cndncmn-blog - Tumblr blog

[cndncmn-blog]

Sevmek üzerine saçmalamak..

Karmakarışığım yine.. Her geçen gün biraz daha karışmaya devam ediyorum.. Tek yaptığım düşünmek, çok düşünmek.. Sevmek, bağlanmak, değer vermek.. Zaman gerektiren, dünya üzerindeki en önemli duygular bunlar. Birini sevmeye başlamadan önce bilmiyordum sevmek ne kadar da zormuş. Hele ki senin hakkında tek iyi bir şey düşünmeyen, sevgisini yitirmiş bir adamı sevmek? Tahmin edildiğinden çok daha zor.. Nefret edememek, unutamamak belki de zor olan. Bilemiyorum şuan sadece hiçbir zaman kalple mantık aynı yönde hareket etmiyor, edemiyor.. Hep kalbimin sesini dinledim yine öyle yapıcam.. En çok hatayı onu dinlemekte geç kalmışlar yapar.. Bu kadar değersiz hissederken ona her saniye biraz daha değer verip daha sıkı bağlanmak niye mesela.. Mantık aramaya gerek yok ki, sol tarafım onun yapabilicek başka birşey de yok.. Bunları bir gün anlayabilmeyi umuyorum ve bu kadar yorulduğuma değsin istiyorum sadece.. Ve yolun sonunda sonuç ne olursa olsun 'o' dışında bir daha kimseyi sevmek istemiyorum..

[cndncmn-blog]

Bu kadar karmaşık duygu arasındayken sen ve senin şiirlerin beni en iyi anlatan şeyler. Kimisi güç veriyor, umutlandırıyor.. Kimisi parçalıyor içimi, 'darmadağın' ediyor.. Ve son olarak gitmek kolay olan hep.. Unutmak ya da mücadele etmek zor olan.. Bir gün başarıcağımı umarak, iyi ki tanımışım seni Nazım Hikmet.

[cndncmn-blog]

Bir zamanlar çok sevdiğim bir arkadaşım çok zor bir anımda bana bir şiir göndermişti. Az önce öylece otururken anımsadım.. Belki içinde bulunduğum duruma uyduğu, bir kişi hiç gelmediği içindir.. "hepsinin gelmesini bekleme bir kişi gelmeyecek.. sen alışmayasın diye korkmayasın diye düşünesin diye.. kendine yetmen için herkesin kendinden kaçacağı yerlerde sen kaçmayasın diye.. gelenler gitmeyecekmiş gibi doğumlarda ölümlerde duyasın diye.. bildiğini bildirmek için bilmemeyi öğrenmelisin tam kalasın diye .. hepsinin gelmesini bekleme sen var olasın diye bir kişi gelmeyecek sen bir olasın diye.." -Özdemir Asaf 'Hepsinin gelmesini bekleme'dim. İhtiyacım olan gelseydi yeterdi..

[cndncmn-blog]

Uzaktı. Gökyüzü gibi. Görebildiğin ama dokunamadığın kadar uzak. Sözün olduğu zamanlardan kalma ya tüm bu med-cezirler. Oysa ne kadar saklamaya çalışırsan çalış en iyi sen biliyordun; içindeki bütün yaraların bir adı vardı... Yorgunum. Hem de çok...Yüreğimde ucu açık cümlelerin izleri kalmış hep. Aklımda söylendiği halde duyulmayan, duyulduğu halde anlaşılmayan, anlaşıldığı halde anlatılmayanların ağırlığı... Devrik zamanlı cümlelerde gizliymiş bildiğim tüm özneler. Ve ben bunca zamandır kelimelere yüklemişim içimdeki koskoca bir hayatı. Anlamlarına sığınıp da her birinin, yaşıyorum sanmışım. Kendimi kandırmışım. Şaşkınlığım bu yüzden... Korkuyorum. Hem de çok...Şimdi sen o kocaman sessizliğinle dikilirken karşımda, aşk kaybolup gidiverecek ellerimden diye tüm bu telaşım. Boğulup kalıverecek her şey dilin kelimesizliğinde. Kelimesiz olmak, çıplak kalmak gibi ve her şey kirleniverecek sanki ba��kalarının sözlerinde, gözlerinde...Yaşanmaz, yaşatılamaz olacak, başlamadan son bulacak. Varken yok olma çabam, yokken var etme sevdam, hep bir kararsızlık sonrası, hep bir saklı zaman...Bakma cevap bekleyen gözlerinle gözlerime. Acemiliğim bu yüzden... Biliyorum. Bir gün çekip alacağım kendimi bu eşikten, siyah beyaz zamanları ardımda bırakarak. Kendi gözlerimin rengine inanacağım önce. Kendi sözümde koyacağım noktayı, sessizliğimle öğreneceğim yeniden konuşmayı. Kendimden bakacağım içimdeki hayata. Önce kendimi yaşayacağım. Geldim bak işte, yine kapındayım. Sessiz, kırgın ama artık kararlı. Hadi yeniden al beni içeriye. Al ve susalım. Susalım ve yaşayalım sil baştan. Başka dilde, başka aşkta...Aşk’la yaşayalım. Hala orada olduğumu biliyorum, tam orada; yüreğinde. Hala burada olduğunu bildiğin gibi, tam burada; yüreğimde... Tüm bu yaşananlara inat, gelip de yüreğine sığınmam işte bu yüzden...

[cndncmn-blog]

Az önce hüzünlü gecemi sevince boğan 13 Temmuz Metallica Konseri haberiyle böbreklerimin ağrısına aldırış etmeden bu saatte alt katımızdaki pek sevimsiz komşularımıza azıcık rahatsızlık vermiş bulundum. Manowar, Megadeth, Aerosmith derken bir de Metallica. En çok sevindiğim ve nolursa olsun kaçırmayacağım bir konser.. Alt gruplarıda şimdiden merak ediyorum. Hayalimde bir setlist bile oluşturdum. Genelde 17-18 şarkı çalıyolar gerçi.. Bana kalsa hepsini çalsınlarrrr. Frayed ends of sanity, Damage inc, Orion, Unforgiven 2, My friend of misery, King nothing, Sweet amber, Cyanide falan çalmazlarsa gözüm açık gider. Disposable heros, Fixxxer, Turn the page, Wherever i may roam, The unnamed feeling, The four horsemen, One.. Şuan aklıma gelmeyen bir sürü güzel parça var hatta kötü yok. Umarım her konserde çalmadıklarını çalarlar ve bu konser en az Metallica kadar efsanevi olur.

[cndncmn-blog]

Soundcloud ne için kapandı, kaç milyar polisin yeri değişti de kimi şehzadeler ifadeye hazır hale geldi, Ukrayna'da olan nedir ne değildir, bebeklere çip mi takılıyor ne oluyor, merkez bankası neyin peşinde, "dolarımız bereketlendi" ne demek, bizim şehri niye yok etmeye çalışıyor herkes,  insanlara neden "büf" deniyor, Twitter'dan özerklik ilan edilebiliyor mu, beddualarımız ne zaman tutacak, Manisa'da radyason ne arıyor, izinsiz ilk yardım yapan doktor neden manyakça cezalar alıyor, peki ya Bozcaada, Phaselis, İztuzu Plajı ne karşılığında feda ediliyor? Bunların cevaplarını tam net bilmiyoruz. O kadar rayından çıkmış bir gündemimiz, çılgınlık üzerine çılgınlık yapan siyasilerimiz ve her türlü ahlaksızlığı alışkanlık edinmiş iş adamlarımız var ki, kısaca bu hafta ne oldu diye hızlıca bir düşününce bile onlarca olay çıkıyor karşımıza. Toplumca bekliyoruz bakalım. Pek çok olay için benim de denk geldiğim üzere nice laf edildi, Soundcloud konusunda da edilmiştir muhakkak ki, ama bir iki cümle de ben kurayım. Bre akılsız adamlar, zaten herkesin elinden geldiğince ezdiği ufacık bir bağımsız müzik camiası var ülkede, bu insanların da birbirleriyle ve dinleyicileriyle iletişim kurabildiği tek düzgün platform burası, neden onu da elinden alırsın, illa ki herkese interneti yasaksız kullanma yöntemlerini mi anlatalım bağıra bağıra. Myspace'i de böyle saçma sapan yasaklarla kullanılmaz hale getirmiştiniz, unutmuş değiliz. Yahu bırakın saçma sapan işleri, tamam anladık bırakamıyorsunuz defolun gidin bari artık buralardan. Etrafınızdaki boynuna kadar çamura batmış ve kafasını da batırmamak için size muhtaç olan 3-5 yalakadan, zoraki stadyumlara doldurulan 3 tane yeni kelimeyi yanyana getirip slogan atamayan beyin fukaralarından ve kendini size bir şekilde borçlu hissettiği için yanınızdan ayrılamayan ama hâlâ onurlu ya da bir miktar akıllı olduğuna inandığım insanlardan müteşekkil bir hayal dünyasında, bir kurgunun içinde yaşıyorsunuz. Aklı başında hemen herkes sizden nefret ediyor ve sizler kibir ve nefretinizle her geçen gün bir adım daha çirkin, bir adım daha seviyesiz bir hareket yapmayı başarıyorsunuz. Gidin arkadaşım artık buradan.

[cndncmn-blog]

Her ne kadar korkmamaya çalışsamda çok korkuyorum. Kimseye ihtiyacım yokmuş gibi hissetsem de, herkese bunu söylesem de gerçekler söylediklerim ve hissettiklerimin tam tersi.. Tedirginim. Herkese, her şeye her zamankinden çok ihtiyacım olucakmış gibi. Yine uyuyamıyorum, gözümü kapattığımda gördüklerim uyumama engel.. Hayatta her şey oluyor sonuçta. Her son olası.. Daha fazla panik ve korkuya gerek yok sanırım. Hele ki daha fazla üzüntüye hiç gerek yok. Göz açıp kapaya kadar geçicek bi süreçten bahsediyorum acı bile hissetmiycem-hissedemiyceğim bir süreç.. Tamam sonra acı hissedebilirim ama bu tüm yaşadıklarımın yanında ufacık bir acı, ufacık bir sorun.. ( Lafı bile olmaz.) Gözlerimi sımsıkı kapatıp uyumak istiyorum artık.. İhtiyacım olan herkes, her şey yanımdaymış gibi farzediyorum. Ve bir sabah uyandığımda ihtiyacım olan herkesin, her şeyin yanımda olmasını diliyorum, yaşadığım her olumsuzluğu geçmişte bırakmak istiyorum.. Bu sefer sorun istemiyorum.. İyileşip, sevdiklerimle ertelediklerimi telafi etmem gerek.Şimdi uyuyorum ve uyandığımda kötü rüyaları çok ama çok geride kalmasını umuyorum.

[cndncmn-blog]

Boşa kürek çekmek gibi. Uyandığında çoktan bitmiş olduğunu bildiğin bir rüyaya kaldığın yerden devam edebilmek için, gözlerini sımsıkı kapayıp da yeniden uyumaya çalışmak gibi. Geç kaldığını, zamanın aktığını fark ettiğin halde, diğer otobüslere binmeyip boş bir inat ve ısrarla durakta aynı otobüsü beklemek gibi. Seni anlamadığından emin olduğun birine belkinin gölgesine sığınıp hala kendini anlatmaya çalışmak gibi. Olmadığı söylenen aşk’a her geçen gün eksilse de sol yanından bir parça, yine de inanmaya devam etmek gibi. Yağmurun altında ıslandığını bile bile şemsiye almayıp, sinüzitini ve çektireceği ağrıları yok saymak gibi. Dört koldan gerçekler vurulurken yüzüne ve incelirken çoğu zaman hayatla bağın, düşlerine sığınıp da o bağı birazcık da olsa kalınlaştırmaya çalışmak gibi. Saçmaladığını düşünenler gibi sen de bazen şaşırsan da kendine ve bir acaba yerleşip otursa da içine, her şeye rağmen yine de vazgeçmemek gibi. Ya bir gün gelirse, görmek isterse beni, ya duyup da bir ses verirse sesime diye olmayacağını bildiğin halde düşünmek gibi. Umut etmek gibi yani kısaca. İçten içe, sebebsizce hatta, bile bile umudun o sıcaklığına sığınmak gibi. Unutmak gibi sonra; unutmak diye bir şey olmadığını bildiğin halde unuturmuş gibi yaparak, ezelden beri süregelen bir yalana kanarak yaşamak gibi... İşte bu gün sana yazılan bu satırların tek sebebi...

[cndncmn-blog]

HAYAT

Hayattan çok fazla şeyler beklememeye başladım. Ufak şeyler beni mutlu edebiliyo, belki de ne kadar uğraşırsam uğraşıyım içimdeki çocuksu yandan kurtulamadığım içindir. Çocukluğum yüzünden çok şey kaybetsemde en ümitsiz olduğum anlarda, tamamen tek başıma mücadele ederken her şeyle.. Onun verdiği saflıkla tekrardan ümitleniyorum.Çok dengesiz bir insan olduğumu bende farkındayım. Bazen arkama bakmadan kaçıyorum sonrasını hiç düşünmeden vazgeçiyorum. Aynı zamanda da her zaman kolay pes eden biri de değilim, çok inatçıyım. Yine öyle yapıcam, mücadele etmeden hiçbir şeyden vazgeçmiycem, özelikle kendi hayatımdan, ufak mutluluklardan, yaşamak istediğim hiçbir şeyden vazgeçmiycem. Mutluluk bazen çikolataya bandırılmış bir çilekse benim için ve en tatsız çileklerden en tatlı reçelleri yapabiliyorken ben, sorunlarla da yaşamayı öğrenebilirim. (Daha ne kadar sorun olabilicekse!) Çok fazla üzülmeden, üzmeden. Bu sefer güzel gidicek biliyorum. Mutsuz, umutsuz olmak yok, o da böyle olsun isterdi eminim ki. P.S. Madem her şeye iyi yönünden bakıyoruz ziyaretime gelicek herkes çikolata getiricek eminim :) Ve teşekkür etmem gereken çok kişi var asla bilmeselerde: Mor ve Ötesi, Duman, Metallica, Greenday, Placebo, Guns and Roses, RHCP, SOAD, Ogün Sanlısoy, Beatles, MFÖ, Judas Priest, Coldplay.. ve sayamadıklarım.. Hastane odalarında bana umut verdiğiniz için hepinize teşekkürler.. Unutmadan bi de daha sonra teşekkür ediceklerim var onlara da sonsuz teşekkürler şimdiden..

[cndncmn-blog]

Saçma..

Sanırım bu seferde oyunu kaybettim. Artık gerçekten çok yorulduğumu hissediyorum. Savaşmaya hiç gücüm kalmadı gibi. Babaannemi kaybettiğim günden beri içimdeki korkuyla ilk kez ümitlenmiştim güzel şeylerin beni beklediğine.. Hayata tutunmak için, geleceğim için çok az bir umudum vardı.

Kaybetmeye alışmam gerekirdi aslında.. Ama alışmak ne zaman kolay oldu ki? Hayatın kısalığını, anlamsızlığını anladığım gün ‘hayatımı daha fazla ertelemeyeceğime’ söz vermiştim. Söz verdiğim o gün yaptığım planlar beni ayakta tutucak şeylerdi. Yapıcaklarımın listesini oluşturmaya çalışmıştım kafamda. Yapamadığım şeyleri yapmak istiyordum ve hayatta yapamadığım o kadar çok şey vardı ki.. ‘Laleli’den dünyaya doğru giden bir tramvay’a binmek.. Mesala bir kedi sahiplenmek ya da sevgimi kanıtlayıp güzel hatıralar biriktirmek.. Okulumu bittirmek.. Basit şeyler hepsi düşünüldüğünde. Basit şeyleri bile yapamıyorum ben. Çoğu insanın her gün yaptığı şeyleri yapmak istiyorum sadece. Her sabah hasta uyanmamak, anne-baba bile olsa kimseye muhtaç olmadan özgürce, hürce yaşamak. Sabahları uyandığımda hastane yollarına düşmek yerine yollarda orama burama ağrı girmeden koşmak.. Her sabah hastaneye gidip biraz daha tükenmek yerine kalabalık bir otobüste sabah trafiğinde baş ağrısıyla bir yerlere yetişmeye çalışmayı tercih ederdim. Tamam bu örnekler saçma, ama ne farkeder? Ben normal bir insan gibi yaşamak istiyorum.

Neyin bedelini ödüyorum ben böyle? Neden hem içinde hem dışındayım zamanın? Neden tüm terslikler beni buluyo? Aklıma takılan her soruyu avaz avaz herkese sormak istiyorum. Hayatım cevaplayamadığım sorular etrafında dönüp duruyor. Öylesine yani, ölesiye seve seve belki.. Yaşadığım her şeyi bir ceza olarak görmeye başladım. Belki de hakediyorumdur tüm bunları.. Başıma ne geldiyse hep benden geldi sonuçta.. Beni hiç anlamayan insanlara kızıyorum (kızmaya hiç hakkım yokken, ben bile anlayamazken.) ve her gün biraz daha saçma geçmeye başladı. Mutlu olmaya hiç ama hiç hakkım yokmuş gibi.. İnanmadığım, varlığını kabul etmediğim-edemediğim tanrı beni tüm bu saçmalıklarla cezalandırıyordur belki de?

P.S. Biraz rahatlamak ve içimi rahatlatmak için yazıyorum yapabiliceğim şuan için başka bi şey olmadığından.. Ama bu bile rahatlatmaya yetmedi bu sefer, korktuğum hayata biraz daha geç kalmak mı, yoksa son bulmak mı onu bile bilmiyorum.

[cndncmn-blog]

Sevgiyle desteklenen tedavimin sonuna geldim sanırım. Hayatımın en zor, en uzun, en kısa belki de en güzel yıllarını geride bırakmak üzereyim. Bir dönem kapatıp bir başkasını açmak gibi. Bir çocuk olarak başladığım bu dönemi bir yetişkin olarak bittiriyorum. Tesadüfen geldiğim bu dünyadan pişmanlık duymadan ayrılmak isterdim. Sayısız pişmanlığım, canımı çok yakan sayısız yaram var.. Başka türlü nasıl olurdu bilmiyorum. Belki çok daha az yarayla, çok daha az acıyla bittirebilirdim ama yapamadım. Fazla uzatıp daha fazla pişmanlığa gerek yok. [(Nedense yazdıklarımdan bile pişman oluyorum.)] Yaşadığım her güzelliğe, hayatıma giren herkese teşekkürler..

[cndncmn-blog]

Giden kalanın, kalan gidenin halinden anlarmış dedik tepkisiz, yarım kaldık.. Her dinlediğimde seni düşünüyorum ve gülümsüyorum.. iyi olmanı, mutlu olmanı diliyorum. Eğer bir gün bir yerde yollarımız yine karşılaşırsa buruk bir gülümseme değil, sımsıcak gül istiyorum..

[cndncmn-blog]

Acaba özler miyim seni? Kendimi en özensiz, güvensiz hissettiğim anlarda senin sohbetine sığınıp saklanamayacağım. Kim kızdırıcak, kim güldürücek beni. Çok düşündüm.. Ne de güzel parçalandık aslında. Nasıl da direnmişiz akıp giden zamana.. Umarım unutmak mümkündür. Senin hakkında tüm öğrendiklerimi hafızama kazımışım.. Çoğu konuda zaten iki farklı insan olamayacak kadar çok benziyoruz. Kurallarım vardır umarım unutmazsın. Seçtiğim tüm yollar sana bağlı bunu da unutma.. -Eksik çok şey olucak hayatımda..Çok ama çok özleyeceğim seni.

[cndncmn-blog]

Bu geceye özel bir parça.. Saat ilerledikçe hunharca dinlerim artık. Zaman azaldıkça kalp atışlarım hızlanıyor.. Cidden tuhaf.

[cndncmn-blog]

Bazı şarkılar bazen sadece birilerine özel.. Buda onlardan biri.

[cndncmn-blog]

Son 1 hafta hayatımın tamamen değişmesine neden oldu. Sevdiklerimi kaybettim.. Yenilgiyi kabul ettim.. Hayatta hep kaybedenler tarafında olduğumu düşünürdüm ama aslında sadece 1 haftadır gerçekten 'kaybeden' olduğumu farkettim. Acılar, kaybedişler insanı gerçekten olgunlaştırıyormuş. Sanırım artık büyüdüm. Yine de önümde uzanan yolu göremiyorum.. Çoğu insanı anlayamıyorum, yaptıklarına bir anlam yükleyemiyorum. Bazı olaylardan hem iğreniyorum hem de düşündüğümde üzülüyorum. Aklım hep bir karış havada gezerdim. Aklım yere indi ama yüregim yine bir karış havada kaldı.

[cndncmn-blog]

S'onsuza kadar onsuz kaldıklarımız için..