cecemel22-blog

[cecemel22-blog]

Extra: Tyler, The Creator

In het begin van het jaar heb ik weer een nieuwe artiest ontdekt, namelijk de Amerikaanse rapper Tyler, The Creator. Zijn muziekstijl is gewoon fantastisch :)) Zijn stijl is jazzy gecombineerd met hip hop en een vleugje r&b. Mijn favoriete liedjes van hem tot nu toe zijn ‘911 / Mr. Lonely’ en ‘Where This Flower Blooms’ van zijn vierde album ‘Flower boy’. Onlangs heeft hij ook een nieuwe album ‘Igor’ uitgebracht. Ik heb hem al 1 keer doorgeluisterd. Ook hier vind ik het heel mooi hoe hij zijn emoties in zijn liedjes verwerkt.

[cecemel22-blog]

Tentoonstelling: Designing the Night

In de paasvakantie heeft een vriendin voorgesteld om naar de tentoonstelling ‘Designing the Night’ in het art en design Atomium museum te gaan. Ik had zeker zin om te gaan, want ik hou van de stijl van de jaren 80 en 90. 

De tentoonstelling ging over de Belgische clubcultuur die in de jaren 1980 en 1990 in trek was. Party’s werden vooral gehouden in leegstaande gebouwen in het centrum van de stad. De overblijfselen van deze party’s zoals posters, flyers, kledingstukken... werden in deze tentoonstelling voorgesteld.

Om binnen te komen moesten we via een klein gangetje passeren dat ons direct meenam in de vibe van de 80's en de 90's.

Typisch voor de kunststijl van deze clubcultuur waren neon en felle kleuren. 

Wat ik vooral heel leuk vond is dat niet alleen de kunststijl, maar ook de muziekstijl werd voorgesteld. Zo was er een plek met een mini silent disco waarbij je een koptelefoon kon dragen en van muziekstijl kon switchen: disco, house, techno...

Wat ik interessant vond is dat de evolutie van de muziek- en kunststijl werd voorgesteld naargelang je verder ging in de zaal. Zo kan je de muziekstijlen indelen in 4 tijdperken: predisco, disco, house en techno. Ook ben ik andere leuke weetjes te weten gekomen. Ook merkte ik dat er toen veel meer werk en tijd werd gestoken in het maken van posters en flyers. Ze hadden meer stijl vergeleken met vandaag.

 Ik heb zeker genoten van deze leuke uitstap en het was zeker de moeite waard!

[cecemel22-blog]

Concert Botanique

Op dinsdag 16 april ben ik met een enkele vriendinnen naar een concert van Stella Donelly en Sofia Bolt gegaan in Botanique. Zelf ken ik de beide zangeressen niet, dus stond ik voor een verassing. Hun genre is indie rock, een genre waarvan ik nog nooit had gehoord. Het concert zelf vond plaats in Witloof Bar, een klein gezellige bar. Gelukkig waren er niet zo veel mensen, dus was het niet te druk. Eerst trad Sofia Bolt op, haar optreden duurde niet langer dan een uur. Zij speelde meer dan dat ze zong. Ze speelde namelijk elektrische gitaar. Hoewel ze mooi speelde en zong, toch was het niet echt mijn stijl. 

Nadien trad Stella Donelly op. Haar optreden vond ik echt heel mooi. Ook vond ik leuk dat ze zichzelf wat introduceerde en haar publiek soms aan het lachen maakte. Zij zorgde dus meer voor een band met haar publiek. Zelf speelt ze ook elektrische gitaar. Bij sommige van haar liedjes werd ze begeleid door andere muzikanten die ze ook vriendelijk voorstelde. Haar zoete fragiele klank vond ik vooral heel mooi. Ook klonk de lichte vibrato in haar stem breekbaar, maar mooi tegelijk. Mijn favoriete nummer dat ze heeft gezongen is ‘Boys will be boys’. Na het concert heb ik een aantal liedjes dat ze gezongen heeft, opgezocht en vond ik dat ze in live toch mooier klonken. 

Ik vond het in zijn geheel een geslaagd concert, vooral het deel van Stella Donelly was heel mooi. Ook had ik de genre indie rock anders verwacht, maar uiteindelijk klonk het niet mis. 

[cecemel22-blog]

Opera: Les Bienveillantes

Op vrijdag 26 april ben ik met mijn broer de opera "Les Bienveillantes" gaan beluisteren in het operahuis van Antwerpen. Ik ben nog nooit eerder naar een opera geweest, maar mijn broer wel, dus ik kon hem om raad vragen. De opera duurde bijna 4 uur, wat ik heel lang vond voor een eerste opera. Het verhaal gaat over Max Aue, een ex SS-officier die geen spijt heeft van zij daden. Ook heeft hij een bloedschendige relatie met zijn zus en heeft hij grote haat voor zijn moeder en haar nieuwe vriend.

Normaal gezien luister ik niet echt vaak naar klassieke muziek, laat staan een volledige opera. Ik heb wel lessen Algemene Muziek Cultuur gevolgd in de muziekschool, maar die vond ik niet altijd interessant. Voor de eerste keer in een operazaal komen is wel indrukwekkend. We zaten aan de rechterkant van de zaal in de hoogte, waardoor ik een goed beeld had op het podium en de ondertiteling. Nadat de muzikanten hadden gestemd en zich hadden klaargemaakt, begon de opera met een ouverture die ik wel nog mooi vond. Het toneel zelf heb ik niet direct begrepen. Volgens mijn broer zijn de meeste opera's zo. De muziek zelf was heel mooi, vooral op het moment dat de moeder van Max om het leven kwam. De zanger die de rol van Max speelde, had een hele zware stem met een stevige toon die de zaal deed beven. Op sommige momenten zongen ze in cano en dat vond ik zelf ook heel indrukwekkend. Het decor was ook heel goed opgesteld. Meer naar het einde toe, toen Berlijn viel en Max iemands identiteit stal, zag ik precies water op het decor verschijnen. Volgens mijn broer waren dat eerder lappen stof die zo bewogen dat je de indruk kreeg dat er water op het podium zat. 

Voor mijn eerste opera vond ik dit zeker een mooie belevenis. 

[cecemel22-blog]

Extra: film: De helaasheid der dingen

In de paasvakantie heb ik het boek ‘De helaasheid der dingen’ gelezen voor een boekopdracht van Nederlands. Het verhaal vertelt over de ellendige jeugdjaren van de auteur in het dorpje Reetveerdegem. Na het lezen van het boek, heb ik de film gekeken ter vergelijking. Want ik was benieuwd naar de film en vroeg me af hoe de filmregisseur, Felix Van Groeningen, zo’n verhaal zou verfilmen. De film was nog redelijk goed, maar het heeft niet veel indruk op me gemaakt. Ook heeft de regisseur enkel de belangrijkste delen van het boek verfilmd. Soms vond ik de film zelfs langdradig worden. Wel hebben de personages hun marginale rol goed gespeeld. Hoewel de film zeker niet slecht was, toch vind ik het boek beter. Het boek geeft namelijk een veel beter beeld weer van het verhaal dan de film.

[cecemel22-blog]

Extra: Vintage Market

In de krokusvakantie ben ik naar de Brussels Vintage Market gegaan in de Sint-Gorikshallen. Deze vinden plaats op elke eerste zondag van de maand. Je vindt er niet alleen vintage kleding en accessoires, maar ook andere tweedehandsvoorwerpen zoals vinyl platen, fototoestellen, klein meubilair, speelgoed...Binnen kon je naast shoppen ook een glaasje drinken of een hapje eten in een gezellig café. Tijdens het shoppen werd je vergezeld door een retro-dj die platen afspeelde. Dit creëerde een aangename sfeer. 

Hoewel de market tweedehands was, toch vond ik de prijzen nog redelijk hoog. Wat ik vervelend vond was dat het niet altijd duidelijk was wie de verkoper was bij een sectie. Desondanks er veel volk was, toch vond ik het de moeite waard. Ook is het eens iets anders dan een alledaagse kledingwinkel.

[cecemel22-blog]

Extra: Blackwave

In het begin van het schooljaar heb ik een Belgische band ontdekt: Blackwave. Het is een jazzy hiphopduo uit Antwerpen. Ondertussen hebben ze al 1 album uit die ik al helemaal beluisterd heb. Ik vind hun combinatie tussen hiphop en jazz iets hebben. Ook vind ik de beat die vaak terugkeert in hun liedjes heel tof. Mijn favoriete liedjes zijn Big Dreams en Whasgood. If I still is niet bepaald een levendig liedje, maar toch vind ik de lyrics heel betekenisvol. Ik hoop dat ze zo verder blijven doen!

[cecemel22-blog]

Extra: Gebroeders

In de herfstvakantie heb ik het boek Gebroeders gelezen van Ted van Lieshout. Het verhaal vertelt over twee broers, waarvan eentje gestorven is door een onbekende ziekte op 14-jarige leeftijd. Luuk de overgebleven broer heeft het daar heel moeilijk mee. Uiteindelijk schrijft hij in het dagboek van zijn overleden broer, waarin hij eerst niet wou lezen. Het verhaal is geïnspireerd op een waargebeurd verhaal van de auteur. Ik had niet verwacht dat het boek  zo ontroerend ging zijn. Het verhaal heeft me echt diep geraakt. Het boek was makkelijk te lezen; ik had het in één ruk uitgelezen. Hoewel het verhaal heel triestig en ontroerend is, toch vind ik het heel mooi geschreven. Het verhaal heeft me laten beseffen dat ik blij mag zijn dat ik samen met mijn familie in gezonde staat ben en gelukkig mag leven. Ik zal dit boek zeker niet snel vergeten!

[cecemel22-blog]

Extra: Atypical

In het begin van het schooljaar heb ik de serie Atypical uitgekeken op Netflix. Het gaat over een jongen een 18-jarige jongen met autisme. Zijn naam is Sam Gardner. In de serie komt hij telkens voor een probleem te staan. Maar dit is niet zo gemakkelijk voor hem. Sam is gepassioneerd met alles wat te maken heeft over de Zuidpool. De serie heeft eigenlijk twee verhaallijnen: het leven van Sam zelf en het leven op de Zuidpool. En deze twee hebben samen een verband. Dit vind ik heel mooi aan de serie, wel had ik het moeilijk om de twee verhaallijnen tegelijk te volgen. De serie zelf was op zich niet heel spannend en ook een beetje voorspelbaar. Maar de manier waarop Sam zijn problemen telkens ging oplossen heeft me als kijker nieuwsgierig gemaakt. Ook vond ik zus-broer relatie mooi weergegeven. Als je zin hebt in een rustige en amusante serie, dan raad ik je deze zeker aan.

[cecemel22-blog]

Magritte museum Brussel

Dit weekend ben ik naar het Magritte museum gegaan in Brussel met mijn vriendinnen. Hoewel ik nooit uit eigen initiatief naar een museum ga (zeker niet met vriendinnen), vond ik het toch een geslaagde uitstap. Ik keek er wel naar uit want Magritte is een grote schilder. Ook hebben we hem kort besproken in de lessen esthetica.

Eenmaal binnen was ik verrast door het interieur. Aan de ingang waren al kunstwerken te zien, wat meteen een kunstzinnige sfeer creëerde. We hebben een paar minuten in de file gestaan. Dat vond ik zeker niet erg want de tickets waren gratis. Het museum zelf bestaat uit 3 niveaus met verschillende kunstwerken uit verschillende periodes.

We hadden besloten om zonder audiogids door het museum te gaan. Het nadeel hiervan was dat we weinig informatie kregen bij de schilderijen. Wat heel interessant was, is dat de muren zwart waren, wat op zich een rare keuze is. Meestal vind je in musea alleen maar witte muren om de ruimte zo groot mogelijk te laten lijken. Door de zwarte muren werd je aandacht wel naar de schilderijen getrokken, wat een pluspunt is.  Naast de schilderijen was er telkens een plaatje aan de muur met de naam van het schilderij en de schilder. Er waren ook schilderijen tussen van andere schilders, zoals Dali. Als je door de galerij liep zag je soms gedichten op de muren staan. Bij het zien van sommige gedichten moest ik toch even stilstaan.

Deze is me bijgebleven, want het heeft een kern van waarheid.

“La liberté, c’est la possibilité d’être et non l’obligation d’être”

Dit is een van mijn favoriete schilderijen die ik heb gezien. Dit schilderij heeft me door haar kleuren aangetrokken. Het kleurpalet is zo goed gekozen en weerspiegeld een echte zonsondergang. De details zijn zeker en vast ook niet te vergeten, als je naar de grond kijkt zie je allemaal herfstkleuren, wat heel toepasselijk is voor deze tijd van het jaar.

Tussen de vele schilderijen waren er ook foto’s te zien van Magritte zelf. Op de foto’s waren verschillende momenten uit zijn leven te zien, zijn vrouw,familie... Dit zorgde voor een afwisseling tussen Magrittes leven en zijn schilderijen. Dit vond ik zeker ook een pluspunt.

Aangezien we geen audiogids hadden, probeerden we zelf een verklaring te zoeken bij sommige kunstwerken. Het was eens anders om zelf een achterliggende betekenis te zoeken van een kunstwerk.

Wat nog altijd een mysterie is gebleven voor mij, is deze bol. Ik zag deze verschillende keren terugkeren op vele schilderijen.

Ook merkte ik op dat Magrittes vrouw, Georgette Berger, op vele schilderijen terugkwam. Hiermee toont Magritte eerbied voor zijn vrouw.

Wat ik ook vermakelijk vind aan zijn schilderijen, is dat er dikwijls een tintje van droge humor in zit. Zoals deze:

Ik heb echt genoten van deze uitstap. Het feit dat je kunstwerken ziet van één van de bekendste kunstenaars van België geeft je echt een overdonderend gevoel. Een echte aanrader!

[cecemel22-blog]

Film Girl

In november ben ik samen met mijn vriendinnen de film Girl gaan kijken in Cinéma Galeries.

Ik ben nog nooit eerder een film gaan kijken in kleine cinema’s. Dit was dus helemaal nieuw voor me. De tickets zijn met de hand geschreven, dit vond ik wel origineel. De cinema had in totaal maar drie zalen denk ik. De binnengang was klein, maar gezellig. Er was een lange tafel midden in de ruimte waar je rustig kon babbelen over de film. De ruimte was ook simpel en mooi gedecoreerd. Dit gaf een leuke sfeer, vergeleken met andere cinema’s waarbij je 20 minuten in de file staat voor je ticket. Er waren ook snacks verkrijgbaar, maar wel aan een hoge prijs. Zoals je op de foto kan zien waren er geen bekende snackmerken, maar wel zo van die met speciale smaken. Ook aan de ingang van een zaal waren er zo van die zachte dekentjes of verhoogjes die je kon nemen voor de film. Dit vond ik een leuk concept. 

De zaal zelf was redelijk ruim. Het plafond en de muren vond ik ook heel mooi versierd, vergeleken met grote cinema’s waarbij de wanden gewoon zwart zijn. Er was helemaal niet volk in de zaal. Alleen maar oude mensen. Niet dat ik veel volk had verwacht...

De zetels lagen heel comfortabel. Het geluid was ook goed. Wat ik wel minder vond, was dat je soms het geluid van de andere zaal kon horen. Daardoor raakte ik een beetje in de war, want ik wist niet of het muziek bij onze film hoorde of niet. 

De film vertelt over een 15-jarige meisje, Lara. Ze zit met het probleem dat ze geboren is in het lichaam van een jongen. Ze heeft het daar heel moeilijk mee. Graag wilt ze carrière maken in ballerina. Haar vader steunt haar hierbij. Doorheen de film gebeurt er niet veel. Er zit geen spanning in het verhaal, maar dit was ook niet de bedoeling van de regisseur. Lara leeft samen met haar vader en haar jongere broer in een appartementje. Over haar moeder kom je niets te weten. Ze begint een nieuw schooljaar in een nieuwe school. Ook volgt ze ballerinalessen ergens anders dan voordien. Dit is dus allemaal een heel nieuw begin voor haar. Op school wordt ze niet gepest en ze wordt geaccepteerd door haar klasgenoten. Met ballet heeft ze het hard, vooral met pointes. Ze heeft er zo moeilijk mee dat haar voeten ervan bloeden. Zelfs na de dansles blijft ze verder oefenen met haar dansleerkracht. Het is duidelijk dat Lara er zich echt voor inzet. Ze blijft doorvechten en probeert de pijn te vergeten. Maar dit lukte niet meer toen ze later in de film is flauwgevallen tijdens het dansen. Volgens haar dansleerkracht was ze te zwak geworden en moest ze weer op krachten komen. Lara zou heel graag een geslachtsoperatie ondergaan, maar dit mag niet van de dokters omdat ze er te zwak voor is. Dit betreurt ze heel erg. En dit verklaart ook wat ze op het einde van de film deed, wat wel schokkend was.

Ik vond dat de acteur zijn rol heel goed heeft gespeeld. Ik kon me heel goed inleven met Lara. Lara heeft een zacht en verlegen karakter en is een doorzetter. Dit werd heel duidelijk gespeeld door de acteur. De film beklemtoont geen actie, maar gevoelens stan zeker centraal. Het feit dat de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, maakt alles nog emotioneler. De film duurde een beetje te lang naar mijn zin. Ook vond ik het spijtig dat de kijker met verschillende vragen achter bleef na de film. Maar de film heeft wel een mooi einde, want Lara haar droom is eindelijk ‘uitgekomen’.

Ik vond het een heel leuke ervaring om een film te gaan kijken in een kleinere cinemazaal. Dit zal ik vaker doen.