corleonebey - Tumblr blog

[corleonebey]

yaratılış harikası olan kuşlar bile yere çakılabiliyorken, bu kadar başarı hikayesi anlatmanız çok garip değil mi?

[corleonebey]

savaşlar başlar, doğası gereği de ne olursa olsun bir gün biter. her savaşın sonunda da muhakkak ki zafer ve mağlubiyet vardır.bu iki sonuç, hiçbir zaman ne mutlak bir başlangıç ne de mutlak bir sondur. ikisinin de tadına bakıp yaşamak denilen bu dipsiz kuyuda koşmaya devam eder insan.

nasıl ki yurt mescidinde gece yarısı ağlayan genç o gün mağlup olmadıysa, bu savaşın sonunda da mutlak mağlup olmayacak.nasıl ki bütün bir aileyi derleyip toparlayan ve onlara gerçek mutluluğu tatma imkanı veren adam galip değilse, bu savaşın sonunda da mutlak galip olmayacak.

verilen kararlar doğrulara veya yanlışlara evrilir. hem genç, hem adamın tek görevi kılıcını kuşanıp hazır beklemektir. bu savaş meydanında, ölüm gelene dek hiçbir zafer veya mağlubiyet dipsiz kuyudaki koşumuzu sona erdirmeyecek.

[corleonebey]

kim ne derse desin, önyargı hayat kurtarır; kin, hayatta tutar.

[corleonebey]

"belki de mutluluk şudur: başka bir yerde olmanız, başka bir şey yapmanız, başka biri olmanız gerektiğini hissetmemek."

[corleonebey]

[corleonebey]

çocuk yetiştirmenin en lanet, en iğrenç dönemine denk geldik.kınamak gibi olmasın, çünkü cidden başıma gelmesinden çok korkuyorum.çocuğu öyle bir hale getirdiler ki kocaman insanlara hükmediyor.istediğini yapıyor.onu dinleyin, ihtiyacını anlayın zırvalığına uyan anne babalar canavarlar yetiştiriyor.birkaç yıla bu yetiştirme tarzının, çocuğun her istediğini ona sorgusuz sualsiz verme eyleminin nasıl suç makineleri doğurduğunu göreceğiz.ama her zamanki gibi çok geç olacak.

[corleonebey]

eğer fazlasıyla geçerli, tamamen haklı bir nedenle işe gitmediğiniz halde içinizde bir burukluk, sanki yalan söylüyormuşsunuz gibi bir mahcubiyet taşıyorsanız, o iş yerinden kendinize ait duyguları hissetmeye engel olduğu ve sizi bütün insani durumları bir kenara atacak kadar kendisine muhtaç bıraktığı için acilen uzaklaşmanız gereklidir.

[corleonebey]

gencecik bir delikanlıyken gittiğim konserin üzerinden 9 sene geçmiş. bu güzel insanı, şimdi eşimle dinlemek de nasip oldu.hayatın bize getirdiklerine çok şükür.

Siyahın sesine dokundum. 9Mayıs'14.

[corleonebey]

her zorlukla beraber bir kolaylığın olduğunu, şikayet etmenin insanın direncini kırdığını unutmadan, günaydın.

hayırlı işler.

[corleonebey]

"dilinden anlamadığım bu insanlara küsüp de gidesim var."

[corleonebey]

ne kadar para kazanırsan kazan, ne harcamalar yaparsan yap, eve elinde dolu poşetlerle gelmenin hazzına hiçbir şey erişemez.

[corleonebey]

uğruna bütün ömrünü verdiğin eserin 100 yaşında.allah senden razı olsun.

ölene dek askerin olmaya devam.

[corleonebey]

avrupa'nın herhangi bir yerinde türkiye'de olduğu gibi çocuk diktatörlüğü var mıdır merak ediyorum.

türkiye'de çocuklar yeterli süre ve miktarda bağırıp ağladıklarında istedikleri şeyi elde edebileceklerini çok iyi biliyorlar.çünkü anne babaların çocuk yetiştirme anlayışı "bana huzur versin de gerekirse dünyayı yaksın, önemli değil " düşüncesi üzerine kurulu.

bugün bir müvekkil büroya geldi.dosyası ile ilgili görüşürken 5 yaşındaki çocuğunu öylece bıraktı.çocuk tüm odalara girdi, bağırdı, çağırdı, sağa sola koştu, çalışan herkese rahatsızlık verdi. o sırada müvekkil bir dakika bile keyfini bozmadı, olan biten her şeyi çok normal karşıladı.

maalesef ki çocuktur yapar, anlayışı toplumun kılcal damarlarına kadar işlemiş. hayır, sen doğru olanı anlatırsan yapmaz.sen düzgün eğitebilirsen başka insanlar hayatlarını senin çocuğuna göre ayarlamak zorunda kalmaz.kendi çocuğunu dünyanın merkezi sanmak, ona prens/prenses gibi davranmak sadece bize özgü.kendini ifade edemeyen, her şeyi kaba kuvvetle halletmeye çalışan, sürekli sırtını anne babasına dayadığı için hiçbir zorluğu tek başına aşamayan çocuklar bizim eserimiz.

fakat değişir miyiz? işte orası çok zor.

[corleonebey]

*

son 1 yılda hayatımda ne çok şey değişti, geriye dönüp baktığımda hayret duygusu ile dolup taşıyorum.

bu değişim için ben de bayağı çaba sarf ettim ama ne yalan söyleyeyim, bu kadarını da beklemiyordum."sana ne" ve "bana ne" sorularını hayatımın merkezine biraz daha yaklaştırdım.bu bana çok iyi geldi.hata yapabileceğimi, insan olduğumu kendime öğrettim.en mutlu anımda bile zincirlerimi kıramıyorken, şimdi yaşadığım anı hissediyorum. 25 kilo aldım, kim ne derse desin, aşırı sevindim buna.evim oldu.ait olmanın nasıl bir şey olduğunu öğrendim, tadı çok güzelmiş.bunca yılı bu duygudan yoksun olarak geçirdikten sonra, hem de bana bu yoksunluğun normal olduğu öğretilmişken, yaklaşık 27 yıl sonra kendimi affetme duygusunu öğreniyorum, işte bunun tadı da çok güzel.

terapistime bir dilekçeyi 30 kere kontrol ettiğimi anlattığım günü hatırlıyorum.her şeyi, her an, en ince ayrıntısına kadar bilmek ve denetimde tutmak beni yaşlandırdı. artık hayatı kontrol edememenin dayanılmaz hafifliği içindeyim.mesela evlendim, nikahıma gelemeyeceğini bildiğim halde çok değerli bir dostumu davet ettim.bence bu verilen değerin güzel bir ifadesiydi.ancak o kişiden nikah sonrası bir hayırlı olsun bile alamadım.üzülmedim, diyorum ya kontrol hiçbir zaman bende olmadı.şimdi de değil.akışına bıraktım.kimseye kırgın ya da kızgın değilim, çünkü artık o kadar da önemsemiyorum. ölüm kalım meselesi olarak gördüğümüz hiçbir şeyin, kapının sevdiğimiz insan tarafından açılmasından daha değerli olmadığını anladım.

soracak olursanız, evet büyüdüm ve biraz daha çocuk kaldım.yaşlandığım doğru ama güzelleştiğim de doğru.

şimdi arka planda ağaçkakan var, kelimeler hipnoz eden bir sarkaç gibi dolanıyor havada.

hayat ölüme sağ salim varabilmek*, varınca da gülebilmek demek.

[corleonebey]

öyle bir an geldi ki çıkardım maskemi / sansürsüz seyrettim alemi, içerken kahvemi

[corleonebey]

ünlü bir filozofun dediği gibi, bazı davalarda anlaşarak 100 lira kazanmaktansa savaşarak 10 lira kazanmak daha kıymetlidir.

hayırlı işler.

[corleonebey]

"hayırlısı olan bu."

kendinizi attığınız bütün kör kuyuların çıkışı. her şey bu kadar basit.