charles-reignel

[charles-reignel]

Instante.

En algún lugar estás buscándome

y tus ojos tiemblan

y tu voz se rompe

y sigues desesperada.

No me encuentras y sufres,

(lo sé muy bien.)

pues así eres tú, frágil y encantadora

cuando el mundo se te cae,

cuando el universo te ve alicaída y triste.

En algún lugar ya me olvidó,

sus labios no pronuncian mi nombre

sus manos no tocan mis manos.

ya no se que hacer para encontrarte

[charles-reignel]

uധu

[charles-reignel]

Euripides, tr. by Anne Carson, Grief Lessons: Four Plays by Euripides

[charles-reignel]

paintings of me trying to get out of bed in the morning

[charles-reignel]

.

[charles-reignel]

Paintings by Pavel Grechishkin (1922 - 2009)

[charles-reignel]

[charles-reignel]

Bloc Party // This Modern Love

[charles-reignel]

Albania in Transition, 1991 - Barry Lewis.

[charles-reignel]

Adrien Jean Le Mayeur

[charles-reignel]

Girl Reading, 1952, Lucian Freud

Medium: oil,canvas

[charles-reignel]

[charles-reignel]

BOUGUEREAU, William-Adolphe (1825–1905)

Meditation, detail 1901 Oil on canvas Cincinnati Art Museum Ed. Orig. Lic. Ed.

[charles-reignel]

Just as they reach the door, and as David steps out, Mia turns and looks back at Sebastian. He looks at her.

Their eyes lock.

A hint of a tear in both… And, ever so subtly, for just a fleeting second, Mia smiles.

It’s the kind of smile you could miss if you blinked – but it’s enough to signal to Sebastian that she recognized the melody he played, and that she still remembers it, and still thinks of it to this day…

Then she walks out the door.

La La Land (2016) - Dir. Damien Chazelle

[charles-reignel]

Pretzel bakery

Istanbul, Turkey - 3/26/11

[charles-reignel]

OASIS EN EL INSTANTE.

(...)

Si vienes a buscarme

ven, pues, lenta y suavemente

para que no se raye

la porcelana de mi soloedad.

[charles-reignel]

Âhhh öğle saatlerinde İstanbul ile kucaklaştık. Eve valizimi attığım gibi bıraktım kendimi kollarına. Sahaflar, kitaplar, cânım pikaplar, leziz bir başlangıç kahvaltısı ve muazzam türk kahvesi eşliğinde gezdim de gezdim. Sonra bi ara minik şirin bir mekana takıldı gözüm, bir de ne göreyim Manuş Baba da orada, sahibi arkadaşıymış onun yanına ziyarete uğramış. Âhhhh, dedim hayranınızız efenim, rica etsem bi fotoğraf çekinenilir miyiz? Dedi: - elbette. Nasıl mütevazı, nasıl da hoş sohbet birisi. Öyle işte, şahane bir gündü. Hâlâ bitmedi elbette. Şimdi de Üsküdar’a bıraktım kendimi, muhteşem bir resim sergisi gezeceğim. Paylaşırım buradan da meraklıları için :)