នឹងទៅណាអ៊ីចេះ!»។

លោកឩកញ៉ាបានបើកទ្វារ ហើយគាត់ក៏ឈរគាំងស្ងៀមទ្រឹង រកដួល ប៉ុន្តែបានលោកជំទាវរត់មកទប់ទាន់ ប៉ុន្តែពេលលោកជំទាវមើលឃើញទិដ្ឋភាពនៅក្នុងផ្ទះដែរ គាត់ទាំង២ក៏ដួលព្រមគ្នាតែម្តង។ ក្លិនស្អុយនៃ សាកសពគ្របដណ្តប់ពេញផ្ទះ ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើឱ្យលោកខ្ពើមរអើមបានទេ ជាពិសេសលោកស្រី បានរត់ទៅអោបក្បាលកូន ស្រែកយំ សួររកឃាតករ « កូនម៉ាក់! នរណាសម្លាប់កូន ម៉ាក់មិនលើកលែងឱ្យវាដាច់ខាត! »...។

សមត្ថកិច្ចបានចូលមកធ្វើកោសល្យវិច្ច័យ ក៏ប្រមូលបានភស្តុតាងបន្តិចបន្តួចគឺបំណែកទូរស័ព្ទដែលបែកខ្ចាយនោះ។ អ្នកដែលត្រូវមានឈ្មោះជាជនសង្ស័យក្នុងរឿងនេះមុនគេគ្មានអ្នកណាក្រៅពីមិត្តភក្តិរបស់គេទាំង២នាក់ទៀតឡើយ ព្រោះថ្ងៃដែលសាន់ត្រូវគេធ្វើឃាត គឺជាថ្ងៃដែលពួកគេជួបជុំគ្នា។ អ្នកជំនាញបានយកទូរស័ព្ទទៅធ្វើការជុសជុលឱ្យដំណើរការឡើងវិញ។ សុផាត់បានដឹងខ្លួនច្បាស់ថានេះគឺជាដំណាក់កាលរងគ្រោះរបស់ខ្លួន។ សុផាត់ញ័រដៃញ័រជើង ហើយព្យាយាមសារភាព និងពន្យល់ហេតុផលថាខ្លួនមិនមែនជាឃាតករទេ មុនពេលទូរស័ព្ទត្រូវបានដំណើរការឡើងវិញ។

មិនទាន់មានការជម្រះក្តីផងទេ ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តមនុស្សម្នាក់ៗសុផាត់ក្លាយជាឃាតកររួចជាស្រេច។ កាលពី២ឆ្នាំមុន មតិរិះគន់របស់មហាជនក្នុងបណ្តាញសង្គម ការគ្មានអ្នករាប់រក មិនបានធ្វើឱ្យគេភ័យខ្លាចឡើយ ព្រោះគេពិតជាបានប្រព្រឹត្តបទល្មើស ហើយថែមទាំងនៅមានមិត្ត២នាក់ទៀតនៅកំដរ ។ ប៉ុន្តែពេលនេះជាការមូលបង្កាច់ តើអ្នកណាសុខចិត្តទៅ?

____

បុណ្យសពរបស់សាន់មិនទាន់រំលងដល់មួយសប្តាហ៍ផង ពត៌មានចងកសម្លាប់ខ្លួនរបស់សុផាត់ក៏ត្រូវបានចុះផ្សាយ។ មុននឹងធ្វើអត្តឃាត គេបានសរសេរលើក្រដាសនូវឃ្លាដដែលៗរាប់សិបដង « ខ្ញុំមិនបានធ្វើទេៗ ៗ ៗ...» ។

ពិតដូច្នោះហើយ សមត្ថកិច្ចបានអះអាងថារាល់ភស្តុតាងទាំងអស់មិនបានបញ្ជាក់ថាសុផាត់ជាអ្នកធ្វើទេ។ ក៏ដូចជាអ្នកជំនាញដែរ អ្នកវិភាគតាមបណ្តាញសង្គមខ្លះបានទាញគំនិតមហាជនឱ្យពិចារណាសុីជម្រៅ ÷

ប្រសិនបើគេជាឃាតករ ហេតុអ្វីមិនប្រមូលបំណែកទូរស័ព្ទនេះទៅជាមួយ? មនុស្សរស់នៅក្នុងជីវិតឡូយឆាយបែបនេះ តើមិនដឹងទេឬ ថាទូរស័ព្ទខូចក្នុងស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងណាក៏អាចជុសជុលកើត? តើឃាតករអាចជាសាច់ញាតិជនរងគ្រោះកាលពី២ឆ្នាំមុនឬ? បើជាសាច់ញាតិ តើជាអ្នកណា? តើអ្នកណាឈឺចាប់ជាងគេ ចំពោះការរំលោភ និងការស្លាប់របស់ក្មេងស្រី?

[សូមបើកវង់ក្រចកបន្តិច ក្នុងឆ្នាំ២០២១ បន្ទាប់ពីត្រូវបានបុរស៣នាក់រំលោភ ១ខែ ក្មេងស្រីអាយុ១៨ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី១២ ឈ្មោះរស្មី បានធ្វើអត្តឃាតដោយបានចងកសម្លាប់ខ្លួន។]

___

ប្រជាពលរដ្ឋមិនបានអាណិតចំពោះការស្លាប់របស់សាន់ និងសុផាទេ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេបានត្មិះដិះដៀល និងយល់ថាជាផលកម្មដែលអ្នកទាំង២ទាំង៣បានប្រព្រឹត្ត។ ឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ និងមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់ ត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋស្តីបន្ទោស ដែលសុីសំណូកសូកប៉ាន់គ្នាឱ្យជនល្មើសមានសេរីភាពមុនច្បាប់កំណត់ទាំងមិនសមហេតុផល។

រឿងរ៉ាវបានកន្លងផុតទៅកន្លះខែ។

សមត្ថកិច្ចបានធ្វើការតាមដានស្វែងរកឃាតករ តាមរយៈគ្រួសារ និងអ្នកមានការពាក់ព័ន្ធនឹងក្មេងស្រីកាលពី៣ឆ្នាំមុន ប៉ុន្តែនៅតែគ្មានតម្រុយ។

តើឃាតករជានរណា? ហេតុអ្វីរកមុខមិនឃើញ?

2 notes · View notes

blackshawdows-blog · 2 years ago

Text

រឿង ផែនការសាកល

Part1

វេលាពេលព្រឹក។

នៅក្នុងបន្ទប់ទឹក យុវជនអាយុខ្ទង់២០ឆ្នាំជាងម្នាក់កំពុងមើលមុខខ្លួនឯងក្នុងកញ្ចក់។ ទឹកមុខក្រហម បិទមាត់ខាំធ្មេញ លេចចេញពកៗតូចសងខាងមាត់ កំពុងយកដៃជូតកូនកាំបិតជាមួយនឹងក្រណាត់ស រួចសៀតចូលក្នុងចង្កេះ។ ពេលចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញយើងឃើញថា គាត់បានពាក់ម៉ាស ពាក់មួកពណ៌ខ្មៅ បាំងមុខជិតឈឹង ហើយក៏ដើរផុតពីទិដ្ឋភាពនោះបាត់ទៅ។

សំឡេងអ៊ូអរបន្លឺឡើងពេញផ្ទះ មនុស្សប្រុសអាយុប្រហែល២៣-២៤ឆ្នាំ ៣នាក់កំពុងផឹកសុីសប្បាយក្អាកក្អាយ ហាក់ដូចជាកំពុងអបអរចំពោះរឿងអ្វីមួយ។ អូ!សូម្បីតែអ្នកនិពន្ធក៏ជួយអបអរពួកគេដែរ នៅពេលឮម្នាក់ឈ្មោះសីហានិយាយ ÷

« ច្បាប់ស្អី! ច្បាប់ដែលទៅឈ្នះលុយឬ? ជាប់គុគមិនទាន់អស់ចិត្តផង ហាហា! »

ជនទី២ឈ្មោះ សុផាត់តប÷

« មែនហើយ ពួកយើងមានប៉ាជាអ្នកធំ ពេលខ្លះរាងអេមដែរ។... »

.$@&:+*

ជនទី៣ឈ្មោះសាន់ និយាយចូលសាច់រឿង។

« ស្រីដែលពួកយើងរំលោកកាលពី២ឆ្នាំមុនហ្នឹង ជាតិណាស់។ ពេលខ្លះអញដេកក៏យល់សប្តិឃើញម្តងម្កាលដែរ ។ មកដល់ឥឡូវ នាងហ្នឹង ប្រហែលពេញរូបពេញរាងហើយវើយ។ » ថាហើយជញ្ជក់មាត់ជុបៗ។

« យ៉ាងម៉េចដែរ?ហ្អែងចង់ទៅភ្លក់ម្តងទៀតមែនទេ? បើទៅហៅពួកអញផង អញសុខចិត្តសុីចុកក្រោយគេក៏បាន» និយាយដោយសុផាត់ ។

សីហាតបបែបទឹកមុខស្្ងប់ « នែ! យើងទើបចេញពីពន្ធធនាគារមកទេ ទុកឱ្យអ្វីៗស្ងប់ស្ងាត់សិន ចាំគិតរឿងអញ្ចឹងៗ។ មិនខ្វះទេស្រី ឱ្យតែមានលុយ ចង់បានប៉ុន្មានក៏បានដែរ ។ »

សុផាត់តប « ចង់បានប៉ុន្មានក៏បាន តែបើចង់បានរបស់ល្អដូចនាងនោះ មិនងាយទេវើយ។»

សាន់លូកមាត់ « អាផាត់! អញថាយើងគួរស្តាប់តាមអាសីហា ព្រោះអីបើយើងហ៊ានលូកលាន់ក្នុងរឿងហ្នឹងម្តងទៀត គឺច្បាស់ជាពិបាកដោះស្រាយហើយ។ ឯងឈប់ប៉ុនប៉ងទៅ » ។

សុផាត់តប « អញថាលេងទេ! ម្ហូបដែលយើងធ្លាប់សុីរួចហើយ វាគ្មានអីអស្ចារ្យទេ »។

អ្នកទាំង៣ជជែកគ្នាដោយមិនបានដឹងថា មានសម្បជញ្ញ: មួយកំពុងផ្តោតមកលើខ្លួនពួកគេឡើយ។ ជជែកផង ជល់កែវផង ជល់កែវម្តងហើយ ជល់កែវម្តងទៀត រហូតទាល់តែស្រវឹងនិយាយលែងដឹងខ្យល់អីទាំងអស់គ្នា។

សុផាត់និយាយង៉ុលៗ។

« អញស្រវឹងហើយអាពីរនាក់! តោះអាសីហាទៅផ្ទះយើងវិញ! »

អ្នកទាំង២ក៏បានរៀបចំបញ្ឆេះម៉ូតូ ឌុបគ្នាទៅបាត់។ ចំណែកសាន់មិនឡើងម៉ូតូទៅផ្ទះនឹងគេទេ ព្រោះនាយនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួនស្រាប់។ ថ្ងៃនេះប៉ាម៉ាក់គេមិននៅទើបគេបបួលបនភឿនដែលទើបចេញពីពន្ធធនាគារកាលពីអាទិត្យមុនមកផឹកសុី។

ដោយសារត្រូវស្រារដូចជាគួរសមដែរ សាន់ក៏ដាក់ខ្លួនដេកលើសាឡុង។ ជាការធម្មតា អ្នកដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើសតែងតែមានអារម្មណ៍សម្ងាត់ គឺភាពភ័យខ្លាចបទល្មើសឱ្យផលមកខ្លួនវិញ បើមិនច្រើនក៏តិចដែរ។ នៅពេលកំពុងលង់លក់ ស្រាប់តែគេយល់សប្តិឮសម្លេងគោះទ្វារ ហើយក៏មានកំបិតមួយប្រុងចាក់ដើមទ្រូងរបស់គេ គេក៏រមាលខ្លួនគេចភ្លាម ធ្លាក់ពីលើសាឡុង ប៉ុន្តែអព្ភន្តរញ្ញាណបញ្ជាដៃទប់ការ៉ូដើម្បីការពារក្បាលទាន់។

អូ! សំឡេងគោះទ្វានោះមិនមែននៅក្នុងយល់សប្តិទេ តែវាជាការពិត។ ឮសំឡេងគោះតុកៗនៅខាងក្រៅសាន់ដឹងភ្លាមថា មិនមែនជាប៉ាម៉ាក់ខ្លួនទេ ព្រោះពួកគាត់ត្រូវទៅបំពេញការងារមួយអាទិត្យឯណោះ ។ ឝេមានភាពភ័យខ្លាចបន្តិចបន្តួច ព្រោះមិនដឹងអ្នកនៅខាងក្រៅចូលមកតាមណា ម៉្យាងទៀតទើបយល់សប្តិអាក្រក់អំបាញ់មិញផង។

ទ្វារនៅតែត្រូវបាននរណាម្នាក់គោះ ប៉ុន្តែមុននឹងបើក គេបានទាញដំបងកាន់ជាប់នឹងដៃ ហើយបានស្រែកសួរ« នរណាគេនុង? »

« អាអូន ប៉ានៅទេ?»

សាន់បើកទ្វារមើល ហើយក៏បានដឹងថាតាមពិតគ្រាន់តែជាអ្នកយកសំបុត្របង់ភ្លើងមកឱ្យប៉ុណ្ណោះ។

« ចុះពូឯងចូលមកតាមណា ?»

« ចូលតាមទ្វារខាងមុខ ពូឃើញចំហចោល»

« អូ!ៗៗ ខ្ញុំភ្លេចបិទ »

ពេលពូជាងទៅបាត់ គេក៏បានបិទមាត់ទ្វារបង ហើយចូលក្នុងបន្ទប់វិញ។

៤-៥នាទីក្រោយមក ក៏មានសំឡេងគោះទ្វារម្តងទៀត។

ពូជាងភ្លើងអំបាញ់មិញបានធ្វើឱ្យភាពភ័យខ្លាចរបស់សាន់ស្រកចុះអស់ច្រើនកាំទៅហើយ គេក៏បានបើកទ្វារមើលដោយគ្មានការសង្ស័យឡើយ ។គេបានឃើញមនុស្សម្នាក់ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងឈុតទី១ឈររង់ចាំពីមុខមាត់ទ្វារ។

«មានការអីដែរបង? »

ជនអនាមិកមិនទាន់បានឆ្លើយផង សាន់ស្រាប់តែភ្ញាក់ខ្លួនព្រើតនៅពេលគេនឹកឃើញថាទ្វាររបងខាងមុខត្រូវបានបិទរួចហើយ។ រកឆ្ងល់ថាតើបុរសអាយុស្របាលខ្លួននេះចូលមកតាមណាមិនទាន់ផង ក៏ត្រូវបានកាំបិតចាក់ចំក្បាលពោះធ្វើឱ្យគេឈឺចុកចាប់ជាទីបំផុតនៅក្នុងជីវិត។ ជនអនាមិក មិនទាន់ផ្តាច់ជីវិតសាន់ភ្លាមៗទេ គេបោចសក់អូសក្បាលសាន់ចូលក្នុងផ្ទះ រួចទាត់ធាក់តាមកំហឹងរបស់ខ្លួន រកសាន់និយាយអង្វរសឹងមិនទាន់។ ត្រូវរបួសបែកឈាមយ៉ាងទ្រោមខ្លួនក៏ដោយ ក៏គេប្រឹងតស៊ូលើកដៃសំពះសុំអង្វរឱ្យព្រហ្មលិខិតទុកជីវិតដល់ខ្លួន។

«តើខ្ញុំមានគំនុំអ្វីជាមួយនឹងបង(?) សុំទុកជីវិតឱ្យខ្ញុំផង!» និយាយទាំងទឹកមុខកំសត់។

លើកទីមួយដែលជនអនាមិកស្រដី «អាចង្រៃឯងគិតមើលខ្លួនឯងទៅ តើឯងបានធ្វើអ្វីខ្លះ?»

« បងជាបងប្រុសនាងមែនទេ? ខ្ញុំសុំទោស! អ្នកផ្តើមគំនិតមិនមែនខ្ញុំទេ គឺអាពីរនាក់នោះ បងទៅរកវាទៅ!»

« ដំណាក់កាលនេះហើយ ឯងហ៊ាននិយាយយកល្អខ្លួនឯងទៀតហ្អេ! ទៀតហ្អេ! ទៀតហ្អេ!(និយាយផងទាត់ផង)»

ទីបំផុតជនអនាមិក បានចាក់មួយកំបិតចំទ្រូងសាន់ បណ្តាលឱ្យដាច់ខ្យល់ស្លាប់មួយរំពេច។ ឃាតករមិនបានចាកចេញទៅភ្លាមៗទេ នៅកម្ចាត់កាមេរ៉ាសុវត្ថិភាពជាមុនសិន ហើយបានយកទូរស័ព្ទសាន់មកចុច ប៉ុន្តែមិនមានបន្សល់ដានក្រយ៉ៅដៃឡើយ ដោយបានពាក់ស្រោមដៃហើយមានឧបករណ៍ម៉្យាងដូចបុិចក្នុងការចុចអេក្រង់ ផ្ញើសារទៅមិត្តភក្តិរបស់សាន់ម្នាក់ឈ្មោះសុផាត់ « មុននេះអញបាត់លុយ២០០ដុល្លារ អាសីហាថាហ្អែងជាអ្នកយក ។»

សុផាត់ប្រតិកម្មភ្លាមៗ ហើយក៏បង្កើតទៅជាជម្លោះក្នុងសារ។ សាន់ក្លែងក្លាយបានបបួលសុផាត់ប្រយុទ្ធកាប់គ្នា១ទល់នឹង១។ បន្ទាប់មក ឃាតករបានបោកទូរស័ព្ទមួយទំហឹងបែកខ្ចាយ រួចក៏បានចាកចេញបាត់ទៅ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងហាក់ប្រព្រឹត្តិទៅតាមដំណាក់កាលយ៉ាងលម្អិត ពោលគឺធ្វើតាម « ផែនការ» ។

1 note · View note