cassecils

[cassecils]

Çal aynı plağı çal.

[cassecils]

Nihal, gitmedim. Gidemedim. Artık yaşlandım mı, kafayı mı oynattım yoksa başka bir adam mı oldum; nasıl istersen öyle düşün. Bilemiyorum. Ama birkaç gündür içime yerleşen yeni adam gitmeme izin vermiyor, ne olur sen de gitmemi isteme. Anladım ki artık beni İstanbul’a çağıran bir şey yok, her yerde olduğu gibi orada da her şey yabancı bana. Bilmeni isterim ki, senden başka yakınım yok. Seni her dakika, her saniye özlüyorum ama gururum el vermediği için hiçbir zaman söyleyemiyorum. Senden ayrılmanın benim için ne derece korkunç, hatta olanaksız olduğunu çok iyi biliyorum. Tıpkı artık beni sevmediğini bildiğim gibi. Biliyorum eski günlere dönemeyiz, gerek de yok buna. Beni bir uşağın gibi, bir kölen gibi yanına al ve hayatımıza senin istediğin gibi de olsa devam etmemize izin ver. Beni affet.

[cassecils]

Benim heveslerim geçti sana ve gönlümün bayramları yasların olurdu. Saksım kırık, sularım kirli, toprağım aykırıydı ama gonca güller açmıştım; sana mağlup olmak kaderimdeydi besbelli. Ben güçsüzlükle ilk kez karşılaşmamıştım, bunca gücümün çekildiğine de ilk kez şahit oluyordum. Sana mecbur değildim, bir bardak su ya da bir parça ekmek değildin, sensiz de yaşanırdı. Buna rağmen bağrımdaki yangınlara bağımlıymışçacına senin semsert duvarlarının dibine geri dönmüştüm. Bir penceren vardı, ara sıra pervazında mor mor çiçekler peydah olurdu. Sen pencerenin ardından bana gülümserdin, sana gelmekle ne iyi ettim sanardım. Tülünü çekip daha görünmezdin, gamzendeki kuşlar hatrına şarkılar söylerdim; dinlemezdin. Susardım, kızardın. Ben aylak aylak dolanan bir paspas kedisiydim bazenleri. Senin kuytularında yaşardım. Sense tahta süpürgenle beni kovalardın. Arsızdım, gurursuzun tekiydim, uslanmak nedir bilmezdim ve birilerinin hayatlarına kulp olmayı çok iyi öğrenmiştim. Çıkıp gitmeler için kullanılırdım. Çekip gidenlerin tüm kirlerine de bulanmıştım zaten.

[cassecils]

Korkularım toyluğuma verilseydi büyüyünce geçeceğini düşünürdüm, endişelerimi yaşıma bağlasaydılar üç beş yaş aldıktan sonra endişe etmeye hakkım yok sanardım. Ruhumdaki tüm çekinceleri en kuytularda gizleyip her şeyden habersiz yaşar giderdim. Gerçekler yedimde de yetmişimde de küfür gibi savrulmasa suratıma ben çok cesur bir adam kalırdım. Sokakları daha sert adımlarla dolaşır, insanlara kaşlarımı daha çok çatar, geceleri tek göz kapayışta bitirir ve bu sızılardan hiçbirine sahip olmazdım. Haksızlık karşısında susmayı saygı zannetmezdim mesela, insanların tüm acımasız isteklerini güçsüzce bir evetle kabul etmeyi incelik bilmezdim. Siz daha iyi olsaydınız eğer, ben bu hâle düşmezdim.

[cassecils]

Tanrı kirpiklerinden yürüyordu canıma

[cassecils]

Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı

sesinin fotoğrafı, boşluğun fotoğrafı

parmak uçlarındaki karıncanın,

ruhtaki üşümenin fotoğrafı...

ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı

[cassecils]

Seni kendimden tanıdım*

seni yalnızlığından tanıdım,

kirpikleri kırık çocuk.

[cassecils]

Seni yalnızlığından tanıdım,

kirpikleri kırık çocuk.